Minnaar deel 24.

Goed zo Lotje. Dit koste je meer dan het opleverde en die onbalans kan je missen als kiespijn. Jammer... voor hem!



Engel, ik lees dat wel vaker: "steek je energie die je nu in 2 steekt in je 1 relatie".

Heb je daar ook praktische handvatten voor? Heb je 2 jampotjes in de kast met "energie voor 1" en "energie voor 2"? En is het dan een kwestie van met een lepel overgieten?

Ik snap die echt niet. Hoe doe je dat? Volgens mij werkt het nl helemaal niet zo. Je hebt als mens een dosis energie en die gebruik je en je laadt weer op.

De energie die je ex nr 2 niet meer kost ga je waarschijnlijk steken in het overwinnen van je liefdesverdriet, die gaat niet automatisch naar "1". Wat moet die man met die al die energie?



Ik lees m wel vaker en heb nooit de praktische uitwerking begrepen.

Ieuw!! Noeks, haal die enge gladde sixpack eens weg. Yuk.

Hoe is het met Heidi?

Roos: met die energie steken in bedoel ik dat je je bewust wordt (voor mij werkte dat zo althans) dat je ook eens op een andere manier tegen situaties aankijkt. Als nr2 me belde dat hij tijd had die avond bedacht ik wat leuks,dofte me op en ging dartel te veld , als thuis er een avond onverwacht niets was hingen nr1 en ik op de bank, bak thee en sukkelen bij de TV. nr2 kreeg de doldwaze avonturen die overdag gebeurden over de mail, en s avonds aan tafel met 1 vergat ik die helft aan 1 te vertellen. Ipv de focus op nr2 kun je deels dat ook delen met 1. Voor mij is energie steken in dus eigenlijk spontanere acties ondernemen richting nr1 geweest en dat werkte. Spontaniteit kwam terug en dat werkte door. En ja heerlijk vaag sorry



En Anouk, nee wat jij en nr2 deelden is ook niet terug te draaien en niet door een ander in te vullen. En hoe het ook loopt; zie het als iets bijzonders. Cold turkey is heel erg moeilijk maar op den duur het beste. Een wond die je telkens stoot blijft heel lang pijnlijk. Denk dat jij er wel uit gaat komen.

Goedemiddag!

Ik ben nieuw hier. Lees al wel een tijdje mee en heb de stoute schoenen aangetrokken om een eerste keer iets op te schrijven. Ik zit namelijk nogal met een 'situatie' en ik wil er zo graag eens met anderen over van gedachten kunnen wisselen. En ik zie hier heel veel langskomen waarvan ik denk: ja, daar heb ik ook wat aan!



Zal ik me kort voorstellen? Ik ben een vrouw van begin 40. Al 15+ jaar samen met nr1, we hebben samen kinderen. Prima relatie, heel blij met elkaar. Qua seks is het een tijdlang véél minder geweest - mijn libido was in coma - maar sinds kort ben ik weer ontwaakt. Door... (je raadt het niet).. een flirt met een heel oude vlam. Inmiddels met de vlam gezoend en met hem gesproken over hoe we met elkaar willen omgaan, terwijl we allebei een relatie hebben die we niet kwijt willen.



Ik heb het mijn nr1 verteld, in de hoop dat hij het niet zo'n punt zou vinden als ik af en toe met de vlam zou zoenen. We hebben een deels open relatie, hij heeft de afgelopen jaren met mijn goedkeuring seksdates gehad. En nou dacht ik: nu is het dan eindelijk mijn beurt! Maar hij reageerde heel anders dan ik had gehoopt, hij ziet er een grote bedreiging in voor ons. Terwijl ik juist door het geflirt en gezoen met de vlam weer ontzettend veel zin in seks had gekregen (precies de uitwerking die ik ervan had gehoopt) en dat doe ik alleen met nr1. Win-win, dacht ik dus. Jammer genoeg dacht nr1 daar anders over.



Maar ja. Nu ik de vlam heb gezoend, en weet dat hij mij net zo lekker vindt als ik hem, en bovendien zeker weet dat hij zijn relatie net zo min kwijt wil als ik de mijne, heb ik helemaal geen zin om afscheid van hem te nemen. Ik heb hem inmiddels ook een keer stiekem gezien. We hebben toen niets gedaan, alleen gepraat en geluncht, maar het kriebelt mij enorm. Dat is bij hem ook zo, weet ik uit onze mailwisseling die op die afspraak is gevolgd. Ik weet dan ook zeker dat ik weer met hem zal afspreken, en dat er dan wel weer gezoend gaat worden.



Ik wil het er dus toch op wagen. Eerst stiekem, en misschien dat ik het ooit nog ga aandurven om het toch weer open en eerlijk met nr1 te bespreken. Intussen zoek ik naar ervaringen van anderen. Kun je een buitenman hebben zonder dat dit per definitie uitloopt op scheidingen, ellende en enorm veel verdriet? Is het de moeite waard? Hoe brei je er ooit weer een eind aan? Zijn er vrouwen die met hun ex-buitenman bevriend blijven? En al zoekend naar antwoorden op dit soort vragen kwam ik bij dit forum uit.



Nou zie ik wel dat jullie samen al 24 delen hebben volgeschreven, en misschien is het niet goed mogelijk hier als nieuweling bij te komen. Zeg het maar als dat zo is, of dat ik er bij kan komen.

Hoe dan ook ga ik mee blijven lezen, ik kan enorm veel van jullie leren. Ook over de don'ts, ik zie heus wel dat het geen rozengeur-en-manenschijn is met een minnaar... (maar oh wat kun je toch opleven van wat aandacht van buiten).

Zo, hè hè, even tijd om wat te typen.



@Ano*k: met relatietherapie heb ik ervaring in maar liefst twee huwelijken. De eerste keer was het volop te laat, en de tweede keer te slecht. Nadat die therapeute ons verhaal had aangehoord, zat ze een tijd alleen maar te zuchten en te zeggen: "Tja, maar dat is ook wel heel erg moeilijk!" Man en ik kwamen lacherig naar buiten: "Zullen we dan maar uit elkaar gaan?" Het smeedde op die manier wel een band Maar mij was toen wel duidelijk dat je ten eerste een goede therapeut moet vinden, daar ben ik nooit meer tegenaan gelopen, en dan het vertrouwen moet hebben dat een goede afloop mogelijk is, en er vol voor willen gaan. Dat laatste betekent m.i. volledige openheid. Natuurlijk niet ongevraagd meer details geven dan gewenst zijn, maar je weet zelf heel goed wat belangrijk is en wat niet. Ik krijg bij jou nog niet echt het idee dat je dit ziet zitten. Het is een zwaar proces. Heb jij het benodigde vertrouwen nog? Vind je het alle moeite waard, ben je bereid alles te geven? En, ook een goede vraag die een therapeut mij eens stelde: is er nog genoeg liefde?



Daarna is mijn man nog wel vier keer individueel in therapie geweest en dat verzandde elke keer in nutteloze kletspraatjes of recepten voor homeopathische middeltjes (%^*^#$#$%). Ik zei al: aardige man, komt heel welwillend en gezeglijk over, maar als de drive ontbreekt, gaat er toch nooit iets veranderen. Dus dat was een hoop verlies van tijd, geld en geloofwaardigheid, dat laatste zowel bij de psychologische professie als bij mijn man.



Ik merkte gaandeweg bij mezelf dat ik absoluut geen zin had om nog te investeren, want ik zat er doorheen na alle jaren dat het initiatief bij mij had gelegen en hoe dat aan mijn zelfvertrouwen had geknaagd. Tot de koek een jaar of twee geleden finaal op was en we nieuwe afspraken hebben gemaakt.



@Jane: dat vind ik een goeie, dat jij wat ik doe 'aanmodderen' noemt Niet om onvriendelijk te zijn, maar er is hier toch weinig modderigs aan, de afspraken zijn volkomen helder voor iedereen. Dat wil niet zeggen dat iedereen op ieder moment voor 100% krijgt wat hij/zij zou willen, maar ook daar is openheid over en heldere keuzes zijn gemaakt. Het gevoel blijft daar soms bij achter, of gaat z'n eigen weg, maar er is ruimte voor gesprek en voor dynamiek.



@Rooss: ze zijn groot, maar niet zo groot! Vanaf 10 jaar zijn ze tieners, maar nog niet volstrekt zelfstandig. Wij denken dat onze vier jonkies (twee hier, twee bij hem) de komende jaren hun veilige thuisbasis nog goed kunnen gebruiken en die willen we ze graag bieden. Al betekent dat voor de grote mensen soms inschikken. Tja, gemaakte keuzes. Ik heb een minnaar zeg je, klinkt fancy hoor, wil ik best, maar ik zie het meer als een LAT-relatie met een beetje gekke thuissituatie.



Nog een keer @Ano*k: ik zit een beetje te peinzen over jouw situatie, met je Volvo thuis en Maserati buiten de deur. Lijkt me heel erg lastig! Misschien is er met wat tuning en opvoeren meer van die Volvo te maken dan je je nu kunt voorstellen, maar het is ook mogelijk dat je je er bij neer moet leggen dat hij gewoon een burgerbak blijft en dat het voor jou het het één of het ander wordt. Tenminste, allebei blijkt bij jou toch ook onaangename spanning op te leveren (wat ik mij heel goed kan voorstellen).



Toevallig hadden we het er dit weekend nog over, diezelfde metafoor en mijn vriend zei toen iets over een VW Polo en een raceauto (we hadden natuurlijk Le Mans zitten kijken) en hoe die laatste natuurlijk waanzinnig hard kan, maar verrekte onhandig is als je naar de Albert Heijn moet. Wat voor de meeste mensen nu eenmaal ook wel eens moet. Sterkte met kiezen!



@Lotje: voorzover ik je gelezen heb is dit een moedige maar moeilijke beslissing voor je geweest. Maar je maakt er ruimte mee voor een betere situatie, hoe dan ook. Sterkte meid!

Engel, ik zou dat verleggen van de focus noemen maar whats in a term!

Ik snap het.

Nu even de rest lezen.

Hai Blauwevrouw. Hoe kan het dat de seksdates van jouw man geen bedreiging waren voor jullie huwelijk en jouw oude vlam dat wel is? Kan jouw man dat verschil aangeven? Kan hij aangeven wat hij nodig heeft om zijn vertrouwen in jou te houden mét minnaar? Ik ben niet per definitie een voorvechter van gelijke monniken gelijke kappen, soms kan een ogenschijnlijke onbalans toch volledig in evenwicht zijn maar je hebt nu toch wel echt duidelijk aangegeven dat jij ook wilt. Hij mocht, waarom jij niet?



Stiekem? Zonde, niet doen! Dan weet je zeker dat je het hebt stukgemaakt bij uitkomst. Hou zijn vertrouwen en blijf eerlijk.



Kun je een buitenman hebben zonder dat dit per definitie uitloopt op scheidingen, ellende en enorm veel verdriet? Is het de moeite waard? Hoe brei je er ooit weer een eind aan? Zijn er vrouwen die met hun ex-buitenman bevriend blijven?



-Ja, je kan een buitenman hebben zonder dat dit uitloopt op een scheiding, sommigen hier houden dat al jaren vol. Het is niet makkelijk maar het kan. Zolang het niet uitkomt is er geen ellende en verdriet maar ja... vaak komt het toch wel uit en dan is er wel ellende en verdriet. Je man, kinderen, omstanders (ouders enz.) best pittig.

-Of het de moeite waard is kan alleen jij beoordelen.

-Je breit er een eind aan door gewoon te stoppen. Omdat het je niet genoeg pret meer breng. Omdat je onderdoor gaat aan schuldgevoel. Omdat je een andere minnaar hebt. Of omdat hij ermee stopt.

-Waarom zou je vrienden willen blijven met je ex minnaar?

Sorry ikbeneruit, ik snap het nog steeds niet. En ik ben toch echt een zwartje!

Je hebt een lat relatie? Met je minnaar? En je woont ook niet samen met je man (gezien de kinderverdeling?) en dit is dus je tweede man?

IK krijg het idee dat je er een beetje een zootje van maakt!

Of het is een zootje in mijn hoofd, dat kan ook.

quote:Rooss4 schreef op 17 juni 2014 @ 16:43:

Sorry ikbeneruit, ik snap het nog steeds niet. En ik ben toch echt een zwartje!

Je hebt een lat relatie? Met je minnaar? En je woont ook niet samen met je man (gezien de kinderverdeling?) en dit is dus je tweede man?

IK krijg het idee dat je er een beetje een zootje van maakt!

Of het is een zootje in mijn hoofd, dat kan ook. Rooss, wie er hier allemaal een zootje van maakt, dat weet ik echt niet! Is dat heel belangrijk voor je? Dan nog even stapsgewijs. Mijn eerste scheiding was 18 jaar terug (noem het een beginnersfout). Daarna hertrouwd. In dat huwelijk vastgelopen. Maar het bestaat nog wel, in de zin dat we samen in een huis wonen en er (voor de buren) uit zien als een gezin met twee kinderen. Daarnaast LAT-relatie met gescheiden man, die ook twee kinderen heeft. Zo beter?

Natuurlijk is het belangrijk voor mij te weten wie er een zootje van maakt. Als oermoeder minnaartopic

Ik snap het. Ik dacht dat jij en je man 4 kinders hadden maar je telt voor het gemak de kinderen van je LAT/minnaar er even bij.



En je man weet dus van je lat? En hij vindt het allemaal oké? Lattert hij er buitenshuis ook vrolijk op los of is dat aan jou voorbehouden?

Okee mama Rooss, maar krijg ik nu je zootjeszegel of niet?



Mijn man weet van mijn LAT, en alle kinderen ook. Mijn man vindt het prima, hij hoeft nu niets meer van mij. Hij heeft geen andere relatie, maar dat zou ook vreemd zijn omdat de hele kermis erom begonnen is dat hij 'nu eenmaal zo is' dat hij geen liefdesrelatie kan/wil hebben. Dat is dus logisch en werkt tot nu toe ook zo. Wat de toekomst brengt, geen idee. Als hij nu met een vriend(in) op de proppen zou komen zou mijn boosheid wel opspelen. Daarvoor is het allemaal nog wat te vers. Maar in een later stadium, als alles nog meer gesettled is, waarom niet.



Ik las net nog over jouw 'gelijke monniken'-principe, en in het geval van blauwevrouw deel ik dat, haar situatie en de opstelling van haar man lijkt zo op het eerste gezicht nogal onrechtvaardig. Maar zie je ook dat als je zoals ik eerst jarenlang gestreden en geleden hebt, en je man tot op de dag van vandaag volhoudt dat het niet aan mij ligt maar aan zijn 'persoonlijkheid', dat het dan wel een beetje gek is als die persoonlijkheid bij een ander ineens niet meer zo zou zijn als hij 'nu eenmaal is'? Net alsof Ano*k na jarenlange innerlijke strijd en therapie toch besluit haar man te verlaten en dan bij het weglopen achter zich het geluid hoort van een startende Maserati. GVD, hij kan het dus wèl!

Ja, dat snap ik. Dat snap ik heel goed. Ik hoop dan ook dat je gelezen hebt dat ik niet per definitie een voorvechter ben van dat gelijke monniken kappen verhaal. Ook ik heb in een ongelijke situatie gezeten maar dat was weer een heel ander verhaal. Hoewel...



Ergens gloort door dat je nog wel gek bent op je man. Als het je koud zou laten zou het je geen moer boeien als hij met een vriendin op de proppen kan. Het zou je nog wel boos kunnen maken dus, ergens een goed teken.

Goed teken, ik begrijp dat je dat zegt, maar misschien ben ik ook wel enorm giftig over alle mooie jaren en alle heerlijke seks die ik gemist heb... Je hoort vaak vrouwen zo over hun seksloze relatie juichen, dat ze verder wel 'beste maatjes' zijn en zo, maar zo voel ik het toch niet. We kunnen ook nog goed door een deur hoor en we doen nog veel samen maar de liefde is toch echt voorbij. Helaas, enerzijds. Anderzijds alleen maar goed, want ik ging er kapot aan zoals het was. Ik denk dat ik vooral moeite heb (gehad?) met afscheid nemen van het beeld dat ik van hem had, dat was ontstaan in het begin van de relatie, het eerste jaar, toen we verliefd waren en het echt heel fijn hadden samen. In alle opzichten. Allemachtig, wat lijkt dat nu lang geleden.

Auw.

Thx Rooss.

Heidi gaat goed!! Kan jullie alleen niet meer bijhouden, zit midden in de voetbalgekte... Heb een groot scherm buiten en een overdekt terras - goede omzetten!!



Verder ook weinig nieuws. Net als de vorige seksloze periode, hebben we meer contact dan ooit. Guus zijn vrouw is een week iig weg geweest en hij heeft uuuuuren in mijn kroeg gezeten. Met zijn compagnon, alleen, met zijn beste vriend. Maar ook als ik er niet was, zat hij bij mijn kelner. Die is single en best een leukerd, er hangt wat jaloezie in de lucht bij Guus.

Waar zijn vrouw was - geen idee.



Verder is er een hoop geschreven.



Welkom, blauwevrouw, natuurlijk mag je zo binnen komen vallen en meeschrijven!! Bedenk wel dat als je eenmaal begint met stiekem, de weg naar openheid steeds moeilijker wordt. Je schaadt vertrouwen en je kunt het niet meer ongedaan maken. Ik zou nog een keer het gesprek aangaan.



Wat waren de voorwaarden voor zijn dates? Had jij toen ook inspraak?



Jane, ik lees alleen maar meer van hetzelfde. Prima hoor, als dit voor jou het beste werkt.

Ik vind eigenlijk dat je alleen nog maar meer aan zijn lijntje bent gaan liggen. Je berust er nu zelfs in, dat hij alle controle over daten heeft. Je accepteert het nu... Hij is de baas, hij heeft alle touwen in handen en je hebt die van jou ook nog eens in zijn handen gelegd. Waar is je jouw wil en jouw mening?? Hij wappert wat jij zegt, wilt of vindt zo van de tafel en jij slikt wel..



Anouk, hè shit zeg. Wel fijn dat je man er ook voor wil gaan en de therapie nog een optie is. Niet geschoten, altijd mis. Wie weet helpt het jullie net dat stukje verder.

Ik kan me voorstellen dat als je ook meer intimiteit en seks deelt met een nr 2, er ook een kleine afstand geschapen wordt tot nr 1.

Een belangrijk deel van een relatie, deel je dan ineens met iemand anders. Om dat in balans te houden.. Dat is niet zo eenvoudig, lijkt mij.

Heeft jouw nr 1 ook nrs 2 enz?



Ah, zie nu dat Engel dat ook schrijft. Ik denk dat het heel makkelijk is om nr 1 ergens aan de zijlijn te vergeten en juist al het leuks en spannends en intiems te delen met nr 2.

Dan loopt de relatie met nr 1 ergens een beetje leeg, ofzo..



MissI, herkenbaar, jouw situatie.. Zo kwam mijn huwelijk ook aan een eind. Ik vind het nog steeds een stomme actie van mezelf, maar zie ook dat dit wrs de enige mogelijke druppel was, die ik nodig had voordat mijn emmer overliep. Anders was ik nog veel langer blijven hangen. Het was niet netjes van me, maar had uiteindelijk wel het beste resultaat!

Heidi, goed moment om je kroeg te starten dus, zo vlak voor het wk. Succes de komende weken!



Blauwevrouw, welkom. Jammer dat je man niet open staat voor dates voor jou. Komt dat doordat het een oude vlam is, is dat te bedreigend? Of wil hij jou met geen enkele andere man zien?

Ik zou daar toch eerst wat meer met hem over spreken, voordat je het stiekem doet. Want iets stiekems open gooien is erg moeilijk, dan moet je opbiechten dat je al een poos oneerlijk bent, terwijl imo een open relatie alleen werkt als je eerlijk bent en elkaar kunt vertrouwen.



Anouk, ik vind het heel knap van je dat je hebt ingezien dat het niet zo goed gaat, dat je teveel wijn drinkt, dat je nr1 mist, dat er iets moet gebeuren. Verdomd pijnlijk lijkt me, maar erg goed dat je wel wat wilt proberen.



Ikbeneruit, denk je dat je dit lang kunt volhouden zo? Ingewikkelde situatie, maar als het goed werkt tussen jou en je man, dan is het voor de kinderen wel fijn natuurlijk, gewoon een gezin vormen.



Ik heb een flirt met een stel! En mijn lover vindt dat ook erg interessant en leuk, gunt me dat wel. Ik weet alleen nog niet zo goed of ik het zelf wil. Eerst maar eens met ze babbelen denk ik, over wat we verwachten en zo. Ik vind het wel heel spannend!

Fijn dat ik dit forum heb gevonden. Het blijft een ingewikkeld cq lastig onderwerp en objectief/ subjectief weinig waardevols te vinden. Als minnares kun je ook met niemand over je twijfel en ziele roerselen praten laat staan overleggen. Over het topic, voor mij gaat het niet, ik kan liefde/ verliefd worden niet buiten de tweede relatie houden. Nu na bijna twee jaar heb ik mijn minnaar on hold gezet, denk dat ik toch voor een relatie ga en niet voor een affaire naast mijn 1 relatie. Minaar wil en kan niet en naast al het zoets begin ik mijzelf te haten om mijn nr 1 nergens over in te lichtten en meer van de gebruikelijke kwellingen die het vreemdgaan met zich meebrengen.

quote:Ano*k schreef op 17 juni 2014 @ 14:14:

Sorry dit moest even. Kan plaatjes plakken nu en vond deze eigenlijk wel toepasselijk



(en nee dit is niet mijn type. Hoewel;)

Dit is dus wel hoe No2 ong eruit ziet, als die man op de foto. Ok, niet zo "droog" getraind: er zit wat meer vet op. Maar je kan wel alle spiertjes zien, en die kussentjes-borst (creatine werk, vertelde hij), de 'uitspringende' tepels en al... ik zou het liefst zijn foto, zonder kop, hier plakken. Zo mooi vind ik hem. Maar durf het niet.





Het is ook raar begonnen. (Nu volgt mijn egotrip, sorry voor de lange post).



Mijn frustratie was al lang tegen mijn man uitgesproken, maar ik deed verder niets mee en zocht ook niemand actief. No2 kwam zelf op mij af, toen ik ergens was. Ik heb echt helemaal niet geflirt of iets dergelijks.



Eerst keek ik achter mezelf: ik dacht dat hij het tegen iemand anders had. Dit had een reden: hij is dus niet alleen tot in perfectie getraind, maar ook jonger. Ik zou het nooit aandurven! En ik - ongeacht ik ook sport, ik eet als een houthakker en ben nogal.........ahem........'voluptieus' aangelegd.



Hij kwam met de ene of de andere vraag, kan me niet eens meer herinneren, was echt met stomheid geslaagd. Ik weet wel dat ik een hele neutrale aantword gaf, geen ja geen nee, soort van: 'Over paar dagen vertrek ik naar het buienland en blijf niet korter dan 4wk. Dus helaas...' Waarop hij zei iets in de lijn: 'We houden mail-contact?'Ja hoor', dacht ik voor mezelf: 'vast wel!' Ik was gevlied, maar eigenlijk gelofde ik geen moer van. En was het snel weer vergeten...



Daar lag de vergissing erin, dus. Hij bouwde langzaam en regelmatig de contact op. Je kon de klok op hem zetten, zo betrouwbaar kwam hij over. Op den duur gingen we ook af en toe skypen. NETJES skypen, om het te benadruken, nooit geen enkele onbeschofte foto van zijn kant. In de schriftelijke vorm stelde hij niet echt veel voor, maar eye-to-eye ging het super.



Ik moest langer blijven in het buitenland en 4wk zou 8wk worden. Ik dacht dat hij op zou geven, maar nee hoor, hij had het netjes afgewacht.



Hij vertelde dingen over zichzelf, in het kort. Was 3 jaar jonger, net single, na 5 jaar relatie (rebound alert!), werkt als beveiliger. Zit veel in gym, ook belangrijk voor zijn werk. Woont in Tilburg, in een flatje, sindskort alleen. Blijkt hetzelfde, nogal zeldene fetish te hebben als ik. Dat vond ik bizzar, omdat ik niet echt mee te koop loop. (Ik bedoel: ik kan niet eens mijn reguliere sexualitet bij mijn wederhelft kwijt, laat staan bijzondere preferences. Die komen al helemaal niet meer aan de beurt.) Het leek bijna alsof hij mij van afstand kon ruiken: de fetish, de behoefte aan sex.



Na terugkomst ben ik hem ff 1-2 wk uit mijn oog verloren, te druk. Was zo blij om weer samen met mijn gezin te zijn, ook al skypten (ik, man, kind) wij ook uitgebreid elke avond. Is niet hetzelfde. Mijn kind had ik vooral gemist. Maar mijn man ook, kon niet af van hem blijven. Op zich niet zo gek, aangezien hoe lang we elkaar niet hebben aangeraakt. Er is 1x sex geweest, en dat was het voor hem. Terwijl ik knetter gek werd, naast hem slapend, door zijn geur omhelst...



Toen No2 de ontmoeting had voorgesteld, kwam de stoom al uit mijn oren: zo veel ongerealseerde sexuele spanning was er thuis. Ik heb het geaccepteerd. We hebben afgesproken in het openbaar, in een stad midden in NL, halvewege tussen onze woonplaatsen. We zouden wat drinken en zien hoe het verder loopt... Dit was nu anderhalf jaar geleden.





De afspraak



De onmoeting was geen verassing. We zijn op hetzelfde voet als op skype doorgegaan. Wat me vooral verbaasde is de onderlinge lichamelijke reactie, terwijl we elkaar toen nog niet eens hadden asngeraakt, laat staan wat meer. De spanning kon je letterlijk snijden.

We hadden afgesproken om naar een b&b te gaan, met veel privacy. Daarvoor zouden we boodschappen doen en daar samen gaan koken, kletsen, elkaar beter leten kennen enz, lekker een rustig weekendje samen doorbrengen. De afspraak was ook dat hij mij niet zou aanraken. En als ik lichamelijk contact wil, dat ik de initiatief zou nemen. Ik vond het een nette afspraak.





Het afwachten



Ondertussen ging de gewone leventje gewoon door. Appcontact was veel intensiever geworden. Bij mij was alles druk en chaotisch na zo een lange verblijf in t buitenland. Dus het was een questie van vrije datum prikken. Mijn man deed er niet moeilijk over, ik ga/ben immers wat vaker weg, alleen niet met die bedoeling.



No2 had een leuke b&b uitgekozen, de datum stond al vast. Een week voor de afspraak is hij plotseling verdwenen, geen contact. Er ging weer bij mij de belletje af, maar ik lette niet al te vel op, omdat ik met mijn eigen dingetjes bezig was. Was gewoon te druk. Hij had zich netjes weer op tijd gemeld. Stappen met mannen, vrijgezel en dat soort verhalen....





En zo ben ik een vreemdgangster geworden



No2 haalde me op. Ergens onderweg, in de auto kletsend, zei hij nog tegen mij dat hij geen vaste relatie zoekt. Toen viel bij mij de rol-luik een beetje naar beneden. Ik bedoel niet dat ik een relatie wou, ik ben immers getrouwd. Maar ik heb wel het probleem met de kans geven aan de mensen die mij niet een eerlijke kans gunnen, zonder dat ze me beter leren kennen. (Ja, ja, al dat mannelijke over eerlijkheid vind ik eigenlijk regelrechte bullshit). Maar ja, we zatten midden op de snelweg, en zo maar uitstappen kon niet.



Zoals afgesproken, we hebben de inkopen gedaan. Verder naar de b&b gereden. Samen kletsend de boel voorbereid, lekker uitgebreid gekookt, onder de kaarsenlicht gegeten, prosecco geopend en spontaan naar de bank verplaatst.



Kort geleden was hier een forumer met haar verhaal over hoe ze zich lelijker schat dan de andere vriendienen van haar minnaar. Bij deze verklaar ik dat dat soort gedachtengang bij mij helemaal niet, NOOIT mee speelt. Ook al was hij Mister Universe niet! Met mijn stamina speelt de schaamte al helemaal niet: alle opgekropte frustratie barstte er op los. Als je een vrouw predator kan noemen, dan was ik het. Aaaaaanvalluuuh! Hij had alleen op de bank gezeten, hild zich braaf. Ik heb hem 3uur lang gekust en op allerlei andere manieren gemarteld voordat die eerste sex plaats vond.



Rinse...



Repeat... x X



Tot we neervielen.





Ik wist/voelde meteen dat het, wat sex betreft, goed zat. De lichamelijke spanning was er zowiezo, vanaf het begin al. Naast reguliere dingen zijn we ook flink met de fetish bezig geweest, wat voor nog extra opwinding zorgde. Ik vond hem nogal preuts ( of mss is 'onwennig' een betere woord?) vergeleken met mij apetieten, maar wel enorm responsief. Op meerdere momenten voelde ik hoe hij in mijn handen trillde, pulseerde. En hoe hij klaar kwam durf ik hier niet te omschrijven.



Voor mij was het ook zo. Die eerste keer dacht ik: zo hoort het te voelen!.........en weg was ik naar de hemelen.



Na ontbijt en nog een paar rondes, heeft hij mij naar huis gebracht. Bij afscheid vroeg hij nog wat bewestigingsvragen. Ik gloeide en was niet echt spraakzaam. (Laten we maar zeggen dat mijn Nederlands even uitgeschakeld was. ) Hij ziei nog tegen mij: 'Lekkerder wordt het niet!' wat dat maar ook betekenen mag (Heb soms probleem met nouances, want zo veel bijzonders hebben we ook weer niet gedaan).





>>>> Sexueel uitgehongerd als ik was, heb ik me volledig op deze man gestort. Onvoorbereid. All arms down. Hals over kop. Helemaal leeg. Toen hij weg ging verkeerde ik in een 'roes' die ik niet verwacht had. Heb toen de spullen gepakt en naar de sportschool gereden. En heb 1,5 uur op crossteainer gerend. Met mijn hoofd in de lucht, als een hamster, totdat ik letterlijk neerviel. Heb me lichamelijk uigeput om niet te veel te denken aan wat er allemaal gebeurde.



Al om 20:30 lag ik in bed te snurken...





Als jullie denken dat dit vanuit hier niet mis kan gaan......... WRONG!!!

~ to be continued ~ (en tot vermaak van alle ramptoeristen)

Net even snel mijn mail met minnaar ingekeken ( ongeveer 1600 serieuze epistels ) en oudere berichten gelezen, tja. Ook divergentin van hierboven proberen te begrijpen ( ik snap niet helemaal wat er gezegd wordt)

Als ik het goed lees zijn de meeste op dit forum gebonden in een huwelijk of ander soort relatie en hebben daarnaast een affaire/ relatie met een ander die geheim is. In de meeste gevallen is ook deze persoon al gebonden.



Even iets anders. De dochter van een overleden vriendin had ik een gesprek mee. Zij vertelde over de ontrouw van haar vader en hoe naar dat was voor haar moeder ( mijn vriendin) wat ik daar nou van vond voor haar was het eigenlijk een no go. Eerst wilde ik schijnheilen maar bedacht me deze jonge vrouw ken ik vanaf geboorte en wilde iets reeels meegeven. Heb haar verteld dat het lastig is en dat ik zelf vreemd ben gegaan ( niet gezegd dat ik nog steeds een relatie heb met de man ) Het was voor haar heel moeilijk en ook iets ergs onverwachts. In haar puurheid en jong zijn zei ze wel rake dingen. Vreemd genoeg lijkt het alsof ze meer begrijpt van haar vader en ook mij die ruimte geeft. Ze wijst het wel af.