Relaties
alle pijlers
wat moet ik doen?
zaterdag 26 juli 2008 om 17:07
Hallo,
Hier een verhaal van mij waarvan ik niet zo goed weet wat ik ermee aan moet.
Vorig jaar heb ik op een feest een leuke jongen ontmoet. Het was een vriend van de partner van mijn beste vriendin. We hebben een aantal dates gehad, maar hij twijfelde steeds, dus heb ik op een gegeven moment de knopp doorgehakt, ook al was ik nog stapel op hem. (achteraf bleek dat hij ook nog met iemand anders ana het daten was)
Ruim een maand geleden kreeg ik een sms van hem dat hij het verkloot had en me graag weer wilde zien. Eerst wilde ik er niets mee doen, maar toen mijn beste vriendin vertelde dat hij al 2 maanden om mijn nummer zeurde en er nu heeeel zeker van was, ben ik er toch op in gegaan.
Nu, ruim een maand later krijg ik tch weer sterk het vermoeden dat menneer het niet meer weet. Zijn verleden kwam ineens weer op en zit nu in therapie om het te verwerken (een niet verwerkte relatie van 12 jaar). Ik wil het nu wel eens echt proberen, maar ik zie hem 1 keer per week en dan ook nog maar eens een avond of een zondagmiddag. Niet echt iets om elkaar echt goed te leren kennen....
MOrgenmiddag zie ik hem weer en ik zit er toch sterk aan te denken het af te kappen. Wat vinden jullie. Is dit te snel, moet ik het met hem bespreken en zo ja, hoe?
Het gekke is, hij is achterin de 30 wil graag kinderen maar ik kom tot nu toe op de laatste plaats lijkt het wel. Vrienden en familie gaan voor. Ik heb hier niet zo heel veel zin in. Ik weet dat hij bindingsangst heeft (wie niet tegenwoordig) maar moet ik mijzelf dan wegcijferen?
Alvast bedankt voor het lezen.
Hier een verhaal van mij waarvan ik niet zo goed weet wat ik ermee aan moet.
Vorig jaar heb ik op een feest een leuke jongen ontmoet. Het was een vriend van de partner van mijn beste vriendin. We hebben een aantal dates gehad, maar hij twijfelde steeds, dus heb ik op een gegeven moment de knopp doorgehakt, ook al was ik nog stapel op hem. (achteraf bleek dat hij ook nog met iemand anders ana het daten was)
Ruim een maand geleden kreeg ik een sms van hem dat hij het verkloot had en me graag weer wilde zien. Eerst wilde ik er niets mee doen, maar toen mijn beste vriendin vertelde dat hij al 2 maanden om mijn nummer zeurde en er nu heeeel zeker van was, ben ik er toch op in gegaan.
Nu, ruim een maand later krijg ik tch weer sterk het vermoeden dat menneer het niet meer weet. Zijn verleden kwam ineens weer op en zit nu in therapie om het te verwerken (een niet verwerkte relatie van 12 jaar). Ik wil het nu wel eens echt proberen, maar ik zie hem 1 keer per week en dan ook nog maar eens een avond of een zondagmiddag. Niet echt iets om elkaar echt goed te leren kennen....
MOrgenmiddag zie ik hem weer en ik zit er toch sterk aan te denken het af te kappen. Wat vinden jullie. Is dit te snel, moet ik het met hem bespreken en zo ja, hoe?
Het gekke is, hij is achterin de 30 wil graag kinderen maar ik kom tot nu toe op de laatste plaats lijkt het wel. Vrienden en familie gaan voor. Ik heb hier niet zo heel veel zin in. Ik weet dat hij bindingsangst heeft (wie niet tegenwoordig) maar moet ik mijzelf dan wegcijferen?
Alvast bedankt voor het lezen.
maandag 28 juli 2008 om 11:13
Wat moeilijk Rocketgirl .
Wat ik zelf heb gemerkt is dat als iemand iets tegen je zegt, je het gewoon maar moet geloven. Ook al weet je dat het onzin is of dat het een ander niet gelukkig maakt of wat dan ook, als iemand overtuigd is van iets is er een heel grote kans dat ze dat net zolang blijven tot ze er klaar mee zijn.
In dit geval dat hij zijn verleden niet los kan laten. Dan kan er nog zoveel gevoel zijn, nog zoveel blijken dat hij twijfelt, dat hij toch wil enz. Maar zolang hij ervan overtuigd is dat hij dat verleden niet los kan laten, dan is dat de situatie. En daar moet jij het dan mee doen en dat impliceert dat hij niet voor je kan gaan.
Soms enorm frustrerend maar respecteer het maar gewoon, hoe moeilijk het ook te accepteren valt.
Wat ik zelf heb gemerkt is dat als iemand iets tegen je zegt, je het gewoon maar moet geloven. Ook al weet je dat het onzin is of dat het een ander niet gelukkig maakt of wat dan ook, als iemand overtuigd is van iets is er een heel grote kans dat ze dat net zolang blijven tot ze er klaar mee zijn.
In dit geval dat hij zijn verleden niet los kan laten. Dan kan er nog zoveel gevoel zijn, nog zoveel blijken dat hij twijfelt, dat hij toch wil enz. Maar zolang hij ervan overtuigd is dat hij dat verleden niet los kan laten, dan is dat de situatie. En daar moet jij het dan mee doen en dat impliceert dat hij niet voor je kan gaan.
Soms enorm frustrerend maar respecteer het maar gewoon, hoe moeilijk het ook te accepteren valt.
maandag 28 juli 2008 om 20:19
Ik vind het heel dapper dat je deze beslissing hebt genomen. Vooral omdat het blijkbaar zo moeilijk voor jou (en hem) is.
Maar geloof me, je was hier niet gelukkig mee geworden, echt niet. Een relatie moet je beginnen als je helemaal voor elkaar open staat, en hij was daar overduidelijk nog niet aan toe.
Hopelijk kun je het allemaal (snel) een plaatsje geven en ontmoet je dan wel die man die echt 100% voor jou wil gaan...
Maar geloof me, je was hier niet gelukkig mee geworden, echt niet. Een relatie moet je beginnen als je helemaal voor elkaar open staat, en hij was daar overduidelijk nog niet aan toe.
Hopelijk kun je het allemaal (snel) een plaatsje geven en ontmoet je dan wel die man die echt 100% voor jou wil gaan...
