Relaties
alle pijlers
Zijn woede
dinsdag 1 januari 2008 om 09:25
Allereerst wil ik jullie natuurlijk een heel gelukkig 2008 wensen, vol liefde en gezondheid. Maak er iets moois van!
Ik wil graag jullie advies/mening vragen over een probleem dat ik in mijn relatie tegenkom. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en hebben sinds een half jaar een kindje samen. Onze kleine was niet helemaal gepland, maar wel zeer welkom. In de periode na de geboorte dacht ik dat ik niet gelukkiger meer kon worden, ik had alles wat ik ooit had gewenst.
De laatste tijd is dat gevoel helaas verdwenen en voel ik vooral verdriet en eenzaamheid.
De reden is dat mijn vriend volzit met woede. Daar heeft de rest van zijn omgeving ook wel eens last van (familie, collega's), maar hij reageert het voornamelijk af op mij.
Wanneer ik iets zeg of doe dat hem irriteert, wordt hij vreselijk boos. Onredelijk boos. Vaak komt het voor mij helemaal uit het niets, ben ik me van geen kwaad bewust en valt hij over iets kleins.
Vervolgens kan hij helemaal opgaan in zijn woede. Hij zegt dan de meest nare dingen tegen me, dat hij niet van me houdt, dat ik hem niets kan schelen, dat ik maar moet vertrekken uit ZIJN huis.
Vroeger ging ik terugschreeuwen, tegenwoordig blijf ik rustig en vraag ik hem op een rustige manier met mij over het probleem te praten. Op zo'n moment kan hij dat echter niet, normale reacties op mijn vragen geven lukt hem niet meer. Als hij geen verwijten naar me schreeuwt, zegt hij dingen als 'ik ben er helemaal klaar mee' of 'natuurlijk, je hebt gelijk, dat heb je toch altijd'.
Er is dus echt geen constructief gesprek meer mogelijk.
Gisteravond heeft hij de complete oud en nieuw verpest met weer zo'n ruzie. Daarbij heeft hij ook erg nare dingen gezegd over de ernstige ziekte van mijn vader.
Om 12 uur zat ik in mijn eentje binnen terwijl hij buiten gezellig stond te doen (want tegen een ander kon hij dat wel) en voelde me eenzamer dan ooit. Ik trek dit gewoon niet lang meer.
Ik dacht dat ik wel met zijn boosheid om kon gaan. Het komt niet dagelijks of wekelijks voor en ik denk ook te weten waar het vandaan komt, hij heeft in zijn verleden erg nare dingen meegemaakt.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik er doorheen zit. Ik begin me voor hem af te sluiten en soms ook voor mezelf, om mijn verdriet over zijn gedrag niet meer te hoeven voelen. Daardoor voel ik helaas ook de liefde voor hem soms niet meer, terwijl ik weet dat die er nog wel is. In het dagelijks leven is hij namelijk voor mij de ideale man, lief en zorgzaam en een fantastische vader.
In ruzies verandert hij echter totaal, het is bijna eng. De volgende dag is hij weer gewoon zichzelf en doet hij net of er niets gebeurd is.
Ik wou maar dat hij met mij aan zijn woede wilde werken. En aan onze relatie, want ik zal vast ook iets anders/beter kunnen doen.
Maar hij weigert dat, hij vindt dat hij geen probleem heeft. Als ik me niet zo zou gedragen, zou hij niet boos worden.
Ik ben van zijn gedrag behoorlijk onzeker geworden, heb me afgevraagd of het echt allemaal aan mij ligt. Maar ik weet dat hij ook in zijn vorige relatie deze problemen had en zelfs zijn moeder heeft eens tegen mij gezegd dat mijn vriend altijd boos is.
Ik weet het nu niet meer, ik wil zo graag deze relatie redden. Voor mezelf, want we zouden zo gelukkig kunnen zijn, we passen zo goed bij elkaar. Maar vooral ook voor ons kindje.
Ik weet alleen niet meer hoe. Ik vecht voor onze relatie, maar ik kan het niet in mijn eentje oplossen.
Misschien heeft iemand hier een advies, ervaring met zo'n soort situatie? Alles is welkom...
Ik wil graag jullie advies/mening vragen over een probleem dat ik in mijn relatie tegenkom. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en hebben sinds een half jaar een kindje samen. Onze kleine was niet helemaal gepland, maar wel zeer welkom. In de periode na de geboorte dacht ik dat ik niet gelukkiger meer kon worden, ik had alles wat ik ooit had gewenst.
De laatste tijd is dat gevoel helaas verdwenen en voel ik vooral verdriet en eenzaamheid.
De reden is dat mijn vriend volzit met woede. Daar heeft de rest van zijn omgeving ook wel eens last van (familie, collega's), maar hij reageert het voornamelijk af op mij.
Wanneer ik iets zeg of doe dat hem irriteert, wordt hij vreselijk boos. Onredelijk boos. Vaak komt het voor mij helemaal uit het niets, ben ik me van geen kwaad bewust en valt hij over iets kleins.
Vervolgens kan hij helemaal opgaan in zijn woede. Hij zegt dan de meest nare dingen tegen me, dat hij niet van me houdt, dat ik hem niets kan schelen, dat ik maar moet vertrekken uit ZIJN huis.
Vroeger ging ik terugschreeuwen, tegenwoordig blijf ik rustig en vraag ik hem op een rustige manier met mij over het probleem te praten. Op zo'n moment kan hij dat echter niet, normale reacties op mijn vragen geven lukt hem niet meer. Als hij geen verwijten naar me schreeuwt, zegt hij dingen als 'ik ben er helemaal klaar mee' of 'natuurlijk, je hebt gelijk, dat heb je toch altijd'.
Er is dus echt geen constructief gesprek meer mogelijk.
Gisteravond heeft hij de complete oud en nieuw verpest met weer zo'n ruzie. Daarbij heeft hij ook erg nare dingen gezegd over de ernstige ziekte van mijn vader.
Om 12 uur zat ik in mijn eentje binnen terwijl hij buiten gezellig stond te doen (want tegen een ander kon hij dat wel) en voelde me eenzamer dan ooit. Ik trek dit gewoon niet lang meer.
Ik dacht dat ik wel met zijn boosheid om kon gaan. Het komt niet dagelijks of wekelijks voor en ik denk ook te weten waar het vandaan komt, hij heeft in zijn verleden erg nare dingen meegemaakt.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik er doorheen zit. Ik begin me voor hem af te sluiten en soms ook voor mezelf, om mijn verdriet over zijn gedrag niet meer te hoeven voelen. Daardoor voel ik helaas ook de liefde voor hem soms niet meer, terwijl ik weet dat die er nog wel is. In het dagelijks leven is hij namelijk voor mij de ideale man, lief en zorgzaam en een fantastische vader.
In ruzies verandert hij echter totaal, het is bijna eng. De volgende dag is hij weer gewoon zichzelf en doet hij net of er niets gebeurd is.
Ik wou maar dat hij met mij aan zijn woede wilde werken. En aan onze relatie, want ik zal vast ook iets anders/beter kunnen doen.
Maar hij weigert dat, hij vindt dat hij geen probleem heeft. Als ik me niet zo zou gedragen, zou hij niet boos worden.
Ik ben van zijn gedrag behoorlijk onzeker geworden, heb me afgevraagd of het echt allemaal aan mij ligt. Maar ik weet dat hij ook in zijn vorige relatie deze problemen had en zelfs zijn moeder heeft eens tegen mij gezegd dat mijn vriend altijd boos is.
Ik weet het nu niet meer, ik wil zo graag deze relatie redden. Voor mezelf, want we zouden zo gelukkig kunnen zijn, we passen zo goed bij elkaar. Maar vooral ook voor ons kindje.
Ik weet alleen niet meer hoe. Ik vecht voor onze relatie, maar ik kan het niet in mijn eentje oplossen.
Misschien heeft iemand hier een advies, ervaring met zo'n soort situatie? Alles is welkom...
zondag 6 januari 2008 om 17:24
Trouwens, even een totaal andere invalshoek en zo..
Woedeaanvallen op zich kan prima goed komen, zolang er niet bij geslagen wordt en niet tot op het bot vernedert natuurlijk. Mijn vader heeft last gehad van woedeaanvallen. Ja, daar waren achteraf best redenen voor. Ik kan me nog wel herinneren van toen ik heel klein was dat het huis soms eigenlijk wat te klein was voor mijn vader. Let wel, hij heeft nooit geslagen, maar had wel last van onbeheerste en vrij extreme woedeaanvallen. Mijn moeder kan daar gelukkig goed tegen en ik weet niet precies hóe ze het heeft aangepakt (ik was toen te klein om me dat te herinneren), mijn vader heeft nauwelijks meer last van woedeaanvallen (af en toe schreeuwt ie nog, maar goed, dat doen wel meer mensen) en mijn vader en moeder zijn nog steeds 1000% gelukkig met elkaar. Dus even voor TO; het kán wel.
Woedeaanvallen op zich kan prima goed komen, zolang er niet bij geslagen wordt en niet tot op het bot vernedert natuurlijk. Mijn vader heeft last gehad van woedeaanvallen. Ja, daar waren achteraf best redenen voor. Ik kan me nog wel herinneren van toen ik heel klein was dat het huis soms eigenlijk wat te klein was voor mijn vader. Let wel, hij heeft nooit geslagen, maar had wel last van onbeheerste en vrij extreme woedeaanvallen. Mijn moeder kan daar gelukkig goed tegen en ik weet niet precies hóe ze het heeft aangepakt (ik was toen te klein om me dat te herinneren), mijn vader heeft nauwelijks meer last van woedeaanvallen (af en toe schreeuwt ie nog, maar goed, dat doen wel meer mensen) en mijn vader en moeder zijn nog steeds 1000% gelukkig met elkaar. Dus even voor TO; het kán wel.
zondag 6 januari 2008 om 17:27
Zuss, daar heb je ook gelijk in. Ik vind ook niet dat je altijd maar weg moet gaan zodra je iets niet bevalt in een relatie.. (ik zou willen dat ik iets meer 'door de foutjes heen' kon kijken ; want ik vind alles wat me niet 100% bevalt al een foutje genoeg om geen relatie aan te gaan) Maar ik denk wel dat je iemand niet kan veranderen, en dat iemand ook niet verandert als daar geen verrekte goede reden voor is... dus wat dat betreft móet je als vrouw vroeg of laat je grenzen leren stellen; zodat je hem een reden geeft om te willen veranderen. Dus ik ben blij dat ze het tegenwoordig anders aan gaan pakken en toch hoop ik (misschien tegen beter weten in?) dat een willekeurige vrouw met een naar vriendje na het lezen van dit alles denkt 'goh, en nu is het genoeg'...
zondag 6 januari 2008 om 17:31
quote:wanda_p schreef op 06 januari 2008 @ 17:24:
[...]
Mij zul je niet horen zeggen dat jouw mening of die van een ander niks toevoegt.
Wanda, als dat is wat je dwarszit dan neem ik dat terug, jouw mening is net zo belangrijk als die van wie dan ook. Ik denk niet dat jij en ik elkaar verstaan. Begrijpen misschien wel maar zoals jij (misschien) iets tegen mijn toon hebt, zo heb ik moeite met de jouwe.
Excuses voor mijn uitspraak over jouw mening.
[...]
Mij zul je niet horen zeggen dat jouw mening of die van een ander niks toevoegt.
Wanda, als dat is wat je dwarszit dan neem ik dat terug, jouw mening is net zo belangrijk als die van wie dan ook. Ik denk niet dat jij en ik elkaar verstaan. Begrijpen misschien wel maar zoals jij (misschien) iets tegen mijn toon hebt, zo heb ik moeite met de jouwe.
Excuses voor mijn uitspraak over jouw mening.
zondag 6 januari 2008 om 17:31
quote:kreeft1 schreef op 06 januari 2008 @ 16:37:
[...]
Zonlicht, het eerste wat ik niet beseft had, is dat er hier een soort vangnet is, wat reageert op dit soort topics. Als je teruggaat naar het begin van dit topic, was ik de 2de reaktie, en het leek me, dat het niet verkeerd was om te reageren. Met die wetenschap van het vangnet, had ik misschien wel niet gereageerd. Ik heb geen spijt van mijn reakties, maar met de wetenschap van nu had ik waarschijnlijk niet gereageerd. Ik vind dat vangnet trouwens hardstikke goed.
Kreeft, wat mij betreft is het niet nodig om spijt te hebben van reakties. Ook jouw reakties kunnen in dit soort situaties zeer nuttig zijn. Je weet nooit wie de reaktie geeft waardoor TO geraakt word en daarmee een begin voor oplossing van de problemen van TO geeft. Ik persoonlijk vind het jammer als je nu niet meer zou reageren omdat je ervan uitgaat dat er een vangnet is. Ook is de hierdoor ontstane discussie misschien wel verhelderend voor TO en eventuele lezers
Ik leg niet de verantwoordelijkheid bij de TO en RP, maar alleen zij kunnen iets aan hun situatie veranderen. hier kan ik me volledig in vinden Ik weet nu dat dit een opmerking is die zeer gevoelig ligt, maar goed dat is mijn overtuiging. Ik weet ook dat advies averechts kan werken, en dat begrip opbrengen beter kan werken. Een onderdeel van het advies, ligt extra gevoelig, ik snap nu ook waarom, omdat dat meestal nog het enige echte bindmiddel is binnen de relatie. Ik heb wat dingen opgeschreven, die misschien van nut kunnen zijn, ik besef dat het ook heel zakelijk en therapeutisch klinkt. En het is makkelijk om neer te schrijven vanaf de zijlijn. Naar mijn ervaring, zitten er onderdelen in die van nut kunnen zijn. Het vervelende is natuurlijk, als je advies niet volgt, dat dat dan ook het gevoel kan geven dat je fout zit, of ergens voor verantwoordelijk bent, terwijl dat absoluut niet zo is.
de gevoeligheid ligt er voor mij in dat het vaak zo gebracht word dat de 'schuld' bij de vrouw ligt, iets wat ze dagelijks voelt in die relatie. Je bent dan handvaten en handreikingen van mensen nodig die je het gevoel geven invloed te hebben op de relatie. Het effect is meestal dat je daardoor zelf verandert en weer meer controle over je eigen leven neemt en dus dan wel degelijk iets aan de situatie verandert. De uitkomst is niet altijd te voorspellen. Dat je nuttige dingen hebt geschreven, zeker. Maar je kan niet en onderdeel van een relatie en therapeut zijn van de relatie. Maar dat jij vanuit jouw referentiekader op deze manier post kan ik wel volgen. Een combinatie van advies en begrip kan ook heel goed werken! Ook dit kan stemmen tot nadenken en dat wil echt niet zeggen dat er dan direkt aktie zal volgen. Wat de aktie is kan alleen TO bepalen, zij is degene die erin leeft
Ook heb ik geleerd dat het onderwerp heel gevoelig ligt. Ik heb een gedeelte "oogkleppen .." gelezen, en daar wordt de begrip benadering gevolgd. Dat is ook een reden waarom ik daar niet reageer, want ik vind dat niet op zijn plaats. Gezien de heftige reakties, heb ik mijn twijfels of inhoudelijk mijn reakties iets toevoegen. Vandaar dat ik enige reserve nu heb, om te reageren. Ik wil hier geen punten scoren, hoogstens een ander geluid laten horen. Ik kan best wel kritiek verdragen, maar ik wil geen mensen onnodig kwetsen. Dus als ik denk dat ik iemand zou kunnen kwetsen, reageer ik niet meer op hem of haar. Groetjes kreeft.ik denk niet dat je mensen onnodig kwetst en hier punten wilt scoren. Ik denk ook zeker dat in een beginnend proces jouw adviezen misschien wel kunnen helpen de relatie gelijkwaardig te krijgen. Ik weet ook niet goed of je het moet zien als kritiek op jouw reakties. Ik denk dat in dit topic weer eens haarscherp duidelijk wordt hoe moeilijk dit soort zaken liggen en hoe lastig het is om mensen in deze situatie te helpen. Hier zullen nog vele boekwerken over geschreven worden, want het is niet zo simpel. Was dat maar waar. Wat het mij nogmaals duidelijk heeft gemaakt is hoe onnadenkend sommige reakties kunnen zijn, hoe goedbedoeld advies je juist de kant op kan sturen die je niet wilt en vooral hoe beschadigd je ook raakt in dit soort relaties. Ik weet niet of die beschadigingen ooit helemaal zullen verdwijnen maar ik kan je verzekeren dat het niet goed is voor je zelfbeeld en zelfvertrouwen. Dit veroorzaakt misschien wel meer heftige reakties dan nodig is maar je steeds moeten verdedigen tegenover de buitenwereld die precies weet wat je moet doen is niet altijd leuk. Meestal laat ik het gaan en denk dan maar, je weet niet beter. Soms wil ik ook proberen uit te leggen dat het zo dus niet werkt. Dit soort relaties zijn zeer verslavend, en ik denk dat iedereen wel begrijpt hoe moeilijk het is om met een verslaving te stoppen. Ik mis nu ook ReinaAzura, die kan het ook altijd zo goed verwoorden. En waar ik soms zo moe van word is het je altijd maar verdedigen tegenover de buitenwereld, uitleggen dat die man toch echt iets anders in elkaar zit dan hij laat zien, uitleggen dat het echt niet mogelijk is er zomaar even uit te stappen, uitleggen dat sommige dingen echt niet werken omdat je gewoon geen afpsraken kunt maken met zo iemand.
Bij goede vrienden van mij van eerder viel hun mond open van verbazing toen duidelijk werd in wat voor een relatie ik had gezeten en begrepen het niet dat mij dit was gebeurd. Dit om aan te geven dat het echt iedereen kan overkomen. Het is goed dat er meer over geschreven word, dat de discussie gevoerd kan gaan worden en dat het probleem daar neergelegd word waar het hoort, namelijk bij de dader. En hoe meer er bekend word, hoe beter we de mensen kunnen helpen die er slachtoffer van zijn. Mede daarom denk ik dat jij gewoon de vrijheid moet blijven nemen om wel te posten als je dat wil.
Het kwetsen gebeurt meestal vanuit zeer onnadenkende reakties en opmerkingen als, maar je bent er toch zelf bij e.d. Die zorgen ervoor dat je wel besluit je mond te houden. Jouw reakties proberen een oplossing te creeeren vanuit een ander standpunt. Een weg die sommigen van ons bewandeld hebben en waardoor je veel tegenwind hierin krijgt.
Het blijft gewoon een lastige discussie en een simpele oplossing is er niet
Groetjes Zonlicht
[...]
Zonlicht, het eerste wat ik niet beseft had, is dat er hier een soort vangnet is, wat reageert op dit soort topics. Als je teruggaat naar het begin van dit topic, was ik de 2de reaktie, en het leek me, dat het niet verkeerd was om te reageren. Met die wetenschap van het vangnet, had ik misschien wel niet gereageerd. Ik heb geen spijt van mijn reakties, maar met de wetenschap van nu had ik waarschijnlijk niet gereageerd. Ik vind dat vangnet trouwens hardstikke goed.
Kreeft, wat mij betreft is het niet nodig om spijt te hebben van reakties. Ook jouw reakties kunnen in dit soort situaties zeer nuttig zijn. Je weet nooit wie de reaktie geeft waardoor TO geraakt word en daarmee een begin voor oplossing van de problemen van TO geeft. Ik persoonlijk vind het jammer als je nu niet meer zou reageren omdat je ervan uitgaat dat er een vangnet is. Ook is de hierdoor ontstane discussie misschien wel verhelderend voor TO en eventuele lezers
Ik leg niet de verantwoordelijkheid bij de TO en RP, maar alleen zij kunnen iets aan hun situatie veranderen. hier kan ik me volledig in vinden Ik weet nu dat dit een opmerking is die zeer gevoelig ligt, maar goed dat is mijn overtuiging. Ik weet ook dat advies averechts kan werken, en dat begrip opbrengen beter kan werken. Een onderdeel van het advies, ligt extra gevoelig, ik snap nu ook waarom, omdat dat meestal nog het enige echte bindmiddel is binnen de relatie. Ik heb wat dingen opgeschreven, die misschien van nut kunnen zijn, ik besef dat het ook heel zakelijk en therapeutisch klinkt. En het is makkelijk om neer te schrijven vanaf de zijlijn. Naar mijn ervaring, zitten er onderdelen in die van nut kunnen zijn. Het vervelende is natuurlijk, als je advies niet volgt, dat dat dan ook het gevoel kan geven dat je fout zit, of ergens voor verantwoordelijk bent, terwijl dat absoluut niet zo is.
de gevoeligheid ligt er voor mij in dat het vaak zo gebracht word dat de 'schuld' bij de vrouw ligt, iets wat ze dagelijks voelt in die relatie. Je bent dan handvaten en handreikingen van mensen nodig die je het gevoel geven invloed te hebben op de relatie. Het effect is meestal dat je daardoor zelf verandert en weer meer controle over je eigen leven neemt en dus dan wel degelijk iets aan de situatie verandert. De uitkomst is niet altijd te voorspellen. Dat je nuttige dingen hebt geschreven, zeker. Maar je kan niet en onderdeel van een relatie en therapeut zijn van de relatie. Maar dat jij vanuit jouw referentiekader op deze manier post kan ik wel volgen. Een combinatie van advies en begrip kan ook heel goed werken! Ook dit kan stemmen tot nadenken en dat wil echt niet zeggen dat er dan direkt aktie zal volgen. Wat de aktie is kan alleen TO bepalen, zij is degene die erin leeft
Ook heb ik geleerd dat het onderwerp heel gevoelig ligt. Ik heb een gedeelte "oogkleppen .." gelezen, en daar wordt de begrip benadering gevolgd. Dat is ook een reden waarom ik daar niet reageer, want ik vind dat niet op zijn plaats. Gezien de heftige reakties, heb ik mijn twijfels of inhoudelijk mijn reakties iets toevoegen. Vandaar dat ik enige reserve nu heb, om te reageren. Ik wil hier geen punten scoren, hoogstens een ander geluid laten horen. Ik kan best wel kritiek verdragen, maar ik wil geen mensen onnodig kwetsen. Dus als ik denk dat ik iemand zou kunnen kwetsen, reageer ik niet meer op hem of haar. Groetjes kreeft.ik denk niet dat je mensen onnodig kwetst en hier punten wilt scoren. Ik denk ook zeker dat in een beginnend proces jouw adviezen misschien wel kunnen helpen de relatie gelijkwaardig te krijgen. Ik weet ook niet goed of je het moet zien als kritiek op jouw reakties. Ik denk dat in dit topic weer eens haarscherp duidelijk wordt hoe moeilijk dit soort zaken liggen en hoe lastig het is om mensen in deze situatie te helpen. Hier zullen nog vele boekwerken over geschreven worden, want het is niet zo simpel. Was dat maar waar. Wat het mij nogmaals duidelijk heeft gemaakt is hoe onnadenkend sommige reakties kunnen zijn, hoe goedbedoeld advies je juist de kant op kan sturen die je niet wilt en vooral hoe beschadigd je ook raakt in dit soort relaties. Ik weet niet of die beschadigingen ooit helemaal zullen verdwijnen maar ik kan je verzekeren dat het niet goed is voor je zelfbeeld en zelfvertrouwen. Dit veroorzaakt misschien wel meer heftige reakties dan nodig is maar je steeds moeten verdedigen tegenover de buitenwereld die precies weet wat je moet doen is niet altijd leuk. Meestal laat ik het gaan en denk dan maar, je weet niet beter. Soms wil ik ook proberen uit te leggen dat het zo dus niet werkt. Dit soort relaties zijn zeer verslavend, en ik denk dat iedereen wel begrijpt hoe moeilijk het is om met een verslaving te stoppen. Ik mis nu ook ReinaAzura, die kan het ook altijd zo goed verwoorden. En waar ik soms zo moe van word is het je altijd maar verdedigen tegenover de buitenwereld, uitleggen dat die man toch echt iets anders in elkaar zit dan hij laat zien, uitleggen dat het echt niet mogelijk is er zomaar even uit te stappen, uitleggen dat sommige dingen echt niet werken omdat je gewoon geen afpsraken kunt maken met zo iemand.
Bij goede vrienden van mij van eerder viel hun mond open van verbazing toen duidelijk werd in wat voor een relatie ik had gezeten en begrepen het niet dat mij dit was gebeurd. Dit om aan te geven dat het echt iedereen kan overkomen. Het is goed dat er meer over geschreven word, dat de discussie gevoerd kan gaan worden en dat het probleem daar neergelegd word waar het hoort, namelijk bij de dader. En hoe meer er bekend word, hoe beter we de mensen kunnen helpen die er slachtoffer van zijn. Mede daarom denk ik dat jij gewoon de vrijheid moet blijven nemen om wel te posten als je dat wil.
Het kwetsen gebeurt meestal vanuit zeer onnadenkende reakties en opmerkingen als, maar je bent er toch zelf bij e.d. Die zorgen ervoor dat je wel besluit je mond te houden. Jouw reakties proberen een oplossing te creeeren vanuit een ander standpunt. Een weg die sommigen van ons bewandeld hebben en waardoor je veel tegenwind hierin krijgt.
Het blijft gewoon een lastige discussie en een simpele oplossing is er niet
Groetjes Zonlicht
zondag 6 januari 2008 om 17:33
quote:Zuss schreef op 06 januari 2008 @ 17:23:
Tang, ik begrijp precies wat je bedoelt en die onmacht herken ik ook. Maar het is nu eenmaal zo dat het geen fuck helpt om alleen te roepen dat de TO weg moet bij die vent.
Zelfs de instanties die deze vrouwen helpen beseffen steeds meer dat je deze echtparen vaak beter samen 'aan kunt pakken'. Dus niet pats boem die vrouw weg, maar eerst kijken of ze er samen (met heel veel hulp) uit kunnen komen. Daar zijn goede ervaringen mee.
En mijn 1e reactie op zo'n vent is ook dat ie een laffe lul is en dat de wereld beter af is zonder hem. Maar wie ben ik? Ik ben niet de vrouw die ondanks alles van die man houdt, ik ben niet de moeder van zijn kind.Zuss, je hebt - mijns inziens - zó gelijk. Dat is dus precies wat ik bedoelde en wat ik te persoonlijk maakte in mijn ehm...relazen.
Tang, ik begrijp precies wat je bedoelt en die onmacht herken ik ook. Maar het is nu eenmaal zo dat het geen fuck helpt om alleen te roepen dat de TO weg moet bij die vent.
Zelfs de instanties die deze vrouwen helpen beseffen steeds meer dat je deze echtparen vaak beter samen 'aan kunt pakken'. Dus niet pats boem die vrouw weg, maar eerst kijken of ze er samen (met heel veel hulp) uit kunnen komen. Daar zijn goede ervaringen mee.
En mijn 1e reactie op zo'n vent is ook dat ie een laffe lul is en dat de wereld beter af is zonder hem. Maar wie ben ik? Ik ben niet de vrouw die ondanks alles van die man houdt, ik ben niet de moeder van zijn kind.Zuss, je hebt - mijns inziens - zó gelijk. Dat is dus precies wat ik bedoelde en wat ik te persoonlijk maakte in mijn ehm...relazen.
zondag 6 januari 2008 om 17:39
Zo, en terwijl ik de tijd neem om op Kreeft te reageren is er veel gepost
@Leo, even een hele dikke knuf, ik snap die emotie wel
@Cappucino,
fijn te lezen dat je er toch nuttige dingen voor jezelf uit hebt gehaald. Doe er iets mee, ga ermee aan de slag. Want als jij verandert verandert de relatie ook. Hoe dat kan niemand voorspellen en misschien ben jij wel degene bij wie het wel lukt. Hoop moet er blijven toch. Laat je ons verder weten hoe het gaat? Je bent ook nu wel een beetje ondergesneeuwd in een wat meer algemene discussie he.
@Kreeft
zie je nou wel dat ook jouw bijdragen wel nuttig zijn!
@Leo, even een hele dikke knuf, ik snap die emotie wel
@Cappucino,
fijn te lezen dat je er toch nuttige dingen voor jezelf uit hebt gehaald. Doe er iets mee, ga ermee aan de slag. Want als jij verandert verandert de relatie ook. Hoe dat kan niemand voorspellen en misschien ben jij wel degene bij wie het wel lukt. Hoop moet er blijven toch. Laat je ons verder weten hoe het gaat? Je bent ook nu wel een beetje ondergesneeuwd in een wat meer algemene discussie he.
@Kreeft
zie je nou wel dat ook jouw bijdragen wel nuttig zijn!
zondag 6 januari 2008 om 17:41
zondag 6 januari 2008 om 17:43
Leo, als ik in jouw schoenen stond maakte ik het ook persoonlijk.
Ik kan mijn emoties ook niet buitensluiten als het om geweld tegen vrouwen gaat en dan heb ik nog niet eens iets dergelijks meegemaakt.
Ik denk dat alle uiteenlopende reacties van de vrouwen hier ook voortkomen uit het feit dat geweld tegen vrouwen zoveel emoties losmaakt bij ons.
Ik kan mijn emoties ook niet buitensluiten als het om geweld tegen vrouwen gaat en dan heb ik nog niet eens iets dergelijks meegemaakt.
Ik denk dat alle uiteenlopende reacties van de vrouwen hier ook voortkomen uit het feit dat geweld tegen vrouwen zoveel emoties losmaakt bij ons.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 6 januari 2008 om 17:46
quote:Zuss schreef op 06 januari 2008 @ 17:43:
Leo, als ik in jouw schoenen stond maakte ik het ook persoonlijk.
Ik kan mijn emoties ook niet buitensluiten als het om geweld tegen vrouwen gaat en dan heb ik nog niet eens iets dergelijks meegemaakt.
Ik denk dat alle uiteenlopende reacties van de vrouwen hier ook voortkomen uit het feit dat geweld tegen vrouwen zoveel emoties losmaakt bij ons.Zuss, dank je wel voor je begrip, heel fijn om te lezen.
Leo, als ik in jouw schoenen stond maakte ik het ook persoonlijk.
Ik kan mijn emoties ook niet buitensluiten als het om geweld tegen vrouwen gaat en dan heb ik nog niet eens iets dergelijks meegemaakt.
Ik denk dat alle uiteenlopende reacties van de vrouwen hier ook voortkomen uit het feit dat geweld tegen vrouwen zoveel emoties losmaakt bij ons.Zuss, dank je wel voor je begrip, heel fijn om te lezen.
zondag 6 januari 2008 om 17:55
Voor de TO, misschien heb je iets aan deze site. http://www.shginfo.nl/
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 6 januari 2008 om 20:57
Wow Zuss, geweldig compliment!
En dat terwijl ik juist zoveel verwerkt heb door te delen met anderen en te praten over wat zij meemaken of meemaakten. Ik zou niet zonder dat delen kunnen geloof ik. Het helpt mij ontzettend met meer van mezelf begrijpen door te lezen hoe het bij anderen ging of gaat.
En dat terwijl ik juist zoveel verwerkt heb door te delen met anderen en te praten over wat zij meemaken of meemaakten. Ik zou niet zonder dat delen kunnen geloof ik. Het helpt mij ontzettend met meer van mezelf begrijpen door te lezen hoe het bij anderen ging of gaat.
zondag 6 januari 2008 om 21:37
quote:wanda_p schreef op 06 januari 2008 @ 17:19:
[...]
Je kunt je ook afvragen wat jij voor je vriend betekent? Wat betekent het als een man zijn vriendin bewust kwetst en vernedert? Jij stelt blijkbaar je hele leven in dienst van zijn welzijn, het slagen van een relatie die, als je jouw berichten leest, aan alle kanten scheuren toont.
Wanda, misschien is het niet verkeerd om eens wat literatuur over deze problematieken binnen een relatie te lezen. Het wordt een beetje veel uitlegwerk, wanneer je niet begrijpt hoe dit soort relaties echt in elkaar steken. Cappuccinoman is wel degelijk iemand die om zijn partner geeft (op zijn manier), die een diep gegronde angst heeft om haar kwijt te raken (hoe minder eigenwaarde zij heeft, des te minder kans dat ze weg gaat), heel erg veel behoefte heeft aan een veilige thuishaven etc. etc.
Hij handelt niet zo omdat hij niets om haar geeft.
Maar handiger is om je eens wat meer te verdiepen via boeken in dit soort relaties, zeker wanneer je aan discussies een bijdrage wil geven.
[...]
Je kunt je ook afvragen wat jij voor je vriend betekent? Wat betekent het als een man zijn vriendin bewust kwetst en vernedert? Jij stelt blijkbaar je hele leven in dienst van zijn welzijn, het slagen van een relatie die, als je jouw berichten leest, aan alle kanten scheuren toont.
Wanda, misschien is het niet verkeerd om eens wat literatuur over deze problematieken binnen een relatie te lezen. Het wordt een beetje veel uitlegwerk, wanneer je niet begrijpt hoe dit soort relaties echt in elkaar steken. Cappuccinoman is wel degelijk iemand die om zijn partner geeft (op zijn manier), die een diep gegronde angst heeft om haar kwijt te raken (hoe minder eigenwaarde zij heeft, des te minder kans dat ze weg gaat), heel erg veel behoefte heeft aan een veilige thuishaven etc. etc.
Hij handelt niet zo omdat hij niets om haar geeft.
Maar handiger is om je eens wat meer te verdiepen via boeken in dit soort relaties, zeker wanneer je aan discussies een bijdrage wil geven.
zondag 6 januari 2008 om 21:56
Wat Pom schrijft over Cappuccino-man is waar denk ik. Ik heb zelf erg met die vraag geworsteld na het einde van mijn toenmalige relatie, ik dacht dat mijn man nooit van mij had gehouden omdat hij mij anders niet zo rot had kunnen behandelen. Iemand waar je van houdt wil je immers geen pijn doen? Maar toen kwam iemand met de eye-opener dat ik voor mijn man de moeite van het zich opwinden niet eens waard was geweest als ik niets voor hem betekend had.
Achteraf zie ik dat mijn toenmalige partner heel veel angst had mij en ons kind kwijt te raken en zich niet gerealiseerd heeft dat hij juist dát in de hand werkte. Maar waarom? En waarom niet de wil om er wat aan te doen? Moeilijke materie inderdaad, zoals al eerder gezegd...
Achteraf zie ik dat mijn toenmalige partner heel veel angst had mij en ons kind kwijt te raken en zich niet gerealiseerd heeft dat hij juist dát in de hand werkte. Maar waarom? En waarom niet de wil om er wat aan te doen? Moeilijke materie inderdaad, zoals al eerder gezegd...
zondag 6 januari 2008 om 22:09
Ik hoop voor de TO dat zij over een tijdje ook anderen kan helpen die in een dergelijek situatie zitten. En nogmaals, ik roeop niet dat je bij je man weg moet, ik hoop alleen dat deze situatie niet lang meer duurt en dat je er sterker uitkomt.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 6 januari 2008 om 22:12
quote:Lemmy schreef op 06 januari 2008 @ 21:56:
Achteraf zie ik dat mijn toenmalige partner heel veel angst had mij en ons kind kwijt te raken en zich niet gerealiseerd heeft dat hij juist dát in de hand werkte. Maar waarom? En waarom niet de wil om er wat aan te doen? Moeilijke materie inderdaad, zoals al eerder gezegd...Ik denk dat in veel van dat soort relaties, de man een andere voorstelling heeft van hoe de relatie eruit moet zien. Die spanningen met die voorstelling kan tot veel ellende lijden denk ik. Of hij voldoet niet aan zijn eigen beeld, en reageert de frustratie op zijn vrouw af, of zijn vrouw voldoet niet aan zijn voorstelling, en probeert haar te veranderen. Dat betekend dus niet dat hij niet van haar houdt, maar wel dat hij haar verdriet doet.
Achteraf zie ik dat mijn toenmalige partner heel veel angst had mij en ons kind kwijt te raken en zich niet gerealiseerd heeft dat hij juist dát in de hand werkte. Maar waarom? En waarom niet de wil om er wat aan te doen? Moeilijke materie inderdaad, zoals al eerder gezegd...Ik denk dat in veel van dat soort relaties, de man een andere voorstelling heeft van hoe de relatie eruit moet zien. Die spanningen met die voorstelling kan tot veel ellende lijden denk ik. Of hij voldoet niet aan zijn eigen beeld, en reageert de frustratie op zijn vrouw af, of zijn vrouw voldoet niet aan zijn voorstelling, en probeert haar te veranderen. Dat betekend dus niet dat hij niet van haar houdt, maar wel dat hij haar verdriet doet.
maandag 7 januari 2008 om 08:53
quote:kreeft1 schreef op 06 januari 2008 @ 22:12:
[...]
Ik denk dat in veel van dat soort relaties, de man een andere voorstelling heeft van hoe de relatie eruit moet zien. Die spanningen met die voorstelling kan tot veel ellende lijden denk ik. Of hij voldoet niet aan zijn eigen beeld, en reageert de frustratie op zijn vrouw af, of zijn vrouw voldoet niet aan zijn voorstelling, en probeert haar te veranderen. Dat betekend dus niet dat hij niet van haar houdt, maar wel dat hij haar verdriet doet.Nee, Kreeft, dat is het niet. Het is meestal de ervaringen uit zijn jeugd, de rol van zijn moeder en vader als voorbeeld (of anderen die dichtbij stonden) die hem zo gevormd hebben en hem zo doen reageren.Maar helaas ontbreekt het me aan de tijd om hier uitgebreid op te antwoorden nu.
[...]
Ik denk dat in veel van dat soort relaties, de man een andere voorstelling heeft van hoe de relatie eruit moet zien. Die spanningen met die voorstelling kan tot veel ellende lijden denk ik. Of hij voldoet niet aan zijn eigen beeld, en reageert de frustratie op zijn vrouw af, of zijn vrouw voldoet niet aan zijn voorstelling, en probeert haar te veranderen. Dat betekend dus niet dat hij niet van haar houdt, maar wel dat hij haar verdriet doet.Nee, Kreeft, dat is het niet. Het is meestal de ervaringen uit zijn jeugd, de rol van zijn moeder en vader als voorbeeld (of anderen die dichtbij stonden) die hem zo gevormd hebben en hem zo doen reageren.Maar helaas ontbreekt het me aan de tijd om hier uitgebreid op te antwoorden nu.
maandag 7 januari 2008 om 09:18
Houden van is juist wat deze stellen zo lang bij elkaar houdt. Passie ook. Lemmy schrijft het al, ze dacht dat haar man niet van hield maar hij hield juist wél van haar. Helaas was zijn manier niet haar manier.
Mensen zijn volkomen afhankelijk van elkaar. Hebben zich emotioneel onmisbaar gemaakt aan elkaar (noem het een verslaving, want dat is het eigenlijk). De man, die schijnbaar nooit echt tevreden is over zijn vrouw en de vrouw die niets liever wil dan hem tevreden stellen maar geen idee heeft hoe na verloop van tijd omdat ze altijd wel iets niet goed doet.
Maar het is een misvatting te denken dat mensen in een ongelijkwaardige en zelfs geweldadige relatie niet van elkaar zouden houden. Jammer genoeg worden liefde en heel veel andere dingen wel door elkaar gehaald in zo'n verhouding. Uiteindelijk is het vooral de emotionele verknochtheid die mensen bij elkaar laat blijven want mijn ervaring heeft me geleerd dat de liefde die er was op een bepaald moment toch echt wel over is. En dan komen die realisatiemomenten, dan gaan (vooral vrouwen) hulp zoeken, steun proberen te vinden. Na jaren.
Mensen zijn volkomen afhankelijk van elkaar. Hebben zich emotioneel onmisbaar gemaakt aan elkaar (noem het een verslaving, want dat is het eigenlijk). De man, die schijnbaar nooit echt tevreden is over zijn vrouw en de vrouw die niets liever wil dan hem tevreden stellen maar geen idee heeft hoe na verloop van tijd omdat ze altijd wel iets niet goed doet.
Maar het is een misvatting te denken dat mensen in een ongelijkwaardige en zelfs geweldadige relatie niet van elkaar zouden houden. Jammer genoeg worden liefde en heel veel andere dingen wel door elkaar gehaald in zo'n verhouding. Uiteindelijk is het vooral de emotionele verknochtheid die mensen bij elkaar laat blijven want mijn ervaring heeft me geleerd dat de liefde die er was op een bepaald moment toch echt wel over is. En dan komen die realisatiemomenten, dan gaan (vooral vrouwen) hulp zoeken, steun proberen te vinden. Na jaren.
maandag 7 januari 2008 om 09:38
Eleonora , ik denk ook dat misschien de pieken véél hoger zijn dan bij stellen die niet zulke dalen hebben . Zou het kunnen dat wanneer het weer "goed " is gemaakt het zoveel goed-er-der is dan je ziet bij de buren dat je dan vanzelf denkt dat wat jij met je geweldigegeweldadige partner hebt eigenlijk niets anders kan zijn dan Ware Liefde ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 7 januari 2008 om 10:51
Bij mij léken de pieken in ieder geval wel veel hoger te zijn. Achteraf, nu ik een goed huwelijk heb zonder al die dalen, denk ik dat de pieken in mijn huidige relatie even hoog zijn, alleen is het contrast met de (iets) mindere momenten niet zo groot. En ik had de neiging om de goede momenten die er toen waren nogal te idealiseren. Toch denk ik ook nu nog, dat die slechte relatie van toen zeker ook oprecht goede periodes heeft gehad, zeker in het begin.
En wat bij mij meespeelde, is dat ik daarvóór een relatie had gehad van een paar jaar met een lieve, rustige jongen waar ik nooit ruzie mee had en die het altijd met mij eens was. Toen die relatie uit was, was ik op zoek naar iets heel anders, naar meer spanning en uitdaging. Het temperamentvolle karakter dat mijn eerste man had sprak mij daardoor meer aan dan het normaal zou doen.
En wat bij mij meespeelde, is dat ik daarvóór een relatie had gehad van een paar jaar met een lieve, rustige jongen waar ik nooit ruzie mee had en die het altijd met mij eens was. Toen die relatie uit was, was ik op zoek naar iets heel anders, naar meer spanning en uitdaging. Het temperamentvolle karakter dat mijn eerste man had sprak mij daardoor meer aan dan het normaal zou doen.
maandag 7 januari 2008 om 23:34
quote:wanda_p schreef op 04 januari 2008 @ 15:10:
[...]
Waarom zou je een relatie willen met iemand die om het minste of geringste boos of agressief wordt? Die jou volkomen respectloos behandeld? Die jou als de oorzaak van zijn problemen ziet?
Ik heb nog niet alles bijgelezen, maar hier wil ik toch even op reageren. Waarom zou je zo'n relatie willen? Ik zat ook in zo'n relatie, en was zo gemanipuleerd, dat ik werkelijk dacht dat ik zonder hem helemaal niet meer kon leven, dat ik afhankelijk was van hem en hem nodig had... het heeft lang geduurd eer ik hem de deur kon wijzen en besefte dat ik zonder hem ook verder kon. Misschien speelt zoiets bij anderen ook wel?
[...]
Waarom zou je een relatie willen met iemand die om het minste of geringste boos of agressief wordt? Die jou volkomen respectloos behandeld? Die jou als de oorzaak van zijn problemen ziet?
Ik heb nog niet alles bijgelezen, maar hier wil ik toch even op reageren. Waarom zou je zo'n relatie willen? Ik zat ook in zo'n relatie, en was zo gemanipuleerd, dat ik werkelijk dacht dat ik zonder hem helemaal niet meer kon leven, dat ik afhankelijk was van hem en hem nodig had... het heeft lang geduurd eer ik hem de deur kon wijzen en besefte dat ik zonder hem ook verder kon. Misschien speelt zoiets bij anderen ook wel?
