Relaties
alle pijlers
Wel of niet doorgaan met relatie
zaterdag 21 november 2009 om 14:26
Ik heb al 17 jaar een relatie met mijn huidige vriend, we hebben samen 2 kleine kinderen. De laatste jaren hebben we wat mindere periodes gekend waarin we diverse keren afgesproken hebben om elkaar wat meer tegemoet te komen. Elke keer weer komen we uit op hetzelfde punt. Nu weer... daarbij twijfel ik enorm aan mijn gevoelens voor hem. Mijn omgeving vind dat ik moet blijven vechten voor deze relatie, ook vanwege de kinderen, maar ik voel me niet gelukkig. Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb. Hoe nu verder? Ook weet ik niet waar ik moet beginnen in praktische zin als we uit elkaar zouden gaan, we hebben een koopwoning, hoe zit het met financien? Waar kan ik dit soort zaken uit zoeken, waar begin je? Maar bovenal... wanneer weet je dat vechten geen zin meer heeft?
zaterdag 21 november 2009 om 14:29
zaterdag 21 november 2009 om 14:33
Ik hou nog steeds heel veel van hem,ondanks dat we nu een aantal maanden niet meer bij elkaar wonen.Ik weet van hem ook dat hij ook nog van mij houdt maar door omstandigheden het gewoon weg even niet meer samen kan.Er zitten ook nog eens van die kippen bij die ontzettend zitten te stoken en misbruik maken van een onstabiele situatie en i zet het eerlijk ik haat die persoon/personen laat zij zich lekker met de eigen situatie bemoeien.Maar goed we kijken wel hoe het het nieuwe jaar gaat lopen maar houden van zal blijven,
Wat andere ook zeggen of doen.......ik doe de dingen op mijn manier.
zaterdag 21 november 2009 om 14:46
Als je niet meer gelukkig bent dan zal je voor jezelf kunnen kiezen.
Bij elkaar blijven voor de kinderen of financien is onzin.
Wie weet wie je volgend jaar tegen komt en wel gelukkig mee kunt zijn? Het zal moeilijk zijn maar alles komt uit eindelijk goed, ff wennen alleen.
Wat je ook kunt doen is er geheel voor gaan, weer bij elkaar wonen en in therapie gaan, duidelijke afspraken maken en op papier zetten met een time limit er onder.
Succes met je beslissing!
Bij elkaar blijven voor de kinderen of financien is onzin.
Wie weet wie je volgend jaar tegen komt en wel gelukkig mee kunt zijn? Het zal moeilijk zijn maar alles komt uit eindelijk goed, ff wennen alleen.
Wat je ook kunt doen is er geheel voor gaan, weer bij elkaar wonen en in therapie gaan, duidelijke afspraken maken en op papier zetten met een time limit er onder.
Succes met je beslissing!
zaterdag 21 november 2009 om 14:57
Maar bovenal... wanneer weet je dat vechten geen zin meer heeft?
Hierna volgen de 36 vragen aan de hand waarvan het boek je helpt om je relatie in kaart te brengen en een beslissing te nemen. Is het scheiden of blijven?
1) Denk aan de tijd dat alles tussen jou en je partner op zijn best was. Kun je dan zeggen dat alles tussen jullie toen echt heel goed was? Waren jullie verliefd, gelukkig, voelden jullie je lekker samen? Of was het "beste" in jullie relatie nooit erg goed?
2) Heeft zich in je relatie meer dan een keer fysiek geweld voorgedaan? Een keer kan een vergissing zijn en hersteld worden maar als er vaker of structureel sprake is van geweld dan moet je gaan.
Ook verbaal geweld moet niet worden onderschat en is. Ook wanneer dat structureel is dan kun je beter gaan.
3) Heb je al concrete stappen ondernomen om te komen tot een leefwijze die de aanwezigheid van je partner volledig uitsluit?
4) Als een "God" zou zeggen dat je mocht vertrekken, zou je je dan opgelucht voelen en het gevoel hebben dat je een einde aan je relatie kunt maken?
5) Hebben jij en je partner op dit moment ten minste een duidelijke plezierige bezigheid of belangstelling gemeen (afgezien van de kinderen)? Iets dat je ook in de toekomst samen wilt delen en samen beleven?
6) Kun je zeggen dat je partner in principe aardig, redelijk intelligent en redelijk normaal is, er aanvaardbaar uitziet en doorgaans niet onprettig ruikt?
7) Slaat je partner je met tegenwerpingen om de oren als je ook maar iets wilt hebben voor jezelf? Merk je dat haast alles wat jij wilt wordt weggevaagd? Als je je zin soms krijgt was het dan al die moeite echt waard? Kortom, voel je je machteloos in je relatie?
8) Heb je het steeds weer terugkerende, nooit verdwijnende gevoel dat je vernederd wordt of niet meetelt in je relatie?
9) Vind je dat pogingen van jouw kant om iets ter sprake te brengen of om vragen te stellen door je partner gewoonlijk worden afgekapt, vooral bij dingen die belangrijk voor je zijn?
10) Denk je vaak dat de kans dat je partner liegt groter is dan de kans dat je partner de waarheid spreekt?
11) Ben je, als je de bewonderenswaardige eigenschappen van je partner en je eigen voorbijgaande boosheid of verdriet buiten beschouwing laat, echt op je partner gesteld? En krijg je de indruk dat je partner ook op jou gesteld is?
12) Ben je, zoals de zaken nu tussen jullie staan, bereid om je partner meer te geven dan je al doet zonder daarvoor ook meer te verwachten van je partner?
13) Willen jij zowel als je partner elkaar aanraken en zien jullie beiden ernaar uit om elkaar aan te raken en doen jullie moeite om elkaar aan te raken?
14) Voel je een unieke seksuele aantrekkingskrant ten aanzien van je partner?
15) Begrijpt je partner niet dat hij dingen doet (die jij hem verteld hebt) waardoor de relatie voor jou te slecht is om door te gaan?
16) Is je partner niet bereid om echt iets te doen aan een door beide erkend probleem dat de relatie in jouw ogen te slecht maakt om mee door te gaan?
17) Heb je geprobeerd het probleem van je partner waardoor je wilt vertrekken te laten rusten, het te vergeten of je er niet meer aan te storen? En is je dat gelukt?
18) Als je praat over het probleem van je partner waardoor je relatie te slecht wordt om er nog mee door te gaan, erkend hij dat probleem dan, is hij bereid er wat aan te doen en is hij in staat om te veranderen?
19) Is je partner wat jou betreft over een grens heen gegaan?
20) Is er een helder te formuleren, met hartstocht beleden verschil tussen jullie bieden wat betreft de vorm, het wezen en de kwaliteit van je bestaan zoals je dat nu ervaart?
21) Kun je zeggen dat je partner, ondanks alle verschillen die er tussen jullie zijn, wezenlijk of op een gebied dat voor jou van belang is, is zoals jij en dat op een manier waar jij je goed bij voelt?
22) Hoe gaat je leven er uitzien als je weggaat? Is weggaan nu misschien onmogelijk, moeilijk of onprettig?
23) Kijk je uit naar nieuwe dingen in een nieuw leven waardoor je aan weggaan denkt? Ben je bang voor nieuwe dingen in je nieuwe leven waardoor je overweegt om toch blijven?
24) Weet je partner je zo sterk het idee te geven dat je een mafkees en nietsnut, een verliezer of een stomkop bent op een gebied dat voor jou van belang is, zo dat je daar zelf van overtuigd begint te raken?
25) Doe je op grond van de geringschattende houding van je partner al het mogelijke om het contact met je partner zoveel mogelijk te beperken, afgezien van de momenten waarop gezamenlijke actie niet echt te vermijden valt?
26) Heb je het gevoel dat je partner jou, over het algemeen en vaker wel dan niet, concrete steun geeft en echte belangstelling toont voor de dingen die je probeert te doen en die voor jou belangrijk zijn?
27) Zou je iets belangrijks in je leven missen als je partner niet meer je partner was? Geeft wat je dan zou missen jou een goed gevoel over je partner omdat hij of zij in staat is jou dat te geven?
28) Wat er ook gebeurd is waardoor jij je bedrogen of gekwetst voelt, vind je dat de pijn en de schade op den duur minder zijn geworden?
29) Is het binnen je relatie echt mogelijk om elkaar oprecht te vergeven?
30) Is het mogelijk om zonder moeizame strijd aan een redelijk verlangen van jou te voldoen?
31) Is een bepaalde wens zo belangrijk voor jou dat jij jouw leven alleen daardoor bevredigend kan lopen?
32) Heb je het gevoel dat jouw partner jou vooral ziet als doelwit van zijn agressie en kritiek?
33) Hebben jullie over het algemeen een verschil van mening over de vraag wat intimiteit is en hoe die bereikt kan worden?
34) Brengt je relatie met zich mee dat je plezier hebt samen?
35) Hebben jij en je partner op dit moment bepaalde doelen of dromen voor jullie gezamenlijke leven gemeen?
36) Als alle problemen in je relatie direct, als bij toverslag waren opgelost, zou je dan toch twijfelen tussen uit elkaar gaan of blijven?
Bron: site
Hierna volgen de 36 vragen aan de hand waarvan het boek je helpt om je relatie in kaart te brengen en een beslissing te nemen. Is het scheiden of blijven?
1) Denk aan de tijd dat alles tussen jou en je partner op zijn best was. Kun je dan zeggen dat alles tussen jullie toen echt heel goed was? Waren jullie verliefd, gelukkig, voelden jullie je lekker samen? Of was het "beste" in jullie relatie nooit erg goed?
2) Heeft zich in je relatie meer dan een keer fysiek geweld voorgedaan? Een keer kan een vergissing zijn en hersteld worden maar als er vaker of structureel sprake is van geweld dan moet je gaan.
Ook verbaal geweld moet niet worden onderschat en is. Ook wanneer dat structureel is dan kun je beter gaan.
3) Heb je al concrete stappen ondernomen om te komen tot een leefwijze die de aanwezigheid van je partner volledig uitsluit?
4) Als een "God" zou zeggen dat je mocht vertrekken, zou je je dan opgelucht voelen en het gevoel hebben dat je een einde aan je relatie kunt maken?
5) Hebben jij en je partner op dit moment ten minste een duidelijke plezierige bezigheid of belangstelling gemeen (afgezien van de kinderen)? Iets dat je ook in de toekomst samen wilt delen en samen beleven?
6) Kun je zeggen dat je partner in principe aardig, redelijk intelligent en redelijk normaal is, er aanvaardbaar uitziet en doorgaans niet onprettig ruikt?
7) Slaat je partner je met tegenwerpingen om de oren als je ook maar iets wilt hebben voor jezelf? Merk je dat haast alles wat jij wilt wordt weggevaagd? Als je je zin soms krijgt was het dan al die moeite echt waard? Kortom, voel je je machteloos in je relatie?
8) Heb je het steeds weer terugkerende, nooit verdwijnende gevoel dat je vernederd wordt of niet meetelt in je relatie?
9) Vind je dat pogingen van jouw kant om iets ter sprake te brengen of om vragen te stellen door je partner gewoonlijk worden afgekapt, vooral bij dingen die belangrijk voor je zijn?
10) Denk je vaak dat de kans dat je partner liegt groter is dan de kans dat je partner de waarheid spreekt?
11) Ben je, als je de bewonderenswaardige eigenschappen van je partner en je eigen voorbijgaande boosheid of verdriet buiten beschouwing laat, echt op je partner gesteld? En krijg je de indruk dat je partner ook op jou gesteld is?
12) Ben je, zoals de zaken nu tussen jullie staan, bereid om je partner meer te geven dan je al doet zonder daarvoor ook meer te verwachten van je partner?
13) Willen jij zowel als je partner elkaar aanraken en zien jullie beiden ernaar uit om elkaar aan te raken en doen jullie moeite om elkaar aan te raken?
14) Voel je een unieke seksuele aantrekkingskrant ten aanzien van je partner?
15) Begrijpt je partner niet dat hij dingen doet (die jij hem verteld hebt) waardoor de relatie voor jou te slecht is om door te gaan?
16) Is je partner niet bereid om echt iets te doen aan een door beide erkend probleem dat de relatie in jouw ogen te slecht maakt om mee door te gaan?
17) Heb je geprobeerd het probleem van je partner waardoor je wilt vertrekken te laten rusten, het te vergeten of je er niet meer aan te storen? En is je dat gelukt?
18) Als je praat over het probleem van je partner waardoor je relatie te slecht wordt om er nog mee door te gaan, erkend hij dat probleem dan, is hij bereid er wat aan te doen en is hij in staat om te veranderen?
19) Is je partner wat jou betreft over een grens heen gegaan?
20) Is er een helder te formuleren, met hartstocht beleden verschil tussen jullie bieden wat betreft de vorm, het wezen en de kwaliteit van je bestaan zoals je dat nu ervaart?
21) Kun je zeggen dat je partner, ondanks alle verschillen die er tussen jullie zijn, wezenlijk of op een gebied dat voor jou van belang is, is zoals jij en dat op een manier waar jij je goed bij voelt?
22) Hoe gaat je leven er uitzien als je weggaat? Is weggaan nu misschien onmogelijk, moeilijk of onprettig?
23) Kijk je uit naar nieuwe dingen in een nieuw leven waardoor je aan weggaan denkt? Ben je bang voor nieuwe dingen in je nieuwe leven waardoor je overweegt om toch blijven?
24) Weet je partner je zo sterk het idee te geven dat je een mafkees en nietsnut, een verliezer of een stomkop bent op een gebied dat voor jou van belang is, zo dat je daar zelf van overtuigd begint te raken?
25) Doe je op grond van de geringschattende houding van je partner al het mogelijke om het contact met je partner zoveel mogelijk te beperken, afgezien van de momenten waarop gezamenlijke actie niet echt te vermijden valt?
26) Heb je het gevoel dat je partner jou, over het algemeen en vaker wel dan niet, concrete steun geeft en echte belangstelling toont voor de dingen die je probeert te doen en die voor jou belangrijk zijn?
27) Zou je iets belangrijks in je leven missen als je partner niet meer je partner was? Geeft wat je dan zou missen jou een goed gevoel over je partner omdat hij of zij in staat is jou dat te geven?
28) Wat er ook gebeurd is waardoor jij je bedrogen of gekwetst voelt, vind je dat de pijn en de schade op den duur minder zijn geworden?
29) Is het binnen je relatie echt mogelijk om elkaar oprecht te vergeven?
30) Is het mogelijk om zonder moeizame strijd aan een redelijk verlangen van jou te voldoen?
31) Is een bepaalde wens zo belangrijk voor jou dat jij jouw leven alleen daardoor bevredigend kan lopen?
32) Heb je het gevoel dat jouw partner jou vooral ziet als doelwit van zijn agressie en kritiek?
33) Hebben jullie over het algemeen een verschil van mening over de vraag wat intimiteit is en hoe die bereikt kan worden?
34) Brengt je relatie met zich mee dat je plezier hebt samen?
35) Hebben jij en je partner op dit moment bepaalde doelen of dromen voor jullie gezamenlijke leven gemeen?
36) Als alle problemen in je relatie direct, als bij toverslag waren opgelost, zou je dan toch twijfelen tussen uit elkaar gaan of blijven?
Bron: site
zaterdag 21 november 2009 om 15:05
Bij elkaar blijven vanwege de kinderen kan in sommige situaties meer schade opbrengen voor de kinderen dan uit elkaar gaan maar ik spreek nu uit eigen ervaring. En verder zal je toch bepaalde dingen tegen elkaar af moeten wegen. Ik ben zelf een voorstander van niet gelijk opgeven en accepteren dat er ook mindere periodes zijn maar dat hoef ik jou niet te zeggen aangezien jullie al 17 jaar bij elkaar zijn maar soms is de koek gewoon op, hoe verdrietig ook helemaal als jullie nog van elkaar houden. Denk dat je zelf diep van binnen wel weet wanneer vechten geen zin meer heeft. Nogmaals die keuze kan alleen jij maken, tuurlijk zijn er kinderen in het spel maar wat ik in het begin aangaf, het is niet altijd de juiste weg om bij elkaar te blijven vanwege kinderen.
Veel sterkte
Veel sterkte
zaterdag 21 november 2009 om 15:38
Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb"
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Niks te makken is misschien wat overdreven, ik heb een baan, mijn vriend en ik werken allebei, maar het huis alleen aanhouden zal niet kunnen...
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Niks te makken is misschien wat overdreven, ik heb een baan, mijn vriend en ik werken allebei, maar het huis alleen aanhouden zal niet kunnen...
zaterdag 21 november 2009 om 16:09
Het is misschien niet de meest ideale situatie maar er zijn vrouwen genoeg die het alleen gerooid hebben met of zonder kinderen. Ik ben ook m'n hele leven lang al van mijzelf afhankelijk op financieel gebied, heb dan wel geen kinderen maar dat moet natuurlijk niet de reden zijn om koste wat kost maar bij je partner te blijven.
zaterdag 21 november 2009 om 16:12
quote:Missy72 schreef op 21 november 2009 @ 15:38:
Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb"
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Niks te makken is misschien wat overdreven, ik heb een baan, mijn vriend en ik werken allebei, maar het huis alleen aanhouden zal niet kunnen...
Een huis is maar een huis, je vindt wel weer een ander (kleiner, maar niet minder knus of gezellig!!!!) huis... Bij elkaar blijven voor kinderen of geld vind ik onverstandig. Knok zolang je denkt dat dat nog zin heeft (professionele hulp erbij eventueel?) en heeft het echt geen zin meer, vertrek dan, en bouw je eigen leven zonder hem op. Maar wat je ook doet: laat je kinderen niet de slachtoffers worden. Niet van eeuwige ruzie tussen jullie als jullie bij elkaar blijven, maar ook niet van alle steken onder water en gemanipuleer als jullie besluiten uit elkaar te gaan. Heb er altijd erg veel moeite mee te zien hoeveel verantwoordelijkheid er daardoor bij kids terechtkomt.
Succes!!
Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb"
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Niks te makken is misschien wat overdreven, ik heb een baan, mijn vriend en ik werken allebei, maar het huis alleen aanhouden zal niet kunnen...
Een huis is maar een huis, je vindt wel weer een ander (kleiner, maar niet minder knus of gezellig!!!!) huis... Bij elkaar blijven voor kinderen of geld vind ik onverstandig. Knok zolang je denkt dat dat nog zin heeft (professionele hulp erbij eventueel?) en heeft het echt geen zin meer, vertrek dan, en bouw je eigen leven zonder hem op. Maar wat je ook doet: laat je kinderen niet de slachtoffers worden. Niet van eeuwige ruzie tussen jullie als jullie bij elkaar blijven, maar ook niet van alle steken onder water en gemanipuleer als jullie besluiten uit elkaar te gaan. Heb er altijd erg veel moeite mee te zien hoeveel verantwoordelijkheid er daardoor bij kids terechtkomt.
Succes!!
zaterdag 21 november 2009 om 16:18
zaterdag 21 november 2009 om 16:19
quote:cappi schreef op 21 november 2009 @ 15:05:
Bij elkaar blijven vanwege de kinderen kan in sommige situaties meer schade opbrengen voor de kinderen dan uit elkaar gaan maar ik spreek nu uit eigen ervaring.
Maar dat is niet toonaangevend. Uit onderzoek blijkt zelfs het tegendeel, blijven in een liefdeloos huwelijk is voor de kinderen beter dan scheiden. In geval van dreiging en geweld is scheiden uiteraard wel een oplossing
En verder zal je toch bepaalde dingen tegen elkaar af moeten wegen. Ik ben zelf een voorstander van niet gelijk opgeven en accepteren dat er ook mindere periodes zijn maar dat hoef ik jou niet te zeggen aangezien jullie al 17 jaar bij elkaar zijn maar soms is de koek gewoon op, hoe verdrietig ook helemaal als jullie nog van elkaar houden. Denk dat je zelf diep van binnen wel weet wanneer vechten geen zin meer heeft. Nogmaals die keuze kan alleen jij maken, tuurlijk zijn er kinderen in het spel maar wat ik in het begin aangaf, het is niet altijd de juiste weg om bij elkaar te blijven vanwege kinderen.
Veel sterkte
Bij elkaar blijven vanwege de kinderen kan in sommige situaties meer schade opbrengen voor de kinderen dan uit elkaar gaan maar ik spreek nu uit eigen ervaring.
Maar dat is niet toonaangevend. Uit onderzoek blijkt zelfs het tegendeel, blijven in een liefdeloos huwelijk is voor de kinderen beter dan scheiden. In geval van dreiging en geweld is scheiden uiteraard wel een oplossing
En verder zal je toch bepaalde dingen tegen elkaar af moeten wegen. Ik ben zelf een voorstander van niet gelijk opgeven en accepteren dat er ook mindere periodes zijn maar dat hoef ik jou niet te zeggen aangezien jullie al 17 jaar bij elkaar zijn maar soms is de koek gewoon op, hoe verdrietig ook helemaal als jullie nog van elkaar houden. Denk dat je zelf diep van binnen wel weet wanneer vechten geen zin meer heeft. Nogmaals die keuze kan alleen jij maken, tuurlijk zijn er kinderen in het spel maar wat ik in het begin aangaf, het is niet altijd de juiste weg om bij elkaar te blijven vanwege kinderen.
Veel sterkte
zaterdag 21 november 2009 om 16:21
Practische punten zouden je geen moer kunnen schelen als je weg wilt, overal is een mouw aan te passen. Althans, dat was mijn gedachtengang toen ik wegging bij ex, ik red het ook met mijn 28-uur baantje.
Maargoed, jij houdt nog van je man, al eens aan therapie ofzo gedacht?
Maargoed, jij houdt nog van je man, al eens aan therapie ofzo gedacht?
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
zaterdag 21 november 2009 om 16:27
ANP, juli 2002
Doorgaan in slecht huwelijk brengt meer geluk dan scheiding
WASHINGTON (ANP) - Echtscheiding wegens een slecht huwelijk maakt niet noodzakelijkerwijs gelukkig. Volhouden in een ongelukkig huwelijk tot het beter gaat, biedt betere kansen. Vijf jaar na een scheiding is de helft van de betrokkenen gelukkig, terwijl van de aanhouders tweederde na die periode gelukkig zegt te zijn. Dat meldde de Amerikaanse krant USA Today donderdag op basis van een nog niet openbaar gemaakt verslag van een wetenschappelijk onderzoek.
De resultaten zijn in tegenspraak met wat de meeste mensen denken, zei David Blankenhorn van het Institute for American Values tegen USA Today. ,,In gesprekken en in wetenschappelijke literatuur is altijd aangenomen dat het waarschijnlijk is dat je gelukkiger wordt als je een ongelukkig huwelijk beeindigt door echtscheiding. Dit is de eerste keer dat het wetenschappelijk onderzocht is. En nu blijkt dat er geen bewijs is voor deze aanname'', zei Blankenhorn.
Het onderzoek, dat deels door Blankenhorns instituut werd gefinancierd, is verricht door wetenschappers van de Universiteit van Chicago. Zij ondervroegen ruim 5200 gehuwde volwassenen. Bijna 650 daarvan bleken ongelukkig. Binnen vijf jaar bleek een kwart gescheiden. Bijna een op de vijf van hen was binnen vijf jaar weer gelukkig getrouwd.
De minst gelukkige huwelijken lieten de grootste veranderingen zien. Van de meest ontevreden partners bleek 80 procent na vijf jaar weer gelukkig, vertelde onderzoekster Linda Waite.
Echtscheiding bleek in vergelijking met getrouwd blijven niet te leiden tot minder verschijnselen van depressie of tot meer zelfwaardering. En in stand houden van ongelukkige huwelijken leidde volgens de onderzoekers in het algemeen niet tot escalatie.
Wat is het geheim van de ongelukkige echtparen die veranderden in gelukkige echtparen? Volgens de onderzoekers zijn er drie routes. Sommigen 'overlevenden' deden niets dan volhouden. Zij werkten niet aan hun huwelijk. ,,Mettertijd gaat het beter op je werk, worden de kinderen ouder en anders en komen chronische problemen in een ander perspectief te staan.''
Anderen ondernamen actie om problemen op te lossen, hun gedrag te veranderen of de onderlinge communicatie te verbeteren. De onderzoekers noemen het opvallend dat maar weinig stellen naar een therapeut gingen. Vooral mannen bleken erg huiverig om iemand te betalen voor het oplossen van persoonlijke problemen.
De derde route is volgens de onderzoekers persoonlijke verandering. ,,Deze partners vonden alternatieve manieren om hun eigen gevoel van geluk te verbeteren waardoor zij ondanks een middelmatig huwelijk toch een gelukkig leven kregen.''
Doorgaan in slecht huwelijk brengt meer geluk dan scheiding
WASHINGTON (ANP) - Echtscheiding wegens een slecht huwelijk maakt niet noodzakelijkerwijs gelukkig. Volhouden in een ongelukkig huwelijk tot het beter gaat, biedt betere kansen. Vijf jaar na een scheiding is de helft van de betrokkenen gelukkig, terwijl van de aanhouders tweederde na die periode gelukkig zegt te zijn. Dat meldde de Amerikaanse krant USA Today donderdag op basis van een nog niet openbaar gemaakt verslag van een wetenschappelijk onderzoek.
De resultaten zijn in tegenspraak met wat de meeste mensen denken, zei David Blankenhorn van het Institute for American Values tegen USA Today. ,,In gesprekken en in wetenschappelijke literatuur is altijd aangenomen dat het waarschijnlijk is dat je gelukkiger wordt als je een ongelukkig huwelijk beeindigt door echtscheiding. Dit is de eerste keer dat het wetenschappelijk onderzocht is. En nu blijkt dat er geen bewijs is voor deze aanname'', zei Blankenhorn.
Het onderzoek, dat deels door Blankenhorns instituut werd gefinancierd, is verricht door wetenschappers van de Universiteit van Chicago. Zij ondervroegen ruim 5200 gehuwde volwassenen. Bijna 650 daarvan bleken ongelukkig. Binnen vijf jaar bleek een kwart gescheiden. Bijna een op de vijf van hen was binnen vijf jaar weer gelukkig getrouwd.
De minst gelukkige huwelijken lieten de grootste veranderingen zien. Van de meest ontevreden partners bleek 80 procent na vijf jaar weer gelukkig, vertelde onderzoekster Linda Waite.
Echtscheiding bleek in vergelijking met getrouwd blijven niet te leiden tot minder verschijnselen van depressie of tot meer zelfwaardering. En in stand houden van ongelukkige huwelijken leidde volgens de onderzoekers in het algemeen niet tot escalatie.
Wat is het geheim van de ongelukkige echtparen die veranderden in gelukkige echtparen? Volgens de onderzoekers zijn er drie routes. Sommigen 'overlevenden' deden niets dan volhouden. Zij werkten niet aan hun huwelijk. ,,Mettertijd gaat het beter op je werk, worden de kinderen ouder en anders en komen chronische problemen in een ander perspectief te staan.''
Anderen ondernamen actie om problemen op te lossen, hun gedrag te veranderen of de onderlinge communicatie te verbeteren. De onderzoekers noemen het opvallend dat maar weinig stellen naar een therapeut gingen. Vooral mannen bleken erg huiverig om iemand te betalen voor het oplossen van persoonlijke problemen.
De derde route is volgens de onderzoekers persoonlijke verandering. ,,Deze partners vonden alternatieve manieren om hun eigen gevoel van geluk te verbeteren waardoor zij ondanks een middelmatig huwelijk toch een gelukkig leven kregen.''
donderdag 26 november 2009 om 11:14
quote:Missy72 schreef op 21 november 2009 @ 14:26:
Ik heb al 17 jaar een relatie met mijn huidige vriend, we hebben samen 2 kleine kinderen. De laatste jaren hebben we wat mindere periodes gekend waarin we diverse keren afgesproken hebben om elkaar wat meer tegemoet te komen. Elke keer weer komen we uit op hetzelfde punt. Nu weer... daarbij twijfel ik enorm aan mijn gevoelens voor hem. Mijn omgeving vind dat ik moet blijven vechten voor deze relatie, ook vanwege de kinderen, maar ik voel me niet gelukkig. Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb. Hoe nu verder? Ook weet ik niet waar ik moet beginnen in praktische zin als we uit elkaar zouden gaan, we hebben een koopwoning, hoe zit het met financien? Waar kan ik dit soort zaken uit zoeken, waar begin je? Maar bovenal... wanneer weet je dat vechten geen zin meer heeft?Jeemig dit zou echt mijn bericht kunnen zijn... ik heb verder nog niets van reacties gelezen, maar dit is schrikbarend herkenbaar...
Ik heb al 17 jaar een relatie met mijn huidige vriend, we hebben samen 2 kleine kinderen. De laatste jaren hebben we wat mindere periodes gekend waarin we diverse keren afgesproken hebben om elkaar wat meer tegemoet te komen. Elke keer weer komen we uit op hetzelfde punt. Nu weer... daarbij twijfel ik enorm aan mijn gevoelens voor hem. Mijn omgeving vind dat ik moet blijven vechten voor deze relatie, ook vanwege de kinderen, maar ik voel me niet gelukkig. Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb. Hoe nu verder? Ook weet ik niet waar ik moet beginnen in praktische zin als we uit elkaar zouden gaan, we hebben een koopwoning, hoe zit het met financien? Waar kan ik dit soort zaken uit zoeken, waar begin je? Maar bovenal... wanneer weet je dat vechten geen zin meer heeft?Jeemig dit zou echt mijn bericht kunnen zijn... ik heb verder nog niets van reacties gelezen, maar dit is schrikbarend herkenbaar...
donderdag 26 november 2009 om 11:30
quote:wuiles schreef op 21 november 2009 @ 14:51:
"Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb"
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Mijn hemel wat een ongelooflijke kortzichtige reactie...
Als ik naar mezelf kijk; mijn carriere is opzij geschoven toen we voor kinderen gingen. Ik werk nog wel een paar dagen per week maar zorg voornamelijk voor kinderen en huishouden.. Maar natuurlijk natuurlijk als ik bij mijn man weg zou gaan kan ik fulltime gaan werken om een beetje iets 'te makken' te hebben, de huur te betalen en de opvang van de kinderen te betalen hopende op een beetje goede financiele regeling met mijn partner..TUURLIJK heb je helemaal gelijk in...
"Maar ben ik dat wel als ik straks de kinderen moet delen en financieel niks te makken heb"
Waarom heb jij straks niks te makken? Je kunt toch gewoon gaan werken?
Mijn hemel wat een ongelooflijke kortzichtige reactie...
Als ik naar mezelf kijk; mijn carriere is opzij geschoven toen we voor kinderen gingen. Ik werk nog wel een paar dagen per week maar zorg voornamelijk voor kinderen en huishouden.. Maar natuurlijk natuurlijk als ik bij mijn man weg zou gaan kan ik fulltime gaan werken om een beetje iets 'te makken' te hebben, de huur te betalen en de opvang van de kinderen te betalen hopende op een beetje goede financiele regeling met mijn partner..TUURLIJK heb je helemaal gelijk in...
