Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (3)
vrijdag 13 oktober 2017 om 22:22
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 13-10-2017 22:38
42.35% gewijzigd
zaterdag 21 oktober 2017 om 07:51
Oh, het was een onduidelijke manier om aan te geven dat je niet de aandacht kreeg die je wilde.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 21 oktober 2017 om 08:27
Hoi, mag ik ook een duit in het zakje doen?
Ik heb dan wel relaties gehad, maar ik kan me de laatste amper meer heugen, dat was rond 2000. Daarna heb ik nog wel wat gescharreld, maar het mag eigenlijk geen naam hebben omdat dergelijke beginnende probeersels een stille dood stierven.
Ik heb drie kinderen en momenteel zijn mijn twee oudsten al op zichzelf. Gelukkig woont mijn lieve jongste nog wel thuis.
Toch doet het me soms pijn dat het mij nooit is gelukt een goede relatie te krijgen. Ik ben een paar keer vernederd en mishandeld en dat heeft toch wel fikse littekens achtergelaten.
Het was niet alleen kommer en kwel hoor, ik heb, ook alweer lang geleden, net zo goed een aantal relaties met lieve mannen gehad.
Het ligt echt niet alleen aan de mannen, het ligt ook aan mij. Vroeger was ik vooral bang en ik had angst om verlaten te worden, nu lukt het me niet meer verliefd op iemand te worden. Bijna drie jaar geleden dacht ik even een leuke vibe te hebben met iemand maar al snel werd mijn date bezitterig, dwingerig en hij maakte nare opmerkingen, o.a. over mijn uiterlijk. Hij schreeuwde ook tegen me om niks. Ik was heel snel weg. Daarna heb ik nog een vriendschap gehad met een lieve man die heel verliefd op me was, maar ik was dat niet op hem, al mocht ik hem wel heel graag, maar dan als goede vriend.
Het lukt de mannen die ik achter me heb gelaten vaak wel om een bestendige relatie op te bouwen. Mijn eerste ex, die mij werkelijk erger dan honds behandelde, heeft nu al heel lang een relatie en de date van drie jaar geleden, die zo respectloos met me omging is dit jaar getrouwd.
Ik vraag me af waarom deze mannen mij vernederden.
Verliefd word ik niet meer. De misdaden die mannen naar vrouwen plegen en de bij veel mannen altijd aanwezige drang naar seks maken het er voor mij niet beter op. Als ik verliefd ben houd ik ook van seks, maar de agressie die er vaak zit achter mannelijke seksualiteit boezemt me angst en afkeer in.
Toch knaagt er iets: ik ben natuurlijk een mens en ook ik verlang naar een intieme verbintenis, en dan doel ik juist niet primair op seks, maar vooral op liefde, vertrouwdheid en romantiek. Ik zou het liefst bi-seksueel of lesbisch zijn: bij vrouwen voel ik me prettiger, maar ik ben heteroseksueel.
Tja, dat is mijn verhaal. Ik heb geen hulpvraag, maar ik ben simpelweg niet heel gelukkig met mijn status als eeuwig alleenstaande moeder..
Ik heb dan wel relaties gehad, maar ik kan me de laatste amper meer heugen, dat was rond 2000. Daarna heb ik nog wel wat gescharreld, maar het mag eigenlijk geen naam hebben omdat dergelijke beginnende probeersels een stille dood stierven.
Ik heb drie kinderen en momenteel zijn mijn twee oudsten al op zichzelf. Gelukkig woont mijn lieve jongste nog wel thuis.
Toch doet het me soms pijn dat het mij nooit is gelukt een goede relatie te krijgen. Ik ben een paar keer vernederd en mishandeld en dat heeft toch wel fikse littekens achtergelaten.
Het was niet alleen kommer en kwel hoor, ik heb, ook alweer lang geleden, net zo goed een aantal relaties met lieve mannen gehad.
Het ligt echt niet alleen aan de mannen, het ligt ook aan mij. Vroeger was ik vooral bang en ik had angst om verlaten te worden, nu lukt het me niet meer verliefd op iemand te worden. Bijna drie jaar geleden dacht ik even een leuke vibe te hebben met iemand maar al snel werd mijn date bezitterig, dwingerig en hij maakte nare opmerkingen, o.a. over mijn uiterlijk. Hij schreeuwde ook tegen me om niks. Ik was heel snel weg. Daarna heb ik nog een vriendschap gehad met een lieve man die heel verliefd op me was, maar ik was dat niet op hem, al mocht ik hem wel heel graag, maar dan als goede vriend.
Het lukt de mannen die ik achter me heb gelaten vaak wel om een bestendige relatie op te bouwen. Mijn eerste ex, die mij werkelijk erger dan honds behandelde, heeft nu al heel lang een relatie en de date van drie jaar geleden, die zo respectloos met me omging is dit jaar getrouwd.
Ik vraag me af waarom deze mannen mij vernederden.
Verliefd word ik niet meer. De misdaden die mannen naar vrouwen plegen en de bij veel mannen altijd aanwezige drang naar seks maken het er voor mij niet beter op. Als ik verliefd ben houd ik ook van seks, maar de agressie die er vaak zit achter mannelijke seksualiteit boezemt me angst en afkeer in.
Toch knaagt er iets: ik ben natuurlijk een mens en ook ik verlang naar een intieme verbintenis, en dan doel ik juist niet primair op seks, maar vooral op liefde, vertrouwdheid en romantiek. Ik zou het liefst bi-seksueel of lesbisch zijn: bij vrouwen voel ik me prettiger, maar ik ben heteroseksueel.
Tja, dat is mijn verhaal. Ik heb geen hulpvraag, maar ik ben simpelweg niet heel gelukkig met mijn status als eeuwig alleenstaande moeder..
zaterdag 21 oktober 2017 om 09:13
Misschien vernederen ze hun nieuwe partners net zo hard. Ik kan me voorstellen dat je gaat denken 'wat doe ik fout?' of 'waarom trek ik zulke kerels aan?' Maar de 1e fout ligt natuurlijk gewoon bij hen: zij behandelden jou slecht.francieneke schreef: ↑21-10-2017 08:27
Het lukt de mannen die ik achter me heb gelaten vaak wel om een bestendige relatie op te bouwen. Mijn eerste ex, die mij werkelijk erger dan honds behandelde, heeft nu al heel lang een relatie en de date van drie jaar geleden, die zo respectloos met me omging is dit jaar getrouwd.
Ik vraag me af waarom deze mannen mij vernederden.
Daar herken ik wel wat in. Altijd maar weer die mannen die zich misdragen van nog redelijk onschuldig naroepen tot brute verkrachting, dat je dan uitroept: "Was ik maar lesbisch!"Verliefd word ik niet meer. De misdaden die mannen naar vrouwen plegen en de bij veel mannen altijd aanwezige drang naar seks maken het er voor mij niet beter op. Als ik verliefd ben houd ik ook van seks, maar de agressie die er vaak zit achter mannelijke seksualiteit boezemt me angst en afkeer in.
Toch knaagt er iets: ik ben natuurlijk een mens en ook ik verlang naar een intieme verbintenis, en dan doel ik juist niet primair op seks, maar vooral op liefde, vertrouwdheid en romantiek. Ik zou het liefst bi-seksueel of lesbisch zijn: bij vrouwen voel ik me prettiger, maar ik ben heteroseksueel.
Ik denk dat het dan goed is om niet alle mannen over 1 kam te scheren. Ja, er zitten flink wat klojo's tussen - nu volop in de aandacht vanwege #metoo - , maar de meeste mannen zijn gewoon aardig. En willen ook best liefde, vertrouwdheid en romantiek. En ja, ook seks, maar die hoeft echt niet agressief te zijn.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 21 oktober 2017 om 09:26
Dat besef ik hoor Tonkje! Maar wat dat vernederen betreft: ik blijf me toch afvragen waarom iemand zou blijven bij een man die haar vernedert, jaren en jaren lang. Op den duur haak je af, dat wil je niet. Onwillekeurig blijf ik me afvragen of er niet iets aan me "kleeft" dat maakt dat sommige mannen mij willen vernederen en mishandelen. Zo onzeker als ik vroeger was ben ik allang niet meer en ik maak me meteen uit de voeten als ik zoiets merk. Maar dan is het toch alweer gebeurd!
En ik ken ook heel fijne mannen hoor, ik heb ook een aantal goede mannelijke vrienden die ik al heel lang ken. En vriendinnen van mij hebben ook leuke mannen als partner. Maar mij lukt het blijkbaar niet.
Misschien zal ik nooit meer een partner treffen. Daar valt best mee te leven hoor, maar jammer vind ik het wel.
En ik ken ook heel fijne mannen hoor, ik heb ook een aantal goede mannelijke vrienden die ik al heel lang ken. En vriendinnen van mij hebben ook leuke mannen als partner. Maar mij lukt het blijkbaar niet.
Misschien zal ik nooit meer een partner treffen. Daar valt best mee te leven hoor, maar jammer vind ik het wel.
zaterdag 21 oktober 2017 om 10:45
@Jonas: En je denkt niet dat je zelf ook 'minimaliseert' met de opmerking "ondervraging 2.0"? Daar zit een oordeel of gevoel achter, maar dat licht je niet toe.
@Vistalis: Ik denk dat de meeste posters hier zich prima realiseren dat een relatie niet zaligmakend is. No offense, maar juist dit soort uitspraken kan voor mensen die lang single zijn vervelend zijn. Ik hoorde die reactie althans heel vaak.
@Vistalis: Ik denk dat de meeste posters hier zich prima realiseren dat een relatie niet zaligmakend is. No offense, maar juist dit soort uitspraken kan voor mensen die lang single zijn vervelend zijn. Ik hoorde die reactie althans heel vaak.
zaterdag 21 oktober 2017 om 10:48
Francieneke, jij was snel weg wanner het de verkeerde kant op ging, maar hier op het forum staan regelmatig verhalen van vrouwen die daar meer moeite mee hebben, ook in korte relaties. Ik snap je onzekerheid, maar ik denk dat als het wat over jou zegt, dat uiteindelijk positief is.
Wel naar dat je negatieve ervaringen je lijken te belemmeren in het je echt openstellen voor (intimiteit met) een man.
Wel naar dat je negatieve ervaringen je lijken te belemmeren in het je echt openstellen voor (intimiteit met) een man.
zaterdag 21 oktober 2017 om 11:37
Als het een herhalend patroon is zulke mannen aan te trekken is het een goede vraag of er iets is waardoor dit zo is. Je bent wel sneller geworden in het herkennen ervan, dat is toch goed! Ook zeg je gewoon aardige mannen te hebben ontmoet alleen was er geen aantrekkingskracht? Je kunt je wel voorstellen op een gewoon aardige man te vallen?francieneke schreef: ↑21-10-2017 09:26Dat besef ik hoor Tonkje! Maar wat dat vernederen betreft: ik blijf me toch afvragen waarom iemand zou blijven bij een man die haar vernedert, jaren en jaren lang. Op den duur haak je af, dat wil je niet. Onwillekeurig blijf ik me afvragen of er niet iets aan me "kleeft" dat maakt dat sommige mannen mij willen vernederen en mishandelen. Zo onzeker als ik vroeger was ben ik allang niet meer en ik maak me meteen uit de voeten als ik zoiets merk. Maar dan is het toch alweer gebeurd!
En ik ken ook heel fijne mannen hoor, ik heb ook een aantal goede mannelijke vrienden die ik al heel lang ken. En vriendinnen van mij hebben ook leuke mannen als partner. Maar mij lukt het blijkbaar niet.
Misschien zal ik nooit meer een partner treffen. Daar valt best mee te leven hoor, maar jammer vind ik het wel.
Ik zou het jammer vinden als je een verlangen naar intimiteit door twijfel of andere terughoudendheid laat lopen.
zaterdag 21 oktober 2017 om 11:39
Lol, niet per sé...
Het was blijkbaar een bijzonder onduidelijke manier om iets specifiek te duiden...
Namelijk dat ik het bijzonder frappant vond dat Safrat net één opmerking er uithaalde en besloot om niet verder in te gaan op mijn antwoord. Namelijk mijn antwoord op haar vragen die ik wel degelijk beantwoord heb.
Ze minimaliseert wel alle opmerkingen die ik kreeg toen ik effectief geen zin meer had om te posten en nu heb ik één opmerking geschreven die mijn gevoel beschreef bij het lezen van haar bericht. Er stonden letterlijk enkel vragen in het bericht en het voelde voor mij koud aan. Dus vandaar waarschijnlijk de behoefte om mijn opmerking toe te voegen aan het bericht.
Ik moest wel verder typen want het is allemaal zo erg nog niet hoor. Maar haar korte antwoord wijst in de richting dat ze 'gestoord' was door wat ik schreef. Dan vind ik het simpelweg jammer dat er niet over gepraat kan worden. Want het was uiteindelijk enkel een opmerking met betrekking tot wat ik ervoer bij haar bericht.
Jouw insinuatie over aandacht klopt niet.
Ik had enkel het idee of ergens toch de verwachting dat als er dergelijke vragen gesteld worden, er ook verder op ingegaan wordt. Het is nu eenmaal informatie die ik in principe niet zomaar ga delen. Het is te lezen op het www, voor iedereen beschikbaar en uiteindelijk ben ik vrij herkenbaar op dit account. Da's een vrije en bewuste keuze geweest maar niettemin een redelijke 'blootstelling'.
zaterdag 21 oktober 2017 om 11:43
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:18
@coolpack en @ooitverlegen: ik ben inderdaad heel blij dat ik nu dergelijke signalen direct oppik en dat ik dan meteen afstand kan nemen. Het is verschrikkelijk om je niet te kunnen onttrekken aan een situatie die zo schadelijk voor je is. Nog regelmatig heb ik nachtmerries over de toestand met mijn eerste ex en de enorme angst die ik had, vooral ook vanwege de kinderen. En toch hield ik op een bepaalde manier intens veel van hem...althans van hem zoals hij geweest was (zich gedragen had) toen ik hem net had leren kennen. Het duurde jaren voor ik los van hem was.
En het is ook best verdrietig dat ik door die ervaringen niet meer kan beginnen aan een nieuwe relatie. Ik stel me niet meer open, ik word niet meer verliefd en ik heb daar geen macht over. Zo jammer.
Nu ben ik ook verliefd geweest op normale lieve mannen, maar die relaties stopten door heel andere zaken die niet lekker liepen. Bovendien was ik toen zwaar getraumatiseerd, en dat had ook z'n invloed op de relatie. Jammer, maar het waren fijne ervaringen.
@Dina: Hahahaha, wat jij zegt: zo komt het ook over. Maar ik meen het uit de grond van mijn hart. Zo kwam een leerling eens onder vier ogen met mij praten; hij had een zwaar probleem, hij was bi-seksueel. En ik dacht: "jongen, wees blij, je bent zo rijk! Je kunt zoveel meer mensen beminnen, de wereld staat voor je open!" Zo simpel ligt het natuurlijk niet, dat besef ik heel goed, maar ik gaf hem dat wel mee: "Jongen, zie het als een rijkdom!" Heel erg blij verliet hij mijn lokaal.
Ik begrijp dat je seksuele geaardheid je ook kan beperken. Er zijn minder gegadigden (i.t.t. bi) en de wereld is nog niet zo tolerant vaak. Mijn jongste zoon is homo en toen hij het vertelde was mijn reactie toch ook wel schrik en bezorgdheid: vanwege de intolerantie.
Zelf heb ik het in zekere zin maar gemakkelijk zo vanuit mijn zetel: ik heb (zeer gewenst!) kinderen gekregen, ik ben "gewoon" hetero, ik word nergens gediscrimineerd om mijn geaardheid. Maar na al mijn ervaringen met mannen zijn er bij mij, onwillekeurig, een enorme blokkade, scepsis en angst naar hen toe ontstaan. Bij vrouwen (enkele bitches daargelaten natuurlijk
) voel ik me veiliger en rustiger. Ik vind het echt jammer dat ik seksueel niks met hen kan (al kan ik dat met mannen eigenlijk ook niet meer).
En het is ook best verdrietig dat ik door die ervaringen niet meer kan beginnen aan een nieuwe relatie. Ik stel me niet meer open, ik word niet meer verliefd en ik heb daar geen macht over. Zo jammer.
Nu ben ik ook verliefd geweest op normale lieve mannen, maar die relaties stopten door heel andere zaken die niet lekker liepen. Bovendien was ik toen zwaar getraumatiseerd, en dat had ook z'n invloed op de relatie. Jammer, maar het waren fijne ervaringen.
@Dina: Hahahaha, wat jij zegt: zo komt het ook over. Maar ik meen het uit de grond van mijn hart. Zo kwam een leerling eens onder vier ogen met mij praten; hij had een zwaar probleem, hij was bi-seksueel. En ik dacht: "jongen, wees blij, je bent zo rijk! Je kunt zoveel meer mensen beminnen, de wereld staat voor je open!" Zo simpel ligt het natuurlijk niet, dat besef ik heel goed, maar ik gaf hem dat wel mee: "Jongen, zie het als een rijkdom!" Heel erg blij verliet hij mijn lokaal.
Ik begrijp dat je seksuele geaardheid je ook kan beperken. Er zijn minder gegadigden (i.t.t. bi) en de wereld is nog niet zo tolerant vaak. Mijn jongste zoon is homo en toen hij het vertelde was mijn reactie toch ook wel schrik en bezorgdheid: vanwege de intolerantie.
Zelf heb ik het in zekere zin maar gemakkelijk zo vanuit mijn zetel: ik heb (zeer gewenst!) kinderen gekregen, ik ben "gewoon" hetero, ik word nergens gediscrimineerd om mijn geaardheid. Maar na al mijn ervaringen met mannen zijn er bij mij, onwillekeurig, een enorme blokkade, scepsis en angst naar hen toe ontstaan. Bij vrouwen (enkele bitches daargelaten natuurlijk
) voel ik me veiliger en rustiger. Ik vind het echt jammer dat ik seksueel niks met hen kan (al kan ik dat met mannen eigenlijk ook niet meer).
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:21
Dat is een hele bijzondere gedachtegang. Je verwijt mij nou iets wat ik niet herken in eerdere posten.JonasV91 schreef: ↑21-10-2017 11:39Lol, niet per sé...
Het was blijkbaar een bijzonder onduidelijke manier om iets specifiek te duiden...
Namelijk dat ik het bijzonder frappant vond dat Safrat net één opmerking er uithaalde en besloot om niet verder in te gaan op mijn antwoord. Namelijk mijn antwoord op haar vragen die ik wel degelijk beantwoord heb.
Ze minimaliseert wel alle opmerkingen die ik kreeg toen ik effectief geen zin meer had om te posten en nu heb ik één opmerking geschreven die mijn gevoel beschreef bij het lezen van haar bericht. Er stonden letterlijk enkel vragen in het bericht en het voelde voor mij koud aan. Dus vandaar waarschijnlijk de behoefte om mijn opmerking toe te voegen aan het bericht.
Ik moest wel verder typen want het is allemaal zo erg nog niet hoor. Maar haar korte antwoord wijst in de richting dat ze 'gestoord' was door wat ik schreef. Dan vind ik het simpelweg jammer dat er niet over gepraat kan worden. Want het was uiteindelijk enkel een opmerking met betrekking tot wat ik ervoer bij haar bericht.
Jouw insinuatie over aandacht klopt niet.
Ik had enkel het idee of ergens toch de verwachting dat als er dergelijke vragen gesteld worden, er ook verder op ingegaan wordt. Het is nu eenmaal informatie die ik in principe niet zomaar ga delen. Het is te lezen op het www, voor iedereen beschikbaar en uiteindelijk ben ik vrij herkenbaar op dit account. Da's een vrije en bewuste keuze geweest maar niettemin een redelijke 'blootstelling'.
Ik denk dat je al vrij gefrustreerd was omdat vrijwel niemand reageerde op de post van de psycholoog. Dan stel ik wat vragen en jouw reactie roept eigenlijk alleen maar meer vragen op, maar blijkbaar was je niet blij met mijn vragen en dan ga ik niet verder natuurlijk. Vervolgens verwacht je wel een reactie van mij. Die komt niet snel genoeg en je creëert een soort drama. Waarom? Mijn leven draait niet om jou. Ik wist ook niet dat ik verplicht was elke post van jou binnen een bepaalde tijd te beantwoorden.
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:24
Verdrietig inderdaad, en jammer. Ik hoop echt dat je nog eens verliefd kan worden op een leuke man.francieneke schreef: ↑21-10-2017 12:18En het is ook best verdrietig dat ik door die ervaringen niet meer kan beginnen aan een nieuwe relatie. Ik stel me niet meer open, ik word niet meer verliefd en ik heb daar geen macht over. Zo jammer.
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:28
Het is inderdaad een heel andere manier van benaderen wat jij doet, en er zit natuurlijk ook wat in. Wat vooral heel mooi is, is dat die jongen blij werd door je woorden!francieneke schreef: ↑21-10-2017 12:18Zo kwam een leerling eens onder vier ogen met mij praten; hij had een zwaar probleem, hij was bi-seksueel. En ik dacht: "jongen, wees blij, je bent zo rijk! Je kunt zoveel meer mensen beminnen, de wereld staat voor je open!" Zo simpel ligt het natuurlijk niet, dat besef ik heel goed, maar ik gaf hem dat wel mee: "Jongen, zie het als een rijkdom!" Heel erg blij verliet hij mijn lokaal.
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:41
Het is ook zoals ik er naar kijk, zoals ik dat altijd gevoeld heb. Bi-seksualiteit zie ik helemaal als een zegen, homo-seksualiteit vind ik van kinds af aan net zo normaal als heteroseksualiteit. Als homo heb je alleen minder keus, en je moet er nog achter zien te komen of een ander het ook is. Nou ben ik weleens een beetje verliefd geweest op een jongen die achteraf homo bleek te zijn, voor een homo is die kans nog groter.
Ik hoop dat jij ook een beetje blij kunt worden van deze benadering!
Want ik heb gewoon gelijk!
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:44
Je kent me, bijzondere gedachtegangen a volonté...safrat schreef: ↑21-10-2017 12:21Dat is een hele bijzondere gedachtegang. Je verwijt mij nou iets wat ik niet herken in eerdere posten.
Ik denk dat je al vrij gefrustreerd was omdat vrijwel niemand reageerde op de post van de psycholoog. Dan stel ik wat vragen en jouw reactie roept eigenlijk alleen maar meer vragen op, maar blijkbaar was je niet blij met mijn vragen en dan ga ik niet verder natuurlijk. Vervolgens verwacht je wel een reactie van mij. Die komt niet snel genoeg en je creëert een soort drama. Waarom? Mijn leven draait niet om jou. Ik wist ook niet dat ik verplicht was elke post van jou binnen een bepaalde tijd te beantwoorden.
Nee? Zo interpreteerde ik onderstaand bericht wel:
Ik ben vrij gefrustreerd, dat klopt, het spat er misschien van af... Sorry, aan mij om goede uitlaatkleppen te zoeken...
Niet met jouw vragen? Niet persé maar het feit dat het louter vragen waren vond ik koel en onpersoonlijk overkomen. Het was toen een gevoel dat me overviel tijdens het lezen van jouw bericht...
Het bizarre is dus dat jij wel de tijd hebt om nèt hetgeen eruit te pikken wat ik misschien had moeten verduidelijken met een emoticon of iets in die aard maar het inhoudelijk totaal in de in wind slaat. Ik antwoordde toch concreet op jouw vragen? Dus ik dacht: waarom kan Safrat wel net die opmerking er uithalen maar dan helemaal niet inhoudelijk ingaan op mijn bericht?
Want toen dacht ik terug aan jouw bericht wat ik hier geciteerd heb en toen dacht ik ook nog eens van "Hmmm, ik zou nog moeten reageren en ik geef eens een opmerking en het is al meteen stil"...
Drama is toch leuk? Amusement voor velen!
Dat terzijde, jouw leven draait inderdaad niet om mij. Prijs jezelf gelukkig. Je bent inderdaad niet verplicht om binnen een welbepaalde tijd op een welbepaalde manier te reageren. Ook waar. Maar dat maakt het nog eigenaardiger vermits je wel de tijd hebt om aan te geven dat ik blijkbaar een ongepaste opmerking heb gegeven...
Aangezien er verder niet inhoudelijk werd gereageerd dacht ik dat je die opmerking als 'beledigend' of iets in die aard had opgevat.
Ik denk veel te veel en het ergste is dat het ook nog onzinnig is...
zaterdag 21 oktober 2017 om 12:55
Op mijn werk was een collega (een man) verliefd op me. Die had dus ook de pech dat ie net geen hetero trof.francieneke schreef: ↑21-10-2017 12:41Nou ben ik weleens een beetje verliefd geweest op een jongen die achteraf homo bleek te zijn, voor een homo is die kans nog groter.
zaterdag 21 oktober 2017 om 13:00
Ja, daar had ie mooi pech mee!
Maar los daarvan....ik ben vroeger heel vaak in stilte verliefd geweest op jongens die mij niet eens zagen...
En andersom ook: er zijn regelmatig mannen op mij verliefd geweest terwijl ik dat helemaal niet had (en vaak ook niet eens doorhad).
Het is best een kleine kans dat zoiets wederzijds is eigenlijk, ook bij hetero's!
zaterdag 21 oktober 2017 om 13:10
Wanneer je films of soaps kijkt, krijg je het idee dat verliefdheid bijna altijd (uiteindelijk) wederzijds is, terwijl dat logisch beredeneerd inderdaad eigenlijk heel onlogisch en onwaarschijnlijk is.francieneke schreef: ↑21-10-2017 13:00Het is best een kleine kans dat zoiets wederzijds is eigenlijk, ook bij hetero's!
zaterdag 21 oktober 2017 om 13:10
Voor mij is dat helemaal ok, maar waarom haal je dan enkel mijn opmerkingen er uit?
Het zijn toch maar opmerkingen?
Wat belette jou om onmiddellijk inhoudelijk te reageren op mijn bericht met de antwoorden op jouw vragen?
Net die opmerking, toch? Of had je geen reden om die opmerking in the spotlights te zetten en er slechts 'Ok.' op te reageren? Zomaar en dan vergeten we even persoonlijke, relevante informatie.
Ik snapte het simpelweg niet en dat geeft op zijn beurt mij de mogelijkheid om er een heel verhaaltje rond te bedenken...
Ik geef informatie naar aanleiding van vragen dus ik 'verwacht' dan dat er iets met die informatie zou gebeuren. Want het lijkt me simpelweg zinloos om vragen te stellen en uiteindelijk niets te doen met die verkregen informatie.
