Relaties
alle pijlers
Vinyl weet het niet meer...
vrijdag 17 oktober 2008 om 10:39
Dag lieve mensen hier,
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
Ik wil graag wat tegen jullie aanhouden. Enkelen hier van het forum hebben al naar me geluisterd en me advies gegeven, maar nu op deze vrijdagochtend voel ik me helemaal ellendig, dus wil mijn verhaal graag even kwijt.
Een tijdje geleden heb ik een man ontmoet. Gewoon platonisch. We hebben ongeveer dik een maand met elkaar gemaild en heel veel gedeeld. Over relaties, teleurstellingen, onze visie op het leven, de liefde. Nou ja, best wel close geraakt.
Zijn verhaal is op dit moment niet makkelijk. Ik zal het proberen zo onherkenbaar mogelijk te houden, maar hij ligt in scheiding (al toen ik hem ontmoette), heeft kinderen en hij heeft een van zijn ouders verloren nog niet zo lang geleden.
We hebben heel fijn gepraat op de mail en dit ging over in bellen, 5 of 6 uur op een avond was geen uitzondering. Het voelde heerlijk en we liepen op wolken. Gaven elkaar energie en de zon straalde, ook voor hem.
Eigenlijk waren we toen al supergek op elkaar. Zonder dat we echt hadden gedate. Dit is het, en dat wisten we allebei. Normaal geloof ik daar niet zo in, maar het was zo. Samen kunnen we de wereld aan liet hij weten, en zo was het ook!
Op een dinsdag hebben we elkaar ontmoet. Ik moest even wennen maar uiteindelijk was het een super avond. Het weekend erna ging ik naar hem (in zijn tijdelijke kamer) en... toen wist ik het echt. Hij kwam naar buiten lopen en het was hem gewoon. Een gevoel dat ik niet eerder had gehad na alle eerdere relaties. Toen ik de avond erna vertrok smste hij me nog: jij bent het!
Het klinkt zoet, het klinkt misschien ongeloofwaardig, maar dit was zo bijzonder, we waren er allebei helemaal van ondersteboven. Iemand gevonden te hebben die gewoon je soulmate is. De andere jij.
Voor degenen die nog niet gaan gruwelen ga ik verder.
Hij is dus nog niet gescheiden. We kunnen elkaar weinig zien, wonen niet bij elkaar in de buurt en hij zit met de omgangsregeling en ik met mijn studie. Geeft niet, maar is niet makkelijk.
Vorig weekend was ik er. Helaas moest hij plotseling weg. Zijn (ex) vrouw was ziek en de kinderen ook. Of hij kon bijspringen. Natuurlijk kon hij dat, en ik ging naar huis. Teleurgesteld, dat moet ik toegeven. Het voelde zo raar ineens om weg te moeten.
En daar ging het denk ik helemaal mis. Het leven in die twee werelden vond hij al moeilijk. (met mij is het goed, als hij met de kinderen is, is het goed) Maar de werelden komen dan samen en dan heeft hij gewoon een loyaliteitsconflict. Wil niemand teleurstellen maar dat gebeurt dan toch...
Zondagavond belden we en zat hij er doorheen. Helemaal in de war. Is veel bezig met het overlijden en kan niet bij dat gevoel. Wil de boel, wat hem allemaal is overkomen dit jaar, op een rijtje zetten, maar loopt vast. Hij klonk mat en somber.
Hij was vrij deze week en vroeg om een weekje rust. (waarvan hij 2 dagen op die kamer kon zijn, de rest bij de kinderen was, waar ex ook is).
Natuurlijk viel deze ommezwaai me zwaar, en heb ik hem (stom) maandag en gisteren gesmst. En hij klonk nog zo mat en somber. smsjes zijn kort en bijna zakelijk. Hij zit er echt doorheen, dat is duidelijk.
Het is nogal niet wat, wat hij voor zijn kiezen heeft gehad dit jaar. Ik snap dat hij nu een berg voor zich ziet waar hij niet overheen kan kijken. Scheiding (zal nog een week of 6-8 duren denk ik), kinderen die hij minder kan zien, overlijden van een van zijn ouders, rouwproces om de scheiding ookal koos hij er zelf voor, en ook nog eens verliefd worden als het er eigenlijk niet de tijd voor is.
Aan zijn gevoel ligt het niet, dat kan niet. Maar aan de omstandigheden wel. Volgens mij wordt zijn gevoel nu ondergesneeuwd door alles wat hij als bergen voor zich ziet, en hij kan er niet overheen kijken.
Morgenavond belt hij en ik ben zo bang. Bang dat hij ermee stopt. Bang dat hij het allemaal nog niet weet. Wat moet ik dan doen? Hem de tijd geven? Hoelang? Wil ik wel op hem wachten?
Natuurlijk wil ik op hem wachten! Als ik maar zou weten dat ik ook daadwerkelijk ergens op wacht.
Wat kan ik wel van hem verlangen, wat niet?
Ik weet het niet meer, ben gewoon misselijk van de zenuwen en kan alleen maar brullen vanmorgen. Pff... Het idee alleen al dat ik een week geleden nog naast hem wakker werd en alles gewoon goed was...
Zouden jullie hier eens op willen schijnen? Herkennen jullie dit wellicht? Ervaringen? Ik weet dat ik eigenlijk moet afwachten wat hij me morgenavond zegt. Dan belt hij. Maar het zit me zo hoog, ik vlieg tegen de muren op hier, dus praat er graag over.
PS. we kennen elkaar kort, dat weet ik. Maar mensen die zeggen dat je als je elkaar nog maar zo kort kent, je niet kunt weten of iemand het wel of niet is: ik geloofde het ook niet. Tot nu met hem. Bizar maar waar... dus daar wil ik liever niet over in discussie...
zondag 26 oktober 2008 om 21:37
quote:bloemetje schreef op 26 oktober 2008 @ 21:35:
Vinyl, ik wil je niet helemaal ontmoedigen. Maar toch krijg ik hier geen goed gevoel bij. Iemand die je zo leuk vindt zet je echt niet op de zijbank. Ik zou zeggen ga verder met je leven en leuke dingen doen, dit gaat alleen maar pijn doen denk ik.
Leuk is anders, inderdaad.
Ik sta ook niet op de zijbank. Niet dat hij me aan de kant WIL schuiven, maar hij kan nu niet anders. Zit zo in de knoop dat er gewoon geen ruimte is nu voor iets nieuws waar je ook weer energie in wil steken...
Vinyl, ik wil je niet helemaal ontmoedigen. Maar toch krijg ik hier geen goed gevoel bij. Iemand die je zo leuk vindt zet je echt niet op de zijbank. Ik zou zeggen ga verder met je leven en leuke dingen doen, dit gaat alleen maar pijn doen denk ik.
Leuk is anders, inderdaad.
Ik sta ook niet op de zijbank. Niet dat hij me aan de kant WIL schuiven, maar hij kan nu niet anders. Zit zo in de knoop dat er gewoon geen ruimte is nu voor iets nieuws waar je ook weer energie in wil steken...
zondag 26 oktober 2008 om 21:38
quote:bloemetje schreef op 26 oktober 2008 @ 21:35:
Vinyl, ik wil je niet helemaal ontmoedigen. Maar toch krijg ik hier geen goed gevoel bij. Iemand die je zo leuk vindt zet je echt niet op de zijbank. Ik zou zeggen ga verder met je leven en leuke dingen doen, dit gaat alleen maar pijn doen denk ik.Soms zijn er omstandigheden waarin je écht even geen ruimte hebt voor een ander. En ja, ik spreek uit eigen ervaring. Soms heb je gewoon geen andere keus als je zelf niet wilt verzuipen. Dus...
Vinyl, ik wil je niet helemaal ontmoedigen. Maar toch krijg ik hier geen goed gevoel bij. Iemand die je zo leuk vindt zet je echt niet op de zijbank. Ik zou zeggen ga verder met je leven en leuke dingen doen, dit gaat alleen maar pijn doen denk ik.Soms zijn er omstandigheden waarin je écht even geen ruimte hebt voor een ander. En ja, ik spreek uit eigen ervaring. Soms heb je gewoon geen andere keus als je zelf niet wilt verzuipen. Dus...
zondag 26 oktober 2008 om 21:39
quote:Tientje79 schreef op 26 oktober 2008 @ 21:35:
[...]
Ja, want als je overspannen bent, ben je dus écht niet beslissingsbekwaam. Echt totaal, compleet niet. En hij is al in het stadium dat hij dat inziet. Maar hij houdt je toch vast, al is het aan een breekbaar lijntje... Sterker nog, hij bespreekt het zelfs met zijn familie. Dat is heus niet als je leuk was voor tussendoor... Vandaar!
P.S. de 9e?
Klopt! Al wist ik dat laatste al, dat het niet voor tussendoor was.
Dat het serieus is, is me duidelijk. Juist daarom houdt hij me ook vast denk ik, al is het idd breekbaar.
Als ik niet de moeite waard was, had hij me al lang laten gaan.
Ik heb er ook wel vertrouwen in.
PS. de 9e, zondags? Leuk!
[...]
Ja, want als je overspannen bent, ben je dus écht niet beslissingsbekwaam. Echt totaal, compleet niet. En hij is al in het stadium dat hij dat inziet. Maar hij houdt je toch vast, al is het aan een breekbaar lijntje... Sterker nog, hij bespreekt het zelfs met zijn familie. Dat is heus niet als je leuk was voor tussendoor... Vandaar!
P.S. de 9e?
Klopt! Al wist ik dat laatste al, dat het niet voor tussendoor was.
Dat het serieus is, is me duidelijk. Juist daarom houdt hij me ook vast denk ik, al is het idd breekbaar.
Als ik niet de moeite waard was, had hij me al lang laten gaan.
Ik heb er ook wel vertrouwen in.
PS. de 9e, zondags? Leuk!
zondag 26 oktober 2008 om 21:39
quote:Tientje79 schreef op 26 oktober 2008 @ 21:38:
[...]
Soms zijn er omstandigheden waarin je écht even geen ruimte hebt voor een ander. En ja, ik spreek uit eigen ervaring. Soms heb je gewoon geen andere keus als je zelf niet wilt verzuipen. Dus...Klopt... dat is het nu. Hij vertelde ook in tranen vrijdag dat hij echt alleen even aan zichzelf kon denken nu. Hij vindt het vreselijk, maar ziet het nu niet anders.
[...]
Soms zijn er omstandigheden waarin je écht even geen ruimte hebt voor een ander. En ja, ik spreek uit eigen ervaring. Soms heb je gewoon geen andere keus als je zelf niet wilt verzuipen. Dus...Klopt... dat is het nu. Hij vertelde ook in tranen vrijdag dat hij echt alleen even aan zichzelf kon denken nu. Hij vindt het vreselijk, maar ziet het nu niet anders.
zondag 26 oktober 2008 om 21:40
quote:Vinyl schreef op 26 oktober 2008 @ 21:39:
[...]
Klopt! Al wist ik dat laatste al, dat het niet voor tussendoor was.
Dat het serieus is, is me duidelijk. Juist daarom houdt hij me ook vast denk ik, al is het idd breekbaar.
Als ik niet de moeite waard was, had hij me al lang laten gaan.
Ik heb er ook wel vertrouwen in.
PS. de 9e, zondags? Leuk!
Nou hehe.. die gedachte vooral vasthouden dan!
P.S. staat genoteerd!
[...]
Klopt! Al wist ik dat laatste al, dat het niet voor tussendoor was.
Dat het serieus is, is me duidelijk. Juist daarom houdt hij me ook vast denk ik, al is het idd breekbaar.
Als ik niet de moeite waard was, had hij me al lang laten gaan.
Ik heb er ook wel vertrouwen in.
PS. de 9e, zondags? Leuk!
Nou hehe.. die gedachte vooral vasthouden dan!
P.S. staat genoteerd!
zondag 26 oktober 2008 om 21:44
Vinyl,
Iemand die jou zo leuk vindt zet jou niet op de zijbank, wordt hierboven gezegd.
Ik weet ook niet hoe het bij jullie zal gaan verlopen maar er zijn momenten in je leven dat je door omstandigheden niet volledig voor iemand kunt gaan en je toch aanvoelt dat het onder andere omstandigheden helemaal goed zou gaan.
Dat is heel pijnlijk maar het gaat dan gewoon even echt niet.
En dat lijkt mij dat er bij jullie nu aan de hand is, dit zeg je zelf ook al.
Als hij aangeeft dat zijn intentie is dat het goedkomt vind ik dit wel een goed teken.
Het gaat er nu echt om hoe jullie daarmee omgaan.
Heel moeilijk maar probeer niet moedeloos te worden hoor. Tenzij je dit echt niet trekt natuurlijk.
Ik denk dat de enige manier om hier goed mee om te gaan is dat je er heel relaxed onder blijft. Er geen problemen bij gaat maken. Je richten op je eigen leven en op het besef dat je ook zonder een man een leuk leven leidt.
Iemand die jou zo leuk vindt zet jou niet op de zijbank, wordt hierboven gezegd.
Ik weet ook niet hoe het bij jullie zal gaan verlopen maar er zijn momenten in je leven dat je door omstandigheden niet volledig voor iemand kunt gaan en je toch aanvoelt dat het onder andere omstandigheden helemaal goed zou gaan.
Dat is heel pijnlijk maar het gaat dan gewoon even echt niet.
En dat lijkt mij dat er bij jullie nu aan de hand is, dit zeg je zelf ook al.
Als hij aangeeft dat zijn intentie is dat het goedkomt vind ik dit wel een goed teken.
Het gaat er nu echt om hoe jullie daarmee omgaan.
Heel moeilijk maar probeer niet moedeloos te worden hoor. Tenzij je dit echt niet trekt natuurlijk.
Ik denk dat de enige manier om hier goed mee om te gaan is dat je er heel relaxed onder blijft. Er geen problemen bij gaat maken. Je richten op je eigen leven en op het besef dat je ook zonder een man een leuk leven leidt.
zondag 26 oktober 2008 om 21:47
Dankjewel!
Ja, precies, dat is het ook. Hij heeft ook wel aangegeven eerder dat ik het gewoon ben! Dat hij echt het idee heeft dat hij de vrouw heeft ontmoet waar hij altijd op wachtte. Alleen toen ineens stortte hij gewoon helemaal in.
Maar ja, ik weet zeker dat het nu super zou zijn als de omstandigheden anders waren. Daar twijfel ik geen moment aan.
Van de week had ik een baalmoment. Baalde dat ik de komende tijd afhankelijk zal zijn van hoe het met hem gaat en hoe hij het contact trekt, en vooral wanneer. Dat is niet leuk, verre van leuk zelfs. Maar als ik deze man niet kwijt wil, zal ik nu wel moeten doorbijten. En dan komt het 'tegenspoed' gewoon wat eerder...
Ja, precies, dat is het ook. Hij heeft ook wel aangegeven eerder dat ik het gewoon ben! Dat hij echt het idee heeft dat hij de vrouw heeft ontmoet waar hij altijd op wachtte. Alleen toen ineens stortte hij gewoon helemaal in.
Maar ja, ik weet zeker dat het nu super zou zijn als de omstandigheden anders waren. Daar twijfel ik geen moment aan.
Van de week had ik een baalmoment. Baalde dat ik de komende tijd afhankelijk zal zijn van hoe het met hem gaat en hoe hij het contact trekt, en vooral wanneer. Dat is niet leuk, verre van leuk zelfs. Maar als ik deze man niet kwijt wil, zal ik nu wel moeten doorbijten. En dan komt het 'tegenspoed' gewoon wat eerder...
zondag 26 oktober 2008 om 21:49
zondag 26 oktober 2008 om 21:49
PS. ik had een heerlijk leven voor ik hem ontmoette, was net 4 dagen terug uit een reis in de USA in mijn eentje en voelde me top!
Toch is dit gevoel terugpakken moeilijk. Ik kan nog steeds genieten van mijn leven, begrijp me niet verkeerd, maar nu je weet dat er iemand is die het zoveel mooier zou kunnen maken, en om wie je veel geeft, is het lastig om helemaal terug te schakelen...
Toch is dit gevoel terugpakken moeilijk. Ik kan nog steeds genieten van mijn leven, begrijp me niet verkeerd, maar nu je weet dat er iemand is die het zoveel mooier zou kunnen maken, en om wie je veel geeft, is het lastig om helemaal terug te schakelen...
zondag 26 oktober 2008 om 21:50
quote:Vinyl schreef op 26 oktober 2008 @ 21:42:
Ja, zo had ik het nog niet bekeken. Dat als hij idd niet de intentie had dat het goed zou komen, als hij me niet waardevol genoeg zou vinden, hij er al lang een punt achter had gezet.
9e rondje stad doen dan?
dat bedoel ik dus!
Rondje wallen ook goed? Haalt me eigenlijk niet uit, vind alles leuk!
Ja, zo had ik het nog niet bekeken. Dat als hij idd niet de intentie had dat het goed zou komen, als hij me niet waardevol genoeg zou vinden, hij er al lang een punt achter had gezet.
9e rondje stad doen dan?
dat bedoel ik dus!
Rondje wallen ook goed? Haalt me eigenlijk niet uit, vind alles leuk!
zondag 26 oktober 2008 om 21:51
quote:bloemetje schreef op 26 oktober 2008 @ 21:49:
Vinyl, ik hoop het voor je. Het is gewoon jammer dat je iemand op een verkeerd moment ontmoet. Maar hoe lang is dan wachten? Ik hoop dat je niet al te lang hoef te wachten, lijkt me vreselijk. Ik blijf helaas wel bij mijn mening, hopelijk zit ik er naast..
Hoelang kan niemand nu zeggen, helaas.
Het is idd niet leuk. Maar goed, ik kan en wil nu ook niet loslaten, daar krijg ik sowieso spijt van!
Vinyl, ik hoop het voor je. Het is gewoon jammer dat je iemand op een verkeerd moment ontmoet. Maar hoe lang is dan wachten? Ik hoop dat je niet al te lang hoef te wachten, lijkt me vreselijk. Ik blijf helaas wel bij mijn mening, hopelijk zit ik er naast..
Hoelang kan niemand nu zeggen, helaas.
Het is idd niet leuk. Maar goed, ik kan en wil nu ook niet loslaten, daar krijg ik sowieso spijt van!
zondag 26 oktober 2008 om 21:52
quote:Nijntje schreef op 26 oktober 2008 @ 21:50:
He wat ingewikkeld voor je, Vinyl.
Niks geen wijze raad van tante Nijn, alleen maar succes en ik hoop dat het goed gaat komen tussen jullie. Klinkt als een heerlijke klik die je met elkaar hebt!
Dat is het zeker. Het was een overweldigende achtbaan. Waar nu ineens een gigantische technische storing is opgetreden.
Afwachten dus. Maar die achtbaan zal weer rijden, dat geloof ik gewoon.
Dankjewel!
He wat ingewikkeld voor je, Vinyl.
Niks geen wijze raad van tante Nijn, alleen maar succes en ik hoop dat het goed gaat komen tussen jullie. Klinkt als een heerlijke klik die je met elkaar hebt!
Dat is het zeker. Het was een overweldigende achtbaan. Waar nu ineens een gigantische technische storing is opgetreden.
Afwachten dus. Maar die achtbaan zal weer rijden, dat geloof ik gewoon.
Dankjewel!
zondag 26 oktober 2008 om 22:00
quote:Vinyl schreef op 26 oktober 2008 @ 21:52:
[...]
Dat is het zeker. Het was een overweldigende achtbaan. Waar nu ineens een gigantische technische storing is opgetreden.
Afwachten dus. Maar die achtbaan zal weer rijden, dat geloof ik gewoon. Zeker een beetje flauw om nu grapjes te maken over garantie op de nieuwe aanschaf he
[...]
Dat is het zeker. Het was een overweldigende achtbaan. Waar nu ineens een gigantische technische storing is opgetreden.
Afwachten dus. Maar die achtbaan zal weer rijden, dat geloof ik gewoon. Zeker een beetje flauw om nu grapjes te maken over garantie op de nieuwe aanschaf he
zondag 26 oktober 2008 om 22:01
maandag 27 oktober 2008 om 07:35
Oooh? Dat is ook gek!
Mail me anders even op vinyl@casema.nl of op mijn voor en achternaam@casema.nl (voor- en achternaam aan elkaar).
De eerste zie ik pas vanavond, de tweede kan ik op mijn werk openen.
Wel gek dat je hem terug krijgt zeg! Zal je straks nog eens mailen, kijken of het dan wel werkt!
xxx
Mail me anders even op vinyl@casema.nl of op mijn voor en achternaam@casema.nl (voor- en achternaam aan elkaar).
De eerste zie ik pas vanavond, de tweede kan ik op mijn werk openen.
Wel gek dat je hem terug krijgt zeg! Zal je straks nog eens mailen, kijken of het dan wel werkt!
xxx
maandag 3 november 2008 om 10:36
Nou ja, hier gaat het eigenlijk ronduit klote...
Sorry...
Het gaat met hem heel slecht. Overspannen, depressief. Het is de afgelopen weken heel hard gegaan. Alles komt nu naar boven, alsof er bij hem een beerput wordt opengetrokken.
Hij heeft geen energie meer en alles is teveel.
Hij heeft ons contact dan ook verbroken, hij kan het niet meer.
Ik ben best geschrokken hoe hij er nu aan toe is.
En ik voel me klote... Snap het heel goed hoor, en dit moet hij ook doen. Maar zou het daarna nog weer goed komen als hij hieruit is?
Ik kan niet geloven dat dat niet zo zou zijn, maar ben wel zo bang en verdrietig.
Ik zal het nu moeten accepteren vrees ik. Met een sprankje hoop dat als hij er met zichzelf uit is, wij samen weer een kans krijgen? Want aan ons lag het niet...
Nou ja, zo dus...
Sorry...
Het gaat met hem heel slecht. Overspannen, depressief. Het is de afgelopen weken heel hard gegaan. Alles komt nu naar boven, alsof er bij hem een beerput wordt opengetrokken.
Hij heeft geen energie meer en alles is teveel.
Hij heeft ons contact dan ook verbroken, hij kan het niet meer.
Ik ben best geschrokken hoe hij er nu aan toe is.
En ik voel me klote... Snap het heel goed hoor, en dit moet hij ook doen. Maar zou het daarna nog weer goed komen als hij hieruit is?
Ik kan niet geloven dat dat niet zo zou zijn, maar ben wel zo bang en verdrietig.
Ik zal het nu moeten accepteren vrees ik. Met een sprankje hoop dat als hij er met zichzelf uit is, wij samen weer een kans krijgen? Want aan ons lag het niet...
Nou ja, zo dus...
