Seks
alle pijlers
Minnaar deel 26
donderdag 18 september 2014 om 16:34
Al 25 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoelt voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijfsters, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoelt voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijfsters, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
maandag 22 september 2014 om 11:46
Niemand zal je quoten dus weghalen kan altijd.
Weet je, ik ben uiteraard geen psycholoog maar kan nog wel wat roepen van de kouwe grond.
Je intuïtie klopte dus. Dat blijkt. En desondanks heb je toch teveel van jezelf (weg)gegeven. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zegt het spreekwoord. Misschien moest je keihard wakker geschud worden? Ondubbelzinnig geconfronteerd worden dat hij op geen enkele manier goed voor je is? Dat je hem te vaak en te lang het voordeel van de twijfel hebt gegeven terwijl hij dat niet verdiende (en jij beter)? Dat je nu voor eens en voor altijd duidelijk moet zijn dat je jezelf meer moet gunnen, niet minder?
Weet je, ik ben uiteraard geen psycholoog maar kan nog wel wat roepen van de kouwe grond.
Je intuïtie klopte dus. Dat blijkt. En desondanks heb je toch teveel van jezelf (weg)gegeven. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zegt het spreekwoord. Misschien moest je keihard wakker geschud worden? Ondubbelzinnig geconfronteerd worden dat hij op geen enkele manier goed voor je is? Dat je hem te vaak en te lang het voordeel van de twijfel hebt gegeven terwijl hij dat niet verdiende (en jij beter)? Dat je nu voor eens en voor altijd duidelijk moet zijn dat je jezelf meer moet gunnen, niet minder?
maandag 22 september 2014 om 12:12
Sorry, toch eea weggehaald. Tegen mijn principes in, want voor andere volgers is er geen touw aan vast te knopen. Laten we het erop houden dat ik geconfronteerd ben met mijn verleden.
En Anouk; wat je zegt is helemaal juist, maar niet nieuw. Dat is al jaren waar ik tegenaan loop. Probleem is alleen dat er ergens een moment is gekomen dat ik ben geloven dat ik niet meer waard was dan wat ik kreeg. Dit geeft me ontegenzettelijk die duw die ik nodig had, maar dit gaat wel gepaard met flashbacks (nav wat ik lees) en alle bijbehorende emoties.
Oranje. Zou het het liefst met hoofdletters neerzetten hier, maar laat ik proberen zelf netjes te blijven
En Anouk; wat je zegt is helemaal juist, maar niet nieuw. Dat is al jaren waar ik tegenaan loop. Probleem is alleen dat er ergens een moment is gekomen dat ik ben geloven dat ik niet meer waard was dan wat ik kreeg. Dit geeft me ontegenzettelijk die duw die ik nodig had, maar dit gaat wel gepaard met flashbacks (nav wat ik lees) en alle bijbehorende emoties.
Oranje. Zou het het liefst met hoofdletters neerzetten hier, maar laat ik proberen zelf netjes te blijven
maandag 22 september 2014 om 12:27
quote:Ano*k schreef op 22 september 2014 @ 11:46:
Je intuïtie klopte dus. Dat blijkt. En desondanks heb je toch teveel van jezelf (weg)gegeven. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zegt het spreekwoord. Misschien moest je keihard wakker geschud worden? Ondubbelzinnig geconfronteerd worden dat hij op geen enkele manier goed voor je is? Dat je hem te vaak en te lang het voordeel van de twijfel hebt gegeven terwijl hij dat niet verdiende (en jij beter)? Dat je nu voor eens en voor altijd duidelijk moet zijn dat je jezelf meer moet gunnen, niet minder?
+1
Laat hem je niet nog een keer in zo'n greep krijgen Engel. Het verleden is het verleden. Misschien is dit het moment om er echt een punt achter te zetten. En vooruit te kijken.
Je intuïtie klopte dus. Dat blijkt. En desondanks heb je toch teveel van jezelf (weg)gegeven. Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zegt het spreekwoord. Misschien moest je keihard wakker geschud worden? Ondubbelzinnig geconfronteerd worden dat hij op geen enkele manier goed voor je is? Dat je hem te vaak en te lang het voordeel van de twijfel hebt gegeven terwijl hij dat niet verdiende (en jij beter)? Dat je nu voor eens en voor altijd duidelijk moet zijn dat je jezelf meer moet gunnen, niet minder?
+1
Laat hem je niet nog een keer in zo'n greep krijgen Engel. Het verleden is het verleden. Misschien is dit het moment om er echt een punt achter te zetten. En vooruit te kijken.
maandag 22 september 2014 om 13:03
Nog een stik-nieuwsgierige hier, maar natuurlijk moet je het niet vermelden Engel.
Dat dit, als je zijn posts leest, weer allerlei emoties oproept is niet meer dan normaal lijkt me. Maar vergeet niet dat jij niet meer bent wie je toen was. Je bent gegroeid, hebt geleerd van je ervaringen toen en kunt er daarom nu anders tegenover staan dan je toen deed. Je bent een andere, sterkere vrouw nu met veel meer inzicht dan je toen had.
Hoe pijnlijk het ook is nu, misschien is het dat laatste duwtje wat je nodig hebt om nu echt afscheid van hem te kunnen nemen. Het voetstuk was al weg, het laatste beetje verbondenheid kan hierdoor nu ook verdwijnen.
Dat dit, als je zijn posts leest, weer allerlei emoties oproept is niet meer dan normaal lijkt me. Maar vergeet niet dat jij niet meer bent wie je toen was. Je bent gegroeid, hebt geleerd van je ervaringen toen en kunt er daarom nu anders tegenover staan dan je toen deed. Je bent een andere, sterkere vrouw nu met veel meer inzicht dan je toen had.
Hoe pijnlijk het ook is nu, misschien is het dat laatste duwtje wat je nodig hebt om nu echt afscheid van hem te kunnen nemen. Het voetstuk was al weg, het laatste beetje verbondenheid kan hierdoor nu ook verdwijnen.
maandag 22 september 2014 om 13:15
Hint; nee. Als je ver terugduikt weet je dat dat schering en inslag was. Bij een minnaar/minnares relatie zal niet iedereen open kaart naar elkaar spelen, maar doe je jezelf zo voordelig mogelijk voor denk ik. Dus voorliegen, ach. Echter nu kom ik erachter dat dingen die we meegemaakt hebben of discussies die we gevoerd hebben en mijn eigenschappen bespottelijk worden gemaakt.
en ja puzzled. Wat Anouk en Look ook zeiden. Ondanks alle emoties sterkt het om te doen wat moet.
en ja puzzled. Wat Anouk en Look ook zeiden. Ondanks alle emoties sterkt het om te doen wat moet.
maandag 22 september 2014 om 14:25
maandag 22 september 2014 om 14:46
maandag 22 september 2014 om 15:03
Dit is mijn eerste bericht hier op het forum, dus excuses als ik mij niet helemaal aan de regels houdt of iets dergelijks. Ik heb dringend advies nodig van meer ervaren vreemdgangers.
Ik heb na een hele lange aanloop, sinds een aantal maanden een affaire met een getrouwde man. Het is voor ons beide de eerste echte affaire (ik heb een open huwelijk, maar werd eerder nooit verliefd) en we zijn er ook niet zo goed in, gezien zijn vrouw het inmiddels al weet. Zij is extreem afhankelijk en houdt hem van minuut tot minuut in de gaten. Zij zijn ook 24/7 samen, tenzij hij werkt, een ongezonde situatie. Hun kinderen zijn volwassen.
Hij zal dus wat ruimte moeten maken voor mij. Ik wil hem zelf laten beslissen of hij mij wil blijven zien, binnen of buiten zijn huwelijk. Om deze reden neem ik geen contact meer op, tot hij zelf wat laat horen. Ik houd het alleen bijna niet vol. Mijn eisen zijn minimaal, ik zou er al gelukkig van worden om hem b.v. 1x per jaar te zien, dat weet hij ook. Maar ik ben steeds geneigd om toch nog contact te gaan zoeken om uit te leggen hoe goed het is wat wij hebben, dat hij weet dat hij aan mij niet hoeft te twijfelen.
Het lijkt mij slim om mij aan mijn afspraak met mijzelf te houden en geen contact op te nemen, maar het voelt wel alsof het door mijn vingers glipt. Ik hou zo vreselijk veel van hem, ik kan niet zonder. Ik ben bang dat ik er spijt van ga krijgen als ik niks gedaan heb. Omdat zijn vrouw zeer hysterisch is op dit moment, lijkt het mij niet goed om mij ook zo te gaan doen, maar niks doen voelt ook niet echt goed. Misschien is het wat vaag uitgelegd, waarschijnlijk ook te lang, maar kan iemand mij helpen, of tegenhouden indien nodig?
Ik heb na een hele lange aanloop, sinds een aantal maanden een affaire met een getrouwde man. Het is voor ons beide de eerste echte affaire (ik heb een open huwelijk, maar werd eerder nooit verliefd) en we zijn er ook niet zo goed in, gezien zijn vrouw het inmiddels al weet. Zij is extreem afhankelijk en houdt hem van minuut tot minuut in de gaten. Zij zijn ook 24/7 samen, tenzij hij werkt, een ongezonde situatie. Hun kinderen zijn volwassen.
Hij zal dus wat ruimte moeten maken voor mij. Ik wil hem zelf laten beslissen of hij mij wil blijven zien, binnen of buiten zijn huwelijk. Om deze reden neem ik geen contact meer op, tot hij zelf wat laat horen. Ik houd het alleen bijna niet vol. Mijn eisen zijn minimaal, ik zou er al gelukkig van worden om hem b.v. 1x per jaar te zien, dat weet hij ook. Maar ik ben steeds geneigd om toch nog contact te gaan zoeken om uit te leggen hoe goed het is wat wij hebben, dat hij weet dat hij aan mij niet hoeft te twijfelen.
Het lijkt mij slim om mij aan mijn afspraak met mijzelf te houden en geen contact op te nemen, maar het voelt wel alsof het door mijn vingers glipt. Ik hou zo vreselijk veel van hem, ik kan niet zonder. Ik ben bang dat ik er spijt van ga krijgen als ik niks gedaan heb. Omdat zijn vrouw zeer hysterisch is op dit moment, lijkt het mij niet goed om mij ook zo te gaan doen, maar niks doen voelt ook niet echt goed. Misschien is het wat vaag uitgelegd, waarschijnlijk ook te lang, maar kan iemand mij helpen, of tegenhouden indien nodig?
maandag 22 september 2014 om 15:10
Boohoo, je houdt zo vreselijk veel van hem dat je niet zonder hem kunt? En je eigen partner dan? Open relatie, ok, maar weet hij dat je (ook) houdt van een andere man?
Misschien glipt je minnaar door je vingers. Maar dat is dan waar hij zelf voor kiest. Hij weet wat je voor hem voelt neem ik aan. Als hij hetzelfde voelt, komt hij bij je terug, en anders is het beter dat je hem loslaat. Je kunt nu niets doen. Zou namelijk alleen maar olie op het vuur zijn bij zijn vrouw, en de zaken dus nog lastiger maken voor he,.
Misschien glipt je minnaar door je vingers. Maar dat is dan waar hij zelf voor kiest. Hij weet wat je voor hem voelt neem ik aan. Als hij hetzelfde voelt, komt hij bij je terug, en anders is het beter dat je hem loslaat. Je kunt nu niets doen. Zou namelijk alleen maar olie op het vuur zijn bij zijn vrouw, en de zaken dus nog lastiger maken voor he,.
maandag 22 september 2014 om 15:23
Marana, ik wild het niet te langdradig maken, maar mijn man weet er inderdaad van en hij heeft zelf al jaren een ander. Op de lange duur zullen wij nog wel uit elkaar gaan, maar tot die tijd geven wij elkaar de ruimte.
Ik ben op mijn 36e (nu 40) pas voor het eerst verliefd op iemand geworden, dus toen was ik allang met de verkeerder getrouwd. Dit is pas mijn tweede verliefdheid en mijn vorige is na enkele maanden overleden, vandaar dat de angst om het te verliezen er zo bij mij inzit.
In ieder geval bedankt voor je reactie. Je hebt ook wel gelijk, ik moet mijzelf in de hand houden.
Ik ben op mijn 36e (nu 40) pas voor het eerst verliefd op iemand geworden, dus toen was ik allang met de verkeerder getrouwd. Dit is pas mijn tweede verliefdheid en mijn vorige is na enkele maanden overleden, vandaar dat de angst om het te verliezen er zo bij mij inzit.
In ieder geval bedankt voor je reactie. Je hebt ook wel gelijk, ik moet mijzelf in de hand houden.
maandag 22 september 2014 om 16:10
@boohoo : Hij zit in een lastig en beperkend privé situatie , dat zal hij zelf moeten veranderen als hij jou nog wilt zien. Misschien kun je nog een mail sturen om je gevoelens en verwachtingen toe te lichten , meer voor je eigen rust. Het feit dat je nog nooit eerder verliefd bent geweest geeft je niet meer rechten of excuses om dingen af te dwingen
Wel een kut situatie zeg!
Probeer afleiding te zoeken , sterkte
Wel een kut situatie zeg!
Probeer afleiding te zoeken , sterkte
maandag 22 september 2014 om 16:12
quote:roodkapjeendewolf schreef op 22 september 2014 @ 16:10:
Het feit dat je nog nooit eerder verliefd bent geweest geeft je niet meer rechten of excuses om dingen af te dwingen
Exact.
Telkens als je de onbedwingbare neiging voelt om een berichtje te sturen, lucht je je hart hier even. Helpt misschien ook wel.
Het feit dat je nog nooit eerder verliefd bent geweest geeft je niet meer rechten of excuses om dingen af te dwingen
Exact.
Telkens als je de onbedwingbare neiging voelt om een berichtje te sturen, lucht je je hart hier even. Helpt misschien ook wel.
maandag 22 september 2014 om 16:25
@Boohoo,
Heb je hem nadat zijn vrouw op de hoogte is helemaal niet meer gesproken?En hoe lang duurt dat nu al?
Ik zou het ook gewoon afwachten.Als hij net zo gek op jou is dan neemt hij vast weer contact op als de ergste storm voorbij is.Zo niet dan is zijn huwelijk hem meer waard en zal je dat moeten respecteren.
In de tussentijd kun je hier je hart luchten.
Heb je hem nadat zijn vrouw op de hoogte is helemaal niet meer gesproken?En hoe lang duurt dat nu al?
Ik zou het ook gewoon afwachten.Als hij net zo gek op jou is dan neemt hij vast weer contact op als de ergste storm voorbij is.Zo niet dan is zijn huwelijk hem meer waard en zal je dat moeten respecteren.
In de tussentijd kun je hier je hart luchten.
maandag 22 september 2014 om 18:27
Nou, vanwege herkenbaarheid durf ik er niet al teveel over te zeggen. Het is vrij recent.
Daarna heb ik hem nog gemaild dat ik zal wachten zo lang als nodig, maar dat hij eerst e.e.a. op moet lossen. Ik kreeg daar ook nog een reactie op namelijk dat hij van mij houdt. Hij heeft ook geen gelegenheid om uitgebreide berichten te versturen, dat snap ik ook wel, maar dit was mij net te summier en te weinig geruststellend. Aan de andere kant, als je van me houdt, dan hou je van me en dan zal er wel wat geregeld kunnen worden. Ik weet niet wat ik kan verwachten, daarom blijft het zo aan mij trekken.
Ik twijfelde erg om te posten, maar ik ben blij dat ik er hier eens met iemand over spreek, ik vind het zwaar om het zo alleen te dragen.
Daarna heb ik hem nog gemaild dat ik zal wachten zo lang als nodig, maar dat hij eerst e.e.a. op moet lossen. Ik kreeg daar ook nog een reactie op namelijk dat hij van mij houdt. Hij heeft ook geen gelegenheid om uitgebreide berichten te versturen, dat snap ik ook wel, maar dit was mij net te summier en te weinig geruststellend. Aan de andere kant, als je van me houdt, dan hou je van me en dan zal er wel wat geregeld kunnen worden. Ik weet niet wat ik kan verwachten, daarom blijft het zo aan mij trekken.
Ik twijfelde erg om te posten, maar ik ben blij dat ik er hier eens met iemand over spreek, ik vind het zwaar om het zo alleen te dragen.
