Seks
alle pijlers
Minnaar. Deel 22.
donderdag 12 december 2013 om 15:06
Al 21 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van mij: Ik zie graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zaterdag 4 januari 2014 om 13:18
Hallo lieve minnaars en minnaressen! Een heel mooi en spannend nieuwjaar allemaal!
Hier gaat 't eigenlijk wel zijn gangetje. Het begint op een positieve manier te wennen. Voor de nieuwelingen: ik ben getrouwd en heb sinds een maand of 4 een vaste minnaar. Mijn man en ik hebben een open relatie / zijn polyamoreus.
Wel baal ik ervan dat mijn minnaar (die overigens single is) het nu even erg druk heeft, waardoor we ws. pas over een week of 2 / 3 weer af kunnen spreken en de laatste keer is ook alweer 2,5 week geleden. Maar ja, het is niet anders....
@Rooss: ik herken je punt wel. Toen ik nog losse dates had, probeerde ik ook de gebonden mannen zonder open relatie te mijden. Vind het toch minder relaxed. Dat er dan gebeld wordt en je je mond moet houden enzo. Ben ik niet zo goed in Nog los van de ethische kant.
Hier gaat 't eigenlijk wel zijn gangetje. Het begint op een positieve manier te wennen. Voor de nieuwelingen: ik ben getrouwd en heb sinds een maand of 4 een vaste minnaar. Mijn man en ik hebben een open relatie / zijn polyamoreus.
Wel baal ik ervan dat mijn minnaar (die overigens single is) het nu even erg druk heeft, waardoor we ws. pas over een week of 2 / 3 weer af kunnen spreken en de laatste keer is ook alweer 2,5 week geleden. Maar ja, het is niet anders....
@Rooss: ik herken je punt wel. Toen ik nog losse dates had, probeerde ik ook de gebonden mannen zonder open relatie te mijden. Vind het toch minder relaxed. Dat er dan gebeld wordt en je je mond moet houden enzo. Ben ik niet zo goed in Nog los van de ethische kant.
zaterdag 4 januari 2014 om 13:28
RR, eigenlijk heb ik me nooit zo op het tweede plan voelen staan. Naast hem heb ik in ieder geval de eerste vier jaar ook gewoon andere flings gehad, ook een korte relatie nog. Hij stond echt ergens langs de zijlijn, maar was nooit helemaal uit beeld. Ik had mijn fun en zijn huwelijk was in die tijd nog redelijk. Ze gingen toen ook nog op vakantie samen, de laatste drie jaar al niet meer.
En de laatste twee/drie jaar voel ik me eigenlijk ook nog niet echt op een tweede plan staan. Als het lukt om elkaar te zien, is het goed, maar soms lukt het niet, om welke reden dan ook. Of van mij uit niet, of van hem uit niet. Het is niet zo dat ik alles naar hem voeg, omdat hij ooit zou kunnen bellen om me te zien.
Mijn feestdagen zijn bijv altijd onwijs druk ivm mijn werk, dus die gaan eigenlijk toch al niet zo veel zeggend langs mij heen, en hebben we alsnog ook gewoon contact. Maar nee, ik voel me niet tekort gedaan of voor hem minder belangrijk, want ik weet dat ik belangrijk voor hem ben. En de leukste en de lekkerste
.
Dat je niet met veel mensen een sterke aantrekkingskracht hebt, is toch ook niet zo heel bijzonder? Als ik in een kroeg sta, zie ik ook weinig tot geen mannen waar ik het op zou kunnen of willen. En waar de vonken er mee af zouden spatten.
Ik ben de laatste jaren ook eigenlijk niemand tegen gekomen met wie ik een relatie zou zien zitten, bijvoorbeeld. Daarvoor had ik ook weinig vaste relaties, dus ik denk dat ik ook gewoon niet het type ben dat makkelijk iets vasts aangaat. Ofzo. Terwijl anderen veel makkelijker weer een vaste relatie vinden.
En daten via een site hoef ik ook niet te doen, want dat past niet bij me, ik wil iemand ontmoeten IRL en dan zien waar het naartoe gaat.
Welkom, minaa1! Spannend om elkaar dan eindelijk IRL te zien. Denk je dat er toekomst in jullie relatie zit?
En de laatste twee/drie jaar voel ik me eigenlijk ook nog niet echt op een tweede plan staan. Als het lukt om elkaar te zien, is het goed, maar soms lukt het niet, om welke reden dan ook. Of van mij uit niet, of van hem uit niet. Het is niet zo dat ik alles naar hem voeg, omdat hij ooit zou kunnen bellen om me te zien.
Mijn feestdagen zijn bijv altijd onwijs druk ivm mijn werk, dus die gaan eigenlijk toch al niet zo veel zeggend langs mij heen, en hebben we alsnog ook gewoon contact. Maar nee, ik voel me niet tekort gedaan of voor hem minder belangrijk, want ik weet dat ik belangrijk voor hem ben. En de leukste en de lekkerste
. Dat je niet met veel mensen een sterke aantrekkingskracht hebt, is toch ook niet zo heel bijzonder? Als ik in een kroeg sta, zie ik ook weinig tot geen mannen waar ik het op zou kunnen of willen. En waar de vonken er mee af zouden spatten.
Ik ben de laatste jaren ook eigenlijk niemand tegen gekomen met wie ik een relatie zou zien zitten, bijvoorbeeld. Daarvoor had ik ook weinig vaste relaties, dus ik denk dat ik ook gewoon niet het type ben dat makkelijk iets vasts aangaat. Ofzo. Terwijl anderen veel makkelijker weer een vaste relatie vinden.
En daten via een site hoef ik ook niet te doen, want dat past niet bij me, ik wil iemand ontmoeten IRL en dan zien waar het naartoe gaat.
Welkom, minaa1! Spannend om elkaar dan eindelijk IRL te zien. Denk je dat er toekomst in jullie relatie zit?
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
zaterdag 4 januari 2014 om 13:42
wat ik mij afvraag zitten jullie allemaal een open relatie? Of is het echt vreemd gaan. en weet de vrouw van je minnaar er ook van af?
Wat mij zo raar lijkt aan een open relatie is, dat je man een avond weg is en je weet dat hij met een ander lig te neuken, thuis komt en dat lijkt me zo akward zo van heb je leuke avond gehad schatje... en vervolgens jij dan weer met hem naar bed gaat.
Ja ik weet het niet, heb er niks op tegen maar ik zou het niet willen, deel mijn man niet en wil ook geen man die mij wilt delen.
Wat mij zo raar lijkt aan een open relatie is, dat je man een avond weg is en je weet dat hij met een ander lig te neuken, thuis komt en dat lijkt me zo akward zo van heb je leuke avond gehad schatje... en vervolgens jij dan weer met hem naar bed gaat.
Ja ik weet het niet, heb er niks op tegen maar ik zou het niet willen, deel mijn man niet en wil ook geen man die mij wilt delen.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:06
@Mwa, Of je je partner kunt delen hangt denk ik af van hoe groot je bezitsdrang is. Hoe groter je bezitsdrang hoe kleiner je gunfactor denk ik. Wat betreft mijn open relatie; mijn man is dolblij dat ik hem niet meer constant achter zijn broek aanzit voor stomende seks en hij mij kan liefhebben op zijn eigen romantische affectieve aseksuele manier. Mijn single minnaar is content dat hij zowel geen vaste liefdesrelatie als geen onenightstands meer hoeft aan te gaan om aan lekker stomende seks te komen. Kortom, zij hebben er beide geen probleem mee om mij te delen. Ik blijk in de praktijk prima te kunnen leven met de wetenschap dat ik een vieze verdorven vrouw ben.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:13
quote:kipkluifje2 schreef op 04 januari 2014 @ 14:06:
@Mwa, Of je je partner kunt delen hangt denk ik af van hoe groot je bezitsdrang is. Hoe groter je bezitsdrang hoe kleiner je gunfactor denk ik. Wat betreft mijn open relatie; mijn man is dolblij dat ik hem niet meer constant achter zijn broek aanzit voor stomende seks en hij mij kan liefhebben op zijn eigen romantische affectieve aseksuele manier. Mijn single minnaar is content dat hij zowel geen vaste liefdesrelatie als geen onenightstands meer hoeft aan te gaan om aan lekker stomende seks te komen. Kortom, zij hebben er beide geen probleem mee om mij te delen. Ik blijk in de praktijk prima te kunnen leven met de wetenschap dat ik een vieze verdorven vrouw ben.
maar kun je dan in jouw ogen geen relatie hebben en iemand niet bezitten, ik ben oprecht nieuwsgierig. waarom noem jij jezelf zo? ik vind dat er twee verschillen zijn, ik ken bijv een stel die met andere neukt en verliefde gevoelens hebben voor andere mensen en zelf geen seks en intimiteit meer hebben, dan vind ik dat niet echt een open relatie maar puur jezelf voor de gek houden.
maar als ik kijk bijv naar Peter R de Vries dan denk ik oprecht dat hij heel gelukkig is en vind dat echt geen vieze man, hij heeft al jaren 1 en dezelfde vriendin naast zijn vrouw. Dus in dat opzicht vind ik dat anders, dan elke week een andere man of vrouw neuken naast je partner.
@Mwa, Of je je partner kunt delen hangt denk ik af van hoe groot je bezitsdrang is. Hoe groter je bezitsdrang hoe kleiner je gunfactor denk ik. Wat betreft mijn open relatie; mijn man is dolblij dat ik hem niet meer constant achter zijn broek aanzit voor stomende seks en hij mij kan liefhebben op zijn eigen romantische affectieve aseksuele manier. Mijn single minnaar is content dat hij zowel geen vaste liefdesrelatie als geen onenightstands meer hoeft aan te gaan om aan lekker stomende seks te komen. Kortom, zij hebben er beide geen probleem mee om mij te delen. Ik blijk in de praktijk prima te kunnen leven met de wetenschap dat ik een vieze verdorven vrouw ben.
maar kun je dan in jouw ogen geen relatie hebben en iemand niet bezitten, ik ben oprecht nieuwsgierig. waarom noem jij jezelf zo? ik vind dat er twee verschillen zijn, ik ken bijv een stel die met andere neukt en verliefde gevoelens hebben voor andere mensen en zelf geen seks en intimiteit meer hebben, dan vind ik dat niet echt een open relatie maar puur jezelf voor de gek houden.
maar als ik kijk bijv naar Peter R de Vries dan denk ik oprecht dat hij heel gelukkig is en vind dat echt geen vieze man, hij heeft al jaren 1 en dezelfde vriendin naast zijn vrouw. Dus in dat opzicht vind ik dat anders, dan elke week een andere man of vrouw neuken naast je partner.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:14
en voel jij ook iets voor je minnaar? heb je er meerdere of alleen hem? en heeft je man naast jou een vriendin. Want ik dus eigenlijk probeer te zeggen is dat ik het niet veroordeel of gek vind. alleen lijkt het me best wel akward. zeker als er tussen beiden geen seks meer is maar je het wel met andere doet
zaterdag 4 januari 2014 om 14:19
en weetje wat ik me ook afvraag, in open relaties, dat je elkaar van alles gunt. dat geloof ik zeker, maar mag je dan ook een weekendje weg met je minnaar? want ik lees wel veel dat er allemaal regels zijn, zoals niet in eigen bed, niet meerdere keren met zelfde persoon, niet meer delen (emotioneel) dan alleen seks, etc etc etc, dan gun je je partner toch in feiten alleen pure seks? of zie ik dat verkeerd.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:34
Mwa, je beeld klopt niet, niet voor mij iig.
Wij hebben een open relatie, mijn man had/heeft een vaste scharrel waar hij soms mee afspreekt, zij is alleen ook een goede vriendin van mij, dus ze komt evengoed wel over de vloer. En tja, ik spreek soms met haar af voor een film of een kopje thee, mijn man soms voor seks (en ook weleens voor een film of een kopje thee). Ik vind het weleens lastig als ik zelf op de bank zit 'te wachten' maar ik heb in wezen geen moeite met het feit dat hij seks met een ander heeft.
Andersom spreek ik vaak af als hij toch niet thuis is, aan het werk ofzo. En zoveel regels hebben we niet, alleen is blijven slapen (nog) geen optie en heeft hij liever niet dat ik het echtelijk bed gebruik, en vind ik dat omgekeerd geen probleem.
Wij hebben een heel prima en bevredigend seksleven samen, delen alles en zijn elkaars beste vriend daarnaast, ik ben stapelgek op mijn man. Ik vind het best een geil idee als hij seks met een ander heeft, en omgekeerd ook. Wij zijn beiden geen types voor een ons, dus we hebben eigenlijk altijd een vast iemand of iemanden. Dus het is wel meer dan 'alleen seks' want dat werkt voor ons niet, voor platte seks ga je naar de hoeren, en dat moet maar net je ding zijn.
Wij hebben een open relatie, mijn man had/heeft een vaste scharrel waar hij soms mee afspreekt, zij is alleen ook een goede vriendin van mij, dus ze komt evengoed wel over de vloer. En tja, ik spreek soms met haar af voor een film of een kopje thee, mijn man soms voor seks (en ook weleens voor een film of een kopje thee). Ik vind het weleens lastig als ik zelf op de bank zit 'te wachten' maar ik heb in wezen geen moeite met het feit dat hij seks met een ander heeft.
Andersom spreek ik vaak af als hij toch niet thuis is, aan het werk ofzo. En zoveel regels hebben we niet, alleen is blijven slapen (nog) geen optie en heeft hij liever niet dat ik het echtelijk bed gebruik, en vind ik dat omgekeerd geen probleem.
Wij hebben een heel prima en bevredigend seksleven samen, delen alles en zijn elkaars beste vriend daarnaast, ik ben stapelgek op mijn man. Ik vind het best een geil idee als hij seks met een ander heeft, en omgekeerd ook. Wij zijn beiden geen types voor een ons, dus we hebben eigenlijk altijd een vast iemand of iemanden. Dus het is wel meer dan 'alleen seks' want dat werkt voor ons niet, voor platte seks ga je naar de hoeren, en dat moet maar net je ding zijn.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:38
Heidi, ik kwam hier ook ooit binnen met 'mijn relatie is goed' en die werd ook slecht na verloop van tijd. Niet omdat die relatie slecht was in wezen, maar omdat mijn mijn tijd en energie en liefde naar een ander gingen. Ik was bezig díe relatie te versterken, niet mijn eigen relatie. Dan lijkt het alsof mijn eigen relatie stiekem toch slecht was,maar dat was niet het geval. Ik maakte hem slecht, dat kwam me ook wel uit, want des te 'echter' en 'waardevoller' was de relatie met mijn nr 2. Wat onzin was, alleen daar was ik het meest op gefocust.
Nu we 2 jaar verder zijn is mijn relatie nog steeds of alweer prima, niets mis mee. Dus dat die relatie slecht was was niet de reden van mijn nr 2, nr 2 was eerder de reden dat mijn relatie achteruit ging.
Nu we 2 jaar verder zijn is mijn relatie nog steeds of alweer prima, niets mis mee. Dus dat die relatie slecht was was niet de reden van mijn nr 2, nr 2 was eerder de reden dat mijn relatie achteruit ging.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:40
@Mwa, Mijn man en ik zijn wel degelijk emotioneel en fysiek intiem met elkaar. Als je dat niet bent is een open relatie denk ik ook een wassen neus. We hebben minder seks dan ik behoefte aan heb. Zijn libido is laag, die van mij is hoog. We hebben een vorm van vrijen ontwikkelt waarin we ons beide kunnen vinden. Daarnaast gunt hij mij veel vieze geile dates met anderen omdat hij ook wel weet ondertussen dat er een enorme rauw rand aan mijn karakter zit. In de zin van dat ik het nodig heb om regelmatig heel erg rauw, wild en haast pervers te doen tussen de lakens. Iets waar hij in al zijn tedere romantiek niets mee heeft.
Ja, in dat rauwe ben ik de afgelopen jaren (ook als tegenreactie op een strenge liefdeloze opvoeding) heel erg doorgeslagen naar lopendebandseks met wildvreemden. Dusdanig dat ik ook echt van mijn padje af ben geraakt en een tijd interne behandeling nodig had. Ik zag pas weer de kern van mijn alles toen mijn alles even verdween zeg maar. Sinds ook ik leer om mij lief te hebben vind ik een balans in alles.
Ik voel vooral lust voor mijn minnaar en ja hij is een charmante vent die ik vriendschappelijk ook erg mag. Mijn gevoel voor mijn man gaat zoveel dieper dan dat; ik geniet wanneer ik zie dat hij geniet. Mijn man heeft al eeuwen een boezemvriendin met wie hij date zonder dat. Zij is inmiddels ook een goede vriendin van mij. Net zoals mijn minnaar een goede vriend is van mijn man. Ik denk dat ik met geen bezitsdrang bedoel dat ik geen alleenrecht wil op mijn man of wie dan ook.
Ja, in dat rauwe ben ik de afgelopen jaren (ook als tegenreactie op een strenge liefdeloze opvoeding) heel erg doorgeslagen naar lopendebandseks met wildvreemden. Dusdanig dat ik ook echt van mijn padje af ben geraakt en een tijd interne behandeling nodig had. Ik zag pas weer de kern van mijn alles toen mijn alles even verdween zeg maar. Sinds ook ik leer om mij lief te hebben vind ik een balans in alles.
Ik voel vooral lust voor mijn minnaar en ja hij is een charmante vent die ik vriendschappelijk ook erg mag. Mijn gevoel voor mijn man gaat zoveel dieper dan dat; ik geniet wanneer ik zie dat hij geniet. Mijn man heeft al eeuwen een boezemvriendin met wie hij date zonder dat. Zij is inmiddels ook een goede vriendin van mij. Net zoals mijn minnaar een goede vriend is van mijn man. Ik denk dat ik met geen bezitsdrang bedoel dat ik geen alleenrecht wil op mijn man of wie dan ook.
zaterdag 4 januari 2014 om 14:53
ik snap je zeker hoor kip en thoris alleen bij beiden zat er dus wel iets fouts in de relatie dat vind ik dan wel opvallend als ik dat zo mag zeggen, maar wel fijn dat het nu dan zo goed is, en zo te horen hebben jullie beiden een gelijkwaardige relatie ik denk eigenlijk dat dat het belangrijkste is, en als je heel eerlijk ben naar je minnaar, nogmaals vind het echt niet een raar iets ofzo hoor.
zaterdag 4 januari 2014 om 15:01
zaterdag 4 januari 2014 om 15:48
quote:kipkluifje2 schreef op 04 januari 2014 @ 09:00:
@Forbiddenfruit, jij benadrukt telkens dat jij uitstekend jouw hoofd in het zand kunt steken. Liever jou verblinden dan jou bewust zijn van de scheve verhouding binnen de relatie met jouw man. Liever niets zeggen dan thuis het taboe doorbreken door jouw gevoelens/verlangens/behoeftes op tafel te leggen.
Ik denk dat jij jouw mond houdt bij jouw man omdat jij niet zozeer bang bent om hem te kwetsen en vooral bang bent voor de kwetsbaarheid die jij tijdens dat gesprek aan de dag moet leggen.
Jij lijkt zo doodsbang dat hij jou tot op het bot zal kwetsen in zijn reactie op jouw gevoelens/verlangens/behoeftes dat jij binnen de relatie met hem nu alvast bezig bent met een loopgraf voor jouw gevoelens/verlangens/behoeftes.
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik ben ook bang. Heel bang. Maar niet om tot op het bot gekwetst te worden. Ik denk niet dat het zo zal gaan, maar het kan natuurlijk wel. Gekwetst zullen we beiden worden. Als ik een gesprek aan zou gaan, weet ik niet hoe ik oet beginnen. Weet erg slecht woorden te geven aan mijn gevoelens, waardoor het niet belangrijk lijkt en het niet zwaar lijkt te wegen, waardoor mijn man er nog minder van zal snappen. (hee, snap ik het zelf wel?)
Zolang niemand wat bespreekbaar maakt kan die scheve verhouding binnen de relatie ook jarenlang bestaan zonder dat het problematisch word.
Echter, in jouw studiegenoot heb jij nu iemand gevonden met wie jij wel jouw gevoelens/verlangens/behoeftes openlijk durft te bespreken.
We hebben veel gemeenschappelijk, maar van praten komt het nooit, dus nee, we bespreken erg weinig. We kunnen elkaar maar ze weinig zien dat we het praten over slaan. En ik ben bang dat als we het wel bespreken, we tot de conclusie komen dat onze verhouding nergens toe leid (ja tot nadenken over onze relatie met onze partners of een breuk er mee) en we er beter mee kunnen stoppen.
Jij begint jou bewust te worden van wat er scheef loopt thuis, terwijl jouw man daarvan nog niets inziet. In die zin loop jij op hem voor en ligt de bal bij jou. De keuze over hoe jouw vaste relatie zal gaan verlopen ligt bij jou; blijf jij jouw hart luchten bij jouw studiegenoot met als risico dat jouw hart de deur uit vliegt of breng jij het onderliggende communicatieprobleem binnen jouw relatie aan de oppervlakte? Wellicht is het tijd dat jij eens bij jou ten rade gaat over hoeveel waarde jij nog hecht aan de relatie met jouw man en of jij nog bereid bent in die relatie te investeren.
Daar ben ik deze vakantie ook mee bezig. Het is erg lastig. Ik heb nooit beweerd gelukkig te zijn in mijn relatie, maar ik heb ook geen reden om ongelukkig te zijn. De dingen waar ik mee zit, daar is vast uit te komen als we er, met of zonder hulp, over zouden praten. Maar de vraag is nu: wil ik dat wel? Langs de andere kant denk ik dat ik dit in elke ander relatie ook tegen ga komen. Het gras is in mijn ogen niet groener bij de buren. In deze zie ik in mijn minnaar ook geen betere partner dan mijn man.
@Forbiddenfruit, jij benadrukt telkens dat jij uitstekend jouw hoofd in het zand kunt steken. Liever jou verblinden dan jou bewust zijn van de scheve verhouding binnen de relatie met jouw man. Liever niets zeggen dan thuis het taboe doorbreken door jouw gevoelens/verlangens/behoeftes op tafel te leggen.
Ik denk dat jij jouw mond houdt bij jouw man omdat jij niet zozeer bang bent om hem te kwetsen en vooral bang bent voor de kwetsbaarheid die jij tijdens dat gesprek aan de dag moet leggen.
Jij lijkt zo doodsbang dat hij jou tot op het bot zal kwetsen in zijn reactie op jouw gevoelens/verlangens/behoeftes dat jij binnen de relatie met hem nu alvast bezig bent met een loopgraf voor jouw gevoelens/verlangens/behoeftes.
Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik ben ook bang. Heel bang. Maar niet om tot op het bot gekwetst te worden. Ik denk niet dat het zo zal gaan, maar het kan natuurlijk wel. Gekwetst zullen we beiden worden. Als ik een gesprek aan zou gaan, weet ik niet hoe ik oet beginnen. Weet erg slecht woorden te geven aan mijn gevoelens, waardoor het niet belangrijk lijkt en het niet zwaar lijkt te wegen, waardoor mijn man er nog minder van zal snappen. (hee, snap ik het zelf wel?)
Zolang niemand wat bespreekbaar maakt kan die scheve verhouding binnen de relatie ook jarenlang bestaan zonder dat het problematisch word.
Echter, in jouw studiegenoot heb jij nu iemand gevonden met wie jij wel jouw gevoelens/verlangens/behoeftes openlijk durft te bespreken.
We hebben veel gemeenschappelijk, maar van praten komt het nooit, dus nee, we bespreken erg weinig. We kunnen elkaar maar ze weinig zien dat we het praten over slaan. En ik ben bang dat als we het wel bespreken, we tot de conclusie komen dat onze verhouding nergens toe leid (ja tot nadenken over onze relatie met onze partners of een breuk er mee) en we er beter mee kunnen stoppen.
Jij begint jou bewust te worden van wat er scheef loopt thuis, terwijl jouw man daarvan nog niets inziet. In die zin loop jij op hem voor en ligt de bal bij jou. De keuze over hoe jouw vaste relatie zal gaan verlopen ligt bij jou; blijf jij jouw hart luchten bij jouw studiegenoot met als risico dat jouw hart de deur uit vliegt of breng jij het onderliggende communicatieprobleem binnen jouw relatie aan de oppervlakte? Wellicht is het tijd dat jij eens bij jou ten rade gaat over hoeveel waarde jij nog hecht aan de relatie met jouw man en of jij nog bereid bent in die relatie te investeren.
Daar ben ik deze vakantie ook mee bezig. Het is erg lastig. Ik heb nooit beweerd gelukkig te zijn in mijn relatie, maar ik heb ook geen reden om ongelukkig te zijn. De dingen waar ik mee zit, daar is vast uit te komen als we er, met of zonder hulp, over zouden praten. Maar de vraag is nu: wil ik dat wel? Langs de andere kant denk ik dat ik dit in elke ander relatie ook tegen ga komen. Het gras is in mijn ogen niet groener bij de buren. In deze zie ik in mijn minnaar ook geen betere partner dan mijn man.
zaterdag 4 januari 2014 om 15:51
quote:Heeeidi schreef op 04 januari 2014 @ 10:00:
[...]
Zou je je man ook een minnares gunnen? Of gaat dit eigenlijk in feite alleen maar om jouw genot en jouw behoeftes?
Want dat is natuurlijk het gevaar van bespreekbaar maken, dat hij dan ook de vrije hand krijgt en je hem los moet laten.
Ja, ik zou hem dat gunnen
Dat is ook wat ik bedoelde met 'minnaar vervult een behoefte', JIJ hebt er nu eenmaal behoefte aan, altijd al gehad en nu geef je er aan toe, maar eigenlijk kun je er niks aan doen, want dit maakt je nu eigenlijk pas echt compleet en gelukkig. Maar wat nou als jouw man het stiekem ook wel eens door zijn hoofd laat gaan? Is het dan nog zo leuk om je zo compleet te voelen met iemand anders?
Het maakt me niet compleet gelukkig. Het maakt alles heel complex. Het zet me aan het denken en ik word daar niet blij van.
En ik ben heel blij met mijn minnaar, maar voel me niet compleet met hem.
[...]
Zou je je man ook een minnares gunnen? Of gaat dit eigenlijk in feite alleen maar om jouw genot en jouw behoeftes?
Want dat is natuurlijk het gevaar van bespreekbaar maken, dat hij dan ook de vrije hand krijgt en je hem los moet laten.
Ja, ik zou hem dat gunnen
Dat is ook wat ik bedoelde met 'minnaar vervult een behoefte', JIJ hebt er nu eenmaal behoefte aan, altijd al gehad en nu geef je er aan toe, maar eigenlijk kun je er niks aan doen, want dit maakt je nu eigenlijk pas echt compleet en gelukkig. Maar wat nou als jouw man het stiekem ook wel eens door zijn hoofd laat gaan? Is het dan nog zo leuk om je zo compleet te voelen met iemand anders?
Het maakt me niet compleet gelukkig. Het maakt alles heel complex. Het zet me aan het denken en ik word daar niet blij van.
En ik ben heel blij met mijn minnaar, maar voel me niet compleet met hem.
zaterdag 4 januari 2014 om 16:03
quote:Rooss4 schreef op 04 januari 2014 @ 12:51:
[...]
Oneerbiedig gezegd: als minnares "moet je je plaats kennen". Je bent eigenlijk nooit prioriteit en je verwachtingen moeten heel laag liggen. Waar je vorige week (voor de date?) nog overspoelt werd met aandacht, zo kan het deze week ineens doodstil zijn. Omdat de kop weer naar thuis moet, omdat ook hij moet landen, omdat hij de geilheid voorbij is en zijn rust pakt op dit gebied.
Ik ben er ook niet zo goed in hoor, heb vaak net niet voldoende zelfzekerheid om dit steeds te kunnen relativeren. Ook ik wil graag de leukste en de lekkerste zijn. Ik vind de minnaressenrol een lastige, nog steeds. Al gaat dat met de ene man vele malen beter dan met de andere.
Herkenbaar. Het enige verschil is dat mijn minnaar hier ook mee moet dealen omdat ik ook getrouwd ben.
[...]
Oneerbiedig gezegd: als minnares "moet je je plaats kennen". Je bent eigenlijk nooit prioriteit en je verwachtingen moeten heel laag liggen. Waar je vorige week (voor de date?) nog overspoelt werd met aandacht, zo kan het deze week ineens doodstil zijn. Omdat de kop weer naar thuis moet, omdat ook hij moet landen, omdat hij de geilheid voorbij is en zijn rust pakt op dit gebied.
Ik ben er ook niet zo goed in hoor, heb vaak net niet voldoende zelfzekerheid om dit steeds te kunnen relativeren. Ook ik wil graag de leukste en de lekkerste zijn. Ik vind de minnaressenrol een lastige, nog steeds. Al gaat dat met de ene man vele malen beter dan met de andere.
Herkenbaar. Het enige verschil is dat mijn minnaar hier ook mee moet dealen omdat ik ook getrouwd ben.
zaterdag 4 januari 2014 om 16:18
Dank jullie voor jullie lieve reacties, jaha ik zal snel een plaatje uploaden heb alleen nog geen idee hoe, hahaha. Dat vogel ik morgen ofzo wel s uit, oke?
Ja toekomst....dat is nu net ons grote probleem. Wij zijn beiden op een andere manier 'beschadigd' in onze vorige (langdurige) relaties (emotioneel dan) en zaten er eigenlijk niet op te wachten om ons vrijgezellen bestaan op te geven. Het rare is, het is zo gekomen.
Ooit elkaar ontmoet op een feest en toen met alle aantrekkingskracht bewust 'niets' gedaan en ja dan toch contact houden he? Weliswaar erg ouderwets via mail. En dan krijg je dat dus
Nee er is geen 'toekomst' voor ons. Voorlopig niet tenminste. Als je denkt aan de komende jaren.
Misschien over 10 jaar ofzo. Als de kinderen op zichzelf wonen en dat kan ook best nog langer duren.
Dat is nu net ons grote probleem.
Beiden zijn wij geen types die floreren bij one-night-stands. We moeten een klik, een band hebben met iemand om goede sex te hebben. Je 'mist' iets en gaat op zoek in het contact dat je hebt. En eigenlijk zijn we allebei ook enigzins 'bang' dat het uit de hand loopt en we wederom beschadigd raken emotioneel.
We zien nog niet helemaal hoe het moet gaan werken voor ons. Maar dat we willen afspreken is zeker.
We hebben er gewoonweg eigenlijk géén tijd voor. Beiden fulltime banen, beiden puberkinderen, een huishouden, een sociaal druk leven.
Nou tel maar op. Dan heb je écht niet veel tijd meer over hoor.
Voor écht een lat-relatie, waarbij je continu heen en weer rijdt wonen we gewoon te ver van elkaar. En dat zien we ook helemaal niet zitten. Het lijkt ons voor onze kinderen ook helemaal geen goed idee.
Maar we voelen teveel voor elkaar om het zo te laten als het is.
Lastig is dat toch. En om 10 jaar te overbruggen? Pfffff dat is lang hoor! Dat overzie ik nu nog niet, hahaha.
Ik ben al blij als ik met zulke dingen weet wat ik nu wil. Laat staan over een jaar, daar heb ik nu nog geen idee van hoor.
Ik heb wel moeite met de minaressen hier die nog getrouwd zijn en zeg maar 'buiten de pot piesen' . Niet an sich met hen persoonlijk. Maar ik kan gewoon erg slecht tegen mensen die tegen hun partner niet eerlijk zijn en zich dan daarvan goedpraten. En ja iets niet 'vertellen' is ook liegen, net zo goed, sorry. Een open relatie, oke. Dat is wat anders. En daarbij maakt het me niet uit of het mannen of vrouwen zijn.
Maar dat heeft denk ik meer met mijn blik op de wereld te maken dan met de sex an sich. Ik kan er slecht tegen alle oneerlijkheid en daarbij maakt het niet uit op welk gebied dus.
Aan die discussie ga ik dus ook maar niet meedoen, want dan zeg ik vast te harde dingen en verkeerde dingen.
Jaha spannend gaat onze date zeker worden. Als ik eraan denk krijg ik al de kriebels in de buik. En beladen denk ik. Ik ben ook bang dat we er allebei met teveel of te foute verwachtingen heen gaan en dat het dan enorm gaat tegenvallen. En eigenlijk wil ik wat we nu hebben ook niet 'kwijt' zeg maar. Nee 'snel afspreken' is niet zo ons ding denk ik. Wij moeten daarnaar toe leven en het goed plannen met onze hectische levens. Anders wordt het bij voorbaat een flop.
Thnx voor jullie meeleven.
Minaa1
Ja toekomst....dat is nu net ons grote probleem. Wij zijn beiden op een andere manier 'beschadigd' in onze vorige (langdurige) relaties (emotioneel dan) en zaten er eigenlijk niet op te wachten om ons vrijgezellen bestaan op te geven. Het rare is, het is zo gekomen.
Ooit elkaar ontmoet op een feest en toen met alle aantrekkingskracht bewust 'niets' gedaan en ja dan toch contact houden he? Weliswaar erg ouderwets via mail. En dan krijg je dat dus
Nee er is geen 'toekomst' voor ons. Voorlopig niet tenminste. Als je denkt aan de komende jaren.
Misschien over 10 jaar ofzo. Als de kinderen op zichzelf wonen en dat kan ook best nog langer duren.
Dat is nu net ons grote probleem.
Beiden zijn wij geen types die floreren bij one-night-stands. We moeten een klik, een band hebben met iemand om goede sex te hebben. Je 'mist' iets en gaat op zoek in het contact dat je hebt. En eigenlijk zijn we allebei ook enigzins 'bang' dat het uit de hand loopt en we wederom beschadigd raken emotioneel.
We zien nog niet helemaal hoe het moet gaan werken voor ons. Maar dat we willen afspreken is zeker.
We hebben er gewoonweg eigenlijk géén tijd voor. Beiden fulltime banen, beiden puberkinderen, een huishouden, een sociaal druk leven.
Nou tel maar op. Dan heb je écht niet veel tijd meer over hoor.
Voor écht een lat-relatie, waarbij je continu heen en weer rijdt wonen we gewoon te ver van elkaar. En dat zien we ook helemaal niet zitten. Het lijkt ons voor onze kinderen ook helemaal geen goed idee.
Maar we voelen teveel voor elkaar om het zo te laten als het is.
Lastig is dat toch. En om 10 jaar te overbruggen? Pfffff dat is lang hoor! Dat overzie ik nu nog niet, hahaha.
Ik ben al blij als ik met zulke dingen weet wat ik nu wil. Laat staan over een jaar, daar heb ik nu nog geen idee van hoor.
Ik heb wel moeite met de minaressen hier die nog getrouwd zijn en zeg maar 'buiten de pot piesen' . Niet an sich met hen persoonlijk. Maar ik kan gewoon erg slecht tegen mensen die tegen hun partner niet eerlijk zijn en zich dan daarvan goedpraten. En ja iets niet 'vertellen' is ook liegen, net zo goed, sorry. Een open relatie, oke. Dat is wat anders. En daarbij maakt het me niet uit of het mannen of vrouwen zijn.
Maar dat heeft denk ik meer met mijn blik op de wereld te maken dan met de sex an sich. Ik kan er slecht tegen alle oneerlijkheid en daarbij maakt het niet uit op welk gebied dus.
Aan die discussie ga ik dus ook maar niet meedoen, want dan zeg ik vast te harde dingen en verkeerde dingen.
Jaha spannend gaat onze date zeker worden. Als ik eraan denk krijg ik al de kriebels in de buik. En beladen denk ik. Ik ben ook bang dat we er allebei met teveel of te foute verwachtingen heen gaan en dat het dan enorm gaat tegenvallen. En eigenlijk wil ik wat we nu hebben ook niet 'kwijt' zeg maar. Nee 'snel afspreken' is niet zo ons ding denk ik. Wij moeten daarnaar toe leven en het goed plannen met onze hectische levens. Anders wordt het bij voorbaat een flop.
Thnx voor jullie meeleven.
Minaa1
zaterdag 4 januari 2014 om 16:55
Toch even reageren op de vele nieuwe berichten.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.
Misschien dat enkelen het minnares zijn toch te rooskleurig inzien. Wellicht ben ik nu niet objectief genoeg door mijn negatieve ervaring.
Mijn ervaring als minnares is niet zo positief. Ik heb er een enorme emotionele kater aan overgehouden. Deels wellicht doordat ik de verkeerde verwachtingen had en deels omdat mijn huwelijk op zijn einde loopt.
Toen ik mijn ex-minnaar leerde kennen had ik helemaal geen gevoelens voor hem. Maar na hem een poos te kennen en hem regelmatig te ontmoeten ben ik toch (ongewild) gevoelens voor hem beginnen krijgen. Ik had toen met hem moeten breken. Maar ik kon het niet, genoot heel erg van zijn aandacht. Hij ook, dacht ik... Tot ik met een grote klap op de grond belandde.
De pijn die ik nu voel, is heel intens. Vooral ook een gevoel van machteloosheid.
Dus ik kan iedereen de raad geven, maak goede afspraken met elkaar en respecteer deze. Maak het niet onnodig pijnlijk voor elkaar.
Maar wellicht zijn er ook heel goede minnaarsrelaties.
Ik heb alle reacties hier nog eens doorgelezen en ik kan me in velen van jullie vinden.
Het minnares zijn is echter niet aan mij besteed. Maar ik ben nu wel de ervaring rijker en die zal me in de toekomst nog van pas komen.
zaterdag 4 januari 2014 om 17:22
quote:forbiddenfruit schreef op 04 januari 2014 @ 15:48:We hebben veel gemeenschappelijk, maar van praten komt het nooit, dus nee, we bespreken erg weinig.Oh, ik heb mij vergist, ik zie het al:quote:forbiddenfruit schreef op 30 december 2013 @ 22:14: We houden van onze partners en willen niet bij ze weg, maar toch zijn we zo dom om ons verstand te negeren en om ons door ons gevoel te laten leiden forbiddenfruit schreef op 02 januari 2014 @ 13:49:We chatten en daarbij ben ik afhankelijk wanneer hij online is. We hebben hier niks over afgesproken, maar in de praktijk komen we elkaar bijna elke dag online tegen. forbiddenfruit schreef op 02 januari 2014 @ 20:48:Wij chatten 'alleen maar' en toen we afspraken om eens serieus te praten over wat we met onze gevoelens moesten doen, kon ik m alleen maar aanstaren en uiteindelijk hadden we gezoend. Een paar weken later volgde seks. Weet nog steeds niet wat we met onze gevoelens moeten. We praten er niet echt over.Eigenlijk tegenstrijdig dat jullie afspreken om serieus te praten over gevoelens en vervolgens alles doen behalve praten
zaterdag 4 januari 2014 om 17:27
zaterdag 4 januari 2014 om 19:03
Miss. helpt het me dingen op een rijtje te krijgen. Eerst serieuze gesprekken met Minnaar dan met man. Miss. hoor ik wel eerst met man te praten, maar ik heb veel nog niet op een rijtje. Bovendien vind ik het ontzettend moeilijk om mijn gevoelens te vertalen naar woorden. (Schrijven op een forum vind ik ook lastig, mezelf duidelijk maken, maar ook reageren op anderen)
Mijn man en ik hebben niet vaak ruzie, maar als we dat hebben ontstaat het vaak dor miscommunicatie. Miss. omdat we elkaar niet begrijpen of om dat we (ik) niet goed kan uitleggen wat ik nu werkelijk bedoel.
Hmmm, volgende post ga ik t maar ens over 1 van jullie hebben/reageren
Mijn man en ik hebben niet vaak ruzie, maar als we dat hebben ontstaat het vaak dor miscommunicatie. Miss. omdat we elkaar niet begrijpen of om dat we (ik) niet goed kan uitleggen wat ik nu werkelijk bedoel.
Hmmm, volgende post ga ik t maar ens over 1 van jullie hebben/reageren
