Relaties
alle pijlers
vriend ingestort op het werk......
dinsdag 13 mei 2008 om 14:15
Zojuist krijg ik te horen dat m'n vriend is ingestort op het werk.
Hij is coördinator van een team van zo'n 20 man. Hierbij wordt er veel druk op hem gelegd die hij blijkbaar niet aankan.......
Thuis praten we niet vaak over het werk. Ik ben iemand die alles er meteen uitgooit, hij is iemand die thuis ontspanning nodig heeft en hierdoor het nooit over zijn werk heeft. Ik probeer er altijd wel het een en ander uit te trekken, maar dit lukt niet altijd. Door zijn houding de laatste tijd merkte ik al dat er iets niet helemaal pluis zat, ik heb hem hier dan ook meerdere malen om gevraagd...... Hem ook het advies gegeven het iets rustiger aan te doen, maar hij dacht dat ie het allemaal wel aankon...
Vandaag is dus gebleken dat dit niet het geval is. Moet zeggen dat hier toch best van ben geschrokken. Hij is niet flauwgevallen of zo, maar heeft wel heel veel last van zn maag (zowieso maagpatient) en kortademigheid. Morgen gaat ie eerst langs de huisarts voor advies......
Is dit nu een burn-out, of toch een paniekaanval? Iemand tips om te voorkomen dat dit niet meer gebeurt. Ik ben namelijk bang dat ie weer veel te snel aan het werk gaat.....
Alvast bedankt voor jullie hulp........
Hij is coördinator van een team van zo'n 20 man. Hierbij wordt er veel druk op hem gelegd die hij blijkbaar niet aankan.......
Thuis praten we niet vaak over het werk. Ik ben iemand die alles er meteen uitgooit, hij is iemand die thuis ontspanning nodig heeft en hierdoor het nooit over zijn werk heeft. Ik probeer er altijd wel het een en ander uit te trekken, maar dit lukt niet altijd. Door zijn houding de laatste tijd merkte ik al dat er iets niet helemaal pluis zat, ik heb hem hier dan ook meerdere malen om gevraagd...... Hem ook het advies gegeven het iets rustiger aan te doen, maar hij dacht dat ie het allemaal wel aankon...
Vandaag is dus gebleken dat dit niet het geval is. Moet zeggen dat hier toch best van ben geschrokken. Hij is niet flauwgevallen of zo, maar heeft wel heel veel last van zn maag (zowieso maagpatient) en kortademigheid. Morgen gaat ie eerst langs de huisarts voor advies......
Is dit nu een burn-out, of toch een paniekaanval? Iemand tips om te voorkomen dat dit niet meer gebeurt. Ik ben namelijk bang dat ie weer veel te snel aan het werk gaat.....
Alvast bedankt voor jullie hulp........
dinsdag 13 mei 2008 om 14:24
dinsdag 13 mei 2008 om 14:35
Het klinkt als een paniekaanval. Burn-out of overspannen kan ook. Hoe dan ook hij heeft professionele hulp nodig.
Wat kun jij doen: luisteren en aangeven dat je er voor hem bent als hij wilt praten.
Wat hij kan doen: naar de huisarts, verwijzing naar een psycholoog, sporten, op zoek naar een coach.
Succes,
Max
Wat kun jij doen: luisteren en aangeven dat je er voor hem bent als hij wilt praten.
Wat hij kan doen: naar de huisarts, verwijzing naar een psycholoog, sporten, op zoek naar een coach.
Succes,
Max
dinsdag 13 mei 2008 om 14:57
@JohnnyCake: ik ben iets te kort geweest. Hij heeft zwaar lichamelijk werk, dus het zal niet aan zijn conditie liggen......
@Max Branning: hij geeft nu alweer aan dat alles "wel goed gaat", maar ik vertrouw het niet. Hoop dat de arts hier doorheen zal kijken. Ben bang dat ie straks weer aan het werk gaat, het wederom niet aankan en het alleen maar erger wordt....
@Max Branning: hij geeft nu alweer aan dat alles "wel goed gaat", maar ik vertrouw het niet. Hoop dat de arts hier doorheen zal kijken. Ben bang dat ie straks weer aan het werk gaat, het wederom niet aankan en het alleen maar erger wordt....
dinsdag 13 mei 2008 om 15:04
Het kunnen natuurlijk meerdere dingen betekenen. Hopelijk kan hij zijn hart wel luchten bij zijn huisarts zodat hij goed geholpen kan worden of kan worden doorverwezen.
Je zou kunnen vragen of hij het fijn zou vinden als je meegaat naar de huisarts. Tenzij je denkt dat hij minder zou zeggen tegen zijn ha als jij erbij bent. Maar is misschien toch een steun voor hem. Want wegwuiven dat het wel gaat, zo werkt het natuurlijk niet.
Sterkte ermee.
(offtopic, even gedag zeggen tegen Max, kon je niet op een ander topic vinden )
Je zou kunnen vragen of hij het fijn zou vinden als je meegaat naar de huisarts. Tenzij je denkt dat hij minder zou zeggen tegen zijn ha als jij erbij bent. Maar is misschien toch een steun voor hem. Want wegwuiven dat het wel gaat, zo werkt het natuurlijk niet.
Sterkte ermee.
(offtopic, even gedag zeggen tegen Max, kon je niet op een ander topic vinden )
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 13 mei 2008 om 15:55
Hij voelde zich niet lekker (maagzuur, misselijk, draaierig) en ging naar de zaak om te zeggen dat het werken even niet meer ging. Op dat moment raakte hij helemaal overstuur en kwam eindelijk alles eruit, dat het niet meer aankon, enz. Ze hebben goed met elkaar erover gesproken, ze zagen het ook al aankomen (hoezo geef je dat niet aan dan! :S). Geen idee of dit nu al een burn-out is, ik laat hem eerst even met de arts overleggen.
Ik maak me gewoon ongerust. Lijkt me verschrikkelijk als ie straks te lang doorwerkt en een jaar thuis zit: dat trekt ie niet.....
Ik maak me gewoon ongerust. Lijkt me verschrikkelijk als ie straks te lang doorwerkt en een jaar thuis zit: dat trekt ie niet.....
woensdag 4 juni 2008 om 10:47
We zijn nu een maand verder en het is duidelijk: m'n vriend is overspannen...... Hij zit nu bijna een maand thuis. Op advies van de arts moet hij nu iedere dag vroeg opstaan, een uur per dag goed bewegen en per even langs het werk om te horen hoe alles gaat......
Ik dacht dat alles redelijk goed ging, nu moet ie vanaf morgen naar een psychiater omdat er toch (volgens de arts) dingen in zijn hoofd zitten waardoor ie zich nog steeds druk maakt....
Op de een of andere manier voelt dit voor mij als een soort van "falen"..... Ik probeer altijd met hem over van alles en nog wat te praten, er dingen uit te trekken, maar het lukt me niet. Over het werk wil ie gewoon niet praten, wat ik op zich wel begrijp, maar waarom kan zijn frustraties niet bij mij kwijt?
Bovendien vind ik het erg lastig om er mee om te gaan. Ik probeer zoveel mogelijk begrip te tonen, dit is voor hem heel moeilijk natuurlijk, maar ik merk aan mezelf dat ik steeds meer moeite heb om met hem om te gaan zoals hij nu is..... Hij doet helemaal niets aan zichzelf of het huishouden, kan helemaal niets van kritiek hebben en praat niet/nauwelijks over zijn gevoel.....
Wat moet ik hiermee, ik weet het even niet meer.......
Ik dacht dat alles redelijk goed ging, nu moet ie vanaf morgen naar een psychiater omdat er toch (volgens de arts) dingen in zijn hoofd zitten waardoor ie zich nog steeds druk maakt....
Op de een of andere manier voelt dit voor mij als een soort van "falen"..... Ik probeer altijd met hem over van alles en nog wat te praten, er dingen uit te trekken, maar het lukt me niet. Over het werk wil ie gewoon niet praten, wat ik op zich wel begrijp, maar waarom kan zijn frustraties niet bij mij kwijt?
Bovendien vind ik het erg lastig om er mee om te gaan. Ik probeer zoveel mogelijk begrip te tonen, dit is voor hem heel moeilijk natuurlijk, maar ik merk aan mezelf dat ik steeds meer moeite heb om met hem om te gaan zoals hij nu is..... Hij doet helemaal niets aan zichzelf of het huishouden, kan helemaal niets van kritiek hebben en praat niet/nauwelijks over zijn gevoel.....
Wat moet ik hiermee, ik weet het even niet meer.......
woensdag 4 juni 2008 om 10:57
Hoi Vrouwtje,
Fijn om te horen hoe het nu gaat.
Ik vind het een beetje raar dat hij overspannen is maar wel elke dag even langs moet gaan? Een onderdeel van het proces om weer beter te worden is, dacht ik, even echt loskomen van je werk, afstand hebben om de boel op een rijtje te kunnen zetten. Daarna komt de reintegratie. Heb eerlijk gezegd nog nooit gehoord van een bedrijfsarts die iemand adviseert elke dag langs te gaan.
Als je het moelijk vind om met hem om te gaan, hou je dan niet teveel rekening, ten koste van jezelf, met hem? Iemand die overspannen is moet je je niet in extreme mate ontzien.
Lijkt me heel goed dat hij met een hulpverlener gaat praten. Jij bent zijn partner, dat is toch iets heel anders.
Fijn om te horen hoe het nu gaat.
Ik vind het een beetje raar dat hij overspannen is maar wel elke dag even langs moet gaan? Een onderdeel van het proces om weer beter te worden is, dacht ik, even echt loskomen van je werk, afstand hebben om de boel op een rijtje te kunnen zetten. Daarna komt de reintegratie. Heb eerlijk gezegd nog nooit gehoord van een bedrijfsarts die iemand adviseert elke dag langs te gaan.
Als je het moelijk vind om met hem om te gaan, hou je dan niet teveel rekening, ten koste van jezelf, met hem? Iemand die overspannen is moet je je niet in extreme mate ontzien.
Lijkt me heel goed dat hij met een hulpverlener gaat praten. Jij bent zijn partner, dat is toch iets heel anders.
woensdag 4 juni 2008 om 11:19
Hoi Dametje27...
Ik vond het ook heel vreemd dat ie ineens elke dag langs moest op het werk..... (is overigens een advies van de huisarts) Ik heb dit ook tegen hem gezegd, maar daar wilde hij niets van weten want: de dokter zou wel beter weten......
Ik lever weleens kritiek op hem, of zeg dat ie best weleens een beetje mag helpen met het een of ander, maar dan reageerd ie kwaad of begrijpt ie mijn frustratie niet.... Vind dit zelf erg vervelend maar heb ook geen zin in geruzie de hele dag. Vraag ook vaak aan hem of ie het allemaal met mij nog ziet zitten en dan krijg altijd een volmondig "ja".... Zit er weleens aan te denken hem een paar dagen rust te geven (dat ik even een paar nachtjes weg ben of zo) maar dat wil hij ook niet en heb dan bovendien het gevoel dat ik hem in de steek laat.....
Denk dat het weleens goed kan zijn voor hem om met een psycholoog te gaan praten, maar het is toch gek dat ie bepaalde dingen bij mij niet kwijt kan? Dat gevoel heb ik bij hem wel namelijk en mensen in mijn omgeving vinden het vaak fijn met mij te praten....
Ik vond het ook heel vreemd dat ie ineens elke dag langs moest op het werk..... (is overigens een advies van de huisarts) Ik heb dit ook tegen hem gezegd, maar daar wilde hij niets van weten want: de dokter zou wel beter weten......
Ik lever weleens kritiek op hem, of zeg dat ie best weleens een beetje mag helpen met het een of ander, maar dan reageerd ie kwaad of begrijpt ie mijn frustratie niet.... Vind dit zelf erg vervelend maar heb ook geen zin in geruzie de hele dag. Vraag ook vaak aan hem of ie het allemaal met mij nog ziet zitten en dan krijg altijd een volmondig "ja".... Zit er weleens aan te denken hem een paar dagen rust te geven (dat ik even een paar nachtjes weg ben of zo) maar dat wil hij ook niet en heb dan bovendien het gevoel dat ik hem in de steek laat.....
Denk dat het weleens goed kan zijn voor hem om met een psycholoog te gaan praten, maar het is toch gek dat ie bepaalde dingen bij mij niet kwijt kan? Dat gevoel heb ik bij hem wel namelijk en mensen in mijn omgeving vinden het vaak fijn met mij te praten....
woensdag 4 juni 2008 om 11:45
Hé vrouwtje,
Een huisarts, waarom is hij niet in gesprek met een bedrijfsarts?
En wat doet hij zelf verder om op te knappen?Houdt hij een logboek bij, doet hij leuke dingen om uit zijn hoofd te komen, zoekt hij informatie op internet?
Neem je het niet allemaal te persoonlijk op. Het feit dat andere mensen graag met jou praten, dat is toch geen reden. Andere mensen zijn jouw vriend toch niet. Toen ik vorig jaar overspannen was(ja ja ik heb ervaring) vond ik het erg prettig om met een psycholoog te praten. Mijn vriend, dat was veel te dichtbij. Bovendien moet je toch echt eerst bij jezelf uitzoeken wat er mis is gegaan en wat er beter kan alvorens met je partner te praten. Je moet jezelf niet zo verantwoordelijk maken voor zijn herstel, dat moet hij doen.
Een huisarts, waarom is hij niet in gesprek met een bedrijfsarts?
En wat doet hij zelf verder om op te knappen?Houdt hij een logboek bij, doet hij leuke dingen om uit zijn hoofd te komen, zoekt hij informatie op internet?
Neem je het niet allemaal te persoonlijk op. Het feit dat andere mensen graag met jou praten, dat is toch geen reden. Andere mensen zijn jouw vriend toch niet. Toen ik vorig jaar overspannen was(ja ja ik heb ervaring) vond ik het erg prettig om met een psycholoog te praten. Mijn vriend, dat was veel te dichtbij. Bovendien moet je toch echt eerst bij jezelf uitzoeken wat er mis is gegaan en wat er beter kan alvorens met je partner te praten. Je moet jezelf niet zo verantwoordelijk maken voor zijn herstel, dat moet hij doen.
woensdag 4 juni 2008 om 11:52
Geen idee eigenlijk, is een bedrijfsarts zoveel beter? Zal het eens aankaarten, maar denk niet dat het veel helpt.... (hij heeft al 25 jaar dezelfde huisarts). Hij doet de laatste tijd alleen maar leuke dingen, sport veel, maar daar houdt het wel bij op.......
Ik hoop dat je gelijk hebt, hoop niet dat ik hem hierdoor kwijtraak. Heb nu het gevoel dat we heel erg langs elkaar heen leven en er is ook nauwelijks lichamelijk contact op dit moment. (Op zich ook wel logisch aangezien z'n hoofd helemaal vol zit....) Heeft de psycholoog jou goed geholpen Dametje? En hoe lang heeft het geduurd voordat je weer aan het werk ging?
De huisarts heeft nu tegen hem gezegd dat ie maar weer rustig aan moet beginnen met werken, want dat thuiszitten "helpt ook niet"...... Ben alleen bang dat als ie dat gaat doen, straks nog veel verder van huis is.......
Ik hoop dat je gelijk hebt, hoop niet dat ik hem hierdoor kwijtraak. Heb nu het gevoel dat we heel erg langs elkaar heen leven en er is ook nauwelijks lichamelijk contact op dit moment. (Op zich ook wel logisch aangezien z'n hoofd helemaal vol zit....) Heeft de psycholoog jou goed geholpen Dametje? En hoe lang heeft het geduurd voordat je weer aan het werk ging?
De huisarts heeft nu tegen hem gezegd dat ie maar weer rustig aan moet beginnen met werken, want dat thuiszitten "helpt ook niet"...... Ben alleen bang dat als ie dat gaat doen, straks nog veel verder van huis is.......
woensdag 4 juni 2008 om 12:16
vrouwtje
word vanuit zijn werk de arboarts niet ingeschakeld? Om een traject af te spreken hoe nu verder en hoe hij de werkzaamheden weer kan hervatten. Ook tijdens dit traject kunnen andere stappen aan de orde komen dan de huisarts zegt. Ik denk dat je vriend meer hulp nodig is dan hij nu krijgt en vind het advies van de huisarts wat makkelijk.
sterkte ermee
word vanuit zijn werk de arboarts niet ingeschakeld? Om een traject af te spreken hoe nu verder en hoe hij de werkzaamheden weer kan hervatten. Ook tijdens dit traject kunnen andere stappen aan de orde komen dan de huisarts zegt. Ik denk dat je vriend meer hulp nodig is dan hij nu krijgt en vind het advies van de huisarts wat makkelijk.
sterkte ermee
woensdag 4 juni 2008 om 12:21
Ik ben er drie en een halve maand uitgeweest( maar daar zat ook drie weken zomervakantie in). Toen per maand 40%, toen 60 % toen 80% weer aan het werk gegaan.
Ben in die periode ook afentoe bezig geweest met lopende zaken maar dat vertraagt je herstellingsproces. Daarom komt de huisarts van jouw vriend op mij niet erg kundig over als het gaat om overspannen zijn. Ik vind het echt, echt heel raar dat ie elke dag contact heeft met zijn werk.
de bedrijfsarts (zijn bedrijf heeft daar een verzekering voor als het goed is) denkt uiteindelijk wel in het belang van de werkgever maar heeft in elk geval verstand van arbeidsgerelateerde klachten. En het is in het belang van de werkgever als de werknemer goed opknapt.
Jij schrijft dat je vriend veel leuke dingen doet. Maar doet hij ook aan reflectie of is het vluchtgedrag? En ligt al het huishouden nu ineens bij jou?
Psycholoog vond ik heel zinnig omdat je niet zomaar overspannen wordt. Je hebt dan gedurende lange tijd je grenzen overschreden/ anderen jouw grenzen laten overschrijden. Je moet patroon leren zien en er aan werken om dat te veranderen. En dan is het erg prettig om de begeleiding van een proffesional te hebben. Het gaat niet over van 'alleen maar' een maandje thuis zitten.
Ben in die periode ook afentoe bezig geweest met lopende zaken maar dat vertraagt je herstellingsproces. Daarom komt de huisarts van jouw vriend op mij niet erg kundig over als het gaat om overspannen zijn. Ik vind het echt, echt heel raar dat ie elke dag contact heeft met zijn werk.
de bedrijfsarts (zijn bedrijf heeft daar een verzekering voor als het goed is) denkt uiteindelijk wel in het belang van de werkgever maar heeft in elk geval verstand van arbeidsgerelateerde klachten. En het is in het belang van de werkgever als de werknemer goed opknapt.
Jij schrijft dat je vriend veel leuke dingen doet. Maar doet hij ook aan reflectie of is het vluchtgedrag? En ligt al het huishouden nu ineens bij jou?
Psycholoog vond ik heel zinnig omdat je niet zomaar overspannen wordt. Je hebt dan gedurende lange tijd je grenzen overschreden/ anderen jouw grenzen laten overschrijden. Je moet patroon leren zien en er aan werken om dat te veranderen. En dan is het erg prettig om de begeleiding van een proffesional te hebben. Het gaat niet over van 'alleen maar' een maandje thuis zitten.
woensdag 4 juni 2008 om 12:33
Qua werk is het een beetje aparte situatie. M'n vriend is ooit eens in z'n eentje begonnen bij het bedrijf, nu na 9 jaar is het bedrijf ineens een groot bedrijf waar 100 mensen werkzaam zijn. Het eigenlijk meer een soort "familie" dan dat het "werk" is..... Hierdoor pikt hij ook veel te veel dingen.... Heb dit ook regelmatig aangekaart maar het wil er gewoon niet bij hem in.....
De arts heeft tegen hem gezegd dat hijzelf overspannen of een burn-out "onzin" vind, omdat dit per persoon heel verschillend is..... Zo ontzettend vreemd. Waarschijnlijk gaat ie ook niet ineens hele dagen werken of zo, maar zo snel contact hebben met het werk lijkt me ook niet goed. Heb ik ook tegen heb gezegd dat het me niet verstandig leek, maar goed.
Ik denk dat al die leuke dingen doen meer vluchtgedrag is. Het huishouden ligt zowieso al grotendeels bij mij, maar zelfs nu hij thuiszit komt al het huishouden bij mij terecht. (hij doet dan een keer een was draaien en een afwasje, maar daar houdt het bij op. Ik werk zelf 40 uur trouwens.)
Ik denk zelf ook dat hij niet genezen is van een maandje thuiszitten. Probeer er van alles aan te doen om dit aan te geven, maar het wil niet lukken.... Misschien toch eens zijn ouders inlichten of zo? Alhoewel die er ook aardig luchtig over doen, aangezien zijn vader het vroeger ook weleens heeft gehad en die ging dan na een weekje weer aan het werk ...
De arts heeft tegen hem gezegd dat hijzelf overspannen of een burn-out "onzin" vind, omdat dit per persoon heel verschillend is..... Zo ontzettend vreemd. Waarschijnlijk gaat ie ook niet ineens hele dagen werken of zo, maar zo snel contact hebben met het werk lijkt me ook niet goed. Heb ik ook tegen heb gezegd dat het me niet verstandig leek, maar goed.
Ik denk dat al die leuke dingen doen meer vluchtgedrag is. Het huishouden ligt zowieso al grotendeels bij mij, maar zelfs nu hij thuiszit komt al het huishouden bij mij terecht. (hij doet dan een keer een was draaien en een afwasje, maar daar houdt het bij op. Ik werk zelf 40 uur trouwens.)
Ik denk zelf ook dat hij niet genezen is van een maandje thuiszitten. Probeer er van alles aan te doen om dit aan te geven, maar het wil niet lukken.... Misschien toch eens zijn ouders inlichten of zo? Alhoewel die er ook aardig luchtig over doen, aangezien zijn vader het vroeger ook weleens heeft gehad en die ging dan na een weekje weer aan het werk ...
woensdag 4 juni 2008 om 12:35
Vrouwtje: hier idd ook iemand met ervaring. Het heeft niks met jou te maken dat hij bij jou zijn verhaal niet kwijt kan. Vaak is het gewoon makkelijker om met een 'buitenstaander' te praten. Het zou ook nog kunnen dat hij zelf niet eens goed weet wat er nou precies is, en dat er iemand nodig is die weet welke vragen hij moet stellen om dat er uit te krijgen (psycholoog/psychiater). Vat het vooral niet persoonlijk op, het ligt echt niet aan jou!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om hier mee om te gaan. Ik was bijna blij dat ik alleen woonde, omdat ik al moe werd van mezelf. Ik vrees dat je daar ook niet veel aan kunt doen. Als je echt een burn-out hebt, heb je vaak gewoon echt zo weinig energie, dat je je nergens toe kunt zetten. Ik heb weken alleen maar kant-en-klaar eten gegeten, omdat ik mezelf echt niet zo ver kreeg om te gaan koken, en zo kreeg ik tenminste nog iets binnen. Je zult dus waarschijnlijk nog wel even wat veel op je moeten nemen. Daarom is het wel belangrijk dat je ook zelf voor wat ontspanning zorgt. Een avondje met een vriendin naar de bios, een dagje sauna, ik noem maar wat. En daar moet je je ook niet schuldig over voelen, je kunt je vriend het beste helpen als je ook goed voor jezelf zorgt.
Wat voor je vriend het beste is kunnen wij hier eigenlijk niet zeggen, dat is voor iedereen anders. Ik ben zelf destijds ook een paar uur per dag blijven werken, omdat ik anders tegen de muren op vloog, voor anderen is volledige rust beter. Eigenlijk moet hij gewoon doen wat voor hem het beste voelt, en zo veel mogelijk hulp inschakelen.
Ik heb zelf destijds niks aan de bedrijfsarts gehad. Die wilde alleen maar bemiddelen bij een eventueel conflict met mijn baas (dat er niet was, bij mij kwam het door allerlei andere dingen). Als er wel echt iets moet veranderen op het werk is het misschien een idee, maar voor 'behandeling' zou ik toch vooral naar de HA en een psycholoog gaan, die zijn er namelijk voor jou, en niet voor het bedrijf.
Sterkte, en een voor jou
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om hier mee om te gaan. Ik was bijna blij dat ik alleen woonde, omdat ik al moe werd van mezelf. Ik vrees dat je daar ook niet veel aan kunt doen. Als je echt een burn-out hebt, heb je vaak gewoon echt zo weinig energie, dat je je nergens toe kunt zetten. Ik heb weken alleen maar kant-en-klaar eten gegeten, omdat ik mezelf echt niet zo ver kreeg om te gaan koken, en zo kreeg ik tenminste nog iets binnen. Je zult dus waarschijnlijk nog wel even wat veel op je moeten nemen. Daarom is het wel belangrijk dat je ook zelf voor wat ontspanning zorgt. Een avondje met een vriendin naar de bios, een dagje sauna, ik noem maar wat. En daar moet je je ook niet schuldig over voelen, je kunt je vriend het beste helpen als je ook goed voor jezelf zorgt.
Wat voor je vriend het beste is kunnen wij hier eigenlijk niet zeggen, dat is voor iedereen anders. Ik ben zelf destijds ook een paar uur per dag blijven werken, omdat ik anders tegen de muren op vloog, voor anderen is volledige rust beter. Eigenlijk moet hij gewoon doen wat voor hem het beste voelt, en zo veel mogelijk hulp inschakelen.
Ik heb zelf destijds niks aan de bedrijfsarts gehad. Die wilde alleen maar bemiddelen bij een eventueel conflict met mijn baas (dat er niet was, bij mij kwam het door allerlei andere dingen). Als er wel echt iets moet veranderen op het werk is het misschien een idee, maar voor 'behandeling' zou ik toch vooral naar de HA en een psycholoog gaan, die zijn er namelijk voor jou, en niet voor het bedrijf.
Sterkte, en een voor jou
woensdag 4 juni 2008 om 12:41
Tja,
Als je vriend het zelf al niet serieus wil nemen...
waarom zou jij dat dan doen?
Ik zou zelf wat grenzen gaan stellen.
Want nu komt de emotionele en practische belasting van zijn problemen bij jou terecht, en dat lijkt me voor jou niet zo gezond.
Als jij 40 uur werkt lijkt het mij onzin dat jij het volledige huishouden draait! Daarnaast geen fysiek contact of leuke dingen met jou. Lekkere vriend. Laat hij zijn eigen klachten serieus gaan nemen ipv jou als sloofje te gebruiken.
Als je vriend het zelf al niet serieus wil nemen...
waarom zou jij dat dan doen?
Ik zou zelf wat grenzen gaan stellen.
Want nu komt de emotionele en practische belasting van zijn problemen bij jou terecht, en dat lijkt me voor jou niet zo gezond.
Als jij 40 uur werkt lijkt het mij onzin dat jij het volledige huishouden draait! Daarnaast geen fysiek contact of leuke dingen met jou. Lekkere vriend. Laat hij zijn eigen klachten serieus gaan nemen ipv jou als sloofje te gebruiken.
woensdag 4 juni 2008 om 12:45
Sorry, misschien ligt het aan mijn werk als P&O'er en beduidend andere ervaringen als werknemer, maar ik blijf die opmerkingen hier en op de Werk&Studie-pijler over dat de bedrijfsarts er alleen maar is voor de baas, niet snappen.
Heel basaal: een bedrijfsarts is een specialist op het gebied van arbeid en belastbaarheid. Hij beschouwt je fysieke en mentale staat ten opzichte van het werk dat je doet, en de eventuele aanpassingen aan dat werk die er gedaan moeten worden om dat werk goed uit te kunnen oefenen (danwel ander werk te gaan doen als dat beter past in jouw belastbaarheidsprofiel). Sinds de Wet Verbetering Poortwachter (al weer echt heel wat jaren geleden) zijn zowel werkgever als werknemer verantwoordelijk voor reintegratie en voortgang in geval van ziekte, en een bedrijfsarts adviseert daarom beiden.
In het geval van TO is de werknemer ziek. Het is de huisarts die zijn patient weliswaar goed kent, maar het is de bedirjfsarts die de beste inschatting kan maken voor wat betreft een juiste en zorgvuldige aanpak met betrekking tot werk en reintegratie op deze specifieke werkplek. De bedrijfsarts zal zeker ook contact juist opnemen met de huisarts en/of andere eventueel betrokken specialisten om de complete begeleiding van een werknemer goed op te pakken.
Heel basaal: een bedrijfsarts is een specialist op het gebied van arbeid en belastbaarheid. Hij beschouwt je fysieke en mentale staat ten opzichte van het werk dat je doet, en de eventuele aanpassingen aan dat werk die er gedaan moeten worden om dat werk goed uit te kunnen oefenen (danwel ander werk te gaan doen als dat beter past in jouw belastbaarheidsprofiel). Sinds de Wet Verbetering Poortwachter (al weer echt heel wat jaren geleden) zijn zowel werkgever als werknemer verantwoordelijk voor reintegratie en voortgang in geval van ziekte, en een bedrijfsarts adviseert daarom beiden.
In het geval van TO is de werknemer ziek. Het is de huisarts die zijn patient weliswaar goed kent, maar het is de bedirjfsarts die de beste inschatting kan maken voor wat betreft een juiste en zorgvuldige aanpak met betrekking tot werk en reintegratie op deze specifieke werkplek. De bedrijfsarts zal zeker ook contact juist opnemen met de huisarts en/of andere eventueel betrokken specialisten om de complete begeleiding van een werknemer goed op te pakken.
woensdag 4 juni 2008 om 13:26
@nausicaa: bedankt voor je post, hier kan ik wat mee! 
Ik denk ergens dat het voor mijn vriend ook wel wat helpt als ie weet wat er speelt op het werk, anders wordt ie helemaal gek....
@Dametje: we doen op zich wel leuke dingen hoor, maar hij is nu heel vaak "afwezig"...... en dat huishouden, tja..... Ik heb dat maar geacepteerd; hij heeft dit nooit meegekregen van huis uit, heb er al heel veel ruzie over gemaakt en dan gaat het 2 weken goed, maar dan is het weer terug bij af..... Ach, iig staat het eten altijd voor me klaar als ik thuiskom....
Ben wel blij te horen dat het niet aan mij ligt, begin steeds meer aan mezelf te twijfelen namelijk. Denk inderdaad dat het belangrijk dat ik nu ook wat meer dingen voor mezelf ga doen, dan komen we misschien allebei een beetje tot rust....
@Tia Dalma: bedankt voor de info, ik ga dit toch eens voorstellen. Heb m'n vriend vandaag alleen telefonisch gesproken, hij wordt ook moe van het feit dat ie alles steeds aan iedereen moet uitleggen, waardoor ie niet alles verteld. Ik wacht het nog even af. zodra er geen verbetering in komt, is misschien een bedrijfsarts een betere keuze....
Ik denk ergens dat het voor mijn vriend ook wel wat helpt als ie weet wat er speelt op het werk, anders wordt ie helemaal gek....
@Dametje: we doen op zich wel leuke dingen hoor, maar hij is nu heel vaak "afwezig"...... en dat huishouden, tja..... Ik heb dat maar geacepteerd; hij heeft dit nooit meegekregen van huis uit, heb er al heel veel ruzie over gemaakt en dan gaat het 2 weken goed, maar dan is het weer terug bij af..... Ach, iig staat het eten altijd voor me klaar als ik thuiskom....
Ben wel blij te horen dat het niet aan mij ligt, begin steeds meer aan mezelf te twijfelen namelijk. Denk inderdaad dat het belangrijk dat ik nu ook wat meer dingen voor mezelf ga doen, dan komen we misschien allebei een beetje tot rust....
@Tia Dalma: bedankt voor de info, ik ga dit toch eens voorstellen. Heb m'n vriend vandaag alleen telefonisch gesproken, hij wordt ook moe van het feit dat ie alles steeds aan iedereen moet uitleggen, waardoor ie niet alles verteld. Ik wacht het nog even af. zodra er geen verbetering in komt, is misschien een bedrijfsarts een betere keuze....
woensdag 4 juni 2008 om 13:41
Vrouwtje, staat jouw vriend al wel ziekgemeld? En is zijn werkgever ook aangesloten bij een Arbodienst? Ook al is de verplichting voor aansluiting bij een arbodienst komen te vervallen, er moet wel een bedrijfsarts beschikbaar zijn! (De vervallen verplichting slaat met name op de beoordeling van de risico-inventarisatie en evaluatie...).
Je vriend kan zich ook zelf melden bij een bedrijfsarts. Iedereen heeft het recht een bedrijfsarts/reintegratieverpleegkundige te consulteren, ook als hi'/zij niet ziek staat.
Je vriend kan zich ook zelf melden bij een bedrijfsarts. Iedereen heeft het recht een bedrijfsarts/reintegratieverpleegkundige te consulteren, ook als hi'/zij niet ziek staat.
