Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
maandag 18 maart 2013 10:07
'Mannen hebben toch altijd zin' is zo'n dingetje dat o.a. met het verstrijken van de jaren wat nuance behoeft.
'Zin' is in principe wel heel vaak aanwezig. De hormonale drift om die zin om te zetten in aktie wordt echter met de jaren wel minder.
Daarnaast kan ik wel stellen dat de fysieke conditie met 40+ minder is dan op 20-jarige leeftijd.
Je topic richt zich op 'libido' van de partner. Bij een man wordt dat libido feitelijk afgemeten aan zijn vermogen die piemel stijf te krijgen en houden; iets dat erg zichtbaar is. Niks libido; het gaat om potentie. En ook al vindt zijn partner het 'niet erg' dat dat vermogen minder is of minder wordt, zelf vindt hij het wellicht wel erg.
De verwachtingen zijn ook hoog; een verminderd vermogen om een erectie te krijgen heet tegenwoordig een erectieprobleem. En ook nog eens een 'probleem' met een 'oplossing': viagra, kamagra, etc.
Of de te hoge verwachtingen die mensen lijken te hebben ook een rol speelt in de teleurstelling die hun partner kan ervaren, weet ik niet. Het lijkt me echter wel billik om te veronderstellen dát het een rol speelt.
'Zin' is in principe wel heel vaak aanwezig. De hormonale drift om die zin om te zetten in aktie wordt echter met de jaren wel minder.
Daarnaast kan ik wel stellen dat de fysieke conditie met 40+ minder is dan op 20-jarige leeftijd.
Je topic richt zich op 'libido' van de partner. Bij een man wordt dat libido feitelijk afgemeten aan zijn vermogen die piemel stijf te krijgen en houden; iets dat erg zichtbaar is. Niks libido; het gaat om potentie. En ook al vindt zijn partner het 'niet erg' dat dat vermogen minder is of minder wordt, zelf vindt hij het wellicht wel erg.
De verwachtingen zijn ook hoog; een verminderd vermogen om een erectie te krijgen heet tegenwoordig een erectieprobleem. En ook nog eens een 'probleem' met een 'oplossing': viagra, kamagra, etc.
Of de te hoge verwachtingen die mensen lijken te hebben ook een rol speelt in de teleurstelling die hun partner kan ervaren, weet ik niet. Het lijkt me echter wel billik om te veronderstellen dát het een rol speelt.
maandag 18 maart 2013 10:16
Amand,
Wat jij beschrijft is een ander facet in het verhaal. Niet minder waar overigens.
Waar het in deze verhalen (zie oud topic) met name om draait, is dat bij de partners de behoefte aan lichamelijk contact (dus ook enkel knuffelen) vaak helemaal is verdwenen.
De partner wordt letterlijk droog gezet en de man (of vrouw) heeft niet de behoefte om er echt iets aan te doen. Zij missen het niet, en dús moet de partner het maar uitzoeken.
Er wordt op geen enkel vlak iets geprobeerd om de partner te plezieren, om nog iets van intimiteit te behouden. Ze vinden het gedoe en erover praten levert vooral veel strijd en irritaties op.
Seks staat niet meer in hun woordenboek.
Veelal willen ze ook niet dat hun partner het elders zoekt, onder dreiging van scheiding enz., en dus wordt hun partner veroordeeld tot een seksloos bestaan.
En daar zit de kneep. Dat is geen reële verwachting.
Het gaat hier dus niet over alleen maar erectieproblemen, maar het hele verhaal daarachter.
We hebben het hier niet over "minder zin", maar "nooit meer zin".
Toch ook weer een nuance-verschilletje.
Met puur alleen erectieproblemen, kun je het samen nog heel leuk hebben, als de man wel behoefte heeft aan intimiteit. Legio mogelijkheden.
Maar als de behoefte echt helemaal is verdwenen, als de partner misschien nog alleen maar iets doet enkel en alleen om de partner te plezieren en er zelf geen reet aan vindt, dan doet dat gewoon pijn.
Gevoelens als afgewezen worden, niet aantrekkelijk meer zijn, niet goed genoeg meer zijn, steken de kop op.
En ja, je wil ook wel eens gewoon lekker seksen, omdat je daar behoefte aan hebt.
En ook geeft het mensen het gevoel dat hun liefde wordt afgewezen. Immers: als je van elkaar houdt wil je dat toch ook lichamelijk beleven?
Over zulke dingen gaat het hier. Nee, na je 40e moet je misschien geen 5x per dag verwachten. Maar helemaal nooit meer? Dat is een ander verhaal. Dat heeft op den duur helemaal niks meer met "te hoge verwachtingspatronen" te maken.
Wat jij beschrijft is een ander facet in het verhaal. Niet minder waar overigens.
Waar het in deze verhalen (zie oud topic) met name om draait, is dat bij de partners de behoefte aan lichamelijk contact (dus ook enkel knuffelen) vaak helemaal is verdwenen.
De partner wordt letterlijk droog gezet en de man (of vrouw) heeft niet de behoefte om er echt iets aan te doen. Zij missen het niet, en dús moet de partner het maar uitzoeken.
Er wordt op geen enkel vlak iets geprobeerd om de partner te plezieren, om nog iets van intimiteit te behouden. Ze vinden het gedoe en erover praten levert vooral veel strijd en irritaties op.
Seks staat niet meer in hun woordenboek.
Veelal willen ze ook niet dat hun partner het elders zoekt, onder dreiging van scheiding enz., en dus wordt hun partner veroordeeld tot een seksloos bestaan.
En daar zit de kneep. Dat is geen reële verwachting.
Het gaat hier dus niet over alleen maar erectieproblemen, maar het hele verhaal daarachter.
We hebben het hier niet over "minder zin", maar "nooit meer zin".
Toch ook weer een nuance-verschilletje.
Met puur alleen erectieproblemen, kun je het samen nog heel leuk hebben, als de man wel behoefte heeft aan intimiteit. Legio mogelijkheden.
Maar als de behoefte echt helemaal is verdwenen, als de partner misschien nog alleen maar iets doet enkel en alleen om de partner te plezieren en er zelf geen reet aan vindt, dan doet dat gewoon pijn.
Gevoelens als afgewezen worden, niet aantrekkelijk meer zijn, niet goed genoeg meer zijn, steken de kop op.
En ja, je wil ook wel eens gewoon lekker seksen, omdat je daar behoefte aan hebt.
En ook geeft het mensen het gevoel dat hun liefde wordt afgewezen. Immers: als je van elkaar houdt wil je dat toch ook lichamelijk beleven?
Over zulke dingen gaat het hier. Nee, na je 40e moet je misschien geen 5x per dag verwachten. Maar helemaal nooit meer? Dat is een ander verhaal. Dat heeft op den duur helemaal niks meer met "te hoge verwachtingspatronen" te maken.
maandag 18 maart 2013 10:16
Ik heb nog een beetje moeite met de forumbediening geloof ik, heel stuk tekst weg laten vallen Moet nu weg, vanavond schrijf ik weer mee!
EDIT: Edit van Mopsie gemist! Heel erg bedankt. Ik weet dat je gewoon gelijk hebt, maar ik kan het praktisch gewoon niet oplossen. Dit is de vrouw waarmee ik oud wil worden, en ik wil niet eens seks met een ander. Het is dus óf een seksloos bestaan de komende jaren accepteren, óf er dan maar helemaal mee ophouden. Was ze maar minder leuk, dan had ik wel voor het tweede gekozen.
Nou goed, ik blijf komende tijd in ieder geval mee lezen en schrijven.
EDIT: Edit van Mopsie gemist! Heel erg bedankt. Ik weet dat je gewoon gelijk hebt, maar ik kan het praktisch gewoon niet oplossen. Dit is de vrouw waarmee ik oud wil worden, en ik wil niet eens seks met een ander. Het is dus óf een seksloos bestaan de komende jaren accepteren, óf er dan maar helemaal mee ophouden. Was ze maar minder leuk, dan had ik wel voor het tweede gekozen.
Nou goed, ik blijf komende tijd in ieder geval mee lezen en schrijven.
maandag 18 maart 2013 10:36
Ha Fanatics!
Nee hoor ik vergeet mezelf niet
Zelf heb ik dus een seksloze relatie niet kunnen volhouden, en heb nu een hele fijne relatie waar seks een normaal onderdeel is en geen issue.
Voor mij is het topic wel een eye opener geweest. Ik dacht eigenlijk dat ik niet normaal was, omdat ik zonder seks niet kon leven. Maar lees ik precies dezelfde dingen terug van anderen en hun beleving is zo herkenbaar. Ook de reacties van sommige partners zijn herkenbaar.
Ik ben uit het hele proces, maar zie bij anderen dezelfde worstelingen waar ik toen doorheen ging. Inclusief de frustraties, pijn, onzekerheid, boosheid, loyaliteitsconflicen.
Dus klets ik af en toe mee, omdat ik wil voorkomen dat mensen helemaal ondersneeuwen door de problematiek van hun partner.
Maargoed, ik lees dat jij bereid bent het allemaal vol te houden. Hartstikke goed. Maar verlies je jezelf niet uit het oog? Nee, vreemdgaan is geen oplossing en ik raad het je niet aan. (af ook niet trouwens)
Buiten het zoenen, zijn er ook nog andere handelingen mogelijk? Ik bedoel, jouw vriendin kan en wil nu geen seks, maar staat ze open voor andere dingen? Dat jij het met jezelf doet, terwijl ze bij je ligt? Of dat ze je wel aftrekt? Iets wat nog een beetje seks lijkt?
Nee hoor ik vergeet mezelf niet
Zelf heb ik dus een seksloze relatie niet kunnen volhouden, en heb nu een hele fijne relatie waar seks een normaal onderdeel is en geen issue.
Voor mij is het topic wel een eye opener geweest. Ik dacht eigenlijk dat ik niet normaal was, omdat ik zonder seks niet kon leven. Maar lees ik precies dezelfde dingen terug van anderen en hun beleving is zo herkenbaar. Ook de reacties van sommige partners zijn herkenbaar.
Ik ben uit het hele proces, maar zie bij anderen dezelfde worstelingen waar ik toen doorheen ging. Inclusief de frustraties, pijn, onzekerheid, boosheid, loyaliteitsconflicen.
Dus klets ik af en toe mee, omdat ik wil voorkomen dat mensen helemaal ondersneeuwen door de problematiek van hun partner.
Maargoed, ik lees dat jij bereid bent het allemaal vol te houden. Hartstikke goed. Maar verlies je jezelf niet uit het oog? Nee, vreemdgaan is geen oplossing en ik raad het je niet aan. (af ook niet trouwens)
Buiten het zoenen, zijn er ook nog andere handelingen mogelijk? Ik bedoel, jouw vriendin kan en wil nu geen seks, maar staat ze open voor andere dingen? Dat jij het met jezelf doet, terwijl ze bij je ligt? Of dat ze je wel aftrekt? Iets wat nog een beetje seks lijkt?
maandag 18 maart 2013 10:40
quote:Mopsie41 schreef op 18 maart 2013 @ 10:16:
Maar als de behoefte echt helemaal is verdwenen, als de partner misschien nog alleen maar iets doet enkel en alleen om de partner te plezieren en er zelf geen reet aan vindt, dan doet dat gewoon pijn.
Gevoelens als afgewezen worden, niet aantrekkelijk meer zijn, niet goed genoeg meer zijn, steken de kop op.
En ja, je wil ook wel eens gewoon lekker seksen, omdat je daar behoefte aan hebt.
En ook geeft het mensen het gevoel dat hun liefde wordt afgewezen. Immers: als je van elkaar houdt wil je dat toch ook lichamelijk beleven?
Ik denk dat ik de insteek van het topic niet begrijp, Mopsie.
Wanneer je partner je essentiële behoeftes niet vervult en je niet toestaat die essentiële behoeftes ergens anders te vervullen (als je daar al zin in zou hebben), dan is die persoon toch je partner niet (meer)?
Dan rest er volgens mij niets anders meer dan handen en voeten aan die conclusie te geven.
Maar als de behoefte echt helemaal is verdwenen, als de partner misschien nog alleen maar iets doet enkel en alleen om de partner te plezieren en er zelf geen reet aan vindt, dan doet dat gewoon pijn.
Gevoelens als afgewezen worden, niet aantrekkelijk meer zijn, niet goed genoeg meer zijn, steken de kop op.
En ja, je wil ook wel eens gewoon lekker seksen, omdat je daar behoefte aan hebt.
En ook geeft het mensen het gevoel dat hun liefde wordt afgewezen. Immers: als je van elkaar houdt wil je dat toch ook lichamelijk beleven?
Ik denk dat ik de insteek van het topic niet begrijp, Mopsie.
Wanneer je partner je essentiële behoeftes niet vervult en je niet toestaat die essentiële behoeftes ergens anders te vervullen (als je daar al zin in zou hebben), dan is die persoon toch je partner niet (meer)?
Dan rest er volgens mij niets anders meer dan handen en voeten aan die conclusie te geven.
maandag 18 maart 2013 10:54
quote:Amand schreef op 18 maart 2013 @ 10:40:
[...]
Ik denk dat ik de insteek van het topic niet begrijp, Mopsie.
Wanneer je partner je essentiële behoeftes niet vervult en je niet toestaat die essentiële behoeftes ergens anders te vervullen (als je daar al zin in zou hebben), dan is die persoon toch je partner niet (meer)?
Daar zit nu juist het probleem, Amand. Ik deel je mening dat als er geen behoefte meer is seks bij één van beiden, dat je dan gewoon moet opstappen. Maar dat werkt in de praktijk helemaal niet zo. Mensen kunnen nog wel van elkaar houden, en/of kinderen, huis, als reden hebben om te blijven. Relaties, waar wel in het begin seks mogelijk was, maar later niet meer, zijn verwarrend. In veel verhalen hier zie je lichamelijke en psychische problemen ten grondslag liggen aan het probleem.
Dan kom je ook als partner in een conflict terecht met jezelf. "Je laat iemand die ziek is toch niet in de steek? En misschien wordt het wel weer beter?" Ook lijkt het in sommige relaties op andere vlakken wel heel goed te gaan. Moet je dan iemand verlaten met wie je het goed hebt, maar waar seks niet meer bij aan de orde is?
Dat is dus het probleem, waar het hier in het algemeen over gaat. Was het maar zo simpel om te zeggen als "gezonde"partner: nou dan maar nooit meer seks. En zo werkt dat dus ook weer niet. En het wordt alleen maar moeilijker als je partner niet meer erover wil praten of wil meedenken in oplossingen.
Dan rest er volgens mij niets anders meer dan handen en voeten aan die conclusie te geven.Ik hoop dat ik het een beetje heb uitgelegd zo, begrijp je de insteek nu wat meer?
[...]
Ik denk dat ik de insteek van het topic niet begrijp, Mopsie.
Wanneer je partner je essentiële behoeftes niet vervult en je niet toestaat die essentiële behoeftes ergens anders te vervullen (als je daar al zin in zou hebben), dan is die persoon toch je partner niet (meer)?
Daar zit nu juist het probleem, Amand. Ik deel je mening dat als er geen behoefte meer is seks bij één van beiden, dat je dan gewoon moet opstappen. Maar dat werkt in de praktijk helemaal niet zo. Mensen kunnen nog wel van elkaar houden, en/of kinderen, huis, als reden hebben om te blijven. Relaties, waar wel in het begin seks mogelijk was, maar later niet meer, zijn verwarrend. In veel verhalen hier zie je lichamelijke en psychische problemen ten grondslag liggen aan het probleem.
Dan kom je ook als partner in een conflict terecht met jezelf. "Je laat iemand die ziek is toch niet in de steek? En misschien wordt het wel weer beter?" Ook lijkt het in sommige relaties op andere vlakken wel heel goed te gaan. Moet je dan iemand verlaten met wie je het goed hebt, maar waar seks niet meer bij aan de orde is?
Dat is dus het probleem, waar het hier in het algemeen over gaat. Was het maar zo simpel om te zeggen als "gezonde"partner: nou dan maar nooit meer seks. En zo werkt dat dus ook weer niet. En het wordt alleen maar moeilijker als je partner niet meer erover wil praten of wil meedenken in oplossingen.
Dan rest er volgens mij niets anders meer dan handen en voeten aan die conclusie te geven.Ik hoop dat ik het een beetje heb uitgelegd zo, begrijp je de insteek nu wat meer?
maandag 18 maart 2013 15:15
Zoveel relaties, zoveel varianten.
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....
maandag 18 maart 2013 16:13
quote:Femme77 schreef op 18 maart 2013 @ 15:15:
Zoveel relaties, zoveel varianten.
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....Mijn situatie is hetzelfde. Al ruim 8 jaar geen sex of intimiteit. Overigens heb ik een fantastische vriendin, leuk, gezellig, ondernemend, samen dingen doen, etc.. Alleen is er geen sex. Het is volgens mij eenvoudig, het is er niet meer en komt ook niet meer. Ook goed. Het is maar sex, voor mij niet belangrijk. Voor mij is de geestelijke 'verbinding' belangrijk, het lichamelijke is leuk als het er is, is het er niet, ook goed.
Zoveel relaties, zoveel varianten.
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....Mijn situatie is hetzelfde. Al ruim 8 jaar geen sex of intimiteit. Overigens heb ik een fantastische vriendin, leuk, gezellig, ondernemend, samen dingen doen, etc.. Alleen is er geen sex. Het is volgens mij eenvoudig, het is er niet meer en komt ook niet meer. Ook goed. Het is maar sex, voor mij niet belangrijk. Voor mij is de geestelijke 'verbinding' belangrijk, het lichamelijke is leuk als het er is, is het er niet, ook goed.
maandag 18 maart 2013 16:31
quote:zoutopmijnhuid schreef op 18 maart 2013 @ 16:06:
Dus je man heeft geen behoeftes, Femmy? Hij gaat ook niet stiekem vreemd?
Dat sluit ik niet uit. Hij was altijd al beter in relatief anonieme seks...
Wamozart, onze situatie is dus niet hetzelfde. Ik mis het namelijk wel. Ik vind het hooguit niet belangrijk genoeg om de relatie om te verbreken.
Dus je man heeft geen behoeftes, Femmy? Hij gaat ook niet stiekem vreemd?
Dat sluit ik niet uit. Hij was altijd al beter in relatief anonieme seks...
Wamozart, onze situatie is dus niet hetzelfde. Ik mis het namelijk wel. Ik vind het hooguit niet belangrijk genoeg om de relatie om te verbreken.
maandag 18 maart 2013 16:49
Wamozart, dus jullie zitten op een lijn, dan is het toch goed?
Femme, als hij vreemdgaat, vind je dat dan wel een rede om uit elkaar te gaan?
Geen seks is dat niet zoals je zegt , ik zou het wel heel wreed van een partner vinden dat hij met mij geen seks kan/wil hebben , maar buiten de deur (mogelijk) wél zijn plezier heeft , "omdat hij anonieme seks als prettiger beleefd".
Femme, als hij vreemdgaat, vind je dat dan wel een rede om uit elkaar te gaan?
Geen seks is dat niet zoals je zegt , ik zou het wel heel wreed van een partner vinden dat hij met mij geen seks kan/wil hebben , maar buiten de deur (mogelijk) wél zijn plezier heeft , "omdat hij anonieme seks als prettiger beleefd".
maandag 18 maart 2013 16:54
quote:Amand schreef op 18 maart 2013 @ 11:01:
Het klinkt erg als trekken aan een dood paard, gezien de factor 'partner wil er niet over praten of meedenken in oplossingen'.
Ja, ik snap 'em.Klopt, het is ook trekken aan een dood paard, maar tegen de tijd dat je daar achter komt, ben je vaak al een heel eind en vele frustraties verder.
Het klinkt erg als trekken aan een dood paard, gezien de factor 'partner wil er niet over praten of meedenken in oplossingen'.
Ja, ik snap 'em.Klopt, het is ook trekken aan een dood paard, maar tegen de tijd dat je daar achter komt, ben je vaak al een heel eind en vele frustraties verder.
maandag 18 maart 2013 16:55
Ho ho ho... ik zeg niet dat hij vreemdgaat! Ik weet dat alleen niet. Ik sluit het niet uit, maar heb geen enkele aanwijzing dat hij het wel zou doen.
Als hij vreemd zou gaan, zou dat voor mij niet meteen einde relatie zijn. Het zou vreemd genoeg ook een geruststelling zijn. En misschien een opening .... wie weet zouden we dan een modus kunnen vinden om dat werkend te krijgen.
Als hij vreemd zou gaan, zou dat voor mij niet meteen einde relatie zijn. Het zou vreemd genoeg ook een geruststelling zijn. En misschien een opening .... wie weet zouden we dan een modus kunnen vinden om dat werkend te krijgen.
maandag 18 maart 2013 17:04
Fanatics, welkom.
Ik denk in het geval van jouw partner, dat je de therapie kan afwachten.
Wordt jij ook betrokken bij de therapie?
Of is op termijn die mogelijkheid aanwezig, bedoel het is immers naast haar probleem ook jullie probleem als stel.
In tegenstelling tot onze (ex) partners wil jouw partner wél iets doen aan haar probleem.
Nu zou het fijn zijn dat het ook daadwerkelijk opgelost wordt , voor de langere termijn.
Hou je er rekening mee dat het ook niet opgelost kan worden?
En hoe ver wil je dan gaan in het negeren van je eigen behoeften ten opzichte van haar behoeften?
En daar komt de loyaliteits kwestie weer om de hoek kijken.
Ik loop op de zaken vooruit, maar als ik 6 jr geleden wist wat ik nu weet, had ik absoluut niet doorgegaan met de relatie.
Ik denk in het geval van jouw partner, dat je de therapie kan afwachten.
Wordt jij ook betrokken bij de therapie?
Of is op termijn die mogelijkheid aanwezig, bedoel het is immers naast haar probleem ook jullie probleem als stel.
In tegenstelling tot onze (ex) partners wil jouw partner wél iets doen aan haar probleem.
Nu zou het fijn zijn dat het ook daadwerkelijk opgelost wordt , voor de langere termijn.
Hou je er rekening mee dat het ook niet opgelost kan worden?
En hoe ver wil je dan gaan in het negeren van je eigen behoeften ten opzichte van haar behoeften?
En daar komt de loyaliteits kwestie weer om de hoek kijken.
Ik loop op de zaken vooruit, maar als ik 6 jr geleden wist wat ik nu weet, had ik absoluut niet doorgegaan met de relatie.
maandag 18 maart 2013 17:57
quote:Mopsie41 schreef op 18 maart 2013 @ 08:58:
[...]
Zijn opties als "het af en toe buiten de deur zoeken" bespreekbaar? Vooropgesteld dat je het zou willen.
Voor mij is sex verbonden aan liefde en sex alleen om de sex is het niet voor mij. Ik heb hier natuurlijk wel eens over na gedacht.
Ik merk dat ik op mijn45e eindelijk wat assertiever en wat meer vertel waar ik nu behoefte aan heb. Ik zeg nu bijv heel duidelijk, ik heb nu behoefte aan een knuffel en een echte . Met betrekking tot de sex zeg ik wel eens hoe jij je eens bezig met de bovenkant dan doe ik onder. En wonderlijk genoeg leidt dit soms (heel soms) tot echte sex. Gisteren grapten we hier nog over dat hij eigenlijk heel horny is. 2 autoimmuumziekte en medicatie die libido verlagend werken en dat het dan af en toe nog lukt..........
[...]
Zijn opties als "het af en toe buiten de deur zoeken" bespreekbaar? Vooropgesteld dat je het zou willen.
Voor mij is sex verbonden aan liefde en sex alleen om de sex is het niet voor mij. Ik heb hier natuurlijk wel eens over na gedacht.
Ik merk dat ik op mijn45e eindelijk wat assertiever en wat meer vertel waar ik nu behoefte aan heb. Ik zeg nu bijv heel duidelijk, ik heb nu behoefte aan een knuffel en een echte . Met betrekking tot de sex zeg ik wel eens hoe jij je eens bezig met de bovenkant dan doe ik onder. En wonderlijk genoeg leidt dit soms (heel soms) tot echte sex. Gisteren grapten we hier nog over dat hij eigenlijk heel horny is. 2 autoimmuumziekte en medicatie die libido verlagend werken en dat het dan af en toe nog lukt..........
maandag 18 maart 2013 18:50
quote:Lilith75 schreef op 18 maart 2013 @ 08:24:
Bloske, dat hoor je hier vaker"Met heel veel dingen die IK hem aandraag doet hij niet veel".
Ik oftewel wij moeten of iig wij dragen van alles aan om HUN probleem op te lossen zie je wat er gebeurt?
Wij zoeken oplossingen, zij doen er niks mee.
Hoe erg zitten zij dan in feite met het gebrek aan seks/passie/intimiteit?
Als ik ergens mee zit, zoek ik een oplossing, onze partners laten het ons doen én vervolgens doen ze er alsnog niks mee.
Sommige ( zo ook de mijne) zeggen wel er mee te zitten, ja ja dikke neus, ze handelen er bepaald niet naar.
En in het geval van mijn ex, die vindt zijn hele leven momenteel niet wat het zijn moet, maar ja in feite leidt hij zijn leven altijd al zo , toen we nog samenwoonde regelde ik het hele huishouden en de meeste belangrijke dingen, daarvoor een puinhoop, en nu dus weer.
Inmiddels heeft hij dus therapie, maar goed dit heeft hij al tig keer eerder gedaan, om na 2 a3 sessies te stoppen , om allerlei uiteenlopende redenen.
Zo heeft hij voor alles een rede, zijn eeuwige te laat komen, niet in bed kunnen , niet uit bed kunnen, huishouden /finaciën niet op orde houden, prioriteiten stellen seks hebben.
Voor alles een rede.....en die redenen houden hem kennelijk op de been.....mij hebben ze onderuit gehaald.
Gevoel en verstand worstelen constant, maar mijn verstand is nu aan de winnende hand.
MonsterSwiftie,
Wij hebben ook een kind , het is geen rede om bij elkaar te blijven, voor jullie kind, jouw geluk is ook belangrijk, en een ongelukkige moeder wat heeft jullie kind daar aan?
Snap je dilemma hoor, maar gebruik dit niet als excuus.
Meiden we slepen elkaar er doorheen, welke keuze een ieder ook maakt er op terug komt of doorzet.
Ga nu me storten op mijn werk....tot later...
Nouja, dat dus inderdaad.
Ik heb het wel gedaan hoor, oplossingen zoeken, bellen, afspraken regelen. Maar dat doe ik niet meer. Als ik iets tegen kom, meld ik het en het is aan hem of hij er iets mee doet. Eigenlijk doet hij er niet veel mee waardoor ik mij dus afvraag hoe 'erg' hij het inderdaad vindt. In feite heeft hij geen probleem maar ik. Ik mis iets, hij niet. Als hij mij niet kwijt wil, zal hij toch zin moeten maken.
Bloske, dat hoor je hier vaker"Met heel veel dingen die IK hem aandraag doet hij niet veel".
Ik oftewel wij moeten of iig wij dragen van alles aan om HUN probleem op te lossen zie je wat er gebeurt?
Wij zoeken oplossingen, zij doen er niks mee.
Hoe erg zitten zij dan in feite met het gebrek aan seks/passie/intimiteit?
Als ik ergens mee zit, zoek ik een oplossing, onze partners laten het ons doen én vervolgens doen ze er alsnog niks mee.
Sommige ( zo ook de mijne) zeggen wel er mee te zitten, ja ja dikke neus, ze handelen er bepaald niet naar.
En in het geval van mijn ex, die vindt zijn hele leven momenteel niet wat het zijn moet, maar ja in feite leidt hij zijn leven altijd al zo , toen we nog samenwoonde regelde ik het hele huishouden en de meeste belangrijke dingen, daarvoor een puinhoop, en nu dus weer.
Inmiddels heeft hij dus therapie, maar goed dit heeft hij al tig keer eerder gedaan, om na 2 a3 sessies te stoppen , om allerlei uiteenlopende redenen.
Zo heeft hij voor alles een rede, zijn eeuwige te laat komen, niet in bed kunnen , niet uit bed kunnen, huishouden /finaciën niet op orde houden, prioriteiten stellen seks hebben.
Voor alles een rede.....en die redenen houden hem kennelijk op de been.....mij hebben ze onderuit gehaald.
Gevoel en verstand worstelen constant, maar mijn verstand is nu aan de winnende hand.
MonsterSwiftie,
Wij hebben ook een kind , het is geen rede om bij elkaar te blijven, voor jullie kind, jouw geluk is ook belangrijk, en een ongelukkige moeder wat heeft jullie kind daar aan?
Snap je dilemma hoor, maar gebruik dit niet als excuus.
Meiden we slepen elkaar er doorheen, welke keuze een ieder ook maakt er op terug komt of doorzet.
Ga nu me storten op mijn werk....tot later...
Nouja, dat dus inderdaad.
Ik heb het wel gedaan hoor, oplossingen zoeken, bellen, afspraken regelen. Maar dat doe ik niet meer. Als ik iets tegen kom, meld ik het en het is aan hem of hij er iets mee doet. Eigenlijk doet hij er niet veel mee waardoor ik mij dus afvraag hoe 'erg' hij het inderdaad vindt. In feite heeft hij geen probleem maar ik. Ik mis iets, hij niet. Als hij mij niet kwijt wil, zal hij toch zin moeten maken.
maandag 18 maart 2013 18:54
quote:fanatics schreef op 18 maart 2013 @ 09:29:
Hoi allemaal,
ik ben nieuw hier op het forum. Na wat zoeken op google ben ik bij dit topic terecht gekomen en daarvoor speciaal een account aangemaakt. Ik ben een man (mag ik ondanks mijn geslacht nog steeds posten hier?
) en heb een relatie waarin seks zeer zelden voorkomt.
Mijn vriendin vindt dit heel erg voor me en wil er heel graag iets aan doen. Probleem is dat haar gebrek aan zin een duidelijke reden heeft; ze heeft een heel naar verleden waarin ze seksueel misbruikt is. Daar is ze nu hard mee aan de slag in de vorm van therapie en ik heb daar alle begrip voor en steun haar zo goed als ik kan. Dit alles heeft een enorme impact op onze relatie en dus ook op het seksuele vlak. Ik merk dat ik er desondanks de laatste maanden meer moeite mee begin te krijgen (we zijn bijna anderhalf jaar samen). Het laatste dat ik wil is druk op haar leggen om seks met me te hebben, maar zoals ik al zei begint het meer en meer aan me te vreten, ook doordat ik in deze tijd van mijn leven (ik ben 25) nagenoeg geen seks kan hebben. Vreemdgaan en open relatie zijn wat mij betreft geen opties, ik wil alleen seks met haar.
Het voelt heel egoïstisch nu ik het zo terug lees. Pfff. Kan iemand hier iets mee? Ik word er af en toe wanhopig van.
Bedankt alvast.
Welkom welkom!
Natuurlijk mag je mee schrijven, graag zelfs.
Ik sluit me aan bij Mopsie.
Je bent niet egoïstisch, dan zouden wij dat allemaal zijn.
Kun je er wel goed met haar over praten? Hoe je je voelt?
Hoi allemaal,
ik ben nieuw hier op het forum. Na wat zoeken op google ben ik bij dit topic terecht gekomen en daarvoor speciaal een account aangemaakt. Ik ben een man (mag ik ondanks mijn geslacht nog steeds posten hier?
) en heb een relatie waarin seks zeer zelden voorkomt. Mijn vriendin vindt dit heel erg voor me en wil er heel graag iets aan doen. Probleem is dat haar gebrek aan zin een duidelijke reden heeft; ze heeft een heel naar verleden waarin ze seksueel misbruikt is. Daar is ze nu hard mee aan de slag in de vorm van therapie en ik heb daar alle begrip voor en steun haar zo goed als ik kan. Dit alles heeft een enorme impact op onze relatie en dus ook op het seksuele vlak. Ik merk dat ik er desondanks de laatste maanden meer moeite mee begin te krijgen (we zijn bijna anderhalf jaar samen). Het laatste dat ik wil is druk op haar leggen om seks met me te hebben, maar zoals ik al zei begint het meer en meer aan me te vreten, ook doordat ik in deze tijd van mijn leven (ik ben 25) nagenoeg geen seks kan hebben. Vreemdgaan en open relatie zijn wat mij betreft geen opties, ik wil alleen seks met haar.
Het voelt heel egoïstisch nu ik het zo terug lees. Pfff. Kan iemand hier iets mee? Ik word er af en toe wanhopig van.
Bedankt alvast.
Welkom welkom!
Natuurlijk mag je mee schrijven, graag zelfs.
Ik sluit me aan bij Mopsie.
Je bent niet egoïstisch, dan zouden wij dat allemaal zijn.
Kun je er wel goed met haar over praten? Hoe je je voelt?
maandag 18 maart 2013 18:59
Ik kan me van heel lang geleden nog herinneren dat ik na 7 jaar samenwonen de stekker uit mijn relatie trok, omdat zij geen seks meer met mij wilde.
Achteraf gezien was het onthouden van seks de enige manier waarop ze mij duidelijk kon maken dat ze niet meer verder met me wilde. En gelukkig reageerde ik op de juiste manier.
En ja we hadden het goed samen.
Achteraf gezien was het onthouden van seks de enige manier waarop ze mij duidelijk kon maken dat ze niet meer verder met me wilde. En gelukkig reageerde ik op de juiste manier.
En ja we hadden het goed samen.
maandag 18 maart 2013 19:00
quote:bloske schreef op 18 maart 2013 @ 18:50:
[...]
Nouja, dat dus inderdaad.
Ik heb het wel gedaan hoor, oplossingen zoeken, bellen, afspraken regelen. Maar dat doe ik niet meer. Als ik iets tegen kom, meld ik het en het is aan hem of hij er iets mee doet. Eigenlijk doet hij er niet veel mee waardoor ik mij dus afvraag hoe 'erg' hij het inderdaad vindt. In feite heeft hij geen probleem maar ik. Ik mis iets, hij niet. Als hij mij niet kwijt wil, zal hij toch zin moeten maken.Dit klinkt als een probleem dat groter is dan de sex! Het klinkt voor mij of dat een punt is waarin de problemen van je partner aan de de oppervlakte komen. Hierin is hij de enige ie wat kan veranderen wanneer hij wil. Pas als hij echt doorheeft dat hij ook iets gaat missen( jou!!!) mits dit voor hem echt belangrijk is..........
[...]
Nouja, dat dus inderdaad.
Ik heb het wel gedaan hoor, oplossingen zoeken, bellen, afspraken regelen. Maar dat doe ik niet meer. Als ik iets tegen kom, meld ik het en het is aan hem of hij er iets mee doet. Eigenlijk doet hij er niet veel mee waardoor ik mij dus afvraag hoe 'erg' hij het inderdaad vindt. In feite heeft hij geen probleem maar ik. Ik mis iets, hij niet. Als hij mij niet kwijt wil, zal hij toch zin moeten maken.Dit klinkt als een probleem dat groter is dan de sex! Het klinkt voor mij of dat een punt is waarin de problemen van je partner aan de de oppervlakte komen. Hierin is hij de enige ie wat kan veranderen wanneer hij wil. Pas als hij echt doorheeft dat hij ook iets gaat missen( jou!!!) mits dit voor hem echt belangrijk is..........
maandag 18 maart 2013 19:02
quote:Femme77 schreef op 18 maart 2013 @ 15:15:
Zoveel relaties, zoveel varianten.
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....
Wat frustrerend he?
Kan je er wel met hem over praten? Wat heb je te verliezen als je wel begint? Dat hij 'nee' zegt?
Zoveel relaties, zoveel varianten.
Er zijn weken dat ik me in het geheel niet thuis voel in dit topic. Mijn vriend is niet ziek, heeft geen persoonlijkheidsstoornis. Hij is actief, attent, succesvol, sociaal en betrokken. Hij is stapeldol op mij, is heel lichamelijk en gaat intimiteit zeker niet uit de weg. Maar ik kan me niet heugen dat ik hem geil zag. Ik zou niet meer weten hoe zijn erectie eruit ziet. We begonnen ooit als scharrels, minnaars, maar naarmate de liefde groeide nam de lust af. Dus ja, ook mijn verhaal hoort hier.
Wij stopten met het hebben van seks, toen ik stopte met initiatief nemen. Daar gingen gesprekken aan vooraf. En het openen van de trucendoos. Hoe meer ik probeerde, hoe meer hij zich onder druk gezet voelde. En hoe meer ik me afgewezen voelde. Dus ik stopte met inititiatief nemen. Misschien, achteraf gezien, wel het stomste wat ik had kunnen doen. In het begin gaf het me rust, want er volgde geen afwijzing meer. Maar nu denk ik dat ik daarmee eigenhandig het laatste restje seksleven om zeep heb geholpen. De drempel om nu weer te beginnen is zo hoog. Ik durf gewoon echt niet meer. Ik voel me ook seksloos, onaantrekkelijk en non-geil. Ben zelfs bang dat ik het niet meer kan, ongecompliceerd seks hebben.
Ik wil niet weg bij mijn vriend. Wij hebben het te fijn samen. Maar ik wil wel weg uit deze impasse. Ik fantaseer ook over vreemdgaan, al was het maar om te kijken of ik het nog kan, of ik nog seksueel aantrekkelijk ben. En zelfs dat durf ik niet....
Wat frustrerend he?
Kan je er wel met hem over praten? Wat heb je te verliezen als je wel begint? Dat hij 'nee' zegt?
