Relaties
alle pijlers
zieke relatie - peptalk / oorvijg - anything?!
dinsdag 16 september 2008 om 04:09
Nooit gedacht dat ik ooit een dergelijke post hier op het forum zou zetten..
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 08:33
Jeetje summer, wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat je het gevoel hebt in een film te zijn beland, of in het leven van een ander. Zoiets overkomt jóu toch niet?
Ik ben echt blij voor je dat je hier vannacht een luisterend oor hebt gevonden. Wat is het forum toch bijzonder, hè?
Mocht je willen, kun je ook een berichtje schrijven op het topic Oogkleppen, wazen enz. Daar schrijven meer vrouwen die met dit bijltje hebben gehakt (en mocht je denken: ja maar daar hoor ik niet bij, bij mij is het niet zo erg: dat is voorwaarde om mee te schrijven ). Maar hier komen vast ook veel mensen die je verder kunnen helpen.
Ik begrijp dat je twee keer vannacht hebt gedacht dat je dood zou gaan. Eén keer heeft hij je de keel dichtgeknepen. Wat is er verder gebeurd?
Je moet echt vandaag naar je huisarts gaan om dit van je af te praten meid. Dit is te ingrijpend om overheen te stappen. Ik vermoed zelfs dat je vandaag in shock zal zijn en je werk, als dat al lukt, op de automatische piloot zal doen. Kijk alsjeblieft uit met rijden, goeie kans dat je er totaal niet bij bent.
liefs en een
dubio
Ik ben echt blij voor je dat je hier vannacht een luisterend oor hebt gevonden. Wat is het forum toch bijzonder, hè?
Mocht je willen, kun je ook een berichtje schrijven op het topic Oogkleppen, wazen enz. Daar schrijven meer vrouwen die met dit bijltje hebben gehakt (en mocht je denken: ja maar daar hoor ik niet bij, bij mij is het niet zo erg: dat is voorwaarde om mee te schrijven ). Maar hier komen vast ook veel mensen die je verder kunnen helpen.
Ik begrijp dat je twee keer vannacht hebt gedacht dat je dood zou gaan. Eén keer heeft hij je de keel dichtgeknepen. Wat is er verder gebeurd?
Je moet echt vandaag naar je huisarts gaan om dit van je af te praten meid. Dit is te ingrijpend om overheen te stappen. Ik vermoed zelfs dat je vandaag in shock zal zijn en je werk, als dat al lukt, op de automatische piloot zal doen. Kijk alsjeblieft uit met rijden, goeie kans dat je er totaal niet bij bent.
liefs en een
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 16 september 2008 om 08:54
Oh Summer, wat erg voor je . En ik kan me zo goed voorstellen dat je nu het liefst even jezelf in de huid van een ander mens en in een ander leven zou willen verbergen. Alles liever dan dit nu. Ken het gevoel, dat is vreselijk. Ook dit gaat voorbij maar daar heb je, nu je er middenin zit, geen bal aan. Hoop dat het je toch ergens een beetje troost geeft, die gedachte hielp bij mij altijd.
Pas goed op jezelf. En idd blijf er niet alleen mee rondlopen. Je hebt nu echt wat menselijke warmte en begrip nodig, alleen al om weer een beetje te kunnen "aarden". Heb je een vriendin waar je een nachtje kunt crashen?
En er is iets waar ik, als je dat wil, graag even met je over zou willen mailen. Maar niks moet . Adres is feliciaatje@gmail.com
Pas goed op jezelf. En idd blijf er niet alleen mee rondlopen. Je hebt nu echt wat menselijke warmte en begrip nodig, alleen al om weer een beetje te kunnen "aarden". Heb je een vriendin waar je een nachtje kunt crashen?
En er is iets waar ik, als je dat wil, graag even met je over zou willen mailen. Maar niks moet . Adres is feliciaatje@gmail.com
dinsdag 16 september 2008 om 09:06
Hoe erg ik het ook vind wat je nu hebt moeten meemaken, ik ga toch een soort van kritische noot schrijven. Neemt niet weg dat ik me enorm goed kan voorstellen hoe erg dit je raakt en hoe wanhopig je je nu voelt.
Jij voelde je tijdens een discussie zo gefrustreerd, dat je dat hebt geuit middels gooien, krabben, slaan(?). Hij reageerde daar ook met fysiek geweld op. Voor je het weet loopt dat totaal uit de hand, het is pure onmacht omdat je niet meer weet hoe je anders nog kunt doordringen. Hij is bovendien meerdere keren in de relatie vreemd gegaan. Dat betekent dat jullie wederzijdse respect ver te zoeken is. Ik denk, dat als je op zo'n punt bent beland, het gezonder is om elkaar los te laten.
Het gaat van kwaad tot erger, omdat jullie nu de grens zijn overgegaan om elkaar pijn te doen, vanwege onbegrip. Deze actie zul je niet snel vergeten, het blijft tussen jullie in staan. Het is namelijk niet alleen het feit dat je elkaar pijn hebt gedaan, maar ook het besef dat jullie daartoe in staat zijn, bij degene van wie je houdt. Als ik het zo inschat, dan zal alles vanaf nu anders zijn. De angst dat dit nog een keer gebeurt, misschien ga je je op je tenen lopen om dit te voorkomen. Waardoor je nog gefrustreerder raakt omdat je niet kunt praten over wat je voelt of wilt. Dat leidt tot nog meer onbegrip en nog minder respect. De liefde wordt (of is al) minder. Je maakt elkaar ongelukkig. Zeker omdat jullie op het punt stonden om een huis te kopen, zou ik nog eens goed nadenken of je daar zin in hebt. Ik vind het niet overkomen als een solide, liefdevolle relatie, eerlijk gezegd. Ik wens je veel sterkte!
Jij voelde je tijdens een discussie zo gefrustreerd, dat je dat hebt geuit middels gooien, krabben, slaan(?). Hij reageerde daar ook met fysiek geweld op. Voor je het weet loopt dat totaal uit de hand, het is pure onmacht omdat je niet meer weet hoe je anders nog kunt doordringen. Hij is bovendien meerdere keren in de relatie vreemd gegaan. Dat betekent dat jullie wederzijdse respect ver te zoeken is. Ik denk, dat als je op zo'n punt bent beland, het gezonder is om elkaar los te laten.
Het gaat van kwaad tot erger, omdat jullie nu de grens zijn overgegaan om elkaar pijn te doen, vanwege onbegrip. Deze actie zul je niet snel vergeten, het blijft tussen jullie in staan. Het is namelijk niet alleen het feit dat je elkaar pijn hebt gedaan, maar ook het besef dat jullie daartoe in staat zijn, bij degene van wie je houdt. Als ik het zo inschat, dan zal alles vanaf nu anders zijn. De angst dat dit nog een keer gebeurt, misschien ga je je op je tenen lopen om dit te voorkomen. Waardoor je nog gefrustreerder raakt omdat je niet kunt praten over wat je voelt of wilt. Dat leidt tot nog meer onbegrip en nog minder respect. De liefde wordt (of is al) minder. Je maakt elkaar ongelukkig. Zeker omdat jullie op het punt stonden om een huis te kopen, zou ik nog eens goed nadenken of je daar zin in hebt. Ik vind het niet overkomen als een solide, liefdevolle relatie, eerlijk gezegd. Ik wens je veel sterkte!
dinsdag 16 september 2008 om 09:11
dinsdag 16 september 2008 om 09:30
Elninjoo, als het goed is zit er een 'verwijder' icoontje boven je berichtje. Raad je aan dat eens aan te klikken. Je berichtje is niet gepast.
Summer, wat een nacht heb je gehad, hoop dat je inderdaad de huisarts gebeld hebt. Voor zulke zelfstandige typjes als jij is het moeilijk, maar het is belangrijk dat je praat. Dat je erkent wat er gebeurd is en het nog eens -in een veilige omgeving- bekijkt.
Of je relatie te redden valt, sja, zou je dat wel willen als jullie zo destructief met elkaar omgaan? Want zoiets als vannacht gebeurt niet zomaar, daar bouw je naartoe.
Hoop dat je lekker nog een paar uurtjes slaap kunt pakken. Werk komt morgen (of overmorgen) wel weer. Sterkte.
Summer, wat een nacht heb je gehad, hoop dat je inderdaad de huisarts gebeld hebt. Voor zulke zelfstandige typjes als jij is het moeilijk, maar het is belangrijk dat je praat. Dat je erkent wat er gebeurd is en het nog eens -in een veilige omgeving- bekijkt.
Of je relatie te redden valt, sja, zou je dat wel willen als jullie zo destructief met elkaar omgaan? Want zoiets als vannacht gebeurt niet zomaar, daar bouw je naartoe.
Hoop dat je lekker nog een paar uurtjes slaap kunt pakken. Werk komt morgen (of overmorgen) wel weer. Sterkte.
dinsdag 16 september 2008 om 09:30
Jezus Summer, wat een verhaal...
Ik ken je verder niet, maar als je hulp nodig hebt bij je deadline (ben ook zelfstandig, weet hoe belangrijk het voelt, al zou je jezelf nu misschien belangrijker moeten vinden), teksten nakijken ofzo, dan roep je maar, ik heb wel een uurtje over vandaag: blerfje [at] hotmail.com
Ontzettend veel sterkte met de ongetwijfeld enorme chaos in je hoofd nu
Ik ken je verder niet, maar als je hulp nodig hebt bij je deadline (ben ook zelfstandig, weet hoe belangrijk het voelt, al zou je jezelf nu misschien belangrijker moeten vinden), teksten nakijken ofzo, dan roep je maar, ik heb wel een uurtje over vandaag: blerfje [at] hotmail.com
Ontzettend veel sterkte met de ongetwijfeld enorme chaos in je hoofd nu
dinsdag 16 september 2008 om 09:43
quote:bergamot schreef op 16 september 2008 @ 09:30:
Elninjoo, als het goed is zit er een 'verwijder' icoontje boven je berichtje. Raad je aan dat eens aan te klikken. Je berichtje is niet gepast.
.
Waarom? Het mocht misschien wat genuanceerder en het is misschien niet datgeen wat TO wil horen, maar als hij jou zo behandelt dat moet je dan toch niet willen?
Hij heeft haar niet uit onmacht een knal in het gezicht gegeven waar het bij is gebleven. Hij heeft "gewoon" haar keel dichtgeknepen. Dit gaat toch veel te ver? Een klap in mijn gezicht zou ik hem nog wel kunnen vergeven, als hij echt laat zien daar ontzettend veel spijt van heeft, maar dit zou echt aan al mijn grenzen voorbij gaan.
Lieve Summer, ik wil je veel sterkte wensen!
Elninjoo, als het goed is zit er een 'verwijder' icoontje boven je berichtje. Raad je aan dat eens aan te klikken. Je berichtje is niet gepast.
.
Waarom? Het mocht misschien wat genuanceerder en het is misschien niet datgeen wat TO wil horen, maar als hij jou zo behandelt dat moet je dan toch niet willen?
Hij heeft haar niet uit onmacht een knal in het gezicht gegeven waar het bij is gebleven. Hij heeft "gewoon" haar keel dichtgeknepen. Dit gaat toch veel te ver? Een klap in mijn gezicht zou ik hem nog wel kunnen vergeven, als hij echt laat zien daar ontzettend veel spijt van heeft, maar dit zou echt aan al mijn grenzen voorbij gaan.
Lieve Summer, ik wil je veel sterkte wensen!
dinsdag 16 september 2008 om 09:46
quote:bergamot schreef op 16 september 2008 @ 09:30:
Elninjoo, als het goed is zit er een 'verwijder' icoontje boven je berichtje. Raad je aan dat eens aan te klikken. Je berichtje is niet gepast.
Weet je wat er niet gepast is? Het gedrag van de ex van TO! Vreemdgaan, geen flikker uitvoeren thuis en als klap op de vuurpijl nog mishandelen ook. Weglopen en wegblijven bij zo'n vent!
En ja, natuurlijk doet dat pijn en heb je verdriet, maar beter nu dan wanneer ze al gesettled waren.
Elninjoo, als het goed is zit er een 'verwijder' icoontje boven je berichtje. Raad je aan dat eens aan te klikken. Je berichtje is niet gepast.
Weet je wat er niet gepast is? Het gedrag van de ex van TO! Vreemdgaan, geen flikker uitvoeren thuis en als klap op de vuurpijl nog mishandelen ook. Weglopen en wegblijven bij zo'n vent!
En ja, natuurlijk doet dat pijn en heb je verdriet, maar beter nu dan wanneer ze al gesettled waren.
dinsdag 16 september 2008 om 09:53
dinsdag 16 september 2008 om 10:42
Summer, hoe gaat het met je? Hoop dat de rust en helderheid wedergekeerd is en je dit met andere ogen kunt bekijken.
Of je relatie nog te redden is, hangt natuurlijk af van inzet van beide kanten, dat besef je toch wel? Als ik geweld of ander agressief gedrag in de ogen van iemand bespeur, dan ben ik weg. Heb twee ex-en gehad die mij nooit fysiek iets hebben aangedaan maar ik bleef dan ook niet hangen om het aan de lijve te ondervinden. Heb mega gevoelige antennes voor agressie en weiger als boksbal voor een ander te fungeren.
Summer, wat andere dames je ook aanraden: neem je gevoelens serieus en praat met je huisarts of bel met slachtofferhulp. Zorg voor jezelf want een ander doet dat niet.
Liefs
Of je relatie nog te redden is, hangt natuurlijk af van inzet van beide kanten, dat besef je toch wel? Als ik geweld of ander agressief gedrag in de ogen van iemand bespeur, dan ben ik weg. Heb twee ex-en gehad die mij nooit fysiek iets hebben aangedaan maar ik bleef dan ook niet hangen om het aan de lijve te ondervinden. Heb mega gevoelige antennes voor agressie en weiger als boksbal voor een ander te fungeren.
Summer, wat andere dames je ook aanraden: neem je gevoelens serieus en praat met je huisarts of bel met slachtofferhulp. Zorg voor jezelf want een ander doet dat niet.
Liefs
dinsdag 16 september 2008 om 13:58
Dag lieve meiden. Uiteindelijk heb ik van ongeveer 10 tot 1200 geslapen. En nu probeer ik dan rustig te worden.
Maar ik weet het gewoon echt even niet. Ik heb even met mijn schoonmoeder gebeld, een klein beetje mijn hart geprobeerd te luchten. Verder heb ik, behalve dit forum (DANK!!) eigenlijk zelf mijn sociale vangnet volledig weggevaagd, voor mijn gevoel.
Met altijd maar druk-druk-druk-leven en vooral veel werken heb ik bijna niemand meer bij wie ik dergelijke dingen zou durven bespreken..
Met mijn moeder heb ik al een paar maanden eigenlijk geen contact meer. Mijn stiefvader is momenteel op vakantie. Bij hem kan ik va zondag weer terecht..
En eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik ook niet weet nu meer wat te vertellen. Met welk doel. Wat is goed?
Want in het diepst van hart is er maar één ding dat ik eecht wil: dat summerman nu naar huis komt en me in zijn armen neemt en zegt dat het hem zo spijt. Dat we er met zijn tweetjes heel hard voor moeten knokken, maar dat het ons gaat lukken.
En dat vind ik zo slap van mezelf.
Aan de andere kant, zoals hierboven al zeer terecht wordt opgemerkt: ik ben begonnen met de uitbarsting. Weliswaar niet tegen hem gericht, maar wel destructief.
Dus ik kan, mag hem niet de "kwade piet" toespelen.
echter nu De tijd verstrijkt en ik lijk steeds radelozer te worden.. Meer dan een jaar geleden gestopt met roken, maar hemeltjelief ....
Ik wil niet meer kapot maken..
Maar ik heb voor mijn gevoel nu dit eigenhandig zo kapot gemaakt.. dat er niets meer te redden is. En dat maakt me zo vreselijk intens eenzaam en koud en verdrietig.
Maar ik weet het gewoon echt even niet. Ik heb even met mijn schoonmoeder gebeld, een klein beetje mijn hart geprobeerd te luchten. Verder heb ik, behalve dit forum (DANK!!) eigenlijk zelf mijn sociale vangnet volledig weggevaagd, voor mijn gevoel.
Met altijd maar druk-druk-druk-leven en vooral veel werken heb ik bijna niemand meer bij wie ik dergelijke dingen zou durven bespreken..
Met mijn moeder heb ik al een paar maanden eigenlijk geen contact meer. Mijn stiefvader is momenteel op vakantie. Bij hem kan ik va zondag weer terecht..
En eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik ook niet weet nu meer wat te vertellen. Met welk doel. Wat is goed?
Want in het diepst van hart is er maar één ding dat ik eecht wil: dat summerman nu naar huis komt en me in zijn armen neemt en zegt dat het hem zo spijt. Dat we er met zijn tweetjes heel hard voor moeten knokken, maar dat het ons gaat lukken.
En dat vind ik zo slap van mezelf.
Aan de andere kant, zoals hierboven al zeer terecht wordt opgemerkt: ik ben begonnen met de uitbarsting. Weliswaar niet tegen hem gericht, maar wel destructief.
Dus ik kan, mag hem niet de "kwade piet" toespelen.
echter nu De tijd verstrijkt en ik lijk steeds radelozer te worden.. Meer dan een jaar geleden gestopt met roken, maar hemeltjelief ....
Ik wil niet meer kapot maken..
Maar ik heb voor mijn gevoel nu dit eigenhandig zo kapot gemaakt.. dat er niets meer te redden is. En dat maakt me zo vreselijk intens eenzaam en koud en verdrietig.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 14:04
Dit komt toch niet uit de lucht vallen?
Ik kan me er helemaal niks bij voorstellen, afgelopen zondag wilden jullie nog huisje boompje beestje en een paar uur later escaleert een ruzie over het húishouden in een matpartij. Dat strookt natuurlijk niet met elkaar.
Wat er ook gebeurt en wat je ook doet, kijk heel realistisch en eerlijk naar je motieven om met deze man verder te gaan. Die roze bril is nu wel van je neus geslagen, zorg dat je hem niet weer op zet.
Heel veel succes en sterkte.
Ik kan me er helemaal niks bij voorstellen, afgelopen zondag wilden jullie nog huisje boompje beestje en een paar uur later escaleert een ruzie over het húishouden in een matpartij. Dat strookt natuurlijk niet met elkaar.
Wat er ook gebeurt en wat je ook doet, kijk heel realistisch en eerlijk naar je motieven om met deze man verder te gaan. Die roze bril is nu wel van je neus geslagen, zorg dat je hem niet weer op zet.
Heel veel succes en sterkte.
dinsdag 16 september 2008 om 14:05
Summer, ik heb je verhaal gelezen. Schokkend...
Misschien ben jij dan wel begonnen met de uitbarsting, maar daarna zijn jullie beiden even schuldig aan de agressie en het geweld tussen jullie, de een niet meer dan de ander lijkt me. Plaats het dus niet helemaal alleen bij jezelf, dat is onterecht.
Heb je steun aan je schoonmoeder (gehad)? Heb je haar kunnen vertellen wat je hier ook verteld hebt?
Je schrijft dat je niet meer kapot wilt maken, maar... even heel kort door de bocht... ís het niet al kapot tussen jullie? Denk je dat de scherven nog gelijmd kunnen worden? Heel eerlijk...? En áls ze al gelijmd kunnen worden, blijven de barsten dan niet té rafelig en groot?
Je bent nu in de war en misschien zelfs in een soort shock. Als je rustiger bent en helderder kunt denken, lijkt het me belangrijk dat je voor jezelf bepaalt wat jíj wilt, wat jíj nodig hebt. Niet in termen als 'ik wil summerman', maar als in 'ik wil iemand die... ' en 'ik heb dit of dat nodig in mijn leven'.
Voor nu heb je volgens mij slaap, rust, een luisterend oor nodig. Het is misschien júist op dit moment schokkend om te merken dat je geen vrienden/familie hebt die je hierover in vertrouwen kunt/wilt nemen. Gebruik dan het forum, maar praat in ieder geval....
Sterkte,
Erwt
Misschien ben jij dan wel begonnen met de uitbarsting, maar daarna zijn jullie beiden even schuldig aan de agressie en het geweld tussen jullie, de een niet meer dan de ander lijkt me. Plaats het dus niet helemaal alleen bij jezelf, dat is onterecht.
Heb je steun aan je schoonmoeder (gehad)? Heb je haar kunnen vertellen wat je hier ook verteld hebt?
Je schrijft dat je niet meer kapot wilt maken, maar... even heel kort door de bocht... ís het niet al kapot tussen jullie? Denk je dat de scherven nog gelijmd kunnen worden? Heel eerlijk...? En áls ze al gelijmd kunnen worden, blijven de barsten dan niet té rafelig en groot?
Je bent nu in de war en misschien zelfs in een soort shock. Als je rustiger bent en helderder kunt denken, lijkt het me belangrijk dat je voor jezelf bepaalt wat jíj wilt, wat jíj nodig hebt. Niet in termen als 'ik wil summerman', maar als in 'ik wil iemand die... ' en 'ik heb dit of dat nodig in mijn leven'.
Voor nu heb je volgens mij slaap, rust, een luisterend oor nodig. Het is misschien júist op dit moment schokkend om te merken dat je geen vrienden/familie hebt die je hierover in vertrouwen kunt/wilt nemen. Gebruik dan het forum, maar praat in ieder geval....
Sterkte,
Erwt
Peas on earth!
dinsdag 16 september 2008 om 14:06
Hoewel ik het moeilijk vind om me in zulke extreme agressie te verplaatsen, kan ik me wel voorstellen dat er ineens iets knapt en er iets naars ontstaat. Vooral als de spanning al langere tijd opgelopen is (wat ik teruglees in het verhaal), als beiden die spanning onderdrukt hebben. Als dan bij beiden die spanning ook nog eens op hetzelfde moment tot ontploffen komt...
Peas on earth!
dinsdag 16 september 2008 om 14:08
Hij zal zich ook wel kapotgeschrokken zijn, van de situatie en van zichzelf.
Jammer dat je niemand hebt waar je even heen kan. Die even voor je zorgt.. Zou je je moeder niet kunnen bellen?
Ik ken niet hoe het is als een ruzie zo uit de hand loopt. Maar weet nog wel het gevoel na een hele heftige ruzie, dat het lijkt alsof je over een grens bent gegaan. Niet meer terug kan en alles heel fragiel aanvoelt. Kan me voorstellen dat je dat gevoel een beetje hebt en ontzettend graag door hem getroost zou willen worden.
Kan je lekker in een warm bad gaan liggen?>
Jammer dat je niemand hebt waar je even heen kan. Die even voor je zorgt.. Zou je je moeder niet kunnen bellen?
Ik ken niet hoe het is als een ruzie zo uit de hand loopt. Maar weet nog wel het gevoel na een hele heftige ruzie, dat het lijkt alsof je over een grens bent gegaan. Niet meer terug kan en alles heel fragiel aanvoelt. Kan me voorstellen dat je dat gevoel een beetje hebt en ontzettend graag door hem getroost zou willen worden.
Kan je lekker in een warm bad gaan liggen?>
dinsdag 16 september 2008 om 14:10
dinsdag 16 september 2008 om 14:11
Lieve Summer,
En dan lieverd? Dan komt hij terug en slaat hij zijn armen om je heen en dan...? Komt het dan allemaal goed denk je?
Hoe moeilijk dit ook is, terugkomen en je in zijn armen nemen en dan alles zo laten zoals het is, is wel erg korte termijn denken. Dit is nu gebeurd, dat is heel ingrijpend maar denk je ook niet dat dit - in ieder geval - een teken is dat er iets moet veranderen. En dat dat iets misschien wel jij is?
Je had een beeld voor ogen van je relatie. Was dat beeld op de werkelijkheid van jouw en zijn karakter gebaseerd of was het je verbeeldingskracht die dat beeld veroorzaakte? Iemand die meteen vreemdgaat, als je net met elkaar een relatie begint is niet erg betrouwbaar als partner. Ik begrijp dat je het hem vergeven hebt hoor maar de basis was niet erg sterk. Het fundament liet te wensen over. Was het iets dat opspeelde tussen jullie, zijn gedrag in het begin van jullie relatie?
Was het vaker explosief tussen jullie? Explosief zowel in goede als in slechte zin? Dat als het goed was het héél goed was maar als het fout ging dan ook meteen helemaal fout? Dat is namelijk wel een reden om heel loyaal te zijn naar je partner, omdat je steeds een 'glimp' te zien krijgt van hoe het zou kunnen zijn.
Als je iets meer afstand zou (kunnen) nemen van je verdriet, hoe zie je jullie relatie dan voor je na dit handgemeen?
Heel erg voor je lieve meid
En dan lieverd? Dan komt hij terug en slaat hij zijn armen om je heen en dan...? Komt het dan allemaal goed denk je?
Hoe moeilijk dit ook is, terugkomen en je in zijn armen nemen en dan alles zo laten zoals het is, is wel erg korte termijn denken. Dit is nu gebeurd, dat is heel ingrijpend maar denk je ook niet dat dit - in ieder geval - een teken is dat er iets moet veranderen. En dat dat iets misschien wel jij is?
Je had een beeld voor ogen van je relatie. Was dat beeld op de werkelijkheid van jouw en zijn karakter gebaseerd of was het je verbeeldingskracht die dat beeld veroorzaakte? Iemand die meteen vreemdgaat, als je net met elkaar een relatie begint is niet erg betrouwbaar als partner. Ik begrijp dat je het hem vergeven hebt hoor maar de basis was niet erg sterk. Het fundament liet te wensen over. Was het iets dat opspeelde tussen jullie, zijn gedrag in het begin van jullie relatie?
Was het vaker explosief tussen jullie? Explosief zowel in goede als in slechte zin? Dat als het goed was het héél goed was maar als het fout ging dan ook meteen helemaal fout? Dat is namelijk wel een reden om heel loyaal te zijn naar je partner, omdat je steeds een 'glimp' te zien krijgt van hoe het zou kunnen zijn.
Als je iets meer afstand zou (kunnen) nemen van je verdriet, hoe zie je jullie relatie dan voor je na dit handgemeen?
Heel erg voor je lieve meid
dinsdag 16 september 2008 om 14:15
Ja..
ik weet het ik weet het. Het is kapot.
Hartstikke kapot.
Jullie hebben ook gelijk.
Dit kan niet verder.
Wat een lieve berichten allemaal.. Helaas heb ik geen bad.. net wel een warme douche genomen, dat is ook fijn. Alleen ben ik zo bont en blauw dat ik het nu niet heel fijn vind met mijn eigen lijf zo geconfronteerd te worden..
Ik heb wel valium in huis, maar die wil ik tot vanavond laten om misschien mee te kunnen slapen.
Mijn moeder is echt geen optie.
Zij is psychisch erg onstabiel, dus voor mij geen steun, voor haar zou dit nieuws ook echt niet te behappen zijn. Daar kan ze helemaal niets mee en zou ze denkelijk erg van uit balans raken. Ze zou het overigens wel heel erg voor me vinden, hoor.
ik weet het ik weet het. Het is kapot.
Hartstikke kapot.
Jullie hebben ook gelijk.
Dit kan niet verder.
Wat een lieve berichten allemaal.. Helaas heb ik geen bad.. net wel een warme douche genomen, dat is ook fijn. Alleen ben ik zo bont en blauw dat ik het nu niet heel fijn vind met mijn eigen lijf zo geconfronteerd te worden..
Ik heb wel valium in huis, maar die wil ik tot vanavond laten om misschien mee te kunnen slapen.
Mijn moeder is echt geen optie.
Zij is psychisch erg onstabiel, dus voor mij geen steun, voor haar zou dit nieuws ook echt niet te behappen zijn. Daar kan ze helemaal niets mee en zou ze denkelijk erg van uit balans raken. Ze zou het overigens wel heel erg voor me vinden, hoor.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 14:15
quote:Evidenza schreef op 16 september 2008 @ 14:10:
Dat ben ik met je eens Prinses op de erwt ( ik weet dat het niet echt gepast is op dit topic, maar ik moest erg lachen om je motto), zo'n explosie kan best iets eenmaligs zijn. Dus ik zou de tip om naar het topic " oogkleppen, wazen etc" te komen mooi even naast me neerleggen.Ik denk ook dat het belangrijk is dat je inderdaad heel goed zélf bedenkt/voelt wat je nodig hebt, wat je wilt. Het is goed om dit forum als 'dagboek' en als luisterend oor te gebruiken, maar het 'gevaarlijke' daarvan is dat dit dagboek terugpraat en een mening heeft. Iedere forummer vindt er iets van. Dat is goed en zorgzaam bedoeld natuurlijk. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik de neiging heb om de ander de (mijjns inziens) goede kant op te sturen, terwijl ik denk dat het vaak juist goed is om de ander te laten stilstaan bij zijn/haar éigen gedachten/gevoelens. Probeer dus ook goed bij jezelf te blijven
Evidenza, dank, ik méén dat ook, van die handtekening... Erwtjes zijn de stomste groenten die ik ken...
Dat ben ik met je eens Prinses op de erwt ( ik weet dat het niet echt gepast is op dit topic, maar ik moest erg lachen om je motto), zo'n explosie kan best iets eenmaligs zijn. Dus ik zou de tip om naar het topic " oogkleppen, wazen etc" te komen mooi even naast me neerleggen.Ik denk ook dat het belangrijk is dat je inderdaad heel goed zélf bedenkt/voelt wat je nodig hebt, wat je wilt. Het is goed om dit forum als 'dagboek' en als luisterend oor te gebruiken, maar het 'gevaarlijke' daarvan is dat dit dagboek terugpraat en een mening heeft. Iedere forummer vindt er iets van. Dat is goed en zorgzaam bedoeld natuurlijk. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik de neiging heb om de ander de (mijjns inziens) goede kant op te sturen, terwijl ik denk dat het vaak juist goed is om de ander te laten stilstaan bij zijn/haar éigen gedachten/gevoelens. Probeer dus ook goed bij jezelf te blijven
Evidenza, dank, ik méén dat ook, van die handtekening... Erwtjes zijn de stomste groenten die ik ken...
Peas on earth!
