Relaties
alle pijlers
Vriend niet welkom
dinsdag 25 augustus 2009 om 12:45
Beste mensen,
Ik heb nu 2 jaar een relatie met mijn vriend. Mijn ouders accepteren mijn vriend totaal niet. Hij is niet welkom in het huis van mijn ouders (en ook niet bij mijn zussen). Ze doen alsof hij niet bestaat. Ze vragen nooit naar hem, terwijl ik wel met hem samenwoon. Al 14 maanden.
Laatst zijn 2 achterneven van me getrouwd en dan vragen ze mij alleen mee. Mijn vriend vragen ze niet eens mee.
Wat ik zelf raar vind, want ik deel mijn leven met hem.
Ik wilde dit even kwijt...
Ik heb nu 2 jaar een relatie met mijn vriend. Mijn ouders accepteren mijn vriend totaal niet. Hij is niet welkom in het huis van mijn ouders (en ook niet bij mijn zussen). Ze doen alsof hij niet bestaat. Ze vragen nooit naar hem, terwijl ik wel met hem samenwoon. Al 14 maanden.
Laatst zijn 2 achterneven van me getrouwd en dan vragen ze mij alleen mee. Mijn vriend vragen ze niet eens mee.
Wat ik zelf raar vind, want ik deel mijn leven met hem.
Ik wilde dit even kwijt...
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:32
quote:shake_it schreef op 25 augustus 2009 @ 13:20:
[...]
Oke laat me bij het begin beginnen.
Toen ik een relatie met hem kreeg en dus nog thuis woonde, moest ik het al uitmaken. Ze dwongen me zelfs om het uit te maken.Toen ik zei dat ik wilde samenwonen, hebben ze flink tegengewerkt.
Ik heb heel veel moeten slikken. Ruzies etc. etc.
Ze hebben mijn vriend een keer bij mijn ouders laten komen en toen hebben ze hem gezegd dat hij het uit moest maken.
Mijn familie heeft me gewoon laten vallen.
Ik had geen leven meer. Ik ben toen weggegaan van huis.
Nu zijn we een jaar verder en ik kan er niet meer tegen hoe ze doen. Hij bestaat niet voor hun.
Dit is heel erg kort door de bocht. Als ik alles moet toelichten dan ben ik morgen nog niet klaar.
Dus ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
Shake_it, blijkbaar kent jouw familie een cultuur waarin deze hele gang van zaken niet gedoogd wordt. Even vanuit hun perspectief bekeken (of ik het er persoonlijk nou mee eens ben of niet, doet er dus niet toe): zij hebben jou gevraagd hiermee te stoppen. Dat weigerde je. Vervolgens hebben ze hem ontboden en hetzelfde verzoek gedaan. Dat weigerde hij. Je bent tegen hun zin vervolgens uit huis gegaan om samen te wonen met je vriend.
Blijkbaar was toen voor je familie de maat vol omdat jullie telkens weigerden aan hun mening te voldoen.
Ik proef (maar licht het toe alsjeblieft) dat je hiermee tegen een aantal 'regels' van je familie tegelijkertijd in gaat: oudere man met al een kind (dus niet even oud en even beginnend aan het leven), samenwonen en niet gehoor geven als meisje aan de wensen van je ouders. Nogmaals: wat ik daar van vindt doet er niet toe, deze regels bestaan in veel gezinnen, met name in die met een (streng) religieuze en/of buitenlandse afkomst (denk dus zowel aan Urk als aan Antalya, dames en heren!).
In dat opzicht vind ik het niet onlogisch dat hij niet in hun ogen bestaat, en jij slechts gedoogd wordt als je alleen komt. Jullie zijn beiden tegen je ouders opgestaan op een manier die mogelijk door hen als niet respectvol wordt gezien en waarschijnlijk ook nog eens op hen afstraalt voor de buitenwacht.
Klopt dat een beetje?
[...]
Oke laat me bij het begin beginnen.
Toen ik een relatie met hem kreeg en dus nog thuis woonde, moest ik het al uitmaken. Ze dwongen me zelfs om het uit te maken.Toen ik zei dat ik wilde samenwonen, hebben ze flink tegengewerkt.
Ik heb heel veel moeten slikken. Ruzies etc. etc.
Ze hebben mijn vriend een keer bij mijn ouders laten komen en toen hebben ze hem gezegd dat hij het uit moest maken.
Mijn familie heeft me gewoon laten vallen.
Ik had geen leven meer. Ik ben toen weggegaan van huis.
Nu zijn we een jaar verder en ik kan er niet meer tegen hoe ze doen. Hij bestaat niet voor hun.
Dit is heel erg kort door de bocht. Als ik alles moet toelichten dan ben ik morgen nog niet klaar.
Dus ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
Shake_it, blijkbaar kent jouw familie een cultuur waarin deze hele gang van zaken niet gedoogd wordt. Even vanuit hun perspectief bekeken (of ik het er persoonlijk nou mee eens ben of niet, doet er dus niet toe): zij hebben jou gevraagd hiermee te stoppen. Dat weigerde je. Vervolgens hebben ze hem ontboden en hetzelfde verzoek gedaan. Dat weigerde hij. Je bent tegen hun zin vervolgens uit huis gegaan om samen te wonen met je vriend.
Blijkbaar was toen voor je familie de maat vol omdat jullie telkens weigerden aan hun mening te voldoen.
Ik proef (maar licht het toe alsjeblieft) dat je hiermee tegen een aantal 'regels' van je familie tegelijkertijd in gaat: oudere man met al een kind (dus niet even oud en even beginnend aan het leven), samenwonen en niet gehoor geven als meisje aan de wensen van je ouders. Nogmaals: wat ik daar van vindt doet er niet toe, deze regels bestaan in veel gezinnen, met name in die met een (streng) religieuze en/of buitenlandse afkomst (denk dus zowel aan Urk als aan Antalya, dames en heren!).
In dat opzicht vind ik het niet onlogisch dat hij niet in hun ogen bestaat, en jij slechts gedoogd wordt als je alleen komt. Jullie zijn beiden tegen je ouders opgestaan op een manier die mogelijk door hen als niet respectvol wordt gezien en waarschijnlijk ook nog eens op hen afstraalt voor de buitenwacht.
Klopt dat een beetje?
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:32
quote:Naski schreef op 25 augustus 2009 @ 13:27:
Kun je ook nog even antwoorden op de vraag of jij en jouw vriend uit een ander cultureel nest komen? En of je familie daar misschien moeite mee heeft?
In mijn cultuur moet je met iemand trouwen van je "eigen". Alhoewel dat nu wel veranderd is.
Maar mijn ouders, vooral mijn vader, is heel erg ouderwets.
Kun je ook nog even antwoorden op de vraag of jij en jouw vriend uit een ander cultureel nest komen? En of je familie daar misschien moeite mee heeft?
In mijn cultuur moet je met iemand trouwen van je "eigen". Alhoewel dat nu wel veranderd is.
Maar mijn ouders, vooral mijn vader, is heel erg ouderwets.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:32
Bedankt voor de toelichting Shake It. Ik begrijp nu dus dat er al vanaf het begin een groot probleem is. Niet zo gek dus dat hij nu niet uitgenodigd. We moeten dus terug naar het begin. Wat was toen het probleem?
Is het zijn karakter?
Is het zijn leeftijd?
Is het zijn cultuur?
edit: hevige mosterd na Tia Dalma:)
Is het zijn karakter?
Is het zijn leeftijd?
Is het zijn cultuur?
edit: hevige mosterd na Tia Dalma:)
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:36
Vervelend allemaal Shake-it
Mijn ouders zijn soms nogal conservatief en hadden het ook vreselijk gevonden als ik een relatie zou hebben met een man die een stuk ouder zou zijn en al een 'verleden' zou hebben. (en kind) Zeker op jonge leeftijd.
Het is hier nooit aan de orde geweest, maar zou zeker ook wat moeilijkheden geven.
Ik kan begrijpen hoe lastig dit is. Maar nu jullie twee jaar verder zijn, is dit natuurlijk kop-in-het-zand gedrag.
Heb je een andere cultuur dan de Nederlandse? (niet alles gelezen)
Mijn ouders zijn soms nogal conservatief en hadden het ook vreselijk gevonden als ik een relatie zou hebben met een man die een stuk ouder zou zijn en al een 'verleden' zou hebben. (en kind) Zeker op jonge leeftijd.
Het is hier nooit aan de orde geweest, maar zou zeker ook wat moeilijkheden geven.
Ik kan begrijpen hoe lastig dit is. Maar nu jullie twee jaar verder zijn, is dit natuurlijk kop-in-het-zand gedrag.
Heb je een andere cultuur dan de Nederlandse? (niet alles gelezen)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:37
quote:Tia Dalma schreef op 25 augustus 2009 @ 13:32:
[...]
In dat opzicht vind ik het niet onlogisch dat hij niet in hun ogen bestaat, en jij slechts gedoogd wordt als je alleen komt. Jullie zijn beiden tegen je ouders opgestaan op een manier die mogelijk door hen als niet respectvol wordt gezien en waarschijnlijk ook nog eens op hen afstraalt voor de buitenwacht.
Klopt dat een beetje?
Ja ik heb een relatie met iemand die hen niet aanstaat. En ja mijn vader is ouderwets, maar lang niet zo erg als anderen.
Geeft hun dan het recht om zo tegen mijn vriend te doen?
[...]
In dat opzicht vind ik het niet onlogisch dat hij niet in hun ogen bestaat, en jij slechts gedoogd wordt als je alleen komt. Jullie zijn beiden tegen je ouders opgestaan op een manier die mogelijk door hen als niet respectvol wordt gezien en waarschijnlijk ook nog eens op hen afstraalt voor de buitenwacht.
Klopt dat een beetje?
Ja ik heb een relatie met iemand die hen niet aanstaat. En ja mijn vader is ouderwets, maar lang niet zo erg als anderen.
Geeft hun dan het recht om zo tegen mijn vriend te doen?
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:39
[quote]JohnnyCake schreef op 25 augustus 2009 @ 13:32:
Bedankt voor de toelichting Shake It. Ik begrijp nu dus dat er al vanaf het begin een groot probleem is. Niet zo gek dus dat hij nu niet uitgenodigd. We moeten dus terug naar het begin. Wat was toen het probleem?
Is het zijn karakter?
Is het zijn leeftijd?
Is het zijn cultuur?
Leeftijd, cultuur en verleden. Dat alles bij elkaar.
Bedankt voor de toelichting Shake It. Ik begrijp nu dus dat er al vanaf het begin een groot probleem is. Niet zo gek dus dat hij nu niet uitgenodigd. We moeten dus terug naar het begin. Wat was toen het probleem?
Is het zijn karakter?
Is het zijn leeftijd?
Is het zijn cultuur?
Leeftijd, cultuur en verleden. Dat alles bij elkaar.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:40
quote:Lunax schreef op 25 augustus 2009 @ 13:29:
[...]
Eigenlijk maakt dat toch niets uit? De situatie wordt er toch niet anders door? Dan heb jij misschien meer begrip over het waarom maar heeft TO nog steeds hetzelfde probleem...Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.
[...]
Eigenlijk maakt dat toch niets uit? De situatie wordt er toch niet anders door? Dan heb jij misschien meer begrip over het waarom maar heeft TO nog steeds hetzelfde probleem...Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:41
quote:shake_it schreef op 25 augustus 2009 @ 13:37:
[...]
Ja ik heb een relatie met iemand die hen niet aanstaat. En ja mijn vader is ouderwets, maar lang niet zo erg als anderen.
Geeft hun dan het recht om zo tegen mijn vriend te doen?Nee, dat zegt TD in haar post niet. Ik snap dat je boos en verdrietig bent, maar je moet ook de kant van je ouders proberen te begrijpen.
[...]
Ja ik heb een relatie met iemand die hen niet aanstaat. En ja mijn vader is ouderwets, maar lang niet zo erg als anderen.
Geeft hun dan het recht om zo tegen mijn vriend te doen?Nee, dat zegt TD in haar post niet. Ik snap dat je boos en verdrietig bent, maar je moet ook de kant van je ouders proberen te begrijpen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:41
quote:Leeftijd, cultuur en verleden. Dat alles bij elkaar.
In een perfecte wereld zou dit er allemaal niet toe moeten doen. Jij hebt voor hem gekozen als je partner en je ouders zouden respect moeten hebben voor die keuze (of in ieder geval net doen alsof Jouw geluk zou toch bovenaan moeten staan voor hen?
Maar blijkbaar is dat niet het geval. Ze kunnen jouw keus niet verkroppen. Dan wordt het nu dus de keus aan jou wat je daarmee doet....
Zij zullen niet veranderen (schat ik zo in).
In een perfecte wereld zou dit er allemaal niet toe moeten doen. Jij hebt voor hem gekozen als je partner en je ouders zouden respect moeten hebben voor die keuze (of in ieder geval net doen alsof Jouw geluk zou toch bovenaan moeten staan voor hen?
Maar blijkbaar is dat niet het geval. Ze kunnen jouw keus niet verkroppen. Dan wordt het nu dus de keus aan jou wat je daarmee doet....
Zij zullen niet veranderen (schat ik zo in).
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:42
quote:Bianca40 schreef op 25 augustus 2009 @ 13:40:
[...]
Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.Inderdaad. Ik heb het idee dat ze nooit van gedachte zullen veranderen. Omdat ze nog van de oude stempel zijn. Dat zit er gewoon bij hun in en dat kan niet opeens veranderen.
[...]
Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.Inderdaad. Ik heb het idee dat ze nooit van gedachte zullen veranderen. Omdat ze nog van de oude stempel zijn. Dat zit er gewoon bij hun in en dat kan niet opeens veranderen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:43
quote:Bianca40 schreef op 25 augustus 2009 @ 13:40:
[...]
Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.Wat TiaDalma daarover zegt is wel heel erg op zijn plaats. Dat kan net zogoed een gezin uit Urk zijn
[...]
Het maakt heel veel uit, want wanneer dit vanuit cultuurverschil een probleem is is het veel lastiger op te lossen. Of beter gezegd, haast niet op te lossen. Dan ben je afhankelijk van de moderne gedachtengang van je ouders en in sommige culturen is deze, met alle respect, ver te zoeken.Wat TiaDalma daarover zegt is wel heel erg op zijn plaats. Dat kan net zogoed een gezin uit Urk zijn
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:45
Tsja, misschien heel kort door de bocht, maar ik denk niet dat je de cultuur van je ouders kunt veranderen. Ze moeten zelf tot het inzicht komen dat des dochters geluk boven alle culturele fratsen staat. Maar ook jij kan je familie niet verbannen omdat ze je vriendje niet moeten. Het probleem ligt dus dieper en fundamenteler dan: 'ze vragen nooit naar hem' of 'achterneven die hem niet uitnodigen'. Daar moet je boven proberen te staan. Als je je hierom druk maakt dan maak je het jezelf onnodig moeilijk.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:46
Dan zijn er eigenlijk maar 2 mogelijkheden (ervan uitgaande dat jij niet je relatie wilt verbreken):
- je neemt je vriend niet meer mee naar je familie (met zijn instemming) en probeert de band met je familie weer wat te herstellen
- je kiest voor je vriend en laat je familie weten niet meer te komen en geen contact meer te willen zolang zij zich zo tegenover jou vriend blijven opstellen.
Moeilijk.
- je neemt je vriend niet meer mee naar je familie (met zijn instemming) en probeert de band met je familie weer wat te herstellen
- je kiest voor je vriend en laat je familie weten niet meer te komen en geen contact meer te willen zolang zij zich zo tegenover jou vriend blijven opstellen.
Moeilijk.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:49
quote:Lunax schreef op 25 augustus 2009 @ 13:29:
[...]
Eigenlijk maakt dat toch niets uit? De situatie wordt er toch niet anders door? Dan heb jij misschien meer begrip over het waarom maar heeft TO nog steeds hetzelfde probleem...
Hoe kunnen we haar nu proberen te helpen als we geen idee hebben waar het eigenlijke probleem ligt? Daariom vind ik het wel zeker van belang om antwoord op deze vraag te krijgen.
TO, ik ben het met Tia Dalma eens. Jouw familie heeft schijnbaar een aantal waarden en normen, waar jij bewust vanaf gestapt bent. Zij kunnen of willen dit niet accepteren. Dat is voor jou uiteraard hartstikke vervelend, maar het is niet anders. Ik denk dat je voor jezelf een keuze moet maken hoe je dit aan wilt pakken.
-Je kunt zelf met je familie blijven omgaan zonder je vriend erbij te betrekken
- Je kunt zonder je familie en mét je vriend verdergaan
- Je kunt met je familie en zonder je vriend verder gaan
- Of je kunt iedere keer de confrontatie aangaan met als gevolg dat er toch geen oplossing komt, want zij accepteren hem gewoonweg niet.
[...]
Eigenlijk maakt dat toch niets uit? De situatie wordt er toch niet anders door? Dan heb jij misschien meer begrip over het waarom maar heeft TO nog steeds hetzelfde probleem...
Hoe kunnen we haar nu proberen te helpen als we geen idee hebben waar het eigenlijke probleem ligt? Daariom vind ik het wel zeker van belang om antwoord op deze vraag te krijgen.
TO, ik ben het met Tia Dalma eens. Jouw familie heeft schijnbaar een aantal waarden en normen, waar jij bewust vanaf gestapt bent. Zij kunnen of willen dit niet accepteren. Dat is voor jou uiteraard hartstikke vervelend, maar het is niet anders. Ik denk dat je voor jezelf een keuze moet maken hoe je dit aan wilt pakken.
-Je kunt zelf met je familie blijven omgaan zonder je vriend erbij te betrekken
- Je kunt zonder je familie en mét je vriend verdergaan
- Je kunt met je familie en zonder je vriend verder gaan
- Of je kunt iedere keer de confrontatie aangaan met als gevolg dat er toch geen oplossing komt, want zij accepteren hem gewoonweg niet.
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:49
quote:Lunax schreef op 25 augustus 2009 @ 13:38:
[...]
Mischien toch maar even doen....
Gedaan maar ik heb het antwoord nog niet gevonden. Niet dat het heel veel uitmaakt of het hier gaat om een streng religieuze cultuur in Nederland, of een niet-Nederlandse cultuur.
(dus je hoeft de vraag ook niet te beantwoorden, TO)
[...]
Mischien toch maar even doen....
Gedaan maar ik heb het antwoord nog niet gevonden. Niet dat het heel veel uitmaakt of het hier gaat om een streng religieuze cultuur in Nederland, of een niet-Nederlandse cultuur.
(dus je hoeft de vraag ook niet te beantwoorden, TO)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 25 augustus 2009 om 13:52
quote:Lunax schreef op 25 augustus 2009 @ 13:43:
[...]
Wat TiaDalma daarover zegt is wel heel erg op zijn plaats. Dat kan net zogoed een gezin uit Urk zijn
Dank voor het uitlichten hiervan, Bianca, want dat is voor mij inderdaad om het even. Waar het mij om gaat, is inderdaad zoals heel terecht wordt opgemerkt: een diepgaande culturele en waarschijnlijk ook in hechte gemeenschap nog steeds actief beoefende overtuiging over wat hoort en niet hoort, wordt niet zomaar veranderd omdat er één dochter is die het om haar eigen redenen nu ineens anders wil. Dat kan om partnerkeuze gaan in sterk traditionele kringen, maar ook om bijvoorbeeld willen studeren in een omgeving waar iedereen het doodnormaal vindt om niet meer dan lagere school te doen en vervolgens de bijstand in te draaien (eigen ervaring in oude wijk waarin ik ben opgegroeid).
Punt is: dit verander je niet, en dat zul je moeten accepteren om vervolgens te komen tot een modus waarmee jij zelf kan leven. Je ouders blijven beschuldigen en veroordelen werkt gewoon dus niet. Accepteer het, en deal ermee op de manier die het beste bij jou past binnen die gegeven kaders: jouw eigen wens past blijkbaar niet.
Anders kom je er gewoon niet verder mee en blijf je in verwijt, verdriet en dus een negatieve spiraal hangen.
[...]
Wat TiaDalma daarover zegt is wel heel erg op zijn plaats. Dat kan net zogoed een gezin uit Urk zijn
Dank voor het uitlichten hiervan, Bianca, want dat is voor mij inderdaad om het even. Waar het mij om gaat, is inderdaad zoals heel terecht wordt opgemerkt: een diepgaande culturele en waarschijnlijk ook in hechte gemeenschap nog steeds actief beoefende overtuiging over wat hoort en niet hoort, wordt niet zomaar veranderd omdat er één dochter is die het om haar eigen redenen nu ineens anders wil. Dat kan om partnerkeuze gaan in sterk traditionele kringen, maar ook om bijvoorbeeld willen studeren in een omgeving waar iedereen het doodnormaal vindt om niet meer dan lagere school te doen en vervolgens de bijstand in te draaien (eigen ervaring in oude wijk waarin ik ben opgegroeid).
Punt is: dit verander je niet, en dat zul je moeten accepteren om vervolgens te komen tot een modus waarmee jij zelf kan leven. Je ouders blijven beschuldigen en veroordelen werkt gewoon dus niet. Accepteer het, en deal ermee op de manier die het beste bij jou past binnen die gegeven kaders: jouw eigen wens past blijkbaar niet.
Anders kom je er gewoon niet verder mee en blijf je in verwijt, verdriet en dus een negatieve spiraal hangen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:04
quote:Tia Dalma schreef op 25 augustus 2009 @ 14:01:
Shake_it, graag gedaan, maar wat ga je nu dóen?
Dat kan ik niet zo 1,2,3 zeggen. Ik ga in ieder geval proberen om met een van mijn zussen te praten en kijken of zij met mijn ouders kan praten. Of gewoon iemand anders, een tante of oom ofzo.
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Shake_it, graag gedaan, maar wat ga je nu dóen?
Dat kan ik niet zo 1,2,3 zeggen. Ik ga in ieder geval proberen om met een van mijn zussen te praten en kijken of zij met mijn ouders kan praten. Of gewoon iemand anders, een tante of oom ofzo.
Ik hou jullie zeker op de hoogte!
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:04
quote:HoiPippiLangkous schreef op 25 augustus 2009 @ 13:11:
Simpel, als Mr N niet welkom zou zijn bij mijn familie dan kwam ik daar dus niet meer.
Nee de wereld draai verkeerd ik ben het alweer eens met HPL........
*grijpt koortsthermometer, dit kan niet goed zijn*
Het is een groot gebrek aan respect voor jou.
Simpel, als Mr N niet welkom zou zijn bij mijn familie dan kwam ik daar dus niet meer.
Nee de wereld draai verkeerd ik ben het alweer eens met HPL........
*grijpt koortsthermometer, dit kan niet goed zijn*
Het is een groot gebrek aan respect voor jou.
