Relaties
alle pijlers
Vriendin kwijt door jaloezie
maandag 15 januari 2018 om 16:53
Lieve allemaal. Een goede vriendin van me, die ik al 15 jaar ken (vanuit onze studententijd) neemt de laatste tijd steeds meer afstand van me.
Nu had ik al langer het idee dat er iets aan de hand was, maar dit weekend kwam de aap uit de mouw: ze vindt het lastig om met me om te gaan, omdat ik allerlei dingen heb en doe die zij ook graag zou willen.
Zo noemde ze mijn relatie (zij is single), de band met mijn familie (zij heeft ruzie, of geen contact meer), de vele reizen die ik maak, mijn kind en zwangerschap (zij is 36 en wil ook graag een kind, maar dit is niet makkelijk te realiseren zonder relatie en alleen ziet ze het ook niet zitten) en mijn werk (beide gestudeerd aan de universiteit, maar zij is nooit aan een baan op niveau gekomen en verdient fors minder en woont in een klein huurappartement, terwijl ik al jaren in een koopwoning woon, eigen auto rij, genoeg geld voor leuke reizen en uitstapjes, etc).
Nu snap ik best dat ze baalt van haar eigen situatie, maar het voelde toch heel rot om als vriendin afgerekend te worden op deze verschillen. Ik weet ook niet goed wat ik kan doen om haar minder jaloers te maken.
Iemand tips? Ik wil haar echt niet kwijt. We zijn altijd heel close geweest en ik vind haar hartstikke lief en leuk en tof en grappig. Zoiets als dit zou toch niet in de weg hoeven staan van een goede vriendschap?
Nu had ik al langer het idee dat er iets aan de hand was, maar dit weekend kwam de aap uit de mouw: ze vindt het lastig om met me om te gaan, omdat ik allerlei dingen heb en doe die zij ook graag zou willen.
Zo noemde ze mijn relatie (zij is single), de band met mijn familie (zij heeft ruzie, of geen contact meer), de vele reizen die ik maak, mijn kind en zwangerschap (zij is 36 en wil ook graag een kind, maar dit is niet makkelijk te realiseren zonder relatie en alleen ziet ze het ook niet zitten) en mijn werk (beide gestudeerd aan de universiteit, maar zij is nooit aan een baan op niveau gekomen en verdient fors minder en woont in een klein huurappartement, terwijl ik al jaren in een koopwoning woon, eigen auto rij, genoeg geld voor leuke reizen en uitstapjes, etc).
Nu snap ik best dat ze baalt van haar eigen situatie, maar het voelde toch heel rot om als vriendin afgerekend te worden op deze verschillen. Ik weet ook niet goed wat ik kan doen om haar minder jaloers te maken.
Iemand tips? Ik wil haar echt niet kwijt. We zijn altijd heel close geweest en ik vind haar hartstikke lief en leuk en tof en grappig. Zoiets als dit zou toch niet in de weg hoeven staan van een goede vriendschap?
dinsdag 16 januari 2018 om 12:58
Prima hoor!GenieInABottle schreef: ↑16-01-2018 12:55Ah, nu begrijp ik waar de angel zit. Ik verwijt niemand iets
Ik geef wel aan wat ik hier zie gebeuren. En ik besef heel goed dat ik dat doe vanuit mijn referentiekader.
Dus als het zo is overgekomen, mijn excuses
Ik denk dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde willen: goede vrienden hebben en ik snap heel goed dat het pijnlijk is voor to als haar vriendin aangeeft afstand te willen. Wat de achterliggende oorzaak ook is.
anoniem_193625 wijzigde dit bericht op 16-01-2018 13:00
0.28% gewijzigd
dinsdag 16 januari 2018 om 12:59
Je vergelijkt in je reacties op dit forum de problemen van forummers met je eigen leven, en je concludeert in die reacties vervolgens dat jij die problemen niet hebt. Je geeft daar ook een reden voor: je flexibiliteit, je doorzettingsvermogen, je vermogen om mogelijkheden te zien. Die manier van reageren is inderdaad geen vergelijking met mensen die het beter voor elkaar hebben, maar een vergelijking naar beneden. Het is eenzelfde proces, maar dan de andere kant op, wat mensen gebruiken in hun identiteitsvorming. De meeste mensen doen dat, maar niet allemaal hardop
dinsdag 16 januari 2018 om 13:00
Ik zie hier een hoop invalshoeken en een aantal verwijten. Of ze wel of niet juist zijn weet ik niet, maar je kunt het ook anders formuleren zonder er een oordeel aan te hangen. Iets in de trant van: pas op, een valkuil, wanneer je zelf erg gelukkig bent en het je voor de wind gaat, is dat je daar onbewust in je communicatie in kunt doorslaan wanneer je vriendin zich juist minder voelt of ongelukkig over haar eigen leven. Zoek de balans in het delen van je geluk en in de interesse in haar en haar leven.
Persoonlijk heb ik een beetje hetzelfde met een vriendin. Heb ik een vriend, dan voelt zij zich jaloers en minderwaardig, omdat zij dat eigenlijk nooit heeft. Op die momenten vertel ik juist niet eindeloos over het geluk van mij en mijn vriend, maar spreek ik ook apart af zodat ik haar duidelijk kan maken dat zij hoe dan ook mijn beste vriendin is en zal blijven. Ze voelt zich dan ook gewaardeerd en ziet dan ook wel dat er meer is dan alleen dat geluk. Het is soms een beetje een balans zoeken. Als ik nu een date heb gehad, reageert ze soms jaloers of maken we grappen over het eeuwig vrijgezel blijven. Maar merk ik dat het te gevoelig ligt dan laat ik me er verder gewoon niet te veel over uit. Je kunt het dan ook over andere leuke dingen hebben.
Persoonlijk heb ik een beetje hetzelfde met een vriendin. Heb ik een vriend, dan voelt zij zich jaloers en minderwaardig, omdat zij dat eigenlijk nooit heeft. Op die momenten vertel ik juist niet eindeloos over het geluk van mij en mijn vriend, maar spreek ik ook apart af zodat ik haar duidelijk kan maken dat zij hoe dan ook mijn beste vriendin is en zal blijven. Ze voelt zich dan ook gewaardeerd en ziet dan ook wel dat er meer is dan alleen dat geluk. Het is soms een beetje een balans zoeken. Als ik nu een date heb gehad, reageert ze soms jaloers of maken we grappen over het eeuwig vrijgezel blijven. Maar merk ik dat het te gevoelig ligt dan laat ik me er verder gewoon niet te veel over uit. Je kunt het dan ook over andere leuke dingen hebben.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:00
N00R85 schreef: ↑16-01-2018 12:53Als mijn vriendin iets vertelt wat niet lekker gaat in haar leven, dan luister ik naar haar en probeer met haar mee te denken, zonder te adviseren, of te vertellen dat ze iets verkeerds doet. Vergelijken met mijn eigen situatie zou niet in me opkomen eigenlijk.
Sowieso vergelijk ik niet zo graag. Er zullen altijd mensen zijn die het beter voor elkaar hebben, of knapper zijn, of leuker, of een nog betere baan hebben, of wat dan ook. Als je daaraan gaat beginnen wordt je heel ongelukkig, denk ik.
Ik vind mijn leven vrij gemiddeld. Ik heb een gewone baan, ik verdien wel aardig, maar ook weer geen topsalaris. Het hebben van een relatie en kinderen is op je 33e ook niet heel opmerkelijk evenmin als het bezitten van een huis en een auto. Ik ben zelf wel tevreden met mijn leven, maar het is niet omdat het nou zo fantastisch is. Gewoon omdat IK er blij van wordt en geen hele hoge eisen stel. Het is niet iets om over op te scheppen. Ik heb ook zo mijn moeilijke momenten en tegenslagen, net als een ieder ander.
Is het niet vermoeiend om maar zo door te blijven gaan? Je vriendin zegt tegen jou dat zij een probleem heeft en verbreekt daarom de vriendschap. Waarom betrek je het dan zo op jezelf? Is dat omdat jij dan vind dat je gefaald hebt in het 'oh zo maakbare' leven? Want soms lopen dingen nou eenmaal zo. Wij weten niet hoe jij offline bent, maakt ook niet zoveel uit. Je vriendin wil rust, ik zou dat haar gunnen. Dat was je ook van plan. Goed zo. Maar wat heeft het nut dan om hier verder je gaan over hoe... nou ja "goed/normaal/whatever" jij dan wel niet bent? Maakt toch niet uit? Als je echt oprecht naar je gedrag wil kijken, vraag dan wat mensen uit je omgeving hoe zij je zien.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:04
Ik heb ook wel vriendschappen laten verwateren met mensen die een klein kind hadden en zwanger waren van nummer twee en alles ging geweldig - terwijl ik in de medische molen zat om zwanger te kunnen worden met alle frustraties en ellende van dien en zonder enig succes met met als bonus maandelijkse jankbuien als ik weer ongesteld was geworden.
Dat was geen kwestie dat ik niet blij voor ze was dat zij wel een leuke lieve (en bij tijden jankende dreinende) baby hadden, maar ik kon het niet meer zien. Dat verliefde geaai over die buik, het gemopper op de doorwaakte nachten, de roze bubbel waar ze in zaten... echt, ik kon het gewoon niet meer aan.
Ik vind vriendin van TO eerlijk dat ze zegt waarom ze afstand wil in de vriendschap, want dat heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon niet meer gebeld en geen afspraken meer gemaakt en contact afgehouden en het zo dood laten bloeden.
Mijn zus accepteerde het niet en kwam met me praten toen ze me niet veel hoorde tijdens haar zwangerschap. Dat is weer goed gekomen, natuurlijk, het is m'n zus. Maar met andere vriendinnen niet. Want die blije verhalen over bevallingen en mijn jankverhalen over hormonen slikken en inwendige echo's zo bleven en we zaten daardoor echt op een andere golflengte.
Dat was geen kwestie dat ik niet blij voor ze was dat zij wel een leuke lieve (en bij tijden jankende dreinende) baby hadden, maar ik kon het niet meer zien. Dat verliefde geaai over die buik, het gemopper op de doorwaakte nachten, de roze bubbel waar ze in zaten... echt, ik kon het gewoon niet meer aan.
Ik vind vriendin van TO eerlijk dat ze zegt waarom ze afstand wil in de vriendschap, want dat heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon niet meer gebeld en geen afspraken meer gemaakt en contact afgehouden en het zo dood laten bloeden.
Mijn zus accepteerde het niet en kwam met me praten toen ze me niet veel hoorde tijdens haar zwangerschap. Dat is weer goed gekomen, natuurlijk, het is m'n zus. Maar met andere vriendinnen niet. Want die blije verhalen over bevallingen en mijn jankverhalen over hormonen slikken en inwendige echo's zo bleven en we zaten daardoor echt op een andere golflengte.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 16 januari 2018 om 13:07
Je doet me denken aan mijn schoonzus, to, misschien geheel ten onrechte. Ze is een hartstikke lief en pragmatisch ingesteld mens. Ik ben er meer één van het bedachtzame soort.
Zij en ik verschillen zo ongeveer als water en vuur van elkaar.
We kunnen dit nu naar elkaar toe benoemen, onze sterke en zwakke punten en hoe we elkaar daarin kunnen aanvullen.
We mogen elkaar heel graag, maar die grote verschillen qua levensstijl zijn niet altijd makkelijk.
Ik heb het idee dat jouw vriendin dat momenteel niet kan opbrengen.
Zij en ik verschillen zo ongeveer als water en vuur van elkaar.
We kunnen dit nu naar elkaar toe benoemen, onze sterke en zwakke punten en hoe we elkaar daarin kunnen aanvullen.
We mogen elkaar heel graag, maar die grote verschillen qua levensstijl zijn niet altijd makkelijk.
Ik heb het idee dat jouw vriendin dat momenteel niet kan opbrengen.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:07
Wat verdrietig voor jemakreel schreef: ↑16-01-2018 13:04Ik heb ook wel vriendschappen laten verwateren met mensen die een klein kind hadden en zwanger waren van nummer twee en alles ging geweldig - terwijl ik in de medische molen zat om zwanger te kunnen worden met alle frustraties en ellende van dien en zonder enig succes met met als bonus maandelijkse jankbuien als ik weer ongesteld was geworden.
Dat was geen kwestie dat ik niet blij voor ze was dat zij wel een leuke lieve (en bij tijden jankende dreinende) baby hadden, maar ik kon het niet meer zien. Dat verliefde geaai over die buik, het gemopper op de doorwaakte nachten, de roze bubbel waar ze in zaten... echt, ik kon het gewoon niet meer aan.
Ik vind vriendin van TO eerlijk dat ze zegt waarom ze afstand wil in de vriendschap, want dat heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon niet meer gebeld en geen afspraken meer gemaakt en contact afgehouden en het zo dood laten bloeden.
Mijn zus accepteerde het niet en kwam met me praten toen ze me niet veel hoorde tijdens haar zwangerschap. Dat is weer goed gekomen, natuurlijk, het is m'n zus. Maar met andere vriendinnen niet. Want die blije verhalen over bevallingen en mijn jankverhalen over hormonen slikken en inwendige echo's zo bleven en we zaten daardoor echt op een andere golflengte.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:11
spijker op de zere kop wat mij betreft...chocolol schreef: ↑16-01-2018 12:53..zucht..
Weet je, ik vind TO's reacties gewoon opvallend. Dat ze dingen zegt als 'vriendin plaatst mij op een voetstuk' of 'onze relatie is heel open' of 'ik ga lekker rondhangen met positieve mensen' of 'ik vind de relatie wel waardevol, is dat niet genoeg'. Zulke dingen vind ik niet overkomen als een goede vriendschap. Maar dat is mijn mening. Jij ziet dat anders, dat kan. Misschien kan jij TO dan wat goede tips geven of whatever TO dan ook zoekt.
het grappige is dat ik door dit topic heel anders ben gaan denken over TO, weer wat geleerd
Lorem Ipsum
dinsdag 16 januari 2018 om 13:12
Ik denk ook dat het 'm eerder zit in compleet andere levensvisies en -stijlen ipv in jaloezie. Levens veranderen nu eenmaal en niet iedere vriendschap is daar tegen bestand helaas.lisaviva schreef: ↑16-01-2018 13:07Je doet me denken aan mijn schoonzus, to, misschien geheel ten onrechte. Ze is een hartstikke lief en pragmatisch ingesteld mens. Ik ben er meer één van het bedachtzame soort.
Zij en ik verschillen zo ongeveer als water en vuur van elkaar.
We kunnen dit nu naar elkaar toe benoemen, onze sterke en zwakke punten en hoe we elkaar daarin kunnen aanvullen.
We mogen elkaar heel graag, maar die grote verschillen qua levensstijl zijn niet altijd makkelijk.
Ik heb het idee dat jouw vriendin dat momenteel niet kan opbrengen.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:25
Kan me voorstellen dat je zo iemand niet als vriendin wilt, maar dit is bij TO of haar vriendin niet aan de orde.blue123 schreef: ↑16-01-2018 13:19Heb alleen de OP gelezen.
Ik heb een "vriendin" gehad die altijd jaloers was.
IK heb een goede band met mijn familie en zij heeft dat niet.Haar ouders zijn inmiddels ook helaas overleden.
Ik woon samen.Zij zegt niet samen te kunnen wonen wegens financiële redenen (grote onzin)
Ze is jaloers op mijn inkomsten.
Etc.Etc.
Dit vind ik zo bizar!En als het nou alleen nog jaloezie was..Ze gunt het me ook niet dat is het erge en dat noem ik geen vriendin.
Wat zij niet heeft gunt ze een ander ook niet.
Het is zelfs zo erg dat ze hoopt dat iemand anders zijn of haar ouders ook dood gaan, een ander vrijgezel wordt enz. enz.
Ik wil zo n iemand niet eens als vriendin.
Heb het contact laten verwateren.
Ik kan niet begrijpen hoe je zo kan denken en iemand anders zo iets kan misgunnen.
Ik ben ook weleens "jaloers"..Maar iemand iets niet gunnen?Nee.Dat komt niet eens in mijn hoofd op.
Het enige wat zij had was afgunst.En als er ergens ruzie was of is, dan is ze daar als de kippen bij om het leed te aanschouwen en nog extra olie op het vuur te gooien.Daarna verteld ze het aan iedereen die het maar horen wil.
dinsdag 16 januari 2018 om 13:31
Wat verdrietigmakreel schreef: ↑16-01-2018 13:04Ik heb ook wel vriendschappen laten verwateren met mensen die een klein kind hadden en zwanger waren van nummer twee en alles ging geweldig - terwijl ik in de medische molen zat om zwanger te kunnen worden met alle frustraties en ellende van dien en zonder enig succes met met als bonus maandelijkse jankbuien als ik weer ongesteld was geworden.
Dat was geen kwestie dat ik niet blij voor ze was dat zij wel een leuke lieve (en bij tijden jankende dreinende) baby hadden, maar ik kon het niet meer zien. Dat verliefde geaai over die buik, het gemopper op de doorwaakte nachten, de roze bubbel waar ze in zaten... echt, ik kon het gewoon niet meer aan.
Ik vind vriendin van TO eerlijk dat ze zegt waarom ze afstand wil in de vriendschap, want dat heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon niet meer gebeld en geen afspraken meer gemaakt en contact afgehouden en het zo dood laten bloeden.
Mijn zus accepteerde het niet en kwam met me praten toen ze me niet veel hoorde tijdens haar zwangerschap. Dat is weer goed gekomen, natuurlijk, het is m'n zus. Maar met andere vriendinnen niet. Want die blije verhalen over bevallingen en mijn jankverhalen over hormonen slikken en inwendige echo's zo bleven en we zaten daardoor echt op een andere golflengte.
Ik denk inderdaad dat dit bij mijn vriendin ook speelt. Het is nu te pijnlijk voor haar. Misschien komt het ooit weer goed. Ik hoop het. Zo'n zwangere buik kun je helaas niet even thuislaten.
dinsdag 16 januari 2018 om 14:01
Hier moest ik even om grinniken.
Vind het van je vriendin dapper dat ze je het verteld heeft, vind het voor jou jammer en vervelend omdat ik begrijp dat het toch min of meer uit de lucht komt vallen. Hoop dat dit allemaal tijdelijk is, maar hou rekening met dat de afstand die ze vraagt zo blijft.
Nou ja, is al meerdere keren gezegd, hou de deur open, veel meer dan dat en haar wens respecteren kun je nu niet. Hoe moeilijk het voor jou ook is.
Succes.
There is always something happening, and it's usually right now
dinsdag 16 januari 2018 om 14:10
Ja, ik zeg het omdat ik dat met mijn kind wel doe. Ik confronteer haar daar zo min mogelijk mee en begin nooit zomaar over hem. Alleen als ze er expliciet om vraagt zeg ik in een paar zinnen hoe het gaat en schakel dan over naar een ander onderwerp, omdat ik weet dat het haar pijn doet dat zij geen kind heeft.Grobbekuiken_ schreef: ↑16-01-2018 14:01Hier moest ik even om grinniken.
Vind het van je vriendin dapper dat ze je het verteld heeft, vind het voor jou jammer en vervelend omdat ik begrijp dat het toch min of meer uit de lucht komt vallen. Hoop dat dit allemaal tijdelijk is, maar hou rekening met dat de afstand die ze vraagt zo blijft.
Nou ja, is al meerdere keren gezegd, hou de deur open, veel meer dan dat en haar wens respecteren kun je nu niet. Hoe moeilijk het voor jou ook is.
Succes.
Maar helemaal kom je er niet onderuit. Ik kan moeilijk helemaal niks meer over mezelf vertellen, omdat alles voor haar te pijnlijk is. Ik zou me dan zelf ook niet prettig meer voelen in de vriendschap. Je past je altijd el wat aan, maar compleet iemand anders worden voor de ander zou ik niet doen, omdat ik mezelf dan verloochen.
Enige oplossing lijkt echt afstand nemen te zijn. Heel triest, maar helaas waar.
dinsdag 16 januari 2018 om 14:16
Ik denk dat je hoe dan ook echt jezelf moet blijven. Beetje rekening ermee houden ok, maar dan houdt het toch wel op. Kan dat niet dan de vriendschap in ieder geval voor een tijd op een laag pitje zetten totdat ze haar pijn een plek heeft gegeven en haar leven accepteert zoals het is, accepteert dat het leven nu eenmaal nooit perfect is en dat het echte geluk, tot op zekere hoogte, in jezelf zit. Iedereen heeft te dealen met eigen geluk en eigen pijn. Jij hebt bijvoorbeeld hele andere zware dingen meegemaakt. Het probleem ligt echt bij jouw vriendin en niet bij jou, anders was dit al vele jaren eerder aan bod gekomen. Zij kan de confrontatie met de dingen die zij mist in haar leven op dit moment niet aan. Door jezelf te verloochenen verander je niets aan haar pijn. Die blijft namelijk totdat ze er iets aan gaat doen en haar leven gaat accepteren zoals het is en de mooiheid daarvan in gaat zien. Begrip en medeleven tonen voor haar gevoelens ok, maar voor de rest moet ze het toch echt zelf doen net zoals jij.N00R85 schreef: ↑16-01-2018 14:10Ja, ik zeg het omdat ik dat met mijn kind wel doe. Ik confronteer haar daar zo min mogelijk mee en begin nooit zomaar over hem. Alleen als ze er expliciet om vraagt zeg ik in een paar zinnen hoe het gaat en schakel dan over naar een ander onderwerp, omdat ik weet dat het haar pijn doet dat zij geen kind heeft.
Maar helemaal kom je er niet onderuit. Ik kan moeilijk helemaal niks meer over mezelf vertellen, omdat alles voor haar te pijnlijk is. Ik zou me dan zelf ook niet prettig meer voelen in de vriendschap. Je past je altijd el wat aan, maar compleet iemand anders worden voor de ander zou ik niet doen, omdat ik mezelf dan verloochen.
Enige oplossing lijkt echt afstand nemen te zijn. Heel triest, maar helaas waar.
dinsdag 16 januari 2018 om 15:44
Ja, precies. Hier ben ik het wel mee eens. Ik kan het helaas niet voor haar oplossen, dat zal ze toch echt zelf moeten doen. Ik heb besloten haar een korte, maar kwetsbare brief te sturen met daarin hoeveel waarde ik hecht aan haar als persoon en aan onze vriendschap. Dat ik graag een vriendin voor haar wil zijn, juist nu, maar dat ik misschien nu niet de juiste persoon ben. En vervolgens dat ik haar keuze om afstand te nemen begrijp en accepteer, hoe moeilijk ook. En als laatste dat ik haar ontzettend zal missen en dat de deur altijd open blijft staan.lanisa10 schreef: ↑16-01-2018 14:16Ik denk dat je hoe dan ook echt jezelf moet blijven. Beetje rekening ermee houden ok, maar dan houdt het toch wel op. Kan dat niet dan de vriendschap in ieder geval voor een tijd op een laag pitje zetten totdat ze haar pijn een plek heeft gegeven en haar leven accepteert zoals het is, accepteert dat het leven nu eenmaal nooit perfect is en dat het echte geluk, tot op zekere hoogte, in jezelf zit. Iedereen heeft te dealen met eigen geluk en eigen pijn. Jij hebt bijvoorbeeld hele andere zware dingen meegemaakt. Het probleem ligt echt bij jouw vriendin en niet bij jou, anders was dit al vele jaren eerder aan bod gekomen. Zij kan de confrontatie met de dingen die zij mist in haar leven op dit moment niet aan. Door jezelf te verloochenen verander je niets aan haar pijn. Die blijft namelijk totdat ze er iets aan gaat doen en haar leven gaat accepteren zoals het is en de mooiheid daarvan in gaat zien. Begrip en medeleven tonen voor haar gevoelens ok, maar voor de rest moet ze het toch echt zelf doen net zoals jij.
Ik hoop dat ze dan toch uiteindelijk weer contact zoekt, want eerlijk gezegd zou ik het eeuwig jammer vinden als ze om deze reden besluit om geen contact meer te willen. En ik ben ook wel een beetje bang voor wat iemand hier eerder schreef, dat ze straks EN geen relatie heeft EN geen leuke baan EN geen fijn thuis EN geen contact met familie EN dan ook geen vrienden meer. Maar goed, het is dan wel haar eigen keuze, dus ik moet me er maar bij neerleggen.
Bedankt voor alle reacties. Ik heb er veel aan gehad, al laat ik dat misschien niet steeds blijken. Het kost tijd om te reflecteren en al helemaal om gedrag te veranderen, maar ik zal jullie woorden zeker meenemen en overdenken.
dinsdag 16 januari 2018 om 15:57
Super dat je dat wil gaan doen! Je komt echt over als een lieve betrokken vriendin vind ik. Dat lijkt me een goede oplossing. Veel sterkte en geniet van de mooie dingen/mensen die je nog wel in jouw leven hebt he. Wie weet over een tijd komt deze vriendin wel weer terug in jouw leven.
Je kan jouw vriendin trouwens ook verwijzen naar het topic alleen zijn en gelukkig met jezelf. Staan veel dingen in waar zij veel aan zou kunnen hebben.
Je kan jouw vriendin trouwens ook verwijzen naar het topic alleen zijn en gelukkig met jezelf. Staan veel dingen in waar zij veel aan zou kunnen hebben.
anoniem_362407 wijzigde dit bericht op 16-01-2018 16:07
21.16% gewijzigd
dinsdag 16 januari 2018 om 16:01
N00R85 schreef: ↑15-01-2018 20:11Ze geeft zelf aan dat ze zich minder voelt, dat waren haar letterlijke woorden. Ik confronteer haar met alles wat zij niet heeft. Niet doordat ik erover opschep, maar door er simpelweg te zijn.
Ik vind het echt rot voor haar, dat ze zich zo voelt, want het is echt niet nodig. Ik vind juist zoveel dingen aan haar geweldig en dat heeft niks met werk, of geld of relaties te maken.
Feit is dat zij zich zo voelt. En dat kun jij wel onnodig vinden, maar het zijn haar emoties die jij als vriendin serieus moet nemen.
Ik geef je een voorbeeld: toen ik na een heel lang traject uiteindelijk zwanger was, had de moeder van mijn vriendin tranen in haar ogen toen mijn moeder vertelde dat ze de wieg aan het bekleden was. B is enigskind, heeft geen partner en is 43. Natuurlijk kun je zeggen dat ze blij voor mij moest zijn want de zwangerschap kwam me niet aanwaaien, integendeel. Maar desondanks waren er ook tranen, omdat de moeder van B. ook graag Oma wil worden. Dan kan ik wel roepen: ik heb er hard voor gewerkt, maar dat maakt haar pijn niet minder. En het is niet mijn plaats om te zeggen dat dit soort comfronterende emoties (voor hun) niet mogen of onnodig zijn.
Ik hoop dat het voor jou duidelijk is hoe je vriendin hierin staat en dat het niet fijn is in jouw schaduw te staan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 16 januari 2018 om 16:30
Noor, draaf je niet een beetje door? Heeft je vriendin gezegd dat ze geen contact meer met je wil? Heeft ze gezegd dat ze je vriendin niet meer kan zijn? Of is dat de conclusie die jij hebt getrokken?
Ik begrijp dat je zwanger bent. Het zou heel goed kunnen dat daar het grootste pijnpunt zit van je vriendin. Op een bepaalde leeftijd je realiseren dat je waarschijnlijk geen moeder gaat worden, kan echt ontzettend moeilijk zijn. Iedereen om je heen die dat meemaakt drukt jou met je neus op de feiten. En daar kun jij niets aan doen. Het enige wat je kunt doen, is er begrip voor hebben dat het moeilijk is voor een ander. Misschien kwam ineens alles naar boven bij je vriendin, misschien praat je vaak met haar over problemen, dat is hiervandaan niet te zien.
In je OP zeg je nog het contact te willen behouden. Nu wil je zelf afstand nemen door een brief te sturen. Ik zou dat in jouw geval NIET doen, zo'n brief wordt 9 van de 10 keer anders geïnterpreteerd dan jij voor ogen hebt.
Wil je graag het contact met haar behouden als dat mogelijk is of voel je je teveel gekwetst doordat zij anders tegen de vriendschap aan blijkt te kijken (in ieder geval momenteel) ? Misschien zelf juist even afstand nemen om door te laten dringen wat ze je nu eigenlijk precies duidelijk heeft willen maken en het niet alleen maar zien als een afwijzing van jou als persoon. Ik zou haar zelf na een tijdje vragen, hoe zij het contact dan zou willen. Maar dan ga ik er natuurlijk vanuit dat zij niet letterlijk gezegd heeft: Noor, ik wil jouw vriendin niet meer zijn of ik wil geen tijd meer doorbrengen met jou.
Ik begrijp dat je zwanger bent. Het zou heel goed kunnen dat daar het grootste pijnpunt zit van je vriendin. Op een bepaalde leeftijd je realiseren dat je waarschijnlijk geen moeder gaat worden, kan echt ontzettend moeilijk zijn. Iedereen om je heen die dat meemaakt drukt jou met je neus op de feiten. En daar kun jij niets aan doen. Het enige wat je kunt doen, is er begrip voor hebben dat het moeilijk is voor een ander. Misschien kwam ineens alles naar boven bij je vriendin, misschien praat je vaak met haar over problemen, dat is hiervandaan niet te zien.
In je OP zeg je nog het contact te willen behouden. Nu wil je zelf afstand nemen door een brief te sturen. Ik zou dat in jouw geval NIET doen, zo'n brief wordt 9 van de 10 keer anders geïnterpreteerd dan jij voor ogen hebt.
Wil je graag het contact met haar behouden als dat mogelijk is of voel je je teveel gekwetst doordat zij anders tegen de vriendschap aan blijkt te kijken (in ieder geval momenteel) ? Misschien zelf juist even afstand nemen om door te laten dringen wat ze je nu eigenlijk precies duidelijk heeft willen maken en het niet alleen maar zien als een afwijzing van jou als persoon. Ik zou haar zelf na een tijdje vragen, hoe zij het contact dan zou willen. Maar dan ga ik er natuurlijk vanuit dat zij niet letterlijk gezegd heeft: Noor, ik wil jouw vriendin niet meer zijn of ik wil geen tijd meer doorbrengen met jou.
dinsdag 16 januari 2018 om 16:44
Ik vind jou ook altijd vervelend en deprimerend overkomen hier. Andere avatar zou al helpen denk ik.Moonshine1984 schreef: ↑16-01-2018 14:31Ik vind je ook vervelend overkomen in je manier van communicatie op dit forum.
Ik hou haar dr 'ruimte geven
dinsdag 16 januari 2018 om 16:45
Hey TO, ik heb alleen je OP en laatste post gelezen. Ik ken jou en je vriendin niet dus ik kan niet oordelen over jullie situatie, maar ik was vroeger die jaloerse vriendin. Mijn vriendin was gewoon een leuke meid, maar toch was ik jaloers op haar. Ik ergerde me echt aan alles van haar, op een gegeven was het: "kijk haar dom ademhalen, kan ze dat niet ergens anders doen?" (beetje overdreven natuurlijk, maar je begrijpt wat ik bedoel).
Op een gegeven moment kon ik nergens meer van genieten en wilde van dat rotgevoel af. Heb mezelf een schop onder de kont gegeven en van de 1 op andere dag was ik er klaar mee om daarna, eerlijk waar, nooit meer jaloers geweest te zijn op niets en niemand. Dus stuur haar inderdaad een brief en gun haar de tijd waar ze om vraagt, misschien draait ze nog bij. Of niet, dan is het einde vriendschap.
Op een gegeven moment kon ik nergens meer van genieten en wilde van dat rotgevoel af. Heb mezelf een schop onder de kont gegeven en van de 1 op andere dag was ik er klaar mee om daarna, eerlijk waar, nooit meer jaloers geweest te zijn op niets en niemand. Dus stuur haar inderdaad een brief en gun haar de tijd waar ze om vraagt, misschien draait ze nog bij. Of niet, dan is het einde vriendschap.
