Relaties
alle pijlers
Waarom nou toch....alsjeblieft even jullie mening..
zondag 7 juni 2009 om 12:11
Hoop dat jullie een eerlijke mening hier over willen geven en als het kan de mannelijke lezers ook.
Heb een hele zware jeugd gehad , mijn vader was hartpatient en alcoholist. Dingen zijn er voorgevallen die je als klein kind echt niet mee mag maken , mijn vader heeft niet alleen een hele negatieve stempel op mijn jeugd geplaatst maar het heeft ook zijn leven gekost.
Toen ik een relatie kreeg met mijn vriend was hij al hartpatient , als ik een keer op de vrijdagavond niet kon ging hij regelmatig uit teleurstelling op stap en drinken. Vele malen zijn daar ruzies door ontstaan , mijn fout was om niet te vertellen waarom het me zo zwaar viel als hij weer flink gedronken had en dus de dag erop een mega kater had en ons weekend helemaal in de soep liep.
Twee weken geleden wist ik dat ik mijn diepste angsten uit mijn verleden moest vertellen en alle schaamte ervoor aan de kant moest zetten wilde deze relatie een serieuze kans maken. Dat heb ik gedaan , hij zou me steunen en helpen en er rekening mee houden tot ik het beter aan kon allemaal. Besloot in therapie te gaan om het verleden te verwerken. Nu twee weken later dus , kon ik vrijdagavond niet naar hem toe , we zouden zaterdag overdag wat met de meiden gaan doen en zaterdagavond gezellig met zijn 2e zijn. Hij was deze week vreselijk moe en dacht dat zijn hartkwaal weer terug was , dus zorgen en angst dat het weer mis zou zijn van mijn kant. Ik zei tegen hem nou dan kijken we wel even of we wat met de meiden gaan doen , jouw gezondheid gaat voor.
In de avond ging hij naar vrienden (2 alcoholisten ) een uurtje , dat uurtje werden uren en ik maakte me zorgen kenbaar met een smsje. Hoorde niets meer van hem tot gister einde van de middag. Hij was dus niet wat hij zei rond elf uur naar huis gegaan maar de stad in gegaan en zich vol laten zuipen en had een geweldige avond gehad. Het was mijn schuld dat hij dat gedaan had want ik maakte me zorgen kenbaar en hij ging ervan uit dat er dus weer ruzie kwam. Hij gebruikte mijn angsten als excuus om iets te doen waar ik juist zo bang voor was , zuipen met als gevolg dus gisteren weer niet sporten (wat hij moet doen van de cardioloog) , niet met de meiden weg (ze zouden hem voor de 2e keer zien en verheugde zich enorm erop) , een mega kater hebben dus ja een rot weekend weer. Wil hem niet aan banden leggen , maar had net één gesprek bij de therapeut gehad , hij zou me steunen hier in hij zou aan zijn gezondheid gaan werken dus minder drinken , hij zou rekening met mij houden ivm angsten tot ik echt dit beter aan kon allemaal. Twee weken geleden een super goed gesprek gehad samen , samen een nieuwe start gemaakt , samen zouden we eraan werken en ervoor gaan , het eerste de beste weekend walst hij overal over heen en als ik dan zeg dat het me pijn deed krijg ik te horen , sterkte schatje veranderen zal je nooit !.
Wat een heel gezellig weekend zou moeten worden en net op het heetst van de strijd om serieus aan onze relatie te werken werd het een nachtmerrie niet alleen het weekend liep fout maar de relatie is ook over.
Dit doet echt gewoon pijn
Heb een hele zware jeugd gehad , mijn vader was hartpatient en alcoholist. Dingen zijn er voorgevallen die je als klein kind echt niet mee mag maken , mijn vader heeft niet alleen een hele negatieve stempel op mijn jeugd geplaatst maar het heeft ook zijn leven gekost.
Toen ik een relatie kreeg met mijn vriend was hij al hartpatient , als ik een keer op de vrijdagavond niet kon ging hij regelmatig uit teleurstelling op stap en drinken. Vele malen zijn daar ruzies door ontstaan , mijn fout was om niet te vertellen waarom het me zo zwaar viel als hij weer flink gedronken had en dus de dag erop een mega kater had en ons weekend helemaal in de soep liep.
Twee weken geleden wist ik dat ik mijn diepste angsten uit mijn verleden moest vertellen en alle schaamte ervoor aan de kant moest zetten wilde deze relatie een serieuze kans maken. Dat heb ik gedaan , hij zou me steunen en helpen en er rekening mee houden tot ik het beter aan kon allemaal. Besloot in therapie te gaan om het verleden te verwerken. Nu twee weken later dus , kon ik vrijdagavond niet naar hem toe , we zouden zaterdag overdag wat met de meiden gaan doen en zaterdagavond gezellig met zijn 2e zijn. Hij was deze week vreselijk moe en dacht dat zijn hartkwaal weer terug was , dus zorgen en angst dat het weer mis zou zijn van mijn kant. Ik zei tegen hem nou dan kijken we wel even of we wat met de meiden gaan doen , jouw gezondheid gaat voor.
In de avond ging hij naar vrienden (2 alcoholisten ) een uurtje , dat uurtje werden uren en ik maakte me zorgen kenbaar met een smsje. Hoorde niets meer van hem tot gister einde van de middag. Hij was dus niet wat hij zei rond elf uur naar huis gegaan maar de stad in gegaan en zich vol laten zuipen en had een geweldige avond gehad. Het was mijn schuld dat hij dat gedaan had want ik maakte me zorgen kenbaar en hij ging ervan uit dat er dus weer ruzie kwam. Hij gebruikte mijn angsten als excuus om iets te doen waar ik juist zo bang voor was , zuipen met als gevolg dus gisteren weer niet sporten (wat hij moet doen van de cardioloog) , niet met de meiden weg (ze zouden hem voor de 2e keer zien en verheugde zich enorm erop) , een mega kater hebben dus ja een rot weekend weer. Wil hem niet aan banden leggen , maar had net één gesprek bij de therapeut gehad , hij zou me steunen hier in hij zou aan zijn gezondheid gaan werken dus minder drinken , hij zou rekening met mij houden ivm angsten tot ik echt dit beter aan kon allemaal. Twee weken geleden een super goed gesprek gehad samen , samen een nieuwe start gemaakt , samen zouden we eraan werken en ervoor gaan , het eerste de beste weekend walst hij overal over heen en als ik dan zeg dat het me pijn deed krijg ik te horen , sterkte schatje veranderen zal je nooit !.
Wat een heel gezellig weekend zou moeten worden en net op het heetst van de strijd om serieus aan onze relatie te werken werd het een nachtmerrie niet alleen het weekend liep fout maar de relatie is ook over.
Dit doet echt gewoon pijn
zondag 7 juni 2009 om 19:01
Ilse, uit je verhaal klinkt deze man als iemand die het niet lukt om de verantwoordelijkheid te nemen voor het verbeteren van zijn eigen gezondheid, voor het nakomen van afspraken met zijn vriendin, voor het nakomen van afspraken met de kinderen van zijn vriendin en voor een (gezonde) invulling van zijn weekend.
Twijfel je er nu echt over dat de keuzes die hij dit weekend gemaakt heeft, jouw schuld zijn? Je bent toch niet zijn moeder, zijn voogd, zijn therapeut? Hij is toch geen puber die zich tegen zijn bezorgde ouders probeert af te zetten door lekker toch onvoorzichtig te zijn... ('moeten jullie maar niet zo zeuren')!
Kan jij echt jezelf zijn als je niet mag laten weten dat je je zorgen om hem maakt? Misschien kun je na verloop van tijd, als je heftigste verdriet we is en je je weer iets sterker voelt, jouw liefde voor deze man laten zien door af en toe iets leuks te met hem te gaan doen, met of zonder je meiden. Maar je hebt al twee kinderen, die zitten net zo min als jij te wachten op zo'n onvolwassen man in hun leven. Hoe lief, leuk en aardig hij op bepaalde moment ook kan zijn.
Twijfel je er nu echt over dat de keuzes die hij dit weekend gemaakt heeft, jouw schuld zijn? Je bent toch niet zijn moeder, zijn voogd, zijn therapeut? Hij is toch geen puber die zich tegen zijn bezorgde ouders probeert af te zetten door lekker toch onvoorzichtig te zijn... ('moeten jullie maar niet zo zeuren')!
Kan jij echt jezelf zijn als je niet mag laten weten dat je je zorgen om hem maakt? Misschien kun je na verloop van tijd, als je heftigste verdriet we is en je je weer iets sterker voelt, jouw liefde voor deze man laten zien door af en toe iets leuks te met hem te gaan doen, met of zonder je meiden. Maar je hebt al twee kinderen, die zitten net zo min als jij te wachten op zo'n onvolwassen man in hun leven. Hoe lief, leuk en aardig hij op bepaalde moment ook kan zijn.
