Relaties
alle pijlers
zieke relatie - peptalk / oorvijg - anything?!
dinsdag 16 september 2008 om 04:09
Nooit gedacht dat ik ooit een dergelijke post hier op het forum zou zetten..
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 21:39
even een kleine update van de situatie hier.
Eerder vanavond belde hij met de vraag dat hij 2 dingen had die hij graag wilde zeggen, of dat kon. Hij was behoorlijk van streek en huilde. Hij vind het reselijk dat hij mij zo heeft geslagen. Is n.z.z. verschrikkelijk geschrokken van de heftigheid ook ervan en kan dat nooit goedpraten. verder wilde hij donderdag graag nog wat spullen ophalen en, als ik daarvoor open sta, misschien even praten. Hij zei ook dat hij het zou begrijpen als ik er toch vanaf zie. Daarom heeft hij beloofd eerst te bellen, zodat ik evt. ook even ergens anders naar toe kan gaan als ik hem niet thuis wil zien.
En het weekeinde ipv donderdag kon ook.
Ik moest ook vreselijk huilen toen ik hem sprak. Heb hem ook excuses gemaakt voor de dingen die ik heb kapot gegooid.
Intussen heb ik nu wat gegeten, de wijn ed vanavond maar gelaten voor wat is en ga ik straks op de bank zitten met een opschrijfboekje. Dan ga ik beginnen aan het 'lijstje' op aanraden van aikidoka. Dat vond ik een heel goede. En iets gelijkends raadde mijn schoonmoeder mij ook aan te doen.
Dus wat wil ik?
Om te beginnen eigenlijk is het enige dat in mij opkomt: een mooie nieuwe vaas. En daar bedoel ik niets moeilijks mee. Gewoon de vaas die ik vannacht kapot heb gesmeten. Die roze van de Ikea PS. Het doet me pijn te zien dat er zoveel mooie dingen uit ons huis kapot/weg zijn. Is nog zoveel meer confronterend.
En dan merk ik tot mijn verbijstering, dat ik het verder niet zo heel goed weet.
Ik ga met een kopje thee en het lijstje aan de slag en nu eindelijk het boek van Robin Norwood eens uitlezen. En er iets mee doen.
Dankjewel voor jullie luisterend oor.
Eerder vanavond belde hij met de vraag dat hij 2 dingen had die hij graag wilde zeggen, of dat kon. Hij was behoorlijk van streek en huilde. Hij vind het reselijk dat hij mij zo heeft geslagen. Is n.z.z. verschrikkelijk geschrokken van de heftigheid ook ervan en kan dat nooit goedpraten. verder wilde hij donderdag graag nog wat spullen ophalen en, als ik daarvoor open sta, misschien even praten. Hij zei ook dat hij het zou begrijpen als ik er toch vanaf zie. Daarom heeft hij beloofd eerst te bellen, zodat ik evt. ook even ergens anders naar toe kan gaan als ik hem niet thuis wil zien.
En het weekeinde ipv donderdag kon ook.
Ik moest ook vreselijk huilen toen ik hem sprak. Heb hem ook excuses gemaakt voor de dingen die ik heb kapot gegooid.
Intussen heb ik nu wat gegeten, de wijn ed vanavond maar gelaten voor wat is en ga ik straks op de bank zitten met een opschrijfboekje. Dan ga ik beginnen aan het 'lijstje' op aanraden van aikidoka. Dat vond ik een heel goede. En iets gelijkends raadde mijn schoonmoeder mij ook aan te doen.
Dus wat wil ik?
Om te beginnen eigenlijk is het enige dat in mij opkomt: een mooie nieuwe vaas. En daar bedoel ik niets moeilijks mee. Gewoon de vaas die ik vannacht kapot heb gesmeten. Die roze van de Ikea PS. Het doet me pijn te zien dat er zoveel mooie dingen uit ons huis kapot/weg zijn. Is nog zoveel meer confronterend.
En dan merk ik tot mijn verbijstering, dat ik het verder niet zo heel goed weet.
Ik ga met een kopje thee en het lijstje aan de slag en nu eindelijk het boek van Robin Norwood eens uitlezen. En er iets mee doen.
Dankjewel voor jullie luisterend oor.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 21:44
Doe maar even kalm aan lieve meid, kom een beetje bij van alles. Lekker onder de douche, naar bed met warme melk en goed slapen. Probeer niet te veel na te denken, dat doe je morgen wel weer.
Hou, wat je ook doet, de lange termijn in de gaten. En als je verder wil praten over waar we het vandaag over hebben gehad en je wil dat even niet op het forum doen, dan is dit mijn mailadres:
eleonora-vandebeo@live.nl
Welterusten lieverd
(f)
Hou, wat je ook doet, de lange termijn in de gaten. En als je verder wil praten over waar we het vandaag over hebben gehad en je wil dat even niet op het forum doen, dan is dit mijn mailadres:
eleonora-vandebeo@live.nl
Welterusten lieverd
(f)
dinsdag 16 september 2008 om 23:05
Mijn lieve, lieve Sum,
Heb zitten huilen toen ik je bericht hier las.
Ik weet zó goed waar je nu doorheen moet meissie en de pijn die je voelt.
Woorden schieten te kort.
Heb je via een persoonlijk berichtje mijn email adres door gegeven en anders kun je die ook aan Sjar vragen.
Ik hoop dat je vanacht een beetje slapen kunt en even goed tot rust kunt komen.
Hele dikke van Red.
Heb zitten huilen toen ik je bericht hier las.
Ik weet zó goed waar je nu doorheen moet meissie en de pijn die je voelt.
Woorden schieten te kort.
Heb je via een persoonlijk berichtje mijn email adres door gegeven en anders kun je die ook aan Sjar vragen.
Ik hoop dat je vanacht een beetje slapen kunt en even goed tot rust kunt komen.
Hele dikke van Red.
woensdag 17 september 2008 om 01:12
Hallo Summer,
Ben erg geschrokken van je openingspost, leef met je mee... Fijn dat je hier op het forum je verhaal kwijt kan, ik kan begrijpen dat je je heel verward, verdrietig en alleen voelt op dit moment. Ben het wel met alle anderen eens dat je de schuld niet alleen bij jezelf neer moet leggen. Daarnaast kunnen dingen als iemands keel dichtknijpen gewoon écht niet, daarbij vergeleken vallen spullen kapot gooien (wat ook niet hoort, maar goed) in het niet.
Hoe heb je het gesprek met summerman verder ervaren, ga je met hem in gesprek donderdag of ga je het huis uit? Of besluit je om inderdaad even tot het weekend af te wachten? Ik kan me voorstellen dat je hem aan de ene kant wil zien en spreken, maar aan de andere kant is er nu érg veel gebeurd en is het wellicht het beste om een paar dagen rust in acht te nemen. Niet zozeer voor je al-dan-niet-nog-zijnde-relatie, maar gewoon, voor jezelf.
Zorg goed voor jezelf, en ik hoop dat je blijft posten over hoe het met je gaat.
Weet verder even niet zoveel te zeggen, wilde je gewoon een dikke geven en je laten weten dat ik met je meeleef.
Ben erg geschrokken van je openingspost, leef met je mee... Fijn dat je hier op het forum je verhaal kwijt kan, ik kan begrijpen dat je je heel verward, verdrietig en alleen voelt op dit moment. Ben het wel met alle anderen eens dat je de schuld niet alleen bij jezelf neer moet leggen. Daarnaast kunnen dingen als iemands keel dichtknijpen gewoon écht niet, daarbij vergeleken vallen spullen kapot gooien (wat ook niet hoort, maar goed) in het niet.
Hoe heb je het gesprek met summerman verder ervaren, ga je met hem in gesprek donderdag of ga je het huis uit? Of besluit je om inderdaad even tot het weekend af te wachten? Ik kan me voorstellen dat je hem aan de ene kant wil zien en spreken, maar aan de andere kant is er nu érg veel gebeurd en is het wellicht het beste om een paar dagen rust in acht te nemen. Niet zozeer voor je al-dan-niet-nog-zijnde-relatie, maar gewoon, voor jezelf.
Zorg goed voor jezelf, en ik hoop dat je blijft posten over hoe het met je gaat.
Weet verder even niet zoveel te zeggen, wilde je gewoon een dikke geven en je laten weten dat ik met je meeleef.
woensdag 17 september 2008 om 09:52
Goedemorgen lieve meiden.
Inmiddels zit ik met een 2de kop koffie weer in de werkkamer en voel ik me een stuk anders dan gister. Nog niet helemaal beter, maar niet meer zo wanhopig.
Ik zie nu nog steeds mijn eigen -zieke- aandeel, maar inderdaad, kelen dichtknijpen kan echt niet. Misschien dat dat ook komt omdat ik nog net een stukje stijver ben dan gister, mijn hele lijf doet me pijn en overal blauwe plekken. En ondanks dat ik weet dat summerman (of zal ik hem dan nu maar fallman gaan noemen? ) ook onder zit, vind ik het niet kunnen.
Het ging er zo hard aan toe.. nog 1 klein stapje verder en we hadden echt net zo goed in het ziekenhuis kunnen belanden...
Ik weet nog steeds niet goed wat ik 'moet' met morgenavond, of wat ik ermee wil, maar heb besloten dat ik dat vandaag ook niet hoéf te weten. Het is al veel te druk in mijn hoofd en ik wil wat rust en ruimte creëren.
Vandaag ga ik een paar uur gewoon lekker werken. Vanavond mag ik weer nadenken over dit gebeuren.
Hier in de werkkamer lagen veel spullen ook van summerman, die heb ik even weggelegd zodat ik niet steeds aan hem herinnerd wordt.
Inmiddels zit ik met een 2de kop koffie weer in de werkkamer en voel ik me een stuk anders dan gister. Nog niet helemaal beter, maar niet meer zo wanhopig.
Ik zie nu nog steeds mijn eigen -zieke- aandeel, maar inderdaad, kelen dichtknijpen kan echt niet. Misschien dat dat ook komt omdat ik nog net een stukje stijver ben dan gister, mijn hele lijf doet me pijn en overal blauwe plekken. En ondanks dat ik weet dat summerman (of zal ik hem dan nu maar fallman gaan noemen? ) ook onder zit, vind ik het niet kunnen.
Het ging er zo hard aan toe.. nog 1 klein stapje verder en we hadden echt net zo goed in het ziekenhuis kunnen belanden...
Ik weet nog steeds niet goed wat ik 'moet' met morgenavond, of wat ik ermee wil, maar heb besloten dat ik dat vandaag ook niet hoéf te weten. Het is al veel te druk in mijn hoofd en ik wil wat rust en ruimte creëren.
Vandaag ga ik een paar uur gewoon lekker werken. Vanavond mag ik weer nadenken over dit gebeuren.
Hier in de werkkamer lagen veel spullen ook van summerman, die heb ik even weggelegd zodat ik niet steeds aan hem herinnerd wordt.
Computer says nooooo
woensdag 17 september 2008 om 11:05
Sum, wat verschrikkelijk allemaal. Ik weet dat het idd geen pais en vree altijd was, maar een tijd geleden schreef je aan me ook hoe goed de relatie was en hoeveel steun je van hem kreeg.
Ik zit in shock je topic te lezen, kom hem nu pas tegen. Het zal geen toeval zijn dat ik de laatste dagen nogal weer veel aan je dacht. (Ben je mailadres en mails kwijt wegens crash laptop).
Fijn dat je hier zoveel wijze woorden en steun vindt! Ik kan daar niet zoveel aan toevoegen (en anders kan dat beter per mail; ik zie nl wél parallellen met hetgeen waar wij met elkaar over schreven).
TD
woensdag 17 september 2008 om 18:08
Oh, meiden, wat zijn jullie lief.
Ik had nooit gedacht zoveel steun hier te krijgen. En zoveel wijze woorden.
Ondanks dat ik jullie aanbod zeer waardeer, voel ik me er voor vanavond iig beter bij als ik even 'stil' blijf. Afgelopen dagen is zoveel gebeurd, en ik merk dat ik het nu eigenlijk alleen maar behoefte heb aan .. niets. Gewoon niet eens de radio of tv aan, alleen maar een pot thee, een stapeltje mooie boekjes en een paar warme sokken aan.
Even "summertijd" en weer wat contact met mezelf maken, ipv iets proberen te vinden bij anderen (jullie dus )..
Tia: even nog aan jou persoonlijk gericht omdat jouw bericht me speciaal zoveel deed: ook ik heb (toevallig) afgelopen dagen veel aan jou gedacht en de dingen die we eerder hebben besproken. De relatie/verbanden zie ik ook, is ook een vd dingen waarmee ik nu druk ben in mijn hoofd Ik ben erg benieuwd hoe het met je gaat en zou graag het gesprek voortzetten. Een deze dagen zal ik ej een e-mail sturen.
Alles verder weer o.k. met je computer, overigens, bummer.. crash. (heb je bij een apple trouwens veel minder last van haha)
Dankjulliewel lieve meiden, tot snel!
Ik had nooit gedacht zoveel steun hier te krijgen. En zoveel wijze woorden.
Ondanks dat ik jullie aanbod zeer waardeer, voel ik me er voor vanavond iig beter bij als ik even 'stil' blijf. Afgelopen dagen is zoveel gebeurd, en ik merk dat ik het nu eigenlijk alleen maar behoefte heb aan .. niets. Gewoon niet eens de radio of tv aan, alleen maar een pot thee, een stapeltje mooie boekjes en een paar warme sokken aan.
Even "summertijd" en weer wat contact met mezelf maken, ipv iets proberen te vinden bij anderen (jullie dus )..
Tia: even nog aan jou persoonlijk gericht omdat jouw bericht me speciaal zoveel deed: ook ik heb (toevallig) afgelopen dagen veel aan jou gedacht en de dingen die we eerder hebben besproken. De relatie/verbanden zie ik ook, is ook een vd dingen waarmee ik nu druk ben in mijn hoofd Ik ben erg benieuwd hoe het met je gaat en zou graag het gesprek voortzetten. Een deze dagen zal ik ej een e-mail sturen.
Alles verder weer o.k. met je computer, overigens, bummer.. crash. (heb je bij een apple trouwens veel minder last van haha)
Dankjulliewel lieve meiden, tot snel!
summer73 wijzigde dit bericht op 17-09-2008 21:33
Reden: oh bah - jou zonder W .. bij een bezittelijk voornaamwoord.. oeioei
Reden: oh bah - jou zonder W .. bij een bezittelijk voornaamwoord.. oeioei
% gewijzigd
Computer says nooooo
donderdag 18 september 2008 om 12:23
He ontzettende schat. nog bedankt...
Gisteravond was goed, een stuk rustiger dan ervoor.
Vanmorgen/nu gaat het weer een stukje minder, maar dat is dan maar zo. Heb nog een hoop te doen, merk ik. Het is lang geleden dat stress zo'n invloed op mijn lijf had.
Maar ik probeer zoveel mogelijk mijn hoofd omhoog te houden en ook gewoon verder te gaan.
Gisteravond was goed, een stuk rustiger dan ervoor.
Vanmorgen/nu gaat het weer een stukje minder, maar dat is dan maar zo. Heb nog een hoop te doen, merk ik. Het is lang geleden dat stress zo'n invloed op mijn lijf had.
Maar ik probeer zoveel mogelijk mijn hoofd omhoog te houden en ook gewoon verder te gaan.
Computer says nooooo
donderdag 18 september 2008 om 12:36
Sum, we gaan dat gesprek absoluut voortzetten. Alles op zijn (jouw) tijd, ik ga je horen (op mijn nieuwe windows-laptop...) als jij er aan toe bent je gedachten te verzamelen. In de tussentijd blijf ik aan je denken in de hoop dat ik wat van mijn energie met je kan delen (het gaat goed met mij!).
Alle liefs,
TD
donderdag 18 september 2008 om 13:47
Doet me echt goed dat jullie aan me denken, Erwt!
Ben ook gek op van die zwaaiende handjes etc. zoals die bij het bericht van Tia Wordt ik zowaar even wat vrolijk van.
Ik heb nu erg veel geluk dat ik thuis kan werken en een heel leuke opdrachtgever plus leuke opdracht heb..
Zit dus heel fijn met opschrijfboekje naast de laptop te werken, soms kijk ik hier even.. gaat goed zo.
Beetje bij beetje komt de structuur terug in mijn hoofd.
x!
Ben ook gek op van die zwaaiende handjes etc. zoals die bij het bericht van Tia Wordt ik zowaar even wat vrolijk van.
Ik heb nu erg veel geluk dat ik thuis kan werken en een heel leuke opdrachtgever plus leuke opdracht heb..
Zit dus heel fijn met opschrijfboekje naast de laptop te werken, soms kijk ik hier even.. gaat goed zo.
Beetje bij beetje komt de structuur terug in mijn hoofd.
x!
Computer says nooooo
vrijdag 19 september 2008 om 14:21
Hoi Lieverds!
Ja.. het gaat goed. Met mij.
Met ons weet ik niet en het 'goed-met-mij'-gedeelte is afhankelijk van het moment., al zal dat begrijpelijk zijn.
Ik zal kort mogelijk proberen te vertellen hoe het nu gaat, want er is heel veel gebeurd de afgelopen dagen. Vooral in mijn hoofd.
Gisteravond hebben we niet zo heel lang gepraat en toch veel gedeeld.
We zijn beiden erg moe, erg geschrokken, erg gekwetst. Vragen ons ook af wat we hiermee moeten/willen en of het niet bijna gevaarlijk is als we pogen samen verder te gaan.
Maar de vermoeidheid neemt steeds weer de overhand.
Voor nu zitten we dus in een 'neutrale zone". Ik weet niet hoe ik het anders zou kunnen omschrijven.
We hebben afgesproken het gesprek en een definitieve beslissing even te verplaatsen naar een moment waarop we uitgerust zijn, hebben kunnen nadenken en de wekker niet om 05:00 de volgende ochtend gaat.
Ik ben met mezelf intussen behoorlijk aan de slag en heb grote sprongen vooruit gemaakt in een proces waar ik al heel lang zit. In eerst instantie was dat gericht op mijn jeugd, mijn moeder etc - het ging met heel kleine stapjes vooruit. Nu door dit gebeuren lijken een hoop puzzelstukjes in elkaar te zijn gevallen en zie ik veel meer het verband tussen de dingen. Omdat ik zo druk ben in mijn hoofd vind ik het moeilijk nu heel veel dieper daarop in te gaan, merk ik... iets met Norwood - co-dependency etcetc..
Ik houd jullie op de hoogte.
Iemand anders zit al vaak in de struiken (wink-wink ), dus daar kan ik me niet meer zo goed alleen terugtrekken om na te denken, maar zo voelt het voor nu wel eventjes, haha.
Ja.. het gaat goed. Met mij.
Met ons weet ik niet en het 'goed-met-mij'-gedeelte is afhankelijk van het moment., al zal dat begrijpelijk zijn.
Ik zal kort mogelijk proberen te vertellen hoe het nu gaat, want er is heel veel gebeurd de afgelopen dagen. Vooral in mijn hoofd.
Gisteravond hebben we niet zo heel lang gepraat en toch veel gedeeld.
We zijn beiden erg moe, erg geschrokken, erg gekwetst. Vragen ons ook af wat we hiermee moeten/willen en of het niet bijna gevaarlijk is als we pogen samen verder te gaan.
Maar de vermoeidheid neemt steeds weer de overhand.
Voor nu zitten we dus in een 'neutrale zone". Ik weet niet hoe ik het anders zou kunnen omschrijven.
We hebben afgesproken het gesprek en een definitieve beslissing even te verplaatsen naar een moment waarop we uitgerust zijn, hebben kunnen nadenken en de wekker niet om 05:00 de volgende ochtend gaat.
Ik ben met mezelf intussen behoorlijk aan de slag en heb grote sprongen vooruit gemaakt in een proces waar ik al heel lang zit. In eerst instantie was dat gericht op mijn jeugd, mijn moeder etc - het ging met heel kleine stapjes vooruit. Nu door dit gebeuren lijken een hoop puzzelstukjes in elkaar te zijn gevallen en zie ik veel meer het verband tussen de dingen. Omdat ik zo druk ben in mijn hoofd vind ik het moeilijk nu heel veel dieper daarop in te gaan, merk ik... iets met Norwood - co-dependency etcetc..
Ik houd jullie op de hoogte.
Iemand anders zit al vaak in de struiken (wink-wink ), dus daar kan ik me niet meer zo goed alleen terugtrekken om na te denken, maar zo voelt het voor nu wel eventjes, haha.
Computer says nooooo
