Zeur ik?

Hallo,

Ik ben nu een jaar samen met mijn vriend. Hij is 52 en ik 42. Hij is erg lief voor me. Hij weet nog niet of hij oud wil worden met mij, hij bekijkt zijn leven met de dag/ week.

Nu heeft hij over vier weken vakantie en zouden we samen weggaan maar er is nog niets geboekt en ook weet hij nog niet precies wanneer hij vrij neemt. Hij kan over een tijdsbestek van 3 weken 2 weken vrijnemen. Ik moet het ook op m'n werk laten weten. Ben eigenlijk al te laat. Ook al hebben wij een flexibel team.

Maar punt is dat hij het bespreken maar voor zich uit blijft stellen. Paar dagen terug vroeg ik een beetje door van wanneer gaan we een beetje boeken en toen raakte hij geïrriteerd en zei dat ik liep te pushen. Maar het gesprek ging nog geen vijf minuten over de vakantie. Hij is altijd druk en veel werkstress en hij ziet het vakantie boeken als een taak.
Maar ik kijk er naar uit om er samen voor te gaan zitten.
Mij gaat het gevoel bekruipen dat hij misschien toch niet meer wil.

Hij houdt zoiezo niet van vragen, meer dan twee keer iets vragen kapt hij af. Ik weet dat hij het heel vaak druk heeft maar hij is ook best snel geïrriteerd over dingen die ik doe. De kleinste dingen die ik vraag geven hem druk.

Ik ben zelden op vakantie gegaan in mijn leven wegens omstandigheden. Maar is het normaal als het zo moeizaam gaat? Zou het ermee te maken hebben dat hij twijfelt aan de relatie? Omdat hij van de week ook zei dat hij geen totale zekerheid heeft over onze toekomst Omdat hij leeuwen en beren op de weg ziet?

Wijzelf zijn christelijk en willen wachten (dit keer) met seks tot het huwelijk. Ik heb een 17 jarige zoon en nu sinds kort (ze hebben 10 maanden een relatie) mag zijn vriendin nu en dan blijven slapen. Mijn vriend kan dit moeilijk accepteren. Ik vroeg van ben je teleurgesteld in me en hij zei ja een beetje.
Zou dit meespelen met dat hij de vakantie boeken blijft uitstellen? Hij weet niet hoe hij zijn leven voor zich zou moeten zien als we later getrouwd zouden zijn en mijn zoon leeft niet bijbels en heeft soms vervelend taalgebruik. Ik sta daar losser in. Als de vriendin van mijn zoon nooit mag blijven slapen raakt mijn zoon van mij verwijderd.

Ik ben bang dat dit een druppel is bij m'n vriend die de emmer laat overlopen. Hij was al niet helemaal zeker van mij (ook al beaamt hii dat ik hem adoreer en enorm lief voor hem ben maar hij vindt me soms vermoeiend en alles.

Als ik dit zo schrijf ben ik bang dat het voorbij aan het gaan is. Hij irriteert zich zelfs als ik bezorgd om zijn gezondheid ben (flinke hartritme stoornissen heeft hij).

Ik ben ondanks mijn fouten zo goed en lief voor hem geweest. Ik heb ook gezegd dat hij alles voor me is en dat we overal kunnen uitkomen samen omdat ik zoveel van hem hou. Hij heeft een volwassen dochter met problemen die misschien in de toekomst wel weer thuis zou kunnen komen wonen. Al zit ik in een hutje op de hei met mn vriend of zou zn dochter het heel bont maken. I don't care. Mijn liefde voor hem is voor altijd. Maar hij zegt dat hij niet hetzelfde voelt voor mij. Door de leeuwen en beren die bij ziet. En dat doet pijn. Nog 3,5 week tot de vakantie. Denk na dit typen dat het er niet meer van komt.

We zouden met z'n tweeën gaan zonder kinderen. Mijn zoon gaat met zijn vriendin en ook nog met vrienden. Ik heb zo mijn best gedaan voor deze relatie. Maar hij zegt dan dat ik kritiek geef als ik mijn behoeftes uitspreek. En ik zeg dan al snel van het is geen kritiek hoor echt niet. Maar complimenten krijgen vind hij ook niet leuk. Na twee keer een compliment zegt hij van nu niet meer doen hoor ik voel me ongemakkelijk. Maar ik wil hem fijn laten voelen. Natuurlijk doe ik niet steeds complimenten geven want hij wil dat niet. Maar ik vind hem zo knap en wil dat soms graag zeggen.

Maar ik praat soms teveel vindt hij terwijl ik juist bekend sta als zeer rustig iemand.
Toen een familie lid laatst vroeg van weet je al wanneer je gaat toen reageerde hij ook best kribbig en kapte het af en ze mocht het niet meer vragen.
De voorpret voel ik nu niet echt. Vooral ook omdat hij mijn levenswijze afkeurt ben ik bang dat hij er een punt achter zet.

Ik sta bekend als een zacht iemand, soms misschien zelfs sullig. Maar hij zegt dingen waarin ik mezelf niet ken. Hij vind mij kattig overkomen want ik praat soms zacht en beslist. Herken ik mezelf niet in. Het lijkt wel alsof hij zich stoort aan bepaalde dingen en dat doet wel pijn. Terwijl hij echt wel de leider is in de relatie die aangeeft hoe vaak hij het ergens over wil hebben of hoe vaak hij een vraag beantwoord.

In begin van de relatie zei hij heel.vaak bij series of films van dat is een mooie vrouw, zij is knap enz. Vond ik pijnlijk worden op den duur maar nu maakt hij weer opmerkingen over vrouwen op straat. Zoals dat hij boodschappen ging doen en een vrouw hele grote borsten had en ze wel rugpijn zou kunnen hebben en dat het niet mooi is. Twee dagen later loopt er zo iemand op het strand en weer kijken en een opmerking over die grote borsten. Denk ik wat boeit mij dat nou. De laatste tijd bekijkt hij andere vrouwen steeds vaker. Terwijl wij lekker samen op pad zijn.
Is dit het begin van het einde?

Omdat ik veel van hem hou. Hij is ook vaak lief en gezellig. Alleen dat hij zegt dat hij niet hetzelfde voelt als mij (met zekerheid ernaartoe werken naar een huwelijk) is wel pijnlijk. Ik zeg ook van ik hou zoveel van jou en moet er niet aan denken om zonder je te moeten. Hij kan niet hetzelfde zeggen, hij voelt dat niet voor mij en weet niet of dat ooit gaat komen. Hij weet niet hoe hij het voor me moet zien met mijn zoon en dochter in huis wonen. (Mijn dochter is 21). En hij vindt dingen aan mij moeilijk. Ik zoek soms teveel bevestiging. Maar dat komt ook weer doordat ik het gevoel heb dat hij ons lijntje door kan knippen wanneer hij nog minder zeker wordt van mij.
Hij is alleen 100 procent zeker van een vrouw als hij getrouwd is. Voor die tijd zouden hij of ik nog theoretisch gezien op een ander verliefd kunnen worden en besluiten om met diegene verder te gaan bijvoorbeeld. Nou ik denk zo echt niet. Maar hij kan alleen totale zekerheid bieden in een huwelijk en niet in een relatie. Je kan in theorie op elkaar uitgekeken raken bijvoorbeeld in een relatie of gevoelens krijgen voor een collega. Dan denk ik van eh oke maar wil ik dit horen. Ook in een christelijke relatie houdt hij een slag om de arm.