Relaties
alle pijlers
Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet
woensdag 21 mei 2008 om 22:54
Hoi allen,
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
Sinds pasen is mijn relatie uit, na acht jaar samen te zijn geweest.
En ik ben zo vreselijk verdrietig!
Ik word echt niet goed van mezelf, probeer me met andere dingen bezig te houden, m'n vriendinnen, zelfs een tijdelijke scharrel, maar niets werkt.
Afleiding helpt, maar zodra het avond is en ik ben alleen dan begint de ellende...
Hoe hebben jullie je verdriet verwerkt?
En hoe lang gaat dit duren?!!
woensdag 18 juni 2008 om 09:21
@ MG, ik word juist helemaal niet depri van dit forum.
Het helpt me juist.
Meiden die me uit de put helpen, ik die mensen uit hun dippie kan halen, en soms ook lachen om elkaar
Maar bovenal, het gevoel dat je niet alleen staat.
Dat het verdriet gedeeld wordt door mensen die precies hetzelfde voelen.
Goed zo Freebs, je bent lekker op weg volgens mij
het is precies wat je zegt, tuurlijk is het samen zijn met iemand geweldig, maar in ons eentje kunnen we het ook zeker leuk hebben!!!
En Listet...je klinkt goed vandaag!!!
Het helpt me juist.
Meiden die me uit de put helpen, ik die mensen uit hun dippie kan halen, en soms ook lachen om elkaar
Maar bovenal, het gevoel dat je niet alleen staat.
Dat het verdriet gedeeld wordt door mensen die precies hetzelfde voelen.
Goed zo Freebs, je bent lekker op weg volgens mij
het is precies wat je zegt, tuurlijk is het samen zijn met iemand geweldig, maar in ons eentje kunnen we het ook zeker leuk hebben!!!
En Listet...je klinkt goed vandaag!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 18 juni 2008 om 09:36
lieve lieve lieve,
mijn vriendje is ook verliefd geworden op een ander...
wij zijn inmiddels nu 7 jaar bij elkaar en hij is sinds december 2007 verliefd op een collega van hem.
nadat hij het haar verteld had heeft hij het uiteindelijk in april verteld. opzich kwam dit niet als een hele grote klap, dat heb je echt wel door. maar toch is het bijzonder pijnlijk! vooral omdat zij er wel van op de hoogt was en ik niet. maar goed, uiteindelijk in april heeft hij alles opgebiecht en heeft hij mij ALLE vragen laten stellen die ik maar wou weten...(van of hij met kus afsloot in een sms tot of ze echt gekust hadden(wat overigens niet gebeurt is, zegt ie) maar dat gevoel van machteloosheid, frustratie, en ellende is zo erg!
je zou het liefst dat meisje tegen de muur aan slaan (in mijn geval was het ook wel terecht omdat ze best bekend staat om iemand die er op kickt aandacht van jongens op te eisen die in een relatie zitten, bovendien heeft ze nadat hij had verteld dat hij gek op haar was, heeft zij nog meer toenadering gezocht, terwijl ze niets van hem wou behalve de aandacht. ze had hem zelfs mee gevraag om mee te gaan op stage een half jaar naar sint maarten...) maar dat helpt niet.
wij zijn nog samen, al heb ik geen idee hoe lang dat nog gaat duren, het is hels hier.
maar liefie, wat je vooral niet moet doen is hem jou verdriet laten zien, hem laten merken dat je hem terug wil of hem gaan claimen of stalken, ookal schreeuwt elke molecuul in je lijf dat je dat wel moet doen, daarmee jaag je hem alleen maar verder bij je weg.
het is een risico dat je neemt (dat doe ik namlijk ook op dit moment) ik stel me ontzettend onafhankelijk op, doe minder voor mijn vriend, denk minder om hem, doe lekker mijn eigen ding zonder te overleggen vraag hem niet eens meer waar hij heen gaat als ie savonds de deur uitgaat, maar zeg alleen doei! toen ik hier mee begon was ik heel bang dat hij dit alleen maar fijn zou vinden. maar mannen vinden dat niet fijn, ze schreeuwen om het hardst dat ze geen geclaim willen, maar zodra hun chick hen niet meer in die aandacht voorziet gaat het charmeoffensief open.
ik weet natuurlijk niet of dit bij jou toe te passen is, het enige dat ik je wil mee geven is, mocht je hem tegen komen tijdens het stappen, maak nog meer lol, kom je hem tegen met vriendinnen tijdens het shoppen zeg hoiii! en loop door. dan gaat hij vanzelf denken, shit wat is dit. zo niet, liefie hoe hard ook, maar dan verdien je echt beter! (net als ik eigenlijk beter verdien;))
met je verdriet, ik hoop dat je vriendinnen hebt die je alles 300x laten vertellen! maar wees vooral verdrietig! huil lekker als je dat wil, smijt met dingen, verbrand zijn foto, maak zn shirt kapot, doe gewoon lekker van die kansloze dingen, als jij je maar beter voelt!!!
kopop meis!! ook dit gaat voorbij!!
sterkte en liefs van Amy
mijn vriendje is ook verliefd geworden op een ander...
wij zijn inmiddels nu 7 jaar bij elkaar en hij is sinds december 2007 verliefd op een collega van hem.
nadat hij het haar verteld had heeft hij het uiteindelijk in april verteld. opzich kwam dit niet als een hele grote klap, dat heb je echt wel door. maar toch is het bijzonder pijnlijk! vooral omdat zij er wel van op de hoogt was en ik niet. maar goed, uiteindelijk in april heeft hij alles opgebiecht en heeft hij mij ALLE vragen laten stellen die ik maar wou weten...(van of hij met kus afsloot in een sms tot of ze echt gekust hadden(wat overigens niet gebeurt is, zegt ie) maar dat gevoel van machteloosheid, frustratie, en ellende is zo erg!
je zou het liefst dat meisje tegen de muur aan slaan (in mijn geval was het ook wel terecht omdat ze best bekend staat om iemand die er op kickt aandacht van jongens op te eisen die in een relatie zitten, bovendien heeft ze nadat hij had verteld dat hij gek op haar was, heeft zij nog meer toenadering gezocht, terwijl ze niets van hem wou behalve de aandacht. ze had hem zelfs mee gevraag om mee te gaan op stage een half jaar naar sint maarten...) maar dat helpt niet.
wij zijn nog samen, al heb ik geen idee hoe lang dat nog gaat duren, het is hels hier.
maar liefie, wat je vooral niet moet doen is hem jou verdriet laten zien, hem laten merken dat je hem terug wil of hem gaan claimen of stalken, ookal schreeuwt elke molecuul in je lijf dat je dat wel moet doen, daarmee jaag je hem alleen maar verder bij je weg.
het is een risico dat je neemt (dat doe ik namlijk ook op dit moment) ik stel me ontzettend onafhankelijk op, doe minder voor mijn vriend, denk minder om hem, doe lekker mijn eigen ding zonder te overleggen vraag hem niet eens meer waar hij heen gaat als ie savonds de deur uitgaat, maar zeg alleen doei! toen ik hier mee begon was ik heel bang dat hij dit alleen maar fijn zou vinden. maar mannen vinden dat niet fijn, ze schreeuwen om het hardst dat ze geen geclaim willen, maar zodra hun chick hen niet meer in die aandacht voorziet gaat het charmeoffensief open.
ik weet natuurlijk niet of dit bij jou toe te passen is, het enige dat ik je wil mee geven is, mocht je hem tegen komen tijdens het stappen, maak nog meer lol, kom je hem tegen met vriendinnen tijdens het shoppen zeg hoiii! en loop door. dan gaat hij vanzelf denken, shit wat is dit. zo niet, liefie hoe hard ook, maar dan verdien je echt beter! (net als ik eigenlijk beter verdien;))
met je verdriet, ik hoop dat je vriendinnen hebt die je alles 300x laten vertellen! maar wees vooral verdrietig! huil lekker als je dat wil, smijt met dingen, verbrand zijn foto, maak zn shirt kapot, doe gewoon lekker van die kansloze dingen, als jij je maar beter voelt!!!
kopop meis!! ook dit gaat voorbij!!
sterkte en liefs van Amy
woensdag 18 juni 2008 om 09:47
quote:Freebie schreef op 18 juni 2008 @ 09:10:
Nee malaysia girl...
Juist goed!!!
Maar het is ook wel heel belangrijk dat je niet te afhankelijk van hem bent..
Dat je zonder hem helemaal niets zo leuk vindt als met hem erbij ofzo, of als je leuke dingen doet met anderen dat je hem mist..
Weet niet of dat t geval is hoor, maar als jij zelf het idee hebt van nou ik heb ZELF ook een heel leuk leven, en hij is een hele belangrijke aanvulling daarop (niet respectloos maa met dat je wereld niet om hem draait maar om jezelf)
dan maak je het jezelf denk ook wat makkelijker en kun je soms afstand hebben waardoor het nog leuker is om hem te zien en andersom?
Misschien is dat een optie? Gewoon ook dingen voor jezelf blijven doen.
Anyways, veel succes en sterkte, t hoeft niet slecht af te lopen hoor
Daar ligt wel een probleem... ik richt me wel te veel op hem... mede ook doordat ik moeilijk contact maak met mensen heb ik weinig vrienden, dus kan ik niet snel afspreken met iemand. Heb wel weer iets meer contact met een vriendin, heb ik een paar keer met haar afgesproken, heb een schildercursus gedaan om iets voor mezelf te doen en mensen te leren kennen. Het is leuk als ik er ben, maar de cursus is afgelopen, geen contact meer met de mensen van daar. Zit te denken om in spetember een danscursus te doen... Ook om mensen te leren kennen, om iets voor mezelf op te bouwen...
Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik heel erg leuk vind om dingen met mijn vriend te doen. Denk vaak aan hem als ik niet bij hem ben.
Ben ik ook heel erg bezig met of ik therapie zal nemen.... gewoon om sterker in mijn schoenen te komen te staan, mocht het toch uitgaan, dat mijn hele wereld niet instort.... dat ik leer beter naar mijn eigen gevoel te luisteren en makkelijker contacten leer leggen..... Maar heb niet echt zin in PRAAT therapie (met veel analyses over jeugd, en hoe het zo gekomen is), ben op zoek naar een meer praktische therapie: dit is het probleem waar ik mee zit, wat zijn mogelijke oplossingen of strategieen om daar vanaf te komen of beter mee te leren omgaan. Heb gelezen over haptotherapie, of mss beginnen met mediteren (heb een interessaant artikel daarover gelezen)....
Nee malaysia girl...
Juist goed!!!
Maar het is ook wel heel belangrijk dat je niet te afhankelijk van hem bent..
Dat je zonder hem helemaal niets zo leuk vindt als met hem erbij ofzo, of als je leuke dingen doet met anderen dat je hem mist..
Weet niet of dat t geval is hoor, maar als jij zelf het idee hebt van nou ik heb ZELF ook een heel leuk leven, en hij is een hele belangrijke aanvulling daarop (niet respectloos maa met dat je wereld niet om hem draait maar om jezelf)
dan maak je het jezelf denk ook wat makkelijker en kun je soms afstand hebben waardoor het nog leuker is om hem te zien en andersom?
Misschien is dat een optie? Gewoon ook dingen voor jezelf blijven doen.
Anyways, veel succes en sterkte, t hoeft niet slecht af te lopen hoor
Daar ligt wel een probleem... ik richt me wel te veel op hem... mede ook doordat ik moeilijk contact maak met mensen heb ik weinig vrienden, dus kan ik niet snel afspreken met iemand. Heb wel weer iets meer contact met een vriendin, heb ik een paar keer met haar afgesproken, heb een schildercursus gedaan om iets voor mezelf te doen en mensen te leren kennen. Het is leuk als ik er ben, maar de cursus is afgelopen, geen contact meer met de mensen van daar. Zit te denken om in spetember een danscursus te doen... Ook om mensen te leren kennen, om iets voor mezelf op te bouwen...
Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik heel erg leuk vind om dingen met mijn vriend te doen. Denk vaak aan hem als ik niet bij hem ben.
Ben ik ook heel erg bezig met of ik therapie zal nemen.... gewoon om sterker in mijn schoenen te komen te staan, mocht het toch uitgaan, dat mijn hele wereld niet instort.... dat ik leer beter naar mijn eigen gevoel te luisteren en makkelijker contacten leer leggen..... Maar heb niet echt zin in PRAAT therapie (met veel analyses over jeugd, en hoe het zo gekomen is), ben op zoek naar een meer praktische therapie: dit is het probleem waar ik mee zit, wat zijn mogelijke oplossingen of strategieen om daar vanaf te komen of beter mee te leren omgaan. Heb gelezen over haptotherapie, of mss beginnen met mediteren (heb een interessaant artikel daarover gelezen)....
woensdag 18 juni 2008 om 09:48
Hai Summerdance,
Je hebt helemaal gelijk dat dit helpt, te lezen van anderen hoe ze ermee omgaan en elkaar te steunen maakt de pijn minder eenzaam.
Ikzelf dacht dat het weer helemaal ging om er dit weekend achter te komen dat dat niet zo is, bam! in your face..
Ik mis denk ik hém niet meer zo maar wel een maatje, een partner. Heb het idee dat veel te veel van mijn zelfvertrouwen leunde op mijn relatie en dat ik veel in te halen heb.
Toch vind ik het heel moeilijk om gewoon de hoop op te vatten en bezig te gaan met mezelf. Ik krijg die rotopmerkingen die hij maakte nadat het uit was niet uit mijn kop.
En die oude versie van hem, was het dan vijf jaar lang allemaal gespeeld? Hij zegt dat dat zo is maar dat kan ik haast niet geloven.
Waarom houd ik nog van iemand die totaal niet meer van mij houdt? Ik haat mezelf erom.. Maar.. ik ga door! Ik ga straks gewoon naar die sportschool. pfff.. het blijft moeilijk..
Sterkte iedereen!
@MG; wat fijn dat hij nog hoop heeft!
Eef
Je hebt helemaal gelijk dat dit helpt, te lezen van anderen hoe ze ermee omgaan en elkaar te steunen maakt de pijn minder eenzaam.
Ikzelf dacht dat het weer helemaal ging om er dit weekend achter te komen dat dat niet zo is, bam! in your face..
Ik mis denk ik hém niet meer zo maar wel een maatje, een partner. Heb het idee dat veel te veel van mijn zelfvertrouwen leunde op mijn relatie en dat ik veel in te halen heb.
Toch vind ik het heel moeilijk om gewoon de hoop op te vatten en bezig te gaan met mezelf. Ik krijg die rotopmerkingen die hij maakte nadat het uit was niet uit mijn kop.
En die oude versie van hem, was het dan vijf jaar lang allemaal gespeeld? Hij zegt dat dat zo is maar dat kan ik haast niet geloven.
Waarom houd ik nog van iemand die totaal niet meer van mij houdt? Ik haat mezelf erom.. Maar.. ik ga door! Ik ga straks gewoon naar die sportschool. pfff.. het blijft moeilijk..
Sterkte iedereen!
@MG; wat fijn dat hij nog hoop heeft!
Eef
woensdag 18 juni 2008 om 10:02
@ Summer, klink dan goed, maar mijn hoofd gaat van... zal ik zondag wel mee gaan of niet mee gaan. Ik heb absoluut geen zin om hem tegen het lijf te lopen, maar ik heb ook zoiets van je gaat met niet wegpesten.
Maar om me helemaal goed in mijn vel te voelen. Trek ik dat leuke t-shirt aan met iets teveel decollete, mijn nieuwe spijkerbroek, mijn nieuwe marlies dekkers met bandje om de nek en vooral mijn zonnenbril zodat hij vooral niet in mijn ogen kan kijken. En daarboven op vooral negeren.... Misschien moet ik een sticker op mijn helm plakken... if you can read this the asshole felt off....
Want ik geloof dat Amy gelijk heeft: als je ze compleet negeert dan willen ze wel de aandacht. Want het is grappig ze willen een onafhankelijke vrouw maar kunnen daar niet mee om gaan.
Maar dames ik heb nog geen data gehoord welke dag gaat het worden voor de borrel ergens in het land.
Maar om me helemaal goed in mijn vel te voelen. Trek ik dat leuke t-shirt aan met iets teveel decollete, mijn nieuwe spijkerbroek, mijn nieuwe marlies dekkers met bandje om de nek en vooral mijn zonnenbril zodat hij vooral niet in mijn ogen kan kijken. En daarboven op vooral negeren.... Misschien moet ik een sticker op mijn helm plakken... if you can read this the asshole felt off....
Want ik geloof dat Amy gelijk heeft: als je ze compleet negeert dan willen ze wel de aandacht. Want het is grappig ze willen een onafhankelijke vrouw maar kunnen daar niet mee om gaan.
Maar dames ik heb nog geen data gehoord welke dag gaat het worden voor de borrel ergens in het land.
woensdag 18 juni 2008 om 10:13
@Eef: Goed dat je naar de sportschool gaat.... Kun je je nog herinneren dat je hem nog niet kende? Was je toen gelukkig? Wel toch?
@Malaysiangirl: Tsja ik denk dat dat wel echt heel belangrijk is hoor meis, dat je ook een eigen leven hebt... Goed dat je er aan werkt!
Vind je het moeilijk om contact te maken? Je doet het hier ook...Dus je kan het wel!
Heb je vroeger wel vriendinnetjes gehad dan?
Het is gewoon heel belangrijk dat je weet dat je het waard bent! (wat dan?) ja nou gewoon, dat je het waard bent om hier te zijn, dat je gewoon lekker je eigen ding doet en de kracht vanuit jezelf haalt.
Is wel makkelijk gezegd maar persoonlijk heb ik die kracht nu wel! Ik hoef ten eerste niets van iemand te pikken, als ze mij omlaag willen halen dan doen ze dat lekker maar mij hebben ze er niet mee!
Hadden ze wel hoor natuurlijk...Maar ik ben erachter gekomen dat als je je laat beinvloeden door wat iedereen vindt, dat je dan wel ter plekke in een grafkist kan gaan liggen.
Pff iedereen die hun mening loopt te verkondigen: ik zeg gewoon VOORAL DOEN.
Ehh waar wa sik ook alweer? Even afgedwaald..
Kweet t niet meer..
@Malaysiangirl: Tsja ik denk dat dat wel echt heel belangrijk is hoor meis, dat je ook een eigen leven hebt... Goed dat je er aan werkt!
Vind je het moeilijk om contact te maken? Je doet het hier ook...Dus je kan het wel!
Heb je vroeger wel vriendinnetjes gehad dan?
Het is gewoon heel belangrijk dat je weet dat je het waard bent! (wat dan?) ja nou gewoon, dat je het waard bent om hier te zijn, dat je gewoon lekker je eigen ding doet en de kracht vanuit jezelf haalt.
Is wel makkelijk gezegd maar persoonlijk heb ik die kracht nu wel! Ik hoef ten eerste niets van iemand te pikken, als ze mij omlaag willen halen dan doen ze dat lekker maar mij hebben ze er niet mee!
Hadden ze wel hoor natuurlijk...Maar ik ben erachter gekomen dat als je je laat beinvloeden door wat iedereen vindt, dat je dan wel ter plekke in een grafkist kan gaan liggen.
Pff iedereen die hun mening loopt te verkondigen: ik zeg gewoon VOORAL DOEN.
Ehh waar wa sik ook alweer? Even afgedwaald..
Kweet t niet meer..
woensdag 18 juni 2008 om 10:15
Even afreageren meiden
Zo, dat lucht op.. Zit ik gisteravond met een paar goeie vriendinnetjes op het terras van een niet nader te noemen etablissement aan het strand waar hij nog nooooooooooooooit is geweest en, jullie raden het vast al, hij was daar ineens ook.
Toen ik buiten ging zitten meende ik binnen een glimp van een vriendje van hem te zien en die heeft hem volgens mij gebeld ofzo. Toen hij binnenkwam had hij ook nog het lef om mij en mijn vriendinnen te zoenen, of er niets aan de hand was!! Wat een eikel
Maar goed, tien kniebuigingen en een paar keer diep ademhalen verder, gaat het nu wel weer. Ik ben niet helemaal bij gelezen, maar bij een aantal van ons lijkt toch de rode draad dat we tegen beter weten in niet los kunnen laten. Ik moet alsmaar denken aan een nummer van Bonnie Raitt. Weet niet hoe het heet maar ken zo langzamerhand wel het refrein uit mijn hoofd
I can't make you love me if you don't
I can't make your heart feel something it won't
En zo verder dus.. Het dekt volgens mij de hele lading, wij kunnen nog zo graag willen dat onze weg en die van het object van onze affectie parallel lopen, maar we kunnen dat niet dwingen. Hoe harder we ons best doen, hoe zwaarder ons verlies. Soms moet je net als Winnie de Poeh de dingen gewoon nemen zoals ze komen en je laten meevoeren op de stroom van gebeurtenissen. Dat is niet gemakkelijk, maar ik geloof sterk dat alles wat wij in ons leven meemaken een reden heeft. Ik ben er van overtuigd dat ik groei door wat me nu overkomt. Dat bedoel ik niet eng, zweverig of fatalistisch, maar ik probeer ondanks dat mijn hele lijf soms pijn doet van verdriet niet te blijven hangen in dit gevoel. Ik ben ik, en ik ik ben niet dit gevoel. Ik vecht er niet tegen, maar ik probeer te accepteren dat het er nu gewoon is, zonder dat het me in zijn macht krijgt. Verzet tegen de dingen die je overkomen heeft geen zin, en als je je alsmaar blijft afvragen waarom jou dit nu overkomt word je ook niet gelukkig. Wat ons nu overkomt is niet onze schuld, wij hebben niets verkeerd gedaan. We hebben ooit een keuze gemaakt en misschien was die keuze op dat moment in ons leven wel helemaal niet zo verkeerd. Maar nu werkt het niet meer. Nu wordt het tijd dat we andere keuzes maken. Begrijpen jullie waar ik heen wil? Het gaat er niet meer om dat hij zijn keuze moet bijstellen, het gaat er om dat wij gaan kiezen. Voor onszelf welteverstaan. Wij zijn mooie, volwassen, intelligente vrouwen en de wereld ligt aan onze voeten.
Moeilijk hoor, om in woorden te vatten wat ik bedoel, maar ik hoop dat jullie een klein vonkje meepakken van wat ik bedoel.
Natuurlijk mag je verdriet hebben, laat het maar komen. Het slijt echt, want alles gaat over en ik meen een wijze opmerking van Summer gelezen te hebben.. "aan liefdesverdriet is nog nooit iemand doodgegaan"
Dikke kus en maak er een mooie dag van,
Sanne
Zo, dat lucht op.. Zit ik gisteravond met een paar goeie vriendinnetjes op het terras van een niet nader te noemen etablissement aan het strand waar hij nog nooooooooooooooit is geweest en, jullie raden het vast al, hij was daar ineens ook.
Toen ik buiten ging zitten meende ik binnen een glimp van een vriendje van hem te zien en die heeft hem volgens mij gebeld ofzo. Toen hij binnenkwam had hij ook nog het lef om mij en mijn vriendinnen te zoenen, of er niets aan de hand was!! Wat een eikel
Maar goed, tien kniebuigingen en een paar keer diep ademhalen verder, gaat het nu wel weer. Ik ben niet helemaal bij gelezen, maar bij een aantal van ons lijkt toch de rode draad dat we tegen beter weten in niet los kunnen laten. Ik moet alsmaar denken aan een nummer van Bonnie Raitt. Weet niet hoe het heet maar ken zo langzamerhand wel het refrein uit mijn hoofd
I can't make you love me if you don't
I can't make your heart feel something it won't
En zo verder dus.. Het dekt volgens mij de hele lading, wij kunnen nog zo graag willen dat onze weg en die van het object van onze affectie parallel lopen, maar we kunnen dat niet dwingen. Hoe harder we ons best doen, hoe zwaarder ons verlies. Soms moet je net als Winnie de Poeh de dingen gewoon nemen zoals ze komen en je laten meevoeren op de stroom van gebeurtenissen. Dat is niet gemakkelijk, maar ik geloof sterk dat alles wat wij in ons leven meemaken een reden heeft. Ik ben er van overtuigd dat ik groei door wat me nu overkomt. Dat bedoel ik niet eng, zweverig of fatalistisch, maar ik probeer ondanks dat mijn hele lijf soms pijn doet van verdriet niet te blijven hangen in dit gevoel. Ik ben ik, en ik ik ben niet dit gevoel. Ik vecht er niet tegen, maar ik probeer te accepteren dat het er nu gewoon is, zonder dat het me in zijn macht krijgt. Verzet tegen de dingen die je overkomen heeft geen zin, en als je je alsmaar blijft afvragen waarom jou dit nu overkomt word je ook niet gelukkig. Wat ons nu overkomt is niet onze schuld, wij hebben niets verkeerd gedaan. We hebben ooit een keuze gemaakt en misschien was die keuze op dat moment in ons leven wel helemaal niet zo verkeerd. Maar nu werkt het niet meer. Nu wordt het tijd dat we andere keuzes maken. Begrijpen jullie waar ik heen wil? Het gaat er niet meer om dat hij zijn keuze moet bijstellen, het gaat er om dat wij gaan kiezen. Voor onszelf welteverstaan. Wij zijn mooie, volwassen, intelligente vrouwen en de wereld ligt aan onze voeten.
Moeilijk hoor, om in woorden te vatten wat ik bedoel, maar ik hoop dat jullie een klein vonkje meepakken van wat ik bedoel.
Natuurlijk mag je verdriet hebben, laat het maar komen. Het slijt echt, want alles gaat over en ik meen een wijze opmerking van Summer gelezen te hebben.. "aan liefdesverdriet is nog nooit iemand doodgegaan"
Dikke kus en maak er een mooie dag van,
Sanne
woensdag 18 juni 2008 om 10:17
woensdag 18 juni 2008 om 10:19
Weetje meiden wat ik ook wel denk....
Als je eenmaal weer een relatie hebt, en het is weer goed..
Hoe veel sorry hij ook zal zeggen....Denk dat je hem altijd een klootzak zal blijven vinden dus of het nog echt goed komt...
Volgens mij heb je dan op dat moment echt zoiets van: wat doe ik eigenlijk met die gozer? Het is best wel een klootzak...
Als je eenmaal weer een relatie hebt, en het is weer goed..
Hoe veel sorry hij ook zal zeggen....Denk dat je hem altijd een klootzak zal blijven vinden dus of het nog echt goed komt...
Volgens mij heb je dan op dat moment echt zoiets van: wat doe ik eigenlijk met die gozer? Het is best wel een klootzak...
woensdag 18 juni 2008 om 10:29
@ eef, ja dat wat je zegt is nou precies het probleem: wij hebben het idee dat wij om hun geven en zij niet om ons..
Terwijl stel hij zou je terug willen..Zou je hem dan echt nog terug nemen?
Naja ik denk ik niet iig... Geef mij maar een andere leuke lieve grappige aardige lekkere jongen/ man die mij WEL graag als de ware ziet!!
Terwijl stel hij zou je terug willen..Zou je hem dan echt nog terug nemen?
Naja ik denk ik niet iig... Geef mij maar een andere leuke lieve grappige aardige lekkere jongen/ man die mij WEL graag als de ware ziet!!
woensdag 18 juni 2008 om 10:30
Exact.. en dan verpest hij wel mijn hobby. En dat laat ik niet toe.
Ik ga ook niet omdat ik hem wil zien. De vorige keren had ik dat heel sterk, dat ik naar ride-outs ging omdat ik hem wilde zien. Het liefst leg ik nu spijkers voor zijn banden en zorg dat ze lek raken. Nee hij is degene met het probleem ik niet. Dat hij getrouwd is met de club maar niet weet wat hij met zijn minnares aan moet is zijn probleem niet de mijne.
Nu heb ik echt zoiets ik ga naar de ride-out omdat ik wil rijden, niet omdat ik hem wil zien. Kijk ik weet dat het kut wordt en dat ik toch zijn aandacht wil, maar aan de andere kant moet er keer door heen en er zijn nog genoeg andere leuke mensen waar ik ook plezier mee kan hebben.
Hij kan gewoon de stront inzakken..
Ik ga ook niet omdat ik hem wil zien. De vorige keren had ik dat heel sterk, dat ik naar ride-outs ging omdat ik hem wilde zien. Het liefst leg ik nu spijkers voor zijn banden en zorg dat ze lek raken. Nee hij is degene met het probleem ik niet. Dat hij getrouwd is met de club maar niet weet wat hij met zijn minnares aan moet is zijn probleem niet de mijne.
Nu heb ik echt zoiets ik ga naar de ride-out omdat ik wil rijden, niet omdat ik hem wil zien. Kijk ik weet dat het kut wordt en dat ik toch zijn aandacht wil, maar aan de andere kant moet er keer door heen en er zijn nog genoeg andere leuke mensen waar ik ook plezier mee kan hebben.
Hij kan gewoon de stront inzakken..
woensdag 18 juni 2008 om 10:32
@ Sanne...Mooie woorden!
Ja wat jij voelt kan ik helaas niet voelen maar ik kan indd wel een klein vonkje meepikken, en ik geloof dat we wel zo ongeveer hetzelfde voelen!
De keuze is aan onszelf! Wij kiezen er dus niet voor om te breken...Dat heeft hij gedaan..Maar nu kiezen we wel om niet te blijven hangen en door te gaan.
Iemand zei ook: iedereen kiest wat hem of haar hetmeest gelukkig maakt....
Daar zijn wij dus ook mee bezig...We go girls!
kussss xx freebs
Ja wat jij voelt kan ik helaas niet voelen maar ik kan indd wel een klein vonkje meepikken, en ik geloof dat we wel zo ongeveer hetzelfde voelen!
De keuze is aan onszelf! Wij kiezen er dus niet voor om te breken...Dat heeft hij gedaan..Maar nu kiezen we wel om niet te blijven hangen en door te gaan.
Iemand zei ook: iedereen kiest wat hem of haar hetmeest gelukkig maakt....
Daar zijn wij dus ook mee bezig...We go girls!
kussss xx freebs
woensdag 18 juni 2008 om 10:48
quote:Freebie schreef op 18 juni 2008 @ 10:13:
@Malaysiangirl: Tsja ik denk dat dat wel echt heel belangrijk is hoor meis, dat je ook een eigen leven hebt... Goed dat je er aan werkt!
Vind je het moeilijk om contact te maken? Je doet het hier ook...Dus je kan het wel!
Heb je vroeger wel vriendinnetjes gehad dan?
Het is gewoon heel belangrijk dat je weet dat je het waard bent! (wat dan?) ja nou gewoon, dat je het waard bent om hier te zijn, dat je gewoon lekker je eigen ding doet en de kracht vanuit jezelf haalt.
Is wel makkelijk gezegd maar persoonlijk heb ik die kracht nu wel! Ik hoef ten eerste niets van iemand te pikken, als ze mij omlaag willen halen dan doen ze dat lekker maar mij hebben ze er niet mee!
Hadden ze wel hoor natuurlijk...Maar ik ben erachter gekomen dat als je je laat beinvloeden door wat iedereen vindt, dat je dan wel ter plekke in een grafkist kan gaan liggen.
Pff iedereen die hun mening loopt te verkondigen: ik zeg gewoon VOORAL DOEN.
Ehh waar wa sik ook alweer? Even afgedwaald..
Kweet t niet meer..
Freebie, dank je voor je lieve woorden. Vind het idd moelilijk om contact te maken. Dat ik het hier wel doe.... tja, via mail en via dit forum kun je natuurlijk langer nadenken over wat je wil zeggen, face to face gaat dat wat lastiger en weet ik dus heel vaak niet wat ik moet zeggen, dus stil ben, waardoor andere mensen snel gaan denken dat ik saai ben (of dat denk ik dan weer dat zij dat denken..... waardoor ik helemaal niets meer weet te zeggen enz...)
Heb nu wel contact via internte met 2 meiden, maar vind het dan wel eng om af te spreken, want dat is toch weer heel anders dan mailcontact.
Had vroeger wel vriendinnetjes, ook tijdens studie. Maar dat bleek toch niet oprecht te zijn, denk ik. Ik ben naar de andere kant van het land verhuisd, dat vonden ze te ver ofzo, nooit meer wat van gehoord, wel uitgenodigd elke keer om huisje te komen bekijken of voor verjaardag, maar altijd o het allerlaatste moment afbellen. Toen had ik zoiets van "graag of niet", en dat bleek dus blijkbaar "niet" te zijn. Heb één vriendin, die ik van middelbare school ken, maar die heeft net ee kindje en getrouwd, dus weining tijd. En ik heb nog een vriend, die woont waar ik vandaan kom, dus die zie ik niet heel vaak. Hebben ook niet veel contact, maar als we elkaar zien is het meestal wel gezellig. Meer vrienden heb ik niet, triest eigenlijk.....
@Malaysiangirl: Tsja ik denk dat dat wel echt heel belangrijk is hoor meis, dat je ook een eigen leven hebt... Goed dat je er aan werkt!
Vind je het moeilijk om contact te maken? Je doet het hier ook...Dus je kan het wel!
Heb je vroeger wel vriendinnetjes gehad dan?
Het is gewoon heel belangrijk dat je weet dat je het waard bent! (wat dan?) ja nou gewoon, dat je het waard bent om hier te zijn, dat je gewoon lekker je eigen ding doet en de kracht vanuit jezelf haalt.
Is wel makkelijk gezegd maar persoonlijk heb ik die kracht nu wel! Ik hoef ten eerste niets van iemand te pikken, als ze mij omlaag willen halen dan doen ze dat lekker maar mij hebben ze er niet mee!
Hadden ze wel hoor natuurlijk...Maar ik ben erachter gekomen dat als je je laat beinvloeden door wat iedereen vindt, dat je dan wel ter plekke in een grafkist kan gaan liggen.
Pff iedereen die hun mening loopt te verkondigen: ik zeg gewoon VOORAL DOEN.
Ehh waar wa sik ook alweer? Even afgedwaald..
Kweet t niet meer..
Freebie, dank je voor je lieve woorden. Vind het idd moelilijk om contact te maken. Dat ik het hier wel doe.... tja, via mail en via dit forum kun je natuurlijk langer nadenken over wat je wil zeggen, face to face gaat dat wat lastiger en weet ik dus heel vaak niet wat ik moet zeggen, dus stil ben, waardoor andere mensen snel gaan denken dat ik saai ben (of dat denk ik dan weer dat zij dat denken..... waardoor ik helemaal niets meer weet te zeggen enz...)
Heb nu wel contact via internte met 2 meiden, maar vind het dan wel eng om af te spreken, want dat is toch weer heel anders dan mailcontact.
Had vroeger wel vriendinnetjes, ook tijdens studie. Maar dat bleek toch niet oprecht te zijn, denk ik. Ik ben naar de andere kant van het land verhuisd, dat vonden ze te ver ofzo, nooit meer wat van gehoord, wel uitgenodigd elke keer om huisje te komen bekijken of voor verjaardag, maar altijd o het allerlaatste moment afbellen. Toen had ik zoiets van "graag of niet", en dat bleek dus blijkbaar "niet" te zijn. Heb één vriendin, die ik van middelbare school ken, maar die heeft net ee kindje en getrouwd, dus weining tijd. En ik heb nog een vriend, die woont waar ik vandaan kom, dus die zie ik niet heel vaak. Hebben ook niet veel contact, maar als we elkaar zien is het meestal wel gezellig. Meer vrienden heb ik niet, triest eigenlijk.....
woensdag 18 juni 2008 om 11:06
Shit, type ik een heel bericht, is alles weg!!!
FF opnieuw.
@ Listet, niemand vraagt ook of je je hobby op wilt geven, je hoeft ook niet definitief te stoppen met de club ik denk alleen dat het nu nog te vers is.
Wat ik je steeds hoor zeggen is dit.
Ik trek mijn MD aan, ik zorg dat ik er zelfstandig uitzie, ik trek mijn mooiste topje aan enz enz.
Wat je dus eigenlijk de hele zaterdag aan het doen bent is jezelf een nekhernia draaien.
Kijkt hij, ziet hij me, ziet hij hoe geweldig ik eruit zie, hoe zelfstandig ik heb en ziet hij wat hij allemaal mist?
Lieverd, dat heeft toch niets met motorrijden te maken?
Geef jezelf een beetje tijd om te helen.
Die club loopt niet weg.
@ Sanne, wat klinkt je ondanks je vloek lekker positief.
ik zag je die kniebuigingen gewoon maken daar in die tent!
Ik geloof er ook wel in, go with the flow, we worden hier sterker van.
Liefs,Sum
FF opnieuw.
@ Listet, niemand vraagt ook of je je hobby op wilt geven, je hoeft ook niet definitief te stoppen met de club ik denk alleen dat het nu nog te vers is.
Wat ik je steeds hoor zeggen is dit.
Ik trek mijn MD aan, ik zorg dat ik er zelfstandig uitzie, ik trek mijn mooiste topje aan enz enz.
Wat je dus eigenlijk de hele zaterdag aan het doen bent is jezelf een nekhernia draaien.
Kijkt hij, ziet hij me, ziet hij hoe geweldig ik eruit zie, hoe zelfstandig ik heb en ziet hij wat hij allemaal mist?
Lieverd, dat heeft toch niets met motorrijden te maken?
Geef jezelf een beetje tijd om te helen.
Die club loopt niet weg.
@ Sanne, wat klinkt je ondanks je vloek lekker positief.
ik zag je die kniebuigingen gewoon maken daar in die tent!
Ik geloof er ook wel in, go with the flow, we worden hier sterker van.
Liefs,Sum
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 18 juni 2008 om 11:13
hai medeforummers,
het is fijn om te lezen dat er meer meiden zijn die door dezelfde hel heen gaan als ik, en ik hoop dan ook dat ik ook steun kan krijgen in het verwerken van mijn verdriet. Sinds 2 weken is mijn relatie van 5 jaar voorbij waarin we 3 jaar hebben samengewoond. Het huurhuis staat op zijn naam, dus hij blijft daar zitten.
Ik ben weer naar mijn ouders toe. Ze zijn heel lief voor me en helpen me daar waar nodig is, maar het doet zooooo f*cking veel pijn allemaal. Ik kan niet eten, slaap slecht in, ga naar bed met een kutgevoel en word er ook weer mee wakker, kan me niet concentreren, kan geen tv kijken, alle liedjes op de radio gaan over de liefde of hebben een andere boodschap die me raakt.... echt, ik voel me zo verdrietig. Zoals ik ook van andere forummers lees, de neiging om hem op te bellen/ smsen is er, de hoop dat het nog goed komt is er, ook al weet ik rationeel gezien dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
De laatste tijd van onze relatie ging het steeds minder. Achteraf gezien zie ik steeds meer signalen dat het een aflopende zaak was, maar gevoelsmatig kan ik het nu niet uit mijn hoofd zetten dat het idd beter is zo. Ons mooie huisje, onze gedeelde activiteiten, samen in bed liggen, tv kijken, samen wakker worden en ff knuffelen, alles is nu WEG.
Het laatste jaar van onze relatie is gebleken dat we beide steeds meer een eigen weg in zijn gegaan, en dat ik het toch wilde vasthouden, in de hoop dat het weer zo zou worden als vroeger. Ik heb geprobeerd om leuke dingen samen te gaan doen, om hem te verrassen, om weer SAMEN te zijn..... Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt door mijn spullen te pakken en te gaan. Maar het gevoel dat het echt over is komt binnen als een bom. Ik probeer afleiding te zoeken, maar dit lukt niet elke keer. Ik denk ook wel eens, goh, het is allemaal een boze droom, en straks word ik wakker en dan is alles weer goed. Maar de realiteit is bikkelhard.
Ik hoop dat ik mijzelf weer terug kan vinden en weer kan genieten van het leven, maar op dit moment voel ik me zo klein.
En het gekke is, overal hoor je liedjes waar je een herinnering an hebt, zie je kleffe stelletjes, hoor je over 'bewust single' zijn of juist over een supergelukkige relatie; alles om me heen lijkt nu in het teken te staan van de 'liefde'.
Het voelt alsof mijn keel wordt dichtgeknepen, alsof er een steen in mijn maag ligt, alsof ik 100 kilo op mijn schouders draag, alsof mijn hart in 1000 stukjes ligt.
En het doet zoveel pijn.....
hoe kom ik hier ooit overheen????
xxx Vera
het is fijn om te lezen dat er meer meiden zijn die door dezelfde hel heen gaan als ik, en ik hoop dan ook dat ik ook steun kan krijgen in het verwerken van mijn verdriet. Sinds 2 weken is mijn relatie van 5 jaar voorbij waarin we 3 jaar hebben samengewoond. Het huurhuis staat op zijn naam, dus hij blijft daar zitten.
Ik ben weer naar mijn ouders toe. Ze zijn heel lief voor me en helpen me daar waar nodig is, maar het doet zooooo f*cking veel pijn allemaal. Ik kan niet eten, slaap slecht in, ga naar bed met een kutgevoel en word er ook weer mee wakker, kan me niet concentreren, kan geen tv kijken, alle liedjes op de radio gaan over de liefde of hebben een andere boodschap die me raakt.... echt, ik voel me zo verdrietig. Zoals ik ook van andere forummers lees, de neiging om hem op te bellen/ smsen is er, de hoop dat het nog goed komt is er, ook al weet ik rationeel gezien dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
De laatste tijd van onze relatie ging het steeds minder. Achteraf gezien zie ik steeds meer signalen dat het een aflopende zaak was, maar gevoelsmatig kan ik het nu niet uit mijn hoofd zetten dat het idd beter is zo. Ons mooie huisje, onze gedeelde activiteiten, samen in bed liggen, tv kijken, samen wakker worden en ff knuffelen, alles is nu WEG.
Het laatste jaar van onze relatie is gebleken dat we beide steeds meer een eigen weg in zijn gegaan, en dat ik het toch wilde vasthouden, in de hoop dat het weer zo zou worden als vroeger. Ik heb geprobeerd om leuke dingen samen te gaan doen, om hem te verrassen, om weer SAMEN te zijn..... Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt door mijn spullen te pakken en te gaan. Maar het gevoel dat het echt over is komt binnen als een bom. Ik probeer afleiding te zoeken, maar dit lukt niet elke keer. Ik denk ook wel eens, goh, het is allemaal een boze droom, en straks word ik wakker en dan is alles weer goed. Maar de realiteit is bikkelhard.
Ik hoop dat ik mijzelf weer terug kan vinden en weer kan genieten van het leven, maar op dit moment voel ik me zo klein.
En het gekke is, overal hoor je liedjes waar je een herinnering an hebt, zie je kleffe stelletjes, hoor je over 'bewust single' zijn of juist over een supergelukkige relatie; alles om me heen lijkt nu in het teken te staan van de 'liefde'.
Het voelt alsof mijn keel wordt dichtgeknepen, alsof er een steen in mijn maag ligt, alsof ik 100 kilo op mijn schouders draag, alsof mijn hart in 1000 stukjes ligt.
En het doet zoveel pijn.....
hoe kom ik hier ooit overheen????
xxx Vera
woensdag 18 juni 2008 om 11:19
Summer je hebt gelijk... maar ik kan ook slecht gekleed gaan en me kut voelen. Als ik goed gekleed ben voel ik me ook beter. Daarom trek ik het aan. Gewoon voor mij eigen waardigheid. Ik meen het serieus als ik zeg dat ik ga rijden om hem te zien... dat heb ik dus absoluut niet. Ik wil rijden omdat ik wil rijden, en niet omdat de enige mogelijkheid is om hem te zien.
Hij heeft een keuze gemaakt, prima moet ik accepteren. maar denk nu niet dat hij als een hondje terug moet komen krabbelen. No way...
En daarnaast heb het jarenlang zonder hem gered.. gaat me nu ook lukken. Hij is door de mand gevallen niet ik. Zoals een vriendin gisteren tegen me zei: jij bent veel meer waard dan hij wil gegeven. Hij is de asshole, not you. Want alles wat hij over beweerd is nog geen fractie van wie je werkelijk bent.
Ik zal zondagavond wel uitslag brengen hoe het was.
Ik ben iedergeval klaar met hem
Hij heeft een keuze gemaakt, prima moet ik accepteren. maar denk nu niet dat hij als een hondje terug moet komen krabbelen. No way...
En daarnaast heb het jarenlang zonder hem gered.. gaat me nu ook lukken. Hij is door de mand gevallen niet ik. Zoals een vriendin gisteren tegen me zei: jij bent veel meer waard dan hij wil gegeven. Hij is de asshole, not you. Want alles wat hij over beweerd is nog geen fractie van wie je werkelijk bent.
Ik zal zondagavond wel uitslag brengen hoe het was.
Ik ben iedergeval klaar met hem
woensdag 18 juni 2008 om 11:34
quote:lisettev schreef op 18 juni 2008 @ 10:02:
@ Summer, klink dan goed, maar mijn hoofd gaat van... zal ik zondag wel mee gaan of niet mee gaan. Ik heb absoluut geen zin om hem tegen het lijf te lopen, maar ik heb ook zoiets van je gaat met niet wegpesten.
Maar om me helemaal goed in mijn vel te voelen. Trek ik dat leuke t-shirt aan met iets teveel decollete, mijn nieuwe spijkerbroek, mijn nieuwe marlies dekkers met bandje om de nek en vooral mijn zonnenbril zodat hij vooral niet in mijn ogen kan kijken. En daarboven op vooral negeren.... Misschien moet ik een sticker op mijn helm plakken... if you can read this the asshole felt off....
Want ik geloof dat Amy gelijk heeft: als je ze compleet negeert dan willen ze wel de aandacht. Want het is grappig ze willen een onafhankelijke vrouw maar kunnen daar niet mee om gaan.
Maar dames ik heb nog geen data gehoord welke dag gaat het worden voor de borrel ergens in het land.
Deze post van jou zorgt ervoor dat ik er nog steeds een beetje de kriebels van krijg. Ik ga er verder niet over in discussie hoor, maar ik hoop echt dat je dag in het teken zal staan van motorrijden en niet van hem maar vooral negeren..
Dikke kus
@ Summer, klink dan goed, maar mijn hoofd gaat van... zal ik zondag wel mee gaan of niet mee gaan. Ik heb absoluut geen zin om hem tegen het lijf te lopen, maar ik heb ook zoiets van je gaat met niet wegpesten.
Maar om me helemaal goed in mijn vel te voelen. Trek ik dat leuke t-shirt aan met iets teveel decollete, mijn nieuwe spijkerbroek, mijn nieuwe marlies dekkers met bandje om de nek en vooral mijn zonnenbril zodat hij vooral niet in mijn ogen kan kijken. En daarboven op vooral negeren.... Misschien moet ik een sticker op mijn helm plakken... if you can read this the asshole felt off....
Want ik geloof dat Amy gelijk heeft: als je ze compleet negeert dan willen ze wel de aandacht. Want het is grappig ze willen een onafhankelijke vrouw maar kunnen daar niet mee om gaan.
Maar dames ik heb nog geen data gehoord welke dag gaat het worden voor de borrel ergens in het land.
Deze post van jou zorgt ervoor dat ik er nog steeds een beetje de kriebels van krijg. Ik ga er verder niet over in discussie hoor, maar ik hoop echt dat je dag in het teken zal staan van motorrijden en niet van hem maar vooral negeren..
Dikke kus
woensdag 18 juni 2008 om 11:42
Komt goed... don't worry.
Ik heb namelijk zo'n om te gaan rijden.. En ik weet dat de ritten zo goed zijn uitgezet.
Even voor de duidelijkheid met zo rit gaan al gauw een mannetje of 60 mee... dus aan iemands anders tafeltje zitten is zo geregeld.
Voor mij geeft goede kleding een heel goed gevoel. Ik heb een hele lang persoonlijk strijd moeten leveren wilde ik zo ver komen. (Ben ongeveer 50 kilo afgevallen in de laatste 6 jaar, met ups en downs). Ik zit daardoor beter in mijn vel dan ooit... en voel me niet meer dat lelijke muurbloempje van vroeger.
Ik heb namelijk zo'n om te gaan rijden.. En ik weet dat de ritten zo goed zijn uitgezet.
Even voor de duidelijkheid met zo rit gaan al gauw een mannetje of 60 mee... dus aan iemands anders tafeltje zitten is zo geregeld.
Voor mij geeft goede kleding een heel goed gevoel. Ik heb een hele lang persoonlijk strijd moeten leveren wilde ik zo ver komen. (Ben ongeveer 50 kilo afgevallen in de laatste 6 jaar, met ups en downs). Ik zit daardoor beter in mijn vel dan ooit... en voel me niet meer dat lelijke muurbloempje van vroeger.
woensdag 18 juni 2008 om 11:44
Ik heb precies hetzelfde gevoel Sanne, ook ik hoop dat ze geniet van het motorrijden maar zoals ik het lees draait het toch echt ergens anders om.
Lieve lieve Listet, je bent NIET klaar met hem, dat geeft niet maar hou jezelf niet zo groot, we zijn zo bang dat je hier alleen maar verdrietiger van wordt.
Asl je klaar was geweest dan hoef je die zonnebril niet op en hoef je hem ook niet te negeren.
Nogmaals het is niet om je aan te vallen maar lees Vlinder haar postings even terug.
Die dacht ook dat ze de confrontatie met ex wel aankon gister in de kroeg....
Succes meissie
Lieve lieve Listet, je bent NIET klaar met hem, dat geeft niet maar hou jezelf niet zo groot, we zijn zo bang dat je hier alleen maar verdrietiger van wordt.
Asl je klaar was geweest dan hoef je die zonnebril niet op en hoef je hem ook niet te negeren.
Nogmaals het is niet om je aan te vallen maar lees Vlinder haar postings even terug.
Die dacht ook dat ze de confrontatie met ex wel aankon gister in de kroeg....
Succes meissie
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 18 juni 2008 om 11:58
En ik dacht dat net als Vlinder ook Sum, maar er waren toch weer diepe kniebuigingen voor nodig om hem uit mijn systeem te schudden..
Lieve Lisette, wat je ook beslist, laat het uit jezelf komen. Je hoeft niets te bewijzen, maar probeer te voorkomen dat je zondagavond met een kutgevoel zit. Stel je nou eens voor dat hij zondag een topdag heeft, jou geen blik waardig gunt en je volkomen negeert. Ben je daar sterk genoeg voor? Wij zijn er voor je hoor maandag, wij (ver) oordelen niets, want we weten precies hoe je je voelt, maar we zijn wel bang voor je..
Dikke voor je
Lieve Lisette, wat je ook beslist, laat het uit jezelf komen. Je hoeft niets te bewijzen, maar probeer te voorkomen dat je zondagavond met een kutgevoel zit. Stel je nou eens voor dat hij zondag een topdag heeft, jou geen blik waardig gunt en je volkomen negeert. Ben je daar sterk genoeg voor? Wij zijn er voor je hoor maandag, wij (ver) oordelen niets, want we weten precies hoe je je voelt, maar we zijn wel bang voor je..
Dikke voor je
