Relaties
alle pijlers
donderdag 11 oktober 2018 15:24
Afgelopen zondag heeft zich een vervelend incident voorgedaan in de familie. Hierbij waren mijn oma, moeder, mijn tante en ik betrokken. Ik wil niet verder ingaan op details, maar er werd een serieus gesprek gevoerd en dit is volledig geëscaleerd. We zijn een nette familie, maar mijn moeder heeft me uitgescholden nadat ik op haar afliep om haar tot bedaren te brengen. Aangezien ze erg opgefokt deed. De blik die ze erbij in haar ogen had, zie ik nog steeds voor me. Ik noem niet de volledige zin, maar het woord kutwijf kwam erin voor.
Ik ben inmiddels 24 jaar en ben al uit huis, maar tijdens mijn jeugd na de scheiding van mijn ouder, heb ik een slechte band met mijn moeder gehad. Ik ben assertief en dit was en is mijn zus niet. Mijn moeder vergeleek ons vaak en wanneer ik dit opmerkte en aangaf me minder te voelen, zei ze dat ik me niet als slachtoffer moest opstellen. Ze kan erg manipuleren door te gaan huilen wanneer ze (al dan niet) opbouwend kritiek krijgt. Daarnaast is ze alcoholverslaafd. Ik heb haar vroeger vaker midden in de nacht bedwelmd van de wijn naar boven moeten sturen, want ze moest de dag erna gewoon werken. Ook had ze vaak wisselende relaties met mannen aan wie wij werden voorgesteld. Deze mannen deden zich ook wel eens voor als vervangend ouderfiguur (ik zie mijn echte vader niet tot nauwelijks). Het is een keer dusdanig uit de hand gelopen dat ik bij mijn oma en gedeeltelijk bij tante ben ingetrokken. Ik kan er nu nog een boek over schrijven.
In mijn doen en laten, kon mijn tante eerder mijn moeder zijn. Dat is ook de reden dat ik met haar alles kan bespreken en ook naar haar toe trek. De band met mijn moeder is inmiddels een stuk verbeterd, maar erg fragiel zoals ik nu merk.
Ze heeft me na het voorval dit weekend geblokkeerd op Whatsapp en andere mogelijkheden om berichten te sturen. Ik weet dat ze dit goed zou kunnen volhouden, want ze heeft toen zus en ik thuiswoonde ook al een gepresteerd om ons 1,5 tot 2 weken te negeren na een discussie.
Ik wil een grens trekken, maar vind dit erg lastig. Het begint me op te breken. Ik heb dit al vaker in therapie sessies besproken, maar dit rakelt het oude zeer allemaal weer op.
Iemand advies?
Ik ben inmiddels 24 jaar en ben al uit huis, maar tijdens mijn jeugd na de scheiding van mijn ouder, heb ik een slechte band met mijn moeder gehad. Ik ben assertief en dit was en is mijn zus niet. Mijn moeder vergeleek ons vaak en wanneer ik dit opmerkte en aangaf me minder te voelen, zei ze dat ik me niet als slachtoffer moest opstellen. Ze kan erg manipuleren door te gaan huilen wanneer ze (al dan niet) opbouwend kritiek krijgt. Daarnaast is ze alcoholverslaafd. Ik heb haar vroeger vaker midden in de nacht bedwelmd van de wijn naar boven moeten sturen, want ze moest de dag erna gewoon werken. Ook had ze vaak wisselende relaties met mannen aan wie wij werden voorgesteld. Deze mannen deden zich ook wel eens voor als vervangend ouderfiguur (ik zie mijn echte vader niet tot nauwelijks). Het is een keer dusdanig uit de hand gelopen dat ik bij mijn oma en gedeeltelijk bij tante ben ingetrokken. Ik kan er nu nog een boek over schrijven.
In mijn doen en laten, kon mijn tante eerder mijn moeder zijn. Dat is ook de reden dat ik met haar alles kan bespreken en ook naar haar toe trek. De band met mijn moeder is inmiddels een stuk verbeterd, maar erg fragiel zoals ik nu merk.
Ze heeft me na het voorval dit weekend geblokkeerd op Whatsapp en andere mogelijkheden om berichten te sturen. Ik weet dat ze dit goed zou kunnen volhouden, want ze heeft toen zus en ik thuiswoonde ook al een gepresteerd om ons 1,5 tot 2 weken te negeren na een discussie.
Ik wil een grens trekken, maar vind dit erg lastig. Het begint me op te breken. Ik heb dit al vaker in therapie sessies besproken, maar dit rakelt het oude zeer allemaal weer op.
Iemand advies?
everything happens for a reason
donderdag 11 oktober 2018 16:07
Ja. Nou. Precies dat dus. Ik had tot aan dit weekend dagelijks, leuk contact met haar. Zowel bellen als via app als via Facebook messenger. En dan gebeurt er dit en kapt ze mijn zijde af. Ik kan er niks aan doen, het is nu iets dat bij haar ligt. En juist dat maakt het zo frustrerend.Petrolblauw75 schreef: ↑11-10-2018 16:01Lastig en herkenbaar op het alcoholisme na.
Ik zou nu niets doen. Laat het bezinken en probeer voor jezelf helder te krijgen wat jij met je moeder wilt qua contact.
Als je haar tegenkomt bij andere familie is contact vermijden vermoedelijk geen optie, omdat je niet weet wat zij doet.
Mij werd ooit te kennen gegeven dat ik haar dochter niet meer was en ze me nooit meer hoefde te zien. Mijn vader en ik waren perplex want het ging op dat moment nergens over.
Eerlijk gezegd was het een heel ontspannen periode. Op de verjaardag van mijn zus in die periode ben ik gewoon gegaan, wat een gespannen situatie opleverde, maar vooral van haar kant. Na een paar maanden heeft ze contact opgenomen en excuus aangeboden. Ik vind een bezoekje van een uur al een opgave en kom er vooral voor mijn vader.
everything happens for a reason
donderdag 11 oktober 2018 16:08
donderdag 11 oktober 2018 16:12
je hoeft het ook niet voor altijd af te kappen als dat voor jou niet goed voelt.
Wat zou jij op dit moment willen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 11 oktober 2018 16:13
Wat je van je moeder wil ontvangen (liefde, erkenning, warme moeder-dochter relatie) ga je niet krijgen. Ga daar maar van uit. Daarvoor zit haar verslaving in de weg, en mogelijk ook heel haar eigen geschiedenis en bagage.
Wat je zoekt zul je dus bij je zelf moeten vinden. (Sorry voor deze braaktekst, ik hoop dat je enigzins begrijpt wat ik bedoel.)
Wat je zoekt zul je dus bij je zelf moeten vinden. (Sorry voor deze braaktekst, ik hoop dat je enigzins begrijpt wat ik bedoel.)
donderdag 11 oktober 2018 16:25
Vervelend voor je dat het doortoe heeft moeten leiden
Ik ben er nog niet aan toe om het nu rigoureus te doen.
Kan het zijn dat mijn verhaal reflecteert met jouw verleden/verhaal? Gezien je standvastigheid? (Ik weet niet of het onaardig klinkt. Niet mijn bedoeling, maar een oprechte vraag).
everything happens for a reason
donderdag 11 oktober 2018 16:26
donderdag 11 oktober 2018 16:29
Het is zo paradoxaal. Ze kan het wel en ik heb het ook gekregen. Ik doe haar nu af als heks, omdat het laatste is van wat ik meemaakte van toen ik haar dit weekend zag. Maar ze heeft ook die moeder in zich. En ineens kan ze dan weer zo ontploffen.Jordan1756 schreef: ↑11-10-2018 16:13Wat je van je moeder wil ontvangen (liefde, erkenning, warme moeder-dochter relatie) ga je niet krijgen. Ga daar maar van uit. Daarvoor zit haar verslaving in de weg, en mogelijk ook heel haar eigen geschiedenis en bagage.
Wat je zoekt zul je dus bij je zelf moeten vinden. (Sorry voor deze braaktekst, ik hoop dat je enigzins begrijpt wat ik bedoel.)
(Laat ik even voorop stellen dat ze me nooit met een vinger heeft aangeraakt en dat dat is wat ik voor 100000% zeker weet wat ze nooit zou doen).
everything happens for a reason
donderdag 11 oktober 2018 16:35
Bij mij was de aanleiding tig eerdere voorvallen waardoor ik duidelijk had uitgesproken het met haar over bepaalde onderwerpen niet meer te willen hebben. Daar wilde ze uitleg en voorbeelden van, en dat deed ik niet, refereerde alleen aan ons laatste gesprek waar het weer gedoe was. Daarbij weet ze echt wel waar ik op doelde.puntjeeee schreef: ↑11-10-2018 16:07Ja. Nou. Precies dat dus. Ik had tot aan dit weekend dagelijks, leuk contact met haar. Zowel bellen als via app als via Facebook messenger. En dan gebeurt er dit en kapt ze mijn zijde af. Ik kan er niks aan doen, het is nu iets dat bij haar ligt. En juist dat maakt het zo frustrerend.
Wat ik wil zeggen, dan ben je duidelijk en is het nog niet goed.
Daarom. Bepaal jouw standpunt en probeer je niet gek te laten maken.
Ik weet hoe ingewikkeld het kan zijn.
donderdag 11 oktober 2018 16:38
Een klap doet waarschijnlijk minder zeer dan het negeren en blokkeren wat zij telkens doet.
Twee weken je kinderen negeren in huis? Je moeder is niet goed bij haar hoofd.
En nu dat blokkeren. En het schelden. Wie noemt haar kind nou een kutwijf?!
Echt, neem afstand van haar. Ze zuigt alle energie uit je.
Twee weken je kinderen negeren in huis? Je moeder is niet goed bij haar hoofd.
En nu dat blokkeren. En het schelden. Wie noemt haar kind nou een kutwijf?!
Echt, neem afstand van haar. Ze zuigt alle energie uit je.
donderdag 11 oktober 2018 16:41
donderdag 11 oktober 2018 16:46
TO, hou er rekening mee dat bij een alcoholverslaving ook steeds vaker voorkomende onredelijkheid en karakterstoornissen horen, tot op het punt zelfs dat jij je moeder niet meer herkent, en zij jou niet. Deze symptomen zijn helaas inherent aan het verslavingsproces.
donderdag 11 oktober 2018 17:19
Belangstelling voelt niet onaardigpuntjeeee schreef: ↑11-10-2018 16:25Vervelend voor je dat het doortoe heeft moeten leiden
Ik ben er nog niet aan toe om het nu rigoureus te doen.
Kan het zijn dat mijn verhaal reflecteert met jouw verleden/verhaal? Gezien je standvastigheid? (Ik weet niet of het onaardig klinkt. Niet mijn bedoeling, maar een oprechte vraag).
In mijn geval was het een vader met wat meer interesse in zichzelf dan in zijn kinderen. Geen drank of scheldpartijen, wel altijd verwijten en slachtofferschap. Het heeft me twee dingen geleerd:
- ouders zijn niet onmisbaar
- wie vindt dat ik tekort schiet kan opzouten
Ik gun mensen die vooral lijden aan hun ouders vooral dat ze hun keuzes durven maken zonder schuldgevoel.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
donderdag 11 oktober 2018 18:26
Verslaafden zijn per definitie niet empathisch meer. Hun hoofddoel moet gehaald worden en jij bent daarvoor of nuttig, of je staat in de weg. Juist als je ook warme herinneringen aan iemand hebt, is het heel moeilijk het contact te verbreken. Misschien ben je bang dat het de verslaving erger maakt, misschien hoop je stiekem dat het zo kan zijn als vroeger. Het is ruk.
Als je wel contact houdt en zij werkt niet aan haar probleem, verwacht dan niets en stel duidelijke grenzen. Ga weg als ze dronken is als je komt, ga weg als ze schreeuwt, scheldt of je probeert te manipuleren. Het is heel moeilijk om zo'n relatie te hebben, het contact (tijdelijk) verbreken is echt niet ontaard van je.
Sterkte, To. Het is naar als je moeder zo is.
Als je wel contact houdt en zij werkt niet aan haar probleem, verwacht dan niets en stel duidelijke grenzen. Ga weg als ze dronken is als je komt, ga weg als ze schreeuwt, scheldt of je probeert te manipuleren. Het is heel moeilijk om zo'n relatie te hebben, het contact (tijdelijk) verbreken is echt niet ontaard van je.
Sterkte, To. Het is naar als je moeder zo is.
donderdag 11 oktober 2018 19:22
Waarom is het zo lastig te accepteren dat iemand je heeft geblokkeerd?
Ik heb op deze ochtend 2 manieren getest om te kijken of het vermoeden klopte dat ze me heeft geblokkeerd. Deze komen inderdaad echt niet aan. En ik heb een sms gestuurd, om te vragen waarom ze dat heeft gedaan. Van deze weet ik zeker dat 'ie aangekomen is. Ook daar geen antwoord. Hoe kan iemand zo koud zijn?
Ik heb op deze ochtend 2 manieren getest om te kijken of het vermoeden klopte dat ze me heeft geblokkeerd. Deze komen inderdaad echt niet aan. En ik heb een sms gestuurd, om te vragen waarom ze dat heeft gedaan. Van deze weet ik zeker dat 'ie aangekomen is. Ook daar geen antwoord. Hoe kan iemand zo koud zijn?
everything happens for a reason
vrijdag 12 oktober 2018 14:28
Moeder heeft gereageerd dat zolang ik geen respect kan opbrengen door normaal te praten en niet aan te vallen er geen behoefte is aan contact. En ik geen papagaai van mijn tante moet zijn (ik deel mening van tante en zij denkt dat ik haar alleen maar napraat).
Ik heb gezegd dat zolang ze niet doorheeft dat respect wederzijds werkt, er inderdaad geen normaal gesprek zou kunnen plaatsvinden. Dus dat ik het erbij laat.
Ik heb gezegd dat zolang ze niet doorheeft dat respect wederzijds werkt, er inderdaad geen normaal gesprek zou kunnen plaatsvinden. Dus dat ik het erbij laat.
everything happens for a reason
zondag 14 oktober 2018 00:00
Misschien valt er niet veel meer te zeggen, maar zou iemand verder willen kletsen hierover? Ik blijf alles maar herkauwen en ga over van verdrietig naar boosheid. Ik word er niet leuker op richting vriend, terwijl ik er bewust van ben dat ik niet moet gaan projecteren op hem.
everything happens for a reason
zaterdag 20 oktober 2018 09:57
Ik heb na HEEL veel ellende het contact verbroken met mijn moeder. Ik mis wel een moeder. Maar haar niet. Weet je, sommige moeders (of vaders) zijn gewoon niet leuk. Net als dat sommige kinderen of broers en zussen niet leuk zijn. Elk vervelend mens die je buiten tegen komt heeft een vader en een moeder, misschien broers of zussen wellicht zelfs kinderen. Die mensen kunnen ook in je familie zitten.
Ik had het jaren eerder moeten doen. Echt wat een opluchting. Ben daardoor ook mijn zus en tante kwijt geraakt. Maar zelfs dat is het mij waard. Wie niet voor mij is, is tegen las ik eens. Voor mij waar. Heel veel sterkte met je keuzes. Het is niet makkelijk. Mensen die zeggen dat het toch je moeder is en blijft, hebben niet zo een moeder. Vergelijk je niet mer hen.
Ik had het jaren eerder moeten doen. Echt wat een opluchting. Ben daardoor ook mijn zus en tante kwijt geraakt. Maar zelfs dat is het mij waard. Wie niet voor mij is, is tegen las ik eens. Voor mij waar. Heel veel sterkte met je keuzes. Het is niet makkelijk. Mensen die zeggen dat het toch je moeder is en blijft, hebben niet zo een moeder. Vergelijk je niet mer hen.
zaterdag 20 oktober 2018 10:24
Jeetje Puntjeee, ik krijg de rillingen over mijn rug bij het lezen van jouw verhaal!
Sorry als ik te hard uit de hoek kom zetten nu,, maar wat een kinderachtig, egocentrisch K-wijf, die moeder van jou!!!
En overduidelijk is ze jaloers op de band die jij met je tante hebt.. terwijl ze zelf verzaakt heeft een goede moeder te zijn met al dat gezuip en mannen over de vloer.
En nu probeert ze jou op je knieen te krijgen door jou als het ware te verstoten?.
''Jij moet eerst maar eens die brave, goede dochter worden?? en dan mag je met hangende pootjes terugkomen??'
Nou sorry, kinderen kunnen krijgen betekend nog niet dat je ook een goede ouder bent.
Ik ben zelf ouder en snap werkelijk niet hoe sommigen ouders zich afreageren op hun kinderen, competeren met hun eigen kinderen, of ze als slaafje of voetveeg gebruiken. Het is zulk een verachtelijk machtsmisbruik!
Kies voor jezelf.. benader deze hatelijke vrouw niet meer!!!
Sjaks omschreef het hierboven erg treffend: ''Ik mis een moeder, maar niet deze!''
Sorry als ik te hard uit de hoek kom zetten nu,, maar wat een kinderachtig, egocentrisch K-wijf, die moeder van jou!!!
En overduidelijk is ze jaloers op de band die jij met je tante hebt.. terwijl ze zelf verzaakt heeft een goede moeder te zijn met al dat gezuip en mannen over de vloer.
En nu probeert ze jou op je knieen te krijgen door jou als het ware te verstoten?.
''Jij moet eerst maar eens die brave, goede dochter worden?? en dan mag je met hangende pootjes terugkomen??'
Nou sorry, kinderen kunnen krijgen betekend nog niet dat je ook een goede ouder bent.
Ik ben zelf ouder en snap werkelijk niet hoe sommigen ouders zich afreageren op hun kinderen, competeren met hun eigen kinderen, of ze als slaafje of voetveeg gebruiken. Het is zulk een verachtelijk machtsmisbruik!
Kies voor jezelf.. benader deze hatelijke vrouw niet meer!!!
Sjaks omschreef het hierboven erg treffend: ''Ik mis een moeder, maar niet deze!''
pindakaasjes wijzigde dit bericht op 20-10-2018 10:50
4.25% gewijzigd
zaterdag 20 oktober 2018 10:54
Hey puntje.
Wat hard dat je moeder jou blokkeert.
Wat betreft het verbreken van het contact: het heeft mij jaaaaaaren gekost. Ik geloof dat ik 32/33 was toen ik eindelijk durfde door te zetten. Ik ben nu 36.
Mijn moeder is ook alcoholist, al zou ze dat nooit toegeven. Ze heeft een nieuwe man in mijn leven gehaald toen mijn ouders een jaar waren gescheiden, ik was toen 13, en daar is ze bij gaan wonen. Even kort door de bocht. 'Ze had recht op geluk' zei ze, en ik kon het uitzoeken.
Daarnaast was ik lastig, moeilijk, onhandelbaar en ik weet niet wat ik allemaal naar mijn hoofd kreeg en wat men buiten kreeg te horen. En reken maar dat ze mijn moeder geloofden. Ik deed zó mijn best te laten zien wie ik was. Ik bleef braaf thuis, kookte elke avond aardappels, vlees en groente en at alles netjes (alleen) op. 'Zie dan hoe ik ben!'
Maar nee, ze is tot op de dag van het laatste contact volledig overtuigd van zichzelf en dat betekent dat ik moeilijk was en zij de wanhopige moeder die alles heeft geprobeerd en, martelaar die ze is, uiteindelijk uit liefde koos mij los te laten.
Ik heb jaren therapie gehad en naar mate de verhalen kwamen, neigde mijn therapeut steeds meer naar narcisme (toen ik op mijn 13e ben betast door een 50 jarige man op mijn werk lachte mijn moeder me keihard uit en dat was dat) en dus een onvermogen om empathisch te reageren.
Of het zo is? Geen idee, en eerlijk gezegd heb ik het losgelaten samen met het contact. Mijn moeder zal mij nooit zien zoals ik ben, dat doet pijn, maar de constante hunkering daar naar is ook weg. Dat geeft heel veel ruimte.
Ik denk dat jij nog niet zover bent. Dat geeft niet, iedereen moet zijn eigen proces doormaken. Maar het kán wel, geen contact meer. Zeker.
Ik wens je heel veel succes met de beslissingen die je wel of niet neemt. En als je vragen hebt, stel ze gerust.
Wat hard dat je moeder jou blokkeert.
Wat betreft het verbreken van het contact: het heeft mij jaaaaaaren gekost. Ik geloof dat ik 32/33 was toen ik eindelijk durfde door te zetten. Ik ben nu 36.
Mijn moeder is ook alcoholist, al zou ze dat nooit toegeven. Ze heeft een nieuwe man in mijn leven gehaald toen mijn ouders een jaar waren gescheiden, ik was toen 13, en daar is ze bij gaan wonen. Even kort door de bocht. 'Ze had recht op geluk' zei ze, en ik kon het uitzoeken.
Daarnaast was ik lastig, moeilijk, onhandelbaar en ik weet niet wat ik allemaal naar mijn hoofd kreeg en wat men buiten kreeg te horen. En reken maar dat ze mijn moeder geloofden. Ik deed zó mijn best te laten zien wie ik was. Ik bleef braaf thuis, kookte elke avond aardappels, vlees en groente en at alles netjes (alleen) op. 'Zie dan hoe ik ben!'
Maar nee, ze is tot op de dag van het laatste contact volledig overtuigd van zichzelf en dat betekent dat ik moeilijk was en zij de wanhopige moeder die alles heeft geprobeerd en, martelaar die ze is, uiteindelijk uit liefde koos mij los te laten.
Ik heb jaren therapie gehad en naar mate de verhalen kwamen, neigde mijn therapeut steeds meer naar narcisme (toen ik op mijn 13e ben betast door een 50 jarige man op mijn werk lachte mijn moeder me keihard uit en dat was dat) en dus een onvermogen om empathisch te reageren.
Of het zo is? Geen idee, en eerlijk gezegd heb ik het losgelaten samen met het contact. Mijn moeder zal mij nooit zien zoals ik ben, dat doet pijn, maar de constante hunkering daar naar is ook weg. Dat geeft heel veel ruimte.
Ik denk dat jij nog niet zover bent. Dat geeft niet, iedereen moet zijn eigen proces doormaken. Maar het kán wel, geen contact meer. Zeker.
Ik wens je heel veel succes met de beslissingen die je wel of niet neemt. En als je vragen hebt, stel ze gerust.
zaterdag 20 oktober 2018 12:03
@Apestaartje30: wat afschuwelijk dat je dit hebt moeten meemaken.
Je verhaal roert me, ik voelde tranen opkomen!
Ik kon het bijna voor me zien.. dat kleine meisje aan een gedekte tafel, die zo haar best deed om als een volwassen vrouw een maal te breiden.. '' kijk eens wat ik kan? braaf ben ik he'?''.. en dan zo alleen aan die tafel te zitten.
Wat een afschuwelijke verwaarlozing, mishandeling zelfs!
En tot op de dag van vandaag heeft het natuurlijk allemaal aan jou gelegen.
Ik vind het zo erg voor je.
Heb je de liefde en het geluk toch nog mogen vinden nu je zoveel verder in de tijd bent??
(al zij het niet bij je moeder)
Je verhaal roert me, ik voelde tranen opkomen!
Ik kon het bijna voor me zien.. dat kleine meisje aan een gedekte tafel, die zo haar best deed om als een volwassen vrouw een maal te breiden.. '' kijk eens wat ik kan? braaf ben ik he'?''.. en dan zo alleen aan die tafel te zitten.
Wat een afschuwelijke verwaarlozing, mishandeling zelfs!
En tot op de dag van vandaag heeft het natuurlijk allemaal aan jou gelegen.
Ik vind het zo erg voor je.
Heb je de liefde en het geluk toch nog mogen vinden nu je zoveel verder in de tijd bent??
(al zij het niet bij je moeder)
zaterdag 20 oktober 2018 18:23
Aah wat verschrikkelijk al die verhalen!!
Wat Pindakaasjes zegt, dat je dan als kind alleen aan tafel zit te eten en toch iedereen je moeder gelooft. Hoe kon ze......
En zelfs dan kan ik zeggen dat mijn moeder toch nog minder erg is...
Omdat ik wel momenten met mijn moeder heb meegemaakt dat haar warme kant aan mij heeft getoond. Alleen kan ze zo omslaan en wil ze niemand om haar heen en ze blokkeert letterlijk en figuurlijk het contact.
Ik heb gehoord dat ze mijn schoonvader via een bericht heeft benaderd (die er volledig buiten staat) dat ze overstuur is en dat ze weet dat ik boos ben. Ik weet niet wat ze nou wil. En ik ook niet meer wat ik zelf wil.
Wat Pindakaasjes zegt, dat je dan als kind alleen aan tafel zit te eten en toch iedereen je moeder gelooft. Hoe kon ze......
En zelfs dan kan ik zeggen dat mijn moeder toch nog minder erg is...
Omdat ik wel momenten met mijn moeder heb meegemaakt dat haar warme kant aan mij heeft getoond. Alleen kan ze zo omslaan en wil ze niemand om haar heen en ze blokkeert letterlijk en figuurlijk het contact.
Ik heb gehoord dat ze mijn schoonvader via een bericht heeft benaderd (die er volledig buiten staat) dat ze overstuur is en dat ze weet dat ik boos ben. Ik weet niet wat ze nou wil. En ik ook niet meer wat ik zelf wil.
everything happens for a reason
