Relaties
alle pijlers
Verschillend over kinderwens
donderdag 2 december 2021 19:11
Mijn vriend en ik hebben sinds 5 jaar een relatie, waarbij vanaf het begin het wel of niet krijgen van kinderen besproken is. Destijds had ik nog geen kinderwens, maar kon ik me voorstellen dat dit nog zou veranderen. Vriend had ook geen sterke kinderwens, maar als ik van mening zou veranderen zou hij met mij wel een gezin willen.
De afgelopen jaren heb ik wel een sterke kinderwens gekregen. Dit hebben we vorig jaar besproken, en de conclusie was dat vriend ook kinderen wil, mits we een geschikte woning hebben. Onze huidige woning is klein, en daarom zijn we het afgelopen jaar op zoek gegaan naar een grotere woning. En die hebben we nu gevonden.
Ongeveer twee maanden geleden heeft mn vriend echter aangeven toch geen kinderen te willen. En nu voel ik mij voor het blok gezet, aangezien we al snel moeten beslissen over het nieuwe huis. En ook wel een beetje aan het lijntje gehouden, want tot twee maanden geleden dacht ik nog dat we hetzelfde dachten over de toekomst. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
We zouden in praktisch opzicht nu nog makkelijk de relatie kunnen verbreken. De huidige woning is van mij, de nieuwe woning zou van ons samen worden.
Heeft iemand in een soortgelijke situatie gezeten? Aan de ene kant denk ik dat mn vriend wel weer van gedachten zal veranderen, dat het misschien een soort bindingsangst is. Hij praat niet gemakkelijk over gevoelens, want het extra lastig maakt. Aan de andere kant wil ik in deze situatie liever mijn onafhankelijkheid bewaren, dus niet verhuizen. Maar ondanks dat ik ontzettend veel van mijn vriend houd zou ik dan ook de relatie verbreken omdat we blijkbaar niet meer op 1 lijn zitten.
Wie kan mij verder helpen met mijn gedachten?
De afgelopen jaren heb ik wel een sterke kinderwens gekregen. Dit hebben we vorig jaar besproken, en de conclusie was dat vriend ook kinderen wil, mits we een geschikte woning hebben. Onze huidige woning is klein, en daarom zijn we het afgelopen jaar op zoek gegaan naar een grotere woning. En die hebben we nu gevonden.
Ongeveer twee maanden geleden heeft mn vriend echter aangeven toch geen kinderen te willen. En nu voel ik mij voor het blok gezet, aangezien we al snel moeten beslissen over het nieuwe huis. En ook wel een beetje aan het lijntje gehouden, want tot twee maanden geleden dacht ik nog dat we hetzelfde dachten over de toekomst. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
We zouden in praktisch opzicht nu nog makkelijk de relatie kunnen verbreken. De huidige woning is van mij, de nieuwe woning zou van ons samen worden.
Heeft iemand in een soortgelijke situatie gezeten? Aan de ene kant denk ik dat mn vriend wel weer van gedachten zal veranderen, dat het misschien een soort bindingsangst is. Hij praat niet gemakkelijk over gevoelens, want het extra lastig maakt. Aan de andere kant wil ik in deze situatie liever mijn onafhankelijkheid bewaren, dus niet verhuizen. Maar ondanks dat ik ontzettend veel van mijn vriend houd zou ik dan ook de relatie verbreken omdat we blijkbaar niet meer op 1 lijn zitten.
Wie kan mij verder helpen met mijn gedachten?
vrijdag 3 december 2021 13:38
Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.TinyTiny schreef: ↑03-12-2021 13:23Misschien is voor hem het onderwerp nu afgedaan, maar probeert zij hem nu nog te overtuigen? Geen idee, was er niet bij. Maar conclusie is nog steeds dat TO en partner niet op 1 lijn liggen over dit onderwerp. Dan zijn er 2 opties: je blijft bij elkaar zonder kinderen of je gaat uit elkaar en zoekt partner die wel een kind wilt.
vrijdag 3 december 2021 13:41
Doet dat er echt toe?CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 13:38Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.
Jij bent overigens ook van gedachten veranderd.
Een kinderwens is zoiets fundamenteels, het wel of niet valt vaak maar lastig uit te leggen.
Hoe dan ook, het lijkt me nu geen goed moment samen een huis te kopen.
vrijdag 3 december 2021 13:41
Wat denk je zelf, eerlijk? Als je dit van afstandje zou zien en horen/lezen?CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 13:38Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.
Je wilde zelf eerst niet, maar misschien wel ooit. Hij wilde ook niet per se. Hij wilde misschien wel als jij toch wel wilde later.
Dat was al meedraaien met jou.
Toen wilde je wel. Nou dan gaan we er wat van maken, ander huis, wat een verantwoording. Dan komt besef, ik wil toch echt geen kinderen.
Maar dan gaat je weg.. dus roept maar weer iets waardoor je hem niet meteen aan de kant schuift.
Ik snap ook echt niet, waarom je per se met iemand die volgens jou niet kan praten een kind zou willen.
Daarnaast, wat moet hij nog meer zeggen dan ik wil niet?
anoniem_404927 wijzigde dit bericht op 03-12-2021 13:46
30.19% gewijzigd
vrijdag 3 december 2021 13:51
Dit dus.
Ik zou daarom je eigen pad trekken en niet proberen het te begrijpen. Het verandert toch niets aan de situatie.
vrijdag 3 december 2021 14:06
Bedankt voor jullie reacties. Ik wil hem zo graag begrijpen, maar ik zie nu in dat ik het misschien niet kán begrijpen. Ik ga het proberen te laten bezinken en alles voor mezelf op een rijtje te zetten. Mijn toekomstbeeld is in een paar weken eigenlijk compleet veranderd, en ik had jullie bevestiging nodig om dit echt te beseffen denk ik.
vrijdag 3 december 2021 14:11
Veel sterkte CalaTheaatje!
Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het is als je hierover niet op één lijn kunt komen met elkaar. Of je er nu wel of niet open en makkelijk over kunt praten, als je op dit punt van mening verschilt wordt het een erg moeilijk verhaal.
Ik heb destijds besloten om de stekker uit de relatie te trekken. Hoe moeilijk dat ook was en hoe fijn we het ook nog hadden samen, het was de beste beslissing die ik had kunnen maken.
Heel veel wijsheid en moed gewenst bij het maken van je keuze!
Uit eigen ervaring weet ik hoe moeilijk het is als je hierover niet op één lijn kunt komen met elkaar. Of je er nu wel of niet open en makkelijk over kunt praten, als je op dit punt van mening verschilt wordt het een erg moeilijk verhaal.
Ik heb destijds besloten om de stekker uit de relatie te trekken. Hoe moeilijk dat ook was en hoe fijn we het ook nog hadden samen, het was de beste beslissing die ik had kunnen maken.
Heel veel wijsheid en moed gewenst bij het maken van je keuze!
vrijdag 3 december 2021 14:51
Sterkte met deze moeilijke beslissing.CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 14:06Bedankt voor jullie reacties. Ik wil hem zo graag begrijpen, maar ik zie nu in dat ik het misschien niet kán begrijpen. Ik ga het proberen te laten bezinken en alles voor mezelf op een rijtje te zetten. Mijn toekomstbeeld is in een paar weken eigenlijk compleet veranderd, en ik had jullie bevestiging nodig om dit echt te beseffen denk ik.
vrijdag 3 december 2021 14:54
Jij bent dat ook toch?CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 13:38Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.
vrijdag 3 december 2021 14:57
Ik denk inderdaad dat hij dat zegt omdat hij je niet kwijt wil en dat hij er daarom ook niet verder over wil praten. Ik zou er vanuit gaan dat hij gewoon geen kjnderen wil en dat dat zo blijft.CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 13:38Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 3 december 2021 14:58
je hoeft hem niet te begrijpenCalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 14:06Bedankt voor jullie reacties. Ik wil hem zo graag begrijpen, maar ik zie nu in dat ik het misschien niet kán begrijpen. Ik ga het proberen te laten bezinken en alles voor mezelf op een rijtje te zetten. Mijn toekomstbeeld is in een paar weken eigenlijk compleet veranderd, en ik had jullie bevestiging nodig om dit echt te beseffen denk ik.
Jij wil gewoon graag kinderen, dat kan, dat mag, dat is heel natuurlijk
Alleen dat betekent einde relatie, want jullie kunnen elkaar niet bieden, wat je nodig hebt, jullie kunnen elkaar niet gelukkig maken en dat is klote
sterkte! komt goed,
vrijdag 3 december 2021 15:08
Hij wil niet. Zo simpel is het. Net als dat jij niet kunt aangeven waarom je wel een kind wilt in deze tijd, kan hij niet aangeven waarom hij geen kind wil. Dat is tenminste wat ik verwacht.
Ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten. Ik wist altijd al dat ik ooit kinderen wilde, al kon ik niet uitleggen waarom. Een soort oergevoel denk ik.
Mijn ex zei in het begin van onze relatie dat hij ook wel kinderen wilde en dat hij er niet onderuit kon als hij oud met me wilde worden.
Toen we wat langer een relatie hadden ging hij twijfelen. En weer later gaf hij aan dat hij ze niet wilde. Hij kon me niet uitleggen waarom dat zo was. Hij heeft me wat dat betreft best lang aan het lijntje gehouden (en door andere redenen was ik inmiddels heel erg onzeker. Dacht dat niemand op me zat te wachten, daarom heb ik de relatie niet verbroken), elke keer wist ie het niet. En toen ik bijna 34 en dus godsgruwelijk onzeker was zei hij dat hij definitief geen kinderen wilde.
Wat was ik verdrietig, ook omdat ik nooit onder stoelen of banken had gestoken dat ik ze WEL wilde.
Maar goed, heel erg onzeker en ik durfde het dus niet uit te maken want "er zat toch niemand op mij te wachten en nu wist ik tenminste wat ik had".
Pas op mijn 40e durfde ik de knoop door te hakken en heb ik een punt gezet achter mijn relatie. Gast presteerde nog wel om een opmerking te maken over kinderen (een van de buurkinderen was een geweldig joch...). Hij zei: "Als ik zeker had geweten dat we zo'n kind hadden gekregen had ik het met jou wel gewild".
Inmiddels ben ik alweer 4 jaar heel gelukkig met mijn huidige vriend. Alleen, we hebben geen kinderen.
Omdat dat geen bewuste keuze is, voel ik me soms heel erg eenzaam. Maar goed, ik geniet ook van alle dingen die ik wel kan doen, juist omdat ik geen kinderen heb.
Maar als ik dingen over mocht doen had ik mezelf op mijn bijna 34e een schop onder mijn hol gegeven en het uitgemaakt met mijn ex. En dan had ik daar niet zo lang mee gewacht.
Dus ik wens jou heel veel succes TO. Het is geen gemakkelijke keus die je moet maken. Houd er rekening mee dat je geen kinderen gaat krijgen als je bij hem blijft...
Ik heb in ongeveer dezelfde situatie gezeten. Ik wist altijd al dat ik ooit kinderen wilde, al kon ik niet uitleggen waarom. Een soort oergevoel denk ik.
Mijn ex zei in het begin van onze relatie dat hij ook wel kinderen wilde en dat hij er niet onderuit kon als hij oud met me wilde worden.
Toen we wat langer een relatie hadden ging hij twijfelen. En weer later gaf hij aan dat hij ze niet wilde. Hij kon me niet uitleggen waarom dat zo was. Hij heeft me wat dat betreft best lang aan het lijntje gehouden (en door andere redenen was ik inmiddels heel erg onzeker. Dacht dat niemand op me zat te wachten, daarom heb ik de relatie niet verbroken), elke keer wist ie het niet. En toen ik bijna 34 en dus godsgruwelijk onzeker was zei hij dat hij definitief geen kinderen wilde.
Wat was ik verdrietig, ook omdat ik nooit onder stoelen of banken had gestoken dat ik ze WEL wilde.
Maar goed, heel erg onzeker en ik durfde het dus niet uit te maken want "er zat toch niemand op mij te wachten en nu wist ik tenminste wat ik had".
Pas op mijn 40e durfde ik de knoop door te hakken en heb ik een punt gezet achter mijn relatie. Gast presteerde nog wel om een opmerking te maken over kinderen (een van de buurkinderen was een geweldig joch...). Hij zei: "Als ik zeker had geweten dat we zo'n kind hadden gekregen had ik het met jou wel gewild".
Inmiddels ben ik alweer 4 jaar heel gelukkig met mijn huidige vriend. Alleen, we hebben geen kinderen.
Omdat dat geen bewuste keuze is, voel ik me soms heel erg eenzaam. Maar goed, ik geniet ook van alle dingen die ik wel kan doen, juist omdat ik geen kinderen heb.
Maar als ik dingen over mocht doen had ik mezelf op mijn bijna 34e een schop onder mijn hol gegeven en het uitgemaakt met mijn ex. En dan had ik daar niet zo lang mee gewacht.
Dus ik wens jou heel veel succes TO. Het is geen gemakkelijke keus die je moet maken. Houd er rekening mee dat je geen kinderen gaat krijgen als je bij hem blijft...
vrijdag 3 december 2021 15:18
Wat zegt hij als je die vraag stelt? "Waarom zeg je dat?"CalaTheaatje schreef: ↑03-12-2021 13:38Het is niet mijn bedoeling om hem te overtuigen. Maar ik zou graag weten waarom hij van gedachten verandert is. En ik heb al gezegd dat ik de relatie wil beëindigen als hij geen kinderen meer wil. Maar dit lijkt niet echt door te dringen. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil, en dat hij misschien nog weer van gedachten gaat veranderen. Maar waarom zegt hij dat? Omdat hij dat echt denkt, of zodat ik de relatie niet verbreek? Dat wordt niet echt duidelijk, omdat die gesprekken dus zo moeizaam gaan. Ik wil hem echt niet ompraten of overtuigen, maar voor mijn gevoel is dit gewoon nog niet uitgepraat.
Hij klinkt niet echt overtuigd en overtuigend. Maar goed, dat is vanaf hier natuurlijk niet te zien. Maar als hij echt niet wil praten verder en alleen maar zegt "misschien dat ik toch nog ooit kinderen wil" dan zou ik (als ik jou was) daar niet op gaan zitten wachten. Dus nog steeds lijkt me de keuze: gaan voor hem of gaan voor een baby.
vrijdag 3 december 2021 17:31
Herkenbaar alleen hadden wij het huis al gekocht. Mijn man bleek eigenlijk nooit een kinderwens gehad te hebben en gehoopt te hebben dat ik van gedachten zou veranderen. Hij durfde niet duidelijk te zeggen dat hij niet wilde omdat hij wist dat ik dan de relatie zou beëindigen. Ik vind het zelf niet onredelijk om een open, eerlijk en duidelijk gesprek te verlangen omdat dat enorm kan helpen om een beslissing te maken.
zaterdag 4 december 2021 00:42
Doorgaans als je in een relatie zit, is het wel handig als je het samen over dit soort essentiele dingen kunt hebben. Van een JA naar een simpele NEE zonder tekst en uitleg hoef je natuurlijk niet te accepteren in een relatie. Ook hier geldt weer: als je elkaar serieus neemt, doe je moeite voor elkaar. En leg je de ander dus ook op een normale manier uit wat er onder die plotselinge verandering zit. Ze vreemd om te lezen dat je verder dus niet mag verwachten dat hierover gepraat wordt. Het heeft nl. nogal grote gevolgen: wel of geen huis samen kopen, wel of geen relatie meer hebben, etc.minnimouse schreef: ↑03-12-2021 13:02Waarom moet je daar gelijk een therapeut voor inschakelen? De één praat nou eenmaal makkelijker over gevoelens dan een ander. Pas als je er zelf tegenaan loopt lijkt het mij tijd om hulp te zoeken. Niet omdat de ander meer van je wil of verwacht dan wat je zelf wil.
Mijn ex was er ook zo een. Die vond dat als hij NEE zei, daarmee de kous af was. Om mij vervolgens plompverloren te laten zitten, zonder tekst en uitleg en dan nog geirriteerd worden ook, omdat ik wel iets meer inhoud verwachtte. Dat is leuk en kan je doen als je een puber bent en je vader vraagt je de vaatwasser uit te ruimen en dat je dan bokkig NEE zegt. Maar is niet heel volwassen en al helemaal niet heel lief naar je partner.
En natuurlijk moet er geen druk komen van haar om hem te willen overtuigen. Maar dan nog mag je best wel honderd vragen hebben waarom je blijkbaar in de illusie bent gelaten dat je een gelijke toekomst wilde en zelfs op het punt stond om een huis te kopen en wat er in godsnaam veranderd is. Daar mag best wel meer dan 2 woorden aan gewijd worden. Dan kan to het voor zichzelf misschien ook op een nette manier afsluiten en doorgaan met haar leven.
zaterdag 4 december 2021 01:17
Ik snap dat het een tegenvaller is, maar vraag me in zulke gevallen wel altijd af; wat zou je doen als je wel allebei kinderen wilt, maar je partner blijkt onvruchtbaar? Zou je hem dan ook verlaten?
En de relatie verbreken biedt ook geen garantie op kinderen want je moet dan maar net snel iemand tegen komen waar je wel op 1 lijn mee zit qua kinderen. Ligt ook aan je leeftijd natuurlijk, ik zou het zelf niet zien zitten om iemand te leren kennen en binnen een jaar zwanger te worden bijvoorbeeld.
Dan ken je iemand ook helemaal nog niet goed en een relatie moet echt wel stabiel zijn om een zwangerschap en een veranderd leven met kleine kinderen aan te kunnen.
Maar als je dat huis niet meer samen wilt kopen moet je het ook niet doen en dus gewoon in je eigen huis blijven wonen.
En er hoeven geen heftige redenen te zijn waarom iemand geen kinderen (meer) wilt. Het kan ook zijn dat diegene het leven gewoon leuk vindt zonder kinderen en de beperkingen van vaak in de nacht wakker, altijd oppas nodig hebben, minder tijd voor elkaar niet wil.
En de relatie verbreken biedt ook geen garantie op kinderen want je moet dan maar net snel iemand tegen komen waar je wel op 1 lijn mee zit qua kinderen. Ligt ook aan je leeftijd natuurlijk, ik zou het zelf niet zien zitten om iemand te leren kennen en binnen een jaar zwanger te worden bijvoorbeeld.
Dan ken je iemand ook helemaal nog niet goed en een relatie moet echt wel stabiel zijn om een zwangerschap en een veranderd leven met kleine kinderen aan te kunnen.
Maar als je dat huis niet meer samen wilt kopen moet je het ook niet doen en dus gewoon in je eigen huis blijven wonen.
En er hoeven geen heftige redenen te zijn waarom iemand geen kinderen (meer) wilt. Het kan ook zijn dat diegene het leven gewoon leuk vindt zonder kinderen en de beperkingen van vaak in de nacht wakker, altijd oppas nodig hebben, minder tijd voor elkaar niet wil.
zaterdag 4 december 2021 01:49
TO, wat een moeilijke situatie voor je.
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat ik in zo'n situatie als de jouwe zou doen, mocht ik daar ooit in zitten. En kwam dan altijd op een vreemd soort gedachte: stel dat ik de dan aanwezige partner aan de kant zet omdat hij geen kinderwens heeft, kom ik dan nog wel een nieuwe partner tegen? En zo ja, wil híj dan wel een kind? Of erger: zou het wel lukken om zwanger te raken?
En in dat laatste geval: stel dat ik onvruchtbaar blijk te zijn. Dan heb ik die eerste fijne partner voor niets aan de kant gezet.
Het is nooit aan de orde geweest. Maar blijkbaar had ik toen zulke gedachtes. Later nog gevoed door een kennis (man) die al jaren een relatie had en opeens (bij toeval ontdekt) onvruchtbaar bleek. Ze waren nog niet eens samenwonend en al helemaal niet met kinderen bezig. Zij heeft na een tijd de relatie verbroken. En ik bleef altijd denken: nu heeft zij hem aan de kant gezet, maar blijkt ze straks zelf onvruchtbaar.
Enfin: mijn bijdrage, mocht je er wat aan hebben.
Ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat ik in zo'n situatie als de jouwe zou doen, mocht ik daar ooit in zitten. En kwam dan altijd op een vreemd soort gedachte: stel dat ik de dan aanwezige partner aan de kant zet omdat hij geen kinderwens heeft, kom ik dan nog wel een nieuwe partner tegen? En zo ja, wil híj dan wel een kind? Of erger: zou het wel lukken om zwanger te raken?
En in dat laatste geval: stel dat ik onvruchtbaar blijk te zijn. Dan heb ik die eerste fijne partner voor niets aan de kant gezet.
Het is nooit aan de orde geweest. Maar blijkbaar had ik toen zulke gedachtes. Later nog gevoed door een kennis (man) die al jaren een relatie had en opeens (bij toeval ontdekt) onvruchtbaar bleek. Ze waren nog niet eens samenwonend en al helemaal niet met kinderen bezig. Zij heeft na een tijd de relatie verbroken. En ik bleef altijd denken: nu heeft zij hem aan de kant gezet, maar blijkt ze straks zelf onvruchtbaar.
Enfin: mijn bijdrage, mocht je er wat aan hebben.
zaterdag 4 december 2021 08:22
Al die wat-als-scenario's over onvruchtbaarheid vind ik echt onzin. Maar heel, heel weinig mensen zijn definitief onvruchtbaar. En als dat zo mocht zijn bij jou, dan zijn er andere opties zoals eicel- of spermadonoren. Maar dan heb je wel samen hetzelfde doel, dezelfde wens, en werk je samen daar naartoe. En als het echt niet lukt, dan kan je samen dat verdriet delen.
Dat is echt een andere situatie want dan houdt je in de basis verbondenheid. Dat ontbreekt als je tegenover elkaar staat in je wens, en 1 persoon aan het rouwen is en de ander er hele andere gevoelens over heeft.
Dat is echt een andere situatie want dan houdt je in de basis verbondenheid. Dat ontbreekt als je tegenover elkaar staat in je wens, en 1 persoon aan het rouwen is en de ander er hele andere gevoelens over heeft.
zaterdag 4 december 2021 08:33
Dat vraag ik me ook af! Hoeveel tijd hebben jullie nog? Het maakt (ook voor hem) nogal wat uit of jullie 24 of 34 zijn. Of 28 en 38.
Mijn ervaring, als man: het 'leeft' bij veel mannen minder dan bij vrouwen.
Een keiharde 'nee' is een nee, maar anders? Koudwatervrees, hij heeft meer tijd nodig om eraan te wennen, de 'oerdrang' is minder aanwezig.
Of misschien wil hij wel kinderen, maar niet met jou. Kan ook nog....
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
zaterdag 4 december 2021 19:30
Ik ben 14 jaar met m’n ex geweest, vanaf het eerste moment zeer duidelijk geweest dat ik geen kinderen wilde en ook over de reden waarom. Later kregen vrienden kinderen en begon het bij ex juist te kriebelen. Over nagedacht, ja misschien toch wel leuk een kleintje. Niet veel later kwam ik voor iets anders in de medische molen en heb toen ook gezegd dat als de uitslagen daarvan het vermoeden bevestigen naar waar onderzocht werd ik geen kinderen wilde. Ook met een duidelijke reden. Hij mocht zelfs bij mij weg als het idd die uitslag was. De uitslag heeft het idd bevestigd maar hij wilde blijven. Na 3 jaar alsnog uit elkaar vanwege iets anders. Kreeg nog wel de mededeling mee: dankzij jou heb ik geen kinderen.
Ik ben nu 40 en nog steeds blij met de keuze die ik toen gemaakt heb. Heb nu ook een nieuwe vriend die gelukkig ook geen kinderen wil. We hebben elkaar en dat vinden we meer dan voldoende.
Ik wil alleen maar zeggen dat niet alle mannen een minder grote kinderwens hebben en er dus ook mannen zijn die ze dolgraag wil. Ik zou je dan ook aanraden om zo’n man te vinden die er meteen duidelijk in is.
Ik ben nu 40 en nog steeds blij met de keuze die ik toen gemaakt heb. Heb nu ook een nieuwe vriend die gelukkig ook geen kinderen wil. We hebben elkaar en dat vinden we meer dan voldoende.
Ik wil alleen maar zeggen dat niet alle mannen een minder grote kinderwens hebben en er dus ook mannen zijn die ze dolgraag wil. Ik zou je dan ook aanraden om zo’n man te vinden die er meteen duidelijk in is.
zaterdag 4 december 2021 20:01
Ja precies. Ik vind het ook echt geen vergelijking, vind het ook een beetje schuldgevoel aanpraten omdat je weggaat wegens het ontbreken van een kinderwens, terwijl het in mijn ogen een heel terechte dealbreaker is.Parella schreef: ↑04-12-2021 08:22Al die wat-als-scenario's over onvruchtbaarheid vind ik echt onzin. Maar heel, heel weinig mensen zijn definitief onvruchtbaar. En als dat zo mocht zijn bij jou, dan zijn er andere opties zoals eicel- of spermadonoren. Maar dan heb je wel samen hetzelfde doel, dezelfde wens, en werk je samen daar naartoe. En als het echt niet lukt, dan kan je samen dat verdriet delen.
Dat is echt een andere situatie want dan houdt je in de basis verbondenheid. Dat ontbreekt als je tegenover elkaar staat in je wens, en 1 persoon aan het rouwen is en de ander er hele andere gevoelens over heeft.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 4 december 2021 20:55
Selina0102 schreef: ↑04-12-2021 01:17Ik snap dat het een tegenvaller is, maar vraag me in zulke gevallen wel altijd af; wat zou je doen als je wel allebei kinderen wilt, maar je partner blijkt onvruchtbaar? Zou je hem dan ook verlaten?
En de relatie verbreken biedt ook geen garantie op kinderen want je moet dan maar net snel iemand tegen komen waar je wel op 1 lijn mee zit qua kinderen. Ligt ook aan je leeftijd natuurlijk, ik zou het zelf niet zien zitten om iemand te leren kennen en binnen een jaar zwanger te worden bijvoorbeeld.
Dan ken je iemand ook helemaal nog niet goed en een relatie moet echt wel stabiel zijn om een zwangerschap en een veranderd leven met kleine kinderen aan te kunnen.
Maar als je dat huis niet meer samen wilt kopen moet je het ook niet doen en dus gewoon in je eigen huis blijven wonen.
En er hoeven geen heftige redenen te zijn waarom iemand geen kinderen (meer) wilt. Het kan ook zijn dat diegene het leven gewoon leuk vindt zonder kinderen en de beperkingen van vaak in de nacht wakker, altijd oppas nodig hebben, minder tijd voor elkaar niet wil.
Dat is hetzelfde als iemand adviseren bij de vreemdgaande partner te blijven, want een volgende partner kan net zo goed vreemd gaan.
Ik zou inderdaad wel de tijd nemen en niet zo maar met de eerste de beste kinderen gaan maken.
They call me the Wild Rose, but my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
Why they call me it I do not know, for my name was Elisa Day
