Relaties
alle pijlers
vriend vermijd contact nadat ik vertelde over verkrachting
dinsdag 29 december 2009 om 23:06
Drie jaar geleden ben ik verkracht in mijn eigen huis door de vriend van mijn vriendin. Nu is een half jaar geleden uitgekomen dat 'de vriend' ook haar kind heeft verkracht (relatie is geeindigd, aangifte komt nog). Dat was de eerste keer dat ik aan haar vertelde wat er gebeurt was. Ze is ook de enigste die er van af weet. 'De vriend' heeft mij via Hyves benaderd en een paar dagen geleden ook telefonisch.
Nu is het zo dat ik sinds kort een relatie heb. Toen ik telefonisch gebeld werd door 'de vriend', stortte ik even in. Het eerste wat ik deed was mijn vriend bellen. Hij was niet bereikbaar. Uiteindelijk heb ik het hem via sms verteld (dat vond ik al erg kut om te doen), in de hoop dat hij dan wel zou reageren. Volgende ochtend pas een reactie (via SMS) dat hij die 'vriend' wilde bellen. Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd contact met hem te zoeken, maar niet te bereiken. Ik heb hem ook laten weten dat hij mij enorm in de kou laat staan. Ik kan begrijpen dat dit wat met hem doet. Alles wat ik wil is dat hij er voor mij is, hij hoeft er niet mee te dealen. Dat doe ik wel.
Al met al heeft hij mij dus laten barsten (tenminste zo voelt het). Ik ben behoorlijk pist en ik kras over mijn bol of ik verder met hem wil. Wij zouden vandaag praten. Is wat tussen gekomen van zijn kant, kan gebeuren. Nu ben ik zo ver dat ik hem verlopig niet wil zien en mijn telefoon heb uitgezet.
Wat is wijsheid?
Nu is het zo dat ik sinds kort een relatie heb. Toen ik telefonisch gebeld werd door 'de vriend', stortte ik even in. Het eerste wat ik deed was mijn vriend bellen. Hij was niet bereikbaar. Uiteindelijk heb ik het hem via sms verteld (dat vond ik al erg kut om te doen), in de hoop dat hij dan wel zou reageren. Volgende ochtend pas een reactie (via SMS) dat hij die 'vriend' wilde bellen. Ik heb de afgelopen dagen geprobeerd contact met hem te zoeken, maar niet te bereiken. Ik heb hem ook laten weten dat hij mij enorm in de kou laat staan. Ik kan begrijpen dat dit wat met hem doet. Alles wat ik wil is dat hij er voor mij is, hij hoeft er niet mee te dealen. Dat doe ik wel.
Al met al heeft hij mij dus laten barsten (tenminste zo voelt het). Ik ben behoorlijk pist en ik kras over mijn bol of ik verder met hem wil. Wij zouden vandaag praten. Is wat tussen gekomen van zijn kant, kan gebeuren. Nu ben ik zo ver dat ik hem verlopig niet wil zien en mijn telefoon heb uitgezet.
Wat is wijsheid?
woensdag 30 december 2009 om 12:14
quote:heejhallo schreef op 30 december 2009 @ 12:10:
[...]
Dit dus, dit snap ik niet. Het zijn toch de verkrachters die het probleem in eerste instantie in stant houden.
ik vind dat er in voorlichting over dit soort dingen, zelfs in persberichten de verkrachter er veels te veel wordt buitengelaten. Hoe vaak lees je niet : 'Een vrouw werd verkracht', in plaats van 'een man verkrachtte een vrouw'. Het lijkt me beter dat we onze aandacht vestigen op wat voor een mannen dit dan zijn, in plaats van erover te spreken als het is is wat toevallig een vrouw is overkomen. Misschien vinden sommigen het ver gezocht, maar ik vind dat de manier waarop er vaak over verkrachtingen wordt geschreven (dus de vrouw als slachtoffer, niet de dader asl man) tekenent voor hoe we in onze maatschappij met verkrachtingen omgaan.Helemaal mee eens. Scherpe analyse.
[...]
Dit dus, dit snap ik niet. Het zijn toch de verkrachters die het probleem in eerste instantie in stant houden.
ik vind dat er in voorlichting over dit soort dingen, zelfs in persberichten de verkrachter er veels te veel wordt buitengelaten. Hoe vaak lees je niet : 'Een vrouw werd verkracht', in plaats van 'een man verkrachtte een vrouw'. Het lijkt me beter dat we onze aandacht vestigen op wat voor een mannen dit dan zijn, in plaats van erover te spreken als het is is wat toevallig een vrouw is overkomen. Misschien vinden sommigen het ver gezocht, maar ik vind dat de manier waarop er vaak over verkrachtingen wordt geschreven (dus de vrouw als slachtoffer, niet de dader asl man) tekenent voor hoe we in onze maatschappij met verkrachtingen omgaan.Helemaal mee eens. Scherpe analyse.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 december 2009 om 12:17
quote:domnaiefmutsje schreef op 30 december 2009 @ 12:12:
Interessant Heejhallo.. wel iets om over na te denken.
Het is nu ook alsof je als vrouw moet bewijzen dat je verkracht bent. Tenminste in de situaties waarbij het er niet zo dik bovenop ligt.
Kijk, ik vind het natuurlijk ook beter als een vrouw aangifte doet. Maar ik zie niet in om een slachtoffer met nog een schuldgevoel op te zadelen. Het is in de eerste plaats de dader die verantwoordelijk is.
Hoe vaak gaat het niet nog in discussies of een vrouw het wel niet had moeten zien aankomen, of ze zich wel goed genoeg heeft verweerd, over wat ze aanheeft. En hoe weinig gaat het niet over welke mannen dit zijn. Waarom ze denken dat ze dit kunnen maken. Hoe andere mannen over verkrachters denken etc. Waar is de discussie tussen mannen? Waarom zijn verkrachtingszaken vaak zo slachtoffercentrisch? Ik bedoel dus, waarom vaak alleen maar vragen over wat het slachtoffer beter had moeten of kunnen doen. Alsof de verkrachtig iets betreft dat in de hand ligt van het slachtoffer en de dader niks te verantwoorden heeft.
Ik prijs me gelukkig dat ik tot het percentage vrouwen behoor dat nog nooit met seksueel geweld te maken heeft gehad. Maar verbaas me keer op keer erover hoe weinig we het over de daders hebben.
Interessant Heejhallo.. wel iets om over na te denken.
Het is nu ook alsof je als vrouw moet bewijzen dat je verkracht bent. Tenminste in de situaties waarbij het er niet zo dik bovenop ligt.
Kijk, ik vind het natuurlijk ook beter als een vrouw aangifte doet. Maar ik zie niet in om een slachtoffer met nog een schuldgevoel op te zadelen. Het is in de eerste plaats de dader die verantwoordelijk is.
Hoe vaak gaat het niet nog in discussies of een vrouw het wel niet had moeten zien aankomen, of ze zich wel goed genoeg heeft verweerd, over wat ze aanheeft. En hoe weinig gaat het niet over welke mannen dit zijn. Waarom ze denken dat ze dit kunnen maken. Hoe andere mannen over verkrachters denken etc. Waar is de discussie tussen mannen? Waarom zijn verkrachtingszaken vaak zo slachtoffercentrisch? Ik bedoel dus, waarom vaak alleen maar vragen over wat het slachtoffer beter had moeten of kunnen doen. Alsof de verkrachtig iets betreft dat in de hand ligt van het slachtoffer en de dader niks te verantwoorden heeft.
Ik prijs me gelukkig dat ik tot het percentage vrouwen behoor dat nog nooit met seksueel geweld te maken heeft gehad. Maar verbaas me keer op keer erover hoe weinig we het over de daders hebben.
woensdag 30 december 2009 om 12:20
quote:Poezewoes schreef op 30 december 2009 @ 12:11:
[...]
Meds, ik zeg niet dat je geen aangifte moet doen. Ik zeg dat je geen aangifte moet doen met de genoemde redenen.
Aangifte is een persoonlijke afweging, geen verplichting die men je op kan leggen. En slachtoffers overhalen door valse verwachtingen te wekken, vind ik niet kies.
Over getuigen heb ik niets gezegd.
Hier sluit ik me bij aan.
Of je aangifte doet is een persoonlijke keuze inderdaad en geen verplichting. Je zult voor jezelf maar zwaarwegende redenen hebben om het niet te doen. Moet ik mijn ex nu nog aan gaan geven omdat hij zich aan me vergreep tijdens onze relatie?
Misschien wel, om te voorkomen dat hij het bij zijn huidige vrouw doet maar ik moet er echt niet aan denken, het idee alleen al bezorgt me rillingen en dat terwijl verkrachting binnen een relatie strafbaar is, voor hém. Geen haar op mijn hoofd die er over piekert.
[...]
Meds, ik zeg niet dat je geen aangifte moet doen. Ik zeg dat je geen aangifte moet doen met de genoemde redenen.
Aangifte is een persoonlijke afweging, geen verplichting die men je op kan leggen. En slachtoffers overhalen door valse verwachtingen te wekken, vind ik niet kies.
Over getuigen heb ik niets gezegd.
Hier sluit ik me bij aan.
Of je aangifte doet is een persoonlijke keuze inderdaad en geen verplichting. Je zult voor jezelf maar zwaarwegende redenen hebben om het niet te doen. Moet ik mijn ex nu nog aan gaan geven omdat hij zich aan me vergreep tijdens onze relatie?
Misschien wel, om te voorkomen dat hij het bij zijn huidige vrouw doet maar ik moet er echt niet aan denken, het idee alleen al bezorgt me rillingen en dat terwijl verkrachting binnen een relatie strafbaar is, voor hém. Geen haar op mijn hoofd die er over piekert.
woensdag 30 december 2009 om 12:20
quote:Poezewoes schreef op 30 december 2009 @ 12:14:
[...]
Helemaal mee eens. Scherpe analyse. Ik heb het ook maar weer van een ander hoor. Ik las er een jaar of wat geleden iets over en het is blijven hangen. En nu zie ik toch ook vaak weer in discussies met vrouwen (hetzij een forum, hetzij een vrouwenblad) dat het slachtoffer vaak weggezet wordt als schuldige of medeplichtige ('Ze sloeg geen alarm, ze had daar niet moeten lopen, ze had geen kort rokje aan moeten doen, ze had aangifte moeten doen, ze had het iemand moeten vertellen, ze niet eerst moeten liegen, nu geloof niemand haar meer, zo verpest ze het voor anderen'). Ik heb daar problemen mee.
[...]
Helemaal mee eens. Scherpe analyse. Ik heb het ook maar weer van een ander hoor. Ik las er een jaar of wat geleden iets over en het is blijven hangen. En nu zie ik toch ook vaak weer in discussies met vrouwen (hetzij een forum, hetzij een vrouwenblad) dat het slachtoffer vaak weggezet wordt als schuldige of medeplichtige ('Ze sloeg geen alarm, ze had daar niet moeten lopen, ze had geen kort rokje aan moeten doen, ze had aangifte moeten doen, ze had het iemand moeten vertellen, ze niet eerst moeten liegen, nu geloof niemand haar meer, zo verpest ze het voor anderen'). Ik heb daar problemen mee.
woensdag 30 december 2009 om 12:25
quote:heejhallo schreef op 30 december 2009 @ 12:17:
[...]
Kijk, ik vind het natuurlijk ook beter als een vrouw aangifte doet. Maar ik zie niet in om een slachtoffer met nog een schuldgevoel op te zadelen. Het is in de eerste plaats de dader die verantwoordelijk is.
En dat is precies waar het misgaat. De verantwoordelijkheid voor een verkrachting zoekt een slachtoffer al vaak bij zichzelf, in ieder geval deels, zeker als het om iemand gaat die ze kent. Dan is ze vervolgens verantwoordelijk voor de aangifte en als het even meezit ook nog eens voor de vervolgslachtoffers als ze geen aangifte besluit te doen.
Wel een hoop verantwoordelijkheid voor iemand die het slachtoffer is van zoiets lafs als verkrachting.
[...]
Kijk, ik vind het natuurlijk ook beter als een vrouw aangifte doet. Maar ik zie niet in om een slachtoffer met nog een schuldgevoel op te zadelen. Het is in de eerste plaats de dader die verantwoordelijk is.
En dat is precies waar het misgaat. De verantwoordelijkheid voor een verkrachting zoekt een slachtoffer al vaak bij zichzelf, in ieder geval deels, zeker als het om iemand gaat die ze kent. Dan is ze vervolgens verantwoordelijk voor de aangifte en als het even meezit ook nog eens voor de vervolgslachtoffers als ze geen aangifte besluit te doen.
Wel een hoop verantwoordelijkheid voor iemand die het slachtoffer is van zoiets lafs als verkrachting.
woensdag 30 december 2009 om 12:30
quote:eleonora schreef op 30 december 2009 @ 12:25:
[...]
En dat is precies waar het misgaat. De verantwoordelijkheid voor een verkrachting zoekt een slachtoffer al vaak bij zichzelf, in ieder geval deels, zeker als het om iemand gaat die ze kent. Dan is ze vervolgens verantwoordelijk voor de aangifte en als het even meezit ook nog eens voor de vervolgslachtoffers als ze geen aangifte besluit te doen.
Wel een hoop verantwoordelijkheid voor iemand die het slachtoffer is van zoiets lafs als verkrachting.
Inderdaad. Ik ben niks geen mannenhater of zo, maar het eerste wat in me opkomt is: Ja, nu heeft de vrouw het zeker wéér gedaan, of er op zijn minst verantwoordig over. Belachelijk.
Ik vind echt dat we het te weinig over de daders hebben. Ik bedoel, dat zijn toch ook mannen die we kennen, misschien wel onze familie, of vrienden of collega's. Als 1 op de 4 vrouwen in haar leven seksueel geweld ervaart, dan betekent dit dat er dus een hoop mannen (ik ga er even van uit dat de daders meestal mannen zijn) daders zijn. Wie zijn dat, en waarom doen ze dat? en wat zeggen ze tegen zichzelf om dit goed te praten? Kijk er zullen altijd gestoorde mensen zijn die rare dingen doen (het type TBS'ers), maar wat beweegt mannen om vrouwen te verkrachten en hoe zien ze zichzelf daarna? Je hoort er amper wat over.
[...]
En dat is precies waar het misgaat. De verantwoordelijkheid voor een verkrachting zoekt een slachtoffer al vaak bij zichzelf, in ieder geval deels, zeker als het om iemand gaat die ze kent. Dan is ze vervolgens verantwoordelijk voor de aangifte en als het even meezit ook nog eens voor de vervolgslachtoffers als ze geen aangifte besluit te doen.
Wel een hoop verantwoordelijkheid voor iemand die het slachtoffer is van zoiets lafs als verkrachting.
Inderdaad. Ik ben niks geen mannenhater of zo, maar het eerste wat in me opkomt is: Ja, nu heeft de vrouw het zeker wéér gedaan, of er op zijn minst verantwoordig over. Belachelijk.
Ik vind echt dat we het te weinig over de daders hebben. Ik bedoel, dat zijn toch ook mannen die we kennen, misschien wel onze familie, of vrienden of collega's. Als 1 op de 4 vrouwen in haar leven seksueel geweld ervaart, dan betekent dit dat er dus een hoop mannen (ik ga er even van uit dat de daders meestal mannen zijn) daders zijn. Wie zijn dat, en waarom doen ze dat? en wat zeggen ze tegen zichzelf om dit goed te praten? Kijk er zullen altijd gestoorde mensen zijn die rare dingen doen (het type TBS'ers), maar wat beweegt mannen om vrouwen te verkrachten en hoe zien ze zichzelf daarna? Je hoort er amper wat over.
woensdag 30 december 2009 om 12:38
Het is 1 op de 3 overigens.
Seksueel geweld bij 1 op 3 vrouwen
Van onze verslaggeefster Kim van Keken op 08 juli '09, 00:00, bijgewerkt 06 september '09, 00:00
DEN HAAG - Rapport kenniscentrum: 12 procent is verkracht.Bussemaker wil voorlichting meer richten op jongens.Ook mannen zijn slachtoffer.
den haag Een op de drie vrouwen heeft te maken gehad met seksueel geweld, 12 procent zegt ooit te zijn verkracht. Dat blijkt uit het rapport Seksuele Gezondheid in Nederland 2009 van het kenniscentrum Rutgers Nisso Groep. Staatssecretaris Jet Bussemaker van Volksgezondheid nam het dinsdag in ontvangst.
Ze blijft de cijfers, die overeenkomen met een eerdere monitor uit 2006, ‘schokkend’ vinden. ‘Er is duidelijk werk aan de winkel.’ Dit najaar komt ze met een aanpak om seksuele dwang tegen te gaan. ‘Er zal ook meer beleid moeten komen dat is gericht op jongens.’
De voorlichting is nu vooral gericht op meisjes, zegt de Rutgers Nisso Groep, maar zou zich ook op jongens, en dus (potentiële) daders, moeten richten. Op school wordt vooral voorlichting gegeven over veilig vrijen. Volgens de experts moet meer aandacht komen voor het respecteren van andermans seksuele grenzen.
Voor het onderzoek, dat ook in 2006 is uitgevoerd, zijn 6.428 mannen en vrouwen ondervraagd over geboorteregeling, geslachtziekten en dwang. Het begrip seksueel geweld is breed: gedwongen uitkleden, dwang tot orale seks, aanranding of verkrachting (penetratie). Een op de vijf vrouwen zegt voor haar 16de seksueel geweld te hebben meegemaakt.
Aangifte wordt nauwelijks gedaan. Een op de zes vrouwen gaat naar de politie na een verkrachting. ‘Veel te weinig’, zegt onderzoekster Floor Bakker. ‘De drempel is te hoog.’ In de meeste gevallen is de dader van seksueel geweld een bekende, een kwart is zelfs de (ex)partner. ‘Vrouwen durven dan vaak geen aangifte doen, het voelt voor hen als verlinken.’
Volgens de Rutgers Nisso Groep heerst op zwangerschap na een verkrachting een groot taboe. Een op de honderd vrouwen in Nederland is ooit zwanger geworden na seksueel geweld. De helft pleegde abortus, eenvijfde kreeg een miskraam, eenderde kreeg het kind (dat soms werd afgestaan ter adoptie). De vrouwen zelf, maar ook de hulpverleners, praten er nauwelijks over.
Nog steeds bestaan veel excuses voor seksueel gewelddadig gedrag, concludeert het kenniscentrum. Een kwart van de vrouwen gelooft erin dat als een man seksueel heel opgewonden is, hij zich niet kan inhouden. Een op de zes mannen vindt dat vrouwen die zich te uitdagend kleden vragen om seks.
Ook mannen zijn slachtoffer van seksueel geweld, 3 procent zegt ooit te zijn verkracht.
Bron: Volkskrant.nl
Seksueel geweld bij 1 op 3 vrouwen
Van onze verslaggeefster Kim van Keken op 08 juli '09, 00:00, bijgewerkt 06 september '09, 00:00
DEN HAAG - Rapport kenniscentrum: 12 procent is verkracht.Bussemaker wil voorlichting meer richten op jongens.Ook mannen zijn slachtoffer.
den haag Een op de drie vrouwen heeft te maken gehad met seksueel geweld, 12 procent zegt ooit te zijn verkracht. Dat blijkt uit het rapport Seksuele Gezondheid in Nederland 2009 van het kenniscentrum Rutgers Nisso Groep. Staatssecretaris Jet Bussemaker van Volksgezondheid nam het dinsdag in ontvangst.
Ze blijft de cijfers, die overeenkomen met een eerdere monitor uit 2006, ‘schokkend’ vinden. ‘Er is duidelijk werk aan de winkel.’ Dit najaar komt ze met een aanpak om seksuele dwang tegen te gaan. ‘Er zal ook meer beleid moeten komen dat is gericht op jongens.’
De voorlichting is nu vooral gericht op meisjes, zegt de Rutgers Nisso Groep, maar zou zich ook op jongens, en dus (potentiële) daders, moeten richten. Op school wordt vooral voorlichting gegeven over veilig vrijen. Volgens de experts moet meer aandacht komen voor het respecteren van andermans seksuele grenzen.
Voor het onderzoek, dat ook in 2006 is uitgevoerd, zijn 6.428 mannen en vrouwen ondervraagd over geboorteregeling, geslachtziekten en dwang. Het begrip seksueel geweld is breed: gedwongen uitkleden, dwang tot orale seks, aanranding of verkrachting (penetratie). Een op de vijf vrouwen zegt voor haar 16de seksueel geweld te hebben meegemaakt.
Aangifte wordt nauwelijks gedaan. Een op de zes vrouwen gaat naar de politie na een verkrachting. ‘Veel te weinig’, zegt onderzoekster Floor Bakker. ‘De drempel is te hoog.’ In de meeste gevallen is de dader van seksueel geweld een bekende, een kwart is zelfs de (ex)partner. ‘Vrouwen durven dan vaak geen aangifte doen, het voelt voor hen als verlinken.’
Volgens de Rutgers Nisso Groep heerst op zwangerschap na een verkrachting een groot taboe. Een op de honderd vrouwen in Nederland is ooit zwanger geworden na seksueel geweld. De helft pleegde abortus, eenvijfde kreeg een miskraam, eenderde kreeg het kind (dat soms werd afgestaan ter adoptie). De vrouwen zelf, maar ook de hulpverleners, praten er nauwelijks over.
Nog steeds bestaan veel excuses voor seksueel gewelddadig gedrag, concludeert het kenniscentrum. Een kwart van de vrouwen gelooft erin dat als een man seksueel heel opgewonden is, hij zich niet kan inhouden. Een op de zes mannen vindt dat vrouwen die zich te uitdagend kleden vragen om seks.
Ook mannen zijn slachtoffer van seksueel geweld, 3 procent zegt ooit te zijn verkracht.
Bron: Volkskrant.nl
woensdag 30 december 2009 om 13:39
Ik vraag me af waar de stelligheid vandaan komt waarmee mensen denken dat een aangifte herhaling zal voorkomen. De strafmaat in Nederland is verschikkelijk laag, om nog maar te zwijgen van de zeer geringe kans die er is dat een aangifte daadwerkelijk tot een veroordeling zal leiden.
Aan de kant van het slachtoffer wordt volgens mij een beetje uit het oog verloren dat je het dus opneemt tegen iemand die zojuist heeft bewezen in staat te zijn je ergste nachtmerrie waar te maken. En de persoon tegen wie je aangifte doet weet dat jij dat hebt gedaan. In het geval van een bekende omdat hij je al kent, in het geval van een onbekende omdat hij via zijn advocaat inzage heeft in de stukken, waaronder ook de aangifte.
Het is één ding om te zeggen 'die man is een verkrachter', het is van een heel andere orde om te zeggen 'die man heeft mij verkracht'.
Aan de kant van het slachtoffer wordt volgens mij een beetje uit het oog verloren dat je het dus opneemt tegen iemand die zojuist heeft bewezen in staat te zijn je ergste nachtmerrie waar te maken. En de persoon tegen wie je aangifte doet weet dat jij dat hebt gedaan. In het geval van een bekende omdat hij je al kent, in het geval van een onbekende omdat hij via zijn advocaat inzage heeft in de stukken, waaronder ook de aangifte.
Het is één ding om te zeggen 'die man is een verkrachter', het is van een heel andere orde om te zeggen 'die man heeft mij verkracht'.
woensdag 30 december 2009 om 13:43
quote:twinkeling schreef op 30 december 2009 @ 13:39:
Ik vraag me af waar de stelligheid vandaan komt waarmee mensen denken dat een aangifte herhaling zal voorkomen. De strafmaat in Nederland is verschikkelijk laag, om nog maar te zwijgen van de zeer geringe kans die er is dat een aangifte daadwerkelijk tot een veroordeling zal leiden.
Aan de kant van het slachtoffer wordt volgens mij een beetje uit het oog verloren dat je het dus opneemt tegen iemand die zojuist heeft bewezen in staat te zijn je ergste nachtmerrie waar te maken. En de persoon tegen wie je aangifte doet weet dat jij dat hebt gedaan. In het geval van een bekende omdat hij je al kent, in het geval van een onbekende omdat hij via zijn advocaat inzage heeft in de stukken, waaronder ook de aangifte.
Het is één ding om te zeggen 'die man is een verkrachter', het is van een heel andere orde om te zeggen 'die man heeft mij verkracht'.
Ik vraag me af waar de stelligheid vandaan komt waarmee mensen denken dat een aangifte herhaling zal voorkomen. De strafmaat in Nederland is verschikkelijk laag, om nog maar te zwijgen van de zeer geringe kans die er is dat een aangifte daadwerkelijk tot een veroordeling zal leiden.
Aan de kant van het slachtoffer wordt volgens mij een beetje uit het oog verloren dat je het dus opneemt tegen iemand die zojuist heeft bewezen in staat te zijn je ergste nachtmerrie waar te maken. En de persoon tegen wie je aangifte doet weet dat jij dat hebt gedaan. In het geval van een bekende omdat hij je al kent, in het geval van een onbekende omdat hij via zijn advocaat inzage heeft in de stukken, waaronder ook de aangifte.
Het is één ding om te zeggen 'die man is een verkrachter', het is van een heel andere orde om te zeggen 'die man heeft mij verkracht'.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 30 december 2009 om 13:44
Kalima,
Ik hoop dat je inmiddels je vriend gesproken hebt. Als je je veilig voelt bij hem, dan hoop ik dat je uit de voeten kunt met het feit dat hij niet de schoonheidsprijs verdient met zijn reactie op jouw bericht dat qua vorm ook niet echt uitblonk. Ik kan me vrij makkelijk voorstellen dat het je opeens teveel werd en je het er echt per se op dat moment meteen uit moest gooien. Geen verwijten dus naar je eigen communicatie, maar doe jezelf een plezier en gun hem ook wat ruimte om te zoeken naar een reactie. Als je hem uit woede of onmacht of wat dan ook van je af duwt, duw je daarmee ook je eigen warme, liefdevolle, sterke schouder weg. En die kan je denk ik nu juist wel gebruiken.
Ik hoop dat je inmiddels je vriend gesproken hebt. Als je je veilig voelt bij hem, dan hoop ik dat je uit de voeten kunt met het feit dat hij niet de schoonheidsprijs verdient met zijn reactie op jouw bericht dat qua vorm ook niet echt uitblonk. Ik kan me vrij makkelijk voorstellen dat het je opeens teveel werd en je het er echt per se op dat moment meteen uit moest gooien. Geen verwijten dus naar je eigen communicatie, maar doe jezelf een plezier en gun hem ook wat ruimte om te zoeken naar een reactie. Als je hem uit woede of onmacht of wat dan ook van je af duwt, duw je daarmee ook je eigen warme, liefdevolle, sterke schouder weg. En die kan je denk ik nu juist wel gebruiken.
woensdag 30 december 2009 om 14:45
quote:heejhallo schreef op 30 december 2009 @ 12:30:
[...]
Als 1 op de 4 vrouwen in haar leven seksueel geweld ervaart, dan betekent dit dat er dus een hoop mannen (ik ga er even van uit dat de daders meestal mannen zijn) daders zijn. Wie zijn dat, en waarom doen ze dat? en wat zeggen ze tegen zichzelf om dit goed te praten? Vergeet niet dat er een heleboel gevallen zijn waarin een vrouw zich wel verkracht voelt, maar de man in kwestie niet het idee heeft iemand verkracht te hebben. Ook die vrouwen horen bij de 1 op 3.
Bijvoorbeeld bij verkrachting binnen relaties, want 'seks hoort er nu eenmaal bij'. Of verkrachting na een date, waarbij de vrouw nee zegt, maar onder druk uiteindelijk niet meer protesteert omdat ze denkt dat ze zichzelf in die situatie heeft gebracht, of toegeeft om er maar van af te zijn, of uit angst, en de man vat dat op als toestemming.
Dat is dan ook de groep mannen waar voorlichting zich op zou moeten richten, en waar voorlichting ook baat kan hebben. Dat zijn de mannen die niet bewust verkrachten, maar wel slachtoffers maken.
[...]
Als 1 op de 4 vrouwen in haar leven seksueel geweld ervaart, dan betekent dit dat er dus een hoop mannen (ik ga er even van uit dat de daders meestal mannen zijn) daders zijn. Wie zijn dat, en waarom doen ze dat? en wat zeggen ze tegen zichzelf om dit goed te praten? Vergeet niet dat er een heleboel gevallen zijn waarin een vrouw zich wel verkracht voelt, maar de man in kwestie niet het idee heeft iemand verkracht te hebben. Ook die vrouwen horen bij de 1 op 3.
Bijvoorbeeld bij verkrachting binnen relaties, want 'seks hoort er nu eenmaal bij'. Of verkrachting na een date, waarbij de vrouw nee zegt, maar onder druk uiteindelijk niet meer protesteert omdat ze denkt dat ze zichzelf in die situatie heeft gebracht, of toegeeft om er maar van af te zijn, of uit angst, en de man vat dat op als toestemming.
Dat is dan ook de groep mannen waar voorlichting zich op zou moeten richten, en waar voorlichting ook baat kan hebben. Dat zijn de mannen die niet bewust verkrachten, maar wel slachtoffers maken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 december 2009 om 15:29
Interessante bijdragen van @heejhallo en poezewoes.
Het brengt emoties in mij naar boven die ik eigenlijk niet wil voelen. Een man heeft mij ook verkracht 12 jaar geleden; ik was heel erg bang en heb het lang voor me gehouden en geen aangifte gedaan.
De paar mensen die ik het heb verteld wilden altijd de precieze omstandigheden weten. Dan voelde het alsof ik me moest verdedigen, bovendien het ging allemaal zo snel en ik was in shock. Een vriendin suggereerde idd dat ik het aan had kunnen zien komen. Misschien wel, maar tot die verkrachting ging ik dus nog uit van de goede bedoelingen van mensen. Nu niet meer...
Ik heb me ook afgevraagd waarom die man het een kick vond mij zo bang te maken en te vernederen. Het is een soort pijn die niet vergelijken is met een ander soort verdriet.
Misschien dat Kalima later nog reageert, als ze alle respons een beetje verteerd heeft.
Het brengt emoties in mij naar boven die ik eigenlijk niet wil voelen. Een man heeft mij ook verkracht 12 jaar geleden; ik was heel erg bang en heb het lang voor me gehouden en geen aangifte gedaan.
De paar mensen die ik het heb verteld wilden altijd de precieze omstandigheden weten. Dan voelde het alsof ik me moest verdedigen, bovendien het ging allemaal zo snel en ik was in shock. Een vriendin suggereerde idd dat ik het aan had kunnen zien komen. Misschien wel, maar tot die verkrachting ging ik dus nog uit van de goede bedoelingen van mensen. Nu niet meer...
Ik heb me ook afgevraagd waarom die man het een kick vond mij zo bang te maken en te vernederen. Het is een soort pijn die niet vergelijken is met een ander soort verdriet.
Misschien dat Kalima later nog reageert, als ze alle respons een beetje verteerd heeft.
woensdag 30 december 2009 om 15:55
quote:elninjoo schreef op 30 december 2009 @ 09:54:
[...]
Waarom zou hij schrikken van 'n smsje over iets wat jaren geleden is gebeurd? Denk dat hij het gewoon voor kennisgeving aanneemt als ze niet persoonlijk contact met hem opneemt.
Sms-en als je ergens mee zit is gewoon dom.
Ik ben hier nu pas weer. Ik bedoel dus meer dat hij dan is geschrokken van de inhoud. Maar een echte vent had dan wel op de stoep gestaan vind ik. Als ie die gast even gaat bellen.. tsja hooguit lijkt het mij om even duidelijk te maken dat het een klootzak is ofzo. Ik vind het maar raar dat ie vervolgens niks van zich laat horen. Hij kan het blijkbaar niet handelen ofzo.
Dus snap TO wel, dat ze ook pissig is op haar vriend nu.
Ik zou hem wel zelf bellen en vragen terug te bellen. Of in ieder geval je foon even aanzetten....
[...]
Waarom zou hij schrikken van 'n smsje over iets wat jaren geleden is gebeurd? Denk dat hij het gewoon voor kennisgeving aanneemt als ze niet persoonlijk contact met hem opneemt.
Sms-en als je ergens mee zit is gewoon dom.
Ik ben hier nu pas weer. Ik bedoel dus meer dat hij dan is geschrokken van de inhoud. Maar een echte vent had dan wel op de stoep gestaan vind ik. Als ie die gast even gaat bellen.. tsja hooguit lijkt het mij om even duidelijk te maken dat het een klootzak is ofzo. Ik vind het maar raar dat ie vervolgens niks van zich laat horen. Hij kan het blijkbaar niet handelen ofzo.
Dus snap TO wel, dat ze ook pissig is op haar vriend nu.
Ik zou hem wel zelf bellen en vragen terug te bellen. Of in ieder geval je foon even aanzetten....
