Relaties
alle pijlers
Zijn woede
dinsdag 1 januari 2008 om 09:25
Allereerst wil ik jullie natuurlijk een heel gelukkig 2008 wensen, vol liefde en gezondheid. Maak er iets moois van!
Ik wil graag jullie advies/mening vragen over een probleem dat ik in mijn relatie tegenkom. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en hebben sinds een half jaar een kindje samen. Onze kleine was niet helemaal gepland, maar wel zeer welkom. In de periode na de geboorte dacht ik dat ik niet gelukkiger meer kon worden, ik had alles wat ik ooit had gewenst.
De laatste tijd is dat gevoel helaas verdwenen en voel ik vooral verdriet en eenzaamheid.
De reden is dat mijn vriend volzit met woede. Daar heeft de rest van zijn omgeving ook wel eens last van (familie, collega's), maar hij reageert het voornamelijk af op mij.
Wanneer ik iets zeg of doe dat hem irriteert, wordt hij vreselijk boos. Onredelijk boos. Vaak komt het voor mij helemaal uit het niets, ben ik me van geen kwaad bewust en valt hij over iets kleins.
Vervolgens kan hij helemaal opgaan in zijn woede. Hij zegt dan de meest nare dingen tegen me, dat hij niet van me houdt, dat ik hem niets kan schelen, dat ik maar moet vertrekken uit ZIJN huis.
Vroeger ging ik terugschreeuwen, tegenwoordig blijf ik rustig en vraag ik hem op een rustige manier met mij over het probleem te praten. Op zo'n moment kan hij dat echter niet, normale reacties op mijn vragen geven lukt hem niet meer. Als hij geen verwijten naar me schreeuwt, zegt hij dingen als 'ik ben er helemaal klaar mee' of 'natuurlijk, je hebt gelijk, dat heb je toch altijd'.
Er is dus echt geen constructief gesprek meer mogelijk.
Gisteravond heeft hij de complete oud en nieuw verpest met weer zo'n ruzie. Daarbij heeft hij ook erg nare dingen gezegd over de ernstige ziekte van mijn vader.
Om 12 uur zat ik in mijn eentje binnen terwijl hij buiten gezellig stond te doen (want tegen een ander kon hij dat wel) en voelde me eenzamer dan ooit. Ik trek dit gewoon niet lang meer.
Ik dacht dat ik wel met zijn boosheid om kon gaan. Het komt niet dagelijks of wekelijks voor en ik denk ook te weten waar het vandaan komt, hij heeft in zijn verleden erg nare dingen meegemaakt.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik er doorheen zit. Ik begin me voor hem af te sluiten en soms ook voor mezelf, om mijn verdriet over zijn gedrag niet meer te hoeven voelen. Daardoor voel ik helaas ook de liefde voor hem soms niet meer, terwijl ik weet dat die er nog wel is. In het dagelijks leven is hij namelijk voor mij de ideale man, lief en zorgzaam en een fantastische vader.
In ruzies verandert hij echter totaal, het is bijna eng. De volgende dag is hij weer gewoon zichzelf en doet hij net of er niets gebeurd is.
Ik wou maar dat hij met mij aan zijn woede wilde werken. En aan onze relatie, want ik zal vast ook iets anders/beter kunnen doen.
Maar hij weigert dat, hij vindt dat hij geen probleem heeft. Als ik me niet zo zou gedragen, zou hij niet boos worden.
Ik ben van zijn gedrag behoorlijk onzeker geworden, heb me afgevraagd of het echt allemaal aan mij ligt. Maar ik weet dat hij ook in zijn vorige relatie deze problemen had en zelfs zijn moeder heeft eens tegen mij gezegd dat mijn vriend altijd boos is.
Ik weet het nu niet meer, ik wil zo graag deze relatie redden. Voor mezelf, want we zouden zo gelukkig kunnen zijn, we passen zo goed bij elkaar. Maar vooral ook voor ons kindje.
Ik weet alleen niet meer hoe. Ik vecht voor onze relatie, maar ik kan het niet in mijn eentje oplossen.
Misschien heeft iemand hier een advies, ervaring met zo'n soort situatie? Alles is welkom...
Ik wil graag jullie advies/mening vragen over een probleem dat ik in mijn relatie tegenkom. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en hebben sinds een half jaar een kindje samen. Onze kleine was niet helemaal gepland, maar wel zeer welkom. In de periode na de geboorte dacht ik dat ik niet gelukkiger meer kon worden, ik had alles wat ik ooit had gewenst.
De laatste tijd is dat gevoel helaas verdwenen en voel ik vooral verdriet en eenzaamheid.
De reden is dat mijn vriend volzit met woede. Daar heeft de rest van zijn omgeving ook wel eens last van (familie, collega's), maar hij reageert het voornamelijk af op mij.
Wanneer ik iets zeg of doe dat hem irriteert, wordt hij vreselijk boos. Onredelijk boos. Vaak komt het voor mij helemaal uit het niets, ben ik me van geen kwaad bewust en valt hij over iets kleins.
Vervolgens kan hij helemaal opgaan in zijn woede. Hij zegt dan de meest nare dingen tegen me, dat hij niet van me houdt, dat ik hem niets kan schelen, dat ik maar moet vertrekken uit ZIJN huis.
Vroeger ging ik terugschreeuwen, tegenwoordig blijf ik rustig en vraag ik hem op een rustige manier met mij over het probleem te praten. Op zo'n moment kan hij dat echter niet, normale reacties op mijn vragen geven lukt hem niet meer. Als hij geen verwijten naar me schreeuwt, zegt hij dingen als 'ik ben er helemaal klaar mee' of 'natuurlijk, je hebt gelijk, dat heb je toch altijd'.
Er is dus echt geen constructief gesprek meer mogelijk.
Gisteravond heeft hij de complete oud en nieuw verpest met weer zo'n ruzie. Daarbij heeft hij ook erg nare dingen gezegd over de ernstige ziekte van mijn vader.
Om 12 uur zat ik in mijn eentje binnen terwijl hij buiten gezellig stond te doen (want tegen een ander kon hij dat wel) en voelde me eenzamer dan ooit. Ik trek dit gewoon niet lang meer.
Ik dacht dat ik wel met zijn boosheid om kon gaan. Het komt niet dagelijks of wekelijks voor en ik denk ook te weten waar het vandaan komt, hij heeft in zijn verleden erg nare dingen meegemaakt.
Maar de laatste tijd merk ik dat ik er doorheen zit. Ik begin me voor hem af te sluiten en soms ook voor mezelf, om mijn verdriet over zijn gedrag niet meer te hoeven voelen. Daardoor voel ik helaas ook de liefde voor hem soms niet meer, terwijl ik weet dat die er nog wel is. In het dagelijks leven is hij namelijk voor mij de ideale man, lief en zorgzaam en een fantastische vader.
In ruzies verandert hij echter totaal, het is bijna eng. De volgende dag is hij weer gewoon zichzelf en doet hij net of er niets gebeurd is.
Ik wou maar dat hij met mij aan zijn woede wilde werken. En aan onze relatie, want ik zal vast ook iets anders/beter kunnen doen.
Maar hij weigert dat, hij vindt dat hij geen probleem heeft. Als ik me niet zo zou gedragen, zou hij niet boos worden.
Ik ben van zijn gedrag behoorlijk onzeker geworden, heb me afgevraagd of het echt allemaal aan mij ligt. Maar ik weet dat hij ook in zijn vorige relatie deze problemen had en zelfs zijn moeder heeft eens tegen mij gezegd dat mijn vriend altijd boos is.
Ik weet het nu niet meer, ik wil zo graag deze relatie redden. Voor mezelf, want we zouden zo gelukkig kunnen zijn, we passen zo goed bij elkaar. Maar vooral ook voor ons kindje.
Ik weet alleen niet meer hoe. Ik vecht voor onze relatie, maar ik kan het niet in mijn eentje oplossen.
Misschien heeft iemand hier een advies, ervaring met zo'n soort situatie? Alles is welkom...
zondag 6 januari 2008 om 16:18
Het lijkt alsof er een verschil van mening is over het doel van dit topic. Er zijn mensen die Cappucino graag handvaten zouden willen aanreiken om hiermee om te gaan, er zijn mensen die Cappucino willen doen begrijpen dat ze níet gek is en al helemaal niet alleen die worsteling heeft -gehad-.
Waarom dit dan twee kampen moeten zijn snap ik niet.
Ook als je begrijpt hoe zo'n relatie vormkrijgt moet je toch die persoon weten te vertellen wat ze kan proberen om het tij te keren.
Alleen maar vaststellen dat zo'n relatie zich manifesteert op deze wijze helpt Cappucino geen steek verder. Tenslotte is ze nog niet van plan om te gaan. Moet ze dan maar lijdzaam bekijken welke processen er in haar/tussen hen plaatsvinden of moet ze met man en macht proberen om het tij te keren. Ik vind de laatste bijdrage van Kreeft behoorlijk zinvol.
Waarom dit dan twee kampen moeten zijn snap ik niet.
Ook als je begrijpt hoe zo'n relatie vormkrijgt moet je toch die persoon weten te vertellen wat ze kan proberen om het tij te keren.
Alleen maar vaststellen dat zo'n relatie zich manifesteert op deze wijze helpt Cappucino geen steek verder. Tenslotte is ze nog niet van plan om te gaan. Moet ze dan maar lijdzaam bekijken welke processen er in haar/tussen hen plaatsvinden of moet ze met man en macht proberen om het tij te keren. Ik vind de laatste bijdrage van Kreeft behoorlijk zinvol.
zondag 6 januari 2008 om 16:19
quote:eleonora schreef op 06 januari 2008 @ 16:02:
Het gaat om wat het mentaal met je doet. En dat daarvoor geen begrip is, is prima
Natuurlijk is daar ook begrip voor! Ik denk alleen dat alleen maar begripvolle en empathische reacties niet helpen. Die werken ook bevestigend. Het is fijn voor vrouwen in dergelijke relaties dat ze hier en elders herkenning vinden, maar ik vind het ook belangrijk dat er een ander geluid te horen is.
De situatie waarin die vrouwen verkeren is verre van normaal. Mishandeling en disrespect is hun dagelijks leven gaan beheersen waardoor hun beeld van wat normaal en niet normaal is vertekend is. Daarom is het heel goed dat er af en toe iemand zegt dat het ook anders kan. Je kunt je leven zo veranderen dat je geen last meer hebt van een partner die je kwetst en vernedert. Het is namelijk niet verboden om een einde te maken aan een relatie die je te gronde richt.
Het gaat om wat het mentaal met je doet. En dat daarvoor geen begrip is, is prima
Natuurlijk is daar ook begrip voor! Ik denk alleen dat alleen maar begripvolle en empathische reacties niet helpen. Die werken ook bevestigend. Het is fijn voor vrouwen in dergelijke relaties dat ze hier en elders herkenning vinden, maar ik vind het ook belangrijk dat er een ander geluid te horen is.
De situatie waarin die vrouwen verkeren is verre van normaal. Mishandeling en disrespect is hun dagelijks leven gaan beheersen waardoor hun beeld van wat normaal en niet normaal is vertekend is. Daarom is het heel goed dat er af en toe iemand zegt dat het ook anders kan. Je kunt je leven zo veranderen dat je geen last meer hebt van een partner die je kwetst en vernedert. Het is namelijk niet verboden om een einde te maken aan een relatie die je te gronde richt.
zondag 6 januari 2008 om 16:31
Wanda, wederom, wat je zegt klopt. En hoe irritant ook, wederom; Maar daar gaat het niet om.
Een ander geluid heb ik ja-ren-lang gehoord en met mij de andere vrouwen die dit meemaken en van wie bekend is dat die relatie niet ok is, ook zij hoorden vaak zat dat ze toch vooral moesten maken dat ze wegkwamen. En dat doen/deden ze ook. Ze gingen/gaan weg en dan gaan ze weer terug. En waarom? Dat is dus waar die boekenplanken vol over zijn geschreven en waarom er zo wordt gehamerd op het melden van huiselijk geweld. Dat is waarom de overheid er hele campagnes aan wijdt en waarom mannen die geweldadig zijn cursussen krijgen aangeboden.
Slaan mag niet, vernederen ook niet, onderdrukken niet, isoleren, het mag niet maar het gebeurt wel en dat is iets wat niet zomaar ophoudt, ook niet met een ander geluid. Het is al heel fijn dat we er nu, bijvoorbeeld hier over kunnen praten, met elkaar en met anderen, op een forum.
Het spijt me dat ik het zeg maar ik proef een bepaald dedain uit jouw postinge en die van Tangerine, dat van 'mij gebeurt dat niet en degenen die het wel gebeurt moet daar zelf maar wat aan doen'. Nou, dat is bekend hoor. Ik kreeg niet eens hulp van de politie want mijn 'geval' speelde in een tijd dat er eerst iets ernstigs moest gebeuren alvorens men in actie kwam. Pas de laaste jaren dringt door tot aan de overheid toe dat niet alleen domme, simpele, kansloze vrouwen met mannen zitten die slaan of psychologisch geweldadig zijn, ook succesvolle en intelligente vrouwen overkomt het.
Een ander geluid heb ik ja-ren-lang gehoord en met mij de andere vrouwen die dit meemaken en van wie bekend is dat die relatie niet ok is, ook zij hoorden vaak zat dat ze toch vooral moesten maken dat ze wegkwamen. En dat doen/deden ze ook. Ze gingen/gaan weg en dan gaan ze weer terug. En waarom? Dat is dus waar die boekenplanken vol over zijn geschreven en waarom er zo wordt gehamerd op het melden van huiselijk geweld. Dat is waarom de overheid er hele campagnes aan wijdt en waarom mannen die geweldadig zijn cursussen krijgen aangeboden.
Slaan mag niet, vernederen ook niet, onderdrukken niet, isoleren, het mag niet maar het gebeurt wel en dat is iets wat niet zomaar ophoudt, ook niet met een ander geluid. Het is al heel fijn dat we er nu, bijvoorbeeld hier over kunnen praten, met elkaar en met anderen, op een forum.
Het spijt me dat ik het zeg maar ik proef een bepaald dedain uit jouw postinge en die van Tangerine, dat van 'mij gebeurt dat niet en degenen die het wel gebeurt moet daar zelf maar wat aan doen'. Nou, dat is bekend hoor. Ik kreeg niet eens hulp van de politie want mijn 'geval' speelde in een tijd dat er eerst iets ernstigs moest gebeuren alvorens men in actie kwam. Pas de laaste jaren dringt door tot aan de overheid toe dat niet alleen domme, simpele, kansloze vrouwen met mannen zitten die slaan of psychologisch geweldadig zijn, ook succesvolle en intelligente vrouwen overkomt het.
zondag 6 januari 2008 om 16:37
quote:zonlicht2 schreef op 06 januari 2008 @ 15:39:
[...]
En wat heb je dan bijgeleerd Kreeft? Daar ben ik wel heel benieuwd naar. Misschien dat je toch nog wel even hierop wil reageren in het andere topic
Zonlicht, het eerste wat ik niet beseft had, is dat er hier een soort vangnet is, wat reageert op dit soort topics. Als je teruggaat naar het begin van dit topic, was ik de 2de reaktie, en het leek me, dat het niet verkeerd was om te reageren. Met die wetenschap van het vangnet, had ik misschien wel niet gereageerd. Ik heb geen spijt van mijn reakties, maar met de wetenschap van nu had ik waarschijnlijk niet gereageerd. Ik vind dat vangnet trouwens hardstikke goed.
Ik leg niet de verantwoordelijkheid bij de TO en RP, maar alleen zij kunnen iets aan hun situatie veranderen. Ik weet nu dat dit een opmerking is die zeer gevoelig ligt, maar goed dat is mijn overtuiging. Ik weet ook dat advies averechts kan werken, en dat begrip opbrengen beter kan werken. Een onderdeel van het advies, ligt extra gevoelig, ik snap nu ook waarom, omdat dat meestal nog het enige echte bindmiddel is binnen de relatie. Ik heb wat dingen opgeschreven, die misschien van nut kunnen zijn, ik besef dat het ook heel zakelijk en therapeutisch klinkt. En het is makkelijk om neer te schrijven vanaf de zijlijn. Naar mijn ervaring, zitten er onderdelen in die van nut kunnen zijn. Het vervelende is natuurlijk, als je advies niet volgt, dat dat dan ook het gevoel kan geven dat je fout zit, of ergens voor verantwoordelijk bent, terwijl dat absoluut niet zo is.
Ook heb ik geleerd dat het onderwerp heel gevoelig ligt. Ik heb een gedeelte "oogkleppen .." gelezen, en daar wordt de begrip benadering gevolgd. Dat is ook een reden waarom ik daar niet reageer, want ik vind dat niet op zijn plaats. Gezien de heftige reakties, heb ik mijn twijfels of inhoudelijk mijn reakties iets toevoegen. Vandaar dat ik enige reserve nu heb, om te reageren. Ik wil hier geen punten scoren, hoogstens een ander geluid laten horen. Ik kan best wel kritiek verdragen, maar ik wil geen mensen onnodig kwetsen. Dus als ik denk dat ik iemand zou kunnen kwetsen, reageer ik niet meer op hem of haar. Groetjes kreeft.
[...]
En wat heb je dan bijgeleerd Kreeft? Daar ben ik wel heel benieuwd naar. Misschien dat je toch nog wel even hierop wil reageren in het andere topic
Zonlicht, het eerste wat ik niet beseft had, is dat er hier een soort vangnet is, wat reageert op dit soort topics. Als je teruggaat naar het begin van dit topic, was ik de 2de reaktie, en het leek me, dat het niet verkeerd was om te reageren. Met die wetenschap van het vangnet, had ik misschien wel niet gereageerd. Ik heb geen spijt van mijn reakties, maar met de wetenschap van nu had ik waarschijnlijk niet gereageerd. Ik vind dat vangnet trouwens hardstikke goed.
Ik leg niet de verantwoordelijkheid bij de TO en RP, maar alleen zij kunnen iets aan hun situatie veranderen. Ik weet nu dat dit een opmerking is die zeer gevoelig ligt, maar goed dat is mijn overtuiging. Ik weet ook dat advies averechts kan werken, en dat begrip opbrengen beter kan werken. Een onderdeel van het advies, ligt extra gevoelig, ik snap nu ook waarom, omdat dat meestal nog het enige echte bindmiddel is binnen de relatie. Ik heb wat dingen opgeschreven, die misschien van nut kunnen zijn, ik besef dat het ook heel zakelijk en therapeutisch klinkt. En het is makkelijk om neer te schrijven vanaf de zijlijn. Naar mijn ervaring, zitten er onderdelen in die van nut kunnen zijn. Het vervelende is natuurlijk, als je advies niet volgt, dat dat dan ook het gevoel kan geven dat je fout zit, of ergens voor verantwoordelijk bent, terwijl dat absoluut niet zo is.
Ook heb ik geleerd dat het onderwerp heel gevoelig ligt. Ik heb een gedeelte "oogkleppen .." gelezen, en daar wordt de begrip benadering gevolgd. Dat is ook een reden waarom ik daar niet reageer, want ik vind dat niet op zijn plaats. Gezien de heftige reakties, heb ik mijn twijfels of inhoudelijk mijn reakties iets toevoegen. Vandaar dat ik enige reserve nu heb, om te reageren. Ik wil hier geen punten scoren, hoogstens een ander geluid laten horen. Ik kan best wel kritiek verdragen, maar ik wil geen mensen onnodig kwetsen. Dus als ik denk dat ik iemand zou kunnen kwetsen, reageer ik niet meer op hem of haar. Groetjes kreeft.
zondag 6 januari 2008 om 16:43
quote:eleonora schreef op 06 januari 2008 @ 16:31:
Het spijt me dat ik het zeg maar ik proef een bepaald dedain uit jouw postinge en die van Tangerine, dat van 'mij gebeurt dat niet en degenen die het wel gebeurt moet daar zelf maar wat aan doen'.Ik zeg niet dat mij dit niet kan overkomen. Ik heb er geen ervaring mee en ik kan me weinig voorstellen bij het blijven hangen in zo'n relatie. (In hun openingsbericht geven veel vrouwen zelf nota bene een haarscherpe analyse van de situatie.) Dat zeg ik eerlijk, ik zeg er ook bij dat dat mijn opvatting is. Die is net zo legitiem als die van jou en die van andere forumdeelnemers.
Het spijt me dat ik het zeg maar ik proef een bepaald dedain uit jouw postinge en die van Tangerine, dat van 'mij gebeurt dat niet en degenen die het wel gebeurt moet daar zelf maar wat aan doen'.Ik zeg niet dat mij dit niet kan overkomen. Ik heb er geen ervaring mee en ik kan me weinig voorstellen bij het blijven hangen in zo'n relatie. (In hun openingsbericht geven veel vrouwen zelf nota bene een haarscherpe analyse van de situatie.) Dat zeg ik eerlijk, ik zeg er ook bij dat dat mijn opvatting is. Die is net zo legitiem als die van jou en die van andere forumdeelnemers.
zondag 6 januari 2008 om 16:52
Ook ik zeg nergens dat het mij niet kán overkomen, ik zeg alleen dat ik hóóp dat het me niet overkomt en dat ik inderdaad hard wegren vér voordat ik in een situatie zit waarin ik geslagen wordt door mijn vriend - en dat nog goedpraat ook.
Eleonora, ik weet dat het ook succesvolle, intelligente vrouwen overkomt. En ik weet ook dat er vroeger nauwelijks aandacht aan werd besteed en dat dat iets is van de laatste jaren. Maar hoe je het ook bekijkt, je móet er ook zelf wat aan doen. Je kunt daar tegenwoordig gelukkig betere hulp bij krijgen dan vroeger, maar je móet zelf die stap zetten weg te gaan bij iemand, aangifte te doen, hulp te zoeken, het te vertellen aan anderen. Nogmaals, je bent wel verantwoordelijk voor je eigen leven. En zelfs als je vriendin of je buurvrouw zelf bedenkt dat het misschien niet goed gaat in de relatie en de politie inligt, dan nóg ligt het bij jou om wat te doen: namelijk toe te geven dat je mishandelt wordt, en vertellen dat je hulp wilt. Want hoe graag je de verantwoordelijkheid voor je leven ook bij anderen neer zou willen leggen, die ligt uiteindelijk bij jezelf! Het is jóuw leven dat wordt verpést door zo'n agressieve vent. En dat hoef je niet te pikken! Je bent beter dan dat! Maar zeggen dat het stiekem zo'n lieve man is, bij hem blijven en geen moeite doen iets aan je relatie te veranderen óf weg te gaan, dat helpt je niet! En dáár heb je alleen jezelf mee uiteindelijk.
Eleonora, ik weet dat het ook succesvolle, intelligente vrouwen overkomt. En ik weet ook dat er vroeger nauwelijks aandacht aan werd besteed en dat dat iets is van de laatste jaren. Maar hoe je het ook bekijkt, je móet er ook zelf wat aan doen. Je kunt daar tegenwoordig gelukkig betere hulp bij krijgen dan vroeger, maar je móet zelf die stap zetten weg te gaan bij iemand, aangifte te doen, hulp te zoeken, het te vertellen aan anderen. Nogmaals, je bent wel verantwoordelijk voor je eigen leven. En zelfs als je vriendin of je buurvrouw zelf bedenkt dat het misschien niet goed gaat in de relatie en de politie inligt, dan nóg ligt het bij jou om wat te doen: namelijk toe te geven dat je mishandelt wordt, en vertellen dat je hulp wilt. Want hoe graag je de verantwoordelijkheid voor je leven ook bij anderen neer zou willen leggen, die ligt uiteindelijk bij jezelf! Het is jóuw leven dat wordt verpést door zo'n agressieve vent. En dat hoef je niet te pikken! Je bent beter dan dat! Maar zeggen dat het stiekem zo'n lieve man is, bij hem blijven en geen moeite doen iets aan je relatie te veranderen óf weg te gaan, dat helpt je niet! En dáár heb je alleen jezelf mee uiteindelijk.
zondag 6 januari 2008 om 17:01
Wanda, hoe legitiem die mening ook is, het voegt weinig toe aan een discussie als deze. Als je goed de openingsposts van de vrouwen, waar we het over hebben, leest, dan lees je dat het in negen van de tien gevallen gaat om vrouwen die werkelijk al jaren in zo'n relatie zitten. Je kunt dan wel wensen dat vrouwen maken dat ze wegkomen als het een keer misgaat, in de meeste gevallen doen ze dat dus niet en komen ze pas praten als ze er écht niet meer tegenkunnen of als ze zelf geaccepteerd hebben dat hun droomprins in feite een kwaadaardige kikker is.
Het is voor jou te hopen dat je niet in zo'n relatie blijft hangen, nooit. De verhalen van anderen en van mezelf laten mij in ieder geval zien dat de bewustwording over de situatie waar je je in bevind m.b.t. een relatie als waar we het over hebben, vaak langer de tijd nodig heeft dan een paar maanden. Jammer genoeg.
Het is voor jou te hopen dat je niet in zo'n relatie blijft hangen, nooit. De verhalen van anderen en van mezelf laten mij in ieder geval zien dat de bewustwording over de situatie waar je je in bevind m.b.t. een relatie als waar we het over hebben, vaak langer de tijd nodig heeft dan een paar maanden. Jammer genoeg.
zondag 6 januari 2008 om 17:05
Eleonora, je slaat de spijker op z'n kop. Ik heb me vandaag inderdaad lopen afvragen of dit topic nog voldoende aansluit bij het probleem dat ik ervaar. Het is erg gericht op fysiek en verbaal geweld en hoewel ik begrijp dat sommige dat in mijn verhaal teruglezen, voelt het voor mij niet alsof mijn situatie ernstig genoeg is om onder die noemer te passen.
Misschien ben ik nu ook wel zo'n vrouw met oogkleppen en zien jullie me op een dag terug op het oogkleppen-topic. Maar voor mij voelt het nog wel als oplosbaar probleem, ik heb het idee dat ik een andere aanpak moet proberen. En mijn vriend betekent genoeg voor mij om dat te willen, zet er ook nog teveel tegenover om te overwegen nu te stoppen.
Toch heb ik een aantal goede adviezen gekregen, om grenzen aan te geven, om aan mezelf te werken, misschien zelf hulp te zoeken als hij niet mee wil. Ik wil het idee hebben dat ik er alles aan heb gedaan voordat ik ooit beslis te vertrekken. Ook het verhaal dat Kreeft heeft geschreven biedt een aantal handvaten voor mij om verder te kunnen.
Ik wil iedereen bedanken die met me mee heeft gedacht en geprobeerd heeft me verder te helpen. Ik heb alles opgeslagen op de computer en zal nog regelmatig alles nalezen.
Hoe het uiteindelijk zal aflopen, de tijd zal het leren. In 1 ding kan ik jullie geruststellen, als er ooit klappen vallen ben ik wel direct weg. Dat heb ik met mezelf afgesproken en ik blijf trouw aan mezelf.
Misschien ben ik nu ook wel zo'n vrouw met oogkleppen en zien jullie me op een dag terug op het oogkleppen-topic. Maar voor mij voelt het nog wel als oplosbaar probleem, ik heb het idee dat ik een andere aanpak moet proberen. En mijn vriend betekent genoeg voor mij om dat te willen, zet er ook nog teveel tegenover om te overwegen nu te stoppen.
Toch heb ik een aantal goede adviezen gekregen, om grenzen aan te geven, om aan mezelf te werken, misschien zelf hulp te zoeken als hij niet mee wil. Ik wil het idee hebben dat ik er alles aan heb gedaan voordat ik ooit beslis te vertrekken. Ook het verhaal dat Kreeft heeft geschreven biedt een aantal handvaten voor mij om verder te kunnen.
Ik wil iedereen bedanken die met me mee heeft gedacht en geprobeerd heeft me verder te helpen. Ik heb alles opgeslagen op de computer en zal nog regelmatig alles nalezen.
Hoe het uiteindelijk zal aflopen, de tijd zal het leren. In 1 ding kan ik jullie geruststellen, als er ooit klappen vallen ben ik wel direct weg. Dat heb ik met mezelf afgesproken en ik blijf trouw aan mezelf.
zondag 6 januari 2008 om 17:06
Tangerine, ik vind je een lief mens en ik snap wat je bedoelt en je hebt, net zoals Wanda, gelijk in wat je zegt. De praktijk en de theorie liggen in deze relatiegevallen helaas mijlenver uit elkaar.
Waarom dat zo is, ik heb er wel mijn gedachten over maar het voert te ver om die hier neer te zetten, ik heb me sufgelezen over het onderwerp, juist omdat ik het zelf wil begrijpen. Want wáárom, wáárom in he-mels-naam, heb ik Eelonora, van de Beo, die de wereld voor zich had openliggen, me zoveel jaren laten kleineren en vernederen, slaan en misbuiken? Waarom heb ik dingen gedaan die ik me nu niet meer voor kan stellen? Heb ik keuzes gemaakt waarover ik me nog regelmatig mijn hoofd breek?
Inmiddels weet ik het wel maar het heeft me jaren gekost om het te begrijpen en eerlijk is eerlijk, ik kan het nog steeds niet goed aanvaarden.
En nu ga ik fijn even lekker in mijn kussen janken.
Waarom dat zo is, ik heb er wel mijn gedachten over maar het voert te ver om die hier neer te zetten, ik heb me sufgelezen over het onderwerp, juist omdat ik het zelf wil begrijpen. Want wáárom, wáárom in he-mels-naam, heb ik Eelonora, van de Beo, die de wereld voor zich had openliggen, me zoveel jaren laten kleineren en vernederen, slaan en misbuiken? Waarom heb ik dingen gedaan die ik me nu niet meer voor kan stellen? Heb ik keuzes gemaakt waarover ik me nog regelmatig mijn hoofd breek?
Inmiddels weet ik het wel maar het heeft me jaren gekost om het te begrijpen en eerlijk is eerlijk, ik kan het nog steeds niet goed aanvaarden.
En nu ga ik fijn even lekker in mijn kussen janken.
zondag 6 januari 2008 om 17:13
Succes Cappucino...
Wat je kan helpen is om op het moment van zo'n ruzie afstand te nemen van de woorden, hem te beschouwen als 'zichzelf niet'. Maakt het een stuk leefbaarder. Ik heb wel eens horen zeggen: stel jezelf een spiegel voor tussen hem en jezelf, en laat alles daardoor terugkaatsen naar de eigenaar.
Wat je kan helpen is om op het moment van zo'n ruzie afstand te nemen van de woorden, hem te beschouwen als 'zichzelf niet'. Maakt het een stuk leefbaarder. Ik heb wel eens horen zeggen: stel jezelf een spiegel voor tussen hem en jezelf, en laat alles daardoor terugkaatsen naar de eigenaar.
zondag 6 januari 2008 om 17:16
quote:eleonora schreef op 06 januari 2008 @ 17:01:
Wanda, hoe legitiem die mening ook is, het voegt weinig toe aan een discussie als deze.
En dat bepaal jij? Misschien moet je je eigen forum beginnen als je niet tegen andere meningen kunt?
quote:eleonora schreef op 06 januari 2008 @ 17:01:Het is voor jou te hopen dat je niet in zo'n relatie blijft hangen, nooit.Dat klinkt bijna kwaadaardig. Alsof je alle vrouwen een relatie met een gewelddadige man gunt omdat jij er een hebt meegemaakt.
Wanda, hoe legitiem die mening ook is, het voegt weinig toe aan een discussie als deze.
En dat bepaal jij? Misschien moet je je eigen forum beginnen als je niet tegen andere meningen kunt?
quote:eleonora schreef op 06 januari 2008 @ 17:01:Het is voor jou te hopen dat je niet in zo'n relatie blijft hangen, nooit.Dat klinkt bijna kwaadaardig. Alsof je alle vrouwen een relatie met een gewelddadige man gunt omdat jij er een hebt meegemaakt.
zondag 6 januari 2008 om 17:17
Leo, het is ook frustratie, onmacht, waaruit ik reageer. Ik vind het erg dat er zoveel vrouwen zijn die dit soort dingen doorstaan. (En zelfs al waren het er weinig, elke dame is er eentje teveel) Ik snáp het niet, ik zou willen dat het anders was.
Het enige wat je kunt doen is nu het positieve inzien denk ik maar - je zit nu in een andere situatie, en in de toekomst zul je het hopelijk dus ook anders doen allemaal. Je wist toen niet wat je nu wel weet.
Maar ik zou zo graag willen dat iedereen snapt dat ie meer waard is dan zo'n relatie. Je hoeft jezelf niet geweldig te vinden, je mag best onzeker zijn, je hebt natuurlijk je mindere kanten... maar je bent altijd meer waard dan dat. En ik vind het zo jammer dat zovelen dat niet zien....
Het enige wat je kunt doen is nu het positieve inzien denk ik maar - je zit nu in een andere situatie, en in de toekomst zul je het hopelijk dus ook anders doen allemaal. Je wist toen niet wat je nu wel weet.
Maar ik zou zo graag willen dat iedereen snapt dat ie meer waard is dan zo'n relatie. Je hoeft jezelf niet geweldig te vinden, je mag best onzeker zijn, je hebt natuurlijk je mindere kanten... maar je bent altijd meer waard dan dat. En ik vind het zo jammer dat zovelen dat niet zien....
zondag 6 januari 2008 om 17:19
Jesus Wanda, doe f normaal.
Voor de TO; ik heb geen wijze woorden, ik kan wel roepen dat je moet maken dat je wegkomt, maar daar heb je denk ik niet zoveel aan. Voor jou ook een knuffel. Daar heb je óók niks aan, dat weet ik wel.
Voor de TO; ik heb geen wijze woorden, ik kan wel roepen dat je moet maken dat je wegkomt, maar daar heb je denk ik niet zoveel aan. Voor jou ook een knuffel. Daar heb je óók niks aan, dat weet ik wel.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zondag 6 januari 2008 om 17:19
quote:cappuccino schreef op 06 januari 2008 @ 17:05:
voelt het voor mij niet alsof mijn situatie ernstig genoeg is om onder die noemer te passen.
Misschien ben ik nu ook wel zo'n vrouw met oogkleppen en zien jullie me op een dag terug op het oogkleppen-topic. Maar voor mij voelt het nog wel als oplosbaar probleem, ik heb het idee dat ik een andere aanpak moet proberen. En mijn vriend betekent genoeg voor mij om dat te willen, zet er ook nog teveel tegenover om te overwegen nu te stoppen.
Je kunt je ook afvragen wat jij voor je vriend betekent? Wat betekent het als een man zijn vriendin bewust kwetst en vernedert? Jij stelt blijkbaar je hele leven in dienst van zijn welzijn, het slagen van een relatie die, als je jouw berichten leest, aan alle kanten scheuren toont.
voelt het voor mij niet alsof mijn situatie ernstig genoeg is om onder die noemer te passen.
Misschien ben ik nu ook wel zo'n vrouw met oogkleppen en zien jullie me op een dag terug op het oogkleppen-topic. Maar voor mij voelt het nog wel als oplosbaar probleem, ik heb het idee dat ik een andere aanpak moet proberen. En mijn vriend betekent genoeg voor mij om dat te willen, zet er ook nog teveel tegenover om te overwegen nu te stoppen.
Je kunt je ook afvragen wat jij voor je vriend betekent? Wat betekent het als een man zijn vriendin bewust kwetst en vernedert? Jij stelt blijkbaar je hele leven in dienst van zijn welzijn, het slagen van een relatie die, als je jouw berichten leest, aan alle kanten scheuren toont.
zondag 6 januari 2008 om 17:19
quote:wanda_p schreef op 06 januari 2008 @ 17:16:
[...]
En dat bepaal jij? Misschien moet je je eigen forum beginnen als je niet tegen andere meningen kunt?
[...]
Dat klinkt bijna kwaadaardig. Alsof je alle vrouwen een relatie met een gewelddadige man gunt omdat jij er een hebt meegemaakt.
Ik kan bijzonder goed tegen de mening van een ander. Het emotioneert me, dat is alles. Ik geef mijn mening over jouw mening. Daar kun jij niet tegen blijkbaar.
Dat ik een andere vrouw zo'n relatie zou gunnen staat zo ver van de waarheid af dat het bijna van de wereld valt Wanda. Kwaadaardigheid past niet bij mij, jammer dat je het zo interpreteert.
[...]
En dat bepaal jij? Misschien moet je je eigen forum beginnen als je niet tegen andere meningen kunt?
[...]
Dat klinkt bijna kwaadaardig. Alsof je alle vrouwen een relatie met een gewelddadige man gunt omdat jij er een hebt meegemaakt.
Ik kan bijzonder goed tegen de mening van een ander. Het emotioneert me, dat is alles. Ik geef mijn mening over jouw mening. Daar kun jij niet tegen blijkbaar.
Dat ik een andere vrouw zo'n relatie zou gunnen staat zo ver van de waarheid af dat het bijna van de wereld valt Wanda. Kwaadaardigheid past niet bij mij, jammer dat je het zo interpreteert.
zondag 6 januari 2008 om 17:23
Tang, ik begrijp precies wat je bedoelt en die onmacht herken ik ook. Maar het is nu eenmaal zo dat het geen fuck helpt om alleen te roepen dat de TO weg moet bij die vent.
Zelfs de instanties die deze vrouwen helpen beseffen steeds meer dat je deze echtparen vaak beter samen 'aan kunt pakken'. Dus niet pats boem die vrouw weg, maar eerst kijken of ze er samen (met heel veel hulp) uit kunnen komen. Daar zijn goede ervaringen mee.
En mijn 1e reactie op zo'n vent is ook dat ie een laffe lul is en dat de wereld beter af is zonder hem. Maar wie ben ik? Ik ben niet de vrouw die ondanks alles van die man houdt, ik ben niet de moeder van zijn kind.
Zelfs de instanties die deze vrouwen helpen beseffen steeds meer dat je deze echtparen vaak beter samen 'aan kunt pakken'. Dus niet pats boem die vrouw weg, maar eerst kijken of ze er samen (met heel veel hulp) uit kunnen komen. Daar zijn goede ervaringen mee.
En mijn 1e reactie op zo'n vent is ook dat ie een laffe lul is en dat de wereld beter af is zonder hem. Maar wie ben ik? Ik ben niet de vrouw die ondanks alles van die man houdt, ik ben niet de moeder van zijn kind.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
