Minnaar deel 38

08-06-2019 14:57 3001 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 37 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden...

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Kleine AKL:

Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.

Hou het gezellig.
Isolde85 schreef:
19-07-2019 20:41

@Roos: ik heb lang nagedacht over je vraag of de koek niet gewoon op is? Maar ik wil dat helemaal niet. Mijn man en ik passen zo goed bij elkaar, dat ik me niet kan voorstellen dat ik het ooit weer met iemand anders zo fijn en zo leuk zou hebben. Alleen het fysieke staat tussen ons in. Hij is naar de uroloog geweest, zegt geen pijn meer te hebben en wil ervoor gaan. Maar ik ben zo gekwetst en gekrenkt over hoe hij me heeft laten bungelen, dat ik niet weet of ik het nog kan opbrengen. Maandag ga ik met een therapeut praten.


Wie weet heb ik over een jaar toch een minnaar hoor. Maar voor nu is er te veel wil nog om deze relatie terug op de rails te duwen.
Misschien zie ik het helemaal verkeerd hoor, maar ik lees dat je je huwelijk het liefst zou willen behouden en dat alleen het fysieke tussen jullie in staat. Nu heeft je man stappen ondernomen en wil hij eraan gaan werken, maar weet jij niet of je het nog kunt opbrengen.

Wel eindig je met de zin dat je wellicht over een jaar tóch een minnaar hebt, dat vind ik best een vreemde uitspraak op dit moment en in deze context. Het komt een beetje over als, ik wil mijn huwelijk behouden, maar het niet meer echt op fysiek vlak proberen met man. Als hij je namelijk zo ontzettend gekwetst en gekrenkt heeft, dan lijkt mij dit ook door te werken in de rest van je huwelijk?

Of is het meer dat je het liefst voor het veilige van je huwelijk kiest en daarnaast een minnaar voor het intieme gedeelte? Wellicht kun je dit bespreekbaar maken thuis? Je man heeft toch niet voor niets stappen ondernomen of was dit voor jou sowieso al te laat en weet man dit?
Ipv aanpassen zit ik mezelf te quoten. Handig!
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 19-07-2019 22:08
97.51% gewijzigd
Ondersteboven19 schreef:
19-07-2019 22:04
Haai!!!

Oeh Gea wat lastig als je ineens van een droomwereld in de realiteit wordt geworpen en er achter komt dat het met S niet alleen maar rozengeur en manenschijn is. Dat zal wat tijd nodig hebben voor je echt weet wat je in het echte leven aan elkaar hebt... ik wens je er alle sterkte bij! Ik herken wel eea van wat je schrijft, maar bij mijn S hebben we al vaker wat langer samen tijd doorgebracht waardoor ik hem beter heb leren kennen.

Ik leef nog hoor. De achtbaan met mijn S nadert wel zijn einde. Dinsdag natuurlijk een vervelend telefoontje en gisteren weer. Hij had wat te veel gedronken en gaat dan echt van links naar rechts. Had zijn gezelschap over mij verteld (WAAROM?!?) maar gaf ook aan intern in de knoop te liggen met al het gedoe thuis...

Geinspireerd door Lois heb ik aangegeven dat het zo echt niet langer kan. Of we proberen samen om geen deuren meer in elkaars gezicht te knallen en we investeren beiden in het accepteren en respecteren van elkaar grenzen en wensen, of het is voorbij en dan kom ik ook niet meer terug. Dan verbreek ik elk contact.

Hij heeft aan de telefoon aangegeven daar even goed over na te denken. Niet of hij het wil, maar of hij het kan. Dat mag, maar ik wilde wel graag weten wanneer hij er op terug zou komen. Dat is maandag. Prima, dus tot maandag ben ik even lekker van de radar. Ik ben op het punt gekomen dat het me bijna niet meer uitmaakt wat het wordt, als het maar duidelijk wordt. Dat getouwtrek is voor niemand goed...

Elize, ja ergens zou ik nog steeds niets liever willen dan over een tijdje samen met hem kijken wat we er van kunnen maken. Of we er wat van kunnen maken. Maar dan niet meer onder de radar. Dat weet hij ook en als ik hem kan geloven, is hij nu dus voorzichtig aan ‘veilige mensen’ (die niet nauw in contact met zijn wraakzuchtige ex staan) aan het vertellen dat ik nog in zijn leven ben. De tijd zal het leren, ondertussen focus ik me vooral op mijzelf, mijn verlatingsangst en boven alles mijn kinderen.

Thuis gaat het eigenlijk best goed. Apart wonen doet man en mij wel goed en als we elkaar zien dan is het meestal relaxt en vrij ontspannen. Man en ik houden ook als ouders nog onwijs van elkaar en dat maakt het makkelijk om elkaar te zien. Als geliefden lijkt de koek voor nu op te zijn en daar hebben we allebei wel vrede mee. Elkaars allerbeste vrienden op den duur lijkt voor nu ons gewenste scenario.

Zoals ik zei, de focus ligt op mijzelf en de kinderen. Oude wond helen en de boel thuis in goede banen leiden. Mijn man blijft altijd een onderdeel in mijn leven als vader en hopelijk allerbeste vriend en S mag daar ook een deel van uitmaken als hij bereid is om te investeren in een gezondere dynamiek.

En zo niet, ook goed! Moet nog leren om op mijn eigen kracht te vertrouwen, maar ik kom er wel! :yes:
Goed bezig Ondersteboven, chapeau!

Jouw laatste zin, die heb ik hier al vaker geschreven en hou ik mezelf ook altijd voor. Ik geloof er ook helemaal in ;-)
loisnvt schreef:
19-07-2019 22:10
Goed bezig Ondersteboven, chapeau
Wat lief!!! :high5:
loisnvt schreef:
19-07-2019 21:20
Misschien zie ik het helemaal verkeerd hoor, maar ik lees dat je je huwelijk het liefst zou willen behouden en dat alleen het fysieke tussen jullie in staat. Nu heeft je man stappen ondernomen en wil hij eraan gaan werken, maar weet jij niet of je het nog kunt opbrengen.

Wel eindig je met de zin dat je wellicht over een jaar tóch een minnaar hebt, dat vind ik best een vreemde uitspraak op dit moment en in deze context. Het komt een beetje over als, ik wil mijn huwelijk behouden, maar het niet meer echt op fysiek vlak proberen met man. Als hij je namelijk zo ontzettend gekwetst en gekrenkt heeft, dan lijkt mij dit ook door te werken in de rest van je huwelijk?

Of is het meer dat je het liefst voor het veilige van je huwelijk kiest en daarnaast een minnaar voor het intieme gedeelte? Wellicht kun je dit bespreekbaar maken thuis? Je man heeft toch niet voor niets stappen ondernomen of was dit voor jou sowieso al te laat en weet man dit?
Ik wil het heel graag kunnen opbrengen, maar er blokkeert iets. De wens is er in ieder geval wel, daarom wil ik eraan werken. Want ik wil uiteindelijk gewoon alles samen met hem kunnen delen, dus ook het fysieke.

En met die laatste opmerking bedoelde ik meer: misschien ben ik naïef dat het nog goed kan komen en zie ik het allemaal verkeerd. Het is niet zozeer dat ik nou plannen heb of een ultimatum heb geteld. Meer dat er de afgelopen zes maanden twee keer een kans langskwam waarvan ik dacht: nou...

Ik heb het niet met man besproken. Ik wil er eerst zelf alles op fysiek vlak aan doen, en voor mijn gevoel heb ik dat nog niet gedaan. Momenteel zit het probleem meer tussen mijn oren dan in zijn lijf.
(En ook ik vind je heel goed bezig Ondersteboven!)
Goed bezig Isolde! Loslaten en je ziet vanzelf welke kant het op gaat. Hij zit in een verwarrende periode zo te lezen. Zal niet goed hoe en wat en als er druk op gezet wordt pakt dat vaak niet goed uit. Hij moet zelf uit overtuiging ergens voor kiezen. Anders kan dat nooit goed voelen, voor jou. Het kan alle kanten op maar ik vind hem niet erg leuk reageren op jou. Als dit eenmalig is, kan dat heus. Maar wat heb je aana iemand die vaak bot doet?
Isolde ik heb je een privé bericht gestuurd
Alle reacties Link kopieren
isolde, je staat er precies zo in als ik 10 jaar geleden. Toen kon ik de deuken nog herstellen en had ik nog lust op mijn man. Heel goed dat je er nu mee aan het werk gaat en ik hoop enorm voor je dat het gaat slagen maar blijkbaar is het libido van je man altijd lager geweest. Naar mijn ervaring wordt dat met de leeftijd van een man, niet beter. Maar er zullen altijd uitzonderingen zijn.
Uiteindelijk gaat het erom of je je begeerd voelt door een man, of hij opgewonden raakt van jou en het fijn vindt om jou te plezieren. Als dat gemist wordt in een seksuele relatie, dan hou maar op. Dat knopje kun je volgens mij niet ineens op "aan" zetten. Als anderen die ervaring anders hebben, dan hoor ik dat graag!
depten schreef:
20-07-2019 10:38

Uiteindelijk gaat het erom of je je begeerd voelt door een man, of hij opgewonden raakt van jou en het fijn vindt om jou te plezieren. Als dat gemist wordt in een seksuele relatie, dan hou maar op. Dat knopje kun je volgens mij niet ineens op "aan" zetten. Als anderen die ervaring anders hebben, dan hoor ik dat graag!
Heeeeel wat jaren geleden speelde dit issue ook in mijn langdurige relatie. Voor mij persoonlijk speelt dit door in mijn gehele relatie, vandaar ook mijn vraag aan Isolde eerder. Ik kon op een gegeven moment ook niks leuks meer met hem doen of hiervan genieten, juist omdat hij mij niet écht begeerde en ik erg tekort kwam qua intimiteit. Het totale plaatje moet voor mij gewoon kloppen en als er iets essentieels mist, dan is een relatie voor mij klaar. Toen ik de relatie wilde beëindigen en ik voor de zoveelste keer uitsprak waarom kon hij opeens wél moeite doen, maar was het voor mij ook te laat. Ik kon die knop ook niet meer omzetten, maar ook niet in de relatie blijven.

Nu ik dit zo schrijf besef ik me dat het bij mij gewoon altijd om de juiste balans draait, zowel in een traditionele relatie als in een minnaarsrelatie.
Ik lees al een tijd mee op het forum en wil jullie bedanken voor de vele inzichten die ik heb opgedaan. Vooral het feit dat de meeste minnaars relaties veel op elkaar lijken, en de waarschuwingen dat het in, danwel uit de bubbel wel eens behoorlijk anders zou kunnen zijn heb ik veel aan gehad.
Zelf heb ik een hele fijne en lange relatie (10+ jaar), waarbij ook geen problemen met intimiteit, en toch heb ik een jaar een minnaar gehad waar ik ontzettend verliefd op geworden ben.
Ik heb het inmiddels (met veel pijn en moeite) NU ECHT afgesloten sinds een paar maanden, maar ik zit vooral met de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren. Ik heb het eerder geprobeerd om af te sluiten (is toen 6 weken goed gegaan maar op een moeilijk moment toch weer contact opgenomen). Ik heb nu wel het gevoel dat het me gaat lukken.
Ik zat altijd in het kamp 'dit overkomt mij niet', ik heb dat heus in de hand.
Maar niets bleek minder waar. Mijn vriend is een paar jaar ziek geweest, waardoor je relatie toch onder druk komt te staan. Maar toen de minnaars relatie opvlamde ging het juist net wat beter met hem. Wat ik lees van de fijne momenten met een minnaar, dit heb ik ook absoluut meegemaakt. oa de beste seks ooit, we konden alles met elkaar bespreken en hele relaxte momenten samen waar je heerlijk kunt genieten en ondanks dat ik zeker weet dat dit de beste beslissing is, mis ik hem en die avonden nog steeds ontzettend. Hij is overigens vrijgezel en ook verliefd op mij geworden en aangegeven met mij verder te willen.
Alleen de pijn die ik bij mijn vriend veroorzaakt heb kan hier niet tegen op. Ik heb de Roos tactiek geprobeerd (wat me verfrissend in de oren klonk en op dat moment natuurlijk ook goed uitkwam), maar dit is me niet gelukt. Het heeft me echt verbaasd wat zoiets met je brein / waarden / overtuigingen e.d. kan doen.
Mijn vriend weet inmiddels (zo'n beetje) alles maar wil toch met me verder en hier ben ik hem erg dankbaar voor. We kunnen goed met elkaar praten, hoewel dit wel een moeilijk en beladen onderwerp blijft. Ik heb veel bewondering voor hem hoe hij ermee om gaat: hij controleert me niet en maakt nooit een verwijt richting mij. Dit is ook waarom ik extra blij ben dat we nog samen kunnen zijn na wat er gebeurd is.
Maar goed, nu nog volhouden! Meestal gaat dit goed, maar op moeilijke momenten is er dan toch het verlangen om de boel de boel te laten en weer contact op te nemen. Vandaar dat ik nu graag mee wil schrijven, misschien hebben jullie nog tips, of in ieder geval is de afleiding al heel fijn.
Alle reacties Link kopieren
Hai Femke, welkom om dot forum. Wat enorm dapper dat je je man alles hebt opgebiecht, of was je betrapt en had je geen keus?
Gek hè, dat het je ondanks dat je een goede relatie hebt, toch kan overvallen en je alle fijne herinneringen blijft herhalen in je hoofd. Je minnaar is verliefd op je geworden maar kan hij je ook loslaten? Ik ben er zelf ook heel slecht in maar ze zeggen dat je alles moet verwijderen zodat hij uit je oog en langzaam uit je hart zal verdwijnen. Je klinkt alsof het leven zonder je minnaar minder fijn is. Het extraatje wat je leven nog meer kleur gaf, is weg maar ook alle gewetenskwesties. Dus wellicht heeft je leven daardoor meer transparantie en eerlijkheid.
Ik denk dat het goed is om dat stuk uit te vergroten voor jezelf zodat het gemis verdraagzamer wordt. Daarnaast natuurlijk de vergevingsgezindheid van je man. Hij klinkt als een topper.
Hoi Depten, dank voor je bericht! Dat is hij zeker :) ik weet niet of ik het zo zou kunnen was het hem overkomen. Het was dat hij door had dat ik verliefd aan het worden was, ik kon dit niet goed verbergen (ik was afwezig / liep constant met een big smile rond). Daardoor heb ik het uiteindelijk toegegeven en wilde hij weten wat er verder gebeurd was. Normaal zijn we heel open in eigenlijk alles, het heeft hem pijn gedaan dat ik dit nu niet geweest ben. Ik dacht er op dat moment niet eens zo over na, was aan het zweven op mn roze wolk, en had de overtuiging dat het naast elkaar kon bestaan ....
Maar inderdaad zeg, wat kan het je overvallen en wat heeft het een impact. Alle andere dingen in mijn leven waar ik normaal erg van geniet waren voor een tijdje naar de achtergrond verdwenen (sport, vrienden, familie en werk). Gelukkig kan hij me nu wel loslaten, dit heeft wel even geduurd. Hij heeft wel geprobeerd me vast te houden en zocht ook constant weer contact. Wat ik soms afhield maar soms ook niet. Ik heb nu alles geblokkeerd, wat ik wel rigoreus vind maar voor nu wel even nodig.
En je tweede opmerking is ook zeker waar, ik heb nu nog het gevoel dat de kleur/het extraatje weg is, dat mn leven een beetje 'saai' is (ik heb vaak de neiging om spanning op te zoeken), maar wat is het ook heerlijk om niet over alles na te hoeven denken en mezelf weer recht in de spiegel aan te kunnen kijken. Extra goed om te beseffen wat ik nu weer terug gekregen heb. Hopelijk slijt dat laatste stukje 'gemis' dan ook vanzelf, maar jeetje wat is het hardnekkig.
Welkom femke.
Zelf niet lang in minnaars land geweest en momenteel sta ik er met 1 been buiten ivm andere verwachtingen. Minnaar neemt minder initiatief dan ik en uit zelf bescherming wederom besloten het, voor nu, op zn beloop te laten en kijken in hoeverre minnaar nog interesse heeft als ik niks laat horen. Maar ik weet eigenlijk dat het over is.
Dat is moeilijk en lastig en snap helemaal Wat je bedoelt Met het extra beetje glans dat het aan je leven geeft.
Iemand die je op een voetstuk zet en je begeert, heerlijk dat gevoel en dat is nu verdwenen. Merk ook net zoals jou dat je een andere invulling moet geven aan dat gevoel, het geluk bij jezelf proberen te vinden weer.
Je man lijkt me wel echt een goede kerel, de mijne weet niks van mijn (ex) minnaar en dat houden we zo.
Goed dat je al het contact afgekapt hebt .. als je die behoefte voelt misschien een rondje lopen? Of iets anders zoeken qua afleiding? Ben momenteel.ook zoekende hierin hoor.. dat speciale en fijne gevoel dat een minnaar je geeft is een soort verslavinf denk ik waar je echt van moet afkicken. De bubbel waar je inzit is zo fijn.

Het fijne is wel dat je je nu weer volledig op je man kan richten.. iets Wat ik nu ook weer ga doen.
Hoi Elize, klopt dat geluk in jezelf proberen te vinden, dat is het meest verstandige en goede om te doen, maar ooeeh wat moeilijk soms. Het heeft tijd nodig, tijd en afleiding. Mijn valkuil is dat ik soms ga vergelijken, wat natuurlijk totaal niet eerlijk is, je zet een jarenlange relatie met alles erop en eraan (incl vuile was en verantwoordelijkheden) tegen alleen de mooie momenten. Meestal lukt het me wel om dit in te zien, maar er zijn inderdaad momenten waarop ik beter een stuk kan gaan lopen, de muziek heel hard aanzetten ofzo.

Dat van die verslaving zeg je treffend! Wat ik een half jaar geleden merkte was dat ik inderdaad echt verslaafd was aan zijn berichten. Ik had hem geblokkeerd, maar dit hield ik nooit langer dan 1-2 dagen vol. Dan kon ik helemaal nergens meer aan denken totdat ik hem weer een bericht gestuurd had, inderdaad een verslaving gelijk. Als ik dit nu zo opschrijf ben ik daar gelukkig wel verder in, gezien we nu al maanden geen contact meer hebben. En ik weet hoe heftig het was, ik wil niet terug naar die tijd.

Ik ga me nu ook weer op mijn vriend richten, samen uit eten / weekendjes weg. Hopelijk kan ik het dan helemaal afsluiten. Hij is inderdaad een grote topper dat hij nog steeds verder met me wil. Dat kan niet op tegen het gevoel van je begeert voelen (uiteindelijk ;) )
Alle reacties Link kopieren
Hoi,
Ik ben nieuw op dit topic en zal er misschien ook niet lang blijven want ik heb de verhouding met een gebonden man vorige week verbroken.

Ik weet even niet waar ik dit anders kwijt moet, omdat ik snap dat ik mijn verdriet zelf had kunnen voorspellen, ik wist waar ik aan begon. Maar misschien dat jullie je iets meer dan anderen kunnen inleven hoe het voor mij is.

De waarheid is zo keihard. Toen ik er een punt achter zette, zei hij alleen: "ik begrijp het" en "sterkte ermee". Geen verdriet, geen emotie, helemaal niets. Hij erkende dat het rot was voor mij, daar kwam het op neer. En dat tekent de hele situatie zoals ie was, maar ik heb het niet willen zien. Hij is gelukkig met iemand en ik was leuk voor erbij.
Ben zo pissig op mezelf. Voel me zó dom. Dat ik hem geloofde toen hij zei dat hij van me hield. Hij hield niet van mij, maar van de bonusoptie die ik was.

Vorige week was ik jarig. Ik kreeg een mail van hem met "Hoi donna, gefeliciteerd! XXX".
Terwijl het voelt alsof mijn hart gebroken is (sorry ben in dramabui), doet hij gewoon even een vriendelijk mailtje. En daar word ik dan pissig om. Maar eigenlijk vind ik dan weer dat ik dat niet mag worden, want hij doet toch vriendelijk? Het is mijn probleem dat ik boos ben dat hij mij niet kan/wil geven wat ik zou willen. Mijn gedachten gaan in cirkels en ik word er zo ondertussen kierewiet van.

Het is fijn om dit even te delen met mensen, want ik kan het met de meeste mensen niet bespreken.
Dank je wel voor het lezen.
Hi Donnaatje, welkom hier.

Heel begrijpelijk hoe jij je voelt, denk dat je veel herkenbaarheid kunt verwachten in dit topic.

Was je al lang samen met je minnaar en heb je zelf ook een relatie?
Alle reacties Link kopieren
… en dan loop je over een kermis met je neefje en nichtje, en word je ineens voorbijgelopen door je minnaar, zijn vriendin en hun hele samengestelde gezin.

Rare gewaarwording, en hele.. HELE bijzondere timing.

Zie je.. we hadden elkaar sinds December niet gezien. Een paar maanden geen contact gehad, en uiteindelijk de afgelopen maanden alleen af en toe gekletst, maar ik hield mijn rug recht en liet me niet meer strikken. Tot afgelopen weekend, toen ik in een moment van 'fuck it' besloot om dan toch maar nog 1 keer heel egoistisch te zijn en te gaan genieten van en met hem, ondanks alle nuchtere gewetensbezwaren die ik de afgelopen maanden heb aangedragen. Helemaal de moeite waard, ook! Nu weer terug naar principieel en verstandig zijn.. en deze confrontatie helpt daar wel bij.

Gelukkig kan ik er zelf vooral heeeeel erg om lachen :)
Alle reacties Link kopieren
@Gea, heb niet alles meer helemaal meegelezen, maar hoe staat het er voor bij jou?

@donnaatje, pff wat lastig zeg! Hou vol hoor! Je bent sterker dan jezelf denkt. En die kleine “aardige” berichtjes.. tsja leuk maar je hebt er niets aan. Ctrl alt delete. Neem de tijd voor jezelf

@snapte, haha gelukkig maar dat je er om kan lachen. Iedereen heeft zo zijn behoeftes toch en die van jou zijn vervuld. Ook wel eens lekker zonder dat je er achteraf veel over nadenkt.

Hier is het turbulent geweest, ondanks dat ik geen 2de vrouw meer ben en Grey vrijgezel in scheiding, wil ik dit delen.
Het leek de afgelopen 3 weken weer lekker te gaan, communicatie goed, elkaar weer wat vaker gezien, veel lol, diepe gesprekken over vertrouwen in jezelf en respect naar elkaar, over intenties.. Net zoals het was.. maarja iedere piek daar hoort een dal bij.

En dat dal, heb ik gisteren gebruikt om er definitief een punt achter te zetten. Bij mij duurt het soms even om ergens echt helemaal klaar mee te zijn, soms duurt dat te lang maar als ik er eenmaal klaar mee ben, dan is dat 100%. Zo dus gisteren, beste man een sterk maar respectvol afscheidsbericht gestuurd. (Had gevraagd om deze week voordat ik op vakantie ging nog een leuke middag en avond te hebben, had hij notabene zelf voorgesteld, maarja ineens zei hij: we kijken wel hoe het loopt deze week). Dat gaat dus niet gebeuren, heb hem onder andere netjes gezegd dat hij die uitnodiging mag vergeten, hem geconfronteerd met zijn eigen woorden over respect en intenties en hem uit het diepst van mijn hart wijsheid en geluk gewenst.

Heb geen reactie meer afgewacht, heb zijn nummer verwijderd nadat ik hem geblokkeerd heb. Gisteren verdrietige dag gehad, maar ik ga deze week op vakantie, dus een heeeerlijk vooruitzicht!

Daar we collega’s zijn en een werktelefoon hebben, zag ik net een, jawel een sms. Over het feit dat ik hem geblokt heb. Helaas moet ik straks even naar het werk om wat op te halen. Maar ik hou mijn hoofd omhoog, schouders recht en ga mede de vakantie gebruiken om dit alles een plek te geven.
Alle reacties Link kopieren
En ohja, er was een andere collega (werk geheel ergens anders in het land).. die even bij ons op de afdeling was.. had mij gezien, we hebben wel 3 woorden gewisseld en was zwaaaar onder de indruk van mijn uitstraling.. via via heeft hij gevraagd wie ik was enzo.. puntje bij paaltje meneer heeft een gezin... Heb hem op een nette manier afgewezen. Want aan 1 belofte die ik mijzelf heb gedaan: hoe verleidelijk ook die aandacht, een bezette man, nooit meer! Dus ben best trots haha
Ha, dat lijkt me leuk! Een minnares... spannend maar onverstandig....
Well done NGU!

Ik wens je een hele fijne vakantie.
Alle reacties Link kopieren
Dubbel
anoniem_386628 wijzigde dit bericht op 24-07-2019 13:38
99.78% gewijzigd
I was born to be real, not to be perfect..
Alle reacties Link kopieren
NGU: Ik denk dat je een heel verstandig en juist besluit hebt genomen. Het is even moeilijk nu, maar jij slaat je er zo te lezen vast goed doorheen. Ik vind het dapper dat je dit 100% kunt afsluiten, meestal gaat dat anders. Ik kan me heel goed voorstellen dat je nooit meer een relatie wilt met een gebonden man! Hoe is het nog gegaan met de spullen ophalen? Ik wens je een hele fijne vakantie!

Snapt: Dat is wel even raar inderdaad als je elkaar zo tegemoet loopt.. je kunt er in elk geval om lachen. Wat ga je nu doen, het volledig los laten?

Donnaatje, dat lijkt me heel lastig en verdrietig, jij beschrijft precies waar ik al die tijd bang voor ben geweest, woorden zijn maar woorden, je weet het nooit he.. het kan ook zomaar totaal anders uitpakken. Ik hoop dat je voor je eigen bestwil deze man helemaal los kunt gaan laten. Sterkte!

Welkom Femke.

Ondersteboven, knap van je hoe je het allemaal aanpakt. Op je kinderen focussen is denk ik ook het allerbelangrijkste en ook heel herkenbaar. Hoe gaat het nu met je?

Hier gaat het redelijk, beetje op en af. Man en ik hebben besloten een bepaald pad samen in te willen slaan op het gebied van afstand nemen en uit elkaar gaan, maar daarvoor is eerst rust en stabiliteit nodig, deze is er nu niet doordat hij nog veel boosheid met zich meedraagt, en ook nog niet zo goed lijkt te beseffen wat hij precies wil. We ontlopen elkaar, maar hierdoor mis ik de rust die ik nodig heb om stappen te gaan zetten. Dit heeft eerst tijd nodig, hij wil er graag aan werken, maar de vraag is of het hem ook lukt hier een weg in te vinden. Nu ben ik afhankelijk van hem als het gaat om vervolgstappen en wanneer, ik vind dat erg lastig, maar ik heb weinig keuze dus ik probeer me er zo goed mogelijk doorheen te slaan.

Tussen S. en mij verloopt redelijk, wel anders dan voorheen, maar dat komt volgens hem vooral door de vermoeidheid en stress omtrent de situatie en zijn scheiding, wat ik begrijp, hoewel ik bepaalde dingen nu mis.. Hij geeft aan dat het met de tijd wel weer goed komt en dat het aan de situatie ligt.
Het is nog steeds wennen aan deze nieuwe vorm van relatie en aan elkaar.
Deze week zien we elkaar niet, we spreken elkaar via telefoon en app, en de afstand doet ook wel goed, juist omdat het nu allemaal zo anders en wennen is en we het allebei best zwaar hebben in de situatie.

Wat wel nog hetzelfde is, is dat onze relatie voor de buitenwereld voorlopig nog niet mag bestaan.. De hele situatie ligt in zijn omgeving nog heel erg gevoelig. De mensen om hem en mij heen weten wel dat we contact hebben. Dit zal voorlopig ook wel zo blijven. Het is beter als zijn omgeving niet weet waar en wanneer we samen zijn. We willen dit geheimzinnige gedoe allebei niet, maar hij ligt nog in scheiding, en het ligt allemaal super gevoelig in zijn omgeving, dus wel beter zo.

Gisteren kreeg ik een berichtje van iemand die ik maanden terug had leren kennen op de datingsite toen ik nog op zoek was naar 'iemand voor erbij'. Hij vroeg hoe het ging en ik vertelde het verhaal.. Ik besef dan ook weer hoe bizar en snel het allemaal gegaan is.. Ook weet ik dan net als NGU, dat ik dit nooit meer wil meemaken, nooit meer een relatie met iemand die gebonden is! Wat een drama is dat als er gevoelens bij komen kijken. Het is niet fijn om enerzijds van iemand te houden en diegene weer te zien vertrekken naar zijn vrouw. Ik lees dat sommige heel goed de balans kunnen houden en vinden.. Ik kon dat niet, het is altijd fijn en pijn tegelijk.. Nu dat allemaal voorbij is, geeft dat stukje wel rust.. Ik wil het in elk geval nooit meer meemaken, hoe goed ik ook kan begrijpen dat het in het begin zo leuk allemaal is, waardoor er tegen alle waarschuwingen in, toch voor gekozen wordt. Voor mij nooit elk geval nooit meer.
anoniem_386628 wijzigde dit bericht op 24-07-2019 13:39
0.95% gewijzigd
I was born to be real, not to be perfect..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven