Seks
alle pijlers
Minnaar deel 25.
zondag 20 juli 2014 om 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
donderdag 14 augustus 2014 om 20:11
Lotje, ik zit tijdelijk met de kinderen in ons vakantiehuis en dus buiten handbereik van de dame.
Ik heb in gezamenlijk overleg met haar en mijn vrouw (open relatie) voor het celibaat gekozen omdat de kinderen een tijdperk zonder lust vol rust nodig hadden van mij toen vorige herfst de terminale fase van hun moeder/mijn vrouw begon.
Toen mijn vrouw afgelopen winter door de euthanasie wegviel vielen onze kinderen terug op mij alleen. Nu zoon en dochter gevoelsmatig weer in balans raken ben ik blij dat ik voor hun die keuze heb gemaakt. Ik gloei van trots over hun enerverende karakters.
Het is goed dat de dame en ik sinds de lente alleen aangekleed met elkaar omgaan.
Het geeft rust dat lust even geen actieve rol speelt.
Een kans om elkaar op een nieuwe manier te leren kennen.
Niet dat zij en ik er minder om zoenen, dat dan weer niet.
Ik heb in gezamenlijk overleg met haar en mijn vrouw (open relatie) voor het celibaat gekozen omdat de kinderen een tijdperk zonder lust vol rust nodig hadden van mij toen vorige herfst de terminale fase van hun moeder/mijn vrouw begon.
Toen mijn vrouw afgelopen winter door de euthanasie wegviel vielen onze kinderen terug op mij alleen. Nu zoon en dochter gevoelsmatig weer in balans raken ben ik blij dat ik voor hun die keuze heb gemaakt. Ik gloei van trots over hun enerverende karakters.
Het is goed dat de dame en ik sinds de lente alleen aangekleed met elkaar omgaan.
Het geeft rust dat lust even geen actieve rol speelt.
Een kans om elkaar op een nieuwe manier te leren kennen.
Niet dat zij en ik er minder om zoenen, dat dan weer niet.
volg je verstand, gebruik je gevoel
vrijdag 15 augustus 2014 om 08:33
Dag Allemaal,
Mag ik me hier komen aan sluiten?
Sinds afgelopen vrijdag is er een scharrel bezig met een collega. Van gezellig collegiaal contact naar zoenen in de pauze en heel heftige appjes.
Ben getrouwd, heb twee kinderen en er is eigenlijk geen haar op mijn hoofd die er over denkt om bij nr 1 weg te gaan. Was in eerste instantie heel erg in de war. Wat gebeurde er whaaaa. Nu ben ik wat meer geland en kan ik het in perspectief zien. Ik snap goed waarom ik dit doe.
Natuurlijk zou ik met nr 1 moeten praten maar bijvoorbeeld onze seksuele behoefte en wensen liggen erg uitbelkaar. Dat gesprek heb ik al zo vaak gevoerd en er verandert niks.
Dus nu heb ik een minnaar. Er zal wel niks goeds van komen maar voor nu is het zo fijn!
Mag ik me hier komen aan sluiten?
Sinds afgelopen vrijdag is er een scharrel bezig met een collega. Van gezellig collegiaal contact naar zoenen in de pauze en heel heftige appjes.
Ben getrouwd, heb twee kinderen en er is eigenlijk geen haar op mijn hoofd die er over denkt om bij nr 1 weg te gaan. Was in eerste instantie heel erg in de war. Wat gebeurde er whaaaa. Nu ben ik wat meer geland en kan ik het in perspectief zien. Ik snap goed waarom ik dit doe.
Natuurlijk zou ik met nr 1 moeten praten maar bijvoorbeeld onze seksuele behoefte en wensen liggen erg uitbelkaar. Dat gesprek heb ik al zo vaak gevoerd en er verandert niks.
Dus nu heb ik een minnaar. Er zal wel niks goeds van komen maar voor nu is het zo fijn!
vrijdag 15 augustus 2014 om 08:56
Nou nou prior dat is niet niks. Je hebt natuurlijk al gelezen van spijt en wat een geheime verhouding teweeg brengt, maar je bent er al aan begonnen.
Update ego post.
Met mijn minnaar is het over on hold sinds mei, valt iedere dag nog zwaar maar is mijn eigen keuze.
Met mijn man ga ik er niet uit komen. Heb vannacht en vanmorgen besloten onze relatie op te breken. Wat zeker meespeelt is dat ik hem zo vreselijk bedrogen heb. Dat weet hij niet, ik ga het ook niet vertellen, maar eigenlijk kan ik er zelf niet verder mee. Het heeft een verwoestend effect gehad op mijn liefde voor hem.
Wat eerder al zo mooi is gezegd , ik ga nu kiezen voor mezelf.
Een eye opener was wat ik gisteren meemaakte bij mijn ouders. Moeder na een lang en zwaar ziekbed na 6 weken eindelijk thuis. Wij haar dochters en zoon langs en wie zat daar haar feestje te verpesten, vader . In niks rekening met haar houdend , aan het zuipen alle gesprekken domineren, zijn wil opleggen en gewoon te erg. Ik zag mijn man en zijn egocentrisme er zo in terug , dit wil ik niet voor mezelf over 25 jaar. Goed man komt thuis en gedroeg zich werkelijk als mijn pa. De druppel denk ik.
Ga met mijn ex minnaar ook niet melden dat ik hier een knoop heb doorgehakt. Gelukkig ga ik volgende week weer voor een ruime tijd naar het buitenland en heb ik qua werk veel leuks in het vooruitzicht. Voor mij even geen man en ook geen minnaar. Eerst maar alles weer in evenwicht zien te krijgen.
Update ego post.
Met mijn minnaar is het over on hold sinds mei, valt iedere dag nog zwaar maar is mijn eigen keuze.
Met mijn man ga ik er niet uit komen. Heb vannacht en vanmorgen besloten onze relatie op te breken. Wat zeker meespeelt is dat ik hem zo vreselijk bedrogen heb. Dat weet hij niet, ik ga het ook niet vertellen, maar eigenlijk kan ik er zelf niet verder mee. Het heeft een verwoestend effect gehad op mijn liefde voor hem.
Wat eerder al zo mooi is gezegd , ik ga nu kiezen voor mezelf.
Een eye opener was wat ik gisteren meemaakte bij mijn ouders. Moeder na een lang en zwaar ziekbed na 6 weken eindelijk thuis. Wij haar dochters en zoon langs en wie zat daar haar feestje te verpesten, vader . In niks rekening met haar houdend , aan het zuipen alle gesprekken domineren, zijn wil opleggen en gewoon te erg. Ik zag mijn man en zijn egocentrisme er zo in terug , dit wil ik niet voor mezelf over 25 jaar. Goed man komt thuis en gedroeg zich werkelijk als mijn pa. De druppel denk ik.
Ga met mijn ex minnaar ook niet melden dat ik hier een knoop heb doorgehakt. Gelukkig ga ik volgende week weer voor een ruime tijd naar het buitenland en heb ik qua werk veel leuks in het vooruitzicht. Voor mij even geen man en ook geen minnaar. Eerst maar alles weer in evenwicht zien te krijgen.
vrijdag 15 augustus 2014 om 09:02
vrijdag 15 augustus 2014 om 09:50
Louilou heftige beslissing! Verstandig dat je niets verteld, je hoeft hem niet nog eens na te trappen. Heel goed dat je voor jezelf kiest, je ogen zijn dus ook geopend door het vreemdgaan, net als bij mij en anderen. Sterkte!
Prior, welkom hier. Oei oei, een collega... kans op uitkomen is daarmee erg groot he, weet welk risico je neemt...
Prior, welkom hier. Oei oei, een collega... kans op uitkomen is daarmee erg groot he, weet welk risico je neemt...
vrijdag 15 augustus 2014 om 09:55
Theemok, wat leuk die nieuwe mannen!
Loui, wow wat een dappere beslissing. Maar zoals je het omschrijft, snap ik heel goed dat dat een somber toekomstbeeld is.
Prior, een collega..... Dat is echt nooit handig. Je collegae zullen het vaak doorhebben, het kan allerlei verhoudingen binnen het bedrijf op scherp zetten, het kan je je reputatie en zelfs je baan kosten. En dat is best lastig uitleggen thuis.
Een algemene richtlijn, doe het niet met familie, met mensen uit je eigen sociale omgeving, mensen die minder dan 50 kilometer wonen of met een collega.
Loui, wow wat een dappere beslissing. Maar zoals je het omschrijft, snap ik heel goed dat dat een somber toekomstbeeld is.
Prior, een collega..... Dat is echt nooit handig. Je collegae zullen het vaak doorhebben, het kan allerlei verhoudingen binnen het bedrijf op scherp zetten, het kan je je reputatie en zelfs je baan kosten. En dat is best lastig uitleggen thuis.
Een algemene richtlijn, doe het niet met familie, met mensen uit je eigen sociale omgeving, mensen die minder dan 50 kilometer wonen of met een collega.
vrijdag 15 augustus 2014 om 10:04
O sjit daar had ik helemaal overheen gelezen, een collega. Dat is inderdaad een dikke vette no-go. Zelfs wikipedia zegt dat:
50 mile rule. Zorg dat er 50 mijl (80km) zit tussen de actieradius van de minnaar en de reguliere partner.
Vertel het niet
Doe het niet binnen je vriendenkring
Doe het niet in je gemeente
Doe het niet op je werk
Ontken altijd
Doe aan "veilige" seks
Verander je levensstijl niet
50 mile rule. Zorg dat er 50 mijl (80km) zit tussen de actieradius van de minnaar en de reguliere partner.
Vertel het niet
Doe het niet binnen je vriendenkring
Doe het niet in je gemeente
Doe het niet op je werk
Ontken altijd
Doe aan "veilige" seks
Verander je levensstijl niet
vrijdag 15 augustus 2014 om 10:27
Dat het een collega is is inderdaad niet verstandig. Aan de ander kant woon ik op behoorlijke afstand van werk en ik ben ingehuurd als consultant. Opdracht loopt nog een paar maanden. Hij zit op een ander afdeling en we hebben dus weinig met elkaar te maken op het werk.
Of het uitkomt.. Ja dat zou heel vervelend zijn maar voor mij zijn de gevolgen wel te overzien. Voor hem is dat anders maar dat is zijn verantwoordelijkheid.
Of het uitkomt.. Ja dat zou heel vervelend zijn maar voor mij zijn de gevolgen wel te overzien. Voor hem is dat anders maar dat is zijn verantwoordelijkheid.
vrijdag 15 augustus 2014 om 12:55
quote:prior schreef op 15 augustus 2014 @ 08:33:
Dag Allemaal,
Mag ik me hier komen aan sluiten?
Sinds afgelopen vrijdag is er een scharrel bezig met een collega. Van gezellig collegiaal contact naar zoenen in de pauze en heel heftige appjes.
Ben getrouwd, heb twee kinderen en er is eigenlijk geen haar op mijn hoofd die er over denkt om bij nr 1 weg te gaan. Was in eerste instantie heel erg in de war. Wat gebeurde er whaaaa. Nu ben ik wat meer geland en kan ik het in perspectief zien. Ik snap goed waarom ik dit doe.
Natuurlijk zou ik met nr 1 moeten praten maar bijvoorbeeld onze seksuele behoefte en wensen liggen erg uitbelkaar. Dat gesprek heb ik al zo vaak gevoerd en er verandert niks.
Dus nu heb ik een minnaar. Er zal wel niks goeds van komen maar voor nu is het zo fijn!
Dit had mijn bericht kunnen zijn, pakweg een jaartje geleden.
Ik weet precies hoe je je voelt, heerlijk he?! Fluitend naar je werk, genieten van de overdosis aandacht, barstensvol energie, ik ken het allemaal.
Als ik je nou zeg dat ik nu, een jaartje later, gigantisch veel spijt heb? Er wel degelijk één en ander mis bleek in mijn huwelijk? Ik nu professionele hulp nodig heb om te leren omgaan met het enorme schuldgevoel? Als ik je nu zeg dat ik er heel wat voor over zou hebben om het afgelopen jaar terug te draaien en overnieuw te kunnen doen... Heeft dat enige invloed op jou? Op de keuzes die je nu maakt? Ik hoop het van harte. Maar ik denk het niet.
Dag Allemaal,
Mag ik me hier komen aan sluiten?
Sinds afgelopen vrijdag is er een scharrel bezig met een collega. Van gezellig collegiaal contact naar zoenen in de pauze en heel heftige appjes.
Ben getrouwd, heb twee kinderen en er is eigenlijk geen haar op mijn hoofd die er over denkt om bij nr 1 weg te gaan. Was in eerste instantie heel erg in de war. Wat gebeurde er whaaaa. Nu ben ik wat meer geland en kan ik het in perspectief zien. Ik snap goed waarom ik dit doe.
Natuurlijk zou ik met nr 1 moeten praten maar bijvoorbeeld onze seksuele behoefte en wensen liggen erg uitbelkaar. Dat gesprek heb ik al zo vaak gevoerd en er verandert niks.
Dus nu heb ik een minnaar. Er zal wel niks goeds van komen maar voor nu is het zo fijn!
Dit had mijn bericht kunnen zijn, pakweg een jaartje geleden.
Ik weet precies hoe je je voelt, heerlijk he?! Fluitend naar je werk, genieten van de overdosis aandacht, barstensvol energie, ik ken het allemaal.
Als ik je nou zeg dat ik nu, een jaartje later, gigantisch veel spijt heb? Er wel degelijk één en ander mis bleek in mijn huwelijk? Ik nu professionele hulp nodig heb om te leren omgaan met het enorme schuldgevoel? Als ik je nu zeg dat ik er heel wat voor over zou hebben om het afgelopen jaar terug te draaien en overnieuw te kunnen doen... Heeft dat enige invloed op jou? Op de keuzes die je nu maakt? Ik hoop het van harte. Maar ik denk het niet.
vrijdag 15 augustus 2014 om 13:29
Je geeft niet op... Je stort je in de armen van je collega. Das iets heel anders! Dit gaat je eerder van je man afstoten dan dat het jullie dichter bij elkaar gaat brengen, maar dat snap je zelf natuurlijk ook wel. Wil je eigenlijk nog wel vechten voor je huwelijk? Zie je je toekomst nog samen met hem of is een scheiding uiteindelijk onvermijdelijk?
(Zijn oprechte vragen hoor. Ik veroordeel je verder niet, iets met zwarte potten en ketels)
(Zijn oprechte vragen hoor. Ik veroordeel je verder niet, iets met zwarte potten en ketels)
vrijdag 15 augustus 2014 om 13:37
Loui, wauw, heel veel kracht gewenst, lastige beslissing.Bijzonder dat je je vader ineens zag in je man! Ik zou het hem toch zo snel mogelijk vertellen Loui, waarom wachten tot je uit het buitenland komt? En heel goed dat je ook (even?) stopt met 2. Dan kan je met een heldere blik blijven kijken!
Mikka, hoe is het met jou, sta je er nog hetzelfde in?
Mikka, hoe is het met jou, sta je er nog hetzelfde in?
vrijdag 15 augustus 2014 om 13:51
Roos, gaat wel oke. Worstel wel enorm met schuldgevoel en kan niet wachten tot ik daarmee aan de slag kan bij psych. Al merk ik wel dat ik daar een beetje al m'n hoop op heb gevestigd ofzo. Een stemmetje dat roept dat ik over een paar maanden weer goed in m'n vel zit 'want' daar krijg ik hulp bij. Ander, iets rationeler stemmetje, zegt dat het een stuk gecompliceerder ligt. Ik wacht het maar af.
We hebben trouwens deze week gebeld en dat was goed. Hij zit in een rotsituatie thuis en daar hebben we veel over gesproken. Ik kan hem daar niet bij helpen, dat weten we beide. Zijn vrouw wel, dat weten we ook beide. En het is goed zo. Hij kijkt terug op een mooie tijd. Is dat maneigen dat hij veel minder worstelt met spijt en schuld? Hij heeft daar nauwelijks last van, of stopt het weg. Nou ja, prima, dat is zijn pakkie-an. We hebben ook geen appcontact meer sinds ons 'afsluitende' telefoongesprek, dat leek ons (vooral mij) wel het verstandigst. En dat is wennen! En af en toe best moeilijk. Gelukkig waren we al ernstig afgebouwd de laatste maanden dus de overgang is geleidelijk gegaan... Maar het zijn van die momentjes dat ik hem even iets wil vertellen of vragen en dan besef dat dat niet kan. Mis hem dus vooral als maatje, als onderdeel in m'n leven.
We hebben trouwens deze week gebeld en dat was goed. Hij zit in een rotsituatie thuis en daar hebben we veel over gesproken. Ik kan hem daar niet bij helpen, dat weten we beide. Zijn vrouw wel, dat weten we ook beide. En het is goed zo. Hij kijkt terug op een mooie tijd. Is dat maneigen dat hij veel minder worstelt met spijt en schuld? Hij heeft daar nauwelijks last van, of stopt het weg. Nou ja, prima, dat is zijn pakkie-an. We hebben ook geen appcontact meer sinds ons 'afsluitende' telefoongesprek, dat leek ons (vooral mij) wel het verstandigst. En dat is wennen! En af en toe best moeilijk. Gelukkig waren we al ernstig afgebouwd de laatste maanden dus de overgang is geleidelijk gegaan... Maar het zijn van die momentjes dat ik hem even iets wil vertellen of vragen en dan besef dat dat niet kan. Mis hem dus vooral als maatje, als onderdeel in m'n leven.
vrijdag 15 augustus 2014 om 13:57
Ah ja, herkenbaar, je geluk op het station zetten en hopen dat de psychtrein redding gaat brengen.
In elk geval zal het duidelijkheid verschaffen Mikka.
Verbazingwekkend hoe het bij jullie gegaan is zeg, van totaal verweven in elkaars leven met meerdere keren per week gefoezelefoos in de auto en van ochtend tot avond contact nu dit. Ik denk in jouw geval echt dat je minnaarrelatie je huwelijks-pijnpunten heeft blootgelegd, ik hoop dan ook dat je verder komt bij de psych.
Je klinkt wel alsof het niet helemaal lekker met je gaat. Alsof er iets drastisch staat te gebeuren
In elk geval zal het duidelijkheid verschaffen Mikka.
Verbazingwekkend hoe het bij jullie gegaan is zeg, van totaal verweven in elkaars leven met meerdere keren per week gefoezelefoos in de auto en van ochtend tot avond contact nu dit. Ik denk in jouw geval echt dat je minnaarrelatie je huwelijks-pijnpunten heeft blootgelegd, ik hoop dan ook dat je verder komt bij de psych.
Je klinkt wel alsof het niet helemaal lekker met je gaat. Alsof er iets drastisch staat te gebeuren
vrijdag 15 augustus 2014 om 14:14
Ik ben inderdaad alles behalve happy momenteel, dat lees je goed. Het is bizar wat er allemaal is gebeurd en wat dat emotioneel gezien allemaal met me heeft gedaan, en nog doet.
Ja, wat een verschil he? Ik wijt dit aan de vakanties (afgelopen drie maanden eigenlijk om en om vakantie gehad, dus nauwelijks mogelijkheden om elkaar te zien) en nu dus aan zijn thuis situatie. En wat ook zeker meespeelt, wat ik al vaker schreef: het is bij hem alles of niets. Inderdaad drie keer per week afspreken, constant (diepgaande) berichten over en weer. En nu dus niets, een middenweg vindt hij ingewikkeld op één of andere manier. Hij legt het uit als enerzijds een soort egoïsme (hij wil me 'helemaal') en anderszijds zijn manier om controle/grip te houden. Ik begrijp het wel, maar het stoort me wel, al zeker een half jaar. Aan de andere kant geeft het ook wel rust ofzo. 'Alles' kan en wil ik niet (meer), dus dan blijft 'niets' over. Er zijn immers geen andere opties. Jammer misschien, maar wel duidelijk en ik hoef dus niet op zoek naar een tussenweg.
Ja, wat een verschil he? Ik wijt dit aan de vakanties (afgelopen drie maanden eigenlijk om en om vakantie gehad, dus nauwelijks mogelijkheden om elkaar te zien) en nu dus aan zijn thuis situatie. En wat ook zeker meespeelt, wat ik al vaker schreef: het is bij hem alles of niets. Inderdaad drie keer per week afspreken, constant (diepgaande) berichten over en weer. En nu dus niets, een middenweg vindt hij ingewikkeld op één of andere manier. Hij legt het uit als enerzijds een soort egoïsme (hij wil me 'helemaal') en anderszijds zijn manier om controle/grip te houden. Ik begrijp het wel, maar het stoort me wel, al zeker een half jaar. Aan de andere kant geeft het ook wel rust ofzo. 'Alles' kan en wil ik niet (meer), dus dan blijft 'niets' over. Er zijn immers geen andere opties. Jammer misschien, maar wel duidelijk en ik hoef dus niet op zoek naar een tussenweg.
