Minnaartopic, deel 21.

@kip, fijn dat de tip van de Peut je geholpen heeft.. Ik had al zo'n vermoeden.. Hij is een van de weinige /of zelfs de enige op dat vlak..



@ oranje.. Nr2 laat in iedergeval heel duidelijk merken dat het hoofdstuk nog niet over is.. Maar er zullen wel wat zaken moeten veranderen.. We zitten beide in een lastig parket, maar zullen daar echt samen uit moeten komen.. Ik kan er niet langer in mijn eentje voor vechten. .

quote:moondrops schreef op 21 september 2013 @ 22:04:

Alles was gewist en gecheckt, maar blijkbaar zijn er met de update naar ios7 weer berichten naar boven gekomen. Ik denk niet dat hij er zich uit kan praten.

Waar ik mee worstel: ik wil hem rust en ruimte geven om dit thuis op te lossen en na te denken. Maar dan denk ik weer: hij zal nu wellicht heel eenzaam zijn en het moeilijk hebben, laat ik hem dan niet in de steek?



oeps ik heb ook net de update gedaan



Hadden jullie een afspraak ? moest dit gebeuren ?

gaan jullie dan samen verder , of werkt hij er thuis verder aan ? zet hij jou aan de kant?



dat zijn allemaal dingen die zo onvoorspelbaar zijn ... maar ik denk ook samen proberen hmmm, wetende dat beide vreemd gingen .... het vertrouwen is dan ook maar wankel ...



maar jij bent single , jij zit daar nu ook hé ...

weet je al iets meer nu?

lastig ...

quote:kipkluifje schreef op 22 september 2013 @ 08:16:

[...]



[...]

Als jij de basis bent thuis dan is de sfeer natuurlijk afhankelijk van jouw hoeveelheid gemoedsrust. Hoe ik 't gemoedsrust behouden doe?



Tja, ik ben opgegroeid in een streng religieus gezin. Van dat religieuze is (gelukkig voor mij) alleen nog een angststoornis over, maar van de rituele manier van omgaan met tijd is er des te meer. Mijn ouders hadden het namelijk altijd over "je moet de tijd niet naar je hand, maar naar je hart zetten". Dat betekent in essentie nu voor mij dat ik vanuit eigen getuigenis weet wat wezenlijk belangrijk voor mij is zodat ik kan stoppen met mijn tijd en energie te investeren in activiteiten die van geen toegevoegde waarde voor mij zijn. Wanneer ik zelf slecht weet wie ik ben, ben ik maar al te makkelijk beïnvloedbaar door wat m'n ouders/omgeving/marketing getuigt wat ik ben of moet willen zijn. Kortom, een voorwaarde van de tijd naar jouw hart zetten is dat jij vanuit eigen getuigenis weet wie jij bent, waar jij echt behoefte aan hebt en wanneer jij het vervullen van die behoefte concreet op jouw agenda zet.



Als ik mijn behoeftes alleen bij plannen over "dat ga ik ooit nog eens doen als..." laat vliegt mijn leven voorbij zonder dat ik de activiteiten doe die ik echt wil doen. In de ratrace van werken-overleven vergeet ik namelijk maar al te gauw aandacht te geven aan alle wezenlijke onderdelen (bv. vrouwelijkheid, moederschap, partnerschap, vriendschap, liefhebberij etc) van mijn leven. Ik neem nu (op aanraden van jouw therapeut Sense, die man is echt briljant voor mij, zeer erkentelijk voor jouw tip) wekelijks bewust een stap terug uit die ratrace om tijd alleen in stilte door te brengen voor bezinning op de vraag; wat wil ik (komende week) echt doen?



Overigens heb ik jarenlang ervaring met stil zitten tijdens kerkdiensten waarin (afgezien van een donderpreek en een lied door het koor) stilte heerste, dus deze bezinning gaat me best makkelijk af. Veel mensen schijnen bij het idee van alleen zijn in stilte ongemakkelijk te worden, omdat het oefening vergt om gewoon te raken aan de prikkelarme stilte en het zodoende maken van ruimte voor de eigen innerlijke stem. Toch is die (uiteindelijk rustgevende) stilte buiten mij nodig voor mij om de plaats van stilte binnen m'n eigen lichaam te vinden. Daar in 'het hart van mijn leven' kan ik de positie innemen van innerlijke getuige om de rondwervelende bewegingen van mijn gevoelens en gedachten onthecht (zonder oordeel en identificatie) te 'zien'. Daar in het oog van de storm kan ik mijn eigen innerlijke stem duidelijk horen en mijn echte eigen bestemming/behoeftes duidelijk leren kennen. Daar in de kern maak ik de balans op; welke handvol activiteiten in mijn leven waardeer ik 't meest (geven mij de meeste voldoening), is de manier waarop ik mijn agenda invul in overeenstemming met mijn top 5 en tegen welke activiteiten ga ik "nee dankje" zeggen om zoveel mogelijk in overeenstemming met mijn eigen top 5 te blijven?

Dit wekelijks balanseren geeft mij gemoedsrust voor de hele week.

Dit is dus mijn manier en er zullen vast nog andere manieren zijn die naar gemoedsrust leiden. Zorg dat je een manier vind die past bij jou.



Wat ik bij jou zie Grietje is een dame die meegesleept word door de ratrace en haar puzzled gevoel omtrent de surrealistische wij-bubbel met een vreemde man. Terwijl ze in de daadwerkelijke realiteit behoefte heeft aan tijd samen met en waarderende aandacht van haar eigen man.



Je zult echter geenszins de eerste dame hier zijn die uit angst voor een confronterend gesprek over wezenlijke behoeftes met haar eigen man, haar onzekerheid en zorgen neerlegt in de armen van een vreemde man al hopend daar wel haar gemoedsrust te vinden. Ik vertrouw erop dat jij je realiseert dat angst een slechte raadgever is en dat dat confronterende gesprek met je eigen man vroeg of laat toch gevoerd moet worden. Aan jou de keus of de insteek van dat gesprek het doorstarten of afronden van jouw relatie met hem gaat worden. Wat wil jij (bv tijdens zo'n door jou gewild uitstapje met z'n twee) concreet doen met hem?

.



Ik geniet enorm als we gewoon samen zijn , in de zetel ... maarja dan kijkt hij voetbal , of zijn genre film ... wat mij dan weer in de leesboekpositie zet .... iets gaan eten cinemake ik zie bij mijn vriendin dat haar man dat wel doet , komt hij dan vragen of ik op de kids wil letten ofzo ... hier tja snapt ie de hint niet maar ik weet het al zolang dat hij zo is ... maar nu opeens kom ik dat wel tekort

ik doe constant hetzelfde , huishouden werk ... kom ik thuis van mn werk begint het opnieuw , me time is dan half uurtje lezen en dan val ik nog in slaap

ik heb het al zoveel keer aan hem duidelijk gemaakt , deze middag ook nog is water naar zee brengen ...



eigenlijk kabbel ik gewoon verder op het water in mn bootje ....



bedankt voor je mooie post kip ! ik heb veel aan jullie ! zelfs dit maakt me al rustiger ! dank je

quote:moondrops schreef op 21 september 2013 @ 21:14:Hij is altijd erg duidelijk geweest dat hij niet wil scheiden etc. Geen smoezenlijst van toepassing hier. Gisteren heeft z'n vrouw berichtjes tussen ons onderschept en is de boel uitgekomen. Hij heeft me 3x een kort bericht gestuurd met de melding van het uitkomen zelf, geen emoties erbij. Ik kan me voorstellen dat het daar nu grote chaos is, en dat het 'over' is tussen ons gezien z'n eerdere uitspraken hierover.Ga daar inderdaad maar vanuit, het is imo namelijk niet aan jou als verliefde minnares om in hun huidige relatiecrisis zijn steun en toeverlaat te spelen. Sterkte met je verlies.

quote:grietje4 schreef op 22 september 2013 @ 15:14:ik heb het al zoveel keer aan hem duidelijk gemaakt , deze middag ook nog is water naar zee brengen eigenlijk kabbel ik gewoon verder op het water in mn bootjeHerkenbaar! In mijn geval moest ik -en toen woonde ik al zo goed als in bij mijn toenmalige seksvriend- noodgedwongen als hells fury voor zijn neus met oa scheidingspapieren gaan staan zwaaien voordat het tot hem doordrong dat - ondanks onze open relatie- bedpret thuis voor mij wèl een hoofdzaak is. En hij tijdens dat gesprek maar verwonderd reageren "Ja, maar dat kan niet.. Ja, maar ik ben aseksueel.." "Ja èn?! Ik ben seksueel en met jouw handen is niks mis! Ik wil dat jij ook in bed moeite doet voor mij! Je-zus man, ik bèn jouw vrouw, dus behandel mijn lichaam dan ook zo in bed" "Ooooh, maar ik weet niet hoe..."



Grietje, ik hoop niet dat de confrontatie met jouw man over jouw vrouw-zijn buiten jullie bed zo hoog hoeft op te lopen als toen hier. Naja, hier heeft 't inmiddels 'n voor ons hilarische anekdote opgeleverd, lessen bij een specialist, dagelijkse 'superknuffels' (massages met happy ending voor mij) en nieuw serviesgoed.

.

quote:Wydoo schreef op 21 september 2013 @ 21:21:

Dilemma: wat 1 wil, waar 1 de grens legt, wat 1 "toestaat" is niet wat ik wil met 2. Niet alles wat ik wil met 2 tenminste. Wat nu? Gaan voor de helft van wat ik wil met 2, in de hoop dat 1 inderdaad t.z.t. van gedachten verandert, of laat ik 2 gewoon helemaal lopen?



Misschien is 2 een hele leuke geduldige jongen die eindeloos naar je blijft verlangen, ook al gaat die rits steeds maar niet open... Maar leuk voor 2 lijkt het me niet. Dat hij moet wachten tot je nr1 vent eens weet tot hoe ver het mag gaan

Ik zat een paar keer in de 'nr 1 en 1 moeten er samen nog uit zien te komen wat ze met nummer 2 (mij dus in dat geval) allemaal uit gaan spoken' situatie. Ik vond er weinig aan.

Ik vind eigenlijk dat je nr1 een keertje zou moeten beslissen wat hij wel of niet toelaatbaar vindt binnen jullie relatie. Jij houdt je minnaar nu aan het lijntje, misschien gaat er ooit meer gebeuren, misschien ook niet. Dat kun je die jongen toch niet aandoen.

Hij kiest er ook zelf voor natuurlijk, om te wachten of er nog meer gaat gebeuren. Misschien is het het wachten meer dan waard.

quote:Rooss4 schreef op 21 september 2013 @ 23:11:

Wydoo, hoe is jullie open relatie in beginsel afgesproken? Mochten jullie 1 op 1 buiten de deur of bestond die openheid alleen in buiten de deur zoeken en samen ontdekken?Die is in eerste instantie niet afgesproken maar ontstaan vanuit het swingen. Een van de vaste koppels waarmee we wel eens de lakens deelden, ging uit elkaar. Zij bleef wel contact houden en tussen haar en mij ontstond een relatie. Met medeweten en goedkeuring van mijn nr1. Hij mocht van mij buiten de deur kijken, maar vond niks van zijn gading. Heeft ook niet heel erg hard gezocht hoor, dat dan weer niet.

Nu zijn we aan het bespreken hoe open onze open relatie nog is, om praktische redenen en gezondheidsproblemen heeft ons beider hoofd er jaren niet naar gestaan. In plaats van verder te gaan waar we gebleven waren, zijn we dus opnieuw het gesprek aangegaan. Er is veel veranderd, wij zijn zelf veranderd, en aannames zijn sowieso de doodsteek voor iedere relatie (imho) dus praten maar. En daar is 2 eigenlijk tussendoor komen fietsen.

quote:Ik vind het lichtelijk flauw van je man dat hij het veto heeft uitgesproken, waarom is dat?Onzekerheid van zijn kant. Geen onzekerheid t.a.v. mijn gevoelens, maar onzekerheid over hoe 1 zelf in het leven staat, wat hij wel en niet kan doen en bieden. 2 is op een punt in zijn leven waar 1 ook had willen zijn, waarschijnlijk had zullen zijn als die gezondheidsproblemen er niet waren geweest. Dat is voor mij geen issue, ik hecht daar niet aan (ik bedoel: ben bij 1 gebleven incluis alle problemen en tegenslagen, was al lang weggeweest als dat zo belangrijk voor me was).

1 is bang voor jaloezie van zijn kant, bang om jaloers te worden op wat 2 wel kan en doet, niet om jaloers te worden op wat ik met 2 wel of niet uitvreet. 1 beseft heel goed dat dat iets is wat niet zozeer met wel of niet een open relatie/minnaar te maken heeft, maar alles met hoe 1 zelf in het leven staat. Maar het is wel iets waar hij het op dit moment heel moeilijk mee heeft (en hard aan werkt) en wat wel heel confronterend kan zijn als 2 echt in beeld komt.

quote:En hoe zeer wordt er naar jouw wensen geluisterd, is er ruimte voor water bij de wijn?Mijn wensen zijn heel belangrijk. Als die er niet toe deden was het veto uitgesproken en einde discussie. Dat is nu niet het geval: het veto geldt voor nu. Voor vandaag, 22 september. Het kan morgen anders zijn, het is in ieder geval nog steeds onderwerp van gesprek, juist omdat mijn wensen belangrijk zijn begint 1 heel vaak (nagenoeg iedere keer) zèlf het gesprek daarover.quote:Over liefdesverdriet gesproken...

Ik ga de jongegoden afzweren denk ik. Dammit...

quote:grietje4 schreef op 21 september 2013 @ 21:42:

Wydoo , bij jullie een half open relatie ?

You lucky one dat hij mss open staat voor trio , hier niet. Zeker niet nr 1 , nr2 daarentegen ... Die zou het zelfs leuk vinden gewoon naar mij te kijken terwijl ik met een ander ..

Maar jij wil dus ook duo met u nr2 maar je man nog niet ?

Hmmm

leuk leuk dat het zo bespreekbaar is allemaal bij jullie !Dat is de kracht van onze relatie: alles is bespreekbaar en in beginsel een optie. Op die manier hebben we al bijna 2 heel roerige decennia overleefd samen. Het is alleen zo godvergeten hard werken

quote:Sensual_D schreef op 22 september 2013 @ 01:07:

Hier is de radio stilte opgeheven.. Vijf dagen hebben we dat volgehouden. Maandag irl een gesprek.. Ik ga mijn grenzen aan geven



Zie je er tegenop? Het lijkt mij moeilijk maar noodzakelijk, maar ik weet er weinig van natuurlijk.

quote:vuilnisman schreef op 22 september 2013 @ 18:45:

[...]





Misschien is 2 een hele leuke geduldige jongen die eindeloos naar je blijft verlangen, ook al gaat die rits steeds maar niet open... Maar leuk voor 2 lijkt het me niet. Dat hij moet wachten tot je nr1 vent eens weet tot hoe ver het mag gaan

Ik zat een paar keer in de 'nr 1 en 1 moeten er samen nog uit zien te komen wat ze met nummer 2 (mij dus in dat geval) allemaal uit gaan spoken' situatie. Ik vond er weinig aan.

Ik vind eigenlijk dat je nr1 een keertje zou moeten beslissen wat hij wel of niet toelaatbaar vindt binnen jullie relatie. Jij houdt je minnaar nu aan het lijntje, misschien gaat er ooit meer gebeuren, misschien ook niet. Dat kun je die jongen toch niet aandoen.

Hij kiest er ook zelf voor natuurlijk, om te wachten of er nog meer gaat gebeuren. Misschien is het het wachten meer dan waard.

Je hebt helemaal gelijk Vuilnisman. Ware het niet dat mijn nr2 hooguit vermoedens heeft maar nog nergens vanaf weet (ik noemde hem eerst Mnr2: Mogelijke nr2. Denk dat ik dat maar weer ga doen, gewoon voor de duidelijkheid). Niet weet van de gesprekken die hier thuis gaande zijn in ieder geval. Ik denk dat hij wel het vermoeden heeft intussen dat ik meer met hem van plan ben dan alleen vriendschap, maar ook dat is nog niet uitgesproken. Ik wacht daar ook bewust mee tot er duidelijkheid is van mijn nr1. Voorlopig is het allemaal nog theorie in ieder geval.

Maar evenzogoed bedankt voor je bijdrage, het is wel goed om daar nog eens bewust bij stil te staan.

Ja ik zie er tegen op, al kijk ik er ook erg naar uit om hem weer te zien..

Ik weet dat ik voet bij stuk zal moeten houden, en nu toch echt tot hem door moet dringen, en ben zo bang dat alles over 2 weken weer van voor af aan begint als ik er nu niet op aandring.



Uit het huidige contact (dus sinds gisteren) merk ik dat hij op zelfde voet verder gaat.. Wil alles weten (hou me bewust een beetje afzijdig wat betreft info) en ja hoor.. gisteren vroeg hij wat ik aan het doen was, (zat aan de keukentafel te frobelen) en hoppa.. "Foto!" (incl uitroepteken) Hij zuigt informatie.. wil alles weten.. en ik wil er achter komen waarom. Het is pure interesse, nieuwsgierigheid, maar hij heeft niet door wat voor uitwerking dit heeft.



We zullen zien morgen..

Hier ben ik weer even. Als ik het hier zo lees is er bij velen van jullie onrust en onzekerheid. Bij mij zeker!

Vorige week maandag had ik een goed gesprek met nr.1 en dacht ik even dat het wel goed zat met mijn gevoel voor nr.1. Later in de week begonnen weer de twijfels. Gister was het onze trouwdag. Nou,we waren alle twee niet enthousiast. Ik zit denk ik in een identiteitscrisis! Vrijdag ga ik naar de huisarts of hij misschien iemand weet die mij kan helpen de boel op een rijtje te krijgen.

Bang,dat ik geen gevoel meer heb voor nr.1, maar op dit moment ook weinig gevoel voor nr.2. Heb ik geen gevoel meer?

Nou heb ik de laatste weken ook wel weinig contact gehad met nr.2. Heb hem gevraagd of hij nog verder wilde met mij en dat was wel zo. Ik wil nu niet meteen stoppen,want ik heb al vaker spijt gehad. Wil hem graag binnenkort irl zien.

Sense succes vandaag met je gesprek!!!!

Sense, succes vandaag. Ik hoop dat jullie het midden kunnen vinden samen. En bedenk dat jij hem ook die ruimte toestaat he? Door elke keer foto's te sturen, geef je hem ook de ruimte om meer te vragen. Misschien ook eens nadenken waarom jij hem zoveel ruimte geeft?



Droppey, midlife crisisje?

Ik weet niet hoeveel jaar jullie al getrouwd zijn, maar het is denk ik een illusie om te denken dat jullie nog net zo vol verliefde emoties zitten dan in jullie eerste jaren. Ook een huwelijk doorloopt een cyclus. Ben je nu niet verward door de emoties die je bij een minnaar voelt? Verbleken daarom niet ook je gevoelens voor je man? Wie weet kan je eens alles met een buitenstaander op een rijtje zetten. Succes!

Ja,Inez dat ben ik ook van plan. Ben al 21 jaar getrouwd en snap dat ik niet meer constant verliefd ben,maar waar is mijn gevoel. Kan best een midlife crisisje zijn,maar daar zijn andere dan ook de dupe van. En dat wil ik niet!!!!!!

Roos,jij sterkte met het afsluiten van dit contact. Volgens mij ben jij wel een sterke vrouw!?

Roos, toch wens ik je sterkte, ook al vind je jezelf al sterk



De binnenkant en de buitenkant, het blijven voor mij interessante fenomenen.

Looks can be deceiving.



Indulge me, even weer a trip down memory lane aangezien m'n psycholoog interesse heeft in de 'sleutelfiguren' in m'n leven. Vooral de seksvriend die een paar jaar terug maakte dat ik mijn man 'verliet' heeft zijn interesse, dus ik sta op zijn verzoek bewust even stil bij deze relatie en reacties vanuit deze intevisiegroep zijn welkom.



Toendertijd begon deze seksrelatie als elke andere voor mij; de voorgaande neuqer stortte zich (terug) in 'n monogame vaste relatie zodat ik een nieuwe op kon doen. Dat werd dus Potent; pensionado, wereldwijs, megapotent, had alle tijd van de wereld, vaderlijk en op 't eerste oog een rustpunt voor mij. Bij mij stortte de hele boel in die periode in, want er was een sterftegolf in mijn familie gaande. De ene naar de andere van de ouwe garde ging uit de tijd en ter ziele. Waaronder mijn eigen ouders met als gevolg dat ik naar mijn idee ineens daadwerkelijk niemands kind meer ben. "Wie ben ik nou?"galmde het door mijn hoofd. Wist ik veel, degenen die mij al van kinds af aan "met liefde en voor mijn bestwil" vertelden wat zij in mij wilden zien waren weg. Die relatie was definitief voorbij en ik zocht -achteraf gezien- een troostrelatie.



Volgens m'n psycholoog heeft elk mens een relatie met een bepaald troostend/verdovend middel om zichzelf tijdelijk mee van de wereld te helpen zodat de confrontatie met 'n moeilijkheid (nog) niet onder ogen gekomen hoeft te worden.

Zo vreet de foodjunkie zich klem, zweet de sporter zich 'n runner's high, gaat de shopaholic alle winkels af, doet de snuivert een lijntje, zoekt de aandachtsgeile toevlucht in 'n ander, pakt de alcoholist de fles, doet de workaholic tig projecten erbij etc. Deze genotszuchtige? Ik probeer kennelijk moeilijkheden te ontlopen door me suf te neuken, verdoofd te zijn door mijn eigen hormonenbom volgens hem.



Na het overlijden van mijn vader ging ik - na mijn kind thuis in bed te hebben gestopt- namelijk èlke avond naar het bed van die seksvriend om te slapen. Mijn man zijn schouders zakten daarvan naar beneden terwijl hij zei "wat wil je nou van mij, je gaat hem toch doen". Naja, van slapen bij Potent kwam niks terecht, want allememachies wat was die vent potent. Had ik 'm onbewust ook op uitgezocht en dat heb ik geweten ook. Geen enkele nacht sloeg hij over om mij door het bed te werken. Ik vermoed geïnduceerd door blauwe pillen en zelfs zijn gezondheid liet me koud. Vervolgens draaide hij zich om, viel als een blok in slaap en stond dan rond het middaguur op om uit te gaan brunchen. Als werkende ontbeerde ik die luxe en het kwam geeneens in hem op om iets ontbijterigs voor mij in z'n kastjes te zetten, dus at ik rond 6en brak de kliekjes van zijn gisterlijke afhaaldiner.



Het kwam geeneens in hem op om met mij te overleggen over activiteiten die mij betroffen. Zo kreeg ik na zo'n 7 maand spielerei met hem verteld dat ik "even moest luisteren, want 't ging slecht zo" volgens Potent. Hij vond dat ik niks meer bij mijn man te zoeken had, ik het contact met mijn vriendin moest verbreken en mijn kind bij hem moest onderbrengen. Eigenlijk drong het toen pas tot me door dat de activiteiten die ik zonder hem deed gaandeweg al waren ingeperkt. Zo had ik alle activiteiten waar ik energie van kreeg al laten vallen, want hij vond mijn einzelgang zo "ongezellig". Zichzelf bezig houden met de looks van zijn "popje" vond hij wel gezellig. Hele avonden langs sites surfen om outfits uit te zoeken die dan voor me klaar lagen op bed.



Hij had kennelijk zijn vlaggenstok geplant en mijn lichaam toegeëigend. Toen naar zijn overtuiging de buit binnen was en mijn looks binnen zijn plaatje pasten was hij blij. Ik vond het kennelijk ergens ook wel makkelijk om aan de hand te worden genomen, nergens zelf over na te hoeven denken en als vanouds verteld te krijgen wie ik moest willen zijn. Verdoofd.

Ergens was zijn manier van doen zo vertrouwd en uiteindelijk net zo zelfdestructief voor mij als die van pa was. Potent veranderde mij ook 'met liefde' naar wat hij in mij wilde zien. Onder zijn handen zag ik een verlepte hoer in de spiegel. Teveel make-up, teveel slapeloze nachten, teveel ongezonde ontbijten, teveel pabokleding, teveel zelf verwaarlozing. Te weinig mij.



Tegelijkertijd zaten m'n man en ik weer tijdens de uitgebreide diners thuis urenlang herinneringen op te halen en een plekje te geven. M'n vriendin had nog steeds geen woorden voor mijn 'exodus' van thuis afgezien "weet je wel dat je bezig bent alles wat je lief is te saboteren?". M'n kind nam geen genoegen meer met alleen papa om 's ochtends nog een poos tegenaan te snugglen en m'n moederhart bloede elke dag wat meer van zijn beteuterde kopje "Waarom ga je telkens weg mam?"



Ja blinde kip, waarom? Waar was ik in hemelsnaam mee bezig? Waar was mijn gezonde verstand? Wat wil ik nou echt? Wie ben ik? Uiteindelijk kon ik die moeilijke vragen ook niet meer ontvluchten, want die vraag kwam steeds dwingender naar de voorgrond. Daarnaast ging Potent's conditie achteruit. Toen de neuq wegviel kwamen hij en ik erachter dat we elkaar echt niks zinnigs te vertellen hadden. Ik heb aan hem verder ook geen woorden vuil gemaakt, want hij was mij die moeite geeneens waard. Ik vond de verlepte hoer die ik onder zijn invloed van buiten geworden was geeneens de moeite waard. Wie ben ik? Wat wil ik nou echt? Het onder ogen komen van mezelf heb ik jarenlang - uit de angst niet goed genoeg te zijn- vermeden en het laatste jaar moet ik daar toch aan geloven.



Droppey, zoals je ziet zijn er nog meer in een crisis (geweest).

Zorg dat je een hulpverlener vind die goed is voor jou.



Sense, hoe is je gesprek gegaan?

.

@Kuipkluifje: wat me opvalt in jouw verhaal, ook in combinatie met wat je eerder hebt gepost, is dat een relatie (in welke vorm ook) bij jou nooit gelijkwaardig lijkt te zijn.



In je verleden heb je mannen gedomineerd, en andere (zoals Potent) liet je alles voor jou bepalen. Je nummer 1 lijkt in dit verhaal mee te gaan met alles wat jij wil en biedt je geen tegengas.



Kun jij een gelijkwaardige relatie hebben, met iemand die niet boven of onder je maar echt naast je staat? Just my two cents, hoop dat je er iets mee kunt.....

Even weer rondgekeken op dit forum, moet geloof ik erg veel bijlezen.....



Las dat sense een afspraak had vandaag, spannend !

Hopen dat er goed gepraat kan worden.

En dat Rooss haar hart weer in beton heeft moeten gieten geloof ik....



Hier gaat het redelijk, momenteel 2 nr2s.

Een met een open relatie maar enorm veel problemen thuis omdat zijn vrouw geen gevoel meer voor hem heeft, dates eindigen dus nu vaak in erg veel gepraat en ik merk dat ik het prima vind om te luisteren als dat nodig is maar dat het wel eens lastig dealen is als het contact ineens minimaal is omdat hij thuis weer heftige issues heeft...

Beetje dilemma, ga ik hiermee door, hij is namelijk erg leuk en lekker maar niet ten koste van alles.





En een nr 2 voor wie ik echt de minnares ben, fijn geregeld contact, super dates en gewoon lekker ontspannen als we bij elkaar zijn...





Nu maar even 30 pagina's teruglezen om te kijken hoe het met iedereen staat.....

Waar ik zelf ben in mijn eigen leven? Wie ik echt ben? Wat ik echt wil doen?

Volgens mijn hulpverlener zit ik in het laatste staartje van een crisis. Degenen met een echt olifantengeheugen weten dat ik het over die crisis hier al eerder heb gehad (in dl 20). Het is volgens de professional inderdaad hoog tijd dat ik antwoord krijg op die voor mij moeilijke vragen, omdat het relevant is voor mijn leven. Deze bezinning (al dieper op ingegaan in een eerdere post) doe ik op zijn aanraden nu dus wekelijks vooruit kijkend op de komende 7 dagen, want dat tijdsbestek is het voor mij behapbaar en geworteld in mijn daadwerkelijke realiteit.



Wat tot dusver telkens uit die bezinning komt is dat ik oa wil praten en slapen met mijn man en wanneer mijn kind weer een nachtmerrie heeft wil ik hem in m'n armen kunnen nemen en een lied kunnen zingen. Dus nee, ik heb geen echte behoefte aan 2 nachten per week elders.



In de werkelijkheid merk ik ook aan mezelf dat ik het minste of geringste al aangrijp om de afspraak met vriend af te zeggen. Het word tijd voor weer een moeilijk gesprek met hem schat ik in. Vriendin en ik hebben eigenlijk nooit de nacht samen doorgebracht en de laatste jaren is het aandeel seks in onze relatie geleidelijk afgenomen en het aandeel vriendschap toegenomen.



Mijn man - weet ik veel of en zoja hij zoolmeet is- kent mij inmiddels zo lang en diepgaand dat hij weet dat wanneer ik iets in m'n zotte kop heb ik dat linksom of rechtsom toch wel ga uitvoeren om vervolgens vaak dichterlijk op m'n bek te gaan. Dan kan hij daar weer smakelijk om lachen met mij, want hij weet dat ik wel tegen een stootje kan. Ik leer gaandeweg mijn gezonde verstand gebruiken binnen die wervelstorm van gevoelens en gedachten, dat dan weer wel.



Toevoeging; volgens de professional gaat het er in essentie om dat ik mijn wezenlijke ik daar diep van binnen leer verstaan en begrijpen zodat ik eigen antwoorden heb voor mijn eigen leven. Onafhankelijk van een bepaald religieus/politiek gedachtegoed. Dat leren doen staat dus de komende tijd op mijn agenda. Genoeg om handen voor mij ook lijkt me.

.

quote:silver1977 schreef op 23 september 2013 @ 16:18:

Even weer rondgekeken op dit forum, moet geloof ik erg veel bijlezen.....



Las dat sense een afspraak had vandaag, spannend !

Hopen dat er goed gepraat kan worden.

En dat Rooss haar hart weer in beton heeft moeten gieten geloof ik....



Hier gaat het redelijk, momenteel 2 nr2s.

Een met een open relatie maar enorm veel problemen thuis omdat zijn vrouw geen gevoel meer voor hem heeft, dates eindigen dus nu vaak in erg veel gepraat en ik merk dat ik het prima vind om te luisteren als dat nodig is maar dat het wel eens lastig dealen is als het contact ineens minimaal is omdat hij thuis weer heftige issues heeft...

Beetje dilemma, ga ik hiermee door, hij is namelijk erg leuk en lekker maar niet ten koste van alles.





En een nr 2 voor wie ik echt de minnares ben, fijn geregeld contact, super dates en gewoon lekker ontspannen als we bij elkaar zijn...



Nu maar even 30 pagina's teruglezen om te kijken hoe het met iedereen staat.....Man met open relatie maar problemen thuis? Heb je daar wel zin in, om dat gedoe aan te horen? Die andere heeft het goed begrepen, zo wil ik ze voortaan ook!

Kip, jouw psycho-analyse is hier offtopic. Misschien kun je beter een eigen topic openen ipv weer opnieuw je crisis-podium hier in te richten.



Los daarvan vraag ik me steeds meer af of jouw extreme manier van omgaan met seks niet alles te maken heeft met jouw zelfbeeld. Seks met talloze mannen en thuis een compleet seksloos bestaan. Iets zit bij jou enorm in de knoop en juist die zucht naar seks met weetikveelwie lijkt me daar een enorm signaal voor. Ik ben geen deskundige, maar jouw gedrag lijkt me verre van normaal en niet alleen omdat het sociaal misschien een beetje afwijkt, maar juist omdat het zoveel verder gaat dan 'een beetje afwijkt'.



Gaat die therapeut daar niet mee aan de slag? Kijken of je een normaal zelfbeeld, eigenwaarde en zelfvertrouwen kunt opbouwen ipv dat eeuwig bevestiging te zoeken in seks met wie maar wil? Want die seks is volgens mij niets meer dan het bevestigen van jouw zelfbeeld.



Dat lijkt me een veel groter issue dan alleen Potent en Gnoom. Dat zijn slechts twee pionnetjes in het grote geheel. Twee piemels op het juiste moment beschikbaar, omdat zij dat willen en omdat jij er tijdelijk een beter gevoel door krijgt over jezelf.



Wat Bergkristal ook schrijft, al jouw relaties kenmerken zich door disbalans.

Ik vraag me zelf trouwens af of jij wel de macht had over de kerels, waarvan jij denkt dat jij die macht had. Ik denk dat dat namelijk allemaal wel meevalt en jij juist helemaal geen macht had. Als jij namelijk de macht had gehad, was je anders omgegaan met seks.



Er lijkt me iig een hoop werk voor een therapeut liggen en ik begrijp niet zo goed wat je dan hier op het topic zoekt. Wij zijn geen van allen (of misschien een enkeling ) deskundig op welk psychotherapeutisch vlak dan ook en kunnen je hier niet helpen.

Je hebt hulp nodig van iemand die van wanten weet.

quote:Sensual_D schreef op 22 september 2013 @ 21:10:

Ja ik zie er tegen op, al kijk ik er ook erg naar uit om hem weer te zien..

Ik weet dat ik voet bij stuk zal moeten houden, en nu toch echt tot hem door moet dringen, en ben zo bang dat alles over 2 weken weer van voor af aan begint als ik er nu niet op aandring.



Uit het huidige contact (dus sinds gisteren) merk ik dat hij op zelfde voet verder gaat.. Wil alles weten (hou me bewust een beetje afzijdig wat betreft info) en ja hoor.. gisteren vroeg hij wat ik aan het doen was, (zat aan de keukentafel te frobelen) en hoppa.. "Foto!" (incl uitroepteken) Hij zuigt informatie.. wil alles weten.. en ik wil er achter komen waarom. Het is pure interesse, nieuwsgierigheid, maar hij heeft niet door wat voor uitwerking dit heeft.



We zullen zien morgen..Sterkte Sense!