Relaties
alle pijlers
Vriend niet welkom
dinsdag 25 augustus 2009 om 12:45
Beste mensen,
Ik heb nu 2 jaar een relatie met mijn vriend. Mijn ouders accepteren mijn vriend totaal niet. Hij is niet welkom in het huis van mijn ouders (en ook niet bij mijn zussen). Ze doen alsof hij niet bestaat. Ze vragen nooit naar hem, terwijl ik wel met hem samenwoon. Al 14 maanden.
Laatst zijn 2 achterneven van me getrouwd en dan vragen ze mij alleen mee. Mijn vriend vragen ze niet eens mee.
Wat ik zelf raar vind, want ik deel mijn leven met hem.
Ik wilde dit even kwijt...
Ik heb nu 2 jaar een relatie met mijn vriend. Mijn ouders accepteren mijn vriend totaal niet. Hij is niet welkom in het huis van mijn ouders (en ook niet bij mijn zussen). Ze doen alsof hij niet bestaat. Ze vragen nooit naar hem, terwijl ik wel met hem samenwoon. Al 14 maanden.
Laatst zijn 2 achterneven van me getrouwd en dan vragen ze mij alleen mee. Mijn vriend vragen ze niet eens mee.
Wat ik zelf raar vind, want ik deel mijn leven met hem.
Ik wilde dit even kwijt...
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:19
Het zou in ieder geval wel fijn zijn voor jezelf maar ook voor jullie relatie dat jou ouders achter je staan.
Ik denk dat je ouders, met name je vader niet van mening zal veranderen. Mijn vader is hierin ook heel ouderwets. Wil ook niet dat ik met zo'n 'oude' man thuis kom. Hij heeft destijds laten weten dat het fijner is dat je iemand leert kennen van je eigen leeftijd. Daarmee kun je alles nog met meemaken. Dus bepaalde dingen voor het eerst samen doen en je ligt ook vaak op hetzelfde niveau wat leeftijd betreft. Ik ben er achter gekomen dat mijn vader hier gelijk in heeft. En ik zou het ook erg fijn vinden dat mijn ouders achter mijn relatie staan, want ik wil ook graag dat zij trots en blij voor me zijn, want je houdt immers ook van je ouders. Uiteindelijk zeggen ze wel dat jij er gelukkig mee moet worden en niet je ouders! Het is best wel een lastige situatie, en misschien met jou achtergrond van cultuur nog lastiger. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, want het zou zonde zijn dat je je ouders/ zussen hierdoor zou verliezen. Sterkte!
Ik denk dat je ouders, met name je vader niet van mening zal veranderen. Mijn vader is hierin ook heel ouderwets. Wil ook niet dat ik met zo'n 'oude' man thuis kom. Hij heeft destijds laten weten dat het fijner is dat je iemand leert kennen van je eigen leeftijd. Daarmee kun je alles nog met meemaken. Dus bepaalde dingen voor het eerst samen doen en je ligt ook vaak op hetzelfde niveau wat leeftijd betreft. Ik ben er achter gekomen dat mijn vader hier gelijk in heeft. En ik zou het ook erg fijn vinden dat mijn ouders achter mijn relatie staan, want ik wil ook graag dat zij trots en blij voor me zijn, want je houdt immers ook van je ouders. Uiteindelijk zeggen ze wel dat jij er gelukkig mee moet worden en niet je ouders! Het is best wel een lastige situatie, en misschien met jou achtergrond van cultuur nog lastiger. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, want het zou zonde zijn dat je je ouders/ zussen hierdoor zou verliezen. Sterkte!
dinsdag 25 augustus 2009 om 14:30
zaterdag 29 augustus 2009 om 19:34
Ik snap je ouders wel, het feit dat hij wat ouder is en een kind heeft kun je nu eenmaal niet negeren. Hoe leuk hij ook wel niet is. (dat staat er los van) De leeftijd lijkt me nog niet eens zo erg, het feit dat hij een kind heeft wel. Het is nu eenmaal niet een ideale partner voor je dochter, hoe dan ook. Als je zelf een dochter hebt, zul je het pas begrijpen.
Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.
Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.
zaterdag 29 augustus 2009 om 19:37
quote:Brown_Eyes schreef op 29 augustus 2009 @ 19:34:
Ik snap je ouders wel, het feit dat hij wat ouder is en een kind heeft kun je nu eenmaal niet negeren. Hoe leuk hij ook wel niet is. (dat staat er los van) De leeftijd lijkt me nog niet eens zo erg, het feit dat hij een kind heeft wel. Het is nu eenmaal niet een ideale partner voor je dochter, hoe dan ook. Als je zelf een dochter hebt, zul je het pas begrijpen.Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.Leg uit, ik heb een dochter en snap het niet.....
Ik snap je ouders wel, het feit dat hij wat ouder is en een kind heeft kun je nu eenmaal niet negeren. Hoe leuk hij ook wel niet is. (dat staat er los van) De leeftijd lijkt me nog niet eens zo erg, het feit dat hij een kind heeft wel. Het is nu eenmaal niet een ideale partner voor je dochter, hoe dan ook. Als je zelf een dochter hebt, zul je het pas begrijpen.Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.Leg uit, ik heb een dochter en snap het niet.....
zondag 30 augustus 2009 om 02:45
quote:Brown_Eyes schreef op 29 augustus 2009 @ 19:34:
Ik snap je ouders wel, het feit dat hij wat ouder is en een kind heeft kun je nu eenmaal niet negeren. Hoe leuk hij ook wel niet is. (dat staat er los van) De leeftijd lijkt me nog niet eens zo erg, het feit dat hij een kind heeft wel. Het is nu eenmaal niet een ideale partner voor je dochter, hoe dan ook. Als je zelf een dochter hebt, zul je het pas begrijpen.
Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.Ik heb anders 2 dochters die ik liever met een oudere partner, met of zonder kind totaal geen bezwaar vind zolang ze maar gelukkig is met die persoon dat is voor mij het allerbelangrijkste,dat het met leeftijdsgenoten of een partner zonder kinds beter zou zijn, is complete bull!,aangezien dat niet de voorwaarden zijn waarvan je gelukkig word.
Ik snap je ouders wel, het feit dat hij wat ouder is en een kind heeft kun je nu eenmaal niet negeren. Hoe leuk hij ook wel niet is. (dat staat er los van) De leeftijd lijkt me nog niet eens zo erg, het feit dat hij een kind heeft wel. Het is nu eenmaal niet een ideale partner voor je dochter, hoe dan ook. Als je zelf een dochter hebt, zul je het pas begrijpen.
Desalniettemin is het vervelend voor je, maar ik denk dat je weinig kunt doen. Kan zijn dat naarmate de relatie serieuzer wordt (misschien trouw je met hem?) ze hem wat meer serieus nemen. Ze denken nu dat het misschien maar een tijdelijk iets is. Geef het de tijd, jullie zijn nog kort samen. Verder gewoon je familie blijven zien, uiteraard.Ik heb anders 2 dochters die ik liever met een oudere partner, met of zonder kind totaal geen bezwaar vind zolang ze maar gelukkig is met die persoon dat is voor mij het allerbelangrijkste,dat het met leeftijdsgenoten of een partner zonder kinds beter zou zijn, is complete bull!,aangezien dat niet de voorwaarden zijn waarvan je gelukkig word.
zondag 30 augustus 2009 om 10:50
Wat naar voor je Er is geen oplossing. ik zit namelijk aan de kant van jouw vriend. Ik heb al meer dan 20 jaar een relatie met mijn vriend en zijn ouders hebben geen enkele belangstelling voor me. Nooit gehad ook. Werkelijk met niets. Ik ga dus ook nooit (meer) mee naar familie aangelegenheden. Helaas alleen begin dit jaar toen mijn 'schoonmoeder' overleed. Toen wilde ik er namelijk zijn voor mijn vriend en trotseerde ik dus maar de ellende met de familie. Dat was erg moeilijk voor me en ik heb er naderhand ook erg veel moeite mee gehad. Ik was natuurlijk een soort bijzonderheid ineens.... 'o is dat nou de vriendin van'....
Ik heb me daarna dus ook afgevraagd waarom mijn vriend eigenlijk niet wat meer voor MIj is opgekomen, zoals jij wel doet voor jouw vriend. Of althans lijkt te proberen.
Volgens mij is er geen uitweg. Het wordt altijd een hangen en wurgen gebeuren, zelfs als jouw vriend nu ineens well welkom zou zijn.
Ik heb totaal afscheid genomen van de familie van mijn vriend, ook al doet schoonvader lief soms wel pogingen om me er weel bij te betrekken.. ik bedank ervoor.... na 20 jaar zeker ;-(
Sterkte want ik weet dus uit eigen ervaring dat dit niet leuk is.
Ik heb me daarna dus ook afgevraagd waarom mijn vriend eigenlijk niet wat meer voor MIj is opgekomen, zoals jij wel doet voor jouw vriend. Of althans lijkt te proberen.
Volgens mij is er geen uitweg. Het wordt altijd een hangen en wurgen gebeuren, zelfs als jouw vriend nu ineens well welkom zou zijn.
Ik heb totaal afscheid genomen van de familie van mijn vriend, ook al doet schoonvader lief soms wel pogingen om me er weel bij te betrekken.. ik bedank ervoor.... na 20 jaar zeker ;-(
Sterkte want ik weet dus uit eigen ervaring dat dit niet leuk is.
