Wij gaan scheiden

KamilleT schreef: ↑

30-09-2025 22:23

Ik heb een kinderrekening altijd afgehouden omdat ik het niet zag zitten om over zo’n rekening discussies te voeren. Die heb ik nu al gehad met ex omdat die vond dat ik voor zijn drieweekse vakantie met kind moest zorgen voor 21 onderbroeken. Die hij vervolgens aanschafte en inhield op de alimentatie. Dan kun je denken ‘waar zeur je over?’ maar zo was er elke keer wel wat. Ik had dus geen behoefte aan een rekening die ik ook voor een x bedrag volstortte en waar ex vervolgens dure ski-outfits van zou kopen e.d.
Het makkelijkst is om de ondeelbare kosten bij een ouder te laten en de ander betaalt alimentatie.

evelien2010 schreef: ↑

30-09-2025 23:13

Jullie gaan uit elkaar. Dus kind krijgt 2 verschillende levens straks. En ook Jullie zullen beiden als mens veranderen. Het is een illusie dat alles gelijk blijft of dat dat zou moeten. Ook bij mensen die wel bij elkaar blijven kan het leven veranderen. Dat is nu eenmaal hoe het leven gaat. Betalen voor je kind is prima. Maar je partner is echt wat anders. Dat is tijdelijk en jij hoeft niet in de buurt te komen van het inkomen van je partner. De wettelijke regels zijn al enorm aangescherpt. Van mensen die uit elkaar gaan wordt verwacht dat ze zelf gaan werken. En zichzelf redden. Jarenlang je hand ophouden bij je partner (niet voor je kind maar voor jezelf) is niet meer van deze tijd. En als de alimentatie stopt kom je ook in de problemen omdat je niet jezelf kunt redden. En in de praktijk zorgt afhankelijkheid vaak voor problemen. Jullie levens gaan los van elkaar veranderen. Er gaan nieuwe partners komen en dan kan je enorme toestanden krijgen over geld.

evelien2010 schreef: ↑

30-09-2025 23:25

Helaas kan je dat soort dingen niet afdwingen. Die beloftes zijn gedaan in een totaal andere periode. Het staat jouw ex volledig vrij om een nieuwe partner te vinden en om te gaan samenwonen. Jij bent straks iemand uit het verleden. Het is niet heel gek dat iemand nieuw geluk wil na de ellende van een scheiding. En dan krijgt hij (en jij) ook te maken met de mening van de nieuwe partners. Die hebben ook recht op hun wensen mbt hun relatie. Die willen wellicht niet 10 jaar wachten om te mogen samenwonen. Of zich aan jouw idee van wat goed is houden. Je kunt volledig door het vuur voor je kind gaan maar beiden verschillende meningen hebben. Bedenk dat je nu nog niet alles kunt vastleggen voor de komende 20 jaar. Er kunnen nieuwe baby's komen of stiefkinderen bij de partners. Of omstandigheden waardoor men toch het gezin wil of moet samenvoegen of juist intensief latten. Met de nieuwe partners is er een toekomst. Jullie hebben je kans gehad en dat is het verleden. Kort gezegd: hij mag zijn kind op zijn wijze opvoeden. Daar heb jij geen zeggenschap over en tal van zaken zijn op de lange termijn niet af te dwingen in de praktijk. Laat dat idee dus los.

poohtjesschrijft schreef: ↑

01-10-2025 09:07

ja dat dacht ik echt! En erger nog, ook bijv zijn ouders dachten dat.

Uiteindelijk heb ik er niet alleen emotioneel maar vooral ook financieel enorm onder geleden .

Ravintola schreef: ↑

01-10-2025 09:22

Een wissel kan ook via school gaan: de één brengt kind ‘s ochtends en de ander haalt ‘s middags op. Sommige kinderen vinden de overdrachtsmomenten met beide ouders lastig en dan is zo’n overdracht via school neutraal en makkelijker.

Ravintola schreef: ↑

01-10-2025 09:31

Kinderalimentatie is in Nederland tot 21 jaar wettelijk geregeld.
Juridisch loket
Rijksoverheid

Jubelien schreef: ↑

01-10-2025 10:30

Ik vraag me af, waarom je voor 50/50 co ouderschap gaat? Doe je dat nu ook, ieder de helft? Zo ja, dan is het logisch.
Wij wilden na onze scheiding zo dicht mogelijk bij de huidige situatie blijven. Dus geen 50/50 verdeling hier. Inmiddels is die regeling, door zijn werk, wel heel karig geworden. Hij had 50/50 ook nooit kunnen waarmaken.

En om op Melon in te haken: hier helpen we elkaar ook nog steeds waar nodig. Gister nog: ik was goed ziek en hij komt hier in huis met de kinderen huiswerk helpen maken, koken, eten, enz. Andersom doe ik dat ook bij hem. We blijven elkaars vangnet. We zijn thuis in elkaars huis. Dat gaat heel gemoedelijk en natuurlijk. Dat is ook wat we vooraf wilden, en ook nu waarmaken, zo'n 6 jaar na de scheiding.

evelien2010 schreef: ↑

01-10-2025 10:43

Ik begrijp heel goed dat deze gedachten nu nog ver van jou afstaan. Maar alle mensen veranderen met de tijd. Ook als je nog wel samen bent. Jullie gaan ook niet zomaar uit elkaar. Dus ook daar zitten verschillen tussen jullie beiden. Het punt is dat je eenmaal los van elkaar een eigen pad gaat volgen. En op dat pad komen nieuwe mensen te staan. Nieuwe partners maar ook daarbij behorende vrienden en familie. En oude bekenden die gaan verdwijnen. Mensen gaan door een scheiding anders in het leven staan. En dus ook anders over zaken denken. Ik ken meer dan genoeg situaties waarbij mensen dingen deden die ik nooit van ze had verwacht (zowel positief als negatief). Maar wat iemand ooit heeft gezegd zou ik niet zoveel waarde meer aan hechten. Jullie hebben ooit ook gezegd samen te blijven toch? Een ex is uiteindelijk iemand uit het verleden. Je nieuwe partner gaat voor. Want wie wil er nu opnieuw een scheiding en alleen zijn? Zeker mannen hebben in mijn omgeving (en uit onderzoek) snel weer een ander. En ik ken er maar heel weinig die dan bewust alleen blijven wonen. In de praktijk zie ik veel samengestelde gezinnen of heen en weer gesleep met kinderen en nieuwe partners (en hun kinderen). En ja die nieuwe partners gaan invloed hebben op jullie kind of jullie onderlinge band. Je kunt niet alles vastleggen in afspraken. En heel veel zaken zijn niet afdwingbaar bij een rechter (als jij dat al zou willen).

Een voorbeeld: in mijn omgeving ging vader samenwonen. Zijn kgb verviel daardoor (geen alleenstaande meer) en hij had een gezin met meerdere kinderen. De alimentatie werd lager vastgesteld want vader had de zorg over meerdere personen.

Ander voorbeeld: moeder ging verhuizen vanwege een reorganisatie. Vader was absoluut tegen maar kon niets. Vader moest uiteindelijk het kind vaker opvangen en de vastgestelde regeling moest aangepast. Moeder betaalde wat meer alimentatie. Maar dat stond niet in verhouding met de veel grotere opvang van vader. En meer gesleep.

Jubelien schreef: ↑

01-10-2025 10:51

Heel mooi, Melon, vergelijkbaar met hier! Ik zie ons ook idd als vrienden, hij is 1 vd eersten met wie ik persoonlijke dingen deel, en visa versa. Zo kun je met elkaar meeleven én meebewegen als dat nodig is.

Hier is de boel zeker niet gelijk verdeeld, mede door zijn soort werk, en ergens heeft hij ook niet, zoals ik, de behoefte om altijd voor de kinderen te zorgen.

Dus vaak is het wel scheef / niet 'eerlijk', en moet ik hem soms herinneren aan zijn rol en plichten. Dat kan ie vervolgens wel weer prima hebben, het is onze verdeling, zoals het tijdens ons huwelijk ook al was: ik ben kartrekker, en daardóór kan hij een hele goede vader zijn.

evelien2010 schreef: ↑

01-10-2025 10:56

Zorg in beide huizen voor eigen spullen. Echt zo min mogelijk gesleep. En hou er rekening mee dat kinderen zelf ook een mening krijgen. Met 12 gaan ze naar de middelbare en dan zie ik in mijn omgeving dat ze per week gaan wisselen (dus 7 om 7). Dan is opvang niet meer nodig en kunnen ze gewoon thuis zijn als jullie werken. De meeste kinderen gaan hier tot groep 6 naar de bso en zijn daarna alleen thuis gaan zelf van en naar school, vriendjes en sport (dus in groep 7).

Dropdrop schreef: ↑

01-10-2025 11:04

Degene die het het minst interesseert heeft de meeste macht.

Als je zaken probeert te veranderen in het belang van je kind, kun je roepen tot je een ons weegt, als de andere ouder niet meewerkt.

Als 1 ouder gewoon zijn handen eraf trekt, kun je niks anders doen dan het kind opvangen.