Seks
alle pijlers
Verkracht door vriend
vrijdag 6 september 2019 13:21
Het is een super heftig onderwerp en ik weet niet of ik opgewassen ben tegen het 'Viva geweld', maar een paar weken geleden is me - tijdens onze eerste vakantie samen, in het buitenland - iets heel naars overkomen.
We lagen in bed en hadden woorden gehad, niet heel noemenswaardig, maar het is niet zo dat de sfeer er echt lekker in zat zeg maar. Mijn vriend kroop bovenop me, begon me te zoenen en ik gaf aan dat ik echt geen zin had en probeerde hem van me af te duwen. Met armen, benen én met woorden. Maar het kwam niet aan. Ik vraag me nog steeds af, waarom ik niet harder gevochten heb. Kopstoot, bijten, gillen, ik weet het niet. Ik gaf het op en liet hem begaan. Het aller- allerergste, vind ik dat ie na een paar minuten aan me vroeg of ik het fijn vond. Dat vraagt ie nóóit.. Ik antwoordde dan ook met 'nee'. En ik dacht dat ie zou stoppen, maar dat deed hij niet. Toen hij klaar was, rolde hij van me af en viel in slaap. Ik heb mezelf in slaap gehuild en de dag erop ook alléén maar geluidloos gehuild. Ik kan me niet heugen, dat ik me ooit zo afschuwelijk heb gevoeld. Steeds als ie in mijn buurt kwam, voelde ik een golf van walging en misselijkheid van binnen, het is bizar hoe zo'n gebeurtenis zelfs lichamelijk invloed heeft op je.
's Avonds begon ik voorzichtig te praten en ik vroeg hem of hij wist wat hij had gedaan. Zonder het woord zelf in de mond te nemen, zei hij na wat woorden over en weer: "je bedoelt verkrachting?" En hij ontkende niet. Ik kan niet uitleggen wat het met me deed en nog steeds doet.
Hij heeft spijt, zegt ie en hij wilde het met me goedmaken. De eerste 2 dagen was ie dan ook heel lief voor me, maar de 3e dag gaf hij aan dat ik er nu onderhand wel over op moest houden. Hij had sorry gezegd en dat was dat. Omdat we zo ver van huis waren, was ik ook extreem eenzaam, in de war. Maar nu thuis, weet ik het nog steeds niet goed. Het is bizar dat je van iemand kunt houden, die zo over je grenzen is gegaan.
Mijn vraag aan jullie is; wie heeft dit meegemaakt en haar vriend of man vergeven? Werd het beter mettertijd? Ik geloof namelijk echt dat het een hele, hele grove fout was en hij zegt dat het niet meer zal gebeuren en dat geloof ik. Ik wil hem graag vergeven, weet alleen niet hoe..
We lagen in bed en hadden woorden gehad, niet heel noemenswaardig, maar het is niet zo dat de sfeer er echt lekker in zat zeg maar. Mijn vriend kroop bovenop me, begon me te zoenen en ik gaf aan dat ik echt geen zin had en probeerde hem van me af te duwen. Met armen, benen én met woorden. Maar het kwam niet aan. Ik vraag me nog steeds af, waarom ik niet harder gevochten heb. Kopstoot, bijten, gillen, ik weet het niet. Ik gaf het op en liet hem begaan. Het aller- allerergste, vind ik dat ie na een paar minuten aan me vroeg of ik het fijn vond. Dat vraagt ie nóóit.. Ik antwoordde dan ook met 'nee'. En ik dacht dat ie zou stoppen, maar dat deed hij niet. Toen hij klaar was, rolde hij van me af en viel in slaap. Ik heb mezelf in slaap gehuild en de dag erop ook alléén maar geluidloos gehuild. Ik kan me niet heugen, dat ik me ooit zo afschuwelijk heb gevoeld. Steeds als ie in mijn buurt kwam, voelde ik een golf van walging en misselijkheid van binnen, het is bizar hoe zo'n gebeurtenis zelfs lichamelijk invloed heeft op je.
's Avonds begon ik voorzichtig te praten en ik vroeg hem of hij wist wat hij had gedaan. Zonder het woord zelf in de mond te nemen, zei hij na wat woorden over en weer: "je bedoelt verkrachting?" En hij ontkende niet. Ik kan niet uitleggen wat het met me deed en nog steeds doet.
Hij heeft spijt, zegt ie en hij wilde het met me goedmaken. De eerste 2 dagen was ie dan ook heel lief voor me, maar de 3e dag gaf hij aan dat ik er nu onderhand wel over op moest houden. Hij had sorry gezegd en dat was dat. Omdat we zo ver van huis waren, was ik ook extreem eenzaam, in de war. Maar nu thuis, weet ik het nog steeds niet goed. Het is bizar dat je van iemand kunt houden, die zo over je grenzen is gegaan.
Mijn vraag aan jullie is; wie heeft dit meegemaakt en haar vriend of man vergeven? Werd het beter mettertijd? Ik geloof namelijk echt dat het een hele, hele grove fout was en hij zegt dat het niet meer zal gebeuren en dat geloof ik. Ik wil hem graag vergeven, weet alleen niet hoe..
vrijdag 20 september 2019 17:17
Dit heb ik niet gezegd. Alleeen dat haar verhaal niet klopt nav het telefoongesprek. Maar goed ik kan mij toch niet verdedigen omdat mijn eerste reactie is verwijderd.
vrijdag 20 september 2019 18:03
Ja, het is al een jaartje of wat hier het beleid van de mods om zich onder de noemer ‘ongepast’ te laten gelden. Het heet hier Viva, maar feitelijk is het het Refoweb forum waar de mods Ouderlingen zijn die wel even bepalen wat er wel en niet gezegd mag worden.
anoniem_370120 wijzigde dit bericht op 20-09-2019 18:06
0.33% gewijzigd
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
vrijdag 20 september 2019 18:04
vrijdag 20 september 2019 18:10
Ik vind het vreemd dat je reactie verwijderd is als ongepast, maar je hebt wel degelijk in algemeenheden over vrouwen en verkrachting geschreven, zie mijn eerdere reactie.
Dit schreef je:
Waarom reageer je daar niet op?Ik vind alleen dat vrouwen ook te snel kunnen zeggen dat ze verkracht zijn.
nounou
vrijdag 20 september 2019 18:45
Hoe lukt dit?
Die ene waar soms in NL discussie is over een kleur van iets. En hij/zij heeft soms pepernoten. En waar je op Viva geen discussie over mag voeren.
vrijdag 20 september 2019 20:14
Mooi die verontwaardiging. Pijnlijk he zulke zelfreflectie.
vrijdag 20 september 2019 20:26
Dit is een oud topic.
vrijdag 20 september 2019 21:02
vrijdag 20 september 2019 21:07
YellowLemon schreef: ↑20-09-2019 21:02Denk je dat ze meer eigenwaarde krijgt als wij haar net zo niet serieus nemen als haar vriend?
Dat vind ik pas een gekke psychologie. Laten we iemand maar niet serieus nemen want ze heeft het moeilijk.
Eens.
TO
Dit is een oud topic.
vrijdag 20 september 2019 21:31
vrijdag 20 september 2019 22:27
Eigenlijk wilde ik niet op dit topic reageren omdat het voor mij te dichtbij komt en te vers is. Maar enkele kortzichtige reacties maken dat ik toch ook even my two cents wil delen:
-‘vechten als een leeuw’: ja, dat deed ik in eerste instantie ook, totdat ik erachter kwam dat dit me nog meer fysiek geweld, gijzeling én dwang opleverde. Dat is een pijnlijke realisatie en maakte dat ik ervoor koos om ‘te paaien’. Ook dat hielp niet, maar de slagen werden minder en daardoor heb kan ik het in ieder geval nog navertellen.
Verder is de ‘keuze’ van reactie niet een bewuste keuze. Zoals eerder gezegd: fight, flight, freeze. En dit is geen keuzemenu, niemand kan inschatten welke reactie naar boven komt.
-‘Hoe kun je samen blijven met zo iemand en kun je iemand met zo weinig eigenwaarde als normaal beschouwen?’ Walgelijke opmerking. In mijn geval was de relatie al over voorsat dir gebeurde, maar door dit soort opmerkingen maakt het juist dat slachtoffers zich niet uitspreken en zelfs nog langer bij zo’n oetlul blijven, omdat zij zich ook niet veilig voelen bij de ‘algemene opinie’ en geen zin hebben om dan nog eens door het slijk gehaald te worden door mensen die het ‘beter weten’.
Een knap staaltje victim blaming wordt hier neergezet. Gek hè, dat veel mensen geen aangifte durven te doen?
-‘vechten als een leeuw’: ja, dat deed ik in eerste instantie ook, totdat ik erachter kwam dat dit me nog meer fysiek geweld, gijzeling én dwang opleverde. Dat is een pijnlijke realisatie en maakte dat ik ervoor koos om ‘te paaien’. Ook dat hielp niet, maar de slagen werden minder en daardoor heb kan ik het in ieder geval nog navertellen.
Verder is de ‘keuze’ van reactie niet een bewuste keuze. Zoals eerder gezegd: fight, flight, freeze. En dit is geen keuzemenu, niemand kan inschatten welke reactie naar boven komt.
-‘Hoe kun je samen blijven met zo iemand en kun je iemand met zo weinig eigenwaarde als normaal beschouwen?’ Walgelijke opmerking. In mijn geval was de relatie al over voorsat dir gebeurde, maar door dit soort opmerkingen maakt het juist dat slachtoffers zich niet uitspreken en zelfs nog langer bij zo’n oetlul blijven, omdat zij zich ook niet veilig voelen bij de ‘algemene opinie’ en geen zin hebben om dan nog eens door het slijk gehaald te worden door mensen die het ‘beter weten’.
Een knap staaltje victim blaming wordt hier neergezet. Gek hè, dat veel mensen geen aangifte durven te doen?
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 20 september 2019 22:38
Yellowlemon, Dank je! Dat is fijn. Ik moet me hier ook helemaal niet mee bezig houden, maar het maakt me best pissig als er zulke kortzichtige reacties worden gegeven. Ik hoop echt dat degenen die dit doen snappen dat dit geen simpel iets is.
Daarbuiten: ik heb wel aangifte gedaan en ben nu ‘aan het vechten als een leeuw’![🤮]()
, maar ik kan me wel inleven in een verhaal als de OP.
Daarbuiten: ik heb wel aangifte gedaan en ben nu ‘aan het vechten als een leeuw’
, maar ik kan me wel inleven in een verhaal als de OP.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 20 september 2019 22:39
Knap dat je aangifte hebt gedaan. Geen makkelijke weg.Chienandalou schreef: ↑20-09-2019 22:38Yellowlemon, Dank je! Dat is fijn. Ik moet me hier ook helemaal niet mee bezig houden, maar het maakt me best pissig als er zulke kortzichtige reacties worden gegeven. Ik hoop echt dat degenen die dit doen snappen dat dit geen simpel iets is.
Daarbuiten: ik heb wel aangifte gedaan en ben nu ‘aan het vechten als een leeuw’, maar ik kan me wel inleven in een verhaal als de OP.
vrijdag 20 september 2019 22:42
Dit klinkt als een vraag, maar het is eigenlijk een verwijt.
Wie schiet daar iets mee op?
nounou
vrijdag 20 september 2019 22:52
Zeker niet. Eerlijk gezegd had ik het geluk een zeer daadkrachtige agent te treffen nadat ik kon vluchten. Die heeft me met zachte dwang richting bureau en aangifte geloodst, terwijl ik toen nog dacht ‘die aangifte komt later wel, laat me eerst naar huis gaan en tot rust komen’. Ik ben hem nog steeds dankbaar hiervoor. Als hij me me naar huis had laten gaan, was ik waarschijnlijk daarna niet meer naar het bureau gegaan en had ik alles onder het tapijt geveegd, met alle mogelijke gevolgen van dien. Mede daarom snap ik nog steeds dat dat voor sommige slachtoffers anders is en vind ik de kortzichtige posts hier vrij pijnlijk.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 20 september 2019 22:53
Chienandalou, wat een akelig verhaal. Ligt dit al een tijdje achter je of is het pas gebeurd?
Probeer goede hulp en ondersteuning voor jezelf te organiseren.
Ik heb zelf destijds het ingrijpende van alles wat ná de aangifte kwam onderschat.
Bij mij was de dader een onbekende, en toch was ook dat zwaar.
Hij is uiteindelijk wel veroordeeld, trouwens.
Ik wens je veel sterkte en gelijkmoedigheid.
Probeer goede hulp en ondersteuning voor jezelf te organiseren.
Ik heb zelf destijds het ingrijpende van alles wat ná de aangifte kwam onderschat.
Bij mij was de dader een onbekende, en toch was ook dat zwaar.
Hij is uiteindelijk wel veroordeeld, trouwens.
Ik wens je veel sterkte en gelijkmoedigheid.
nounou
vrijdag 20 september 2019 22:55
Na verloop van tijd is dat zelfs niet pijnlijk meer. Of lukt het om het niet pijnlijk te laten zijn.Chienandalou schreef: ↑20-09-2019 22:52Zeker niet. Eerlijk gezegd had ik het geluk een zeer daadkrachtige agent te treffen nadat ik kon vluchten. Die heeft me met zachte dwang richting bureau en aangifte geloodst, terwijl ik toen nog dacht ‘die aangifte komt later wel, laat me eerst naar huis gaan en tot rust komen’. Ik ben hem nog steeds dankbaar hiervoor. Als hij me me naar huis had laten gaan, was ik waarschijnlijk daarna niet meer naar het bureau gegaan en had ik alles onder het tapijt geveegd, met alle mogelijke gevolgen van dien. Mede daarom snap ik nog steeds dat dat voor sommige slachtoffers anders is en vind ik de kortzichtige posts hier vrij pijnlijk.
Super dat je zo’n agent hebt getroffen.
