Relaties
alle pijlers
Wellicht relatie beeindigen
vrijdag 27 maart 2009 om 14:22
Ik heb even goed gekeken op deze pijler en zie veel bruikbare topics, maar zou toch heel graag het volgende aan jullie willen voorleggen. Vaak heeft men hier toch wel hele goede adviezen.
Mijn vriend en ik zijn nu ongeveer 9 jaar bij elkaar en het is mijn eerste liefde. Ik wordt dit jaar 27 en ben nu al een tijdje aan het twijfelen of ik met hem verder moet gaan.
Andere zullen onze relatie als "perfect" omschrijven en eerlijk gezegt is het ook wel een lieverd. Mijn gevoel zegt het laatste (half) jaar, dat dit het toch niet gaat worden.
Hij is altijd veel weggeweest en de laatste paar jaar, zitten we echt bij elkaar op de lip. Ik ben zo bang de verkeerde keus te maken. Wat als ik bij hem weg ga en ik krijg spijt, maar ja als ik nu blijf en dit gevoel ook en we hebben straks een kindje, dan ben ik nog verder van huis.
We hebben nu een koophuis en ik eigenlijk alles wat mijn hartje begeert en toch voel ik me af en toe behoorlijk alleen in mijn relatie. Ik regel echt alles, neem de initatieven, neit dat hij niets doet integendeel maar niets extra's.
Met andere woorden ik twijfel of ik hiermee door moet gaan en zou graag dit weekend het op tafel willen gooien. ik weet alleen dat als ik dit doe het ook echt over is, hij zal niet voor mij gaan vechten.
En dan? Hoe moet het dan verder?
In ieder geval alvast bedankt voor de eventuele reacties.
Mijn vriend en ik zijn nu ongeveer 9 jaar bij elkaar en het is mijn eerste liefde. Ik wordt dit jaar 27 en ben nu al een tijdje aan het twijfelen of ik met hem verder moet gaan.
Andere zullen onze relatie als "perfect" omschrijven en eerlijk gezegt is het ook wel een lieverd. Mijn gevoel zegt het laatste (half) jaar, dat dit het toch niet gaat worden.
Hij is altijd veel weggeweest en de laatste paar jaar, zitten we echt bij elkaar op de lip. Ik ben zo bang de verkeerde keus te maken. Wat als ik bij hem weg ga en ik krijg spijt, maar ja als ik nu blijf en dit gevoel ook en we hebben straks een kindje, dan ben ik nog verder van huis.
We hebben nu een koophuis en ik eigenlijk alles wat mijn hartje begeert en toch voel ik me af en toe behoorlijk alleen in mijn relatie. Ik regel echt alles, neem de initatieven, neit dat hij niets doet integendeel maar niets extra's.
Met andere woorden ik twijfel of ik hiermee door moet gaan en zou graag dit weekend het op tafel willen gooien. ik weet alleen dat als ik dit doe het ook echt over is, hij zal niet voor mij gaan vechten.
En dan? Hoe moet het dan verder?
In ieder geval alvast bedankt voor de eventuele reacties.
vrijdag 27 maart 2009 om 16:47
Suusplank, wat een ontzettend herkenbaar verhaal. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en heb destijds ook al mijn moed bij elkaar geraapt om de relatie te beïndigen. Heb ook heel lang getwijfeld om de relatie te verbreken, maar het is absoluut de beste beslissing die ik ooit heb genomen! Ik ben nu zó gelukkig met de man die wél voor mij door het vuur gaat, die stapelgek op me is en met wie ik op één golflengte zit. Die er voor me is als ik het nodig heb in moeilijke tijden. Zo hoort een gelijkwaardige en goede relatie te zijn, en ook alleen zo kun je gelukkig worden. En dat verdien je!
Sterkte met je moeilijke beslissing!
Sterkte met je moeilijke beslissing!
vrijdag 27 maart 2009 om 16:50
Heb je al zijn mening al gepeild? Misschien is er iets waarover jullie samen moeten gaan praten. Uit jouw verhaal is niets af te leiden over wat je zou moeten doen. Vertel hem dat je geen ervaring hebt hierin en niet weet of dit normaal is.
Misschien krijg je dan de antwoorden die helemaal passen bij de situatie en wordt je twijfel weg genomen over wat te doen.
Misschien krijg je dan de antwoorden die helemaal passen bij de situatie en wordt je twijfel weg genomen over wat te doen.
vrijdag 27 maart 2009 om 16:51
Hoi Suus!!
Ik hoop dat dit goed gaat... ik heb nog nooit eerder een berichtje hier achter gelaten maar las jouw verhaal en dit was zo herkenbaar dat ik moest reageren... dus snel aanmelding gemaakt en nu maar een bericht posten.
Ik heb dit een aantal jaren geleden mee gemaakt.
Wij waren niet 9 maar 7 jaar samen en de klad zat er in.. ook eerste liefde, ik begon vaker en vaker te denken dat ik teveel gemist had, dat ik op andere types viel, dat ik zo geen 80 wilde worden, hadden geen lol samen, en uiteindelijk was ook redelijk doorslaggevend dat ik hem niet als de vader van mijn kids zag... tja, dat is schrikken.. en moeilijk... ook wij leken zo leuk, ook wij hadden alles goed voor elkaar.. niemand snapte er iets van en toch was ik niet gelukkig...
Ik adviseer je inderdaad ook om er over te praten met je vriend... wees eerlijk en neem ook even afstand; geen logeerbed of bank.. 1 van beide moet even plek maken, wie dat zal zijn.. is aan jullie.. maar beide even nadenken en tot rust komen, kijken of je elkaar mist of dat het een opluchting is.. Zoek dan dus ook je rust en eenzaamheid, stort je niet in een uitgaansleven waar het altijd leuker is op zo'n moment dan in je eigen relatie die toch al benauwend voelt...
Verbreek niet direct alles... maar neem afstand om uiteindelijk een bewuste en weloverwogen keus te maken.. Dit hebben wij wel gedaan en uiteindelijk zijn we ook uit elkaar gegaan... na de afstand van 3 weken hebben we het nog een klein half jaar geprobeerd, maar het was echt op.. het was proberen om het proberen...
Daardoor heb ik nooit spijt gehad achteraf... anders had ik dat misschien soms wel gehad.. want de dingen worden lastiger als je op die leeftijd weer opnieuw voor jezelf wil beginnen terwijl je uit een gespreid bedje komt....
Ik woonde korte tijd in een sloopflat, heb ontdekt wat geldzorgen zijn, kon niet meer leuke nieuwe kleren kopen, had soms geen auto voor de deur, kon niet op vakantie en.... was eenzaam... Toen ik (en jij ook) begon aan een serieze relatie, was iedereen single.. nu ik koos voor het single bestaan.. waren heel veel mensen om mij heen gesetteld... kindjes werden ook al geboren, iets wat ik ook heel graag wilde... maar dat was niet meer mijn leventje.. op dat moment...
Ik heb leren genieten van alleen zijn en ik heb geen spijt gehad en nu lacht het geluk mij ook weer toe... maar ik ben blij dat ik de keus zo weloverwogen heb gemaakt...
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.. en ik wens je heel veel sterkte, ik weet hoe moeilijk dit is...
Denk aan je en succes met je gesprek! Ik kom zeker terug op het forum om te lezen hoe het is gegaan..., ik heb nu toch een inlognaam;-)
Liefs Guppie09
Ik hoop dat dit goed gaat... ik heb nog nooit eerder een berichtje hier achter gelaten maar las jouw verhaal en dit was zo herkenbaar dat ik moest reageren... dus snel aanmelding gemaakt en nu maar een bericht posten.
Ik heb dit een aantal jaren geleden mee gemaakt.
Wij waren niet 9 maar 7 jaar samen en de klad zat er in.. ook eerste liefde, ik begon vaker en vaker te denken dat ik teveel gemist had, dat ik op andere types viel, dat ik zo geen 80 wilde worden, hadden geen lol samen, en uiteindelijk was ook redelijk doorslaggevend dat ik hem niet als de vader van mijn kids zag... tja, dat is schrikken.. en moeilijk... ook wij leken zo leuk, ook wij hadden alles goed voor elkaar.. niemand snapte er iets van en toch was ik niet gelukkig...
Ik adviseer je inderdaad ook om er over te praten met je vriend... wees eerlijk en neem ook even afstand; geen logeerbed of bank.. 1 van beide moet even plek maken, wie dat zal zijn.. is aan jullie.. maar beide even nadenken en tot rust komen, kijken of je elkaar mist of dat het een opluchting is.. Zoek dan dus ook je rust en eenzaamheid, stort je niet in een uitgaansleven waar het altijd leuker is op zo'n moment dan in je eigen relatie die toch al benauwend voelt...
Verbreek niet direct alles... maar neem afstand om uiteindelijk een bewuste en weloverwogen keus te maken.. Dit hebben wij wel gedaan en uiteindelijk zijn we ook uit elkaar gegaan... na de afstand van 3 weken hebben we het nog een klein half jaar geprobeerd, maar het was echt op.. het was proberen om het proberen...
Daardoor heb ik nooit spijt gehad achteraf... anders had ik dat misschien soms wel gehad.. want de dingen worden lastiger als je op die leeftijd weer opnieuw voor jezelf wil beginnen terwijl je uit een gespreid bedje komt....
Ik woonde korte tijd in een sloopflat, heb ontdekt wat geldzorgen zijn, kon niet meer leuke nieuwe kleren kopen, had soms geen auto voor de deur, kon niet op vakantie en.... was eenzaam... Toen ik (en jij ook) begon aan een serieze relatie, was iedereen single.. nu ik koos voor het single bestaan.. waren heel veel mensen om mij heen gesetteld... kindjes werden ook al geboren, iets wat ik ook heel graag wilde... maar dat was niet meer mijn leventje.. op dat moment...
Ik heb leren genieten van alleen zijn en ik heb geen spijt gehad en nu lacht het geluk mij ook weer toe... maar ik ben blij dat ik de keus zo weloverwogen heb gemaakt...
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.. en ik wens je heel veel sterkte, ik weet hoe moeilijk dit is...
Denk aan je en succes met je gesprek! Ik kom zeker terug op het forum om te lezen hoe het is gegaan..., ik heb nu toch een inlognaam;-)
Liefs Guppie09
vrijdag 27 maart 2009 om 16:58
Guppie ik ben gewend dat hij altijd veel weg is geweest en kan daarom ook gelukkig zeer goed op eigen benen staan. Ik weet van mezelf dat ik hem pas na ongeveer drie weken begin te missen en dan denk ik mis ik hem of iemand om me heen. Qua geld heb ik geluk dat ik een goed salaris heb, waar ik ook alleen van rond kan komen, zla me niet alles kunnen permiteren maar dat hoeft ook niet.
Dank je wel voor je uitgebreide verhaal en de moeite voor je hier inloggen.
Small voet ik heb de afgelopen weken proberen te peilen wat hij voor mij voelt, hoe hij over mij denkt, stiekem een beetje uit de tent lokken. De reacties zijn matig of net voldoende om mij tevreden te houden.
Misschien dat het gesprek van zondag een keerpunt wordt, maar eerlijk is eerlijk ik bereid me op het "ergste" voor.
Ben er voor vandaag vandoor, maar zondag uiterlijk maandag posten hoe het gegaan is.
Dank je wel voor je uitgebreide verhaal en de moeite voor je hier inloggen.
Small voet ik heb de afgelopen weken proberen te peilen wat hij voor mij voelt, hoe hij over mij denkt, stiekem een beetje uit de tent lokken. De reacties zijn matig of net voldoende om mij tevreden te houden.
Misschien dat het gesprek van zondag een keerpunt wordt, maar eerlijk is eerlijk ik bereid me op het "ergste" voor.
Ben er voor vandaag vandoor, maar zondag uiterlijk maandag posten hoe het gegaan is.
vrijdag 27 maart 2009 om 19:27
quote:suusplank schreef op 27 maart 2009 @ 15:06:
Summerdance ik ben denk gewoonweg heel bang voor de gevolgen. Ik heb nu een mooi koophuis, kan kopen wat ik wil, kan gaan en staan waar ik wil en ik ben eerlijk gezegt heel bang voor de reacties uit mijn omgeving.
Een mooi koophuis staat niet in relatie tot je eigen geluk meis
Je hebt een keuze
Of je blijft in je prachtige koophuis wonen, de schijn ophoudend voor je omgeving en gaat zelf elke dag een stukje meer kapot van binnen
Of je kiest voor jezelf gaat op een klein flatje zitten, verliest misschien wat vrienden (die dus toch geen vrienden bleken te zijn) en wordt weer gelukkig met een kans op een man die veel beter bij je past...
Toch?
Summerdance ik ben denk gewoonweg heel bang voor de gevolgen. Ik heb nu een mooi koophuis, kan kopen wat ik wil, kan gaan en staan waar ik wil en ik ben eerlijk gezegt heel bang voor de reacties uit mijn omgeving.
Een mooi koophuis staat niet in relatie tot je eigen geluk meis
Je hebt een keuze
Of je blijft in je prachtige koophuis wonen, de schijn ophoudend voor je omgeving en gaat zelf elke dag een stukje meer kapot van binnen
Of je kiest voor jezelf gaat op een klein flatje zitten, verliest misschien wat vrienden (die dus toch geen vrienden bleken te zijn) en wordt weer gelukkig met een kans op een man die veel beter bij je past...
Toch?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 27 maart 2009 om 20:15
quote:shiningday schreef op 27 maart 2009 @ 14:38:
Ik zou met hem gaan praten en zeggen wat je dwars zit en idd eens kijken wat je nu precies mist.
Weet je zeker dat hij niet voor jou wil vechten? Mannen zijn makkelijk en zijn snel tevreden totdat ze vaak doorhebben wat ze gaan missen als zo blijven..Je kan je vriend misschien sturen? Ik ken deze situatie en heb heftige gesprekken met mijn vriend gehad, we zijn er nog niet maar ik wil het wel een kans geven en ik doe echt nu hard mijn best om het weer goed te krijgen. Heb het boek van dr Phill gekocht "red je relatie" en daar staan hele goede dingen in..
Maar ja als je gevoel niet veranderd...........
SterkteVerschrikkelijk dat iedereen over een kam scheren....Mannen zijn dit en vrouwen zijn zus. Volgens mij is ieder individu anders.
Ik zou met hem gaan praten en zeggen wat je dwars zit en idd eens kijken wat je nu precies mist.
Weet je zeker dat hij niet voor jou wil vechten? Mannen zijn makkelijk en zijn snel tevreden totdat ze vaak doorhebben wat ze gaan missen als zo blijven..Je kan je vriend misschien sturen? Ik ken deze situatie en heb heftige gesprekken met mijn vriend gehad, we zijn er nog niet maar ik wil het wel een kans geven en ik doe echt nu hard mijn best om het weer goed te krijgen. Heb het boek van dr Phill gekocht "red je relatie" en daar staan hele goede dingen in..
Maar ja als je gevoel niet veranderd...........
SterkteVerschrikkelijk dat iedereen over een kam scheren....Mannen zijn dit en vrouwen zijn zus. Volgens mij is ieder individu anders.
vrijdag 27 maart 2009 om 20:48
quote:suusplank schreef op 27 maart 2009 @ 14:35:
Hij is altijd heel duidelijk geweest als je niet meer wilt, dan houd het op.
We hebben natuurlijk net als andere stellen weleens ruzie, maar dan kon hij of ik gerust dreigen dan zetten we de hut toch te koop. Daar was hij nooit van onder de indruk.
Standaard antwoord is tot nu toe altijd geweest, voor jou tien andere.
Zou van dit soort uitspraken ook geen lekker warm en vertrouwd gevoel krijgen!
Hij is altijd heel duidelijk geweest als je niet meer wilt, dan houd het op.
We hebben natuurlijk net als andere stellen weleens ruzie, maar dan kon hij of ik gerust dreigen dan zetten we de hut toch te koop. Daar was hij nooit van onder de indruk.
Standaard antwoord is tot nu toe altijd geweest, voor jou tien andere.
Zou van dit soort uitspraken ook geen lekker warm en vertrouwd gevoel krijgen!
maandag 30 maart 2009 om 08:58
Goedemorgen allemaal, zoals beloofd zou ik nog even terugkomen om te vertellen wat voor een reactie ik nou precies heb gekregen. Ik ben er nog steeds zeer zeer zeer verbaasd over en het is ook totaal anders gegaan dan ik had gedacht.
Hij schrok zich zondagochtend letterlijk lam en zei als eerste ik laat je niet zomaar gaan. We hebben daarna ongeveer 2 uur gepraat of althans ik heb mijn hart uitgestort. Hij gaf aan al deze negatieve punten van zichzelf wel te weten, maar dacht dat ik me daar niet zo veel van aantrok. Nou dat was dus een zeer grote misvatting van zijn kant. En met alles zeggen bedoel ik trouwens ook alles, zelfs dat ik deze reactie niet van hem had verwacht. hij heeft uit zichzelf het boetekleed aangetrokken en vroeg me hem een kans te geven, een reeële kans!
Ik wil hem deze kans bieden. De dingen die ik zoek in mijn relatie en waarvan ik dacht die kan hij mij niet bieden misschien door onvermogen of zijn karakter, blijken die dingen te zijn waar hij ook al een aantal maanden mee rondliep. Omdat ik steeds niets heb gezegt, dacht hij dan zal het zo erg wel niet zijn.
Dat wij zeer verschillend zijn weet hij ook wel, maar is voor hem geen reden om iemand anders te zoeken
. Hij vind het wel leuk dat wij zo verschillen zijn zeg maar. De dingen die ik wil moeten er ook gewoonweg zijn in iedere relatie, weten dat hij voor mij wilt vechten, voor mij door het vuur wil gaan en er niet omheen loopt en dat wil hij ook gaan doen.
Dus ja ik ben nog bij hem en ik gun hem de tijd om mij te laten zien, dat ik voor hem echt de partner ben, dat hij mij mooi, leuk, grappig en vooral de moeite waard vindt. Hij weet dat hij mij weer voor zich moet gaan winnen, dat is nu eenmaal zo, en geeft aan dat hij bereid is dat te doen.
Maar dank jullie wel voor alle hulp en goede adviezen. Hanshier ook jij bedankt, jij gaf duidelijk aan dat hij ook een mening heeft en daar heb ik oprecht naar geluisterd
Hij schrok zich zondagochtend letterlijk lam en zei als eerste ik laat je niet zomaar gaan. We hebben daarna ongeveer 2 uur gepraat of althans ik heb mijn hart uitgestort. Hij gaf aan al deze negatieve punten van zichzelf wel te weten, maar dacht dat ik me daar niet zo veel van aantrok. Nou dat was dus een zeer grote misvatting van zijn kant. En met alles zeggen bedoel ik trouwens ook alles, zelfs dat ik deze reactie niet van hem had verwacht. hij heeft uit zichzelf het boetekleed aangetrokken en vroeg me hem een kans te geven, een reeële kans!
Ik wil hem deze kans bieden. De dingen die ik zoek in mijn relatie en waarvan ik dacht die kan hij mij niet bieden misschien door onvermogen of zijn karakter, blijken die dingen te zijn waar hij ook al een aantal maanden mee rondliep. Omdat ik steeds niets heb gezegt, dacht hij dan zal het zo erg wel niet zijn.
Dat wij zeer verschillend zijn weet hij ook wel, maar is voor hem geen reden om iemand anders te zoeken
. Hij vind het wel leuk dat wij zo verschillen zijn zeg maar. De dingen die ik wil moeten er ook gewoonweg zijn in iedere relatie, weten dat hij voor mij wilt vechten, voor mij door het vuur wil gaan en er niet omheen loopt en dat wil hij ook gaan doen. Dus ja ik ben nog bij hem en ik gun hem de tijd om mij te laten zien, dat ik voor hem echt de partner ben, dat hij mij mooi, leuk, grappig en vooral de moeite waard vindt. Hij weet dat hij mij weer voor zich moet gaan winnen, dat is nu eenmaal zo, en geeft aan dat hij bereid is dat te doen.
Maar dank jullie wel voor alle hulp en goede adviezen. Hanshier ook jij bedankt, jij gaf duidelijk aan dat hij ook een mening heeft en daar heb ik oprecht naar geluisterd
dinsdag 31 maart 2009 om 17:08
Wat fijn Suusplank, dat je nu (eindelijk) het gevoel hebt dat hij wel voor je wil vechten.
Een man verandert niet zomaar (een vrouw ook niet hoor), maar ik denk dat nu je weet dat hij wél voor je wil knokken, je niet zomaar laat gaan, belangrijker is dan bijv. of je om dezelfde grappen moet lachen.
Wens jullie het allerbeste!
Een man verandert niet zomaar (een vrouw ook niet hoor), maar ik denk dat nu je weet dat hij wél voor je wil knokken, je niet zomaar laat gaan, belangrijker is dan bijv. of je om dezelfde grappen moet lachen.
Wens jullie het allerbeste!
dinsdag 31 maart 2009 om 21:59
Fijn Suusplank, dat het gesprek zo is gelopen...
Dit was ook wat ik bedoelde; denk goed na en praat veel met je man... daarna kun je altijd nog beslissen of er achter komen dat jullie er niet uitkomen...
Dat je op je eigen benen kan staan weet ik zeker, maar jullie zijn ook niet voor niets al zover gekomen samen dus het is de moeite waard om er samen voor te vechten en dat doen jullie doordat je nu van elkaar weet wat er in de ander omgaat...
Ik hoop dat jullie er uit komen en wens jullie heel veel liefde!
Dit was ook wat ik bedoelde; denk goed na en praat veel met je man... daarna kun je altijd nog beslissen of er achter komen dat jullie er niet uitkomen...
Dat je op je eigen benen kan staan weet ik zeker, maar jullie zijn ook niet voor niets al zover gekomen samen dus het is de moeite waard om er samen voor te vechten en dat doen jullie doordat je nu van elkaar weet wat er in de ander omgaat...
Ik hoop dat jullie er uit komen en wens jullie heel veel liefde!
dinsdag 31 maart 2009 om 22:21
suus, ik herken dit enorm en zit in dezelfde situatie!!
Het enige dat ik heb geleerd is dat je er altijd weer uitkomt, so what, je hebt nu een koophuis, heb je eerder niet voor jezelf kunnen zorgen? Het gaat niet om de materie, maar om jouw leven. Probeer een leven voor jezelf te schetsen als het uit is, het lijkt nu een zwart gat, maar hoe meer invulling je er in jouw hoofd aan kan geven, hoe makkelijker je een keuze kan maken, welke dan ook. (dit advies moet ik zelf ook eens opvolgen )
Succes
Het enige dat ik heb geleerd is dat je er altijd weer uitkomt, so what, je hebt nu een koophuis, heb je eerder niet voor jezelf kunnen zorgen? Het gaat niet om de materie, maar om jouw leven. Probeer een leven voor jezelf te schetsen als het uit is, het lijkt nu een zwart gat, maar hoe meer invulling je er in jouw hoofd aan kan geven, hoe makkelijker je een keuze kan maken, welke dan ook. (dit advies moet ik zelf ook eens opvolgen )
Succes
zaterdag 16 mei 2009 om 13:02
Ik zat te twijfelen of ik nog iets van me moest laten horen, maar zoals jullie lezen daar toch maar voor gekozen.
Ik ben ondertussen weg bij mijn nu ex-partner. Na drie dagen euforie, dat hij voor mij wilde gaan begon dat gevoel al te verdwijnen. Na een week verviel hij al zowat in zijn oude patroon en ik voelde aan mezelf dat ik mijn besluit eigenlijk al had genomen.
Ik heb het nog een week aangekeken, ook om hem het gevoel te geven dat ik hem zeker een kans geef. Maar het was te laat, te laat voor hem om mij te laten zien dat hij wel degelijk naar mij omkijkt en voor mij wilt vechten. Ik ben er negen jaar mee bezig geweest en heb het vele malen aangegeven en pas toen ik er definitief een punt achter wilde zetten kwam hij tot inkeer. Ik merkte aan mezelf, dat het dus te laat was ik had onbewust al afscheid genomen.
Eind mei zal het huis van mij zijn, ik kan het overnemen en ook hij heeft gelukkig al iets gevonden. We proberen er samen zo goed mogelijk uit te komen en ik heb uiteraard heel duidelijk aangegeven, dat het te laat is voor mij en dat de relatie voor mijn gevoel echt over is.
Het feit dat ik weet voor mezelf dat ik de juiste keuze heb gemaakt, is dat ik zo opgelucht ben. Hij woont hier niet meer en ik mis hem gewoonweg niet, ik weet het dit klinkt hard, maar is jammer genoeg wel de waarheid.
Hij snapt mijn keuze en ook waarom ik die nu heb genomen, al blijft het natuurlijk wel heel moeilijk om hem zo verdrietig te zien. Een jaar geleden had dat me ook echt wat gedaan nu niet meer en dat zegt natuurlijk voldoende.
Sorry voor het lange verhaal, maar wilde iedereen nog even bedanken voor alle hulp. Ik heb er geen spijt van dat ik hem nog tijd heb gegeven, ik ben gaan inzien dat hij wel degelijk heelveel van mij houdt. Het kwam alleen te laat in onze relatie.
Dus bij deze bedankt!
PS: de reacties uit onze vriendengroep, waar ik zo bang voor was zijn mij reuze meegevallen. Niet dat iedereen het even goed snapt, maar ze kennen mij en weten dat ik niet zomaar een keuze maak!
Ik ben ondertussen weg bij mijn nu ex-partner. Na drie dagen euforie, dat hij voor mij wilde gaan begon dat gevoel al te verdwijnen. Na een week verviel hij al zowat in zijn oude patroon en ik voelde aan mezelf dat ik mijn besluit eigenlijk al had genomen.
Ik heb het nog een week aangekeken, ook om hem het gevoel te geven dat ik hem zeker een kans geef. Maar het was te laat, te laat voor hem om mij te laten zien dat hij wel degelijk naar mij omkijkt en voor mij wilt vechten. Ik ben er negen jaar mee bezig geweest en heb het vele malen aangegeven en pas toen ik er definitief een punt achter wilde zetten kwam hij tot inkeer. Ik merkte aan mezelf, dat het dus te laat was ik had onbewust al afscheid genomen.
Eind mei zal het huis van mij zijn, ik kan het overnemen en ook hij heeft gelukkig al iets gevonden. We proberen er samen zo goed mogelijk uit te komen en ik heb uiteraard heel duidelijk aangegeven, dat het te laat is voor mij en dat de relatie voor mijn gevoel echt over is.
Het feit dat ik weet voor mezelf dat ik de juiste keuze heb gemaakt, is dat ik zo opgelucht ben. Hij woont hier niet meer en ik mis hem gewoonweg niet, ik weet het dit klinkt hard, maar is jammer genoeg wel de waarheid.
Hij snapt mijn keuze en ook waarom ik die nu heb genomen, al blijft het natuurlijk wel heel moeilijk om hem zo verdrietig te zien. Een jaar geleden had dat me ook echt wat gedaan nu niet meer en dat zegt natuurlijk voldoende.
Sorry voor het lange verhaal, maar wilde iedereen nog even bedanken voor alle hulp. Ik heb er geen spijt van dat ik hem nog tijd heb gegeven, ik ben gaan inzien dat hij wel degelijk heelveel van mij houdt. Het kwam alleen te laat in onze relatie.
Dus bij deze bedankt!
PS: de reacties uit onze vriendengroep, waar ik zo bang voor was zijn mij reuze meegevallen. Niet dat iedereen het even goed snapt, maar ze kennen mij en weten dat ik niet zomaar een keuze maak!
zondag 17 mei 2009 om 09:48
zaterdag 30 mei 2009 om 19:29
Hallo!
Ik zit momenteel in een vergelijkbare situatie (heb ook een topic geplaatst): doorgaan of stoppen met de relatie. Inmiddels heb jij een punt achter de relatie gezet, wat ik heel knap van je vind. Mijn vraag is dan ook: hoe gaat het nu met je, en hoe lang heeft het geduurd om alles te regelen???
Heb je wel momenten gehad dat je twijfelde en wanneer weet je dat het echt over is???
Ik zit momenteel in een vergelijkbare situatie (heb ook een topic geplaatst): doorgaan of stoppen met de relatie. Inmiddels heb jij een punt achter de relatie gezet, wat ik heel knap van je vind. Mijn vraag is dan ook: hoe gaat het nu met je, en hoe lang heeft het geduurd om alles te regelen???
Heb je wel momenten gehad dat je twijfelde en wanneer weet je dat het echt over is???
