Seks
alle pijlers
Minnaartopic deel 18
vrijdag 10 augustus 2012 om 11:54
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten. Op dit topic schrijven we over de issues die het hebben van een minnaar met zich meebrengt. Gevoels- en communicatiekwesties maar ook hoe geweldig, leuk en heerlijk het kan zijn.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
donderdag 22 november 2012 om 11:45
@Iddan hoe zit het nu met de ruimte in je hoofd ?
Je hebt het over grenzen die steeds verder opschuiven inc je eigen grens.
ik snap dat de grenzen van de maatschapij en van je relatie hetzelfde zijn gebleven maar hoe zit het nu met je eigen grenzen zijn deze nu weer terug waar ze voor je minaar waren of sta je hier nu heel anders tegenover ?
Je hebt het over grenzen die steeds verder opschuiven inc je eigen grens.
ik snap dat de grenzen van de maatschapij en van je relatie hetzelfde zijn gebleven maar hoe zit het nu met je eigen grenzen zijn deze nu weer terug waar ze voor je minaar waren of sta je hier nu heel anders tegenover ?
donderdag 22 november 2012 om 11:51
quote:Allegaartje schreef op 21 november 2012 @ 21:09:
[...]
Hahaha... , even lekker zitten grinniken om Inez en Hyp; jullie zijn allebei leuk !
?
Hm, ik ben dan zeker een van de uitzonderingen die de regel bevestigt. Ik was halverwege de 20 toen ik een minnaar kreeg. Er zat nog geen klad in mijn relatie en het 'is dit alles' gevoel was toen ook nog niet toegeslagen volgens mij. Het ligt er ook maar net aan waarom je een minnaar hebt denk ik.
[...]
Hahaha... , even lekker zitten grinniken om Inez en Hyp; jullie zijn allebei leuk !
?
Hm, ik ben dan zeker een van de uitzonderingen die de regel bevestigt. Ik was halverwege de 20 toen ik een minnaar kreeg. Er zat nog geen klad in mijn relatie en het 'is dit alles' gevoel was toen ook nog niet toegeslagen volgens mij. Het ligt er ook maar net aan waarom je een minnaar hebt denk ik.
donderdag 22 november 2012 om 12:34
goed..uitzonderingen daargelaten , heeft de duur van de relatie en leeftijd en eigenwaarde/beeld , er toch heel wat mee te maken..in mijn geval heeft minnares ontzettend veel last van schuldgevoelens ..wat resulteerd in aan /uit situatie..momenteel uit en heb er goede hoop op dat het nu definitief is..ze kan goed met haar man overweg maar van liefde en sex is niet echt sprake..ik was haar eerste minnaar en tweede man in haar leven..is getrouwd met eerste liefde..ik hoop voor haar dat deze affaire geen blijvende schade heeft aangericht..zal mij benieuwen of ze zoiets een plaatsje kan geven..want ze moet het de rest van haar leven meedragen..lijkt me erg moeilijk , zijn er dames die een minnaar gehad hebben en nu weer monogaam zijn zonder schuldgevoel?
donderdag 22 november 2012 om 12:56
Iedereen zijn eigen verhaal in deze, zoveel mensen zoveel verhalen. Ik ging niet vreemd omdat ik nog nooit een andere man had gehad, ik ging niet op de eerste plaats vreemd, omdat ik op zoek naar spanning was. Ook was er niks mis met mijn seksleven. Sterker nog er was, op zich, op dat moment, ook niks mis met mijn relatie. Het past ook wel bij mij als mens, mijn karakter, nieuwsgierig, opportunist, leven in hier en nu, korte termijn satisfactie. (Niet charmant hè. ) ik ben ook snel verliefd. En nogmaals er ontstond ruimte. @wovi die ruimte is er nog steeds wel, ik doe er alleen niets mee. Op dit moment ben ik ook heel tevreden en blij met mijn nr1. Mocht minnaar nr2 ten tonele verschijnen zal ik er anders mee omgaan. Mij zul je ook niet horen zeggen dat mij dit nooit meer gebeurd. @dropje hiermee jouw vraag vlgns mij ook beantwoord. @triky ik heb veel schuldgevoelens het verstikt me bij tijd en wijle nog steeds. Ik merk wel dat het minder is dan een paar maanden geleden maar nog steeds niet weg. Ik begrijp jouw minnares wel.
donderdag 22 november 2012 om 13:06
ikzelf begrijp haar ook hoor , het gevoel was heel heftig en is toch bepaalt soort houden van aan overgehouden..voor de goede orde , ik ben nu degene die er mee gestopt is omdat ik zag dat het haar weer helemaal verstikte en ze dorst er niet voor uit te komen gezien alle vorige pogingen..ze word dan heel kortaf en snel geirriteerd..dat kan de bedoeling niet zijn..
donderdag 22 november 2012 om 13:21
Ja dat is zo, zo blijf ik er wel mee bezig. Op dit moment vind ik dat niet erg. Soms reageer ik hier ook niet meer, maar sommige berichten triggeren mij om toch wel te reageren. En jouw bericht met de vraag of het midlife is, was zo'n bericht. Ik ben er ook nog niet helemaal klaar mee, en door toch af en toe wel mee te schrijven moet ik de dingen voor mijzelf op een rij zetten en ik merk dat het mij helpt om verder te komen.
donderdag 22 november 2012 om 13:29
ja , zo kan het ook , ik praat er over om me te sterken geen kontakt meer op te nemen..beseffen dat dit voor haar en mij het beste is..wat niet uitsluit dat ik dit nooit meer zal doen..dit opzich heeft me veel plezier en voldoening gebracht totdat de gevoelens van bijde kanten te heftig werden..ik ben vrijgezel en heb een super leven waar ik met volle teugen van geniet , dus niet op zoek naar een vaste relatie op dit moment..ben 2 keer getrouwd geweest 1 keer 10 jaar en 1 keer 7 jaar..dus weet wel wat het is..
donderdag 22 november 2012 om 13:52
Hoe gek het misschien ook klinkt, maar het helpt mij juist ook om hier te blijven posten, ondanks dat minnaar en ik uit elkaar zijn. Anders dan in mijn dagelijks leven, vind ik hier mensen die begrijpen wat ik bedoel en me niet direct veroordelen. Het verdriet dat ik kan hebben, de opluchting dat het over is, het gemijmer over hoe het was, het zoeken naar steun om het vol te houden en het weer naar de toekomst kijken; wat ik hier ook schrijf, er is altijd wel iemand die het herkent. En dat is fijn. Het helpt.
Bovendien heb ik hier een paar heeeeel fijne mailvrienden gevonden bij wie ik ook mijn ei kwijt kan. Superfijn!
Dus ik snap wel wat jij zegt dat het hier posten of erover praten je juist sterkt om geen contact meer op te nemen, Triky. En velen met mij want is dat niet het eeuwige dilemma?
Bovendien heb ik hier een paar heeeeel fijne mailvrienden gevonden bij wie ik ook mijn ei kwijt kan. Superfijn!
Dus ik snap wel wat jij zegt dat het hier posten of erover praten je juist sterkt om geen contact meer op te nemen, Triky. En velen met mij want is dat niet het eeuwige dilemma?
donderdag 22 november 2012 om 14:05
dat is het zeker..wat maar aangeeft wat een inpact zoiets kan hebben..hoe verslavend ook..de sex superspannend..de gevoelens superheftig..dat beleef je niet in een gewone relatie..althans , heb ik niet meegemaakt..zou er weer voor vallen als de gevoelens te beteugelen zijn , want de spanning..het stiekume zeg maar..is super opwindend
donderdag 22 november 2012 om 14:08
quote:Allegaartje schreef op 21 november 2012 @ 21:09:
[...]
Maar even serieus; als je je in je relatie niet meer 'speciaal' voelt, is dat geen goeie aanleiding voor een gesprek met je man? Dat gaat een minnaar niet voor je oplossen en misschien heeft je partner wel hetzelfde gevoel naast jou?Tja, die gesprekken met mijn man heb ik gemiddeld eens per jaar. En dan gaat het een paar weken beter, tot de klad er weer in komt. Mijn man vindt het rustige kabbelende prima. Hij heeft geen behoefte aan extra bevestiging, of om zich 'speciaal' te voelen. En voor mijn gevoel vraag ik echt niet om grote dingen, maar bijv. gewoon eens af en toe het initiatief nemen om iets leuks te doen met z'n tweeen.
[...]
Maar even serieus; als je je in je relatie niet meer 'speciaal' voelt, is dat geen goeie aanleiding voor een gesprek met je man? Dat gaat een minnaar niet voor je oplossen en misschien heeft je partner wel hetzelfde gevoel naast jou?Tja, die gesprekken met mijn man heb ik gemiddeld eens per jaar. En dan gaat het een paar weken beter, tot de klad er weer in komt. Mijn man vindt het rustige kabbelende prima. Hij heeft geen behoefte aan extra bevestiging, of om zich 'speciaal' te voelen. En voor mijn gevoel vraag ik echt niet om grote dingen, maar bijv. gewoon eens af en toe het initiatief nemen om iets leuks te doen met z'n tweeen.
donderdag 22 november 2012 om 14:20
donderdag 22 november 2012 om 15:01
donderdag 22 november 2012 om 15:10
toen ik haar leerde kennen lag ik net in scheiding..problemen met dochter en erg kwetsbaar toen..bij haar zat haar huwelijk op een diepte punt en zochten troost bij elkaar wat al gauw meer werd..bij haar ging haar huwelijk weer wa beter na verloop van tijd en toen dus ook schuldgevoel..vooral ook naar kids en familie waar ze het erg moeilijk mee heeft..ik ben vrijgezel gebleven na mijn scheiding , hoewel ik wel regelmatig vriendinnen heb maar niets serieus..en niemand die me zo raakt als zij..dus sta denk ook niet echt open voor iets nieuws , maar heb dus wel sex met andere vriendinnen..maar lang zo heftig en lekker niet
donderdag 22 november 2012 om 15:15
donderdag 22 november 2012 om 16:30
Bij mij gebeurde het toen ik ruim 14 jaar samen was, 2 kids alles op de rit, leuke werk huis en leven.
En ineens was HIJ er en waar ik alle andere keren het bij flirten kon laten werden we als magneten naar elkaar getrokken.
Eerst weken gemailed en toen eens een afspraak gemaakt en toen alleen gezoend maar goed alles smaakte naar meer.
Ik kan er nog niet bij waarom ik nu zo over mijn grenzen heen stapte, ik kan (nu nog) niets aanwijzen wat er niet goed zou zitten in mijn relatie.
Tuurlijk is de spanning en de aandacht heerlijk, dat wordt gewoon anders in een jarenlange relatie.
Ik zou ook echt niet bij nr 1 weg willen, nooit overwogen.
Tuurlijk heb ik soms wel schuldgevoel maar ik kan het nog steeds erg goed wegstoppen en ermee omgaan.
Soms denk ik wel eens, wat ben ik eigenlijk slecht dat ik dit zo kan doen....
Tja is het dan de midlife crisis... geen idee
En ineens was HIJ er en waar ik alle andere keren het bij flirten kon laten werden we als magneten naar elkaar getrokken.
Eerst weken gemailed en toen eens een afspraak gemaakt en toen alleen gezoend maar goed alles smaakte naar meer.
Ik kan er nog niet bij waarom ik nu zo over mijn grenzen heen stapte, ik kan (nu nog) niets aanwijzen wat er niet goed zou zitten in mijn relatie.
Tuurlijk is de spanning en de aandacht heerlijk, dat wordt gewoon anders in een jarenlange relatie.
Ik zou ook echt niet bij nr 1 weg willen, nooit overwogen.
Tuurlijk heb ik soms wel schuldgevoel maar ik kan het nog steeds erg goed wegstoppen en ermee omgaan.
Soms denk ik wel eens, wat ben ik eigenlijk slecht dat ik dit zo kan doen....
Tja is het dan de midlife crisis... geen idee
donderdag 22 november 2012 om 17:19
Volgens mij ben ik voor mijn minnaar naast spanning, ook een stukje gezelligheid, warmte en humor. Het is niet alleen seks, er is ook vriendschap en een band.
Toen we elkaar leerden kennen was hij 36, 10 jaar getrouwd en 2 kinderen. Nu zijn we vijf jaar verder.
Is dat midlifecrisis? Mwah, vooral spanning, nieuwsgierig naar het nieuwe en gaandeweg de jaren is daar ook een stukje liefde bij gekomen.
Toen we elkaar leerden kennen was hij 36, 10 jaar getrouwd en 2 kinderen. Nu zijn we vijf jaar verder.
Is dat midlifecrisis? Mwah, vooral spanning, nieuwsgierig naar het nieuwe en gaandeweg de jaren is daar ook een stukje liefde bij gekomen.
donderdag 22 november 2012 om 20:06
quote:silver1977 schreef op 22 november 2012 @ 16:30:
Bij mij gebeurde het toen ik ruim 14 jaar samen was, 2 kids alles op de rit, leuke werk huis en leven.
En ineens was HIJ er en waar ik alle andere keren het bij flirten kon laten werden we als magneten naar elkaar getrokken.
Eerst weken gemailed en toen eens een afspraak gemaakt en toen alleen gezoend maar goed alles smaakte naar meer.
Ik kan er nog niet bij waarom ik nu zo over mijn grenzen heen stapte, ik kan (nu nog) niets aanwijzen wat er niet goed zou zitten in mijn relatie.
Tuurlijk is de spanning en de aandacht heerlijk, dat wordt gewoon anders in een jarenlange relatie.
Ik zou ook echt niet bij nr 1 weg willen, nooit overwogen.
Tuurlijk heb ik soms wel schuldgevoel maar ik kan het nog steeds erg goed wegstoppen en ermee omgaan.
Soms denk ik wel eens, wat ben ik eigenlijk slecht dat ik dit zo kan doen....
Tja is het dan de midlife crisis... geen ideeHeel herkenbaar!
Bij mij gebeurde het toen ik ruim 14 jaar samen was, 2 kids alles op de rit, leuke werk huis en leven.
En ineens was HIJ er en waar ik alle andere keren het bij flirten kon laten werden we als magneten naar elkaar getrokken.
Eerst weken gemailed en toen eens een afspraak gemaakt en toen alleen gezoend maar goed alles smaakte naar meer.
Ik kan er nog niet bij waarom ik nu zo over mijn grenzen heen stapte, ik kan (nu nog) niets aanwijzen wat er niet goed zou zitten in mijn relatie.
Tuurlijk is de spanning en de aandacht heerlijk, dat wordt gewoon anders in een jarenlange relatie.
Ik zou ook echt niet bij nr 1 weg willen, nooit overwogen.
Tuurlijk heb ik soms wel schuldgevoel maar ik kan het nog steeds erg goed wegstoppen en ermee omgaan.
Soms denk ik wel eens, wat ben ik eigenlijk slecht dat ik dit zo kan doen....
Tja is het dan de midlife crisis... geen ideeHeel herkenbaar!
donderdag 22 november 2012 om 20:12
Wat een verhalen, herken er veel van. Zelf zit ik ook in de fase van een 20-jarige relatie en voel de sleur. Nu zie ik geregeld een man die totaal niet mijn type is. Geregeld is ongeveer een x in de 6 weken en nu krijg ik hem niet uit mijn hoofd en fantaseer er lustig op los. Als hij ook maar 1 move zou maken dan zou ik toehappen, vrees ik ( of toch niet). Ook twijfel ik om zelf deze move te maken, maar ben er nog niet over uit hoe dat aan te pakken. Pfff midlifecrisis????
