Zo boos op mijn ex

Ik heb bijna 3 jaar een relatie gehad met mijn ex. We hebben samen een dochtertje die nu anderhalf is. We hebben zowieso nooit samen gewoond, maar daar kon ik mee leven ook al liet hij wel weinig zijn neus zien. Maar hij voelde zich al erg snel `geclaimd` en we hadden vaak ruzie over allerlei uiteenlopende zaken. Mijn ex is een zeer dominante persoonlijkheid, en wil graag alle touwtjes in handen hebben, alleen alleen wanneer het hem uitkomt.

Daarnaast was hij vrij jaloers alleen uitte hij dat op andere manieren door mij bv altijd de grond in te trappen, alles wat ik leuk vond of goed kon werd door hem afgekraakt. Met andere woorden, hij gunde me dus eigenlijk niks.



Afijn, we zijn al een paar keer eerder uit elkaar gegaan, mede door zijn affaires achter mijn rug om met oa zijn ex, maar nu lijkt het er dus op dat het definitief is, ik ben er aardig overheen, sterker nog, ik zie hem ineens in het juiste perspectief en ik denk serieus dat er iets niet in orde is met zijn persoonlijkheid maar dat is weer een ander verhaal.



Nu ben ik afgelopen maand op vakantie geweest naar een vrij ver land. Hij zou eerst meegaan maar kon ineens geen vrij krijgen, kan gebeuren. Ik vond het zonde om dan thuis te blijven zitten dus ben alleen gegaan met mijn jongste dochtertje ( ik heb nog een paar kinderen maar die waren met mijn exman, waar ik 14 jaar mee getrouwd ben geweest, weg)

De vakantie is super verlopen, we hebben het zo enorm naar ons zin gehad allebei, echt geweldig.

Op 1 van de laatste dagen werd er echter een tornado voorspeld, komt daar regelmatig voor, en alles werd dan ook door het hotel tot in de puntjes opgevangen. Ik had echter problemen met hem te bellen, dat lukte om 1 of andere reden niet, heb de tel. geleend van iemand die daar woonde, telefoonkaart gekocht en ook dat lukte niet. Heb hem echter wel een aantal emails gestuurd om te laten weten dat alles goed ging en dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Dat hij dat wel deed begrijp ik ook volkomen, zou ik ook doen in zijn situatie.

Maar hij was echter vreselijk boos dat ik hem niet kon bellen, direct na die tornado heb ik hem wel een aantal malen gebeld, en toen deed hij ook al kortaf.

Toen ik terug kwam in nederland haalde hij ons op en bekeek zijn dochtertje amper, en tegen mij zei hij amper wat. Geen interesse hoe we het gehad hadden helemaal niks,.Toen ik nogmaals aangaf dat ik er echt niks aan kon doen dat ik niet kon bellen en dat ik niet de enige was, moest ik mijn mond houden.



Nu ben ik inmiddels 2 weken terug en hij laat helemaal niks meer van zich horen. Heeft zijn kindje al een maand dus niet meer gezien. Ik heb hem vanmorgen opgebeld om te vragen wat zijn plannen nu zijn en ik kreeg een enorme stroom van verwijten over me heen. Ik zou mijn ( ons) kind verwaarlozen, ik zou niet goed voor haar zorgen, die vakantie was helemaal niet goed verlopen, ik was helemaal onvoorbereid weggegaan, toen we uit het vliegtuig kwamen zag ze er niet goed genoeg uit ( ja gek he,had 10 uur in het vliegtuig gezeten, met haar op schoot, en ze had een bekertje drinken over haar broekje gegooid dus die had ik uitgedaan).

Ik zou hem chanteren via de baby, ik zou een schild ophouden zodat hij haar niet kan zien, mijn huis is altijd een bende ( gek he,met een paar kinderen, het is altijd schoon en opgeruimd maar binnen 2 tellen kan het ook vol liggen met speelgoed)

Ik vroeg hem duidelijk op welke manier ik hem dan tegenhoud zijn kind te zien, hij is degene die niks meer laat horen van mij mag en kan hij haar ALTIJD zien, ook al is het iedere dag, vind ik alleen maar fijn voor haar! Ik stel geen eisen, vraag nergens om en los alles zelf op, ik moet wel want hij is er niet. We hebben geen vaste regeling, hij doet wat hij wil en wanneer hij dat wil.



Nu komt het er dus eigenlijk op neer toen ik vroeg of hij haar dan nog wel wil zien hij zei, `je moet gewoon je bek houden en ik bepaal wel wanneer ik haar kom halen`

In mijn ogen werkt dat dus zo niet, niet alleen wil ik zelf een beetje weten hoe of wat , maar ook voor ons dochtertje, die wordt ook ouder en ik wil niet dat ze straks steeds maar staat te wachten wanneer papa haar komt halen, of niet.

Toen ik dat zei zei hij dat ik haar dan maar in mijn k*t moest steken want hij laat zich niks vertellen of chanteren.



Ik heb nu dus het plan een omgangsregeling vast te laten leggen, wil hij hier niet mee accoord gaan dan weet ik niet wat het verstandigste is om te doen. Ik vind het niet terecht dat hij maar kan komen en verdwijnen wanneer het hem blieft, als hij boos is op mij dat hij weken niks laat horen, of zie ik dat nu verkeerd. Het gaat niet om een plantje in de achtertuin, wel om een kind met haar gevoelens en verwachtingen.Ik wil haar beschermen tegen pijn en verdriet, begrijpen jullie dat?

Tja, misschien zie ik het inderdaad te moeilijk..Maar het gaat wel om mijn kind snap je, en ik wil helemaal niet degene zijn die perse alleen wil bepalen hoe of wat, maar ik gun ieder kind een goede band met zijn /haar vader. Maar wat je zegt, dat is niet mijn verantwoording eigenlijk..maar de zijne..Maar toch kwetst het je, want voor mijn gevoel wijst hij haar af door zo makkelijk weg te blijven en dan kwetst dat indirect mij ook..

Ik bedoel eigenlijk poezewoes, dat ik niet verantwoordelijk ben voor de band die hij met haar wil opbouwen, ik zie mijn kind iedere dag, en doe alles voor haar, dat hij de keuze maakt maar zo`n klein deel van haar leven mee te willen maken, daar ben ik niet verantwoordelijk voor, ik ben niet verantwoordelijk voor zijn band met haar..Ik kan mijn best doen, hem proberen uit te leggen waarom, maar het is zijn verantwoording daar iets mee te doen toch..Of zie ik dat verkeerd..

Ik denk dat ik mij inderdaad `harder` moet opstellen. Een omgangsregeling of anders heeft hij pech. Ik heb alleen het gezag, hij heeft haar wel erkend.

Ik heb echter altijd open gestaan en gestimuleerd dat hij haar kon zien, zoals ik al zei, ik wou zelfs dat hij vaker gekomen was!

Ik heb hem nooit met wat dan ook een strobreed in de weg gestaan..misschien is dat wel het probleem.

Wil hij haar tussen die omgangsregeling in vaker zien kan dat wat mij betreft ook.

Maar hij vind een omgangsregeling onzin, volgens hem wordt dat bij `hun` ( hij is een surinamer) nooit gedaan. Onzin natuurlijk.

quote:Poezewoes schreef op 10 september 2008 @ 13:26:

Meer dan je best, kun je niet doen TO. Verder zal hij het zelf moeten doen. Maar ja, ik vind wel dat jij je best moet doen voor je kind, om haar een band met haar vader te kunnen laten hebben, dat ben je aan je kind verplicht.



Sterkte! Lijkt me helemaal niks, zo'n ex. Maar beter ex dan in huis, zo'n stuk verdriet......



Ik heb er heel veel verdriet van gehad poezewoes, geloof me..Teveel om op te noemen..Het is zo moeilijk als iemand zo kan lullen en draaien dat je op een gegeven moment het zelf ook gaat geloven. Los van alle geintjes die hij me geflikt heeft..

Maar ik zal een band met hem nooit in de weg staan, maar dat zal best wel eens moeilijk worden..Hij wil bv over 5 jaar emigreren ( is een huis aan het bouwen in een ander land) , ik ben nu al bang wat voor verdriet dat mijn kind zal opleveren, als hij ineens helemaal weg is. Dus soms denk ik, misschien kan hij ook maar beter helemaal wegblijven...puur gevoelsmatig..

Ik heb hem een omgangsregeling voorgesteld gisteren. Hij gaf vanmiddag door de telefoon aan dat hij daar niet mee accoord gaat, dat hij zich door niemand laat dwingen. Toen smeet hij de hoorn erop. Later belde hij terug dat als ik zeker weet dat ik een omgangsregeling wil ik dat maar moet aanvragen maar dat hij mij dan wel helemaal openhalen gaat, dat hij alles gaat doen om mij zwart te maken.

Ik begrijp het niet hoor...wat is er nou zo raar aan een omgangsregeling, dat is toch doodnormaal?

En waar haalt hij het lef vandaan joh..wie is degene die mij heel de zwangerschap bedrogen heeft met andere vrouwen ( en erna ook), wie heeft mij alles alleen laten kopen voor de baby en laten betalen en regelen, wie is er in de kraamtijd ervandoor gegaan en heeft mij heel de week alleen gelaten, wie is er regelmatig weken weggebleven zonder naar zijn kind om te kijken als hij het weer eens op zijn heupen had, wie heeft haar in die bijna 2 jaar maar een keer of 5 bij zich gehad en bracht haar dan ook nog snachts weg bij weet ik het wie!!



Wie is degene die alleen maar een baan wil als ik mijn kind bij me kan hebben ( die ik ook gevonden heb!!) die zelfs ontslag heeft genomen toen dat niet meer kon en een nieuwe baan gevonden heeft waarbij het wel weer kon, wie heeft haar ruim een jaar bv gegeven, wie verzorgd haar dag en nacht, wie weigert er in een auto te stappen zonder autostoeltje terwijl hij daar altijd kwaad om werd omdat hij autostoeltjes onzin vindt, wie koopt de mooiste kleertjes voor haar, wie gaat accoord met een 100 euro per maand terwijl hij met zijn inkomen minstens!! het driedubbele zou moeten betalen, wie leert haar liedjes, wie is er vanmorgen met haar naar de kinderboerderij konijntjes wezen kijken???

Ik vind dit echt zo frusterend he..zou haast echt die strijd aangaan en kijken wie er als winnnaar uit de bus gaat komen, maar ik wil mijn kind nooit als machtstrijd gebruiken tussen twee mensen die niet meer met elkaar overweg kunnen...

Echt triest dit..

quote:Poezewoes schreef op 12 september 2008 @ 15:56:

En wie is degene die van deze lullo een kind heeft gekregen? Jij bent net zo goed verantwoordelijk voor het ontstaan van deze situatie als hij. Het heeft geen zin om elkaar achteraf dat soort verwijten te gaan maken. Dat is ook niet in het belang van jullie dochter.



Leg hem uit dat een regelmatige bezoekregeling beter is voor jullie kind en dat jij niet toestaat dat hij op andere wijze jouw privacy schendt. Dat als hij op andere tijdstippen zomaar aan de deur staat, deze deur voor hem niet opengaat.

Ja, ik heb van deze lullo een kind gekregen ja, eens..Maar soms blijken zaken anders dan ze in eerste instantie lijken te zijn.

Ik vind niet dat ik verantwoordelijk ben voor het ontstaan van deze situatie, ik heb er alles aan gedaan de relatie te laten slagen en ook nu heb ik mijn best gedaan goed met elkaar overweg te kunnen.

Maar als de ander niet wil, of raar doet doe je daar niks aan.

Ja, dan had ik geen kind moeten krijgen van hem ja...Maar gek genoeg is dat nou het enige waar ik geen spijt van heb..ik ben zielsblij met mijn kindje..



Ik ben het zeker met je eens dat ik rustig moet blijven en proberen geen verwijten te maken..daarom uit ik ze ook hier Maar het is wel moeilijk hoor, want je voelt je zo genaaid als je de raarste verwijten naar je hoofd geslingerd krijgt..en dat hij je dan ook dreigt met je `helemaal open te halen`

Als ik naar de informatie uit je openingsbericht kijk vraag ik me af hoe kritisch je naar hem hebt gekeken als mogelijke vader voor je kind. Jullie woonden al niet samen, hij liet zich vaak niet zien, jullie hadden veel ruzie, hij was te dominant... Dat is toch niet de situatie waarin je een kind wilt grootbrengen?[/quote]



Dat ben ik met je eens Wuiles..maar in het begin leken de zaken anders dan ze later werden. En dit was echt een geval van liefde maakt blind, want ik ben nog nooit op iemand zo verliefd geweest als op hem.

Ik heb die beslissing om een kindje te krijgen met hem misschien te snel genomen..Maar nogmaals, ik heb er totaal geen spijt van, want het is echt een prachtig kind..En ik heb er alle vertrouwen in dat ik haar ook zonder hem een hele goede opvoeding kan geven, ik heb mijn eigen geld, mijn eigen inkomen, en mijn andere kinderen die allemaal stapel op haar zijn.

Maar het is wel een doorn in het oog dat hij zich zo gedraagt..dat had ik toch ergens niet verwacht ookal had ik het misschien als ik een stuk kritischer had gekeken `verstandiger` geweest, ik was echt blind..

Je hebt gelijk Poezewoes, ik ben inderdaad mede verantwoordelijk voor hoe de zaken nu verder lopen.

En daarom wil ik inderdaad mijn poot stijf houden en me niet meer laten intimideren door hem. Maar ik denk echt dat hij heel vervelend gaat worden.

Ik ben in ieder geval wel blij dat ik ondanks mijn verliefdheid wel zo nuchter ben gebleven geen gezamelijk gezag te regelen..