Seks
alle pijlers
Verkracht door vriend
vrijdag 6 september 2019 13:21
Het is een super heftig onderwerp en ik weet niet of ik opgewassen ben tegen het 'Viva geweld', maar een paar weken geleden is me - tijdens onze eerste vakantie samen, in het buitenland - iets heel naars overkomen.
We lagen in bed en hadden woorden gehad, niet heel noemenswaardig, maar het is niet zo dat de sfeer er echt lekker in zat zeg maar. Mijn vriend kroop bovenop me, begon me te zoenen en ik gaf aan dat ik echt geen zin had en probeerde hem van me af te duwen. Met armen, benen én met woorden. Maar het kwam niet aan. Ik vraag me nog steeds af, waarom ik niet harder gevochten heb. Kopstoot, bijten, gillen, ik weet het niet. Ik gaf het op en liet hem begaan. Het aller- allerergste, vind ik dat ie na een paar minuten aan me vroeg of ik het fijn vond. Dat vraagt ie nóóit.. Ik antwoordde dan ook met 'nee'. En ik dacht dat ie zou stoppen, maar dat deed hij niet. Toen hij klaar was, rolde hij van me af en viel in slaap. Ik heb mezelf in slaap gehuild en de dag erop ook alléén maar geluidloos gehuild. Ik kan me niet heugen, dat ik me ooit zo afschuwelijk heb gevoeld. Steeds als ie in mijn buurt kwam, voelde ik een golf van walging en misselijkheid van binnen, het is bizar hoe zo'n gebeurtenis zelfs lichamelijk invloed heeft op je.
's Avonds begon ik voorzichtig te praten en ik vroeg hem of hij wist wat hij had gedaan. Zonder het woord zelf in de mond te nemen, zei hij na wat woorden over en weer: "je bedoelt verkrachting?" En hij ontkende niet. Ik kan niet uitleggen wat het met me deed en nog steeds doet.
Hij heeft spijt, zegt ie en hij wilde het met me goedmaken. De eerste 2 dagen was ie dan ook heel lief voor me, maar de 3e dag gaf hij aan dat ik er nu onderhand wel over op moest houden. Hij had sorry gezegd en dat was dat. Omdat we zo ver van huis waren, was ik ook extreem eenzaam, in de war. Maar nu thuis, weet ik het nog steeds niet goed. Het is bizar dat je van iemand kunt houden, die zo over je grenzen is gegaan.
Mijn vraag aan jullie is; wie heeft dit meegemaakt en haar vriend of man vergeven? Werd het beter mettertijd? Ik geloof namelijk echt dat het een hele, hele grove fout was en hij zegt dat het niet meer zal gebeuren en dat geloof ik. Ik wil hem graag vergeven, weet alleen niet hoe..
We lagen in bed en hadden woorden gehad, niet heel noemenswaardig, maar het is niet zo dat de sfeer er echt lekker in zat zeg maar. Mijn vriend kroop bovenop me, begon me te zoenen en ik gaf aan dat ik echt geen zin had en probeerde hem van me af te duwen. Met armen, benen én met woorden. Maar het kwam niet aan. Ik vraag me nog steeds af, waarom ik niet harder gevochten heb. Kopstoot, bijten, gillen, ik weet het niet. Ik gaf het op en liet hem begaan. Het aller- allerergste, vind ik dat ie na een paar minuten aan me vroeg of ik het fijn vond. Dat vraagt ie nóóit.. Ik antwoordde dan ook met 'nee'. En ik dacht dat ie zou stoppen, maar dat deed hij niet. Toen hij klaar was, rolde hij van me af en viel in slaap. Ik heb mezelf in slaap gehuild en de dag erop ook alléén maar geluidloos gehuild. Ik kan me niet heugen, dat ik me ooit zo afschuwelijk heb gevoeld. Steeds als ie in mijn buurt kwam, voelde ik een golf van walging en misselijkheid van binnen, het is bizar hoe zo'n gebeurtenis zelfs lichamelijk invloed heeft op je.
's Avonds begon ik voorzichtig te praten en ik vroeg hem of hij wist wat hij had gedaan. Zonder het woord zelf in de mond te nemen, zei hij na wat woorden over en weer: "je bedoelt verkrachting?" En hij ontkende niet. Ik kan niet uitleggen wat het met me deed en nog steeds doet.
Hij heeft spijt, zegt ie en hij wilde het met me goedmaken. De eerste 2 dagen was ie dan ook heel lief voor me, maar de 3e dag gaf hij aan dat ik er nu onderhand wel over op moest houden. Hij had sorry gezegd en dat was dat. Omdat we zo ver van huis waren, was ik ook extreem eenzaam, in de war. Maar nu thuis, weet ik het nog steeds niet goed. Het is bizar dat je van iemand kunt houden, die zo over je grenzen is gegaan.
Mijn vraag aan jullie is; wie heeft dit meegemaakt en haar vriend of man vergeven? Werd het beter mettertijd? Ik geloof namelijk echt dat het een hele, hele grove fout was en hij zegt dat het niet meer zal gebeuren en dat geloof ik. Ik wil hem graag vergeven, weet alleen niet hoe..
vrijdag 20 september 2019 23:03
Zazamaenade, dank je. Het is vrij recent gebeurd. En inderdaad, na de aangifte is het zeer zeker een heftig iets, er komt een hoop op je af waar je eigenlijk niets mee te maken wil hebben.
Ik denk en hoop dat de dader hier lering uit trekt en zich naar mij toe koest houdt, maar ik leef in angst.
Gelukkig heb ik door de daadkracht van deze agent en ook het vervolg bij zeden etc. wel echt het idee serieus genomen te worden en dat is met dit soort zaken al een groot goed.
Ik denk en hoop dat de dader hier lering uit trekt en zich naar mij toe koest houdt, maar ik leef in angst.
Gelukkig heb ik door de daadkracht van deze agent en ook het vervolg bij zeden etc. wel echt het idee serieus genomen te worden en dat is met dit soort zaken al een groot goed.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 20 september 2019 23:09
Ja, maar dat is wel wrang. Ik snap wat je bedoelt, kan zelfs nu al soms lompe grappen met vrienden hierover maken en de reacties hier raken mij persoonlijk ook niet. Maar ik wil een klein beetje nuance aanbrengen dat het allemaal niet zo simpel is.
Die agent is wat mij betreft echt een held inderdaad. Hij snapt het!
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 20 september 2019 23:21
Het is allemaal heel herkenbaar. Gelukkig ligt dat van mij verder in mijn verleden. Ik heb ook nooit aangifte gedaan en mensen die vinden dat ik dat alsnog zou moeten doen tja, daar heb ik mijn eigen mening over.Chienandalou schreef: ↑20-09-2019 23:09Ja, maar dat is wel wrang. Ik snap wat je bedoelt, kan zelfs nu al soms lompe grappen met vrienden hierover maken en de reacties hier raken mij persoonlijk ook niet. Maar ik wil een klein beetje nuance aanbrengen dat het allemaal niet zo simpel is.
Die agent is wat mij betreft echt een held inderdaad. Hij snapt het!
Ik merk wel dat ik het fijn vind om te lezen dat je zo’n agent tegen bent gekomen en dat je dus ook goede hulp kan krijgen. Je hoort zo vaak anders. Dankjewel voor het delen en heel veel sterkte met alles.
vrijdag 20 september 2019 23:45
Dank voor je reactie! Doet me goed en ook voor jou een dikke knuffel. En daar gaat het inderdaad in dit topic over: dat je zou 'moeten doen' wat men denkt dat logisch is. Ja, ik was ook in de veronderstelling dat dit me nooit zou overkomen en als het zou gebeuren dat ik zeker zou weten hoe juist te handelen.YellowLemon schreef: ↑20-09-2019 23:21Het is allemaal heel herkenbaar. Gelukkig ligt dat van mij verder in mijn verleden. Ik heb ook nooit aangifte gedaan en mensen die vinden dat ik dat alsnog zou moeten doen tja, daar heb ik mijn eigen mening over.
Ik merk wel dat ik het fijn vind om te lezen dat je zo’n agent tegen bent gekomen en dat je dus ook goede hulp kan krijgen. Je hoort zo vaak anders. Dankjewel voor het delen en heel veel sterkte met alles.
Nee dus, het is zoveel complexer dan dat. Nogmaals, ik had het 'geluk' dat mijn uiterlijke/fysieke kenmerken er niet om logen én om deze agent te treffen die zo daadkrachtig was, maar ik snap het schaamtegevoel, er niet over willen nadenken, willen wegpoetsen of iedere andere reden maar al te goed. De dader is fout, buiten kijf en hoe het slachtoffer daarop handelt; daar is geen rechtlijnig antwoord en/of 'juist' oordeel over te geven.
En dat wilde ik even gezegd hebben.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zaterdag 21 september 2019 16:49
Dit. In een dubbel trauma heeft niemand zin en toch gebeurt het vaak.Chienandalou schreef: ↑20-09-2019 22:27
omdat zij zich ook niet veilig voelen bij de ‘algemene opinie’ en geen zin hebben om dan nog eens door het slijk gehaald te worden door mensen die het ‘beter weten’.
Een knap staaltje victim blaming wordt hier neergezet. Gek hè, dat veel mensen geen aangifte durven te doen?
De nieuwe Netflix serie ‘unbelievable’ gaat precies hierover.
Zo.
zaterdag 21 september 2019 19:47
Chienandalou schreef: ↑20-09-2019 23:03Zazamaenade, dank je. Het is vrij recent gebeurd. En inderdaad, na de aangifte is het zeer zeker een heftig iets, er komt een hoop op je af waar je eigenlijk niets mee te maken wil hebben.
Ik denk en hoop dat de dader hier lering uit trekt en zich naar mij toe koest houdt, maar ik leef in angst.
Gelukkig heb ik door de daadkracht van deze agent en ook het vervolg bij zeden etc. wel echt het idee serieus genomen te worden en dat is met dit soort zaken al een groot goed.
Wat ellendig dat je in angst leeft. Je mag hopen dat je aangifte tot een rechtszaak leidt en dat hij veroordeeld wordt, toch?
Bij de twee keer dat ik aangifte heb gedaan heb ik ook fijne agenten getroffen. Hooguit (maar dat was meer dan 20 jaar geleden) was één van de agenten waar ik mee te maken had wat knullig in de omgang voor een agent van Zedenzaken.
Misschien heb ik gewoon geluk gehad met die aangiftes en de agenten. Ik vind het belangrijk om het beeld wat je vaak leest te nuanceren: dat agenten lomperikken zijn die je wegsturen, dat aangifte geen zin heeft enzovoort.
nounou
maandag 23 september 2019 17:41
Zazamaenade schreef: ↑21-09-2019 19:47Wat ellendig dat je in angst leeft. Je mag hopen dat je aangifte tot een rechtszaak leidt en dat hij veroordeeld wordt, toch?
Bij de twee keer dat ik aangifte heb gedaan heb ik ook fijne agenten getroffen. Hooguit (maar dat was meer dan 20 jaar geleden) was één van de agenten waar ik mee te maken had wat knullig in de omgang voor een agent van Zedenzaken.
Misschien heb ik gewoon geluk gehad met die aangiftes en de agenten. Ik vind het belangrijk om het beeld wat je vaak leest te nuanceren: dat agenten lomperikken zijn die je wegsturen, dat aangifte geen zin heeft enzovoort.
Klopt, ik kan natuurlijk alleen over mijn eigen ervaring spreken, maar ik voelde me heel serieus genomen. Zelf zat ik nog in de ontkennende fase en wilde de boel het liefst wegpoetsen. Daarom kan ik heel goed begrijpen dat de stap tot aangifte doen niet altijd even makkelijk is, vooral als het je (ex-) partner is. Je bent snel bang weggezet te worden als leugenaar of overdrijver en hierdoor werp je voor jezelf een drempel op.
Maar gelukkig voor mij was er alle tijd, ruimte en respect. Ook veel oog voor nazorg door instanties die meteen ingeseind worden.
Het is zelfs zo dat je tegenwoordig bij zedenzaken recht hebt op een (gratis) slachtoffer-advocaat. Zij staan je bij en adviseren tijdens het gehele proces. Ook helpen zij je bij het indienen van een claim bij het schadefonds.
En ja, bij mij leidt het tot een rechtszaak. Over welke veroordeling kan ik niet speculeren, maar hij zal zeker niet alleen maar bestraffend toegesproken worden.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
