Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
maandag 14 januari 2019 07:25
Ja, maar je bent nu teleurgesteld omdat je niet kreeg waar je op hoopte, terwijl je al wist dat jouw naasten daar niet toe in staat zijn. Vraag je dan niet teveel?
maandag 14 januari 2019 09:31
Te veel van wat dan?
Het kost haar juist veel energie om steun te krijgen.
En ze mag teleurgesteld zijn.
Dat is ook zo als er niks gevraagd wordt. Ook een teleurstelling.
Toch doorzetten.
Naasten zijn tot veel in staat.
Laten inzien hoe erg de situatie is.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 14 januari 2019 09:50
Als je bij iemand gaat eten die alleen eitjes kan bakken dan kan je wel hopen op een 20 gangen diner, maar je weet al dat dat er niet in zit. Je kan de hoop op zo'n diner wel uitspreken, maar je kan de ander niet dwingen tot het maken van. Ik zou zelf in die situatie rekening houden met de ander en klein beginnen.Eslarealidad schreef: ↑14-01-2019 09:31Te veel van wat dan?
Het kost haar juist veel energie om steun te krijgen.
En ze mag teleurgesteld zijn.
Dat is ook zo als er niks gevraagd wordt. Ook een teleurstelling.
Toch doorzetten.
Naasten zijn tot veel in staat.
Laten inzien hoe erg de situatie is.
maandag 14 januari 2019 10:19
safrat schreef: ↑14-01-2019 09:50Als je bij iemand gaat eten die alleen eitjes kan bakken dan kan je wel hopen op een 20 gangen diner, maar je weet al dat dat er niet in zit. Je kan de hoop op zo'n diner wel uitspreken, maar je kan de ander niet dwingen tot het maken van. Ik zou zelf in die situatie rekening houden met de ander en klein beginnen.
Dat is echt geen vergelijk.
Steun of een 20 gangen diner.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 14 januari 2019 10:47
Je gaat te veel van jezelf uit. Voor jou is steun geven waarschijnlijk vanzelfsprekend en gemakkelijk. Voor de ander kan dat heel moeilijk zijn. Je onderschat onvermogen. Je kan dat niet als onwil zien. Als haar naasten gewend zijn Dina op andere manieren te steunen zou ik dat eerst afwachten en later de andere behoeften kenbaar maken.
Daarnaast moet je niet vergeten dat Dina al die tijd zelf de schone schijn heeft opgehouden. Ze is nu uit die bubbel gestapt. Dat heeft tijd en een hoop denkwerk gekost. Je gunt de ander op z'n minst ook wat tijd en denkwerk.
maandag 14 januari 2019 11:07
Steun is er voor iemand te zijn.safrat schreef: ↑14-01-2019 10:47Je gaat te veel van jezelf uit. Voor jou is steun geven waarschijnlijk vanzelfsprekend en gemakkelijk. Voor de ander kan dat heel moeilijk zijn. Je onderschat onvermogen. Je kan dat niet als onwil zien. Als haar naasten gewend zijn Dina op andere manieren te steunen zou ik dat eerst afwachten en later de andere behoeften kenbaar maken.
Daarnaast moet je niet vergeten dat Dina al die tijd zelf de schone schijn heeft opgehouden. Ze is nu uit die bubbel gestapt. Dat heeft tijd en een hoop denkwerk gekost. Je gunt de ander op z'n minst ook wat tijd en denkwerk.
Al weet iemand niet wat te zeggen. Er te zijn, een luisterend oor, arm om iemand heen. Knuffel. Op de ander letten. Dat kan al de pijn verzachten en helend werken.
Hoe kom je er nou bij dat ik van mezelf uit ga? Bij mij is het anders ja en ik zit juist te bedenken hoe Dina de beste benadering zou kunnen maken voor meer steun. Door het rechtstreeks te vragen en niet zeggen het gaat wel weer. De schone schijn zou dan lichter kunnen worden bij de naasten. Ik zie ook dat Dina stappen onderneemt.
Steun zie ik niet als onvermogen in de meeste gevallen. Het zit er vaak wel maar men weet niet goed hoe.
Dan mag je iemand ook een zetje voor geven. De liefde is er.
Ik denk dat er tijd zat is geweest om te zien hoe de situatie ervoor staat. Nu actie.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 14 januari 2019 12:33
maandag 14 januari 2019 12:56
Tijd is er inderdaad genoeg geweest.Eslarealidad schreef: ↑14-01-2019 11:07Ik denk dat er tijd zat is geweest om te zien hoe de situatie ervoor staat. Nu actie.
maandag 14 januari 2019 13:31
Rekening houden heb ik altijd teveel en nu wel genoeg gedaan in met name deze situatie.
Het zijn dingen die ze al wisten, maar alleen niet wilden of willen weten.
Ik heb tijd genoeg gegeven.
En ik weet dat ik niets mag verwachten.
Maar wat ik wel mag is de pijn daarvan voelen.
maandag 14 januari 2019 18:18
Die andere manieren wacht ik inderdaad af, maar die andere behoeften ga ik proberen los te laten.
Daar heb ik in mijn leven tijd en vergooide hoop genoeg voor gegeven. Het is immers niet zo dat ik ooit ergens onderweg op mijn levenspad zomaar vanuit het niets dacht van 'goh, laat ik eens de schone schijn ophouden'.
Dat heb ik pas gedaan of geleerd na vele ontmoedigende reacties.
Een voorbeeld: In de brugklas had ik een vriendje. We dansten op een schoolfeest, en daarna vroeg hij me verkering. Toen ik dit blij thuis vertelde was de reactie iets als 'dat stelt niets voor op jouw leeftijd'.
Feitelijk wellicht waar, althans, dat vinden sommige mensen, dat puberliefdes achteraf gezien niets voorstellen.
Hoe dan ook, met zo'n reactie voel je je als brugklasser niet serieus genomen of erkenning. Je wilt gewoon iets horen als 'jee, wat leuk!' en erover praten.
Een paar weken later kwam ik dat vriendje tegen in het winkelcentrum, waar hij met zijn ouders aan het winkelen was, en toen deed hij net of hij me niet zag. Dus ik daarna tranen met tuiten huilen op mijn bed. De reactie die ik kreeg was: 'Stel je niet aan, hij geneerde zich waarschijnlijk voor zijn ouders, er is niets aan de hand.' Ik kreeg geen arm om me heen, geen begrip voor mijn tranen, maar alleen een nuchtere (mogelijke) verklaring voor zijn gedrag.
Ook dit zal feitelijk heel goed waar kunnen zijn, ik denk achteraf ook inderdaad dat dat zijn reden was, maar het is wederom niet wat je wilt horen als je dertien bent, en net voor de eerste keer verliefd bent.
Dit zijn typische situaties waarvan er talloze zijn geweest; waarin er op zich wel een (verre) poging werd gedaan tot steun of raad, maar veel te praktisch, nuchter of niet passende bij de situatie.
maandag 14 januari 2019 20:25
Onvermogen is eigenlijk niet bij machte zijn om iets te doen wat je eigenlijk wel wil doen. Zoals Phantast reageerde op dat telefoontje. Of zoals ik soms in bepaalde situaties kan reageren. Wel willen maar niet kunnen. Alsof je verlamd bent.
Het is vervelend voor jou dat jouw ouders niet in staat zijn te geven wat je wil. Ik weet ook niet of ze jou op een andere manier willen en kunnen steunen dan zij gewend zijn.
Dat zal je moeten bespreken als je daar zelf nog geen antwoord op hebt en het wil weten.
Het is vervelend voor jou dat jouw ouders niet in staat zijn te geven wat je wil. Ik weet ook niet of ze jou op een andere manier willen en kunnen steunen dan zij gewend zijn.
Dat zal je moeten bespreken als je daar zelf nog geen antwoord op hebt en het wil weten.
maandag 14 januari 2019 21:28
Ik sluit me hierbij aan.
Ik denk dat je het ook moet bespreken.
Zeggen hoe je het wil.
Ik weet niet of je dan ook een tegen reactie geeft over hoe jij het wil of dat je het er bij laat. Iemand mag er ook op gewezen worden. Je kunt nu ook niet te veel alleen zijn. Of valt dat wel mee?
Ik denk dat je het ook moet bespreken.
Zeggen hoe je het wil.
Ik weet niet of je dan ook een tegen reactie geeft over hoe jij het wil of dat je het er bij laat. Iemand mag er ook op gewezen worden. Je kunt nu ook niet te veel alleen zijn. Of valt dat wel mee?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 14 januari 2019 22:57
Vanmiddag met een vrouw van 62 gesproken. Ze leed van haar 7de tot haar 14de aan anorexia. Volgens haar vanwege de ruzie tussen haar vader en moeder waardoor zij niet gezien werd. Ze is genezen zegt ze omdat ze ging fietsen en daardoor trek kreeg. En er was een arts die op een positieve manier aandacht had, waardoor ze hem succes gunde. Er waren wel gevolgen: op haar 20ste werd ze pas ongesteld. Tijdens de ziekte van haar man 10 jaar geleden had ze weer een terugval omdat ze ook toen stopte met eten.
maandag 14 januari 2019 23:13
Nee, ik moet de strijd in mijn eentje leveren, dus die ga ik dan ook in mijn eentje leveren. Al zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe.
Het is niet dat ik iets anders gewend ben, maar het blijft toch erg pijnlijk.
Boos ben ik niet, ook nooit geweest, verdrietig wel.
Het is een strijd die ik eigenlijk niet in mijn eentje kàn strijden, maar wat moet dat moet. Wat anders kan ik immers doen?
Tijd heb ik gegeven.
Ruimte heb ik gegeven.
Begrip heb ik gegeven.
Duidelijkheid heb ik gegeven.
Alles heb ik gegeven.
Meer dan ik zou moeten geven in ieder geval, zeker in mijn situatie. En dat is niet eerlijk, maar ik weet dat het leven nou eenmaal niet eerlijk is.
Dus nu rest me niets anders meer dan dit zo goed en zo kwaad als het gaat te accepteren.
Te weten dat ik van mijn kant uit alles heb gedaan wat ik kon doen, geeft wel een bepaalde vorm van rust.
Het is niet dat ik iets anders gewend ben, maar het blijft toch erg pijnlijk.
Boos ben ik niet, ook nooit geweest, verdrietig wel.
Het is een strijd die ik eigenlijk niet in mijn eentje kàn strijden, maar wat moet dat moet. Wat anders kan ik immers doen?
Tijd heb ik gegeven.
Ruimte heb ik gegeven.
Begrip heb ik gegeven.
Duidelijkheid heb ik gegeven.
Alles heb ik gegeven.
Meer dan ik zou moeten geven in ieder geval, zeker in mijn situatie. En dat is niet eerlijk, maar ik weet dat het leven nou eenmaal niet eerlijk is.
Dus nu rest me niets anders meer dan dit zo goed en zo kwaad als het gaat te accepteren.
Te weten dat ik van mijn kant uit alles heb gedaan wat ik kon doen, geeft wel een bepaalde vorm van rust.
donderdag 17 januari 2019 22:04
@ Safrat
Post is een beetje laat, maar ik had andere prioriteiten de afgelopen weken.
Ik pak jouw verschillende posts in deze samen.
Ik heb ooit in een ander topic gezegd dat ik dacht dat je een INTJ was. Toen zei je, nadat je test had gemaakt dat dat klopte, maar dat ik eerder had gezegd dat je een INFJ was. Ik heb toen gezegd dat ik me dat niet kon herinneren, maar dat het me stug leek dat ik jou ooit als voeler zou typeren op basis van hoe en wat je schreef.
Ik merk namelijk dat de verschillen in deze discussie naar voren komen. Je vroeg of die test tot zelfinzicht had geleid en of dat flauw was. Ik zie niet wat daar flauw aan is, maar ik denk dat het een vorm van humor van jou is die ik waarschijnlijk niet begrijp of als humor ervaar. Ik weet dat, ik heb door die test mijn mogelijkheden, maar ook mijn beperkingen leren kennen. Voornamelijk dat laatste.
Ik weet niet of je van de week de oudejaarsonference hebt gezien van Marc-Marie Huijbregts, ik vond het saai, maar op het einde zei hij iets van: "lang geleden zij mijn tante iets. Als je tot het besef komt dat het bij andere mensen in hoofd echt anders werkt en dat kunt accepteren dan wordt het leven een stuk makkelijker".
Dat heb ik ook zo ervaren, en dat besef heb ik echt gekregen door mbti.
Heel vaak is het onmogelijk om iets uit te leggen, omdat de ander het simpelweg niet kan begrijpen. Dat heeft niets met intelligentie te maken, maar omdat je het gereedschap niet hebt. Dat heb ik geleerd. Ik weet door die test en de verschillen die er zijn, dat jij in jouw hoofd zaken in het leven heel anders ervaart dan ik. Ik probeer me daar altijd van bewust te zijn door vooral iets wat een ander zegt op mijn eigen manier te gaan interpreteren. Dat is niet altijd makkelijk, maar daarom vraag ik je heel vaak om verduidelijking als je iets over jezelf vertelt, omdat ik al merk dat ik hoogstwaarschijnlijk niet goed kan inschatten wat je precies bedoelt.
Dat bekent ook dat ik moet inschatten of de ander werkelijk begrijpt wat ik bedoel. Of zoals jij zegt over zelfinzicht: denken dat je iets begrijpt, wil nog niet zeggen dat je het ook echt begrijpt. Dat gebeurt hier volgens mij.
Je hebt gelijk als je zegt dat om tot zelfinzicht je een oorzaak of een aanleiding nodig hebt, een gebeurtenis. Maar voor mij is alles een gebeurtenis. Ook het lezen van een boek. Soms lees ik iets en dan komen er gesprekken met mensen uit het verleden boven, aha momenten. En soms lees ik iets en dan besef ik dat ik het niet heb en dan neem ik dat mee in mijn ontwikkeling. Maar dat is vnl op basis van realisatiemomenten, niet ervaringen of emoties. Die onthoud ik nauwelijks, daarvoor leef ik teveel in het moment. Ik denk dus zelfs dat als er nooit een gebeurtenis is geweest je niet eens zelfkennis kunt ontwikkelen, laat staan dat je het denkt te hebben.
Jouw eerste 2 functies zijn introverte intuïtie en extravert denken en de mijne introvert denken en extravert sensing. Wij delen echt niets wat dat betreft. En wat ik schrijf of wat jij schrijft, we filteren die informatie door onze eigen functies en interpreteren die ook zo. We zeggen dat we elkaar dan begrijpen, maar dat is gewoon niet zo. Ik zal nooit begrijpen hoe jouw brein werkt met schaken hoe mooi je het ook uitlegt.
Dus ja, die relaties hebben nauwelijks invloed op mij gehad, zoals "grote"ervaring nauwelijks invloed hebben, zo werkt het bij mij gewoon niet. Wat ik wel of niet zoek in de ander is veel meer een gevolg van het trainen en bewust worden van gezondheid dan van een relatie. Ik ben altijd voornamelijk geïnteresseerd hoe een ander zichzelf behandelt, dat zegt me meer dan mijn eisen. Uiteindelijk is dat ook maar, zodat je kunt zeggen dat je echt wel kieskeurig bent en niet alles pakt wat beweegt. Maar als er emoties bij komen of als er aandacht van een ander is, zijn die eisen vaak ook meteen weg.
Heb ik er iets van de relatie geleerd? Jazeker, dat ik het na 2 dagen af had moeten kappen.
Zou ik het anders doen in de relatie zelf? Op zich niet, ik heb daar nooit problemen mee gehad. Ik had voornamelijk een probleem met mezelf. Ik denk dat ik nu veel leuker ben in een relatie dan destijds. Ik ben nog steeds heel laid back, maar ik voel me zelden aangesproken, hoef mijn gelijk niet meer te hebben, alles is bespreekbaar, ik ben heel redelijk en heel goed in een ander zich goed laten voelen over zichzelf. Ik vind mezelf een catch of een ander dat vindt dat is aan haar. Zoveel mensen, zoveel wensen, maar dat zal mijn beeld over mezelf echt niet veranderen.
Ik ben eigenlijk best trots hoe ik gegroeid ben in het verbaal uiten van mijn gevoelens en het tonen van emoties. Ik heb een paar maanden geleden besloten me niet meer te laten leiden door mijn eigen obstakels. Dus zelfs in mijn familie die zo helemaal niet is, doe ik het nu en dat leidt er toe dat zelfs mijn vader een omhelzing makkelijker accepteert. Dan doe ik het best goed.
Ik deel je beeld ook dat de fantasie van een relatie iets ander is dan een echte relatie. Daarom zeg ik ook iedere keer dat ik denk dat ik nu als persoon in een relatie anders zou handelen, maar dat ik dat niet zeker weet, omdat dat mijn eigen film betreft en niet de werkelijkheid.
Ik heb overigens nooit zo het idee gehad dat een liefdesrelatie nou zoveel andere vaardigheden omvat tov een vriendschapsrelatie. De verwachtingen zijn vaak hoger, maar daar heb ik niet specifiek andere vaardigheden voor nodig (seksuele buiten beschouwing gelaten).
Zoals je al zei is een relatie een verbinding tussen twee mensen. Dat is met ieder persoon anders en hoe de ander reageert op algemene zaken is voor mij precies hetzelfde als het hebben van een ochtend humeur. Iedereen is anders en de omstandigheden zijn dat vaak ook.
Je kunt als tennisspeler ervaring krijgen in het spelen van finales, omdat de omstandigheden bijna altijd hetzelfde zijn. Je hoeft dan op een gegeven moment alleen om te gaan met jezelf. Dat is met mensen niet zo.
“Ervaring” in relaties , is voor mij niets anders dan heel goed weten wie jij bent in de relatie, maar vooral de ander zo snel mogelijk kunnen inschatten. En ik ben veel beter geworden in relaties, wederom door mbti.
Ik kan me trouwens niet herinneren dat ik ergens gezegd heb dat jij klakkeloos overneemt van wat een ander zegt. Zo zie ik je ook helemaal niet en ik weet niet hoe ik je die indruk gegeven heb, maar beschouw dat dan maar als een miscommunicatie.
En wat betreft de assertiviteit: natuurlijk is het niet altijd assertief. Dat ligt totaal aan de intonatie en hoe ik het breng. Assertief is communicatie die voor beide partijen voordelig is. Soms ben ik helemaal niet geïnteresseerd in wat het die ander oplevert, dus dan zal mijn uitdrukking heel anders zijn. Het doel is voornamelijk bijten, zodat je me met rust laat.
Sowieso is sarcasme onderdeel van mij. Dat gebruik ik heel de dag door, maar mijn uitspraken zijn hoogstens agressief bedoeld als ik iemand niet mag, maar kleinerend zeker niet. Ik hoef iemand niet de grond in te trappen om me beter te voelen. Mocht die ander dat wel zo ervaren dan is dat een ander verhaal.
En wat bedoel je met probleemverleggend? En als ik iets niet ben is het wel passief-agressief. Ik ben een van de twee (vaak passief), maar niet een combinatie, dat schat je echt verkeerd in. Als ik een verwijdering voel dan zeg ik gewoon dat ik het niet meer zie zitten, ik ga geen spelletjes spelen.
Vaak zijn mensen of passief of agressief, omdat hun verbale handelingssnelheid tov informatieverwerking niet overeenstemt. Afhankelijk van wat de ander zegt, zal de emotionele reactie er toe leiden dat ze of bijten of in hun hok gaan zitten. Is dat bij jou ook de reden?
Post is een beetje laat, maar ik had andere prioriteiten de afgelopen weken.
Ik pak jouw verschillende posts in deze samen.
Ik heb ooit in een ander topic gezegd dat ik dacht dat je een INTJ was. Toen zei je, nadat je test had gemaakt dat dat klopte, maar dat ik eerder had gezegd dat je een INFJ was. Ik heb toen gezegd dat ik me dat niet kon herinneren, maar dat het me stug leek dat ik jou ooit als voeler zou typeren op basis van hoe en wat je schreef.
Ik merk namelijk dat de verschillen in deze discussie naar voren komen. Je vroeg of die test tot zelfinzicht had geleid en of dat flauw was. Ik zie niet wat daar flauw aan is, maar ik denk dat het een vorm van humor van jou is die ik waarschijnlijk niet begrijp of als humor ervaar. Ik weet dat, ik heb door die test mijn mogelijkheden, maar ook mijn beperkingen leren kennen. Voornamelijk dat laatste.
Ik weet niet of je van de week de oudejaarsonference hebt gezien van Marc-Marie Huijbregts, ik vond het saai, maar op het einde zei hij iets van: "lang geleden zij mijn tante iets. Als je tot het besef komt dat het bij andere mensen in hoofd echt anders werkt en dat kunt accepteren dan wordt het leven een stuk makkelijker".
Dat heb ik ook zo ervaren, en dat besef heb ik echt gekregen door mbti.
Heel vaak is het onmogelijk om iets uit te leggen, omdat de ander het simpelweg niet kan begrijpen. Dat heeft niets met intelligentie te maken, maar omdat je het gereedschap niet hebt. Dat heb ik geleerd. Ik weet door die test en de verschillen die er zijn, dat jij in jouw hoofd zaken in het leven heel anders ervaart dan ik. Ik probeer me daar altijd van bewust te zijn door vooral iets wat een ander zegt op mijn eigen manier te gaan interpreteren. Dat is niet altijd makkelijk, maar daarom vraag ik je heel vaak om verduidelijking als je iets over jezelf vertelt, omdat ik al merk dat ik hoogstwaarschijnlijk niet goed kan inschatten wat je precies bedoelt.
Dat bekent ook dat ik moet inschatten of de ander werkelijk begrijpt wat ik bedoel. Of zoals jij zegt over zelfinzicht: denken dat je iets begrijpt, wil nog niet zeggen dat je het ook echt begrijpt. Dat gebeurt hier volgens mij.
Je hebt gelijk als je zegt dat om tot zelfinzicht je een oorzaak of een aanleiding nodig hebt, een gebeurtenis. Maar voor mij is alles een gebeurtenis. Ook het lezen van een boek. Soms lees ik iets en dan komen er gesprekken met mensen uit het verleden boven, aha momenten. En soms lees ik iets en dan besef ik dat ik het niet heb en dan neem ik dat mee in mijn ontwikkeling. Maar dat is vnl op basis van realisatiemomenten, niet ervaringen of emoties. Die onthoud ik nauwelijks, daarvoor leef ik teveel in het moment. Ik denk dus zelfs dat als er nooit een gebeurtenis is geweest je niet eens zelfkennis kunt ontwikkelen, laat staan dat je het denkt te hebben.
Jouw eerste 2 functies zijn introverte intuïtie en extravert denken en de mijne introvert denken en extravert sensing. Wij delen echt niets wat dat betreft. En wat ik schrijf of wat jij schrijft, we filteren die informatie door onze eigen functies en interpreteren die ook zo. We zeggen dat we elkaar dan begrijpen, maar dat is gewoon niet zo. Ik zal nooit begrijpen hoe jouw brein werkt met schaken hoe mooi je het ook uitlegt.
Dus ja, die relaties hebben nauwelijks invloed op mij gehad, zoals "grote"ervaring nauwelijks invloed hebben, zo werkt het bij mij gewoon niet. Wat ik wel of niet zoek in de ander is veel meer een gevolg van het trainen en bewust worden van gezondheid dan van een relatie. Ik ben altijd voornamelijk geïnteresseerd hoe een ander zichzelf behandelt, dat zegt me meer dan mijn eisen. Uiteindelijk is dat ook maar, zodat je kunt zeggen dat je echt wel kieskeurig bent en niet alles pakt wat beweegt. Maar als er emoties bij komen of als er aandacht van een ander is, zijn die eisen vaak ook meteen weg.
Heb ik er iets van de relatie geleerd? Jazeker, dat ik het na 2 dagen af had moeten kappen.
Zou ik het anders doen in de relatie zelf? Op zich niet, ik heb daar nooit problemen mee gehad. Ik had voornamelijk een probleem met mezelf. Ik denk dat ik nu veel leuker ben in een relatie dan destijds. Ik ben nog steeds heel laid back, maar ik voel me zelden aangesproken, hoef mijn gelijk niet meer te hebben, alles is bespreekbaar, ik ben heel redelijk en heel goed in een ander zich goed laten voelen over zichzelf. Ik vind mezelf een catch of een ander dat vindt dat is aan haar. Zoveel mensen, zoveel wensen, maar dat zal mijn beeld over mezelf echt niet veranderen.
Ik ben eigenlijk best trots hoe ik gegroeid ben in het verbaal uiten van mijn gevoelens en het tonen van emoties. Ik heb een paar maanden geleden besloten me niet meer te laten leiden door mijn eigen obstakels. Dus zelfs in mijn familie die zo helemaal niet is, doe ik het nu en dat leidt er toe dat zelfs mijn vader een omhelzing makkelijker accepteert. Dan doe ik het best goed.
Ik deel je beeld ook dat de fantasie van een relatie iets ander is dan een echte relatie. Daarom zeg ik ook iedere keer dat ik denk dat ik nu als persoon in een relatie anders zou handelen, maar dat ik dat niet zeker weet, omdat dat mijn eigen film betreft en niet de werkelijkheid.
Ik heb overigens nooit zo het idee gehad dat een liefdesrelatie nou zoveel andere vaardigheden omvat tov een vriendschapsrelatie. De verwachtingen zijn vaak hoger, maar daar heb ik niet specifiek andere vaardigheden voor nodig (seksuele buiten beschouwing gelaten).
Zoals je al zei is een relatie een verbinding tussen twee mensen. Dat is met ieder persoon anders en hoe de ander reageert op algemene zaken is voor mij precies hetzelfde als het hebben van een ochtend humeur. Iedereen is anders en de omstandigheden zijn dat vaak ook.
Je kunt als tennisspeler ervaring krijgen in het spelen van finales, omdat de omstandigheden bijna altijd hetzelfde zijn. Je hoeft dan op een gegeven moment alleen om te gaan met jezelf. Dat is met mensen niet zo.
“Ervaring” in relaties , is voor mij niets anders dan heel goed weten wie jij bent in de relatie, maar vooral de ander zo snel mogelijk kunnen inschatten. En ik ben veel beter geworden in relaties, wederom door mbti.
Ik kan me trouwens niet herinneren dat ik ergens gezegd heb dat jij klakkeloos overneemt van wat een ander zegt. Zo zie ik je ook helemaal niet en ik weet niet hoe ik je die indruk gegeven heb, maar beschouw dat dan maar als een miscommunicatie.
En wat betreft de assertiviteit: natuurlijk is het niet altijd assertief. Dat ligt totaal aan de intonatie en hoe ik het breng. Assertief is communicatie die voor beide partijen voordelig is. Soms ben ik helemaal niet geïnteresseerd in wat het die ander oplevert, dus dan zal mijn uitdrukking heel anders zijn. Het doel is voornamelijk bijten, zodat je me met rust laat.
Sowieso is sarcasme onderdeel van mij. Dat gebruik ik heel de dag door, maar mijn uitspraken zijn hoogstens agressief bedoeld als ik iemand niet mag, maar kleinerend zeker niet. Ik hoef iemand niet de grond in te trappen om me beter te voelen. Mocht die ander dat wel zo ervaren dan is dat een ander verhaal.
En wat bedoel je met probleemverleggend? En als ik iets niet ben is het wel passief-agressief. Ik ben een van de twee (vaak passief), maar niet een combinatie, dat schat je echt verkeerd in. Als ik een verwijdering voel dan zeg ik gewoon dat ik het niet meer zie zitten, ik ga geen spelletjes spelen.
Vaak zijn mensen of passief of agressief, omdat hun verbale handelingssnelheid tov informatieverwerking niet overeenstemt. Afhankelijk van wat de ander zegt, zal de emotionele reactie er toe leiden dat ze of bijten of in hun hok gaan zitten. Is dat bij jou ook de reden?
spell68 wijzigde dit bericht op 19-01-2019 15:44
3.72% gewijzigd
donderdag 17 januari 2019 22:07
is het onvermogen als je weet dat je zo verschilt dat wat je kunt geven nauwelijks overlap heeft met wat de ander nodig heeft of is dat het kennen van je limieten?
Ik zie nu namelijk hetzelfde gebeuren in mijn familie.
vrijdag 18 januari 2019 10:21
[quote=spell68 post_id=29485386 time=1547759079 user_id=231571]
Ik weet niet of je van de week de oudejaarsonference hebt gezien van Marc-Marie Huijbregts, ik vond het saai, maar op het einde zei hij iets van: "lang geleden zij mijn tante iets. Als je tot het besef komt dat het bij andere mensen in hoofd echt anders werkt en dat kunt accepteren dan wordt het leven een stuk makkelijker".
Dit is zo waar.
Ben ik ook achter gekomen.
Ik weet niet of je van de week de oudejaarsonference hebt gezien van Marc-Marie Huijbregts, ik vond het saai, maar op het einde zei hij iets van: "lang geleden zij mijn tante iets. Als je tot het besef komt dat het bij andere mensen in hoofd echt anders werkt en dat kunt accepteren dan wordt het leven een stuk makkelijker".
Dit is zo waar.
Ben ik ook achter gekomen.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
vrijdag 18 januari 2019 13:01
spell68 schreef: ↑17-01-2019 22:04@ Safrat
Post is een beetje laat, maar ik had andere prioriteiten de afgelopen weken.
Ik pak jouw verschillende posts in deze samen.
Ik heb ooit in een ander topic gezegd dat ik dacht dat je een INTJ was. Toen zei je, nadat je test had gemaakt dat dat klopte, maar dat ik eerder had gezegd dat je een INFJ was. Ik heb toen gezegd dat ik me dat niet kon herinneren, maar dat het me stug leek dat ik jou ooit als voeler zou typeren op basis van hoe en wat je schreef.
Daarna heb ik pas die test gemaakt. Die had ik wel eens eerder gedaan, maar wist niet helemaal meer waar al die letters voor stonden.spell68 schreef: ↑06-07-2017 21:40Voor mij is het hetzelfde. Ik vind iemand een tijd een eikel en een gebeurtenis verandert dat. Ik ben het een tijd niet met jou eens tot mijn gedachten zich beter gevormd hebben en ik het eigenlijk toch met je eens was.
Overigens zou ik dat andersom nooit doen. Als ik namelijk iemand niet mag dan gun ik hem/ haar geen blik meer waardig, laat staan dat ik er nog iets tegen zeg. Dat is energieverspilling.
Maarre, ik ben een ISTP volgens de meijer briggs test, en deze pagina legt het wel goed uit. Misschien dat je dan begrijpt hoe ik in elkaar steek.
https://www.16personalities.com/nl/istp-persoonlijkheid
IK ben erg benieuwd naar de jouwe, maar ik ook bij jou neig ik naar INFJ
Op de rest van jouw verhaal kom ik dit weekend terug. Je kan dat stukje over de buurvrouw weghalen.
zondag 20 januari 2019 19:27
De manier van denken is wellicht anders, maar de uitkomst vaak redelijk vergelijkbaar. In principe maakt het niet uit hoe je tot een oplossing komt. Ik vermoed dat ik veelal intuïtief denk. Te vergelijken met een logisch raadsel waar je meteen de oplossing van weet om dan vervolgens de oplossing te beredeneren. Dat is dan de schaakcomputer met 1 minuut bedenktijd. Ik kan de schaakcomputer op 2 dagen zetten, maar het antwoord blijft vrijwel hetzelfde. Er is hooguit sprake van een tussenzet. De oplossing in woorden omzetten is een heel gedoe. Bedoel je dat met introverte intuïtie en extravert denken? Meestal stel ik het denken uit, omdat het antwoord toch wel komt, als een aha-erlebnis.
Ik heb die oudejaarsconferentie niet gezien. Ik weet niet of je daarin gelijk hebt. Er zit tussen ons vooral gedoe over woordjes, waardoor we de dingen anders opvatten dan bedoelt. Is dat niet eigenlijk altijd zo? Nou heeft taal natuurlijk wel veel te maken met denken, maar volgens mij weinig met de structuur. In ieder geval merk ik wel dat mijn woordkeuze onduidelijk is. Aardig staat bij mij de ene keer voor dit en de andere keer voor dat. Is je dat ook opgevallen? Maar aan de andere kant zou het ook best kunnen dat wij te verschillend zijn. Ik merk wel vaak een te groot verschil in de manier van denken bij anderen. De oplossing is dat ook anders. Het is dan niet dat ik die oplossing niet begrijp of accepteer, maar de afstand is nauwelijks te overbruggen.
Op mij hebben mijn relaties wel invloed gehad. Ik vind die ervaring zeker wel meerwaarde hebben. Ik heb door mijn relaties een veel beter beeld van wat ik wil en niet wil. Daarnaast kwam ik natuurlijk ook achter dingen waar ik voorheen geen enkel benul van had. Dingen die ik niet erg beheers, maar wel noodzakelijk zijn bijvoorbeeld. Als iets nieuw is en je weet niet wat gaat komen kom je in een trial en errorsituatie. Een vooruitziende blik is niet hetzelfde als alles weten en het zegt al helemaal niets over vaardigheden. Denk je dat je anders naar jouw relatie-ervaringen zou kijken als je had samengewoond?
Ik vind een relatie met een vriend toch wel anders. Ik heb hele bestendige vriendschappen, maar in een liefdesrelatie hou ik het niet lang vol. Daar moet toch een reden voor zijn.
Het is zo dat mensen verschillend zijn, maar ik geloof dat we in de basis redelijk hetzelfde zijn, qua behoeftes, angsten etc. Misschien helpt het om meer kennis te hebben van "typen". Je kan dan wel beter inschatten van wat gaat komen. De reactie wordt enigszins voorspelbaar. Dat kan je in principe ook door zelf na te denken en goed te observeren. Ik neem aan dat je in die situatie wel vragen stelt om zeker te weten.
Passief-agressief is een manier om te communiceren met iemand. Het is dus niet of of. Bij communicatie gaat het niet alleen om jou, maar ook om de ander. Je hebt het gesprek samen. Dus als je iemand negeert heeft dat een negatief effect op de ander. Dan krijg je een stagnatie. Het passieve heeft dan een agressieve invloed. Of je nou negeert of sarcastisch bent maakt in dit opzicht niet veel uit.
In jouw geval verleg je probleem. Iemand heeft kritiek op jou en jij reageert met kritiek op de ander. Ik zou denken dat je gaat bijten omdat je je gebeten voelt. Maar hoe het ook zij, voor een goed gesprek is jouw reactie niet erg zinvol, want je kapt de communicatie af. Dan kan je gaan denken of er andere manier is om jouw punt te maken en het gesprek open te houden en dan kom je uit op assertief.
Assertief zijn is altijd beter dan passief-agressief, maar communiceren is heel moeilijk en vrijwel iedereen vervalt in het passief-agressieve. Zeker als je emotioneel bent. In professionele relaties zoals leerling docent is dat veel gemakkelijker. Ik denk dat je je heel erg bewust moet zijn van hoe jouw woorden overkomen bij de ander en dan is het natuurlijk niet alleen wat je zegt, maar ook hoe je het zegt en wanneer.
We hebben het hier al vaker over gehad zonder die termen te noemen. Ik ben ook soms passief en meestal agressief. Dat maakt mijn reacties dus passief-agressief. Het maakt niet uit of ik zwijg of ruzie maak. Sarcastisch ben ik zelden.
Ik vraag me trouwens af of het echt te maken heeft met wat de ander zegt. Het lijkt mij ook afhankelijk wie het zegt. Al is dat wellicht tegenstrijdig aan het voorgaande. Meestal is het doel bij mij ook met rust gelaten worden en dan doet de ander er niet toe. Wat vaak dus betekent dat je helemaal niet hoeft te letten op hoe de ander zich daar onder voelt, want het is de bedoeling om de communicatie stop te zetten. Aan de andere kant lukt het bij mij ook niet als ik wel wil. Niet altijd, maar wel te vaak. Veel oorzaken, heel divers.
Hoe was de theedate?
dinsdag 22 januari 2019 08:51
Ben nog steeds actief op ondermeer Tinder en OKcupid.
Helaas gebeurd er (nog) niet erg veel.
Vind het opzicht wel vermakelijk.
Mijn verwachtingspatroon heb ik drastisch moeten bijstellen de laatste jaren.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel erg.
Toch hoop ik wel dat er zich wat nieuwe ontwikkelingen zullen voordoen.
Helaas gebeurd er (nog) niet erg veel.
Vind het opzicht wel vermakelijk.
Mijn verwachtingspatroon heb ik drastisch moeten bijstellen de laatste jaren.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel erg.
Toch hoop ik wel dat er zich wat nieuwe ontwikkelingen zullen voordoen.
dinsdag 22 januari 2019 13:22
Misschien kun je Paiq en Badoo erbij nemen. Voor wat meer ontwikkeling.Lee2017 schreef: ↑22-01-2019 08:51Ben nog steeds actief op ondermeer Tinder en OKcupid.
Helaas gebeurd er (nog) niet erg veel.
Vind het opzicht wel vermakelijk.
Mijn verwachtingspatroon heb ik drastisch moeten bijstellen de laatste jaren.
Dat vind ik eigenlijk niet zo heel erg.
Toch hoop ik wel dat er zich wat nieuwe ontwikkelingen zullen voordoen.
En nergens intrappen he.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
