Relaties
alle pijlers
zieke relatie - peptalk / oorvijg - anything?!
dinsdag 16 september 2008 om 04:09
Nooit gedacht dat ik ooit een dergelijke post hier op het forum zou zetten..
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Afgelopen zondag hebben we nog in een stad huizen bekeken, ons lijstje van Funda, voor ons nieuwe huis.
Met wat ruimte voor een kindje zelfs, misschien... Terrasje in de zon - fijn diner daarna..
En nu zit ik hier alleen, want summerman pakte zojuist zijn koffers en verdween.
Voelt ineens meer 'fall' dan 'summer', en het beangstigt me meer dan ik wil toelaten.
En ik voel me schuldig. Ik vraag me af wat mijn aandeel is, of het alleen mijn aandeel was, of ik werkelijk alleen de gek in dit geheel ben. Of er mensen zijn die herkennen dat een relatie zó ontzettend lelijk en vuil en allesverterend ziek kan zijn.
En.. (ok, ja - sorry... maar voel je hem al aan komen?) of er nog hoop is. Ergens, misschien?
Ik weet niet eens precies wat er zich hier in godsnaam allemaal heeft afgespeeld.. terwijl ik zelf bij was.
Er is vannacht werkelijk een moment geweest dat ik dacht dat ik er geweest was.
Ik weet wel dat ik ook een ruzie heb uitgelokt.
Mijn hemel, wat ben ik wanhopig nu, en ik realiseer me terdege dat dit een ontzettend ongezonde situatie is. (ik kan ook al een aantal postsers voorstellen waarvan ik de reactie nu misschien té ontnuchterend vind, maar kom maar op dan, ik had hem zelf eerder zelf net zo gesteld.. )
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Vannacht: het begon met een stomme discussie (nacht van zo op maandag) over het feit dat ik wil dat hij zijn steentje bij draagt in het huishouden. Hij reageert afstandelijk, koud, wil de discussie niet aan. Ik wordt (te) emotioneel, hij reageert niet, ik neem vervolgens afstand. Hij gaat naar bed, ik wil toch nog de discussie aan gaan / uit lokken. Vriend zegt dat ik nu dan maar " op moet rotten", ik geef uit onmacht een schop tegen een krukje in de kamer , vriend vliegt mij aan. Dan gaat het snel: 3 brillen gesneuveld/doormidden gebroken, heb ik een buddhabeeld dat hij van mijn vader kreeg kapot gegooid en is een vaas van mij door de hal gegaan. Ik heb een blauw oog, hij heeft mijn keel dicht geknepen, me op de grond gewerkt. Zijn nek zit onder het bloed en de krassen van mijn nagels. Beiden nu waarschijnlijk bont en blauw.
Een van de buren heeft ws. de politie gebeld, want die plukte mij van straat nadat ze bij ons aan de deur waren geweest. Onbeschrijfelijk wat er door je heen gaat als je met 2 politiemannen 's nachts op straat staat voor zoiets. Een nachtmerrie.
Ik dacht altijd dat wij bestemd waren voor elkaar. Toen ik hem ontmoette, had ik (bizar genoeg, voor velen - en begrijpelijk!- het gevoel dat ik hem uit een vorig leven kende. En nu hebben we elkaar zo beschadigd dat we niet eens met goed fatsoen hier door de buurt kunnen lopen.. Ik durf geeneens de post morgen op te halen, eerlijk gezegd.
Ik geloof dat ik echt liever ergens anders,iemand anders, in een ander leven was, nu.
De 2 momenten eerder vannacht dat ik dacht dat "dit het was", leken, en lijken me, eerder een verlossing. Terwijl dat echt tegen al mijn principes in druist.
Dit had ik nooit gedacht.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 14:21
Ja, ik kon mijn verhaal bij mijn schoonmoeder kwijt.
Ze is een heel wijze vrouw. Erg sterk ook.
In het verleden heb ik wel strijd met haar gehad omdat ze geneigd was het altijd voor haar zoon op te nemen, maar in dezen was ze (onverwacht) helder. Veel vd dingen ook die jullie hier zeggen.
Tevens dat zijn vreemdgaan onvergevelijk is. Dat het logisch is dat ik dat niet 1-2-3- naast me neer kon leggen.
ben er ook eerlijk in geweest dat ik ook echt een agressor hierin ben geweest. dat het echt niet alleen zijn schuld is.
Ze is een heel wijze vrouw. Erg sterk ook.
In het verleden heb ik wel strijd met haar gehad omdat ze geneigd was het altijd voor haar zoon op te nemen, maar in dezen was ze (onverwacht) helder. Veel vd dingen ook die jullie hier zeggen.
Tevens dat zijn vreemdgaan onvergevelijk is. Dat het logisch is dat ik dat niet 1-2-3- naast me neer kon leggen.
ben er ook eerlijk in geweest dat ik ook echt een agressor hierin ben geweest. dat het echt niet alleen zijn schuld is.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 14:22
dinsdag 16 september 2008 om 14:36
Lieve Eleonora. Altijd onder de indruk van je lieve, wijze warme posts. Nooit gedacht dat het eens betrekkeing op mij zou kunnen hebben..
Je hebt volkomen gelijk als je me vraagt "en dan?"
En dan.. -als ik dan nu zo vrij ben even weg te dromen-...
Gaan we met zijn tweeën in therapie. Iets wat eerder al als optie ter sprake is geweest na een eerder handgemeen.
En dan ...
Leer ik meer eigenwaarde hebben en liefde voor mezelf te hebben, zodat ik het niet uit een ander probeer te "zuigen". Letterlijk.
Leer ik dingen heel te houden, zelfs op te bouwen. Letterlijk en figuurlijk.
Leert summerman wat-het-dan-ook-is, dat hij blijkbaar moet leren.
Leren wij beter met leven om te gaan.
En leven we na hard werken toch nog lang en gelukkig.
dat is wat ik hoop. uit de grond van mijn hart.
Maar echt... ik weet wat jullie zeggen...
Mijn hemel... en wij waren voor de buitenwereld dus echt zo'n droompaar.
Eleonora.. vwb het beeld dat ik van ons voor ogen had.. als je het zo vraagt, weet ik het niet eens. Zo "klinisch' of beschouwend heb ik er nooit naar (durven?) kijken, eerlijk gezegd.
Het gevoel dat wel overheerste, eigenlijk eerlijk gezegd nog steeds overheerst, is dat ik het gevoel heb, dat wij separaat van elkaar zo slecht in relaties zijn, dat wij het net-zo-goed dan maar met elkaar kunnen hebben. klinkt ontzettend krom geloof ik. Ik ben niet de eerste bij wie hij vreemd ging. Hij is niet de eerste man bij wie ik zo 'zuig' Die ik opzettelijk verbaal kwets. Er is nooit eerder zo lang een man bij me gebleven. Ondanks alles wat ik hem verwenst heb.
Maar er is ook niet eerder een vrouw geweest die zo stom was, bij hem te blijven. Ondanks zijn vreemdgaan.
Wij zijn voor elkaar wel de eersten waarmee we het beiden écht wilden proberen. Wij hebben met elkaar ons eerste huis gekocht, hadden eigenlijk een paar maanden geleden besloten voorzichtig voor een kindje proberen te gaan.
Ik denk dat het heel goed is dat dat nog niet was gelukt... Dan was ik nu nog veel dieper in de put en radeloos...
Je hebt volkomen gelijk als je me vraagt "en dan?"
En dan.. -als ik dan nu zo vrij ben even weg te dromen-...
Gaan we met zijn tweeën in therapie. Iets wat eerder al als optie ter sprake is geweest na een eerder handgemeen.
En dan ...
Leer ik meer eigenwaarde hebben en liefde voor mezelf te hebben, zodat ik het niet uit een ander probeer te "zuigen". Letterlijk.
Leer ik dingen heel te houden, zelfs op te bouwen. Letterlijk en figuurlijk.
Leert summerman wat-het-dan-ook-is, dat hij blijkbaar moet leren.
Leren wij beter met leven om te gaan.
En leven we na hard werken toch nog lang en gelukkig.
dat is wat ik hoop. uit de grond van mijn hart.
Maar echt... ik weet wat jullie zeggen...
Mijn hemel... en wij waren voor de buitenwereld dus echt zo'n droompaar.
Eleonora.. vwb het beeld dat ik van ons voor ogen had.. als je het zo vraagt, weet ik het niet eens. Zo "klinisch' of beschouwend heb ik er nooit naar (durven?) kijken, eerlijk gezegd.
Het gevoel dat wel overheerste, eigenlijk eerlijk gezegd nog steeds overheerst, is dat ik het gevoel heb, dat wij separaat van elkaar zo slecht in relaties zijn, dat wij het net-zo-goed dan maar met elkaar kunnen hebben. klinkt ontzettend krom geloof ik. Ik ben niet de eerste bij wie hij vreemd ging. Hij is niet de eerste man bij wie ik zo 'zuig' Die ik opzettelijk verbaal kwets. Er is nooit eerder zo lang een man bij me gebleven. Ondanks alles wat ik hem verwenst heb.
Maar er is ook niet eerder een vrouw geweest die zo stom was, bij hem te blijven. Ondanks zijn vreemdgaan.
Wij zijn voor elkaar wel de eersten waarmee we het beiden écht wilden proberen. Wij hebben met elkaar ons eerste huis gekocht, hadden eigenlijk een paar maanden geleden besloten voorzichtig voor een kindje proberen te gaan.
Ik denk dat het heel goed is dat dat nog niet was gelukt... Dan was ik nu nog veel dieper in de put en radeloos...
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 14:37
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 14:21:
Ja, ik kon mijn verhaal bij mijn schoonmoeder kwijt.
Ze is een heel wijze vrouw. Erg sterk ook.
In het verleden heb ik wel strijd met haar gehad omdat ze geneigd was het altijd voor haar zoon op te nemen, maar in dezen was ze (onverwacht) helder. Veel vd dingen ook die jullie hier zeggen.
Tevens dat zijn vreemdgaan onvergevelijk is. Dat het logisch is dat ik dat niet 1-2-3- naast me neer kon leggen.
ben er ook eerlijk in geweest dat ik ook echt een agressor hierin ben geweest. dat het echt niet alleen zijn schuld is.
Vreemdgaan is in zoverre onvergeeflijk dat het een toon zet, jaloezie aanwakkert, gevoelens van woede en drift losmaakt die, zelfs als je iemand vergeven hebt, nog behoorlijk op kunnen laaien. Dat ging dat bij mij tenminste. Mijn ex deed dan iets wat niets met vreemdgaan te maken had en dan kon ik denken 'je gooit je sokken niet in de was en je gaat nog vreemd ook!' terwijl het een natuurlijk niks met het ander te maken had.
Speelde dat bij jou ook? Of kon jij dat goed scheiden?
Ja, ik kon mijn verhaal bij mijn schoonmoeder kwijt.
Ze is een heel wijze vrouw. Erg sterk ook.
In het verleden heb ik wel strijd met haar gehad omdat ze geneigd was het altijd voor haar zoon op te nemen, maar in dezen was ze (onverwacht) helder. Veel vd dingen ook die jullie hier zeggen.
Tevens dat zijn vreemdgaan onvergevelijk is. Dat het logisch is dat ik dat niet 1-2-3- naast me neer kon leggen.
ben er ook eerlijk in geweest dat ik ook echt een agressor hierin ben geweest. dat het echt niet alleen zijn schuld is.
Vreemdgaan is in zoverre onvergeeflijk dat het een toon zet, jaloezie aanwakkert, gevoelens van woede en drift losmaakt die, zelfs als je iemand vergeven hebt, nog behoorlijk op kunnen laaien. Dat ging dat bij mij tenminste. Mijn ex deed dan iets wat niets met vreemdgaan te maken had en dan kon ik denken 'je gooit je sokken niet in de was en je gaat nog vreemd ook!' terwijl het een natuurlijk niks met het ander te maken had.
Speelde dat bij jou ook? Of kon jij dat goed scheiden?
dinsdag 16 september 2008 om 14:54
Summer, zou het helpen als je een plan voor jezelf maakt? Ik kan me zo voorstellen dat alles zo ongeordend voelt dat 10000 gedachten door elkaar lopen. Varierend van als hij terug komt dan therapie tot ik hoef hem nooit meer terug want ik kan hem nooit meer echt vertrouwen. Misschien moet je alles structureren voor jezelf. Plan als hij terug komt en verder wil wat jij dan wil en welke stappen je wilt nemen en plan als hij terugkomt en uit elkaar wil wat er geregeld moet worden en plan dat jij zelf weg wil, plan tijdelijk uit elkaar wonen en weer wat opbouwen. Ik roep zo maar wat. Volgens mij ga je dan ook merken waar je zelf het meest warm voor loopt.
En je zegt dat je hem het vreemdgaan hebt vergeven, maar dat met veel bombarie geeft mij een beetje aan dat je het vertrouwen nog niet bepaald terug hebt. En dan deze vertrouwensbreuk er bovenop. Want ja, je hebt een ruzie uitgelokt en terug gevochten, maar hij is je aan gevlogen toch? Ik ben echt tegen geweld gebruiken, snap dat het in onmacht kan gebeuren (dat herken ik zelfs), maar dan vind ik nog dat hij je hoogstens een klap terug had mogen geven als jij de eerste gaf of als zelfverdediging, maar dit klinkt alsof je redelijk doelbewust in elkaar geslagen bent, waarschijnlijk omdat bij hem de stoppen ook doorgingen, maar toch, het lijkt me doodeng om te weten dat dit kan gebeuren.
Het feit dat jij een punt aan de orde stelt dat je hoog zit, hij niet de moeite wil nemen om dit voor jou belangrijke punt met je te bespreken of in ieder geval een afspraak te maken wanneer dan wel, jou dus het gevoel te geven dat hij echt luistert en geeft om wat voor jou belangrijk is en dat jij daarna ook geen anderen manier kan bedenken om hem duidelijk te maken hoe hoog het je zit dan een vreselijke ruzie uitlokken (je had het misschien ook op kunnen schrijven of zo) en het dan tot geweld komt geeft mijns inziens aan dat jullie wil om werkelijk het beste voor elkaar te willen, echt naar elkaars behoeften te luisteren en respect voor elkaar en elkaars grenzen te hebben er niet is, nu, op het moment. Kan dat er weer komen? En hoe dan?
En je zegt dat je hem het vreemdgaan hebt vergeven, maar dat met veel bombarie geeft mij een beetje aan dat je het vertrouwen nog niet bepaald terug hebt. En dan deze vertrouwensbreuk er bovenop. Want ja, je hebt een ruzie uitgelokt en terug gevochten, maar hij is je aan gevlogen toch? Ik ben echt tegen geweld gebruiken, snap dat het in onmacht kan gebeuren (dat herken ik zelfs), maar dan vind ik nog dat hij je hoogstens een klap terug had mogen geven als jij de eerste gaf of als zelfverdediging, maar dit klinkt alsof je redelijk doelbewust in elkaar geslagen bent, waarschijnlijk omdat bij hem de stoppen ook doorgingen, maar toch, het lijkt me doodeng om te weten dat dit kan gebeuren.
Het feit dat jij een punt aan de orde stelt dat je hoog zit, hij niet de moeite wil nemen om dit voor jou belangrijke punt met je te bespreken of in ieder geval een afspraak te maken wanneer dan wel, jou dus het gevoel te geven dat hij echt luistert en geeft om wat voor jou belangrijk is en dat jij daarna ook geen anderen manier kan bedenken om hem duidelijk te maken hoe hoog het je zit dan een vreselijke ruzie uitlokken (je had het misschien ook op kunnen schrijven of zo) en het dan tot geweld komt geeft mijns inziens aan dat jullie wil om werkelijk het beste voor elkaar te willen, echt naar elkaars behoeften te luisteren en respect voor elkaar en elkaars grenzen te hebben er niet is, nu, op het moment. Kan dat er weer komen? En hoe dan?
dinsdag 16 september 2008 om 14:55
Die droom, dat kan ik me toch zó goed voorstellen Summer....
Ik droomde ook zo veel jaren van 'dat het allemaal goed zou komen' en ik wist ook precies hoe dat dan zou gaan. Maar ik droomde eigenlijk over twee andere mensen dan over mijn ex en mij want tussen ons was al zoveel voorgevallen dat hij en ik nooit die dreamy status zouden gaan bereiken met z'n tweeën.
Het is ongelooflijk hoe sterk je wil en je verbeelding is eigenlijk vind je niet? Omdat je verstand er waarschijnlijk al een hele tijd in probeert te timmeren dat er van alles en nog wat niet deugt aan de manier waarop het gaat tussen jullie maar je hart wil er niet aan en je wens is sterker dan de realiteit. Pijnlijk als die realiteit het er dan letterlijk bij je in 'beukt'.
Ik vind het zo hard voor je, je had duidelijk de hoop nog helemaal niet opgegeven.
Je bent slecht in relaties schrijf je, jullie allebei en waren dus als het ware (met alle respect) min of meer tot elkaar veroordeeld. Vertaal ik het zo goed? Bijzondere beschouwing maar ik herken er wel iets in al zie ik het anders.
Ik heb zelf heel lang gedacht dat mijn partner vooral 'spannend' moest zijn. Ik wilde niet iemand die rustig en kalm was, het moest een beetje een ruig type zijn. Ik werd niet gelukkig van die types maar ja, ik viel er nu eenmaal op. Spannend was het key woord.
Ik kon ontzettend aangetrokken worden door mannen die mij nauwelijks zagen staan of die eigenlijk alleen in mijn lichaam geïnteresseerd waren. Dat ik ze ook op andere vlakken iets te bieden had dat kon ze geen lor schelen. En ik werd er geen leuker mens op, bij die mannen. Want ik werd jaloers en achterdochtig, liet me gek maken door de onverschilligheid waar ik mee te maken kreeg. Ik dacht dat ik die onverschillige houding wel kon veranderen op den duur. Dus de ex waarmee ik het langst een relatie had, had een slechte reputatie maar hij maakte in mij direct de Florence Nightingale wakker en ik ging aan het werk met het redden van zijn ziel.
Hij veranderde natuurlijk niet, waarom zou hij? Dus ik veranderde en hoewel ik mijn ex van alles kwalijk neem, stamt dat vooral uit de tijd nadat we uit elkaar gingen. Tijdens onze relatie heb ik zelf keer op keer mijn grenzen verlegd, dat kan ik hem onmogelijk kwalijk nemen. Ik kon mezelf niet uitstaan als ik zat te zeuren en te klagen en als ik achterdochtig was en jaloers. Ik had een hekel aan mezelf maar zijn gedrag maakte dat in me los, ik kón niet anders reageren.
Nu ik met iemand samen ben die me geen enkele reden geeft om jaloers te zijn en die me niet onredelijk kwaad maakt en het bloed onder mijn nagels vandaan haalt zie ik in dat ik zélf mijn interessefocus verlegd heb. Naar een ander 'soort' man. Deze, die ik nu heb, is niet spannend maar ik word nu liefgehad op een manier die me iedere dag weer energie geeft.
Lang verhaal maar zou het kunnen dat ook jij je aangetrokken voelt door een type man die je eigenlijk alleen maar ongelukkig kan maken, gewoon omdat jullie persoonlijkheden niet bij elkaar passen?
Ik droomde ook zo veel jaren van 'dat het allemaal goed zou komen' en ik wist ook precies hoe dat dan zou gaan. Maar ik droomde eigenlijk over twee andere mensen dan over mijn ex en mij want tussen ons was al zoveel voorgevallen dat hij en ik nooit die dreamy status zouden gaan bereiken met z'n tweeën.
Het is ongelooflijk hoe sterk je wil en je verbeelding is eigenlijk vind je niet? Omdat je verstand er waarschijnlijk al een hele tijd in probeert te timmeren dat er van alles en nog wat niet deugt aan de manier waarop het gaat tussen jullie maar je hart wil er niet aan en je wens is sterker dan de realiteit. Pijnlijk als die realiteit het er dan letterlijk bij je in 'beukt'.
Ik vind het zo hard voor je, je had duidelijk de hoop nog helemaal niet opgegeven.
Je bent slecht in relaties schrijf je, jullie allebei en waren dus als het ware (met alle respect) min of meer tot elkaar veroordeeld. Vertaal ik het zo goed? Bijzondere beschouwing maar ik herken er wel iets in al zie ik het anders.
Ik heb zelf heel lang gedacht dat mijn partner vooral 'spannend' moest zijn. Ik wilde niet iemand die rustig en kalm was, het moest een beetje een ruig type zijn. Ik werd niet gelukkig van die types maar ja, ik viel er nu eenmaal op. Spannend was het key woord.
Ik kon ontzettend aangetrokken worden door mannen die mij nauwelijks zagen staan of die eigenlijk alleen in mijn lichaam geïnteresseerd waren. Dat ik ze ook op andere vlakken iets te bieden had dat kon ze geen lor schelen. En ik werd er geen leuker mens op, bij die mannen. Want ik werd jaloers en achterdochtig, liet me gek maken door de onverschilligheid waar ik mee te maken kreeg. Ik dacht dat ik die onverschillige houding wel kon veranderen op den duur. Dus de ex waarmee ik het langst een relatie had, had een slechte reputatie maar hij maakte in mij direct de Florence Nightingale wakker en ik ging aan het werk met het redden van zijn ziel.
Hij veranderde natuurlijk niet, waarom zou hij? Dus ik veranderde en hoewel ik mijn ex van alles kwalijk neem, stamt dat vooral uit de tijd nadat we uit elkaar gingen. Tijdens onze relatie heb ik zelf keer op keer mijn grenzen verlegd, dat kan ik hem onmogelijk kwalijk nemen. Ik kon mezelf niet uitstaan als ik zat te zeuren en te klagen en als ik achterdochtig was en jaloers. Ik had een hekel aan mezelf maar zijn gedrag maakte dat in me los, ik kón niet anders reageren.
Nu ik met iemand samen ben die me geen enkele reden geeft om jaloers te zijn en die me niet onredelijk kwaad maakt en het bloed onder mijn nagels vandaan haalt zie ik in dat ik zélf mijn interessefocus verlegd heb. Naar een ander 'soort' man. Deze, die ik nu heb, is niet spannend maar ik word nu liefgehad op een manier die me iedere dag weer energie geeft.
Lang verhaal maar zou het kunnen dat ook jij je aangetrokken voelt door een type man die je eigenlijk alleen maar ongelukkig kan maken, gewoon omdat jullie persoonlijkheden niet bij elkaar passen?
dinsdag 16 september 2008 om 14:58
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 14:36:
En dan.. -als ik dan nu zo vrij ben even weg te dromen-...
Gaan we met zijn tweeën in therapie. Iets wat eerder al als optie ter sprake is geweest na een eerder handgemeen.
Hier staan twee belangrijke dingen in volgens mij: 'met z'n tweeën in therapie' en 'een eerder handgemeen'. Dat laatste is volgens mij belangrijke informatie, die ik niet eerder teruggelezen heb (of misschien heb ik niet goed gelezen hoor), maar belangrijk is wel dat er volgens mij een verschil is tussen een eenmalig handgemeen of vaker voorkomende agressie. Ik denk dat we allemaal de neiging zouden hebben om ieder incident op zichzelf als 'eenmalig' te beschouwen, terwijl er bij twee keer éigenlijk al een patroon is....
Daarnaast denk ik dat het belangrijk is dat je nu eerst bij jezelf stilstaat. Er gaat iets vooraf aan relatietherapie, namelijk de keuze van beide partners om zich in te zetten voor elkaar, om de scherven te willen lijmen. Dit is een keuze die je volgens mij op dit moment (nog) niet gemaakt hebt, een keuze waarvoor je rust/tijd nodig hebt. Nu is het tijd bij jezelf stil te staan. Therapie is misschien goed, maar dan voor jou.
En dan.. -als ik dan nu zo vrij ben even weg te dromen-...
Gaan we met zijn tweeën in therapie. Iets wat eerder al als optie ter sprake is geweest na een eerder handgemeen.
Hier staan twee belangrijke dingen in volgens mij: 'met z'n tweeën in therapie' en 'een eerder handgemeen'. Dat laatste is volgens mij belangrijke informatie, die ik niet eerder teruggelezen heb (of misschien heb ik niet goed gelezen hoor), maar belangrijk is wel dat er volgens mij een verschil is tussen een eenmalig handgemeen of vaker voorkomende agressie. Ik denk dat we allemaal de neiging zouden hebben om ieder incident op zichzelf als 'eenmalig' te beschouwen, terwijl er bij twee keer éigenlijk al een patroon is....
Daarnaast denk ik dat het belangrijk is dat je nu eerst bij jezelf stilstaat. Er gaat iets vooraf aan relatietherapie, namelijk de keuze van beide partners om zich in te zetten voor elkaar, om de scherven te willen lijmen. Dit is een keuze die je volgens mij op dit moment (nog) niet gemaakt hebt, een keuze waarvoor je rust/tijd nodig hebt. Nu is het tijd bij jezelf stil te staan. Therapie is misschien goed, maar dan voor jou.
Peas on earth!
dinsdag 16 september 2008 om 15:12
dinsdag 16 september 2008 om 15:17
Ik val inderdaad niet op lief.
Lieve mannen vind ik niet zo sexy.
Dat is nog tot daar aan toe. Maar dat wat je zo helder uiteen weet te zetten over jouw vroegere, mijn huidige reactie op dergelijke mannen.. Daar ben ik even stil van, vanbinnen.
Daar moet ik even heel erg mee aan de slag.
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.
Lieve mannen vind ik niet zo sexy.
Dat is nog tot daar aan toe. Maar dat wat je zo helder uiteen weet te zetten over jouw vroegere, mijn huidige reactie op dergelijke mannen.. Daar ben ik even stil van, vanbinnen.
Daar moet ik even heel erg mee aan de slag.
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 15:23
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 15:17:
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.Lieve Summer, jíj bent niet de enige die schuld heeft... het lijkt alsof de emotie je (begrijpelijkerwijs) even overmant, maar probeer ook realistisch te blijven, want dan zie je dat jullie beiden in deze spiraal zitten/zaten .
Daarnaast... herlees je eerste bericht alsjeblieft, met name deze alinea:
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 04:09:
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Het gíng niet goed, rustig en liefdevol tussen jullie. Dat klinkt misschien hard en onaardig om te zeggen, maar dát is wat je eerder schreef. Je lijkt het nu te vergoeilijken (én jezelf meer en meer een zondebok te maken). Het gíng niet goed, en daar waren jullie waarschijnlijk beide 'schuldig' aan, voor zover je van schuld kan spreken. Jij hebt níet iets kapot gemaakt wat perfect was. Er zaten al veel barsten en scheuren in de vaas. Nu heb je de vaas slechts vastgepakt, waardoor hij spontaan is gebarsten....
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.Lieve Summer, jíj bent niet de enige die schuld heeft... het lijkt alsof de emotie je (begrijpelijkerwijs) even overmant, maar probeer ook realistisch te blijven, want dan zie je dat jullie beiden in deze spiraal zitten/zaten .
Daarnaast... herlees je eerste bericht alsjeblieft, met name deze alinea:
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 04:09:
Om kort te zijn: 2 eind-dertigers. (te?) Druk leven. Bewogen tijd achter de rug,. Zijn vader afgelopen maart overleden. Beiden zeer veeleisendende baan. Ik geef al een tijdje aan dat ik het niet meer trek zo (ik draai voor mjn gevoel voor alles op, maar trek het tegelijk ook naar me toe - realiseer ik me). Vriend (! .. jeetje ... "ex"?) heeft hier mi niet veel oren naar/ sluit zijn oren hiervoor = veel ruzie. Daarbij het feit dat hij in onze beginperiode veel is vreemd gegaan. `ik heb ervoor gekozen om bij hem te blijven, maar wel met veel 'bombarie', zogezegd - al had ik dat eerder niet zo voorzien..
Het gíng niet goed, rustig en liefdevol tussen jullie. Dat klinkt misschien hard en onaardig om te zeggen, maar dát is wat je eerder schreef. Je lijkt het nu te vergoeilijken (én jezelf meer en meer een zondebok te maken). Het gíng niet goed, en daar waren jullie waarschijnlijk beide 'schuldig' aan, voor zover je van schuld kan spreken. Jij hebt níet iets kapot gemaakt wat perfect was. Er zaten al veel barsten en scheuren in de vaas. Nu heb je de vaas slechts vastgepakt, waardoor hij spontaan is gebarsten....
Peas on earth!
dinsdag 16 september 2008 om 15:33
dinsdag 16 september 2008 om 15:44
quote:summer73 schreef op 16 september 2008 @ 15:17:
Ik val inderdaad niet op lief.
Lieve mannen vind ik niet zo sexy.
Dat is nog tot daar aan toe. Maar dat wat je zo helder uiteen weet te zetten over jouw vroegere, mijn huidige reactie op dergelijke mannen.. Daar ben ik even stil van, vanbinnen.
Daar moet ik even heel erg mee aan de slag.
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.
Ik sluit me bij de anderen aan, maak jezelf niet de zondebok. Hij niet en jij niet. Soms past het niet, hoe hard je er ook aan werkt. Je zegt zelf ook al, jullie zijn beiden slecht in relaties en hebben het met elkaar geprobeerd, zo goed als jullie konden. Jij ook.
Zoals Erwt ook al zeg, iets wat al niet stuk was maak je niet zo makkelijk kapot. Je kunt jezelf nu heel schuldig gaan voelen maar ik denk dat je erg je best hebt gedaan om er iets moois van te maken. Dat zal je vriend ook hebben geprobeerd maar wel op zijn manier, zoals jij het op jouw manier probeerde en waarschijnlijk was zijn manier niet de jouwe en andersom.
Ik begrijp zo goed - nogmaals - wat je droomde Summer. En ik denk dat je diep van binnen ook wel wist dat het een droom zou blijven maar dat je er veel aan hebt gedaan om die droom waar te maken. Ik hoop dat je van me aanneemt dat de realiteit van leven met iemand die je neemt zoals je bent, net een droom is. Maar dan een die wel werkelijkheid is.
Lieve mannen niet sexy haha....daar heb ik beeld bij. Ik vind mijn man wel sexy. Nu, eerst niet. Maar als ik zie hoeveel hij van ons houdt, van onze dochter en mij, hoe hard hij werkt, hoe blij hij is om met mij getrouwd te zijn en hoezeer dat uit zijn manier van doen spreekt.....ja, ik vind hem nu the most sexy man alive......
Sexyer tenminste dan een man die het altijd nodig bleef hebben om zijn eigenwaarde op te vijzelen door te checken hoe goed hij in de markt lag. Meer sexy dan een man die, als hij het niet van me kon winnen in een meningsverschil, zijn handen gebruikte om me het zwijgen op te leggen. Dat vind ik niet sexy. Kracht en sexappeal uitstralen kan ook op een andere manier, weet ik nu. Door betrouwbaar en trots en lief te zijn. Dat vind ik nu dus wél sexy, terwijl mijn lovers voorheen tenminste ongeïnteresseerd, onverschillig, grillig en wild moesten zijn. Ik kan me nu eigenlijk niet meer voorstellen dat ik dat ooit aantrekkelijk vond.
Ik val inderdaad niet op lief.
Lieve mannen vind ik niet zo sexy.
Dat is nog tot daar aan toe. Maar dat wat je zo helder uiteen weet te zetten over jouw vroegere, mijn huidige reactie op dergelijke mannen.. Daar ben ik even stil van, vanbinnen.
Daar moet ik even heel erg mee aan de slag.
Wat ik eerlijk gezegd eerder wel al heb gemerkt (nu kom ik meteen aan bij de opmerking dat therapie iets is dat je beiden moet willen), is dat de laatste tijd hij echt meer zijn best deed dan ik. Hij heeft meermaals aangegeven dat het wat hem betreft een goed idee is als we samen in therapie gaan. Ik heb dat niet gewild. (Juist ?) in perioden dat het goed, rustig en liefdevol tussen ons is, m.n. van zijn kant ook, maak ik het kapot.
Ik sluit me bij de anderen aan, maak jezelf niet de zondebok. Hij niet en jij niet. Soms past het niet, hoe hard je er ook aan werkt. Je zegt zelf ook al, jullie zijn beiden slecht in relaties en hebben het met elkaar geprobeerd, zo goed als jullie konden. Jij ook.
Zoals Erwt ook al zeg, iets wat al niet stuk was maak je niet zo makkelijk kapot. Je kunt jezelf nu heel schuldig gaan voelen maar ik denk dat je erg je best hebt gedaan om er iets moois van te maken. Dat zal je vriend ook hebben geprobeerd maar wel op zijn manier, zoals jij het op jouw manier probeerde en waarschijnlijk was zijn manier niet de jouwe en andersom.
Ik begrijp zo goed - nogmaals - wat je droomde Summer. En ik denk dat je diep van binnen ook wel wist dat het een droom zou blijven maar dat je er veel aan hebt gedaan om die droom waar te maken. Ik hoop dat je van me aanneemt dat de realiteit van leven met iemand die je neemt zoals je bent, net een droom is. Maar dan een die wel werkelijkheid is.
Lieve mannen niet sexy haha....daar heb ik beeld bij. Ik vind mijn man wel sexy. Nu, eerst niet. Maar als ik zie hoeveel hij van ons houdt, van onze dochter en mij, hoe hard hij werkt, hoe blij hij is om met mij getrouwd te zijn en hoezeer dat uit zijn manier van doen spreekt.....ja, ik vind hem nu the most sexy man alive......
Sexyer tenminste dan een man die het altijd nodig bleef hebben om zijn eigenwaarde op te vijzelen door te checken hoe goed hij in de markt lag. Meer sexy dan een man die, als hij het niet van me kon winnen in een meningsverschil, zijn handen gebruikte om me het zwijgen op te leggen. Dat vind ik niet sexy. Kracht en sexappeal uitstralen kan ook op een andere manier, weet ik nu. Door betrouwbaar en trots en lief te zijn. Dat vind ik nu dus wél sexy, terwijl mijn lovers voorheen tenminste ongeïnteresseerd, onverschillig, grillig en wild moesten zijn. Ik kan me nu eigenlijk niet meer voorstellen dat ik dat ooit aantrekkelijk vond.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 16-09-2008 15:49
Reden: stukje toegevoegd.
Reden: stukje toegevoegd.
% gewijzigd
dinsdag 16 september 2008 om 18:34
dinsdag 16 september 2008 om 19:21
Dankjulliewel weer allemaal..
Ben nu een stuk rustiger. Na een goed gesprekje met Sjar (!!! !!!) en de lieve woorden hier.
Vanmiddag heb ik op aanraden van iemand hier 'adviespunt huiselijk geweld' gebeld en een heel fijn gesprek gehad. Tussendoor probeer ik nu toch wat nog mijn werk te doen.. Dat maakt me ook rustiger. Iig op deze manier mooie dingen maken, in plaats van kapot maken..
Ben nu een stuk rustiger. Na een goed gesprekje met Sjar (!!! !!!) en de lieve woorden hier.
Vanmiddag heb ik op aanraden van iemand hier 'adviespunt huiselijk geweld' gebeld en een heel fijn gesprek gehad. Tussendoor probeer ik nu toch wat nog mijn werk te doen.. Dat maakt me ook rustiger. Iig op deze manier mooie dingen maken, in plaats van kapot maken..
Computer says nooooo
dinsdag 16 september 2008 om 19:23
