Relaties
alle pijlers
Vriendschap beste tijd gehad?
woensdag 24 september 2008 om 15:18
Ik zit de laatste tijd nogal in mijn maag met een vriendschap met een vriendin. Hoewel mijn omgeving haar vaak ziet als mijn beste vriendin, zie ik haar zelf gewoon als een van mijn goede vriendinnen. We zijn beiden begin 40 en single, dat gegeven is ook de reden dat we elkaars gezelschap vaak opzochten. Ik moet haar echter nageven dat als er iets is, ze wel altijd voor mij klaarstaat (andersom overigens ook). Het probleem is dat ik steeds meer moeite met haar als persoon begin te krijgen.
Jarenlang waren we een onafscheidelijk duo in het uitgaansleven, maar zo'n 2 jaar geleden begon ik steeds minder behoefte te krijgen aan uitgaan. Afgezien dat ik na een week fulltime werken daar amper nog de energie voor kon opbrengen en mijn vrije tijd liever in andere dingen stak, begon het uitgaan mij ook steeds meer tegen te staan. Eigenlijk was ik ook wel klaar met dat deel van mijn leven, dus ik ging steeds minder mee en uiteindelijk niet meer. Aangezien zij vrijwel geen andere vrienden heeft, had dit voor haar ook als gevolg dat ze niet veel meer uitging. Ze gaf me wel vaak steken onder water dat zij door mij nu ook gedwongen was om thuis te zitten. Dat heb ik mij overigens zelden tot nooit aangetrokken, ik ben tenslotte niet verantwoordelijk voor haar sociale leven. Wel heb ik haar vaker meegenomen naar afspraken met andere vrienden, maar ik merkte al snel dat ze niet zo goed ligt bij de rest van mijn vriendenkring dus daar stopte ik al snel mee. Zoals een vriend van mij het nogal treffend uitdrukte: “ze is geen aimabel persoon”.
Natuurlijk zag en zie ik haar nog steeds regelmatig, maar ondernamen we andere dingen. Omdat ze toch nog steeds de behoefte had aan uitgaan, koos ze eieren voor haar geld en is ze moeite gaan doen om nieuwe contacten te vinden. Dit verloopt echter niet zo soepel, vanwege haar persoonlijkheid.
Ze staat namelijk nogal negatief in het leven. Ze klaagt veel (over keuzes die ze toch echt zelf heeft gemaakt) en je krijgt ook de indruk dat ze zich superieur voelt aan iedereen. Omdat ik haar al zo lang ken, weet ik dat dit vooral voortkomt uit onzekerheid, maar mensen die haar niet goed kennen, herkennen dit niet en vinden haar snel arrogant.
Verder probeert ze er als 40-plusser krampachtig uit te zien als iemand van 25, zowel in kleding als uiterlijk. Nu moet ze echt zelf weten hoe ze erbij loopt, maar het veroorzaakt bij mij wel eens plaatsvervangende schaamte. Zeker als anderen opmerkingen maken over haar uiterlijk.
Beide dingen lijken het laatste jaar veel erger geworden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ze geen slecht mens is, integendeel, alleen moeilijk in de omgang de laatste tijd. Mijn behoefte om met haar om te gaan is sterk verminderd door dit alles, maar het is zeker niet de bedoeling om de vriendschap te beëindigen. Alleen kan ik toe met veel minder contact met haar. Ik merk steeds vaker dat ik smoezen verzin om niet vaak met haar te hoeven afspreken. Gewoon omdat ik geen zin heb op mijn vrije avonden zo’n portie negativiteit over mij heen te krijgen. Ik heb het al vaker proberen aan te kaarten door haar te wijzen op de dingen waar ze blij mee moet zijn, maar ze verkiest de slachtofferrol.
Misschien iemand goed advies hoe hiermee om te gaan of iemand die het herkent?
Jarenlang waren we een onafscheidelijk duo in het uitgaansleven, maar zo'n 2 jaar geleden begon ik steeds minder behoefte te krijgen aan uitgaan. Afgezien dat ik na een week fulltime werken daar amper nog de energie voor kon opbrengen en mijn vrije tijd liever in andere dingen stak, begon het uitgaan mij ook steeds meer tegen te staan. Eigenlijk was ik ook wel klaar met dat deel van mijn leven, dus ik ging steeds minder mee en uiteindelijk niet meer. Aangezien zij vrijwel geen andere vrienden heeft, had dit voor haar ook als gevolg dat ze niet veel meer uitging. Ze gaf me wel vaak steken onder water dat zij door mij nu ook gedwongen was om thuis te zitten. Dat heb ik mij overigens zelden tot nooit aangetrokken, ik ben tenslotte niet verantwoordelijk voor haar sociale leven. Wel heb ik haar vaker meegenomen naar afspraken met andere vrienden, maar ik merkte al snel dat ze niet zo goed ligt bij de rest van mijn vriendenkring dus daar stopte ik al snel mee. Zoals een vriend van mij het nogal treffend uitdrukte: “ze is geen aimabel persoon”.
Natuurlijk zag en zie ik haar nog steeds regelmatig, maar ondernamen we andere dingen. Omdat ze toch nog steeds de behoefte had aan uitgaan, koos ze eieren voor haar geld en is ze moeite gaan doen om nieuwe contacten te vinden. Dit verloopt echter niet zo soepel, vanwege haar persoonlijkheid.
Ze staat namelijk nogal negatief in het leven. Ze klaagt veel (over keuzes die ze toch echt zelf heeft gemaakt) en je krijgt ook de indruk dat ze zich superieur voelt aan iedereen. Omdat ik haar al zo lang ken, weet ik dat dit vooral voortkomt uit onzekerheid, maar mensen die haar niet goed kennen, herkennen dit niet en vinden haar snel arrogant.
Verder probeert ze er als 40-plusser krampachtig uit te zien als iemand van 25, zowel in kleding als uiterlijk. Nu moet ze echt zelf weten hoe ze erbij loopt, maar het veroorzaakt bij mij wel eens plaatsvervangende schaamte. Zeker als anderen opmerkingen maken over haar uiterlijk.
Beide dingen lijken het laatste jaar veel erger geworden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ze geen slecht mens is, integendeel, alleen moeilijk in de omgang de laatste tijd. Mijn behoefte om met haar om te gaan is sterk verminderd door dit alles, maar het is zeker niet de bedoeling om de vriendschap te beëindigen. Alleen kan ik toe met veel minder contact met haar. Ik merk steeds vaker dat ik smoezen verzin om niet vaak met haar te hoeven afspreken. Gewoon omdat ik geen zin heb op mijn vrije avonden zo’n portie negativiteit over mij heen te krijgen. Ik heb het al vaker proberen aan te kaarten door haar te wijzen op de dingen waar ze blij mee moet zijn, maar ze verkiest de slachtofferrol.
Misschien iemand goed advies hoe hiermee om te gaan of iemand die het herkent?
woensdag 24 september 2008 om 16:02
quote:trinny2 schreef op 24 september 2008 @ 15:18:
Gewoon omdat ik geen zin heb op mijn vrije avonden zo�n portie negativiteit over mij heen te krijgen. Ik heb het al vaker proberen aan te kaarten door haar te wijzen op de dingen waar ze blij mee moet zijn, maar ze verkiest de slachtofferrol.
Je hebt haar dus indirecte hints gegeven, zo van wees blij met wat je hebt. Maar heb je haar ook wel eens heel directe feedback gegeven? Dus: "joh, je hebt vanavond geklaagd over je werk, je huis en je kat, maar ik vind je niet echt vrolijk gezelschap zo. Kun je wat meer in de positieve modus gaan?".
Ik snap dat je geen zin hebt in haar negativiteit, maar als ze de hint niet oppakt heeft ze 'm wellicht gewoon niet door. En als jullie al lang vrienden zijn mag ze toch wel weten wat je dwarszit, toch?
Gewoon omdat ik geen zin heb op mijn vrije avonden zo�n portie negativiteit over mij heen te krijgen. Ik heb het al vaker proberen aan te kaarten door haar te wijzen op de dingen waar ze blij mee moet zijn, maar ze verkiest de slachtofferrol.
Je hebt haar dus indirecte hints gegeven, zo van wees blij met wat je hebt. Maar heb je haar ook wel eens heel directe feedback gegeven? Dus: "joh, je hebt vanavond geklaagd over je werk, je huis en je kat, maar ik vind je niet echt vrolijk gezelschap zo. Kun je wat meer in de positieve modus gaan?".
Ik snap dat je geen zin hebt in haar negativiteit, maar als ze de hint niet oppakt heeft ze 'm wellicht gewoon niet door. En als jullie al lang vrienden zijn mag ze toch wel weten wat je dwarszit, toch?
woensdag 24 september 2008 om 16:24
Ik herken het ook van iemand in mijn omgeving.
Alles wordt negatief uitgelegd en alles overkomt haar. Ik heb al vaak gedacht dat ik hier een topic over zou openen maar ik doe het niet vanwege herkenning.
Als ze weer is aan het doorzaniken is over haar gewicht (veel te zwaar) heb ik inmiddels geleerd om geen hints te geven zoals ik vroeger altijd wel deed in de geest van, joh, doe Sonja Bakker, of WW of ga sporten (daar heeft ze dan weer 5 redenen voor waarom het allemaal niet zou kunnen) tegenwoordig zeg ik wel langs mijn neus weg.....te dik, goh, en wat ga je daaraan doen?
Maar ik zou zo graag advies krijgen van anderen hier op het forum hoe je duidelijk maakt aan zo'n negativeling dat ze zichzelf zo in de weg zitten en alleen zelf maar iets kunnen veranderen aan hun eigen leven.
Alles wordt negatief uitgelegd en alles overkomt haar. Ik heb al vaak gedacht dat ik hier een topic over zou openen maar ik doe het niet vanwege herkenning.
Als ze weer is aan het doorzaniken is over haar gewicht (veel te zwaar) heb ik inmiddels geleerd om geen hints te geven zoals ik vroeger altijd wel deed in de geest van, joh, doe Sonja Bakker, of WW of ga sporten (daar heeft ze dan weer 5 redenen voor waarom het allemaal niet zou kunnen) tegenwoordig zeg ik wel langs mijn neus weg.....te dik, goh, en wat ga je daaraan doen?
Maar ik zou zo graag advies krijgen van anderen hier op het forum hoe je duidelijk maakt aan zo'n negativeling dat ze zichzelf zo in de weg zitten en alleen zelf maar iets kunnen veranderen aan hun eigen leven.
woensdag 24 september 2008 om 16:46
quote:ellen2_ schreef op 24 september 2008 @ 16:02:
[...]
Je hebt haar dus indirecte hints gegeven, zo van wees blij met wat je hebt. Maar heb je haar ook wel eens heel directe feedback gegeven? Dus: "joh, je hebt vanavond geklaagd over je werk, je huis en je kat, maar ik vind je niet echt vrolijk gezelschap zo. Kun je wat meer in de positieve modus gaan?".
Ik snap dat je geen zin hebt in haar negativiteit, maar als ze de hint niet oppakt heeft ze 'm wellicht gewoon niet door. En als jullie al lang vrienden zijn mag ze toch wel weten wat je dwarszit, toch?Ik ben niet zo van de hints, maar behoorlijk direct. Maar ze is het dan duidelijk niet met mij eens. Zij heeft het moeilijk, anderen hebben een luizenleventje is haar insteek.
[...]
Je hebt haar dus indirecte hints gegeven, zo van wees blij met wat je hebt. Maar heb je haar ook wel eens heel directe feedback gegeven? Dus: "joh, je hebt vanavond geklaagd over je werk, je huis en je kat, maar ik vind je niet echt vrolijk gezelschap zo. Kun je wat meer in de positieve modus gaan?".
Ik snap dat je geen zin hebt in haar negativiteit, maar als ze de hint niet oppakt heeft ze 'm wellicht gewoon niet door. En als jullie al lang vrienden zijn mag ze toch wel weten wat je dwarszit, toch?Ik ben niet zo van de hints, maar behoorlijk direct. Maar ze is het dan duidelijk niet met mij eens. Zij heeft het moeilijk, anderen hebben een luizenleventje is haar insteek.
woensdag 24 september 2008 om 16:49
quote:toetyfroety schreef op 24 september 2008 @ 16:24:
Maar ik zou zo graag advies krijgen van anderen hier op het forum hoe je duidelijk maakt aan zo'n negativeling dat ze zichzelf zo in de weg zitten en alleen zelf maar iets kunnen veranderen aan hun eigen leven.Ik zou het haar wel duidelijk kunnen maken, maar dat zou gelijk einde vriendschap betekenen.... Gelet op hoe ze reageert op de dingen die ik wel bij haar aankaart, zou ze het grote geheel helemaal niet trekken.
Maar ik zou zo graag advies krijgen van anderen hier op het forum hoe je duidelijk maakt aan zo'n negativeling dat ze zichzelf zo in de weg zitten en alleen zelf maar iets kunnen veranderen aan hun eigen leven.Ik zou het haar wel duidelijk kunnen maken, maar dat zou gelijk einde vriendschap betekenen.... Gelet op hoe ze reageert op de dingen die ik wel bij haar aankaart, zou ze het grote geheel helemaal niet trekken.
woensdag 24 september 2008 om 17:06
quote:trinny2 schreef op 24 september 2008 @ 16:46:
[...]
Ik ben niet zo van de hints, maar behoorlijk direct. Maar ze is het dan duidelijk niet met mij eens. Zij heeft het moeilijk, anderen hebben een luizenleventje is haar insteek.
Ik herken het, ik herken het......anderen kunnen ALLES eten, chocolade, patat, pizza......en ze worden NOOIT dik.
Anderen hebben een leuke man, leuk huis....en zij heeft niks van dit alles! ........maar ja, toen ze jong was, ging ze nooit uit, en riep om de haverklap dat ALLE mannen klootzakken zijn, en niks anders doen dan vreemdgaan.
[...]
Ik ben niet zo van de hints, maar behoorlijk direct. Maar ze is het dan duidelijk niet met mij eens. Zij heeft het moeilijk, anderen hebben een luizenleventje is haar insteek.
Ik herken het, ik herken het......anderen kunnen ALLES eten, chocolade, patat, pizza......en ze worden NOOIT dik.
Anderen hebben een leuke man, leuk huis....en zij heeft niks van dit alles! ........maar ja, toen ze jong was, ging ze nooit uit, en riep om de haverklap dat ALLE mannen klootzakken zijn, en niks anders doen dan vreemdgaan.
woensdag 24 september 2008 om 17:33
Ik zou toch maar eens aankaarten dat als zij altijd zo negatief is, jij daar ook niet echt vrolijk van wordt. Is ze wel van zichzelf bewust dat ze altijd zo negatief is, en heb jij je wel eens tegen haar gezegd dat je er soms doodmoe van wordt? Weet ze wel dat ze daardoor andere mensen afschrikt en er zelf geen leuker mens door wordt?
woensdag 24 september 2008 om 17:56
Hoi Trinny,
Ja ik kan het me wel voorstellen,zit in hetzelfde schuitje alleen dan net ietsie anders.
Ik begrijp dat je er mee zit maar door niks te zeggen veranderd er niks.Ik vind het soms ook moeilijk om dingen te zeggen maar ik zeg ze toch.Meestal ben ik juist weer iets te ddirect en komt het harder over maar ja so beat it.
Daar ben je toch ook vriendinnen voor??Om dingen te kunnen zeggen???Wat uiterlijk betreft kan het ook zijn omdat je je nu al ergert aan dingen ga je je misschien aan meerdere dingen ergeren die je normaal niet zou zien.Kan het natuurlijk ook mis hebben hoor...
En toetyfroety ik herken jou verhaal ook erg,heb een zus een schat van een mens en hartstikke goed hart maar die doet dat ook constant,ik ben te dik ik moet echt afvallen morgen begin ik bla bla nooit gebeurt er wat.Dan zeg ik gewoon heel direct ja als je je zelf te dik vind of voelt dan moet je afvallen en als je niks eraan doet moet je er ook niet over zeuren.In al dat gezeur ben je nog geen gram afgevallen en misschien dat ik dat zo kan zeggen omdat ze mijn zus is dat weet ik niet maarhet is toch zo?
Ja ik kan het me wel voorstellen,zit in hetzelfde schuitje alleen dan net ietsie anders.
Ik begrijp dat je er mee zit maar door niks te zeggen veranderd er niks.Ik vind het soms ook moeilijk om dingen te zeggen maar ik zeg ze toch.Meestal ben ik juist weer iets te ddirect en komt het harder over maar ja so beat it.
Daar ben je toch ook vriendinnen voor??Om dingen te kunnen zeggen???Wat uiterlijk betreft kan het ook zijn omdat je je nu al ergert aan dingen ga je je misschien aan meerdere dingen ergeren die je normaal niet zou zien.Kan het natuurlijk ook mis hebben hoor...
En toetyfroety ik herken jou verhaal ook erg,heb een zus een schat van een mens en hartstikke goed hart maar die doet dat ook constant,ik ben te dik ik moet echt afvallen morgen begin ik bla bla nooit gebeurt er wat.Dan zeg ik gewoon heel direct ja als je je zelf te dik vind of voelt dan moet je afvallen en als je niks eraan doet moet je er ook niet over zeuren.In al dat gezeur ben je nog geen gram afgevallen en misschien dat ik dat zo kan zeggen omdat ze mijn zus is dat weet ik niet maarhet is toch zo?
woensdag 24 september 2008 om 18:31
Ja Clueless, ik heb dat laatst geprobeerd, maar het werd echt niet in dank afgenomen......ze heeft me 3 weken niet willen bellen of spreken.
Ik had letterlijk gezegd toen ze weer es aan het klagen was:
Ja hoor, daar gaan we weer bladiebladiebla......er is niemand zo slecht af als jij.....
Het bleek later dat het ook nog es haar slechte tijd van de maand was en het was daardoor dubbel zo hard aangekomen.
Even toen daarna weer gelachen om van alles.....en dan begint het weer.....ik begin nu zelf al te denken....Oh, is het weer de tijd van de maand....
Ik had letterlijk gezegd toen ze weer es aan het klagen was:
Ja hoor, daar gaan we weer bladiebladiebla......er is niemand zo slecht af als jij.....
Het bleek later dat het ook nog es haar slechte tijd van de maand was en het was daardoor dubbel zo hard aangekomen.
Even toen daarna weer gelachen om van alles.....en dan begint het weer.....ik begin nu zelf al te denken....Oh, is het weer de tijd van de maand....
woensdag 24 september 2008 om 18:45
quote:trinny2 schreef op 24 september 2008 @ 16:49:
[...]
Ik zou het haar wel duidelijk kunnen maken, maar dat zou gelijk einde vriendschap betekenen.... Gelet op hoe ze reageert op de dingen die ik wel bij haar aankaart, zou ze het grote geheel helemaal niet trekken.Maar wat heb jij zelf nog aan die vriendschap?
[...]
Ik zou het haar wel duidelijk kunnen maken, maar dat zou gelijk einde vriendschap betekenen.... Gelet op hoe ze reageert op de dingen die ik wel bij haar aankaart, zou ze het grote geheel helemaal niet trekken.Maar wat heb jij zelf nog aan die vriendschap?
woensdag 24 september 2008 om 18:48
Moeilijk!!! Ik herken het zeker. Bij mij zijn het mijn ouders. Die claimen, die ons (zus en mij) verantwoordelijk houden voor hun geluk, die bijna alles in het negatieve zien. En als we erover beginnen, ligt het nooit aan hen. Ik ben hard aan het proberen om het naast me neer te leggen, maar ik vind het moeilijk.
Het leven zou voor hen ook zoveel leuker en fijner zijn als ze de dingen gewoon eens positief bekijken. Zij blijven maar vragen wanneer ik weer eens kom eten, maar ik wil het niet omdat ik er helemaal beroerd vandaan kom. Waardoor ze mij weer het verwijt kunnen maken dat ik nooit kom. En zo gaan we lekker verder in de negatieve spiraal naar beneden.
Ik zou willen dat ik tips voor je heb, maar worstel er zelf na een kleine 3 jaar ook nog steeds mee. En nee, wij zijn niet verantwoordelijk voor hun geluk en we zijn niet verantwoordelijk voor de invulling van hun leven. Maar het is verdomde moeilijk om dat vol te houden...
Het leven zou voor hen ook zoveel leuker en fijner zijn als ze de dingen gewoon eens positief bekijken. Zij blijven maar vragen wanneer ik weer eens kom eten, maar ik wil het niet omdat ik er helemaal beroerd vandaan kom. Waardoor ze mij weer het verwijt kunnen maken dat ik nooit kom. En zo gaan we lekker verder in de negatieve spiraal naar beneden.
Ik zou willen dat ik tips voor je heb, maar worstel er zelf na een kleine 3 jaar ook nog steeds mee. En nee, wij zijn niet verantwoordelijk voor hun geluk en we zijn niet verantwoordelijk voor de invulling van hun leven. Maar het is verdomde moeilijk om dat vol te houden...
woensdag 24 september 2008 om 18:50
Ja Toetyfroety je zou denken als je dan zoiets tegen iemand zegt dat ie de volgende keer wel 2x nadenkt om weer te gaan lopen zanniken en zeuren...maar nee hoor...
Dat zijn mensen die leven in hun eigen wereld en hebben het de hele dag over zichzelf ik ik ik ik ik...
Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is maar dat is wat ik ervaar.Ik irriteer me de laatste tijd mateloos aan alles en iedereen en betrap mezelf erop dat ik heel erg aan het observeren ben.Ben nu ook op het punt gekomen dat er een paar mensen op mijn Exit lijstje staan en dat zijn altijd goeie vriendinne geweest dacht ik maar blijkbaar is het niet wat ik van een vriendschap verwacht en dan gaat het over.
Dit beslis je natuurlijk niet zo 1,2,3 maar er gaan wel wat dingetjes overheen.En wat is belangrijk voor je?Wat neem je voor lief?
Ik begrijp je wel hoor!
Dat zijn mensen die leven in hun eigen wereld en hebben het de hele dag over zichzelf ik ik ik ik ik...
Ik weet niet of dat bij jou ook het geval is maar dat is wat ik ervaar.Ik irriteer me de laatste tijd mateloos aan alles en iedereen en betrap mezelf erop dat ik heel erg aan het observeren ben.Ben nu ook op het punt gekomen dat er een paar mensen op mijn Exit lijstje staan en dat zijn altijd goeie vriendinne geweest dacht ik maar blijkbaar is het niet wat ik van een vriendschap verwacht en dan gaat het over.
Dit beslis je natuurlijk niet zo 1,2,3 maar er gaan wel wat dingetjes overheen.En wat is belangrijk voor je?Wat neem je voor lief?
Ik begrijp je wel hoor!
woensdag 24 september 2008 om 18:55
woensdag 24 september 2008 om 19:10
Toch zit er volgens mij een fundamenteel verschil tussen inhoudelijk de discussie aangaan, en feedback geven op haar gedrag.
Inhoudelijk de discussie aangaan = ingaan op het gezeur = dingen zeggen als "ja niemand heeft het zo slecht als jij".
Dat helpt niet.
Feedback geven = op relatieniveau praten over wat je dwars zit = "joh als je zo veel klaagt vind ik je niet zulk leuk gezelschap, ik heb niet zoveel zin meer om af te spreken als het de hele avond zo gaat"
Is moeilijker maar de kans dat het helpt is een stuk groter.
Snap je het verschil? En heb je dat tweede al eens geprobeerd?
Inhoudelijk de discussie aangaan = ingaan op het gezeur = dingen zeggen als "ja niemand heeft het zo slecht als jij".
Dat helpt niet.
Feedback geven = op relatieniveau praten over wat je dwars zit = "joh als je zo veel klaagt vind ik je niet zulk leuk gezelschap, ik heb niet zoveel zin meer om af te spreken als het de hele avond zo gaat"
Is moeilijker maar de kans dat het helpt is een stuk groter.
Snap je het verschil? En heb je dat tweede al eens geprobeerd?
woensdag 24 september 2008 om 19:45
quote:elninjoo schreef op 24 september 2008 @ 18:45:
[...]
Maar wat heb jij zelf nog aan die vriendschap?Een hele terechte vraag, een vraag die ik mij overigens vaak stel de laatste tijd. Maar ik ben er nog niet uit. Omdat we jarenlang lief en leed gedeeld hebben, vind ik het toch moeilijk om deze vriendschap aan de kant te zetten.
[...]
Maar wat heb jij zelf nog aan die vriendschap?Een hele terechte vraag, een vraag die ik mij overigens vaak stel de laatste tijd. Maar ik ben er nog niet uit. Omdat we jarenlang lief en leed gedeeld hebben, vind ik het toch moeilijk om deze vriendschap aan de kant te zetten.
woensdag 24 september 2008 om 19:51
quote:ellen2_ schreef op 24 september 2008 @ 19:10:
Toch zit er volgens mij een fundamenteel verschil tussen inhoudelijk de discussie aangaan, en feedback geven op haar gedrag.
Inhoudelijk de discussie aangaan = ingaan op het gezeur = dingen zeggen als "ja niemand heeft het zo slecht als jij".
Dat helpt niet.
Feedback geven = op relatieniveau praten over wat je dwars zit = "joh als je zo veel klaagt vind ik je niet zulk leuk gezelschap, ik heb niet zoveel zin meer om af te spreken als het de hele avond zo gaat"
Is moeilijker maar de kans dat het helpt is een stuk groter.
Snap je het verschil? En heb je dat tweede al eens geprobeerd?
Natuurlijk snap ik het verschil.
Het is echter i.v.m. herkenbaarheid erg moeilijk om hier inhoudelijk op in te gaan, maar mijn reacties naar haar zijn grotendeels in de vorm van feedback, hoewel nog niet zo direct als jij het hier hebt geformuleerd.
Het is niet dat ik dat niet zou durven, maar meer omdat ik het sneu voor haar vind. Ze is nl. niet gewend om feedback te krijgen, omdat ze zo weinig mensen om zich heen heeft.
Daarbij vraag ik mij af hoeveel mensen er echt zo eerlijk zijn tegen een oude vriendin...
Toch zit er volgens mij een fundamenteel verschil tussen inhoudelijk de discussie aangaan, en feedback geven op haar gedrag.
Inhoudelijk de discussie aangaan = ingaan op het gezeur = dingen zeggen als "ja niemand heeft het zo slecht als jij".
Dat helpt niet.
Feedback geven = op relatieniveau praten over wat je dwars zit = "joh als je zo veel klaagt vind ik je niet zulk leuk gezelschap, ik heb niet zoveel zin meer om af te spreken als het de hele avond zo gaat"
Is moeilijker maar de kans dat het helpt is een stuk groter.
Snap je het verschil? En heb je dat tweede al eens geprobeerd?
Natuurlijk snap ik het verschil.
Het is echter i.v.m. herkenbaarheid erg moeilijk om hier inhoudelijk op in te gaan, maar mijn reacties naar haar zijn grotendeels in de vorm van feedback, hoewel nog niet zo direct als jij het hier hebt geformuleerd.
Het is niet dat ik dat niet zou durven, maar meer omdat ik het sneu voor haar vind. Ze is nl. niet gewend om feedback te krijgen, omdat ze zo weinig mensen om zich heen heeft.
Daarbij vraag ik mij af hoeveel mensen er echt zo eerlijk zijn tegen een oude vriendin...
donderdag 25 september 2008 om 10:58
Ik snap wel dat het moeilijk is om feedback te geven hoor, maar het lijkt me nog sneuer voor haar als ze vrienden kwijtraakt en daardoor nog minder mensen om zich heen heeft.
Ik heb nl zelf een grote frustratie van mijn beste vriendin van vroeger die op zeker moment het contact verbroken heeft, brieven mails en kaartjes niet meer beantwoordde, en me nooit heeft gezegd wat er mis is. Misschien dat ik zelf zonder het te weten iets faliekant verkeerd heb gedaan, of om een of andere reden geen goeie vriendin ben geweest, maar dat heeft ze me nooit gezegd. Ik zit er nog steeds mee.
Dus vandaar. Je bent het contact drastisch met haar aan het verminderen, je verzint smoezen om niet af te spreken, en ik denk dat dat erger voor haar is dan te horen krijgen wat ze fout doet. Maar goed, ik kan niet beoordelen hoe direct je bent geweest, dus als jij denkt dat je haar wel genoeg feedback hebt gegeven, dan neem ik dat gewoon van je aan en dan weet ik verder ook geen oplossing.
Ik heb nl zelf een grote frustratie van mijn beste vriendin van vroeger die op zeker moment het contact verbroken heeft, brieven mails en kaartjes niet meer beantwoordde, en me nooit heeft gezegd wat er mis is. Misschien dat ik zelf zonder het te weten iets faliekant verkeerd heb gedaan, of om een of andere reden geen goeie vriendin ben geweest, maar dat heeft ze me nooit gezegd. Ik zit er nog steeds mee.
Dus vandaar. Je bent het contact drastisch met haar aan het verminderen, je verzint smoezen om niet af te spreken, en ik denk dat dat erger voor haar is dan te horen krijgen wat ze fout doet. Maar goed, ik kan niet beoordelen hoe direct je bent geweest, dus als jij denkt dat je haar wel genoeg feedback hebt gegeven, dan neem ik dat gewoon van je aan en dan weet ik verder ook geen oplossing.
donderdag 25 september 2008 om 11:04
Hoi Trinny,
Ik ben zelf van mening dat niet alle vriendschappen voor altijd zijn, dat sommige vriendschappen passen bij een bepaalde periode/fase van je leven. Het lijkt erop dat dat bij jou ook aan de hand is. Jullie hebben een leuke vriendschap gehad, maar nu is de vriendschap voor jóu in ieder geval niet meer leuk en ervaar jij er geen positieve gevoelens meer bij.
Ik heb zelf een vriendschap langer door laten sudderen omdat ik dacht 'maar we zijn tenslotte vriendinnen', terwijl ik me op een gegeven moment realiseerde dat dat niet zo voelde, dat het zelfs na pogingen het 'op te leuken' niet meer zo voelde, en dat ik het eigenlijk ook niet meer wilde.
Hoe moeilijk dan ook, ik heb die vriendschap beëindigd. Dat gaf rust en ruimte. Ik denk ook dat het eerlijker is geweest ten opzichte van die vriendin.
Elninjoo heeft dus een punt: stel jezelf de vraag wat jíj nog hebt aan deze vriendschap.
Ik ben zelf van mening dat niet alle vriendschappen voor altijd zijn, dat sommige vriendschappen passen bij een bepaalde periode/fase van je leven. Het lijkt erop dat dat bij jou ook aan de hand is. Jullie hebben een leuke vriendschap gehad, maar nu is de vriendschap voor jóu in ieder geval niet meer leuk en ervaar jij er geen positieve gevoelens meer bij.
Ik heb zelf een vriendschap langer door laten sudderen omdat ik dacht 'maar we zijn tenslotte vriendinnen', terwijl ik me op een gegeven moment realiseerde dat dat niet zo voelde, dat het zelfs na pogingen het 'op te leuken' niet meer zo voelde, en dat ik het eigenlijk ook niet meer wilde.
Hoe moeilijk dan ook, ik heb die vriendschap beëindigd. Dat gaf rust en ruimte. Ik denk ook dat het eerlijker is geweest ten opzichte van die vriendin.
Elninjoo heeft dus een punt: stel jezelf de vraag wat jíj nog hebt aan deze vriendschap.
Peas on earth!
donderdag 25 september 2008 om 23:07
Heel herkenbaar, ook voor mij. Maar dan om andere redenen. Wat dan verder niet zoveel uitmaakt.
Je zegt dat je nog wel vriendschap wilt maar niet meer zo vaak. De vraag is hier al gesteld: wat heb je aan deze vriendschap? Oftewel, hoe stel je je die vriendschap dan verder voor? Ze blijft waarschijnlijk zo negatief doen alleen heb jij er dan minder last van omdat je haar minder ziet? Wat voor waarde heeft de vriendschap nog?
Maar ik snap dat het moeilijk is als je iemand al lang kent. Toch ben ik het eens met Prinses op de erwt. Sommige vriendschappen kunnen op een bepaald moment misschien niet meer bij je passen. Soms bloedt het dood, soms wordt het eerlijk gezegd en soms blijven mensen in het ongewisse, zoals bij Ellen2. Dat is niet leuk. Daar heb ik me zelf ook ooit schuldig aan gemaakt en dat zit me nu soms nog dwars...
Je zegt dat je vriendin niet gewend is om feedback te krijgen. Jammer, soms hebben mensen dat echt nodig om hun gedrag te veranderen. Misschien moet je het toch maar weer eens proberen! Hoe zij daar dan mee om gaat is haar les. Als ze er niks mee doet is dat ook haar keuze. Maar jij kunt alleen maar voor jezelf de keuze maken.
Ik zie het ook een beetje als 'angst' dat je nog wel contact wilt, maar dan wat minder. Het is gewoon te verwachten dat als een vriendschap eindigt er ook een verdrietige periode kan komen. Het is toch een relatie geweest waar een einde aan komt. Dat moet je soms ook verwerken. En er valt ook een gat. Daar moet je ook aan wennen.
Je zegt dat je nog wel vriendschap wilt maar niet meer zo vaak. De vraag is hier al gesteld: wat heb je aan deze vriendschap? Oftewel, hoe stel je je die vriendschap dan verder voor? Ze blijft waarschijnlijk zo negatief doen alleen heb jij er dan minder last van omdat je haar minder ziet? Wat voor waarde heeft de vriendschap nog?
Maar ik snap dat het moeilijk is als je iemand al lang kent. Toch ben ik het eens met Prinses op de erwt. Sommige vriendschappen kunnen op een bepaald moment misschien niet meer bij je passen. Soms bloedt het dood, soms wordt het eerlijk gezegd en soms blijven mensen in het ongewisse, zoals bij Ellen2. Dat is niet leuk. Daar heb ik me zelf ook ooit schuldig aan gemaakt en dat zit me nu soms nog dwars...
Je zegt dat je vriendin niet gewend is om feedback te krijgen. Jammer, soms hebben mensen dat echt nodig om hun gedrag te veranderen. Misschien moet je het toch maar weer eens proberen! Hoe zij daar dan mee om gaat is haar les. Als ze er niks mee doet is dat ook haar keuze. Maar jij kunt alleen maar voor jezelf de keuze maken.
Ik zie het ook een beetje als 'angst' dat je nog wel contact wilt, maar dan wat minder. Het is gewoon te verwachten dat als een vriendschap eindigt er ook een verdrietige periode kan komen. Het is toch een relatie geweest waar een einde aan komt. Dat moet je soms ook verwerken. En er valt ook een gat. Daar moet je ook aan wennen.
