Relaties
alle pijlers
voel me rot
zondag 21 december 2008 om 10:05
Ik heb gister zo"n ruzie gemaakt met mijn vriend dat ik vrees dat het uit is tussen ons.
Samen met mijn dochter was ik gister bij hem en zijn dochter en zouden gaan winkelen.
Hebben we ook gedaan maar ik moet zeggen zijn dochter is 6 jaar en mijn vriend en zijn ex hebben haar waarschijnlijk omdat ze enig kind is gigantiche over het paard gekiept.
Het lijkt wel een volwassene met allerlei wensen enhaar ik gevoel staat centraal.
Het kind word ook nog eens door haar omgeving continu bejubeld.
Al met al een kind dat in alles haar zin krijgt.
Ik heb zelf ook kinderen maar bij mij gebeurt dat niet.
Hierdoor bots ik vaak met mijn vriend want mijn kinderen zien die situaties ook aan en als volwassene leg ik het vaak af tegen haar.
Ze vormt met haar vader een soort eenheid binnen mijn gezin.
Ze verdedigt haar positie heel stellig en mijn vriend ziet een hoop dingen niet of anders als ik.
Afijn gister winkelen en we gingen ook voor mijn dochter op pad en ik hoopte ook voor wat dingen voor mezelf.
Uiteindelijk bleef er niet veel tijd over en dacht ik laat maar voor mij.
Ik wilde wel graag een boekje gauw kopen omdat ik geen leesvoer had meegenomen.
Zei dit ook en bij een lectuur zaak begint mijn vriend te zuchten pf.
Dat raakte me zo erg en kwetste me zo omdat ik eigenlijk niet vaak wat voor mezelf vraag omdat ik me anders lastig voel maar altijd wel voor een ander in de weer ben en de ruimte geef wat de ander wil.
Ik ben daar waarschijnlijk te verzorgend in dat weet ik is ook mijn valkuil.
Ineens had ik het gevoel ik wil naar huis en zag het niet meer zitten om bij mijn vriend te blijven slapen en heb ook gezegd ik ga naar huis.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik me al behoorlijk had geergerd aan zijn dochtertje .
Huilen om een broek die ze niet wil hebben ,broodje wat ze bestelde niet op wilde eten idem ijsje.
Vervolgens had ze door dat we geirriteerd waren en het naadje van de kous wilde weten..
Thuis aangekomen wilde ik naar huis maar vriend wilde met mij bespreken het hoe en wat.
Zijn dochter bleef gewoon erbij staan en ik heb gezegd niet met haar erbij.
Hij stuurde haar niet weg en probeerde toch een discussie.
Ik heb gezegd klaar met luister vinken hup naar boven.
We zijn nog geen 2 min verder en stond ze huilend beneden want ze mocht niet meeluisteren.
Ik werd echt boos en ben met boze woorden en eerlijk gezegd wel met kwetsende woorden richting hem vertrokken met mijn dochter.
Ik zal misschien wel overtrokken hebben gereageerd volgens sommige maar zolang we elkaar kennen kan ik niet met hem praten over zijn dochter.
Hij vergoeilijkt alles wat ze doet en ik vind dat zei hem te baas is en ik vind dat erg om te zien hoe hij verandert als zij bij ons is.
Het boekje verhaal was waarschijnlijk de druppel voor mij maar alles buitelde binnen in mij.
Ben nu dus thuis en heb niets meer vernomen van hem.
Voel me beroerd maar het lukt me niet om contakt op te nemen omdat ik deze situaties moe ben.
Laat ik er wel bij vermelden dat ik zielsveel van hem houd en perfekt bij me past.
Overdrijf ik of moet ik naar mijn gevoel luisteren en inzien dat dit een breuk moment is.
Wie begrijpt mij gevoel en wat ik bedoel of heeft goede raad?
Samen met mijn dochter was ik gister bij hem en zijn dochter en zouden gaan winkelen.
Hebben we ook gedaan maar ik moet zeggen zijn dochter is 6 jaar en mijn vriend en zijn ex hebben haar waarschijnlijk omdat ze enig kind is gigantiche over het paard gekiept.
Het lijkt wel een volwassene met allerlei wensen enhaar ik gevoel staat centraal.
Het kind word ook nog eens door haar omgeving continu bejubeld.
Al met al een kind dat in alles haar zin krijgt.
Ik heb zelf ook kinderen maar bij mij gebeurt dat niet.
Hierdoor bots ik vaak met mijn vriend want mijn kinderen zien die situaties ook aan en als volwassene leg ik het vaak af tegen haar.
Ze vormt met haar vader een soort eenheid binnen mijn gezin.
Ze verdedigt haar positie heel stellig en mijn vriend ziet een hoop dingen niet of anders als ik.
Afijn gister winkelen en we gingen ook voor mijn dochter op pad en ik hoopte ook voor wat dingen voor mezelf.
Uiteindelijk bleef er niet veel tijd over en dacht ik laat maar voor mij.
Ik wilde wel graag een boekje gauw kopen omdat ik geen leesvoer had meegenomen.
Zei dit ook en bij een lectuur zaak begint mijn vriend te zuchten pf.
Dat raakte me zo erg en kwetste me zo omdat ik eigenlijk niet vaak wat voor mezelf vraag omdat ik me anders lastig voel maar altijd wel voor een ander in de weer ben en de ruimte geef wat de ander wil.
Ik ben daar waarschijnlijk te verzorgend in dat weet ik is ook mijn valkuil.
Ineens had ik het gevoel ik wil naar huis en zag het niet meer zitten om bij mijn vriend te blijven slapen en heb ook gezegd ik ga naar huis.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik me al behoorlijk had geergerd aan zijn dochtertje .
Huilen om een broek die ze niet wil hebben ,broodje wat ze bestelde niet op wilde eten idem ijsje.
Vervolgens had ze door dat we geirriteerd waren en het naadje van de kous wilde weten..
Thuis aangekomen wilde ik naar huis maar vriend wilde met mij bespreken het hoe en wat.
Zijn dochter bleef gewoon erbij staan en ik heb gezegd niet met haar erbij.
Hij stuurde haar niet weg en probeerde toch een discussie.
Ik heb gezegd klaar met luister vinken hup naar boven.
We zijn nog geen 2 min verder en stond ze huilend beneden want ze mocht niet meeluisteren.
Ik werd echt boos en ben met boze woorden en eerlijk gezegd wel met kwetsende woorden richting hem vertrokken met mijn dochter.
Ik zal misschien wel overtrokken hebben gereageerd volgens sommige maar zolang we elkaar kennen kan ik niet met hem praten over zijn dochter.
Hij vergoeilijkt alles wat ze doet en ik vind dat zei hem te baas is en ik vind dat erg om te zien hoe hij verandert als zij bij ons is.
Het boekje verhaal was waarschijnlijk de druppel voor mij maar alles buitelde binnen in mij.
Ben nu dus thuis en heb niets meer vernomen van hem.
Voel me beroerd maar het lukt me niet om contakt op te nemen omdat ik deze situaties moe ben.
Laat ik er wel bij vermelden dat ik zielsveel van hem houd en perfekt bij me past.
Overdrijf ik of moet ik naar mijn gevoel luisteren en inzien dat dit een breuk moment is.
Wie begrijpt mij gevoel en wat ik bedoel of heeft goede raad?
zondag 21 december 2008 om 10:10
Zo'n spoiled kutkind is idd een dealbreaker. Goed dat je 'm in z'n gezicht hebt gezegd wat je van dat verwende mormel vindt! Denk dat hij, zolang ie dat kind centraal zet, voor niemand relatiemateriaal is, maar als ie maar goed doorheeft dat vrouwen hem dumpen door zijn irritante aanhangsel, dat ie dat kind dan misschien manieren gaat bijbrengen, zodat ie ooit voor 'n andere vrouw wél een goede partner zou kunnen worden. Maar snel zal dat niet gaan, slechte gewoonten krijg je er moeilijker uit dan dat ze er in zijn gekomen.
zondag 21 december 2008 om 10:14
Vervelend voor je, kan me helemaal voorstellen hoe machteloos het voelt om het af te leggen tegen een 6-jarige. Maar.. zij was er eerder! Je hebt je vriend er al eens op aangesproken, maar daar doet hij kennelijk niks mee.
Nu heb je twee keuzes: óf je leert leven met deze situatie of je kiest ervoor dit niet te doen. Die kleine zal áltijd voor gaan, dat moet ook. Maar wel heel sneu voor jou..
Nu heb je twee keuzes: óf je leert leven met deze situatie of je kiest ervoor dit niet te doen. Die kleine zal áltijd voor gaan, dat moet ook. Maar wel heel sneu voor jou..
zondag 21 december 2008 om 10:16
Samen een nieuw gezin vormen als je beiden al kinderen hebt is ontzettend moeilijk. Je hebt met je expartner afgesproken dat je de opvoeding op een bepaalde manier aanpakt, daar kan een nieuwe partner niet ineens verandering in aanbrengen. Het is enorm zoeken naar een manier om die twee opvoedingsstijlen in 1 huis naast elkaar te laten bestaan.
Dat perfect bij elkaar passen kun je loslaten denk ik, omdat jullie heel anders over opvoeden denken. Maar dat is niet erg, iemand hoeft niet perfect te passen. Het hoeft allemaal niet perfect, als je maar met de verschillen om kan gaan.
Het lijkt me zinnig als jullie een keer afspreken met zijn tweeen, geen kinderen in huis, om eens te praten over hoe nu verder. Spreek uit wat je dwars zit, het verbijten heeft geen zin want het is er toch wel. En kijk of je daar samen toch uit kunt komen.
Hoe lang kennen jullie elkaar al? Hebben jullie samenwoonplannen oid? Hoe gaan jullie kinderen met elkaar om?
Dat perfect bij elkaar passen kun je loslaten denk ik, omdat jullie heel anders over opvoeden denken. Maar dat is niet erg, iemand hoeft niet perfect te passen. Het hoeft allemaal niet perfect, als je maar met de verschillen om kan gaan.
Het lijkt me zinnig als jullie een keer afspreken met zijn tweeen, geen kinderen in huis, om eens te praten over hoe nu verder. Spreek uit wat je dwars zit, het verbijten heeft geen zin want het is er toch wel. En kijk of je daar samen toch uit kunt komen.
Hoe lang kennen jullie elkaar al? Hebben jullie samenwoonplannen oid? Hoe gaan jullie kinderen met elkaar om?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 21 december 2008 om 10:17
quote:Tientje79 schreef op 21 december 2008 @ 10:15:
Nou nou nou Elninjoo 'irritant aanhangsel'??? Da's nie lief nie
nee, ik denk idd dat dat verwende nest niet lief is
een smerig drammertje wat elke relatie voor haar vader zal proberen te verzieken/boycotten: ik zou er in elk geval hard voor weglopen
Nou nou nou Elninjoo 'irritant aanhangsel'??? Da's nie lief nie
nee, ik denk idd dat dat verwende nest niet lief is
een smerig drammertje wat elke relatie voor haar vader zal proberen te verzieken/boycotten: ik zou er in elk geval hard voor weglopen
zondag 21 december 2008 om 10:24
quote:elninjoo schreef op 21 december 2008 @ 10:17:
[...]
nee, ik denk idd dat dat verwende nest niet lief is
een smerig drammertje wat elke relatie voor haar vader zal proberen te verzieken/boycotten: ik zou er in elk geval hard voor weglopen
Verwend, zo klinkt ze wel ja.. Maar je kunt een 6-jarige nog niet zoveel in de schoenen schuiven hoor. Het is de vader die het kind verpest door haar geen grenzen aan te geven.
Overigens zou ik er ook niet eens aan beginnen... Je verliest het gewoon van een kleuter!
[...]
nee, ik denk idd dat dat verwende nest niet lief is
een smerig drammertje wat elke relatie voor haar vader zal proberen te verzieken/boycotten: ik zou er in elk geval hard voor weglopen
Verwend, zo klinkt ze wel ja.. Maar je kunt een 6-jarige nog niet zoveel in de schoenen schuiven hoor. Het is de vader die het kind verpest door haar geen grenzen aan te geven.
Overigens zou ik er ook niet eens aan beginnen... Je verliest het gewoon van een kleuter!
zondag 21 december 2008 om 10:42
Je vriend hoeft zijn dochter natuurlijk niet opeens anders op te gaan voeden omdat jij er bent. Als hij dat al zou kunnen.
In opvoeden is er ook niet zoiets als "gelijk hebben". Als de opvoeding het welzijn van het kind niet schaadt, is het een goede opvoeding. Over de verdere invulling zijn 1000 meningen mogelijk.
Dus je vriend vragen anders met zijn dochter om te gaan is gewoon echt niet reeel.
Naast dat vindt ik het ook geen goede insteek. Wil je iets oplossen zul je vanuit jezelf moeten beginnen. Wat wil jij, wat je nu niet krijgt. Denk daar goed over na en bedenk wat je zelf zou kunnen doen om hier verbetering in te brengen. Daar begint het mee.
Vervolgens kun je wel met je vriend praten over het gevoel wat je krijgt bij de situatie, maar hou het bij jezelf.
Nu maak je de dochter van je vriend verantwoordelijk voor jouw rotgevoel, wie geeft die 6-jarige nou eigenlijk zoveel macht??
In opvoeden is er ook niet zoiets als "gelijk hebben". Als de opvoeding het welzijn van het kind niet schaadt, is het een goede opvoeding. Over de verdere invulling zijn 1000 meningen mogelijk.
Dus je vriend vragen anders met zijn dochter om te gaan is gewoon echt niet reeel.
Naast dat vindt ik het ook geen goede insteek. Wil je iets oplossen zul je vanuit jezelf moeten beginnen. Wat wil jij, wat je nu niet krijgt. Denk daar goed over na en bedenk wat je zelf zou kunnen doen om hier verbetering in te brengen. Daar begint het mee.
Vervolgens kun je wel met je vriend praten over het gevoel wat je krijgt bij de situatie, maar hou het bij jezelf.
Nu maak je de dochter van je vriend verantwoordelijk voor jouw rotgevoel, wie geeft die 6-jarige nou eigenlijk zoveel macht??
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 21 december 2008 om 11:35
Ik zou in elk geval even wachten met contact opnemen. Misschien dat hij zelf ook wel tot het inzicht komt dat zijn dochter een normale relatie in de weg staat. Vervolgens, laat hem (alleen!!!) naar jou toe komen zodat jullie met z'n tweeen rustig kunnen praten. En dan bedoel ik echt communiceren, dus van beide kanten kijken wat elk wil, en kijken of dit in de praktijk te combineren is. Onderdeel hiervan is m.i. een afspraak dat de kinderen zoveel mogelijk gelijk worden behandeld.
Als hij niet aan afspraken wil, zou ik mijn conclusie trekken. Dan word jij er namelijk niet gelukkiger van...
Als hij niet aan afspraken wil, zou ik mijn conclusie trekken. Dan word jij er namelijk niet gelukkiger van...
zondag 21 december 2008 om 11:57
Als een 6-jarige zowat altijd ontzettend vervelend is, is zij zo gevormd door haar omgeving.
Vriend en TO zitten dus totaal niet op één lijn qua opvoeding. óf je komt op een punt dat je daar samen over kan praten (inderdaad zónder de kinderen erbij), óf je komt op een punt dat je merkt dat een nieuw gezin vormen samen dus totaal niet werkt.
Het valt me wel op dat je zegt dat je je eigen dochtertje gegrepen hebt en ervandoor bent gegaan, zij heeft deze ruzie dus ook volledig mogen aanschouwen? Lekker is dat.
Vriend en TO zitten dus totaal niet op één lijn qua opvoeding. óf je komt op een punt dat je daar samen over kan praten (inderdaad zónder de kinderen erbij), óf je komt op een punt dat je merkt dat een nieuw gezin vormen samen dus totaal niet werkt.
Het valt me wel op dat je zegt dat je je eigen dochtertje gegrepen hebt en ervandoor bent gegaan, zij heeft deze ruzie dus ook volledig mogen aanschouwen? Lekker is dat.
zondag 21 december 2008 om 11:59
quote:vivastudent schreef op 21 december 2008 @ 11:35:
Ik zou in elk geval even wachten met contact opnemen. Misschien dat hij zelf ook wel tot het inzicht komt dat zijn dochter een normale relatie in de weg staat. Het feit dat ie op 't moment dat TO met hem wil praten zonder kids in de buurt, hij zijn kind niet naar de kamer stuurt, doet me vrezen dat hij niet tot dat inzicht zal komen. Het zou 'n vanzelfsprekendheid moeten zijn dat als de volwassenen met elkaar iets te bespreken hebben, dat daar geen kinderen bij horen. Hij heeft dat besef blijkbaar niet.
Ik zou in elk geval even wachten met contact opnemen. Misschien dat hij zelf ook wel tot het inzicht komt dat zijn dochter een normale relatie in de weg staat. Het feit dat ie op 't moment dat TO met hem wil praten zonder kids in de buurt, hij zijn kind niet naar de kamer stuurt, doet me vrezen dat hij niet tot dat inzicht zal komen. Het zou 'n vanzelfsprekendheid moeten zijn dat als de volwassenen met elkaar iets te bespreken hebben, dat daar geen kinderen bij horen. Hij heeft dat besef blijkbaar niet.
zondag 21 december 2008 om 12:25
quote:elninjoo schreef op 21 december 2008 @ 11:59:
[...]
Het feit dat ie op 't moment dat TO met hem wil praten zonder kids in de buurt, hij zijn kind niet naar de kamer stuurt, doet me vrezen dat hij niet tot dat inzicht zal komen. Het zou 'n vanzelfsprekendheid moeten zijn dat als de volwassenen met elkaar iets te bespreken hebben, dat daar geen kinderen bij horen. Hij heeft dat besef blijkbaar niet.Mee eens. En dat is ook precies de reden dat ik vind dat hij naar TO moet komen, omdat zij haar dochter wel onder controle heeft en die zich weg laat sturen. Ik vind namelijk ook dat kinderen niet bij alle gesprekken van de volwassenen horen te zijn. Maar zolang dat kwartje bij hem niet valt, is het zowieso verloren zaak.
[...]
Het feit dat ie op 't moment dat TO met hem wil praten zonder kids in de buurt, hij zijn kind niet naar de kamer stuurt, doet me vrezen dat hij niet tot dat inzicht zal komen. Het zou 'n vanzelfsprekendheid moeten zijn dat als de volwassenen met elkaar iets te bespreken hebben, dat daar geen kinderen bij horen. Hij heeft dat besef blijkbaar niet.Mee eens. En dat is ook precies de reden dat ik vind dat hij naar TO moet komen, omdat zij haar dochter wel onder controle heeft en die zich weg laat sturen. Ik vind namelijk ook dat kinderen niet bij alle gesprekken van de volwassenen horen te zijn. Maar zolang dat kwartje bij hem niet valt, is het zowieso verloren zaak.
zondag 21 december 2008 om 12:30
Dat meisje is zes! Je kunt het haar niet verwijten dat ze slecht is opgevoed.
TO, ik denk dat je niet perfect bij je vriend past, zoals je zegt, omdat jullie over iets heel fundamenteels, namelijk het opvoeden van kinderen, een heel ander idee hebben. Ik vraag me af of er toekomst is voor de relatie als je over zoiets belangrijks niet min of meer op één lijn zit.
TO, ik denk dat je niet perfect bij je vriend past, zoals je zegt, omdat jullie over iets heel fundamenteels, namelijk het opvoeden van kinderen, een heel ander idee hebben. Ik vraag me af of er toekomst is voor de relatie als je over zoiets belangrijks niet min of meer op één lijn zit.
zondag 21 december 2008 om 12:33
quote:lolapaloeza schreef op 21 december 2008 @ 10:42:
Je vriend hoeft zijn dochter natuurlijk niet opeens anders op te gaan voeden omdat jij er bent. Daar ben ik het dus totaal niet mee eens! Als je allebei kinderen hebt en samen een relatie aan gaat is de kans groot dat je (uiteindelijk) ook samen 1 gezin gaat vormen. Gelijkheid voor alle kinderen en op 1 lijn zitten als ouder/opvoeder lijken mij dan echt wel een must! Als je niet kan wil aanpassen als ouder aan een mede-opvoeder (die je zelf uitgekozen hebt) moet je er niet aan beginnen en vrijgezel blijven.
Je vriend hoeft zijn dochter natuurlijk niet opeens anders op te gaan voeden omdat jij er bent. Daar ben ik het dus totaal niet mee eens! Als je allebei kinderen hebt en samen een relatie aan gaat is de kans groot dat je (uiteindelijk) ook samen 1 gezin gaat vormen. Gelijkheid voor alle kinderen en op 1 lijn zitten als ouder/opvoeder lijken mij dan echt wel een must! Als je niet kan wil aanpassen als ouder aan een mede-opvoeder (die je zelf uitgekozen hebt) moet je er niet aan beginnen en vrijgezel blijven.
zondag 21 december 2008 om 12:34
Opvoeding ligt meestal veel te gevoelig om daar in korte tijd verandering in te brengen. Daarnaast bekijk je de opvoeding van een ander altijd kritischer dan je eigen stijl. Ik zou hem daar veel meer subtiel op wijzen, niet in de verwijtende/veroordelende sfeer, daar kom je er, zeker op dit gevoelige punt, nooit mee!!!
Kom meer voor jezelf op in wat jij te kort komt of dat nu wel of niet aan drammertje ligt.Ik vind je een beetje zielig doen over dat iets voor jezelf kopen, met die lectuur voor jezelf, je vriend moet dat ruiken, dat jij dat ging doen omdat je nog niet aan jezelf was toegekomen. Een hele indirecte manier om aandacht van hem te krijgen. Gewoon direct zeggen dat je ook iets voor jezelf wil. Je gaat een beetje het slachtoffer uithangen.
Kom meer voor jezelf op in wat jij te kort komt of dat nu wel of niet aan drammertje ligt.Ik vind je een beetje zielig doen over dat iets voor jezelf kopen, met die lectuur voor jezelf, je vriend moet dat ruiken, dat jij dat ging doen omdat je nog niet aan jezelf was toegekomen. Een hele indirecte manier om aandacht van hem te krijgen. Gewoon direct zeggen dat je ook iets voor jezelf wil. Je gaat een beetje het slachtoffer uithangen.
zondag 21 december 2008 om 12:50
Gigaluilak, een kind van gescheiden ouders wordt nu eenmaal meestal niet bij 1 ouder opgevoed maar bij beide. Het lijkt me in eerste instantie belangrijk dat de eigen ouders op 1 lijn zitten, niet dat het kind zich maar aan moet passen aan willekeurig wie haar ouders een relatie mee aangaan.
Er zullen best dingen veranderen, maar in eerste instantie bepalen beide ouders hoe een kind wordt opgevoed, niet 1 ouder en en stiefouder.
Er zullen best dingen veranderen, maar in eerste instantie bepalen beide ouders hoe een kind wordt opgevoed, niet 1 ouder en en stiefouder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 21 december 2008 om 12:59
poezewoes dat is zeker zo beide ouders moeten op 1 lijn zitten, maar het is hoe dan ook zo dat er echt wel afwijkende regels in beide huishoudens al zullen zijn. de bassis moet gelijk zijn, maar de een zal waarschijnlijk echt wel een en ander anders doen als de ander. Wanneer je dan een samen gesteld gezin 'creëert' zullen beide ouders toch een en ander moeten aanpassen (niet in de basis maar wel in algemeen geldende regels) Wanneer je dat niet kunt en wilt moet je of iemand zoeken die precies is zoals jij of er niet aan beginnen.
Als voorbeeld; Mijn man heeft ook kinderen uit een eerdere relatie, die zijn heel vrij opgevoed (springen op de bank, snoepen voor het ontbijt dat idee) prima bij hun moeder thuis, maar ik laat mijn bank toch echt niet afragen (dat mogen onze kinderen duidelijk ook niet)
Als voorbeeld; Mijn man heeft ook kinderen uit een eerdere relatie, die zijn heel vrij opgevoed (springen op de bank, snoepen voor het ontbijt dat idee) prima bij hun moeder thuis, maar ik laat mijn bank toch echt niet afragen (dat mogen onze kinderen duidelijk ook niet)
zondag 21 december 2008 om 13:07
Dat lijkt me geen passend voorbeeld Giga. Blijkbaar zijn de eigen ouders het daar niet met elkaar eens.
Bij TO lees ik toch echt dat haar vriend en zijn ex, haar moeder, het meisje op een bepaalde manier benaderen waar TO het niet mee eens is. Het lijkt me in zo'n geval niet dat vader en dochter het dan ineens zo moeten doen als de nieuwe partner het goed vindt. De ouders van dit meisje hebben een andere strategie gekozen.
Bij TO lees ik toch echt dat haar vriend en zijn ex, haar moeder, het meisje op een bepaalde manier benaderen waar TO het niet mee eens is. Het lijkt me in zo'n geval niet dat vader en dochter het dan ineens zo moeten doen als de nieuwe partner het goed vindt. De ouders van dit meisje hebben een andere strategie gekozen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 21 december 2008 om 13:14
Ben ik nog niet helemaal over uit, aan de ene kant ben ik het wel met je eens, aan de andere kant mochten man's kinderen ook op de bank springen (stom voorbeeld, maar ik kan niks anders bedenken zo 1, 2, 3 ) voor ik in beeld kwam. Het is pas veranderd toen ze ook bij mij in huis kwamen en geheel toen we gingen samen wonen.
In ieder geval wat betreft TO's situatie denk ik niet dat de ouders in ene het kind anders opvoeden vanwege TO. Het is haar kind niet, ze heeft er geen zegensschap over, hooguit wat zij toestaat in haar huis, maar dat gaat idd niet op voor het al dan niet verwennen van het kind (of haar betrekken bij volwassen zaken)
Naar mijn idee zijn het geen onoverkomelijke dingen, alleen niet snel en niet met aanvallen..
In ieder geval wat betreft TO's situatie denk ik niet dat de ouders in ene het kind anders opvoeden vanwege TO. Het is haar kind niet, ze heeft er geen zegensschap over, hooguit wat zij toestaat in haar huis, maar dat gaat idd niet op voor het al dan niet verwennen van het kind (of haar betrekken bij volwassen zaken)
Naar mijn idee zijn het geen onoverkomelijke dingen, alleen niet snel en niet met aanvallen..
zondag 21 december 2008 om 13:35
Kinderen kunnen zich in verschillende huizen best verschillend gedragen, ze komen toch ook bij vriendjes over de vloer waar andere dingen mogen/moeten. Idd to, je hebt een probleem met je vriend, niet met zijn 6 jarige dochter. Kinderen zijn geen rare monsters, kinderen worden gevormd door de opvoeding. Alle aandacht die jij krijgt, krijgt zij niet van haar vader en dan zal ze opspelen net zoals jij dat doet. Aandacht is aandacht, positief of negatief. Je moet maar eens wat zelfonderzoek doen, past deze man wel bij mij enzo. Zijn kind zal hij altijd hebben en als je denkt dat dit erg is, wacht maar tot ze gaat puberen. Je kunt beter met je vriend afspreken zonder kinderen als stoorzender en uitspreken wat je dwars zit. Desnoods spreek je voortaan af om hem en haar hun tijd samen te gunnen, hoef je je ook niet te ergeren.
zondag 21 december 2008 om 13:46
quote:Poezewoes schreef op 21 december 2008 @ 13:07:
Dat lijkt me geen passend voorbeeld Giga. Blijkbaar zijn de eigen ouders het daar niet met elkaar eens.
Bij TO lees ik toch echt dat haar vriend en zijn ex, haar moeder, het meisje op een bepaalde manier benaderen waar TO het niet mee eens is. Het lijkt me in zo'n geval niet dat vader en dochter het dan ineens zo moeten doen als de nieuwe partner het goed vindt. De ouders van dit meisje hebben een andere strategie gekozen.Niemand 'moet' zich aanpassen aan een ander. Als de vader in deze situatie wil vasthouden aan zijn eigen stijl van opvoeden dan rest TO niets anders dan zich afvragen of zij daarmee genoegen wil nemen. Wuilesman heeft een bovenmodaal aantal kinderen waar wij samen het grootste deel van de tijd voor zorgen. Wij samen hebben de regels bepaald en wij samen overleggen over de opvoeding van de kinderen. Daaruit vloeit voort dat de kinderen bij ons op een andere wijze opgevoed worden dan bij hun moeder. Wij denken dat de kinderen daar niet slechter van worden. Bovendien zouden wij het onaanvaardbaar vinden als mijn partner en zijn exvrouw zouden bepalen hoe de kinderen zich in ons huis behoren te gedragen en hoe wij met hen omgaan. Uiteindelijk is het allemaal een kwestie van keuzes maken en prioriteiten stellen. Als het goed is willen alle partijen elkaar tegemoet komen en samen goed voor elkaar zorgen. Helaas is de praktijk dat het overgrote deel van de samengestelde gezinnen het niet redt.
Dat lijkt me geen passend voorbeeld Giga. Blijkbaar zijn de eigen ouders het daar niet met elkaar eens.
Bij TO lees ik toch echt dat haar vriend en zijn ex, haar moeder, het meisje op een bepaalde manier benaderen waar TO het niet mee eens is. Het lijkt me in zo'n geval niet dat vader en dochter het dan ineens zo moeten doen als de nieuwe partner het goed vindt. De ouders van dit meisje hebben een andere strategie gekozen.Niemand 'moet' zich aanpassen aan een ander. Als de vader in deze situatie wil vasthouden aan zijn eigen stijl van opvoeden dan rest TO niets anders dan zich afvragen of zij daarmee genoegen wil nemen. Wuilesman heeft een bovenmodaal aantal kinderen waar wij samen het grootste deel van de tijd voor zorgen. Wij samen hebben de regels bepaald en wij samen overleggen over de opvoeding van de kinderen. Daaruit vloeit voort dat de kinderen bij ons op een andere wijze opgevoed worden dan bij hun moeder. Wij denken dat de kinderen daar niet slechter van worden. Bovendien zouden wij het onaanvaardbaar vinden als mijn partner en zijn exvrouw zouden bepalen hoe de kinderen zich in ons huis behoren te gedragen en hoe wij met hen omgaan. Uiteindelijk is het allemaal een kwestie van keuzes maken en prioriteiten stellen. Als het goed is willen alle partijen elkaar tegemoet komen en samen goed voor elkaar zorgen. Helaas is de praktijk dat het overgrote deel van de samengestelde gezinnen het niet redt.
zondag 21 december 2008 om 13:59
Ik heb jullie berichten gelezen en er zitten punten in die ik ook zo zie.
Ik heb ook duidelijk gezegd dat ik lectuur wilde kopen.
Ook heb ik gezegd dat ik niet wil praten met zijn kind erbij want het voelt voor mij telkens een nederlaag dat vader met mij mot heeft en dat wil ik niet dat verzwakt mijn positie als ouder.
Ik ben een volwassen vrouw en zij een kind en natuurlijk is zij nr 1 ik zou niet anders willen.
Wat de kloe in deze is dat zijn ex regelmatig de omgang frustreert plus het feit dat hij zich schuldig voelt tav de scheiding erg mee wappert.
Hij is ook al eens aangesproken door ex dat ik zijn kind had aangesproken.
Dit vertelt ze allemaal door.
Hier word dus eigenlijk altijd op de tenen gelopen als ze komt ook door mijn andere kinderen omdat ze de andere ook irriteerd met haar gedrag.
Mijn vriend geeft me overigens wel vaak gelijk maar voelt zich wel klem zitten.
Het is heus niet zo dat ik een kind wil afbranden maar ik en partner horen wel boven de kinderen te staan.
Ik ben zelf hulpverlener en ondersteun mensen met opvoedings problemenen ik vind dit als ik beroepsmatig niet okee als ik zo erna kijk
Wat de toekomst betreft was het zeker de bedoeling dat we gingen samenwonen en in zijn huis zouden trekken maar alle plannen voor de toekomst wat dat betreft zijn al gecanseld van mij zijde omdat zijn ex hun gezamelijke woning van toen niet wil verkopen aan mijn vriend omdat ze niet wil dat we in haar stad komen wonen en haar kind moet haar eigen kamer houden van vroeger.
Eigenlijk hangt heel de situatie vast van manipulatie van ex haar kant.
Wbt even terug komend op de opvoeding van de dochter .
Ik ben het er ook helemaal mee eens dat een kind zo word door een opvoeding en ik wil inderdaad dat mijn vriend juist omdat hij het eigenlijk wel ziet dat alles toch niet helemaal klopt zich inzet.
Samengestelde gezinnen zijn de moeilijkste gezinnen die er zijn daar ben ik me van bewust.
In die zin hebben we ook een stiefoudercursus gevolgd om te kunnen begrijpen hoe het voor een ieder betekent vooral voor de kinderen.
Ik zelf heb 4 kinderen en die hebben geen moeite met delen met andere omdat ik altijd ruimte had en heb voor andere[vriendjes, vriendinnetjes]
Dus dat loopt goed ze zijn oprecht blij met mijn vriend het enige wat niet loopt is de opvoeding van zijn kind.
Overigens heeft hij gesmst dat hij vanavond wil praten.
Toch wel positief
Ik heb ook duidelijk gezegd dat ik lectuur wilde kopen.
Ook heb ik gezegd dat ik niet wil praten met zijn kind erbij want het voelt voor mij telkens een nederlaag dat vader met mij mot heeft en dat wil ik niet dat verzwakt mijn positie als ouder.
Ik ben een volwassen vrouw en zij een kind en natuurlijk is zij nr 1 ik zou niet anders willen.
Wat de kloe in deze is dat zijn ex regelmatig de omgang frustreert plus het feit dat hij zich schuldig voelt tav de scheiding erg mee wappert.
Hij is ook al eens aangesproken door ex dat ik zijn kind had aangesproken.
Dit vertelt ze allemaal door.
Hier word dus eigenlijk altijd op de tenen gelopen als ze komt ook door mijn andere kinderen omdat ze de andere ook irriteerd met haar gedrag.
Mijn vriend geeft me overigens wel vaak gelijk maar voelt zich wel klem zitten.
Het is heus niet zo dat ik een kind wil afbranden maar ik en partner horen wel boven de kinderen te staan.
Ik ben zelf hulpverlener en ondersteun mensen met opvoedings problemenen ik vind dit als ik beroepsmatig niet okee als ik zo erna kijk
Wat de toekomst betreft was het zeker de bedoeling dat we gingen samenwonen en in zijn huis zouden trekken maar alle plannen voor de toekomst wat dat betreft zijn al gecanseld van mij zijde omdat zijn ex hun gezamelijke woning van toen niet wil verkopen aan mijn vriend omdat ze niet wil dat we in haar stad komen wonen en haar kind moet haar eigen kamer houden van vroeger.
Eigenlijk hangt heel de situatie vast van manipulatie van ex haar kant.
Wbt even terug komend op de opvoeding van de dochter .
Ik ben het er ook helemaal mee eens dat een kind zo word door een opvoeding en ik wil inderdaad dat mijn vriend juist omdat hij het eigenlijk wel ziet dat alles toch niet helemaal klopt zich inzet.
Samengestelde gezinnen zijn de moeilijkste gezinnen die er zijn daar ben ik me van bewust.
In die zin hebben we ook een stiefoudercursus gevolgd om te kunnen begrijpen hoe het voor een ieder betekent vooral voor de kinderen.
Ik zelf heb 4 kinderen en die hebben geen moeite met delen met andere omdat ik altijd ruimte had en heb voor andere[vriendjes, vriendinnetjes]
Dus dat loopt goed ze zijn oprecht blij met mijn vriend het enige wat niet loopt is de opvoeding van zijn kind.
Overigens heeft hij gesmst dat hij vanavond wil praten.
Toch wel positief
