Seks
alle pijlers
Minnaar deel 24.
vrijdag 30 mei 2014 om 19:00
Al 23 delen schrijven we over onze minnaars en alle heftige gevoelens die meespelen of juist niet. Hier mogen we schoftig genieten, mijmeren, zeuren over wel of geen contact en aftellen tot de volgende date.
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
Met andere woorden:
Kan jij een minnaar hebben zonder verliefd op hem te worden? Blijf jij met het grootste gemak hangen in het verlust stadium of liggen heftige gevoelens constant op de loer?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden maar natuurlijk mag iedereen zich in de discussie mengen. Dit kan trouwens ook op een ander topic genaamd: "vind jij een SV ook zo vervelend?"
Kanttekening van Rooss: Ze ziet graag dat de (vaste) schrijvers een avatar naast hun nick plakken. Zo houden we iedereen goed uit elkaar en blijven we lekker kleurrijk!
zaterdag 5 juli 2014 om 17:04
Look, ik heb er met ze over gesproken en zeker jongste lanceerde zaken waardoor ik gewoon wist dat ik niet goed bezig was.
Juist omdat kinderen de vinger er niet op kunnen leggen is het zo beangstigend voor ze. Als ze groter zijn kunnen ze vragen, hun vermoedens uitspreken, verwijten maken, boos zijn. Confronterend maar wel verhelderend.
Jonge kinderen voelen alleen maar, ze weten, er is iets. En zeker met de huidige communicatiemiddelen waarin we -als we daar voor kiezen- in constant contact kunnen zijn met onze buitendedeurneuk- kan het niet anders dan dat kinderen daar wat van mee krijgen, hoe hard je ook denkt dat het niet zo is.
Ik wist het ook niet, ik heb mijn moeder op mijn 21 zo patsboem uit het niks gevraagd of ze aan parterruil deden. (de horny 70's you know), toen het antwoord ja was viel er zo ontzettend veel op zijn plek.
Daarom liep ik op mijn 5e dus als een kuiken achter de hen. Mijn moeder werd gek van me. Maar als ik er nu naar kijk geef ik mezelf groot gelijk.
Lisa, ik denk dan alleen maar, zonde van het schuldgevoel. Zo energievretend en niet constructief. Was ze maar eerder weg gegaan...
Juist omdat kinderen de vinger er niet op kunnen leggen is het zo beangstigend voor ze. Als ze groter zijn kunnen ze vragen, hun vermoedens uitspreken, verwijten maken, boos zijn. Confronterend maar wel verhelderend.
Jonge kinderen voelen alleen maar, ze weten, er is iets. En zeker met de huidige communicatiemiddelen waarin we -als we daar voor kiezen- in constant contact kunnen zijn met onze buitendedeurneuk- kan het niet anders dan dat kinderen daar wat van mee krijgen, hoe hard je ook denkt dat het niet zo is.
Ik wist het ook niet, ik heb mijn moeder op mijn 21 zo patsboem uit het niks gevraagd of ze aan parterruil deden. (de horny 70's you know), toen het antwoord ja was viel er zo ontzettend veel op zijn plek.
Daarom liep ik op mijn 5e dus als een kuiken achter de hen. Mijn moeder werd gek van me. Maar als ik er nu naar kijk geef ik mezelf groot gelijk.
Lisa, ik denk dan alleen maar, zonde van het schuldgevoel. Zo energievretend en niet constructief. Was ze maar eerder weg gegaan...
zaterdag 5 juli 2014 om 17:20
Zoals wel vaker kwam ook hier pas achteraf (na het vreemdgaan) het inzicht dat het huwelijk echt niet goed meer zat.
Misschien voelde ze zich sowieso wel schuldig, moeilijk te bepalen achteraf. En natuurlijk is een schuldgevoel zonde van je energie maar da's ratio. Gevoelsmatig was dat voor haar een hele lastige.
Misschien voelde ze zich sowieso wel schuldig, moeilijk te bepalen achteraf. En natuurlijk is een schuldgevoel zonde van je energie maar da's ratio. Gevoelsmatig was dat voor haar een hele lastige.
zaterdag 5 juli 2014 om 17:25
O maar dat snap ik echt wel.
Ik kan me zo voorstellen dat het vreemdgaan "de kroon" op het slechte huwelijk was. En als je dan door die ene keer vreemdgaan verteert wordt door schuldgevoel terwijl je dochter in haar volwassen leeftijd best wat sympathie kan opbrengen voor die keuze dan is dat gewoon heel erg jammer.
Maar dat is ratio, dat klopt.
Ik kan me zo voorstellen dat het vreemdgaan "de kroon" op het slechte huwelijk was. En als je dan door die ene keer vreemdgaan verteert wordt door schuldgevoel terwijl je dochter in haar volwassen leeftijd best wat sympathie kan opbrengen voor die keuze dan is dat gewoon heel erg jammer.
Maar dat is ratio, dat klopt.
zaterdag 5 juli 2014 om 17:39
quote:Rooss4 schreef op 05 juli 2014 @ 17:04:
Jonge kinderen voelen alleen maar, ze weten, er is iets. En zeker met de huidige communicatiemiddelen waarin we -als we daar voor kiezen- in constant contact kunnen zijn met onze buitendedeurneuk- kan het niet anders dan dat kinderen daar wat van mee krijgen, hoe hard je ook denkt dat het niet zo is.
hm, ik denk dat dat werkelijk het verschil maakt. Ik heb zelden tot nooit contact met minnaars waar mijn kinderen bij zijn. Minnaars spelen ook nooit een hele grote rol in mijn leven. Net zoals mijn seksleven thuis niet voor hun ogen gebeurt.
Ik wist het ook niet, ik heb mijn moeder op mijn 21 zo patsboem uit het niks gevraagd of ze aan parterruil deden. (de horny 70's you know), toen het antwoord ja was viel er zo ontzettend veel op zijn plek.
Daarom liep ik op mijn 5e dus als een kuiken achter de hen. Mijn moeder werd gek van me. Maar als ik er nu naar kijk geef ik mezelf groot gelijk.
Waarom geef je jezelf dan groot gelijk? Was er een reden om aan te nemen dat er groot gevaar dreigde? Wat deed je moeder dan waarom jij aan haar been moest gaan hangen? Gedroeg zij zich op dezelfde manier als jij in je begin-minnaarsjaren?
Jonge kinderen voelen alleen maar, ze weten, er is iets. En zeker met de huidige communicatiemiddelen waarin we -als we daar voor kiezen- in constant contact kunnen zijn met onze buitendedeurneuk- kan het niet anders dan dat kinderen daar wat van mee krijgen, hoe hard je ook denkt dat het niet zo is.
hm, ik denk dat dat werkelijk het verschil maakt. Ik heb zelden tot nooit contact met minnaars waar mijn kinderen bij zijn. Minnaars spelen ook nooit een hele grote rol in mijn leven. Net zoals mijn seksleven thuis niet voor hun ogen gebeurt.
Ik wist het ook niet, ik heb mijn moeder op mijn 21 zo patsboem uit het niks gevraagd of ze aan parterruil deden. (de horny 70's you know), toen het antwoord ja was viel er zo ontzettend veel op zijn plek.
Daarom liep ik op mijn 5e dus als een kuiken achter de hen. Mijn moeder werd gek van me. Maar als ik er nu naar kijk geef ik mezelf groot gelijk.
Waarom geef je jezelf dan groot gelijk? Was er een reden om aan te nemen dat er groot gevaar dreigde? Wat deed je moeder dan waarom jij aan haar been moest gaan hangen? Gedroeg zij zich op dezelfde manier als jij in je begin-minnaarsjaren?
zaterdag 5 juli 2014 om 17:42
Scheiden omdat je bent vreemdgegaan. Ik ben blij dat mijn kinderen niet weten van mijn misser. Nadat het uitgekomen was dacht ik alleen maar aan de kinderen en was ik in paniek om hun toekomst.
Ik dacht dat ik wist wat ik deed. Blijkbaar kon ik mezelf heel goed voor de gek houden op dat moment. Toch een soort verstandsverbijstering, een tunnel waar ik in zat zonder zicht naar links en rechts? Wij besloten ook na mijn vreemdgaan samen te blijven en het opende me wel de ogen. Dit wilde ik mijn kinderen niet aandoe.! Uiteindelijk wel gescheiden na vele pogingen relatietherapie. Inmiddels kan ik mezelf al lang weer recht in de spiegel aankijken en ex en ik zijn er goed uitgekomen maar ik heb - toen ik vreemdging- echt niet nagedacht over "wat als de kinderen erachter komen"
Staan anderen hier bij stil? Hoe het voor jou en je kinderen zal zijn als uitkomt dat je vreemdgaat?
Ik dacht dat ik wist wat ik deed. Blijkbaar kon ik mezelf heel goed voor de gek houden op dat moment. Toch een soort verstandsverbijstering, een tunnel waar ik in zat zonder zicht naar links en rechts? Wij besloten ook na mijn vreemdgaan samen te blijven en het opende me wel de ogen. Dit wilde ik mijn kinderen niet aandoe.! Uiteindelijk wel gescheiden na vele pogingen relatietherapie. Inmiddels kan ik mezelf al lang weer recht in de spiegel aankijken en ex en ik zijn er goed uitgekomen maar ik heb - toen ik vreemdging- echt niet nagedacht over "wat als de kinderen erachter komen"
Staan anderen hier bij stil? Hoe het voor jou en je kinderen zal zijn als uitkomt dat je vreemdgaat?
zaterdag 5 juli 2014 om 17:48
quote:Lookolook schreef op 05 juli 2014 @ 17:39:
[...]
Was er een reden om aan te nemen dat er groot gevaar dreigde? Wat deed je moeder dan waarom jij aan haar been moest gaan hangen? Gedroeg zij zich op dezelfde manier als jij in je begin-minnaarsjaren?
Dat eerste: ja. Maar het wordt een te persoonlijk verhaal om dat hier neer te zetten.
Wat mijn moeder deed.. hmm goeie. Het was heel subtiel, af en toe belde ze met "hem" maar verder deed ze nauwelijks iets. Maar ik las alles, waakte als een havik.
Zij gedroeg zich zéker niet zo als ik in mijn minnaars-begin-jaren. Ik was veel minder subtiel en dus in die zin veel bedreigender. Mijn kinderen hebben alleen niet mijn traumatische ervaring gehad, dat scheelt.
[...]
Was er een reden om aan te nemen dat er groot gevaar dreigde? Wat deed je moeder dan waarom jij aan haar been moest gaan hangen? Gedroeg zij zich op dezelfde manier als jij in je begin-minnaarsjaren?
Dat eerste: ja. Maar het wordt een te persoonlijk verhaal om dat hier neer te zetten.
Wat mijn moeder deed.. hmm goeie. Het was heel subtiel, af en toe belde ze met "hem" maar verder deed ze nauwelijks iets. Maar ik las alles, waakte als een havik.
Zij gedroeg zich zéker niet zo als ik in mijn minnaars-begin-jaren. Ik was veel minder subtiel en dus in die zin veel bedreigender. Mijn kinderen hebben alleen niet mijn traumatische ervaring gehad, dat scheelt.
zaterdag 5 juli 2014 om 18:14
Toen ik ervoor gekozen had om van mijn nr 1 te scheiden en mijn kinderen vertelde dat er al een aantal maanden een nr 2 in beeld was, vonden ze het veel erger dat ik al die maanden tegen ze gelogen had dan dat ze het erg vonden dat er een ander was.
Maar mijn kinderen zijn dan ook al wat ouder en hadden al langer in de gaten dat het niet goed zat tussen hun ouders. Ze weten ook dat ik niet om die nr 2 ben gaan scheiden.
Maar mijn kinderen zijn dan ook al wat ouder en hadden al langer in de gaten dat het niet goed zat tussen hun ouders. Ze weten ook dat ik niet om die nr 2 ben gaan scheiden.
zaterdag 5 juli 2014 om 19:30
* uit de af en toe meeleesmodus*
De relatie tussen mijn ex en mij liep op zijn eind en nog voor het echte einde had hij een nieuwe vlam. Zij was niet de aanleiding tot de scheiding maar een symptoom vd slechte relatie.
Mijn oudsten hadden heel veel moeie met haar, 1 heeft zelfs het contact verbroken met haar vader.
Het was niet de enige reden maar wel,voornaamste reden. Dat heb ik echter nooit geweten tot ik ruim 3 jaar geleden mijn huidige partner bedroog ( toen heb ik hier even meegeschreven).
Mijn dochter confronteerde me met mijn leugens en haar boosheid uit het verleden.
Natuurlijk is ze geen mens zonder zonde maar met dit soort bedrog en liegen kan ze niets en heeft ze ook in vriendschappen weleens een lijn getrokken.
Het ging voor haar verder dan loyaal zijn aan mij, ik had met het van mijn ex minder moeite dan mijn dochter, zij verloor het vertrouwen in haar vader.
De relatie tussen mijn ex en mij liep op zijn eind en nog voor het echte einde had hij een nieuwe vlam. Zij was niet de aanleiding tot de scheiding maar een symptoom vd slechte relatie.
Mijn oudsten hadden heel veel moeie met haar, 1 heeft zelfs het contact verbroken met haar vader.
Het was niet de enige reden maar wel,voornaamste reden. Dat heb ik echter nooit geweten tot ik ruim 3 jaar geleden mijn huidige partner bedroog ( toen heb ik hier even meegeschreven).
Mijn dochter confronteerde me met mijn leugens en haar boosheid uit het verleden.
Natuurlijk is ze geen mens zonder zonde maar met dit soort bedrog en liegen kan ze niets en heeft ze ook in vriendschappen weleens een lijn getrokken.
Het ging voor haar verder dan loyaal zijn aan mij, ik had met het van mijn ex minder moeite dan mijn dochter, zij verloor het vertrouwen in haar vader.
Je bent zelf een theepot
zaterdag 5 juli 2014 om 20:07
Toch maar eens reageren na een hele hoop pagina's doorgelezen te hebben. Kort voorstellen: man, medio 30, partner & gezin. Nooit een nr. 2 gehad of zelf bedrogen geweest, dus wat dat betreft geen ervaringsdeskundige. Gelukkig maar, zeg ik daarbij.
Ben zelf nogal zwart-wit van karakter en dacht vroeger heel simpel hierover: vreemdgaande mannen zijn egoïstische klootzakken, vreemdgaande vrouwen zijn achterbakse sloeries. Dat is, door leeftijd & ervaring, wel wat milder geworden.
Ik lees de verhalen hier met een mengeling van fascinatie en verbijstering. Het hebben van meerdere partners is iets waar ik me weinig voorstelling bij kan maken, maar als je daar met je 'echte' / 'eerste' partner afspraken over maakt: soit. Mij lijkt het verdomd lastig, maar dan maak je de keuze tenminste samen.
Maar het stiekeme, de leugens, het niet op de hoogte brengen van 'nr1': hoe leef je dan met jezelf? Ik zie hier bizarre vormen van hypocrisie (wel je partner bedonderen, maar het niet kunnen hebben dat nr2 er meerdere partners op nahoudt of een tijdlang niks van zich laat horen). Nogmaals, een mengeling van fascinatie en verbijstering...
Ben zelf nogal zwart-wit van karakter en dacht vroeger heel simpel hierover: vreemdgaande mannen zijn egoïstische klootzakken, vreemdgaande vrouwen zijn achterbakse sloeries. Dat is, door leeftijd & ervaring, wel wat milder geworden.
Ik lees de verhalen hier met een mengeling van fascinatie en verbijstering. Het hebben van meerdere partners is iets waar ik me weinig voorstelling bij kan maken, maar als je daar met je 'echte' / 'eerste' partner afspraken over maakt: soit. Mij lijkt het verdomd lastig, maar dan maak je de keuze tenminste samen.
Maar het stiekeme, de leugens, het niet op de hoogte brengen van 'nr1': hoe leef je dan met jezelf? Ik zie hier bizarre vormen van hypocrisie (wel je partner bedonderen, maar het niet kunnen hebben dat nr2 er meerdere partners op nahoudt of een tijdlang niks van zich laat horen). Nogmaals, een mengeling van fascinatie en verbijstering...
zaterdag 5 juli 2014 om 20:15
Roodkapje, ik weet ook niet wat dè juiste manier is.
Naast dat er hier geen bedrog speelde hebben mijn vrouw en ik onze kinderen pas ingelicht over onze polygamie toen zoon en dochter daar vragen over begonnen te stellen.
Voor dat moment leek het ons ook zinloos om er met onze kinderen over te praten.
Omdat onze kinderen toen helemaal nog niet door hun eigen hormonen beïnvloed werden.
Omdat ze toen zelf helemaal nog niet met seks en experimenteren bezig waren.
Omdat ze toen nog helemaal geen nieuwsgierigheid tentoon spreidden tav lust in het algemeen.
Ik denk dat wij onbewust hebben gekozen om de basis voor onze kinderen stabiel te houden door ze niet voortijdig over te belasten met zaken waar ze verstandelijk nog niet aan toe waren om kennis van te nemen.
Naast dat er hier geen bedrog speelde hebben mijn vrouw en ik onze kinderen pas ingelicht over onze polygamie toen zoon en dochter daar vragen over begonnen te stellen.
Voor dat moment leek het ons ook zinloos om er met onze kinderen over te praten.
Omdat onze kinderen toen helemaal nog niet door hun eigen hormonen beïnvloed werden.
Omdat ze toen zelf helemaal nog niet met seks en experimenteren bezig waren.
Omdat ze toen nog helemaal geen nieuwsgierigheid tentoon spreidden tav lust in het algemeen.
Ik denk dat wij onbewust hebben gekozen om de basis voor onze kinderen stabiel te houden door ze niet voortijdig over te belasten met zaken waar ze verstandelijk nog niet aan toe waren om kennis van te nemen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
zondag 6 juli 2014 om 10:01
Zoals jullie weten is mijn huwelijk uiteindelijk ook gestrand op vreemdgaan, van mij. Het was een gevolg van een jarenlang ongelukkig huwelijk, en daarmee pleit ik mezelf niet vrij. Het is de verkeerde manier geweest, maar het heeft zo moeten zijn, anders was ik er nog jaren in blijven hangen. Toen het uit kwam wilde ex mij alles vergeven en vergeten, maar voor mij was het uiteindelijk de druppel, en wilde ik ook echt niet meer terug.
Mijn kinderen zijn nog jong, en weten niet beter dan dat papa en mama niet verliefd meer zijn. That's it. Ik loop niet met schuldgevoel rond. Ik ben eindelijk weer mezelf, heb weer plezier in het leven, ben weer gelukkig. Alles zal nog een plekje moeten krijgen, ook bij de kinderen, maar zo lang je ze alle ruimte geeft voor vragen, boosheid en het uiten van hun gevoelens komt het met hun ook wel goed. Ondanks alles staan en ex en ik met elkaar op goede voet, dat is ook belangrijk. Alles voor de kinderen!
Oh en minnaar? Is nog steeds in beeld, weet niet hoe dat uit gaat pakken in de toekomst, maar voor nu is het prima zo!
Mijn kinderen zijn nog jong, en weten niet beter dan dat papa en mama niet verliefd meer zijn. That's it. Ik loop niet met schuldgevoel rond. Ik ben eindelijk weer mezelf, heb weer plezier in het leven, ben weer gelukkig. Alles zal nog een plekje moeten krijgen, ook bij de kinderen, maar zo lang je ze alle ruimte geeft voor vragen, boosheid en het uiten van hun gevoelens komt het met hun ook wel goed. Ondanks alles staan en ex en ik met elkaar op goede voet, dat is ook belangrijk. Alles voor de kinderen!
Oh en minnaar? Is nog steeds in beeld, weet niet hoe dat uit gaat pakken in de toekomst, maar voor nu is het prima zo!
zondag 6 juli 2014 om 10:23
Onze kleine is te jong om echt iets er van mee te krijgen, zal af en toe echt wel dingen aan voelen, maar verder weinig. Wat mij eerder door het hoofd gaat is de dochter van jager, als het ooit uit zou komen dan zou ze gaan denk ik. Maar, dat is een oudere meid en een gevoellige meid. Wat ik voor mezelf dus bijv nooit doe is jager appen als zei in de buurt is.
En toch, omdanks die risico's zijn we bereid ze te nemen.
En toch, omdanks die risico's zijn we bereid ze te nemen.
zondag 6 juli 2014 om 10:34
Tja, ik zie dat vaak. Mensen durven de stekker niet uit hun huwelijk te halen. Eigenlijk is elk vreemdgaan wel een teken dat er iets mis is. En open relatie is geen vreemdgaan he!
Mensen vinden het raar dat je een huwelijk opbreekt omdat je niet meer verliefd bent. Geen amoureuze gevoelens hebt. Maar vinden het normaal dat een huwelijk strandt omdat 1 vreemdgaat. Terwijl het 1 een direct gevolg is is van het ander meer het tweede, als het uitkomt, wel heel veel pijn kan aanrichten. En je zult dus juist vaak ouders zien die het doen omdat je een huwelijk met kinderen nog minder makkelijk opbreekt, terwijl het vlees wel wil (en vooral wij vrouwen - een gedeelte daarvan iig- na de 35 een libido boost krijgen).
Kijk ieder moet natuurlijk voor zich weten wat ie doet, maar wees in godsnaam discreet. En nog beter: eerlijk tov jezelf en je partner.
Mensen vinden het raar dat je een huwelijk opbreekt omdat je niet meer verliefd bent. Geen amoureuze gevoelens hebt. Maar vinden het normaal dat een huwelijk strandt omdat 1 vreemdgaat. Terwijl het 1 een direct gevolg is is van het ander meer het tweede, als het uitkomt, wel heel veel pijn kan aanrichten. En je zult dus juist vaak ouders zien die het doen omdat je een huwelijk met kinderen nog minder makkelijk opbreekt, terwijl het vlees wel wil (en vooral wij vrouwen - een gedeelte daarvan iig- na de 35 een libido boost krijgen).
Kijk ieder moet natuurlijk voor zich weten wat ie doet, maar wees in godsnaam discreet. En nog beter: eerlijk tov jezelf en je partner.
zondag 6 juli 2014 om 11:00
Als kind onderga je de wereld om je heen . Heel erg bewust van alle stromen en onderstromen ben je niet. Ik denk wel dat kinderen heel goed voelen wat er speelt maar is niet benoembaar. Vanaf een jaar of 9 zijn ze zich veel bewuster al is de kijk natuurlijk nog kinderlijk. Daarna de jong adolescent waar idd ook eigen hormonen gaan meespelen. Het zal je beinvloeden wellicht een beetje vormen . Als het discreet gebeurd hoeft het niet echt te schaden denk ik. Wat mijzelf betreft probeer ik open en eerlijk te zijn in mijn mening en gedachten naar mijn jongens toe. Over relaties e.d. voorafgaand aan het huwelijk met hun vader ben ik transparant, een verliefdheid met daaraan een platonische relatie zijn ze ook van op de hoogte geweest. Soms komen ze daar wel op terug. Daar ben ik open en eerlijk over. Ja uiteindelijk hebben ze ook zo geleerd dat een relatie veel variaties kent en denk ik dat ze er zelf wel iets mee kunnen.
zondag 6 juli 2014 om 11:05
Voor zover ik voor mijn minnaar kan spreken is voor hem de angst dat hij zijn jongens niet meer zou mogen zien. En dat de beeldvorming over hem dan super negatief wordt. Hij is dol op zijn kinderen en ze vervullen een grote rol in zijn leven. Ze zijn ook nog jong en in een veel kwetsbaardere leeftijd. Ook voor hem geldt toch dat hij wel kiest voor een geheime relatie met mij ondanks bovenstaande.
zondag 6 juli 2014 om 11:50
quote:Tja, ik zie dat vaak. Mensen durven de stekker niet uit hun huwelijk te halen. Eigenlijk is elk vreemdgaan wel een teken dat er iets mis is.
Daar ben ik het niet mee eens. Wat is er mis met een 'normale' monogame relatie, met een gezinnetje, huisje-boompje-beestje? Tja na verloop van jaren wordt e.e.a. minder spannend, maar ja, je kunt ook niet je hele leven stapelverliefd zijn...
Laat ik als man een voorbeeld geven: natuurlijk ziet een meid van 25 er vaak beter uit dan je eigen partner van 45. Buik, billen en borsten zijn allemaal strakker en hebben (nog) niet te lijden gehad onder zwangerschappen en/of leeftijd. Maar betekent dat, dat er iets 'mis' is in de relatie met je eigen vrouw als je uit pure geilheid een seksrelatie met zo'n jong ding begint? Volgens mij niet, dan is er vooral iets 'mis' met jezelf als kerel...
Vreemdgaan kan best een kwestie zijn van problemen in een relatie. Maar wat ik hier lees, is vaak een gekunstelde reconstructie van de werkelijkheid achteraf: vanuit het perspectief van de vreemdgang(st)er wordt alles opnieuw 'ingekleurd' en dan blijkt opeens dat 'er iets mis was in de relatie'.
Daar ben ik het niet mee eens. Wat is er mis met een 'normale' monogame relatie, met een gezinnetje, huisje-boompje-beestje? Tja na verloop van jaren wordt e.e.a. minder spannend, maar ja, je kunt ook niet je hele leven stapelverliefd zijn...
Laat ik als man een voorbeeld geven: natuurlijk ziet een meid van 25 er vaak beter uit dan je eigen partner van 45. Buik, billen en borsten zijn allemaal strakker en hebben (nog) niet te lijden gehad onder zwangerschappen en/of leeftijd. Maar betekent dat, dat er iets 'mis' is in de relatie met je eigen vrouw als je uit pure geilheid een seksrelatie met zo'n jong ding begint? Volgens mij niet, dan is er vooral iets 'mis' met jezelf als kerel...
Vreemdgaan kan best een kwestie zijn van problemen in een relatie. Maar wat ik hier lees, is vaak een gekunstelde reconstructie van de werkelijkheid achteraf: vanuit het perspectief van de vreemdgang(st)er wordt alles opnieuw 'ingekleurd' en dan blijkt opeens dat 'er iets mis was in de relatie'.
zondag 6 juli 2014 om 11:56
Ben trouwens een paar dagen terug in heftige discussie met minnaar beland. Waren wezen stappen en ik stond beetje te flirten met iemand anders. Niks aan de hand zo ben ik gewoon. Achteraf vond hij dat dus hélemaal niet leuk. Ik vroeg hem waarom niet, jij bent toch ook vanavond weer bij je eigen vriendin? Waarom mag ik niet verder kijken. Nou,dat was helemaal not done...hij was aan het uitvinden wat hij wou en ik was alweer op zoek naar een ander (wat helemaal mijn intentie niet was) en ontnam hem zo alle kans. zo redeneerde hij. Ik was te moe om er uitgebreid op in te gaan en heb hem laten weten dat ik niet op zoek ben naar wat dan ook op het moment. Dat het goed is zoals het nu is en we allebei tijd nodig hebben. Toch blijft het een rare situatie vind ik. Eerste woordenwisseling is een feit dus.
zondag 6 juli 2014 om 12:23
quote:missindependent81 schreef op 06 juli 2014 @ 11:56:
Ben trouwens een paar dagen terug in heftige discussie met minnaar beland. Waren wezen stappen en ik stond beetje te flirten met iemand anders. Niks aan de hand zo ben ik gewoon. Achteraf vond hij dat dus hélemaal niet leuk. Ik vroeg hem waarom niet, jij bent toch ook vanavond weer bij je eigen vriendin? Waarom mag ik niet verder kijken. Nou,dat was helemaal not done...hij was aan het uitvinden wat hij wou en ik was alweer op zoek naar een ander (wat helemaal mijn intentie niet was) en ontnam hem zo alle kans. zo redeneerde hij. Ik was te moe om er uitgebreid op in te gaan en heb hem laten weten dat ik niet op zoek ben naar wat dan ook op het moment. Dat het goed is zoals het nu is en we allebei tijd nodig hebben. Toch blijft het een rare situatie vind ik. Eerste woordenwisseling is een feit dus.Oeps! Dat lijkt mij heeeel vreemd. Een ruzie met je minnaar. Hij vond dat dus niet kunnen dat je in het bijzijn van hem flirt met andere mannen. Kan ik mij iets bij voorstellen dat hij het vervelend vond, maar aan de andere kant kan ik mij ook voorstellen dat jouw flirt gedrag bij je karakter hoort en niks voorstelt. Niet iets om ruzie over te maken toch? Gewoon begripvol blijven denk ik naar elkaar toe en dan is er niet zo veel aan de hand. Waarom is hij aan het nadenken, ben jij ook aan het nadenken...?
Ben trouwens een paar dagen terug in heftige discussie met minnaar beland. Waren wezen stappen en ik stond beetje te flirten met iemand anders. Niks aan de hand zo ben ik gewoon. Achteraf vond hij dat dus hélemaal niet leuk. Ik vroeg hem waarom niet, jij bent toch ook vanavond weer bij je eigen vriendin? Waarom mag ik niet verder kijken. Nou,dat was helemaal not done...hij was aan het uitvinden wat hij wou en ik was alweer op zoek naar een ander (wat helemaal mijn intentie niet was) en ontnam hem zo alle kans. zo redeneerde hij. Ik was te moe om er uitgebreid op in te gaan en heb hem laten weten dat ik niet op zoek ben naar wat dan ook op het moment. Dat het goed is zoals het nu is en we allebei tijd nodig hebben. Toch blijft het een rare situatie vind ik. Eerste woordenwisseling is een feit dus.Oeps! Dat lijkt mij heeeel vreemd. Een ruzie met je minnaar. Hij vond dat dus niet kunnen dat je in het bijzijn van hem flirt met andere mannen. Kan ik mij iets bij voorstellen dat hij het vervelend vond, maar aan de andere kant kan ik mij ook voorstellen dat jouw flirt gedrag bij je karakter hoort en niks voorstelt. Niet iets om ruzie over te maken toch? Gewoon begripvol blijven denk ik naar elkaar toe en dan is er niet zo veel aan de hand. Waarom is hij aan het nadenken, ben jij ook aan het nadenken...?
zondag 6 juli 2014 om 12:35
Zkotz, je spreekt jezelf tegen. Je quote: "dat er iets mis is" en je antwoordt "er hoeft niks mis te zijn in je relatie, er is iets mis in jezelf" Het blijft mis toch?
MissI, ik had al niet zo'n hoge pet op van jouw minnaar en die pet wordt bevestigd in je laatste bericht. Er komt weer een naar trekje boven, nu mag je weer niet naar andere mannen kijken terwijl hij nog steeds elke avond op de bank zit bij zijn lief. Nou ja lief.. zo lief behandelt hij haar ook niet.
Waarom moet jij op de wachtbank tot hij zijn besluit genomen heeft?
Ik zie toch dat de gemiddelde vreemdgangster haar gedachten zo heeft bekronkeld dat het werkbaar is. Gevoelens van kinderen worden onder het kleed geschoven en afgedaan als "te jong dus zal wel iets voelen maar niet veel" en "ik ben heel discreet dus niemand merkt iets"
Ik ben serieus benieuwd of jullie over 15 jaar hetzelfde op je ontbijttafel krijgen als mijn moeder 20 jaar geleden.
MissI, ik had al niet zo'n hoge pet op van jouw minnaar en die pet wordt bevestigd in je laatste bericht. Er komt weer een naar trekje boven, nu mag je weer niet naar andere mannen kijken terwijl hij nog steeds elke avond op de bank zit bij zijn lief. Nou ja lief.. zo lief behandelt hij haar ook niet.
Waarom moet jij op de wachtbank tot hij zijn besluit genomen heeft?
Ik zie toch dat de gemiddelde vreemdgangster haar gedachten zo heeft bekronkeld dat het werkbaar is. Gevoelens van kinderen worden onder het kleed geschoven en afgedaan als "te jong dus zal wel iets voelen maar niet veel" en "ik ben heel discreet dus niemand merkt iets"
Ik ben serieus benieuwd of jullie over 15 jaar hetzelfde op je ontbijttafel krijgen als mijn moeder 20 jaar geleden.
zondag 6 juli 2014 om 12:35
quote:zkotz schreef op 06 juli 2014 @ 11:50:
Vreemdgaan kan best een kwestie zijn van problemen in een relatie. Maar wat ik hier lees, is vaak een gekunstelde reconstructie van de werkelijkheid achteraf: vanuit het perspectief van de vreemdgang(st)er wordt alles opnieuw 'ingekleurd' en dan blijkt opeens dat 'er iets mis was in de relatie'.Vreemd. Ik zie die gekunstelde reconstructie vrijwel niet. Wel zie ik een aantal die te maken hebben met (en lijden onder) een extreem laag libido van hun partner. Lees dat topic voor de grap eens, hier op de sekspijler. Je partner seks onthouden, soms jarenlang. En tegelijkertijd het "probleem" bij degene die seks wil leggen....dan is seks met iemand anders hebben echt geen vreemdgaan meer.
Vreemdgaan kan best een kwestie zijn van problemen in een relatie. Maar wat ik hier lees, is vaak een gekunstelde reconstructie van de werkelijkheid achteraf: vanuit het perspectief van de vreemdgang(st)er wordt alles opnieuw 'ingekleurd' en dan blijkt opeens dat 'er iets mis was in de relatie'.Vreemd. Ik zie die gekunstelde reconstructie vrijwel niet. Wel zie ik een aantal die te maken hebben met (en lijden onder) een extreem laag libido van hun partner. Lees dat topic voor de grap eens, hier op de sekspijler. Je partner seks onthouden, soms jarenlang. En tegelijkertijd het "probleem" bij degene die seks wil leggen....dan is seks met iemand anders hebben echt geen vreemdgaan meer.
zondag 6 juli 2014 om 12:47
quote:Vreemd. Ik zie die gekunstelde reconstructie vrijwel niet. Wel zie ik een aantal die te maken hebben met (en lijden onder) een extreem laag libido van hun partner. Lees dat topic voor de grap eens, hier op de sekspijler. Je partner seks onthouden, soms jarenlang. En tegelijkertijd het "probleem" bij degene die seks wil leggen....dan is seks met iemand anders hebben echt geen vreemdgaan meer.
Ik heb een aantal van de 'minnaars-topics' doorgelezen en bij meerdere personen hetzelfde patroon gezien:
- in het begin een nr2 'maar ik wil wel bij nr1 blijven' (dus niets mis met nr1, geen te lage seks-frequentie o.i.d.)
- vervolgens gevoelens ontwikkelen voor nr2, en opeens is er dan sprake van 'problemen in de relatie met nr1' (ja logisch, het is nergens perfect, maar dan wordt het vergrootglas gelegd op zaken die niet goed gaan en komen we opeens tot de conclusie dat er 'iets mis is'...)
- en dan na een aantal maanden / jaren: 'inmiddels zijn we gescheiden'...
Wat betreft dat extreem lage libido: dat snap ik! Heb er zelf ook mee te maken, partner wil veel minder vaak dan ik. Zoals ik er nu tegenaan kijk, zal ik echter géén nr2 of swinger-relatie aangaan. Júist ook door de verhalen die ik hier lees.
Maar, en dat is natuurlijk waar het werkelijke punt: als het ooit zo ver komt dat ik buiten de deur wil neuken vanwege te weinig seks in de relatie, dan wordt dat vóóraf bespreekbaar gemaakt en niet sneaky een nr2 erbij waar nr1 niets van weet. En als partner dan aangeeft dat niet te zien zitten, dan heb ik 2 keuzes: einde relatie of ermee leren leven.
Ik heb een aantal van de 'minnaars-topics' doorgelezen en bij meerdere personen hetzelfde patroon gezien:
- in het begin een nr2 'maar ik wil wel bij nr1 blijven' (dus niets mis met nr1, geen te lage seks-frequentie o.i.d.)
- vervolgens gevoelens ontwikkelen voor nr2, en opeens is er dan sprake van 'problemen in de relatie met nr1' (ja logisch, het is nergens perfect, maar dan wordt het vergrootglas gelegd op zaken die niet goed gaan en komen we opeens tot de conclusie dat er 'iets mis is'...)
- en dan na een aantal maanden / jaren: 'inmiddels zijn we gescheiden'...
Wat betreft dat extreem lage libido: dat snap ik! Heb er zelf ook mee te maken, partner wil veel minder vaak dan ik. Zoals ik er nu tegenaan kijk, zal ik echter géén nr2 of swinger-relatie aangaan. Júist ook door de verhalen die ik hier lees.
Maar, en dat is natuurlijk waar het werkelijke punt: als het ooit zo ver komt dat ik buiten de deur wil neuken vanwege te weinig seks in de relatie, dan wordt dat vóóraf bespreekbaar gemaakt en niet sneaky een nr2 erbij waar nr1 niets van weet. En als partner dan aangeeft dat niet te zien zitten, dan heb ik 2 keuzes: einde relatie of ermee leren leven.
