Relaties
alle pijlers
Vreemdgaan en problemen in de familie
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:15
Je kan niet meer doen dan nog éénmaal je mening geven over de huidige situatie en háár de beslissing te laten nemen wat ze wil doen.
Daarna kan je haar alleen maar steunen in deze beslissing zonder al te veel jouw mening op te dringen. Mensen maken keuzes, ook de verkeerde, maar het zijn wel hún keuzes.
Heel veel sterkte.
Daarna kan je haar alleen maar steunen in deze beslissing zonder al te veel jouw mening op te dringen. Mensen maken keuzes, ook de verkeerde, maar het zijn wel hún keuzes.
Heel veel sterkte.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:18
Allereerst:
Hier lopen een aantal dingen door elkaar, en ik trek ze heel even uit elkaar. Werkt bij mij altijd goed - al moet een ander het dan vaak even doen.
Allereerst is daar de zusterband tussen jullie tweetjes en is je zuster de vrouw wie de ellende wordt aangedaan. De zwakkere partij. Koos je al niet de kant van je zuster omdat ze je zuster is, dan koos je mogelijk wel haar kant omdat ze vrouw is en/of de bedrogene. Solidariteit.
Ten tweede de manier waarop haar man het aanpakt. Het aloude 'het overkomt me' is natuurlijk een ontzettend cliche, maar wel waar. De vraag is dan alleen, hoe ga je ermee om? Ik krijg niet de indruk dat deze man erg verward is over zijn gevoelens en zich schuldig voelt, maar het nog eens nodig vind om het in te wrijven bij zijn vrouw, jouw zus dus, dat die ander zo mooi is. Behoorlijk bot.
Ten derde zitten jullie zelf met je kindje in een moeilijke situatie. Onzeker en ik kan me voorstellen dat je dan gewoon geestelijk geen ruimte hebt, of niet veel ruimte hebt, voor de problemen van een ander. Klinkt hard, maar het is een stukje zelfbescherming - je hebt echt genoeg aan je hoofd.
Ten vierde heeft je huisarts gelijk: zij moeten het oplossen. Het is hun huwelijk, hun probleem. Jij kan niet helpen oplossen, je kan alleen helpen bij een oplossing als die gevonden wordt. Zij moeten zelf bepalen of de flirt zodanig het huwelijk heeft ontwricht dat er geen redden meer aan is.
Ik vind dat je genoeg hebt gedaan. Echt wel. Ook als jij zelf geen zware omstandigheden had gehad. En ik vind het wel erg onaardig om te beweren dat ze teleurgesteld is, je kwam toch gelijk opdraven en ving alles en iedereen op?
Natuurlijk mis je je zus. Logisch. Misschien kun je haar opvrolijken door voor te stellen dat je een dagje gaat shoppen met haar. Dan doorbreek je even jouw 'obstakel' dat je haar al een paar weken niet hebt gesproken en is ze ook even uit huis en iets leuks aan het doen. Verwacht in eerste instantie een afwijzing, maar kijk maar of je haar toch kan overhalen, roep desnoods dat je bij tearoom daar en daar haar op een lekkere koffie of gebakje trakteert ofzo. Dat je haar even wilt verwennen.
Hier lopen een aantal dingen door elkaar, en ik trek ze heel even uit elkaar. Werkt bij mij altijd goed - al moet een ander het dan vaak even doen.
Allereerst is daar de zusterband tussen jullie tweetjes en is je zuster de vrouw wie de ellende wordt aangedaan. De zwakkere partij. Koos je al niet de kant van je zuster omdat ze je zuster is, dan koos je mogelijk wel haar kant omdat ze vrouw is en/of de bedrogene. Solidariteit.
Ten tweede de manier waarop haar man het aanpakt. Het aloude 'het overkomt me' is natuurlijk een ontzettend cliche, maar wel waar. De vraag is dan alleen, hoe ga je ermee om? Ik krijg niet de indruk dat deze man erg verward is over zijn gevoelens en zich schuldig voelt, maar het nog eens nodig vind om het in te wrijven bij zijn vrouw, jouw zus dus, dat die ander zo mooi is. Behoorlijk bot.
Ten derde zitten jullie zelf met je kindje in een moeilijke situatie. Onzeker en ik kan me voorstellen dat je dan gewoon geestelijk geen ruimte hebt, of niet veel ruimte hebt, voor de problemen van een ander. Klinkt hard, maar het is een stukje zelfbescherming - je hebt echt genoeg aan je hoofd.
Ten vierde heeft je huisarts gelijk: zij moeten het oplossen. Het is hun huwelijk, hun probleem. Jij kan niet helpen oplossen, je kan alleen helpen bij een oplossing als die gevonden wordt. Zij moeten zelf bepalen of de flirt zodanig het huwelijk heeft ontwricht dat er geen redden meer aan is.
Ik vind dat je genoeg hebt gedaan. Echt wel. Ook als jij zelf geen zware omstandigheden had gehad. En ik vind het wel erg onaardig om te beweren dat ze teleurgesteld is, je kwam toch gelijk opdraven en ving alles en iedereen op?
Natuurlijk mis je je zus. Logisch. Misschien kun je haar opvrolijken door voor te stellen dat je een dagje gaat shoppen met haar. Dan doorbreek je even jouw 'obstakel' dat je haar al een paar weken niet hebt gesproken en is ze ook even uit huis en iets leuks aan het doen. Verwacht in eerste instantie een afwijzing, maar kijk maar of je haar toch kan overhalen, roep desnoods dat je bij tearoom daar en daar haar op een lekkere koffie of gebakje trakteert ofzo. Dat je haar even wilt verwennen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:21
Heel simpel, niet mee bemoeien! Het is hun probleem. Jij zit vol waardeoordelen over haar man, laat dat los. Natuurlijk ben je boos dat hij haar verdriet doet. Het enige dat je mag doen is je zus steunen en naar haar luisteren zonder haar man daarbij te veroordelen. Zij willen verder, dat moet je accepteren.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:21
Hoi Odiexx, wat verveldend voor jou! Je hebt het zelf al moeilijk met jullie kindje, steunt ook nog eens je zus, en dan krijg je ook nog eens verwijten te horen.
Die zwager van je lijkt me geen leuke man. Misschien voelde hij zich inderdaad niet meer erg bemind door je zus (dat geeft ze immers zelf aan), maar de manier waarop hij haar met die andere vrouw om de oren slaat (dat zij zo mooi is) is niet aardig, het wordt daardoor alleen maar moeilijker om het nog goed te krijgen met zijn vrouw. En het feit dat hij zegt dat hij alleen maar met zijn verstand, en niet met zijn gevoel, voor je zus kiest, vind ik ook bedenkelijk. Hoopt hij misschien dat je zus uiteindelijk zelf zal weggaan??
Maar afgezien daarvan: voel je vooral niet schuldig! Je hebt gedaan wat je kon voor je zus en als zij dat niet waardeert is dat haar probleem. Voor je moeder/ouders is het ook niet leuk om dat verwijt te horen, misschien kunnen jullie bij elkaar steun vinden.
Sterkte!
Die zwager van je lijkt me geen leuke man. Misschien voelde hij zich inderdaad niet meer erg bemind door je zus (dat geeft ze immers zelf aan), maar de manier waarop hij haar met die andere vrouw om de oren slaat (dat zij zo mooi is) is niet aardig, het wordt daardoor alleen maar moeilijker om het nog goed te krijgen met zijn vrouw. En het feit dat hij zegt dat hij alleen maar met zijn verstand, en niet met zijn gevoel, voor je zus kiest, vind ik ook bedenkelijk. Hoopt hij misschien dat je zus uiteindelijk zelf zal weggaan??
Maar afgezien daarvan: voel je vooral niet schuldig! Je hebt gedaan wat je kon voor je zus en als zij dat niet waardeert is dat haar probleem. Voor je moeder/ouders is het ook niet leuk om dat verwijt te horen, misschien kunnen jullie bij elkaar steun vinden.
Sterkte!
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:23
Maar dat is het nu juist; ik heb helemaal mijn mening niet opgedrongen. Ze moeten het ook zelf weten en doen! Mijn gevoel zegt nu alleen dat hij zichzelf heel erg als slachtoffer ziet; en allerlei zondebokken zoekt daarvoor, en dan praten ze er samen over en zij belt daarna haar eigen familie dat ze teleurgesteld zijn. Hij kan toch wel begrijpen dat wij in eerste instantie het meeste meevoelen met mijn zus? Ik vind hem een beetje manipulatief naar haar toe. Zo vertelt hij aan mijn zus dat hij er niks aan kon doen dat die andere vrouw hem steeds zoende. Natuurlijk wil mijn zus dat ook graag horen en een hekel hebben aan de ander. Maar ik heb zoiets van; ja daahaag, dan spreek je toch niet steeds af met zo iemand, als je dat niet wilt! Maar dat slik ik dan maar in, omdat ik mijn zus niet wil kwetsen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:28
quote:Odiexx schreef op 12 augustus 2008 @ 13:23:
Maar dat is het nu juist; ik heb helemaal mijn mening niet opgedrongen. Ze moeten het ook zelf weten en doen! Mijn gevoel zegt nu alleen dat hij zichzelf heel erg als slachtoffer ziet; en allerlei zondebokken zoekt daarvoor, en dan praten ze er samen over en zij belt daarna haar eigen familie dat ze teleurgesteld zijn. Hij kan toch wel begrijpen dat wij in eerste instantie het meeste meevoelen met mijn zus? Ik vind hem een beetje manipulatief naar haar toe. Zo vertelt hij aan mijn zus dat hij er niks aan kon doen dat die andere vrouw hem steeds zoende. Natuurlijk wil mijn zus dat ook graag horen en een hekel hebben aan de ander. Maar ik heb zoiets van; ja daahaag, dan spreek je toch niet steeds af met zo iemand, als je dat niet wilt! Maar dat slik ik dan maar in, omdat ik mijn zus niet wil kwetsen.
Tja, als je zus hem wil geloven dan heb jij je daar bij neer te leggen. Wie ben jij om daar een oordeel over te vellen? Jij bent er tenslotte ook niet bij geweest. Laat je zus merken dat je er voor haar bent, oordeel niet en veroordeel niet. Je slikt je woorden dan wel in, voor een zus is de boodschap toch wel duidelijk...
Laat het los, het is hun keus om verder te gaan samen en als zij dit zo willen afsluiten heb je daar niets mee te maken.
Maar dat is het nu juist; ik heb helemaal mijn mening niet opgedrongen. Ze moeten het ook zelf weten en doen! Mijn gevoel zegt nu alleen dat hij zichzelf heel erg als slachtoffer ziet; en allerlei zondebokken zoekt daarvoor, en dan praten ze er samen over en zij belt daarna haar eigen familie dat ze teleurgesteld zijn. Hij kan toch wel begrijpen dat wij in eerste instantie het meeste meevoelen met mijn zus? Ik vind hem een beetje manipulatief naar haar toe. Zo vertelt hij aan mijn zus dat hij er niks aan kon doen dat die andere vrouw hem steeds zoende. Natuurlijk wil mijn zus dat ook graag horen en een hekel hebben aan de ander. Maar ik heb zoiets van; ja daahaag, dan spreek je toch niet steeds af met zo iemand, als je dat niet wilt! Maar dat slik ik dan maar in, omdat ik mijn zus niet wil kwetsen.
Tja, als je zus hem wil geloven dan heb jij je daar bij neer te leggen. Wie ben jij om daar een oordeel over te vellen? Jij bent er tenslotte ook niet bij geweest. Laat je zus merken dat je er voor haar bent, oordeel niet en veroordeel niet. Je slikt je woorden dan wel in, voor een zus is de boodschap toch wel duidelijk...
Laat het los, het is hun keus om verder te gaan samen en als zij dit zo willen afsluiten heb je daar niets mee te maken.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:29
Ik vind dat je het heel goed doet. Het is ontzettend moeilijk om in een dergelijke situatie je mening voor je te houden, en dat je dat doet is heel lovenswaardig. Waarschijnlijk merkt ze ergens je ergernis wel, maar dat is moeilijk te voorkomen.
Problematischer is dat mensen wiens partner vreemdgegaan is toch gevoelens van woede hebben. Jouw zus zal dat niet goed kunnen uiten naar haar partner: grote kans dat hij er dan vandoor gaat en dat wil ze waarschijnlijk juist niet.
Die gevoelens moeten toch ergens heen, en wat is er makkelijker dan boos worden op mensen die er toch wel voor je blijven zijn en die toch wel van je blijven houden? Nee, het is niet eerlijk dat ze boos op jou wordt; maar het is waarschijnlijk de enige uitlaatklep voor haar gevoelens die ze zich kan veroorloven.
Heel veel sterkte, want dit zal voorlopig niet veel makkelijker worden.
Problematischer is dat mensen wiens partner vreemdgegaan is toch gevoelens van woede hebben. Jouw zus zal dat niet goed kunnen uiten naar haar partner: grote kans dat hij er dan vandoor gaat en dat wil ze waarschijnlijk juist niet.
Die gevoelens moeten toch ergens heen, en wat is er makkelijker dan boos worden op mensen die er toch wel voor je blijven zijn en die toch wel van je blijven houden? Nee, het is niet eerlijk dat ze boos op jou wordt; maar het is waarschijnlijk de enige uitlaatklep voor haar gevoelens die ze zich kan veroorloven.
Heel veel sterkte, want dit zal voorlopig niet veel makkelijker worden.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:30
Ik gaf een reaktie op de eerste reaktie trouwens.
Het is gewoon moeilijk. Laatst zei mijn zus al tegen mijn man dat ze langs wilde komen met de kindjes om te winkelen samen. Toen zei mijn zwager; ik wil ook wel komen, maar ik ben zeker niet meer welkom. Mijn man zei toen; doe eens even niet zo kinderachtig! Tuurlijk mag je thuis komen bij ons, maar je mag mensen ook wel even de tijd geven om eea te laten bezinken. Odie houdt gewoon van *naamzus* en is ook verdrietig geweest.
Ik zal haar wel bellen voor een uitnodiging.
Daarbij komt; mijn zus was teleurgesteld dat ik hem niet gebeld had oid. Hij kan mij toch zelf ook bellen als hij mij zo graag wil spreken? Ik vind het maar raar allemaal.
Het is gewoon moeilijk. Laatst zei mijn zus al tegen mijn man dat ze langs wilde komen met de kindjes om te winkelen samen. Toen zei mijn zwager; ik wil ook wel komen, maar ik ben zeker niet meer welkom. Mijn man zei toen; doe eens even niet zo kinderachtig! Tuurlijk mag je thuis komen bij ons, maar je mag mensen ook wel even de tijd geven om eea te laten bezinken. Odie houdt gewoon van *naamzus* en is ook verdrietig geweest.
Ik zal haar wel bellen voor een uitnodiging.
Daarbij komt; mijn zus was teleurgesteld dat ik hem niet gebeld had oid. Hij kan mij toch zelf ook bellen als hij mij zo graag wil spreken? Ik vind het maar raar allemaal.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:35
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:37
In elk geval tot nu toe al veel goede reaktie gelezen, ook kritische naar mij toe. Ik zit zelf wel vol met oordelen over hem, dat merk ik ook wel. Aan de ene kant is het ook wel goed dat ze beiden bekent hebben voor ze echt een stap te ver zijn gegaan. En dat mijn zus liever boos is op degenen die toch niet weggaan had ik nog niet bedacht.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:39
Dit soort dingen liggen zoooo gevoelig. Je mengt je als familie er al snel teveel in, en de andere partij voelt zich dan de gebeten hond.
Trek je terug, doe gewoon normaal, ook tegen je zwager, hoe moeilijk dat ook voor je is. Zij hebben voor hun huwelijk gekozen, ook al heb je daarover je twijfels, steun hun daarin. Geef ze het gevoel dat je in hun gelooft, dat je ze vertrouwd.
Praat niet meer over de hele situatie, alleen als je zus daar behoefte aan heeft. Doe weer gewoon net als je voor die tijd deed en laat het rusten.
Zij kiezen ervoor om samen verder te gaan, accepteer dat als familie, hoe moeilijk dat ook voor jullie is, maar dan zullen jullie als familie ook hem weer moeten leren accepteren.
Sterkte ermee!
Trek je terug, doe gewoon normaal, ook tegen je zwager, hoe moeilijk dat ook voor je is. Zij hebben voor hun huwelijk gekozen, ook al heb je daarover je twijfels, steun hun daarin. Geef ze het gevoel dat je in hun gelooft, dat je ze vertrouwd.
Praat niet meer over de hele situatie, alleen als je zus daar behoefte aan heeft. Doe weer gewoon net als je voor die tijd deed en laat het rusten.
Zij kiezen ervoor om samen verder te gaan, accepteer dat als familie, hoe moeilijk dat ook voor jullie is, maar dan zullen jullie als familie ook hem weer moeten leren accepteren.
Sterkte ermee!
...
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:41
'En dat mijn zus liever boos is op degenen die toch niet weggaan had ik nog niet bedacht'
Dat laatste kan ik ook al troost misschien geven aan mijn ouders, want die zijn er ook best wel kapot van, hoe het nu allemaal gaat. Omdat ze toch proberen op te passen op de kindjes zodat ze samen weg kunnen gaan en dat soort dingen. Mijn ouders zijn niet zulke praters en proberen meer praktisch te ondersteunen.
Dat laatste kan ik ook al troost misschien geven aan mijn ouders, want die zijn er ook best wel kapot van, hoe het nu allemaal gaat. Omdat ze toch proberen op te passen op de kindjes zodat ze samen weg kunnen gaan en dat soort dingen. Mijn ouders zijn niet zulke praters en proberen meer praktisch te ondersteunen.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:41
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:44
Maar het is zo dat ze heel veel inmening vragen hoor! De hele familie en vriendenkring is door hunzelf op de hoogte gesteld vlak na de bekentenis. Dan kun je natuurlijk wel veel reakties verwachten; ook die niet zo leuk zijn.
Ik heb ook wel eens bonje met mijn man, maar dat lossen we samen op. Als zij ruzie hebben dan gaat hij met zijn ouders praten erover en mijn zus met mij of andere zus. Dan laat je ook wel heel veel mensen toe, in je priveleven.
Ik heb ook wel eens bonje met mijn man, maar dat lossen we samen op. Als zij ruzie hebben dan gaat hij met zijn ouders praten erover en mijn zus met mij of andere zus. Dan laat je ook wel heel veel mensen toe, in je priveleven.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:45
Odie, het komt op mij over alsof je zus alles aangrijpt om haar huwelijk een goede doorstart te laten maken. Zelfs jullie hebben er een verantwoordelijkheid is, want als jullie weer normaal tegen hem doen, dan komt het ook wel goed met.........
Was het maar zo. Ik denk dat ook jij en de rest van de familie hem met open armen en het volste vertrouwen weer zouden ontvangen.
Maar zo werkt het niet. Helaas niet.
Jij ziet dingen veel scherper dan je zus. Jij merkt dat er nog steeds dingen zijn die niet kloppen. Maar ja, wat kun je? Helemaal niks op dit moment. Hij krijgt een nieuwe kans van je zus en in die tijd moet je dingen ook op zijn beloop laten gaan.
Het enige wat je wel kunt doen is er toch zijn voor je zus. Haar regelmatig bellen, haar op de hoogte brengen over hoe het is met je kind, het wel en wee van je leven delen met haar.
En haar man............laat deze dramaticus in zijn sop gaarkoken. Hele rare opmerking om te maken tijdens zo'n telefoontje. Op deze wijze wil hij zijn gedrag weer goed gaan praten. Hij zal echt niet vergeten zijn wat hij tegen je man gezegd heeft. Het is ook niet echt in zijn belang dat juist jullie een goed contact blijven houden met je zus en hem.
Voor iedereen geldt eigenlijk dat je afstand moet houden van de huwelijksproblemen, die moeten zij echt zelf oplossen.
Ik vind op zich wel dat je de dingen heel goed aangepakt hebt.
Veel sterkte met alles en vooral met je kind.
Was het maar zo. Ik denk dat ook jij en de rest van de familie hem met open armen en het volste vertrouwen weer zouden ontvangen.
Maar zo werkt het niet. Helaas niet.
Jij ziet dingen veel scherper dan je zus. Jij merkt dat er nog steeds dingen zijn die niet kloppen. Maar ja, wat kun je? Helemaal niks op dit moment. Hij krijgt een nieuwe kans van je zus en in die tijd moet je dingen ook op zijn beloop laten gaan.
Het enige wat je wel kunt doen is er toch zijn voor je zus. Haar regelmatig bellen, haar op de hoogte brengen over hoe het is met je kind, het wel en wee van je leven delen met haar.
En haar man............laat deze dramaticus in zijn sop gaarkoken. Hele rare opmerking om te maken tijdens zo'n telefoontje. Op deze wijze wil hij zijn gedrag weer goed gaan praten. Hij zal echt niet vergeten zijn wat hij tegen je man gezegd heeft. Het is ook niet echt in zijn belang dat juist jullie een goed contact blijven houden met je zus en hem.
Voor iedereen geldt eigenlijk dat je afstand moet houden van de huwelijksproblemen, die moeten zij echt zelf oplossen.
Ik vind op zich wel dat je de dingen heel goed aangepakt hebt.
Veel sterkte met alles en vooral met je kind.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:46
quote:wanda_p schreef op 12 augustus 2008 @ 13:42:
[...]
Ik vind dat absoluut geen kinderzaken. Waarom moeten kinderen dat allemaal weten?Ze zijn op een leeftijd dat ze wel heel erg goed merken dat er wat is, en niks zeggen geeft dan ook maar een heleboel onrust en onzekerheid. Omdat ze ook even uit elkaar waren. En ze zien mijn zus de hele dag huilen enzo. Ja, wat moet je dan doen?
[...]
Ik vind dat absoluut geen kinderzaken. Waarom moeten kinderen dat allemaal weten?Ze zijn op een leeftijd dat ze wel heel erg goed merken dat er wat is, en niks zeggen geeft dan ook maar een heleboel onrust en onzekerheid. Omdat ze ook even uit elkaar waren. En ze zien mijn zus de hele dag huilen enzo. Ja, wat moet je dan doen?
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:50
quote:Odiexx schreef op 12 augustus 2008 @ 13:44:
Maar het is zo dat ze heel veel inmening vragen hoor! De hele familie en vriendenkring is door hunzelf op de hoogte gesteld vlak na de bekentenis. Dan kun je natuurlijk wel veel reakties verwachten; ook die niet zo leuk zijn.
Dat zij mensen op de hoogte stellen, zodat ze gesteund kunnen worden, wil nog niet zeggen dat zij behoefte hebben aan inmenging.
Maar het is zo dat ze heel veel inmening vragen hoor! De hele familie en vriendenkring is door hunzelf op de hoogte gesteld vlak na de bekentenis. Dan kun je natuurlijk wel veel reakties verwachten; ook die niet zo leuk zijn.
Dat zij mensen op de hoogte stellen, zodat ze gesteund kunnen worden, wil nog niet zeggen dat zij behoefte hebben aan inmenging.
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:51
quote:pom508 schreef op 12 augustus 2008 @ 13:45:
Odie, het komt op mij over alsof je zus alles aangrijpt om haar huwelijk een goede doorstart te laten maken. Zelfs jullie hebben er een verantwoordelijkheid is, want als jullie weer normaal tegen hem doen, dan komt het ook wel goed met.........
Was het maar zo. Ik denk dat ook jij en de rest van de familie hem met open armen en het volste vertrouwen weer zouden ontvangen.
.Dat is idd zo. Zo vertelde ze het ook min of meer aan mij. Ik heb haar toen ook verteld dat ik haar bewonder dat ze zo vecht voor haar gezin en dat meen ik ook echt. Dat vind ze fijn om te horen merk ik. Maar ze vertelde ook dat zij denkt dat als alles over is dat ze er sterker uit gaan komen. Dat hij dat nog niet zo voelde (!) maar zij wel. Ik heb toen gezegd dat ik dat ook hoop voor hun. Het lijkt een beetje alsof hij een midlife crisis heeft want op meer vlakken is hij erg veranderd/in de war (zegt mijn man).
Odie, het komt op mij over alsof je zus alles aangrijpt om haar huwelijk een goede doorstart te laten maken. Zelfs jullie hebben er een verantwoordelijkheid is, want als jullie weer normaal tegen hem doen, dan komt het ook wel goed met.........
Was het maar zo. Ik denk dat ook jij en de rest van de familie hem met open armen en het volste vertrouwen weer zouden ontvangen.
.Dat is idd zo. Zo vertelde ze het ook min of meer aan mij. Ik heb haar toen ook verteld dat ik haar bewonder dat ze zo vecht voor haar gezin en dat meen ik ook echt. Dat vind ze fijn om te horen merk ik. Maar ze vertelde ook dat zij denkt dat als alles over is dat ze er sterker uit gaan komen. Dat hij dat nog niet zo voelde (!) maar zij wel. Ik heb toen gezegd dat ik dat ook hoop voor hun. Het lijkt een beetje alsof hij een midlife crisis heeft want op meer vlakken is hij erg veranderd/in de war (zegt mijn man).
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:53
quote:Odiexx schreef op 12 augustus 2008 @ 13:46:
[...]
Ze zijn op een leeftijd dat ze wel heel erg goed merken dat er wat is, en niks zeggen geeft dan ook maar een heleboel onrust en onzekerheid. Omdat ze ook even uit elkaar waren. En ze zien mijn zus de hele dag huilen enzo. Ja, wat moet je dan doen?Hen kort en kinderlijk vertellen wat er gaande is, maar absoluut buiten ruzies/besprekingen e.d. houden. Hier kunnen kinderen absoluut niet tegen. Gaan dromen/conclusies trekken etc. raken vertrouwen in ouders kwijt. Heb het in mijn mans familie ook meegemaakt, echt hou de kids er buiten, hoe oud/jong ze ook zijn. Al zijn ze 20 bij wijze van spreken, nooit bij ruzies laten van hun ouders, of besprekingen over het huwelijk!
[...]
Ze zijn op een leeftijd dat ze wel heel erg goed merken dat er wat is, en niks zeggen geeft dan ook maar een heleboel onrust en onzekerheid. Omdat ze ook even uit elkaar waren. En ze zien mijn zus de hele dag huilen enzo. Ja, wat moet je dan doen?Hen kort en kinderlijk vertellen wat er gaande is, maar absoluut buiten ruzies/besprekingen e.d. houden. Hier kunnen kinderen absoluut niet tegen. Gaan dromen/conclusies trekken etc. raken vertrouwen in ouders kwijt. Heb het in mijn mans familie ook meegemaakt, echt hou de kids er buiten, hoe oud/jong ze ook zijn. Al zijn ze 20 bij wijze van spreken, nooit bij ruzies laten van hun ouders, of besprekingen over het huwelijk!
...
dinsdag 12 augustus 2008 om 13:54
quote:__justme__ schreef op 12 augustus 2008 @ 13:50:
[...]
Dat zij mensen op de hoogte stellen, zodat ze gesteund kunnen worden, wil nog niet zeggen dat zij behoefte hebben aan inmenging.Daar heb je gelijk in, maar ze vragen niet alleen steun, maar ook advies. Mijn zwager zei zelf tegen mijn man dat hij het ook allemaal niet meer wist omdat iedereen wat anders zegt. Toen heeft mijn man gezegd dat ze beter relatietherapie kunnen doen, omdat je dan een onafhankelijk persoon tegenover je hebt, die veel beter advies kan geven dan vrienden/familie/collega's.
[...]
Dat zij mensen op de hoogte stellen, zodat ze gesteund kunnen worden, wil nog niet zeggen dat zij behoefte hebben aan inmenging.Daar heb je gelijk in, maar ze vragen niet alleen steun, maar ook advies. Mijn zwager zei zelf tegen mijn man dat hij het ook allemaal niet meer wist omdat iedereen wat anders zegt. Toen heeft mijn man gezegd dat ze beter relatietherapie kunnen doen, omdat je dan een onafhankelijk persoon tegenover je hebt, die veel beter advies kan geven dan vrienden/familie/collega's.
dinsdag 12 augustus 2008 om 14:56
Odiexx, toen ik in ongeveer de situatie van jouw zus zat was ik ook flink in de war. Als je man is vreemdgegaan is het waarom een hele belangrijke vraag. En dan is het zo fijn (in het begin) dat je een reden hoort. En als die reden bij jou ligt dan pak je hem graag op (met dikke twijfel van binnen). Als jij namelijk de reden ben kan jij namelijk veranderen en dus in het vervolg zijn vreemdgaan voorkomen.
Als je blijft bij een man die vreemd is gegaan dan is er ook een gevoel van schaamte en zwakte soms, want roept bijna niet iedereen meteen dumpen die man. Dus wil je graag dat je vrienden en familie je keuze steunen en begrijpen. En graag ook dat ze je man minstens neutraal behandelen. Anders heeft dat familiebezoek na thuiskomst ook weer uren discussie tot gevolg.
Je zus is niet haar zelf op dit moment, alles waar ze waarschijnlijk in geloofde is onder haar voeten weggemaaid en ze probeert alles terug te pakken en heel hard haar handen dicht te knijpen zodat ze niks meer kwijtraakt. Uit angst, angst dat ze straks misschien alleen verder moet.
Jij zit met je boosheid naar haar man en onbegrip naar je zus. Probeer er te zijn voor haar door te luisteren maar maak ook duidelijk dat je haar nodig hebt. Dat zij ook naar jou moet luisteren. Betrek haar ook in jouw problemen met je kind. Geef aan dat je ook behoefte aan een zus hebt met jullie moeilijkheden. Dat trekt haar dan ook even uit haar eigen zwarte wereldje.
Naar haar man toe hoef je (in mijn ogen) niet super leuk te doen, neutraal lijktt me voldoende. Jij en je familie hebben ook recht op gevoelens.
Je zus zal mettertijd de zaken helderder en duidelijker en pijnlijker gaan zien (als ze dat durft) maar zover is ze nog niet.
Sterkte in ieder geval, met je zus maar zeker ook met jullie kindje.
Als je blijft bij een man die vreemd is gegaan dan is er ook een gevoel van schaamte en zwakte soms, want roept bijna niet iedereen meteen dumpen die man. Dus wil je graag dat je vrienden en familie je keuze steunen en begrijpen. En graag ook dat ze je man minstens neutraal behandelen. Anders heeft dat familiebezoek na thuiskomst ook weer uren discussie tot gevolg.
Je zus is niet haar zelf op dit moment, alles waar ze waarschijnlijk in geloofde is onder haar voeten weggemaaid en ze probeert alles terug te pakken en heel hard haar handen dicht te knijpen zodat ze niks meer kwijtraakt. Uit angst, angst dat ze straks misschien alleen verder moet.
Jij zit met je boosheid naar haar man en onbegrip naar je zus. Probeer er te zijn voor haar door te luisteren maar maak ook duidelijk dat je haar nodig hebt. Dat zij ook naar jou moet luisteren. Betrek haar ook in jouw problemen met je kind. Geef aan dat je ook behoefte aan een zus hebt met jullie moeilijkheden. Dat trekt haar dan ook even uit haar eigen zwarte wereldje.
Naar haar man toe hoef je (in mijn ogen) niet super leuk te doen, neutraal lijktt me voldoende. Jij en je familie hebben ook recht op gevoelens.
Je zus zal mettertijd de zaken helderder en duidelijker en pijnlijker gaan zien (als ze dat durft) maar zover is ze nog niet.
Sterkte in ieder geval, met je zus maar zeker ook met jullie kindje.
