Aaargh...ik word gek

Ik vlieg hier zo'n beetje tegen de muren en moet het even kwijt.



Ongeveer anderhalf jaar geleden een huis gekocht met mijn ex. Het was echt mijn droomhuis. Na krap een jaar klussen en het helemaal op smaak gemaakt te hebben liep het mis tussen ons, dat is nu 9 maanden geleden. Helaas kan ik het huis niet alleen betalen en moest het dus de verkoop in. Met pijn in mijn hart enerzijds omdat ik mijn droomhuis niet wil achterlaten. Anderzijds is het een stukje verleden dat ik graag achter me wil laten.



...Maar nu... Het huis staat sinds vanmorgen op funda en er is nu al een bezichtiging aangevraagd. Ik weet even niet waar ik naartoe moet met mezelf. Aan de ene kant blij omdat het zo snel gaat. Aan de andere kant paniek omdat het zo snel gaat. Alsof de waarheid opeens gigantisch hard binnenkomt...ik kan het elk moment kwijt zijn, mijn veilige thuis, mijn houvast in de afgelopen periode (waarin ik zowel mijn baan als mijn partner verloor). Ik ben volledig in de war...probeer verschillende mensen te bereiken, maar niemand is bereikbaar. Dus drop ik het even hier....dat lucht op.

Lieverds zijn jullie toch allemaal, wat ben ik toch keer op keer weer blij me dit forum.



@Enneaaa: Inderdaad precies dat dubbele gevoel dat jij nu beschrijft heb ik. Ik weet al 9 maanden dat het er aan zit te komen. Maar nu het moment daar is raak ik volledig in paniek. Hoe zie ik mezelf over een jaar zitten? Tsja vind ik echt heel lastig te beantwoorden. Het zal voor een groot deel afhangen van mijn hypotheekschuld en mijn volgende salaris wat ik per maand aan woonlasten te besteden heb. Ik hoop toch wel op een klein appartementje het liefst in dezelfde stad waar ik nu woon. Misschien eerst even een jaar op kamers om zoveel mogelijk schuld af te lossen en daarna wordt meer misschien mogelijk.



@Sgaapie: Wat goed om te horen dat jij er zo goed uitgekomen bent. Dat geeft me echt hoop! En wat een prachtige uitspraak, die ga ik echt heel goed in mijn achterhoofd prenten. Antikraak is wel een goede tip trouwens, daar ga ik zeker achteraan!



@Nola: Ach nouja wat zal ik zeggen over het oordelen...ik vind het ook een lul. Ik woon nu ergens in het Gooi. Dus goedkoper is zeker een optie. Toch vind ik het wel vervelend. Ik woon hier nu 5 jaar en heb net lekker mijn leven hier opgebouwd. Maarja, het lijkt alsof ik daar dus weinig keus in heb. Dat van die brieven aan jezelf schrijven ken ik wel. Zo heb ik toen ook de breuk verwerkt. Dus in deze situatie is dat misschien ook een goed idee.



@Dangeensuus: Ja inderdaad, die spirit wil ik ook graag hebben. Ergens kan ik het ook best zo zien. Dit zit er al zo lang aan te komen, ik kan al zo lang wennen aan het idee. Het moeilijkste is echt wel voorbij. Alleen nu komt de zaak in beweging en wordt het opeens heel eng. Maar het is inderdaad wel de stap die nodig is om aan mijn nieuwe leven te kunnen beginnen.



@Martini: Ja je hebt gelijk...in principe is snel verkopen goed. Toch had ik heel stiekem de hoop dat het nog een tijd zou duren. Zo lang mijn ex meebetaald is het goed op te brengen en stiekem in mijn achterhoofd fantaseer ik dan over een vriendje die eventueel de hypotheek over komt nemen (... mijn redder ). Maar dat is natuurlijk ook niet echt wijsheid.

@ Spijker: Je bent een schat! Nee ik denk dat ik er inderdaad beter niet bij kan zijn. Geen prettig idee dat mijn veilige huis opeens openbaar bezit is.



@Jules: Bedankt voor je verhaal. Geeft me echt hoop om te horen hoe anderen uit die put zijn geklommen. En ik weet het...what doesn't kill you makes you stronger. Alleen soms zo moeilijk om te geloven.