Relaties
alle pijlers
Wie negeer jij (ruzie's)
donderdag 10 september 2009 om 11:53
Hallo allemaal.
Ik verbaas me de laatste tijd steeds meer over het fenomeen "negeren" in ruzie's.
Vele conflicten binnen familie's, vriendengroepen, relaties noem maar op eindigen in de negeermodus.
Het is niet uitgepraat, de een verwijt de ander iets en andersom en daarom gaan ze mekaar dus maar negeren. Vaak zeggen ze ook: de ander moet de eerste stap zetten.
Het rare daarin is dat die mensen vaak nog steeds wel heel veel om mekaar geven, maar juist daardoor zo gekwetst zijn dat ze gaan negeren, op feestjes of andere momenten waarin ze mekaar tegenkomen.
Waarom doen mensen dat toch eigenlijk? omdat ze de ander willen straffen? Ik vind het eigenlijk heel kinderachtig.
Ik heb vroeger ook genegeerd, voor het laatst toen ik 18 was. Omdat een vriendin mij slecht behandeld had, of omdat ik zelf genoeg had van een bepaalde vriendin. Heel slecht en kinderachtig, als ik daar nu op terugkijk.
Mijn vriend negeert nu zijn beste vriend op feestjes omdat hij hem een heeeele laffe streek geleverd heeft.
en 1 van mijn beste vriendinnen negeert me al 3/4 jaar omdat ze boos op mij is omdat ze vind dat ik haar heb laten zakken toen ik een relatie kreeg. Deels was dat ook waar, alleen had ik dat niet bewust gedaan, maar ontstond dat zo. We hebben twee keer geprobeerd om het uit te praten maar dat lukte niet echt. Toen besloot ze om mij te negeren. Uiteindelijk had ik goed door wat ik fout had gedaan en heb ik nog veel pogingen gedaan om het te lijmen maar ze gunt mij geen blik waardig.
en dat doet pijn, maar voelt vooral erg ongemakkelijk op feestjes waarin we mekaar regelmatig tegenkomen.
dus mijn vraag is: negeren jullie wel eens mensen? of worden jullie zelf genegeerd? en hoe gaan jullie daarmee om? en vind je dat een kinderachtige manier om met een conflict om te gaan?
Ik verbaas me de laatste tijd steeds meer over het fenomeen "negeren" in ruzie's.
Vele conflicten binnen familie's, vriendengroepen, relaties noem maar op eindigen in de negeermodus.
Het is niet uitgepraat, de een verwijt de ander iets en andersom en daarom gaan ze mekaar dus maar negeren. Vaak zeggen ze ook: de ander moet de eerste stap zetten.
Het rare daarin is dat die mensen vaak nog steeds wel heel veel om mekaar geven, maar juist daardoor zo gekwetst zijn dat ze gaan negeren, op feestjes of andere momenten waarin ze mekaar tegenkomen.
Waarom doen mensen dat toch eigenlijk? omdat ze de ander willen straffen? Ik vind het eigenlijk heel kinderachtig.
Ik heb vroeger ook genegeerd, voor het laatst toen ik 18 was. Omdat een vriendin mij slecht behandeld had, of omdat ik zelf genoeg had van een bepaalde vriendin. Heel slecht en kinderachtig, als ik daar nu op terugkijk.
Mijn vriend negeert nu zijn beste vriend op feestjes omdat hij hem een heeeele laffe streek geleverd heeft.
en 1 van mijn beste vriendinnen negeert me al 3/4 jaar omdat ze boos op mij is omdat ze vind dat ik haar heb laten zakken toen ik een relatie kreeg. Deels was dat ook waar, alleen had ik dat niet bewust gedaan, maar ontstond dat zo. We hebben twee keer geprobeerd om het uit te praten maar dat lukte niet echt. Toen besloot ze om mij te negeren. Uiteindelijk had ik goed door wat ik fout had gedaan en heb ik nog veel pogingen gedaan om het te lijmen maar ze gunt mij geen blik waardig.
en dat doet pijn, maar voelt vooral erg ongemakkelijk op feestjes waarin we mekaar regelmatig tegenkomen.
dus mijn vraag is: negeren jullie wel eens mensen? of worden jullie zelf genegeerd? en hoe gaan jullie daarmee om? en vind je dat een kinderachtige manier om met een conflict om te gaan?
donderdag 10 september 2009 om 12:52
Hmm negeren... Volgens mij zijn er twee vormen van 'negeren'.
1.Negeren, met een boosheid of teleurstelling die in je leeft. Dit uit zich in de non verbale communicatie.
2. Negeren, met een hart wat al heeft vergeven. Met een hart dat wél herstel nastreeft. Dit uit zich ook in non verbale communicatie.
Bij de eerste vorm zal de ander die boosheid waarschijnlijk merken. Hij of zij voelt de veroordeleling door het negeren heen.
Bij de tweede vorm zal de ander niet weten wat hij aanmoet met de 'neutrale zwijgzaamheid'. Hij zal vooral zichzelf veroordelen.
Tenminste ik heb mijn partner weleens genegeerd op beide manieren. De eerste manier, waarbij ik dan wel zwijgend was, maar boos, werkte alleen maar een grotere kloof in de hand.
De tweede manier, negeren , omdat het wijs is om niet te praten, omdat dit op dat moment alleen tot ruzie kan leiden. Die manier van 'negeren' heeft een betere uitwerking op de ander.
Het woord 'negeren' kan hier dan misschien beter worden vervangen voor 'zelfbescherming' en 'ruimte scheppen voor inkeer zonder woorden'. Het is een soort 'neutraal wachten' tot de ander weer tot zinnen is gekomen. Dan zal er vast wel weer een moment aanbreken waar wel 'gepraat' kan worden...
1.Negeren, met een boosheid of teleurstelling die in je leeft. Dit uit zich in de non verbale communicatie.
2. Negeren, met een hart wat al heeft vergeven. Met een hart dat wél herstel nastreeft. Dit uit zich ook in non verbale communicatie.
Bij de eerste vorm zal de ander die boosheid waarschijnlijk merken. Hij of zij voelt de veroordeleling door het negeren heen.
Bij de tweede vorm zal de ander niet weten wat hij aanmoet met de 'neutrale zwijgzaamheid'. Hij zal vooral zichzelf veroordelen.
Tenminste ik heb mijn partner weleens genegeerd op beide manieren. De eerste manier, waarbij ik dan wel zwijgend was, maar boos, werkte alleen maar een grotere kloof in de hand.
De tweede manier, negeren , omdat het wijs is om niet te praten, omdat dit op dat moment alleen tot ruzie kan leiden. Die manier van 'negeren' heeft een betere uitwerking op de ander.
Het woord 'negeren' kan hier dan misschien beter worden vervangen voor 'zelfbescherming' en 'ruimte scheppen voor inkeer zonder woorden'. Het is een soort 'neutraal wachten' tot de ander weer tot zinnen is gekomen. Dan zal er vast wel weer een moment aanbreken waar wel 'gepraat' kan worden...
donderdag 10 september 2009 om 12:58
Mooi Leefnu!
Ik word genegeerd door ouders van kinderen die bij mijn oudste in de klas zitten. Ze vinden dat er teveel aandacht naar mijn kind gaat en mijn oudste heeft een tijd gehad dat hij veel aan andere kinderen zat, dat vinden ze natuurlijk heel vervelend en hun remedie is, negeren van de ouder van dat rot kind. (mijn man word overigens niét genegeerd)
Het deed me pijn, nu heb ik wat dat betreft eelt op mijn hart.
Ik word genegeerd door ouders van kinderen die bij mijn oudste in de klas zitten. Ze vinden dat er teveel aandacht naar mijn kind gaat en mijn oudste heeft een tijd gehad dat hij veel aan andere kinderen zat, dat vinden ze natuurlijk heel vervelend en hun remedie is, negeren van de ouder van dat rot kind. (mijn man word overigens niét genegeerd)
Het deed me pijn, nu heb ik wat dat betreft eelt op mijn hart.
donderdag 10 september 2009 om 13:05
Ik vind negeren een prima methode soms hoor.
Als er nog wat te praten valt - in een relatie lijkt me - vind ik het geen oplossing. Weglopen uit een ruzie trouwens wel. Als ik voel dat ik écht kwaad wordt en ik denk dat ik niet redelijk meer kan praten, dan ga ik even uit de wind zitten.
Tien minuten later kan ik mezelf dan prima uit elkaar drukken en dat weglopen vind ik dan ook een uitstekende manier om een ruzie niet uit de hand te laten lopen.
Mijn schoonzus en ik praten (ook) niet met elkaar en dat naar volle tevredenheid (althans bij mij) al 5 jaar niet. Prima geregeld. Ik heb wel geprobeerd om haar op feestelijke bijeenkomsten gedag te zeggen maar ze doet of ik lucht ben en dus doe ik ook geen moeite meer.
Soms werkt het gewoon niet tussen mensen, klaar. Kun je een punt van maken en je best blijven doen maar ergens is een grens hoor, bij mij wel tenminste.
Negeren is voor mij trouwens wel een zeldzaamheid, er zijn dus drie mensen in mijn leven met wie ik niet wil/kan omgaan/praten, en ik heb er vrede mee.
Als er nog wat te praten valt - in een relatie lijkt me - vind ik het geen oplossing. Weglopen uit een ruzie trouwens wel. Als ik voel dat ik écht kwaad wordt en ik denk dat ik niet redelijk meer kan praten, dan ga ik even uit de wind zitten.
Tien minuten later kan ik mezelf dan prima uit elkaar drukken en dat weglopen vind ik dan ook een uitstekende manier om een ruzie niet uit de hand te laten lopen.
Mijn schoonzus en ik praten (ook) niet met elkaar en dat naar volle tevredenheid (althans bij mij) al 5 jaar niet. Prima geregeld. Ik heb wel geprobeerd om haar op feestelijke bijeenkomsten gedag te zeggen maar ze doet of ik lucht ben en dus doe ik ook geen moeite meer.
Soms werkt het gewoon niet tussen mensen, klaar. Kun je een punt van maken en je best blijven doen maar ergens is een grens hoor, bij mij wel tenminste.
Negeren is voor mij trouwens wel een zeldzaamheid, er zijn dus drie mensen in mijn leven met wie ik niet wil/kan omgaan/praten, en ik heb er vrede mee.
donderdag 10 september 2009 om 14:01
Ook ik negeer wel eens iemand. Maar bij mij is het dan vaak een situatie waar ik uit wil komen of niet in wil komen en om te voorkomen dat de situatie uit de hand loopt negeer of vermijdt ik dat persoon of onderwerp.
Toch kan negeren ook een negatief effect hebben ook dat heb ik wel eens ondervonden helaas. Al met al zijn er misschien 3 a 4 mensen die ik negeer en vaak zijn deze mensen er ver gegaan bij mij of hebben ze me heel erg teleurgesteld.
Soms kunnen mensen ook anderen negeren omdat ze niet weten hoe ze met een bepaalde situatie om moeten gaan.
Rary, ik denk ook dat je vriendschap voorbij is. Anders had ze vast wel gereageerd op een van je smsjes of andere pogingen het weer goed te maken.
Toch kan negeren ook een negatief effect hebben ook dat heb ik wel eens ondervonden helaas. Al met al zijn er misschien 3 a 4 mensen die ik negeer en vaak zijn deze mensen er ver gegaan bij mij of hebben ze me heel erg teleurgesteld.
Soms kunnen mensen ook anderen negeren omdat ze niet weten hoe ze met een bepaalde situatie om moeten gaan.
Rary, ik denk ook dat je vriendschap voorbij is. Anders had ze vast wel gereageerd op een van je smsjes of andere pogingen het weer goed te maken.
donderdag 10 september 2009 om 14:33
Ik ben hartstikke van het negeren. Ik vind nl. wel dat een ander de eerste stap moet zetten, als degene "fout" zit.
En als die ander dat dan niet doet, nou ja jammer dan, ik doe het ook niet.
Ik heb vorige week een mailtje gestuurd aan een vriendin waarin ik ontzettend m'n ongenoegen liet blijken. Zij heeft daar niet meer op gereageerd, dus waarschijnlijk einde vriendschap van 35 jaar (er is natuurlijk wel meer voorgevallen, maar dit was de druppel).
Ik kan niet goed ruzie maken. Ik ga huilen, schreeeuwen en mensen in de rede vallen.
En als die ander dat dan niet doet, nou ja jammer dan, ik doe het ook niet.
Ik heb vorige week een mailtje gestuurd aan een vriendin waarin ik ontzettend m'n ongenoegen liet blijken. Zij heeft daar niet meer op gereageerd, dus waarschijnlijk einde vriendschap van 35 jaar (er is natuurlijk wel meer voorgevallen, maar dit was de druppel).
Ik kan niet goed ruzie maken. Ik ga huilen, schreeeuwen en mensen in de rede vallen.
donderdag 10 september 2009 om 19:01
Soms ben ik gewoon klaar met iemand. Weet niet of dat onder negeren valt, of gewoon geen contact meer hebben.
En ik heb mijn huisbaas genegeerd, toen ik daar woonde. Een enge man, die denk ik ook één of andere stoornis had. Hij had last van alles wat ik deed (want het maakte geluid). Ik kon kiezen: het gesprek aangaan en voortaan rekening moeten houden met al zijn 'stoornissen', regeltjes en zijn troep. Of negeren.
Tijd om te verhuizen had ik in die maanden niet.
Het werd negeren. Was denk ik de makkelijkste oplossing op dat moment.
En ik heb mijn huisbaas genegeerd, toen ik daar woonde. Een enge man, die denk ik ook één of andere stoornis had. Hij had last van alles wat ik deed (want het maakte geluid). Ik kon kiezen: het gesprek aangaan en voortaan rekening moeten houden met al zijn 'stoornissen', regeltjes en zijn troep. Of negeren.
Tijd om te verhuizen had ik in die maanden niet.
Het werd negeren. Was denk ik de makkelijkste oplossing op dat moment.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 19:05
Ik wou dat ik het kon, dat negeren. Sommige mensen zouden misschien flink opknappen van een beste negeerpartij van mijn zijde. Maar helaas, ik kan niet lang boos blijven.
Zolang ik me wel boos/gekwetst voel kan ik wel stil blijven. Vooral als iemand zelf het negeerspelletje met me speelt. Maar heel lang volhouden zit er dus niet in. Voel me er ook ongemakkelijk bij.
Zolang ik me wel boos/gekwetst voel kan ik wel stil blijven. Vooral als iemand zelf het negeerspelletje met me speelt. Maar heel lang volhouden zit er dus niet in. Voel me er ook ongemakkelijk bij.
donderdag 10 september 2009 om 19:13
Ik ben weleens genegeerd. Het was op de basisschool en wat ik ervan begrepen heb dacht dat meisje dat ik haar opzettelijk iets ergs had aangedaan. Geen flauw idee waar het over ging. Als ik vroeg wat er aan de hand was en of ze nu echt dat dat ik haar expres pijn zou doen kreeg ik geen antwoord. Heel vreemd en heel naar.
Weken later belde ze op (ik vermoed met wat ouderlijke aansporing) met de mededeling dat ze spijt had en dat ze hoopte dat ik dat ook had. Ik was zo verbaasd dat ik maar 'ehh, ja, oke, doei' zei en heb opgehangen. Nooit meer contact mee gehad en nog steeds geen idee wat (of?) ik fout heb gedaan.
Nouja, die vorm van negeren begrijp ik dus ook niet. Ik heb nooit ruzie eigenlijk maar ik ben veel te veel van de lieve vrede om boos te zitten wezen en goedmaakpogingen te negeren.
Weken later belde ze op (ik vermoed met wat ouderlijke aansporing) met de mededeling dat ze spijt had en dat ze hoopte dat ik dat ook had. Ik was zo verbaasd dat ik maar 'ehh, ja, oke, doei' zei en heb opgehangen. Nooit meer contact mee gehad en nog steeds geen idee wat (of?) ik fout heb gedaan.
Nouja, die vorm van negeren begrijp ik dus ook niet. Ik heb nooit ruzie eigenlijk maar ik ben veel te veel van de lieve vrede om boos te zitten wezen en goedmaakpogingen te negeren.
This is an unacceptable timeline
donderdag 10 september 2009 om 21:58
Er bestaan mijns inziens meerdere manieren van negeren. Een tante en een nicht van mij (moeder en dochter) hebben jarenlang geen contact gehad, omdat mijn nicht het kinderachtige genegeer van haar moeder zat was. Mijn tante vond de vriend, inmiddels echtgenoot van mijn nicht maar niks en liet dat door middel van een uitermate kinderachtige negeermodus merken. Als mijn nicht en haar vriend bij haar moeder op visite waren, dan stelde mijn tante vragen, waarna ze iedere vraag expliciet eindige met de naam van mijn nicht.
Ik ben het met Eleonora eens, wat betreft negeren. Soms kost negeren inderdaad minder energie. En soms werkt het inderdaad niet tussen bepaalde mensen. Ik heb nu twee mensen op mijn negeerlijstje staan en ik vind dat ik daar hele goede redenen voor heb. Eén van die mensen heeft een strafbaar feit gepleegd en de andere persoon heeft hele nare dingen gezegd, waarna mijn therapeut mij heeft aangeraden het contact met haar expliciet te verbreken en haar vanaf dat moment te negeren. Het is dan voor die andere persoon duidelijk dat ik me niet alles aan laat leunen en bovendien bescherm ik mezelf tegen haar verbale diaree.
Ik ben het met Eleonora eens, wat betreft negeren. Soms kost negeren inderdaad minder energie. En soms werkt het inderdaad niet tussen bepaalde mensen. Ik heb nu twee mensen op mijn negeerlijstje staan en ik vind dat ik daar hele goede redenen voor heb. Eén van die mensen heeft een strafbaar feit gepleegd en de andere persoon heeft hele nare dingen gezegd, waarna mijn therapeut mij heeft aangeraden het contact met haar expliciet te verbreken en haar vanaf dat moment te negeren. Het is dan voor die andere persoon duidelijk dat ik me niet alles aan laat leunen en bovendien bescherm ik mezelf tegen haar verbale diaree.
donderdag 10 september 2009 om 22:22
ik heb het bij mijn buurvrouw, wij negeren elkaar na iets, dus we komen elkaar 4 keer per week tegen en zeggen niets. dit is al 2 jaar aan de gang.
ze heeft me in die 2 jaar twee keer aangesproken om iets waar zij nieuwsschierig naar was, ik antwoord, en de volgende keer dat ik haar tegenkom zeg ik hallo, waardoor zij niks terug zegt.
heb vandaag stug volgehouden om dag te zeggen. (zo kunnen hun ook wel bedenken dat we een normaal contact willen)
maar mijn man zegt ook laat ze links liggen, dus het versterkt elkaar, ben nu wel op een punt dat ik een gesprek met haar aan wil gaan, (wat ik dus verlies, maar ik ben voorbereid) want ik ga geen koeien uit de sloot halen.
(er zijn meer mensen die haar niet leuk vinden)
maar het zijn mijn buren ( buitengebied) maar een gewoon contact zal wel ontspannend werken.
ze heeft me in die 2 jaar twee keer aangesproken om iets waar zij nieuwsschierig naar was, ik antwoord, en de volgende keer dat ik haar tegenkom zeg ik hallo, waardoor zij niks terug zegt.
heb vandaag stug volgehouden om dag te zeggen. (zo kunnen hun ook wel bedenken dat we een normaal contact willen)
maar mijn man zegt ook laat ze links liggen, dus het versterkt elkaar, ben nu wel op een punt dat ik een gesprek met haar aan wil gaan, (wat ik dus verlies, maar ik ben voorbereid) want ik ga geen koeien uit de sloot halen.
(er zijn meer mensen die haar niet leuk vinden)
maar het zijn mijn buren ( buitengebied) maar een gewoon contact zal wel ontspannend werken.
donderdag 10 september 2009 om 23:09
Ik negeer mijn ex, die er na 25 jaar vandoor ging met een gezamenlijke collega, volledig op het werk, en haar ook. Ze verdienen mijn aandacht niet daar.
Als ex wil overleggen over de kinderen wil ik daar best per mail tijd voor maken, kort. Per telefoon reageer ik ook kort en zakelijk. Maar op het werk heb ik niks met hem te maken vind ik en overleg ik ook absoluut niet over de kinderen, zoals hij eerst probeerde.
Ik heb wel leukere collega's, blijkt, die ik qua moreel hoger aansla...
Wel een moeilijk moment gehad, in het afgelopen jaar, met een klapdeur die ik óf in het gezicht van nieuwe-vriendin-van -ex los kon laten, óf open kon houden. Ik heb hem maar open gehouden. Zo goed opgevoed ben ik dan ook wel weer. Maar eigenlijk verdient het mensje dat natuurlijk niet...
Als ex wil overleggen over de kinderen wil ik daar best per mail tijd voor maken, kort. Per telefoon reageer ik ook kort en zakelijk. Maar op het werk heb ik niks met hem te maken vind ik en overleg ik ook absoluut niet over de kinderen, zoals hij eerst probeerde.
Ik heb wel leukere collega's, blijkt, die ik qua moreel hoger aansla...
Wel een moeilijk moment gehad, in het afgelopen jaar, met een klapdeur die ik óf in het gezicht van nieuwe-vriendin-van -ex los kon laten, óf open kon houden. Ik heb hem maar open gehouden. Zo goed opgevoed ben ik dan ook wel weer. Maar eigenlijk verdient het mensje dat natuurlijk niet...
vrijdag 11 september 2009 om 01:19
Ik negeer de ander aan het begin van een ruzie. Dat moet ik ook wel, want ik heb de irritante eigenschap een paar uurtjes nodig te hebben voor ik kan bepalen hoe ik ergens over denk.
Ik heb altijd bewondering voor mensen die ad hoc met een hele sterke mening naar voren kunnen komen en die mening ook met argumenten kunnen onderbouwen.
Ik zie bijna nooit zwart of wit, ik zie alleen maar grijstinten. Mijn ex vond het erg vervelend dat er met mij geen ruzie mogelijk was omdat ik altijd een paar uur de tijd nam en dan de discussie begon met: "Oké, ik zie jouw punt, maar...".
Ik heb altijd bewondering voor mensen die ad hoc met een hele sterke mening naar voren kunnen komen en die mening ook met argumenten kunnen onderbouwen.
Ik zie bijna nooit zwart of wit, ik zie alleen maar grijstinten. Mijn ex vond het erg vervelend dat er met mij geen ruzie mogelijk was omdat ik altijd een paar uur de tijd nam en dan de discussie begon met: "Oké, ik zie jouw punt, maar...".
vrijdag 11 september 2009 om 01:41
Ik negeer mensen die me erg veel pijn hebben gedaan, ik besteed daar totaal geen aandacht aan,excuses zijn dan echt veel te laat ,ook een beetje mijn eigen schuld omdat ik mensen vaak te lang over mijn grenzen liet gaan, soms negeer ik mijn dochter (inmiddels 20 ) of mijn lief omdat niet alles wat ze zeggen al te aardig bij me binnen komt,zeg maar gerust kwetsend voelt,ik geef dan ook aan dat ze met rust moeten laten,ik ga dan meestal met muziek in mijn oren wat doen om zo tot rust te komen,ik ben heel duidelijk als ik aangeef dat ze me met rust moeten laten en ik negeer ze dan ook en dat mag iedereen kinderachtig vinden, maar ik kan behoorlijk kwetsend uit de hoek komen als ik niet met rust gelaten word,dusdanig kwetsend dat ik een persoon met de grond gelijk kan maken, en dat wil ik niet vandaar de keus om te negeren, zodat ik later alsnog met de persoon in kwestie in gesprek kan gaan,waardoor alles uitgepraat kan worden, dan dat het eindigd in een kilte van mijn kant.
vrijdag 11 september 2009 om 08:29
quote:WishfulThinking schreef op 10 september 2009 @ 21:58:
Ik ben het met Eleonora eens, wat betreft negeren. Soms kost negeren inderdaad minder energie. En soms werkt het inderdaad niet tussen bepaalde mensen. Ik heb nu twee mensen op mijn negeerlijstje staan en ik vind dat ik daar hele goede redenen voor heb.
Dat heb ik dus ook. Ik ben zelf erg van het praten over dingen, uitpraten, bijpraten, zorgen dat misverstanden de wereld uitgeholpen worden enzovoort. En soms is het onbegonnen werk om met mensen te praten, omdat die mensen geen zin hebben om met jóu te praten.
Dat merk ik aan mijn buren, die tijdens de bouw van ons huis probeerden ons te manipuleren, wat ze zelfs nog en beetje lukte in het begin omdat wij graag op goede voet wilden staan met met onze nieuwe buren, maar op een gegeven moment en na overschreiding van vele grenzen, waren we het zat en toen heb ik de buurman opgebeld en hem gezegd hoe zijn laatste mail op mij overkwam. Dat kon hij niet verkroppen, hij gooide de hoorn er op en heeft ons sindsdien dwarsgezeten waar hij kon, door de bouw stil te leggen en ook onlangs weer de gemeente te bellen voor iets wat hij ons gewoon zelf had kunnen vragen.
Hij heeft besloten dat wij niet deugen en hij heeft geen enkele moeite gedaan om de misverstanden uit de wereld te helpen, sterker nog, hij begon een soort pestcampagne.
Ik doe nu net alsof ze niet bestaan en dat werkt voor mij het beste. Zij praten niet tegen ons, wij niet tegen hun en dat houden we fijn zo wat mij betreft. Volgend voorjaar bouwen we een 2 meter hoge schutting, zodat men ook niet meer naar binnen kan gluren (een hobby van deze mensen) en dan zie ik ze helemaal nauwelijks meer. Lekker rustig en ik voel me er prima bij.
Ik had het liever anders gezien, maar soms is negeren gewoon de beste oplossing.
Ik ben het met Eleonora eens, wat betreft negeren. Soms kost negeren inderdaad minder energie. En soms werkt het inderdaad niet tussen bepaalde mensen. Ik heb nu twee mensen op mijn negeerlijstje staan en ik vind dat ik daar hele goede redenen voor heb.
Dat heb ik dus ook. Ik ben zelf erg van het praten over dingen, uitpraten, bijpraten, zorgen dat misverstanden de wereld uitgeholpen worden enzovoort. En soms is het onbegonnen werk om met mensen te praten, omdat die mensen geen zin hebben om met jóu te praten.
Dat merk ik aan mijn buren, die tijdens de bouw van ons huis probeerden ons te manipuleren, wat ze zelfs nog en beetje lukte in het begin omdat wij graag op goede voet wilden staan met met onze nieuwe buren, maar op een gegeven moment en na overschreiding van vele grenzen, waren we het zat en toen heb ik de buurman opgebeld en hem gezegd hoe zijn laatste mail op mij overkwam. Dat kon hij niet verkroppen, hij gooide de hoorn er op en heeft ons sindsdien dwarsgezeten waar hij kon, door de bouw stil te leggen en ook onlangs weer de gemeente te bellen voor iets wat hij ons gewoon zelf had kunnen vragen.
Hij heeft besloten dat wij niet deugen en hij heeft geen enkele moeite gedaan om de misverstanden uit de wereld te helpen, sterker nog, hij begon een soort pestcampagne.
Ik doe nu net alsof ze niet bestaan en dat werkt voor mij het beste. Zij praten niet tegen ons, wij niet tegen hun en dat houden we fijn zo wat mij betreft. Volgend voorjaar bouwen we een 2 meter hoge schutting, zodat men ook niet meer naar binnen kan gluren (een hobby van deze mensen) en dan zie ik ze helemaal nauwelijks meer. Lekker rustig en ik voel me er prima bij.
Ik had het liever anders gezien, maar soms is negeren gewoon de beste oplossing.
vrijdag 11 september 2009 om 11:55
Negeren is het (willen) ontkennen van iemands bestaan.
En als iemand toch bestaat, dan kost dat natuurlijk bergen met energie. Want je moet al je zintuigen tot de orde roepen, die iemand wel waarnemen.
Of het kinderachtig is, weet ik niet.
Het is gewoon een uiting van ongenoegen die schijnbaar het best bij diegene past.
Niet iedereen hoeft toch maar constant met woorden klaar te staan om een zogenaamd goed en volwassen gesprek te beginnen over wrijvingen? Afgezien van het feit of iedereen dat kan.
En als iemand toch bestaat, dan kost dat natuurlijk bergen met energie. Want je moet al je zintuigen tot de orde roepen, die iemand wel waarnemen.
Of het kinderachtig is, weet ik niet.
Het is gewoon een uiting van ongenoegen die schijnbaar het best bij diegene past.
Niet iedereen hoeft toch maar constant met woorden klaar te staan om een zogenaamd goed en volwassen gesprek te beginnen over wrijvingen? Afgezien van het feit of iedereen dat kan.
vrijdag 11 september 2009 om 12:03
vrijdag 11 september 2009 om 12:07
vrijdag 11 september 2009 om 18:28
quote:wuiles schreef op 11 september 2009 @ 12:04:
Iemand kunnen negeren is een handige eigenschap bij het forummen. Als er al te ordinair geblért wordt ben ik weg. Ik begrijp niet zo goed waarom sommigen elkaar pagina's lang naar het leven willen staan. Ik zag: negeer meer!...Inderdaad... als ik soms lees hoe mensen op een forum tegen een ander/mekaar kan/kunnen gaan, dan vind ik negeren toch echt een stuk verrassender. Ik wilde vroeger alles maar oplossen, de lucht klaren, totdat mijn psych eens tegen me zei: "WT, jij zoekt in elke situaties de schuld bij jezelf. Kun jij je niet voorstellen, dat er helaas nou eenmaal ook eikels en trutten op deze wereld leven en dat je met zulke mensen nooit nader tot mekaar zult komen, hoeveel energie je er ook insteekt en op wat voor manier je iemand ook tegemoettreedt?" Dat heeft me de ogen geopend en ervoor gezorgd dat ik mijn gedrag 180 graden heb gedraaid en dit tot volle tevredenheid.
Iemand kunnen negeren is een handige eigenschap bij het forummen. Als er al te ordinair geblért wordt ben ik weg. Ik begrijp niet zo goed waarom sommigen elkaar pagina's lang naar het leven willen staan. Ik zag: negeer meer!...Inderdaad... als ik soms lees hoe mensen op een forum tegen een ander/mekaar kan/kunnen gaan, dan vind ik negeren toch echt een stuk verrassender. Ik wilde vroeger alles maar oplossen, de lucht klaren, totdat mijn psych eens tegen me zei: "WT, jij zoekt in elke situaties de schuld bij jezelf. Kun jij je niet voorstellen, dat er helaas nou eenmaal ook eikels en trutten op deze wereld leven en dat je met zulke mensen nooit nader tot mekaar zult komen, hoeveel energie je er ook insteekt en op wat voor manier je iemand ook tegemoettreedt?" Dat heeft me de ogen geopend en ervoor gezorgd dat ik mijn gedrag 180 graden heb gedraaid en dit tot volle tevredenheid.
vrijdag 11 september 2009 om 18:40
Een vriendin van me negeert me nu geloof ik, weet het niet zeker. We hebben altijd heel gezellig contact gehad maar sinds juli hoor ik niks meer op mijn smsjes. Waaronder een sms waarin ik aangeef dat ik het fijn zou vinden om weer eens wat van haar te horen. Maarja we hebben geen ruzie gehad dus ik weet ook niet waar ik dit aan te danken heb.
Zelf ga ik mensen niet negeren. Ten eerste hou ik dat helemaal niet vol en ten tweede vind ik het erg kinderachtig en het lost totaal niks op. Als mijn vriend en ik onenigheid hebben mokken we beide ff op elkaar en daarna praten we het uit. Werkt wel het beste .
Zelf ga ik mensen niet negeren. Ten eerste hou ik dat helemaal niet vol en ten tweede vind ik het erg kinderachtig en het lost totaal niks op. Als mijn vriend en ik onenigheid hebben mokken we beide ff op elkaar en daarna praten we het uit. Werkt wel het beste .
vrijdag 11 september 2009 om 18:44
Negeren is vorm van passief agressief gedrag. Waarbij je dus nadrukkelijk laat merken de ander NIET te zien of te horen. Ik vind het vervelend als iemand mij negeert maar ik weet dat de ander zichzelf er meer mee heeft. Het ergste wat je een ander kan aandoen is zijn/haar bestaan ontkennen. Omdat we weten dat het de ander lekker in de kern raakt, doen we dat. Zonder iets te doen of te zeggen toch de ander naar beneden halen. Wat een macht!
Maar eigenlijk is het dieptriest om tot zo'n middel te moeten overstappen. Net als niet kunnen communiceren dus dan maar overgaan tot meppen. Accepteren dat je niet door een deur kan met een ander en daarom geen contact zoekt, vind ik wat anders. Daar zit een andere energie achter.
Ik heb in relaties ook de ander genegeerd. Was het enige middel wat ik toen kende. Iemand zei het hiervoor ook al over haar moeder. Dat deed bij mij een lichtje branden. Mijn moeder deed dat vroeger ook bij mij. Zo pijnlijk als je als kind genegeerd wordt door je moeder. Vandaar dat ik kennelijk wist hoe hard je daar een ander mee kan raken.
Nu ik "volwassen" ben, weet ik dat het niet alleen schadelijk voor de ander is maar ook voor mezelf. Ik spreek liever dingen uit en als dat niet mogelijk is dan accepteer ik de situatie en ook het verdriet wat er bij komt kijken en ik ga verder.
Maar eigenlijk is het dieptriest om tot zo'n middel te moeten overstappen. Net als niet kunnen communiceren dus dan maar overgaan tot meppen. Accepteren dat je niet door een deur kan met een ander en daarom geen contact zoekt, vind ik wat anders. Daar zit een andere energie achter.
Ik heb in relaties ook de ander genegeerd. Was het enige middel wat ik toen kende. Iemand zei het hiervoor ook al over haar moeder. Dat deed bij mij een lichtje branden. Mijn moeder deed dat vroeger ook bij mij. Zo pijnlijk als je als kind genegeerd wordt door je moeder. Vandaar dat ik kennelijk wist hoe hard je daar een ander mee kan raken.
Nu ik "volwassen" ben, weet ik dat het niet alleen schadelijk voor de ander is maar ook voor mezelf. Ik spreek liever dingen uit en als dat niet mogelijk is dan accepteer ik de situatie en ook het verdriet wat er bij komt kijken en ik ga verder.
vrijdag 11 september 2009 om 19:58
Ik negeer sinds zo'n 2 jaar m'n schoonzus en schoonbroer...
Ik ben normaal ook het type om dingen uit te praten,maar bij hun lukt het echt niet...We hebben ooit uren en uren aan tafel gezeten om onze ruzie's uit gepraat te krijgen, maar het is nooit gelukt en ondertussen heb ik ook de hoop dat het ooit zal lukken opgegeven...
Mijn schoonzus vind mij namelijk te eerlijk en ze kan niet om met mijn eerlijke antwoorden en opmerkingen. M.a.w. ze wil alleen maar mensen om haar heen die ja knikken en verder netjes zwijgen...
Toen ze 2 jaar geleden voor het laatst brullend de deur is uitgelopen, schoonbroer als een schoothondje achter haar aan, heb ik besloten dat het genoeg was en ik geen energie meer in hun wilde steken...
Voor mij blijft het negeren bij gewoon vriendelijk hallo zeggen op familiefeestjes en verder gerust laten...Zij gaan zo ver dat ze niet naar feestjes komen als ze weten dat wij er zijn, en wanneer we bij schoonouders komen als zij toevallig ook daar zijn stappen ze zonder pardon op, ook al zitten ze in het midden van een maaltijd...
Nouja, dat is hun probleem, ik laat in elk geval m'n eten niet staan voor hen...
Ik ben normaal ook het type om dingen uit te praten,maar bij hun lukt het echt niet...We hebben ooit uren en uren aan tafel gezeten om onze ruzie's uit gepraat te krijgen, maar het is nooit gelukt en ondertussen heb ik ook de hoop dat het ooit zal lukken opgegeven...
Mijn schoonzus vind mij namelijk te eerlijk en ze kan niet om met mijn eerlijke antwoorden en opmerkingen. M.a.w. ze wil alleen maar mensen om haar heen die ja knikken en verder netjes zwijgen...
Toen ze 2 jaar geleden voor het laatst brullend de deur is uitgelopen, schoonbroer als een schoothondje achter haar aan, heb ik besloten dat het genoeg was en ik geen energie meer in hun wilde steken...
Voor mij blijft het negeren bij gewoon vriendelijk hallo zeggen op familiefeestjes en verder gerust laten...Zij gaan zo ver dat ze niet naar feestjes komen als ze weten dat wij er zijn, en wanneer we bij schoonouders komen als zij toevallig ook daar zijn stappen ze zonder pardon op, ook al zitten ze in het midden van een maaltijd...
Nouja, dat is hun probleem, ik laat in elk geval m'n eten niet staan voor hen...
