Relaties
alle pijlers
Willen we teveel?
donderdag 10 september 2009 om 01:48
Het valt me op dat er ontzettend veel vrouwen zijn hier die hun relatie hebben beëindigd omdat er "iets" miste.
Stuk voor stuk beschrijven ze hun voorbije relatie als goed.
En toch voelde het niet lekker meer. Er wordt een bepaalde spanning gemist, of in sommige gevallen een stuk intimiteit.
Wat je veel leest is dat de relatie er meer één is zoals je met je broer zou hebben.
Elk van deze topics zou ik zelf geopend kunnen hebben.
Bij het lezen van al deze verhalen (en vanuit mijn eigen emotie's) komt de bovenstaande vraag steeds vaker bij me op.
En als we dan inderdaad te veel willen, waar komt dat dan vandaan?
Schept onze huidige maatschappij een constant gevoel van ontevredenheid?
Worden we door de media gepusht om voortdurend te streven naar perfectie, dus ook in je relatie?
Het is toch logisch dat het na 10 jaar niet meer spetterd. Zou je genoegen moeten nemen met het gevoel van verbondenheid en gewoon accepteren dat het wel een beetje saai is?
Of hebben al deze vrouwen gelijk dat ze hun relatie hebben verbroken in de hoop op een nieuwe relatie waarbij het op alle fronten goed zit?
Een hoop vragen in deze post, maar de hoofdvraag is dus:
Willen we teveel?
Stuk voor stuk beschrijven ze hun voorbije relatie als goed.
En toch voelde het niet lekker meer. Er wordt een bepaalde spanning gemist, of in sommige gevallen een stuk intimiteit.
Wat je veel leest is dat de relatie er meer één is zoals je met je broer zou hebben.
Elk van deze topics zou ik zelf geopend kunnen hebben.
Bij het lezen van al deze verhalen (en vanuit mijn eigen emotie's) komt de bovenstaande vraag steeds vaker bij me op.
En als we dan inderdaad te veel willen, waar komt dat dan vandaan?
Schept onze huidige maatschappij een constant gevoel van ontevredenheid?
Worden we door de media gepusht om voortdurend te streven naar perfectie, dus ook in je relatie?
Het is toch logisch dat het na 10 jaar niet meer spetterd. Zou je genoegen moeten nemen met het gevoel van verbondenheid en gewoon accepteren dat het wel een beetje saai is?
Of hebben al deze vrouwen gelijk dat ze hun relatie hebben verbroken in de hoop op een nieuwe relatie waarbij het op alle fronten goed zit?
Een hoop vragen in deze post, maar de hoofdvraag is dus:
Willen we teveel?
donderdag 10 september 2009 om 20:34
Dat is wel een goed punt Omen. En misschien ook wel de sleutel tot het verschijnsel dat mensen snel relaties verbreken. De relatie is nauwelijks nog bedoeld om samen een economische eenheid te vormen, of een sociale must, maar is dan dus ook een extraatje, waarmee mensen vanzelfsprekend kritischer worden. Het is natuurlijk ook prima zonder relatie door het leven te gaan, maar wat me stoort is inderdaad het volkomen gebrek aan realisme en het omarmen van een haast kinderlijk beeld van de romantische liefde, waardoor mensen zichzelf en anderen heel ongelukkig kunnen maken.
donderdag 10 september 2009 om 23:13
Ik vraag me af of dat nu echt zo is. Zeker als ik hier op het forum lees. Nu is dat natuurlijk niet representatief, maar de meeste vrouwen die hier schrijven, wilen graag hun relatie redden, en krijgen als advies van buitenstaanders die e.e.a rationeel bekijen juist het advies om ermee te kappen, wat ze in de wind slaan.
Mannen die vreemdgaan of die hun vrouw respectloos behandelen, dates waarvan al snel duidelij is dat ze niet into de TO zijn, en telesn wringen de vrouwen zich in allerlei bochten om toch maar samen verder te unnen, onderwijl zichzelf wijtrakend. Hoezo niet vechten voor een "relatie" .Of vechten we alleen voor datgene wat het vechten niet waard is?
Mannen die vreemdgaan of die hun vrouw respectloos behandelen, dates waarvan al snel duidelij is dat ze niet into de TO zijn, en telesn wringen de vrouwen zich in allerlei bochten om toch maar samen verder te unnen, onderwijl zichzelf wijtrakend. Hoezo niet vechten voor een "relatie" .Of vechten we alleen voor datgene wat het vechten niet waard is?
vrijdag 11 september 2009 om 00:47
Ik heb jullie reactie's met heel veel belangstelling gelezen en ik kan me eigenlijk in elke post wel vinden, zelfs als ze tegenstrijdig zijn.
Het is een brede vraag. Willen we teveel?
Een vraag die zich idd niet beperkt tot relaties alleen.
Ik ben het eens met degenen die zeggen dat je de maatschappij niet verantwoordelijk kan houden voor de keuzes die jij maakt in je leven.
Wel ben ik van mening dat het huidige klimaat er voor zorgt dat we allemaal wat egoïstischer leven. Veel mensen zijn erg gericht op het individu.
Er wordt ons ook veel voorgehouden dat we zoveel moeten zijn. Zogenaamd omdat we daar recht op hebben. (we hebben tegenwoordig overal recht op)
In tijdschriften wordt ons voorgehouden dat we de perfecte echtgenote en moeder kunnen zijn, terwijl we ook nog eens de perfecte carriere kunnen hebben. Daarnaast is het ook nog mogelijk om het perfecte sociale leven te onderhouden.
Daar hebben we recht op, maar het voelt voor mij meer als een heilig moeten.
Je hoort er niet echt bij als je al deze dingen niet hebt.
Ik weet zelf het antwoord niet op mijn vraag. Ik denk ook niet dat er een pasklaar antwoord is.
Als jij niet meer gelukkig bent in je huwelijk en dat ook niet meer wordt, natuurlijk, dan moet je voor jezelf kiezen en je eigen weg gaan. Beter alleen dan ongelukkig in een relatie.
Als ik kijk naar mijn voorbije relaties, dan zou ik uit elke man een bepaalde eigenschap of kwaliteit kunnen halen en daar als een bouwpakketje de ideale echtgenoot mee samenstellen.
Maar dat is ook niet wat je wilt, ik moet bekennen dat de man die daar uit te voorschijn komt waarschijnlijk hardstikke schizofreen is.
Het is een brede vraag. Willen we teveel?
Een vraag die zich idd niet beperkt tot relaties alleen.
Ik ben het eens met degenen die zeggen dat je de maatschappij niet verantwoordelijk kan houden voor de keuzes die jij maakt in je leven.
Wel ben ik van mening dat het huidige klimaat er voor zorgt dat we allemaal wat egoïstischer leven. Veel mensen zijn erg gericht op het individu.
Er wordt ons ook veel voorgehouden dat we zoveel moeten zijn. Zogenaamd omdat we daar recht op hebben. (we hebben tegenwoordig overal recht op)
In tijdschriften wordt ons voorgehouden dat we de perfecte echtgenote en moeder kunnen zijn, terwijl we ook nog eens de perfecte carriere kunnen hebben. Daarnaast is het ook nog mogelijk om het perfecte sociale leven te onderhouden.
Daar hebben we recht op, maar het voelt voor mij meer als een heilig moeten.
Je hoort er niet echt bij als je al deze dingen niet hebt.
Ik weet zelf het antwoord niet op mijn vraag. Ik denk ook niet dat er een pasklaar antwoord is.
Als jij niet meer gelukkig bent in je huwelijk en dat ook niet meer wordt, natuurlijk, dan moet je voor jezelf kiezen en je eigen weg gaan. Beter alleen dan ongelukkig in een relatie.
Als ik kijk naar mijn voorbije relaties, dan zou ik uit elke man een bepaalde eigenschap of kwaliteit kunnen halen en daar als een bouwpakketje de ideale echtgenoot mee samenstellen.
Maar dat is ook niet wat je wilt, ik moet bekennen dat de man die daar uit te voorschijn komt waarschijnlijk hardstikke schizofreen is.
vrijdag 11 september 2009 om 09:20
quote:MissMara schreef op 10 september 2009 @ 23:23:
Volgens mij vechten mensen eerder voor een illusie dan voor een tastbare (minder meeslepende) realiteit.Eens. Sommigen geloven daadwerkelijk dat een relatie als een sprookje is: veel, heel veel drama en uiteindelijk leefden ze nog lang en gelukkig. De gebroeders Grimm dan maar de schuld geven?
Volgens mij vechten mensen eerder voor een illusie dan voor een tastbare (minder meeslepende) realiteit.Eens. Sommigen geloven daadwerkelijk dat een relatie als een sprookje is: veel, heel veel drama en uiteindelijk leefden ze nog lang en gelukkig. De gebroeders Grimm dan maar de schuld geven?
vrijdag 11 september 2009 om 09:23
quote:Omen schreef op 10 september 2009 @ 20:28:
Los daarvan denk ik dat de onafhankelijkheid die onze samenleving ons heeft gegeven, een solide relatie minder noodzakelijk maakt. Zonder relatie kun je het ook redden in het leven.
Goed punt!
Waarom jezelf 'n hoop ongemak op de hals halen met 'n relatie als je het zelf in je eentje zonder die sores ook prima redt?
Los daarvan denk ik dat de onafhankelijkheid die onze samenleving ons heeft gegeven, een solide relatie minder noodzakelijk maakt. Zonder relatie kun je het ook redden in het leven.
Goed punt!
Waarom jezelf 'n hoop ongemak op de hals halen met 'n relatie als je het zelf in je eentje zonder die sores ook prima redt?
