Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (3)
vrijdag 13 oktober 2017 om 22:22
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
anoniem_63a904d38f0f6 wijzigde dit bericht op 13-10-2017 22:38
42.35% gewijzigd
dinsdag 17 oktober 2017 om 22:36
Ik dacht: Wat een goedlopend gesprek! Maar eens komt daar een eind aan. Zij en ik kunnen niet tot sint-juttemis op het station blijven. Zij zal een keer met de trein moeten en ik zal een keer naar huis moeten. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Dat soort momentjes zijn altijd tijdelijk.Dina80 schreef: ↑17-10-2017 19:45Hans: "Ik zat laatst op het station achter de piano. Nadat ik wat gespeeld heb hoorde ik plotseling geklap. Een vrouw zat te klappen. Daarna volgde er een vrij lang gesprek over muziek, waarbij ik fragmenten op de piano speelde. Dat ging best lang door, totdat het voor mij tijd werd om naar huis te gaan. Ze vroeg steeds of ik bepaalde liedjes kende. Vervolgens speelde ik die."
Gaaf! Ik zie zoiets zo voor me als scene in een romantische film.
World of Warcraft: Legion
dinsdag 17 oktober 2017 om 22:42
Dat heb ik ook gemerkt, dat je heel veel kunt zeggen, zonder dat het 'raar' overkomt. Het is echt de manier waarop je het doet, en hoe de ander het 'wil' opvatten.
dinsdag 17 oktober 2017 om 22:45
En in het eindshot stapt zij dan niet in, rent naar jou terug, waar jij net in een bus wil stappen, roept 'hee pianoman!'. Dan draai jij je om, jullie rennen in slowmotion naar elkaar toe. Zoenen elkaar. Alle mensen op het station applaudisseren. De camera gaat omhoog, een shot van boven van de klappende mensenmassa in de spits. Aftiteling.hans66 schreef: ↑17-10-2017 22:36Ik dacht: Wat een goedlopend gesprek! Maar eens komt daar een eind aan. Zij en ik kunnen niet tot sint-juttemis op het station blijven. Zij zal een keer met de trein moeten en ik zal een keer naar huis moeten. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Dat soort momentjes zijn altijd tijdelijk.
woensdag 18 oktober 2017 om 07:11
Dina80 schreef: ↑17-10-2017 22:45En in het eindshot stapt zij dan niet in, rent naar jou terug, waar jij net in een bus wil stappen, roept 'hee pianoman!'. Dan draai jij je om, jullie rennen in slowmotion naar elkaar toe. Zoenen elkaar. Alle mensen op het station applaudisseren. De camera gaat omhoog, een shot van boven van de klappende mensenmassa in de spits. Aftiteling.
Waarom leven we niet in een romantische film?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 18 oktober 2017 om 10:08
Dat is best apart. Is die drempel hoger bij minder bekenden of ook bij bekenden?Dina80 schreef: ↑17-10-2017 22:04Soms praat ik mee om mijn sociale vaardigheden 'op peil' te houden. Vooral als ik ergens ben waar ik toch al was, zodat ik er geen tijd mee verlies. Als ik bv weet dat ik de hele dag in mijn eentje ben en ik moet wachten bij de bushalte, en iemand begint een praatje over 'niks' dan praat ik wel mee. Dan is het soort gesprek wel praten om het praten, waar ik in principe niet van hou, maar voor mij is het toch functioneel omdat ik anders de hele dag niemand spreek. Bij mij 'verzakt' het heel snel. Als ik een hele dag niemand spreek is mijn sociale drempel de volgende dag veel hoger.
Ik verlies heel snel mijn interesse en geduld als mensen die ik niet ken, ongevraagd mijn tijd in beslag nemen met verhalen over zichzelf. Knap dat jij dat toch in een rol kunt blijven.
woensdag 18 oktober 2017 om 18:37
Bekenden of minder bekenden maakt in principe niet zo'n verschil met die drempel.
Natuurlijk (voor mij natuurlijk) is de drempel bij bv een druk personeelsfeest wel hoger dan bij een normale werkdag.
woensdag 18 oktober 2017 om 18:40
Ik vind het juist knap van jou dat jij gewoon op een 'had ik je al verteld dat...' kan zeggen: 'Nee, en het interesseert me ook niet, want dan had ik er wel naar gevraagd.'
Ik weet niet of ik dat zou willen kunnen, maar ik vind het desondanks zeker knap dat je dat kan! Ik vind het ook wel een beetje grappig, ik zie helemaal voor me hoe je iemand dan verbluft kijkend laat staan.
woensdag 18 oktober 2017 om 19:17
Ik heb zo'n vermoeden dat ze vandaag in de tweede groep van de drie (ik zit in drie) naar een organisatie moest gaan. Dan kan ik daar wat smalltalk over beginnen als in "Je moest gisteren toch naar het PVI of vergis ik me?" en indien "Ja" dan "Hoe was het?". Indien nee, "Ooh, verkeerd gehoord dan... Drukke dag gehad?"
De psychologe zei dat ik niet de hulp/ondersteuning gekregen heb waar ik recht op had in het verleden... (Schoolperiode bijvoorbeeld).
Ze vindt de situatie te ernstig om tot na de herfstvakantie te laten wachten maar ze was wel blij dat ik effectief een afspraak gemaakt had.
De psychologe zei dat ik niet de hulp/ondersteuning gekregen heb waar ik recht op had in het verleden... (Schoolperiode bijvoorbeeld).
Ze vindt de situatie te ernstig om tot na de herfstvakantie te laten wachten maar ze was wel blij dat ik effectief een afspraak gemaakt had.
woensdag 18 oktober 2017 om 22:28
Je hebt dus een belangrijke stap genomen. Heb je nooit hulp gehad om dingen te verwerken? En heeft ze iets gezegd over de vervolgstappen? Denkt ze aan echte therapie?JonasV91 schreef: ↑18-10-2017 19:17
De psychologe zei dat ik niet de hulp/ondersteuning gekregen heb waar ik recht op had in het verleden... (Schoolperiode bijvoorbeeld).
Ze vindt de situatie te ernstig om tot na de herfstvakantie te laten wachten maar ze was wel blij dat ik effectief een afspraak gemaakt had.
woensdag 18 oktober 2017 om 23:01
Ik heb al meerdere stappen ondernomen.
Tijdens al m'n opleidingen heb ik beroep gedaan op STUVO (STudentenVOorzieningen).
Maar dit is de eerste keer dat het zo concreet gaat.
Feit is wel dat ik de vorige keren wel bij dezelfde psychologe ging.
Toen was het eigenlijk enkel ventileren.
Nu sprak ze al meteen over therapie en een doorverwijzing naar een collega.
Dat laatste gaat niet door vanwege m'n schema maar er komt wel schot in de zaak, eindelijk.
Ehm, nope, nooit echt hulp gehad.
Stille jongetje dat dus niet opviel en dus niet voor problemen zorgde.
Hoe kan die nu problemen hebben hé?
Altijd door de mazen van het net glippen is één van de vele oorzaken die uiteindelijk een 'catastrofe' uitgelokt hebben.
Dat lijkt me uiteindelijk niet te zwaar uitgedrukt vermits de psychologe echt niet wou wachten tot na de herfstvakantie...
Ze zag trouwens al meteen patronen die hier ook terugkomen.
donderdag 19 oktober 2017 om 14:21
@Dina: een 'gewoon' functioneringsgesprek, in de beoordelingscyclus? Succes! Ik herken wel, van een vorige leidinggevende, het steeds op een bepaalde manier weggezet worden. Daar viel ook niet meer uit te komen. Een belangrijke reden voor mij om elders in de organisatie te gaan werken, maar die mogelijkheid moet je uiteraard maar net hebben.
@Jonas: Ik begrijp het ook niet helemaal. Een psycholoog die je alleen maar laat 'ventileren' en nu ineens een soort van het licht ziet? En je schrijft dat er eindelijk schot in de zaak komt. Had je destijds bij dat ventileren al het idee dat het niet (voldoende) hielp? Heb je dat toen aangegeven?
Enchanted, brrr. Het glazuur sprong me van de tanden. ;-p Om een of andere reden had ik me om laten praten mee te gaan naar de bios. Een vriendin van me heeft wel lol gehad: aan de ene kant zat een andere vriendin die het ook megaromantisch vond te 'oooh'- en 'aaah'-en, aan de andere kant zat ik af en toe wat onderkoeld mompelend commentaar te geven, hahaha. Sindsdien heb ik dergelijke films toch maar laten schieten en tegenwoordig heb ik eigenlijk überhaupt geen geduld meer voor romcoms.
@Jonas: Ik begrijp het ook niet helemaal. Een psycholoog die je alleen maar laat 'ventileren' en nu ineens een soort van het licht ziet? En je schrijft dat er eindelijk schot in de zaak komt. Had je destijds bij dat ventileren al het idee dat het niet (voldoende) hielp? Heb je dat toen aangegeven?
Enchanted, brrr. Het glazuur sprong me van de tanden. ;-p Om een of andere reden had ik me om laten praten mee te gaan naar de bios. Een vriendin van me heeft wel lol gehad: aan de ene kant zat een andere vriendin die het ook megaromantisch vond te 'oooh'- en 'aaah'-en, aan de andere kant zat ik af en toe wat onderkoeld mompelend commentaar te geven, hahaha. Sindsdien heb ik dergelijke films toch maar laten schieten en tegenwoordig heb ik eigenlijk überhaupt geen geduld meer voor romcoms.
donderdag 19 oktober 2017 om 19:00
Ja, een 'gewoon' gesprek. Het ging best goed. Ze zijn tevreden over hoe ik mijn werk inhoudelijk doe. Ik ben alleen niet 'zichtbaar' genoeg. Ik begin vaak zonder omhaal aan wat ik moet doen, maar moet meer vertellen/overleggen aan collega's wat ik doe of ga doen. Ik heb ook verteld over het 'geforceerd' sociaal doen, en hoeveel energie me dat kost. En dat ik begrijp dat het een 'sociaal' beroep is, maar dat ik graag wat dichter bij mezelf blijf, en wat meer als 'mezelf' gesprekken wil voeren.
donderdag 19 oktober 2017 om 19:03
Haha, dat wel, ja. Ik hou daarvan. Niet voor dagelijks, en ook niet wekelijks en ook niet maandelijks, maar ALS ik een romcom kijk, dan wil ik ook graag zo'n hele erge, met alle clichés erin en suikerzoet. Ik vind dat op een bepaalde manier geruststellend dat als ik zo'n film dan opzet, dat ik weet wat ik kan verwachten.
