Relaties
alle pijlers
Vriend naar buitenland
zaterdag 5 juli 2008 om 00:13
Mijn vriend is zojuist voor een half jaar naar Amerika getrokken om daar een rondreis te maken (wat al voor mij op de planning stond overigens). Omdat ik het zo ontzettend lastig vind dat hij weg is, hoop ik dat er hier meiden zitten die dit ook doormaken of doormaakten, zodat we elkaar wat kunnen oppeppen. We wonen samen en zijn erg close dus ik ben het gewend om continu mijn dagen met hem te delen.. pff, lastig hoor!!
zaterdag 5 juli 2008 om 00:18
zaterdag 5 juli 2008 om 00:34
Hoi Lady X,
Ik zit in precies dezelfde situatie! Eerst en vooral ook van mij een knuffel! Ik begrijp als geen ander hoe het is.
"Wij", als in mijn vriend en ik, wonen ook samen en hij is sinds 2 maanden weg nu. Hij is samen met een maatje aan het rondreizen in Australie voor 6 maanden. Ook bij ons was het al gepland dat ze dit zouden gaan doen, en hij is dan ook gegaan. Dat moet ook, hoe moeilijk ik het er ook mee heb!
Ik heb wel het geluk dat ik hem over 6 weken ga opzoeken, daar kijk ik dan ook erg naar uit.
Bij mij is het allemaal heel erg dubbel. Iedereen zegt wel dat de tijd ontzettend snel voorbij gaat, en als ik terug kijk op de afgelopen 2 maanden is dat ook zo, maar er zijn zoveel momenten dat ik besef dat het helemaal niet snel gaat...
Ga jij hem ook nog opzoeken? En hoe gaat hij rondreizen? Is het wel mogelijk om regelmatig contact te hebben? Wij proberen zoveel mogelijk contact te hebben, vooral via sms (wel mee opletten, sommige dingen komen verkeerd over via sms haha) en hebben de afspraak om 1 dag door de week te bellen (voor mij heel vroeg opstaan omwille van het tijdsverschil) en in het w-end proberen we beiden dagen te bellen.
Hoe trek je het zelf? Denk je dat je het een beetje vol kan houden?
Nou, in ieder geval "leuk" om hier iemand te hebben die in dezelfde situatie zit!
Groetjes!
Ik zit in precies dezelfde situatie! Eerst en vooral ook van mij een knuffel! Ik begrijp als geen ander hoe het is.
"Wij", als in mijn vriend en ik, wonen ook samen en hij is sinds 2 maanden weg nu. Hij is samen met een maatje aan het rondreizen in Australie voor 6 maanden. Ook bij ons was het al gepland dat ze dit zouden gaan doen, en hij is dan ook gegaan. Dat moet ook, hoe moeilijk ik het er ook mee heb!
Ik heb wel het geluk dat ik hem over 6 weken ga opzoeken, daar kijk ik dan ook erg naar uit.
Bij mij is het allemaal heel erg dubbel. Iedereen zegt wel dat de tijd ontzettend snel voorbij gaat, en als ik terug kijk op de afgelopen 2 maanden is dat ook zo, maar er zijn zoveel momenten dat ik besef dat het helemaal niet snel gaat...
Ga jij hem ook nog opzoeken? En hoe gaat hij rondreizen? Is het wel mogelijk om regelmatig contact te hebben? Wij proberen zoveel mogelijk contact te hebben, vooral via sms (wel mee opletten, sommige dingen komen verkeerd over via sms haha) en hebben de afspraak om 1 dag door de week te bellen (voor mij heel vroeg opstaan omwille van het tijdsverschil) en in het w-end proberen we beiden dagen te bellen.
Hoe trek je het zelf? Denk je dat je het een beetje vol kan houden?
Nou, in ieder geval "leuk" om hier iemand te hebben die in dezelfde situatie zit!
Groetjes!
zaterdag 5 juli 2008 om 01:29
Bedankt voor de reacties Miekes en muis!
Ik weet niet of ik hem ga opzoeken; ligt eraan of ik het geld ervoor heb, maar ik ga zeker weten proberen te sparen!
Hij reist met een backpack en gaat hostels af. Hij is in zijn eentje, dus hij zal wel aansluiting moeten gaan zoeken. Hij gaat daar een paar landen af en komt terug als zijn geld op is haha.. wat waarschijnlijk 5 a 6 maanden is. Hij neemt zijn gsm mee en gaat daar een simkaartje kopen dus bellen en smsen is mogelijk. Ook gaat hij af en toe internet opzoeken natuurlijk. We hebben er eigenlijk geen duidelijke afspraken over gemaakt, maar hij is niet zo'n sms-er/beller/mailer.. maar daar moet hij zich dan maar overheen zetten haha..
Ik heb me voorgenomen om mijn vriendinnen komende tijd wat vaker op te zoeken en wat meer te gaan sporten. Misschien een nieuwe hobby oppikken?
Ik vind het wel echt ver-schrik-ke-lijk om eraan te moeten wennen om zo'n lange tijd weer 'alleen' te zijn, alleen te slapen, alleen thuis te komen, alleen op te staan.. maar het zal vast wennen en als we regelmatig contact kunnen houden hoop ik dat het allemaal wel mee gaat vallen.
Wat ik vervelend vind zijn de reacties van mensen om me heen: "hm, gaat hij zo lang? Vertrouw je hem daar wel in? Hij heeft toch z'n behoeftes he.. en al die mooie vrouwen daar.. Als dat maar goed gaat! Hoe hij zich ook voorneemt om trouw te blijven, er is altijd een grote kans dat het mis gaat" etc etc
Ik probeer zo positief mogelijk ertegenaan te kijken: het is een geweldige ervaring voor hem, hij zal veel leren, zich ontwikkelen, veel zien en ervaren, we houden goed contact en alles komt op zijn pootjes terecht. Die reacties brengen mijn positieve kijk soms een beetje tot wankelen, maar probeer het te relativeren: wat weten zij nou van onze situatie?
Hoe ga jij er mee om dat hij weg is?
Ik weet niet of ik hem ga opzoeken; ligt eraan of ik het geld ervoor heb, maar ik ga zeker weten proberen te sparen!
Hij reist met een backpack en gaat hostels af. Hij is in zijn eentje, dus hij zal wel aansluiting moeten gaan zoeken. Hij gaat daar een paar landen af en komt terug als zijn geld op is haha.. wat waarschijnlijk 5 a 6 maanden is. Hij neemt zijn gsm mee en gaat daar een simkaartje kopen dus bellen en smsen is mogelijk. Ook gaat hij af en toe internet opzoeken natuurlijk. We hebben er eigenlijk geen duidelijke afspraken over gemaakt, maar hij is niet zo'n sms-er/beller/mailer.. maar daar moet hij zich dan maar overheen zetten haha..
Ik heb me voorgenomen om mijn vriendinnen komende tijd wat vaker op te zoeken en wat meer te gaan sporten. Misschien een nieuwe hobby oppikken?
Ik vind het wel echt ver-schrik-ke-lijk om eraan te moeten wennen om zo'n lange tijd weer 'alleen' te zijn, alleen te slapen, alleen thuis te komen, alleen op te staan.. maar het zal vast wennen en als we regelmatig contact kunnen houden hoop ik dat het allemaal wel mee gaat vallen.
Wat ik vervelend vind zijn de reacties van mensen om me heen: "hm, gaat hij zo lang? Vertrouw je hem daar wel in? Hij heeft toch z'n behoeftes he.. en al die mooie vrouwen daar.. Als dat maar goed gaat! Hoe hij zich ook voorneemt om trouw te blijven, er is altijd een grote kans dat het mis gaat" etc etc
Ik probeer zo positief mogelijk ertegenaan te kijken: het is een geweldige ervaring voor hem, hij zal veel leren, zich ontwikkelen, veel zien en ervaren, we houden goed contact en alles komt op zijn pootjes terecht. Die reacties brengen mijn positieve kijk soms een beetje tot wankelen, maar probeer het te relativeren: wat weten zij nou van onze situatie?
Hoe ga jij er mee om dat hij weg is?
zaterdag 5 juli 2008 om 01:42
Lieve LadyX,
Zit niet in hetzelfde schuitje, maar wil je toch een hart onder de riem steken. Ik ben zelf een half jaar naar het buitenland geweest en heb mijn vriend in Nederland achtergelaten. Uiteindelijk hebben we het zonder kleerscheuren doorstaan, alleen was het na terugkomst even weer opnieuw wennen omdat we allebei zo gewend waren alleen te leven. Ik weet in ieder geval dat mijn vriend destijds zo normaal mogelijk is doorgegaan en niet met allerlei afspraken de gaten in zijn agenda en leven (ook wij wonen samen) heeft geprobeerd op te vullen.
Ik had voor mezelf de keuze gemaakt hem trouw te blijven en dat is me makkelijk af gegaan. Ook wij kregen vervelende reacties omdat ik naar Italie en Latijns-Amerika ging, waar machismo nog hoog in het vaandel staat. Maar ondanks dat ik best een flirt ben, is er niks gebeurd en ben ik geen enkele keer in een situatie terecht gekomen waarin ik wilde dat ik vrijgezel was. En als het misgaat is het volgens mij een bewuste keuze, ik had er in ieder geval weinig behoefte aan, ook al deed de situatie zich voor en had mijn vriend er nooit achter hoeven komen. Het is maar net hoe je er in staat, denk ik.
Wat knap van je om zo positief te blijven. Dat is voor jezelf en voor hem echt het allerbeste. En wat de nare reacties betreft: trouw blijven aan je eigen gevoel. Als jij voelt dat het goedkomt, dan maakt het niet uit wat anderen ervan denken. In het boeddhisme zeggen ze ook: "Als je heel veel van iets houdt, laat het los. Als het weer terugkomt, is het van jou..." En dat is ook zo. Als iemand echt vreemd wil gaan kan dat ook in Nederland gebeuren, zou mijn reactie naar anderen toe zijn .
Sterkte ermee, het is moeilijk maar in ons geval heeft het de relatie alleen maar versterkt
Zit niet in hetzelfde schuitje, maar wil je toch een hart onder de riem steken. Ik ben zelf een half jaar naar het buitenland geweest en heb mijn vriend in Nederland achtergelaten. Uiteindelijk hebben we het zonder kleerscheuren doorstaan, alleen was het na terugkomst even weer opnieuw wennen omdat we allebei zo gewend waren alleen te leven. Ik weet in ieder geval dat mijn vriend destijds zo normaal mogelijk is doorgegaan en niet met allerlei afspraken de gaten in zijn agenda en leven (ook wij wonen samen) heeft geprobeerd op te vullen.
Ik had voor mezelf de keuze gemaakt hem trouw te blijven en dat is me makkelijk af gegaan. Ook wij kregen vervelende reacties omdat ik naar Italie en Latijns-Amerika ging, waar machismo nog hoog in het vaandel staat. Maar ondanks dat ik best een flirt ben, is er niks gebeurd en ben ik geen enkele keer in een situatie terecht gekomen waarin ik wilde dat ik vrijgezel was. En als het misgaat is het volgens mij een bewuste keuze, ik had er in ieder geval weinig behoefte aan, ook al deed de situatie zich voor en had mijn vriend er nooit achter hoeven komen. Het is maar net hoe je er in staat, denk ik.
Wat knap van je om zo positief te blijven. Dat is voor jezelf en voor hem echt het allerbeste. En wat de nare reacties betreft: trouw blijven aan je eigen gevoel. Als jij voelt dat het goedkomt, dan maakt het niet uit wat anderen ervan denken. In het boeddhisme zeggen ze ook: "Als je heel veel van iets houdt, laat het los. Als het weer terugkomt, is het van jou..." En dat is ook zo. Als iemand echt vreemd wil gaan kan dat ook in Nederland gebeuren, zou mijn reactie naar anderen toe zijn .
Sterkte ermee, het is moeilijk maar in ons geval heeft het de relatie alleen maar versterkt
zaterdag 5 juli 2008 om 11:16
zaterdag 5 juli 2008 om 12:09
Wat een opbeurende reactie Koetje! Dat geeft me inderdaad alweer wat meer hoop dat alles helemaal goed gaat komen.
Hij zit NU in de het vliegtuig dus ik kan nog niet veel vertellen over hoe rot ik het allemaal vind. De tijd voor zijn vertrek was af en toe wel echt dramatisch. Ik vond het zooo rot dat hij zo lang van me weg zou gaan. Heb er echt vaak om moeten huilen. Gelukkig kan hij me dan heel goed troosten en zelf heeft hij ook een aantal keren lekker meegejankt. Het is ook allemaal lastig..
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe nog niet echt verdrietig ben geweest sinds hij weg is. Wel natuurlijk van te voren en tijdens (en na) het afscheid nemen. Maar erna heb ik me continu bezig gehouden met vanalles, dus heb de tijd nog niet echt gehad om me rot te voelen. Vannacht kwam ik lastig in slaap, maar dat was meer omdat ik alleen lag denk ik en er vanalles door mijn hoofd spookte.
Hij heeft me al een aantal keer gebeld, dus ik verwacht dat het contact houden wel goed zal verlopen.
Ik vind het in ieder geval fijn dat ik hier kan komen posten als het me allemaal niet mee zit. En helemaal fijn om te lezen dat er meer mensen in zo'n schuitje zitten (of gezeten hebben).
Hij zit NU in de het vliegtuig dus ik kan nog niet veel vertellen over hoe rot ik het allemaal vind. De tijd voor zijn vertrek was af en toe wel echt dramatisch. Ik vond het zooo rot dat hij zo lang van me weg zou gaan. Heb er echt vaak om moeten huilen. Gelukkig kan hij me dan heel goed troosten en zelf heeft hij ook een aantal keren lekker meegejankt. Het is ook allemaal lastig..
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe nog niet echt verdrietig ben geweest sinds hij weg is. Wel natuurlijk van te voren en tijdens (en na) het afscheid nemen. Maar erna heb ik me continu bezig gehouden met vanalles, dus heb de tijd nog niet echt gehad om me rot te voelen. Vannacht kwam ik lastig in slaap, maar dat was meer omdat ik alleen lag denk ik en er vanalles door mijn hoofd spookte.
Hij heeft me al een aantal keer gebeld, dus ik verwacht dat het contact houden wel goed zal verlopen.
Ik vind het in ieder geval fijn dat ik hier kan komen posten als het me allemaal niet mee zit. En helemaal fijn om te lezen dat er meer mensen in zo'n schuitje zitten (of gezeten hebben).
maandag 7 juli 2008 om 09:24
Het dipje is gearriveerd. Ik voel me echt alleen-ig. Als ik nu een vrije avond heb voelt die zo nutteloos. Dan neem ik maar een goed boek of ik zet de tv aan, beetje internetten.. Dan is het bedtijd en besluit ik maar om te gaan slapen. Dit is natuurlijk een ritueel dat bij veel mensen zo gaat, maar voor mij voelt dit zo leeg. Ik had altijd mijn vriend waar ik 's avonds lekker tegenaan kon kruipen en tegen kon kletsen en daarom was mijn avond eigenlijk altijd wel gevuld. Komt er dus op neer dat ik mezelf moet leren vermaken en daar ook echt voldoening uit moet gaan halen. Lastig hoor..
maandag 7 juli 2008 om 11:25
@LadyX: zoek een leuke cursus, hobby, of sport. Gewoon iets waar je twee keer per week naartoe kan (of minder), maar iets dat doorloopt en waar je ook een soort houvast aan hebt. Voor de rest heb ik nooit zoveel moeite gehad mezelf te vermaken (vriend en ik wonen samen maar zien elkaar misschien een-a-twee avonden per week), dus daar kan ik je niet bij helpen .
Maar blijf zoveel mogelijk zelfstandig en klamp je niet wanhopig vast aan zijn berichten. Ik vond het in ieder geval erg prettig dat mijn vriend dat deed. Is er al een datum voor terugkomst?
Maar blijf zoveel mogelijk zelfstandig en klamp je niet wanhopig vast aan zijn berichten. Ik vond het in ieder geval erg prettig dat mijn vriend dat deed. Is er al een datum voor terugkomst?
maandag 7 juli 2008 om 11:31
Sorry dat ik even een hele praktische vraag stel: maar hoe heeft hij geregeld dat hij een half jaar in de VS kan reizen?
als toerist mag je er maximaal 90 dagen verblijven namelijk
En aangezien hij er ook niet gaat studeren is een studievisum ook geen optie
Gewoon nieuwsgierig, neem aan dat hij dit geregeld heeft tenminste? Zo niet: dan staat hij over 3 maanden alweer op je stoep
ook een fijn vooruitzicht
als toerist mag je er maximaal 90 dagen verblijven namelijk
En aangezien hij er ook niet gaat studeren is een studievisum ook geen optie
Gewoon nieuwsgierig, neem aan dat hij dit geregeld heeft tenminste? Zo niet: dan staat hij over 3 maanden alweer op je stoep
ook een fijn vooruitzicht
maandag 7 juli 2008 om 12:00
LadyX, mijn vriend is twee jaar geleden een half jaar weggeweest, we woonden toen een jaar of zeven samen. Na drie maanden kon ik naar hem toe, dus in totaal was ik drie maanden alleen. In het begin vond ik het vreselijk, voelde me heel alleen en moest huilen als ik hem aan de telefoon had (dat probeerde ik heel hard te verbergen). Maar al vrij snel, na een week ofzo, merkte ik dat ik het eigenlijk wel leuk vond. Zo kon ik ook eens laten zien dat ik mezelf nog best kon redden, alleen. Natuurlijk miste ik hem vreselijk, maar mijn leven ging gewoon door overdag, en 's avonds had ik tijd om te doen waar ik zin in had. Lekker de hele avond teuten met een vriendin, een film kijken die hij toch niet wil zien of een boek lezen met een wijntje erbij. Achteraf hebben we allebei veel aan die periode gehad. En ik vind het best stoer van mezelf dat ik allerlei dingen alleen heb gedaan die ik anders niet had gedaan (ook al weet ik best dat vrijgezellen dat altijd alleen doen)
maandag 7 juli 2008 om 16:09
Nou ik sport 1 keer per week met een vriendin en verder heb ik natuurlijk mijn werk nog. Het zal ook gewoon even een kwestie van wennen zijn.. dat mezelf vermaken. Ik heb ook wel genoeg zaken die ik zou kunnen doen hoor; boek lezen, tv kijken, filmpje opzetten, ik heb genoeg dvdboxen met series, internet, vriendinnen niet te vergeten, vrienden die ik al een tijdje niet gezien heb en nu (omdat mijn vriendje weg is) wel weer durven afspreken (heeft mijn vriend overigens geen problemen mee hoor). Het gaat mij gewoon om het feit dat ik hem en zijn gezelschap mis.
Maar goed, hij heeft nog geen datum voor terugkomst, dus dat blijft tot het boeken van zijn terugticket onbekend. En americagirl, ik heb eigenlijk geen idee hoe hij dat geregeld heeft!! Heb hem er niet over gehoord, dus hoop maar dat hij er zelf vanaf wist haha.. anyway, 3 maanden vind ik ook prima
Dankjewel voor jullie berichtjes weer
Maar goed, hij heeft nog geen datum voor terugkomst, dus dat blijft tot het boeken van zijn terugticket onbekend. En americagirl, ik heb eigenlijk geen idee hoe hij dat geregeld heeft!! Heb hem er niet over gehoord, dus hoop maar dat hij er zelf vanaf wist haha.. anyway, 3 maanden vind ik ook prima
Dankjewel voor jullie berichtjes weer
maandag 7 juli 2008 om 16:13
Hij is dus met een open ticket zonder echte verlbijfplaats of doel naar de VS gegaan??
Wow nou dan wens ik m succes bij Immigration, met een open ticket ben je al snel verdacht en ze willen absoluut zeker weten dat je het land weer gaat verlaten en dus niet illegaal probeert de VS binnen te komen
als jij m helemaal niet gehoord hebt over hoe hij dat geregeld heeft betwijfel ik of hij het weet, aangezien je voor een langer verblijf dan 90 dagen toch echt een visum zult moeten regelen bij het Consulaat.
Doe je dit niet dan kan je echt een hoop gedonder krijgen (zeker sinds 11 september zijn het geen lieverdjes meer daar) en je kan zelfs de toegang tot amerika ontzegd worden voor een x aantal jaren.
Oftewel: zodra je m spreekt zou ik m toch eens vragen hoe hij dit nou bedacht heeft, want ik vind het wel heel gek dat jij er niks vanaf weet....als hij langs het consulaat moest voor een visum enzo neem ik toch wel aan dat hij het daar met jou ook over gehad heeft enzo?
Wil je verder natuurlijk niet ongerust maken, maar je kan t m misschien beter even vertellen voordat hij straks vrolijk 6 maanden daar rondhangt en bij het teruggaan enorme problemen krijgt op het vliegveld.
Wow nou dan wens ik m succes bij Immigration, met een open ticket ben je al snel verdacht en ze willen absoluut zeker weten dat je het land weer gaat verlaten en dus niet illegaal probeert de VS binnen te komen
als jij m helemaal niet gehoord hebt over hoe hij dat geregeld heeft betwijfel ik of hij het weet, aangezien je voor een langer verblijf dan 90 dagen toch echt een visum zult moeten regelen bij het Consulaat.
Doe je dit niet dan kan je echt een hoop gedonder krijgen (zeker sinds 11 september zijn het geen lieverdjes meer daar) en je kan zelfs de toegang tot amerika ontzegd worden voor een x aantal jaren.
Oftewel: zodra je m spreekt zou ik m toch eens vragen hoe hij dit nou bedacht heeft, want ik vind het wel heel gek dat jij er niks vanaf weet....als hij langs het consulaat moest voor een visum enzo neem ik toch wel aan dat hij het daar met jou ook over gehad heeft enzo?
Wil je verder natuurlijk niet ongerust maken, maar je kan t m misschien beter even vertellen voordat hij straks vrolijk 6 maanden daar rondhangt en bij het teruggaan enorme problemen krijgt op het vliegveld.
maandag 7 juli 2008 om 18:10
Hoi LadyX
Ik zit in hetzelfde schuitje! Voor stage is mijn vriend (wonen sinds vorig jaar zomer samen) in totaal 13 weken weg. Van de 13 zijn er nu 11 om, de 18e komt hij weer terug!
Hij zit in Noorwegen, ik ben twee keer op bezoek geweest voor het weekend. Ook een paar mannen, vooral op mijn werk, die vertellen hoe mooi noorse vrouwen zijn. Maar ik weet hoe mijn vriend is!
In het begin was ik verdrietig, maar de eerste 2 weken vond ik het ook wel lekker om eens tijd alleen te hebben. Wel ontzettend ongezellig. Veel vrienden bezocht, maar dat doe ik normaal ook wel. Afgelopen 2 weken in de UK gewerkt, dus dat helpt ook wel met snel gaan van de tijd.
Succes!
p.s. Voor mij dus nog maar 11 nachtjes en dan is hij terug!
Ik zit in hetzelfde schuitje! Voor stage is mijn vriend (wonen sinds vorig jaar zomer samen) in totaal 13 weken weg. Van de 13 zijn er nu 11 om, de 18e komt hij weer terug!
Hij zit in Noorwegen, ik ben twee keer op bezoek geweest voor het weekend. Ook een paar mannen, vooral op mijn werk, die vertellen hoe mooi noorse vrouwen zijn. Maar ik weet hoe mijn vriend is!
In het begin was ik verdrietig, maar de eerste 2 weken vond ik het ook wel lekker om eens tijd alleen te hebben. Wel ontzettend ongezellig. Veel vrienden bezocht, maar dat doe ik normaal ook wel. Afgelopen 2 weken in de UK gewerkt, dus dat helpt ook wel met snel gaan van de tijd.
Succes!
p.s. Voor mij dus nog maar 11 nachtjes en dan is hij terug!
maandag 7 juli 2008 om 18:21
Vorig jaar is mijn vriend voor 5 maanden naar de VS geweest voor werk. Maar hij was halverwege bijna een maand weer in Europa vanwege verplichtingen, en toen het achter de rug was ben ik naar de VS gegaan voor vakantie. Ik vond het alleen de eerste week echt zwaar, en de week voordat hij wegging, omdat dat zo verdrietig was. In de tijd dat hij weg was heb ik heel hard gewerkt (mijn proefschrift moest af, dus eigenlijk kwam het heel goed uit), en uitgevonden dat ik me verder in mijn eentje prima kan vermaken... Eigenlijk was het voor ons alleen maar positief. Maar, en dat is wel een verschil met jouw situatie, hij reisde niet rond maar was gewoon op een plek, dus wij konden bijna dagelijks een uurtje skypen, en we zaten vaak eventjes te chatten tussendoor op ons werk (allebei in academia, dus dan kan dat gewoon . Dus wat dat betreft hadden we superveel contact. En dat is voor jou moeilijker.
Verder deel ik americagirls zorgen. Je moet echt oppassen met die visumregels. Ik ken mensen die iets te lang zijn gebleven, en dat leverde dus inderdaad op dat ze vervolgens het land niet meer inkwamen. Ze zijn echt heel streng. een visum voor 90 dagen is echt 90 dagen, en geen UUR langer. Echt waar, het loopt niet even los. Maar, je vriend kan wel even kijken, als hij naar Canada gaat of naar Mexico gaat er volgens mij weer een nieuw 90 dagen visum in als hij weer terug gaat. Maar laat hij het wel goed uitzoeken, dit zijn geen dingen die fout mogen gaan.
Verder deel ik americagirls zorgen. Je moet echt oppassen met die visumregels. Ik ken mensen die iets te lang zijn gebleven, en dat leverde dus inderdaad op dat ze vervolgens het land niet meer inkwamen. Ze zijn echt heel streng. een visum voor 90 dagen is echt 90 dagen, en geen UUR langer. Echt waar, het loopt niet even los. Maar, je vriend kan wel even kijken, als hij naar Canada gaat of naar Mexico gaat er volgens mij weer een nieuw 90 dagen visum in als hij weer terug gaat. Maar laat hij het wel goed uitzoeken, dit zijn geen dingen die fout mogen gaan.
maandag 7 juli 2008 om 19:37
Hoi!
Ook ik zit in een soortgelijke situatie. Ik ben ongeveer 2 maanden geleden verliefd geworden op een jongen en sinds een maand weet ik dat hij mij ook leuk vindt. Alleen wisten we ook al meteen dat hij 2,5 maand weg zou gaan. Daarom hield hij eerst afstand, maar we vonden elkaar zo leuk dat we uiteindelijk toch zoenden. Van een relatie spreken we nog niet, omdat hij zo snel na onze eerste zoen weg moest, maar eigenlijk voelt het wel zo. We hebben ontzettend veel contact, voor zover mogelijk, en ik kan niet wachten tot de dag dat hij terug komt.
Natuurlijk is het anders dan wanneer je al samen woont en gewend bent je leven met elkaar te delen.
In mijn leven verandert betrekkelijk weinig, omdat ik voorheen lange tijd single was.
Maar toch is het moeilijk om iemand te moeten missen als je net in die eerste fase van verliefdheid zit en het liefst dag en nacht bij elkaar wilt zijn.
Hem opzoeken is lastig, ook omdat we dus eigenlijk niks met elkaar hebben, maar we hebben wel al allerlei dingen afgesproken die we gaan doen als hij weer terug is.
En hopelijk voelt het dan nog net zo goed als op de dag dat hij wegging, en kunnen we dan lekker van elkaar gaan genieten!
Ook ik zit in een soortgelijke situatie. Ik ben ongeveer 2 maanden geleden verliefd geworden op een jongen en sinds een maand weet ik dat hij mij ook leuk vindt. Alleen wisten we ook al meteen dat hij 2,5 maand weg zou gaan. Daarom hield hij eerst afstand, maar we vonden elkaar zo leuk dat we uiteindelijk toch zoenden. Van een relatie spreken we nog niet, omdat hij zo snel na onze eerste zoen weg moest, maar eigenlijk voelt het wel zo. We hebben ontzettend veel contact, voor zover mogelijk, en ik kan niet wachten tot de dag dat hij terug komt.
Natuurlijk is het anders dan wanneer je al samen woont en gewend bent je leven met elkaar te delen.
In mijn leven verandert betrekkelijk weinig, omdat ik voorheen lange tijd single was.
Maar toch is het moeilijk om iemand te moeten missen als je net in die eerste fase van verliefdheid zit en het liefst dag en nacht bij elkaar wilt zijn.
Hem opzoeken is lastig, ook omdat we dus eigenlijk niks met elkaar hebben, maar we hebben wel al allerlei dingen afgesproken die we gaan doen als hij weer terug is.
En hopelijk voelt het dan nog net zo goed als op de dag dat hij wegging, en kunnen we dan lekker van elkaar gaan genieten!
dinsdag 8 juli 2008 om 14:20
Heb net een gesprek gehad met mijn vriendin en nu blijkt dat vrijwel al mijn vriendinnen denken dat het mis zal lopen. Ze vinden het vreemd dat hij perse 5 maanden wegwilt en niet voor ons de reis wat inkort.
Ook krijg ik echt ontelbare opmerkingen: "Tss denk je echt dat die je trouw gaat blijven?! Haha, die heeft daar zo aan iedere vinger 1. Wat niet weet wat niet deert he?!" die ik van mannen te horen krijg. Dan is het nogal lastig om volledig voor 100% achter je standpunten te blijven staan en positief te blijven.
Ik heb nu toch wel meer behoefte aan bevestiging van hem merk ik..
Ook krijg ik echt ontelbare opmerkingen: "Tss denk je echt dat die je trouw gaat blijven?! Haha, die heeft daar zo aan iedere vinger 1. Wat niet weet wat niet deert he?!" die ik van mannen te horen krijg. Dan is het nogal lastig om volledig voor 100% achter je standpunten te blijven staan en positief te blijven.
Ik heb nu toch wel meer behoefte aan bevestiging van hem merk ik..
dinsdag 8 juli 2008 om 14:40
Je kent zelf je vriend het beste. En als jij hem wilt vertrouwen moet je dat doen!
Maar ik schaar me persoonlijk ook onder de mening van je vriendinnen. En vind je enorm goed van vertrouwen, mooie eigenschap, maar wel gigantisch naief.
Daarbij een man alleen in Z-Amerika, ben je er wel eens geweest?? Ik wel, en een plek met meer verleidingen (en meer hoertjes) ken ik niet.
Maar hopelijk is jouw vriend DE grote uitzondering, ik hoop het echt voor je.
Maar ik schaar me persoonlijk ook onder de mening van je vriendinnen. En vind je enorm goed van vertrouwen, mooie eigenschap, maar wel gigantisch naief.
Daarbij een man alleen in Z-Amerika, ben je er wel eens geweest?? Ik wel, en een plek met meer verleidingen (en meer hoertjes) ken ik niet.
Maar hopelijk is jouw vriend DE grote uitzondering, ik hoop het echt voor je.
woensdag 9 juli 2008 om 11:31
woensdag 9 juli 2008 om 20:12
Hoi Lady X,
Wat naar, die reacties van je vriendinnen (en die ene hier) maar daar moet je je echt niks van aantrekken. Jij kent je vriend het beste en ik ben ook van menig dat een je in een relatie je partner toch kan vertrouwen? Ik heb hier ook een aantal reacties gekregen dat ik ontzettend naief was en dat mijn vriend naar het neuk-walhalla ging (Australie), maar goed, daar moet je je overheen zetten/ niks van aantrekken.
Wen wat je zegt over het verbergen als je verdrietig bent aan de telefoon ken ik! Ik had er ook vaak moeite mee om enthousiast te zijn als hij belde, terwijl je eigenlijk toch blij moet zijn als je hem spreekt. Daar heb ik aan gewerkt en dat gaat beter nu. Toevallig had ik hem van de week aan de tel en was hij een keer niet enthousiast (slecht weer, brak van slapen in de auto en gewoon een baaldag) en toen voelde ik een keer hoe het is om iemand te spreken terwijl je zelf heel blij bent en de ander niet. Nu weten we allebei dus hoe dat voelt haha!
Heb je veel contact met hem Lady x? Gewoon vaak genoeg tegen jezelf zeggen dat alles goed komt, dat helpt haha! Succes verder!
Wat naar, die reacties van je vriendinnen (en die ene hier) maar daar moet je je echt niks van aantrekken. Jij kent je vriend het beste en ik ben ook van menig dat een je in een relatie je partner toch kan vertrouwen? Ik heb hier ook een aantal reacties gekregen dat ik ontzettend naief was en dat mijn vriend naar het neuk-walhalla ging (Australie), maar goed, daar moet je je overheen zetten/ niks van aantrekken.
Wen wat je zegt over het verbergen als je verdrietig bent aan de telefoon ken ik! Ik had er ook vaak moeite mee om enthousiast te zijn als hij belde, terwijl je eigenlijk toch blij moet zijn als je hem spreekt. Daar heb ik aan gewerkt en dat gaat beter nu. Toevallig had ik hem van de week aan de tel en was hij een keer niet enthousiast (slecht weer, brak van slapen in de auto en gewoon een baaldag) en toen voelde ik een keer hoe het is om iemand te spreken terwijl je zelf heel blij bent en de ander niet. Nu weten we allebei dus hoe dat voelt haha!
Heb je veel contact met hem Lady x? Gewoon vaak genoeg tegen jezelf zeggen dat alles goed komt, dat helpt haha! Succes verder!
donderdag 10 juli 2008 om 10:56
Ik heb minder contact met hem dan ik had gehoopt.. Hij heeft een simkaart gekocht daar, maar hij kan er niet mee bellen, dus zit zijn gewone sim er weer in. Dan maar smsen. Ik heb vanaf vrijdagavond (zijn vertrek) 11 smsjes gehad, 1 krabbel op hyves en 1 mailtje. Wel netjes, maar ik heb continu het gevoel dat ik op een bericht van hem zit te wachten. Mijn gsm is mijn beste vriendje geworden en ook check ik vaaak mijn email. Hoop dat dat nog wel minder wordt want het is een beetje obsessief haha..
Verder lukt het me wel prima om alleen te zijn. Ik had een drama verwacht, maar ik voel me zelden verdrietig. Gelukkig maar.. En wat die nare reacties betreft.. ik heb tegen een van mijn betere vriendinnen gezegd hoe vervelend ik het vind dat ook zij niet denkt dat het goed gaat komen. Ik sta er alleen in en ik vind dat ze er vertrouwen in mag hebben en tonen. Ik vertrouw hem toch ook?! Daarbij reageer ik nu op alle negatieve reacties: zou je zelf vreemdgaan dan?? Het zegt mijns inziens meer over die persoon en over zijn mate van vertrouwen in zijn eigen relatie (of relaties in het algemeen) dan over wat mijn vriend daar uitspookt. Zo probeer ik het te blijven zien en het gaat al stukken beter!
Verder lukt het me wel prima om alleen te zijn. Ik had een drama verwacht, maar ik voel me zelden verdrietig. Gelukkig maar.. En wat die nare reacties betreft.. ik heb tegen een van mijn betere vriendinnen gezegd hoe vervelend ik het vind dat ook zij niet denkt dat het goed gaat komen. Ik sta er alleen in en ik vind dat ze er vertrouwen in mag hebben en tonen. Ik vertrouw hem toch ook?! Daarbij reageer ik nu op alle negatieve reacties: zou je zelf vreemdgaan dan?? Het zegt mijns inziens meer over die persoon en over zijn mate van vertrouwen in zijn eigen relatie (of relaties in het algemeen) dan over wat mijn vriend daar uitspookt. Zo probeer ik het te blijven zien en het gaat al stukken beter!
