Thuis
alle pijlers
Het Grote Viva Katten Topic deel 2
woensdag 1 mei 2019 om 21:17
Alweer een nieuw deel waar wij, enorme kattenliefhebbers, met elkaar kletsen over onze katten en hoe deze poezelige viervoeters ons leven verrijken. Meestal zijn ze lief en grappig, soms ondeugend, soms eten ze teveel of te weinig, soms maken we ons zorgen, kortom we kletsen hier over alles wat met katten te maken heeft. En soms gaan we off-topic, ook dat kan hier 
Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven.
Happy New Miauw!
Het vorige deel is hier te vinden:
thuis/het-grote-viva-katten-topic/list_messages/425916
Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven.
Happy New Miauw!
Het vorige deel is hier te vinden:
thuis/het-grote-viva-katten-topic/list_messages/425916
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
maandag 16 december 2019 om 11:33
Ach jee wat verdrietig!Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 10:23Ik heb vanochtend onze allerliefste poes van ruim 18 in laten slapen.. ze kreeg last van benauwdheid en hartruis. Ik dacht dat t inslapen vredig zal gebeuren maar ze krijste zo hard bij de 1e prik..Ik krijg dat beeld niet uit m'n hoofd.. Ik heb heel veel verdriet om haar.. Ik kan niet beseffen dat ze er niet meer is en ik voel mij zo schuldig omdat die prik zo pijnlijk voor haar was
Lang geleden mijn liefste poes laten inslapen en die reageerde ook zo, maar daarna lag ze lekker bij me en is ze rustig gegaan
"I love not Man the less, but Nature more..."
maandag 16 december 2019 om 11:55
Lieverd ja dat is rouwen. Als ze al zolang bij je zijn dan doet dat nog meer zeer. Je mag hier alles neerplempen wat je kwijt wil en ik hoop dat je ook in het echt je verhaal kwijt kunt.Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 11:49Dank voor jullie berichtjes.. Ik ben na de eerste prik gegaan. Arts zei dat ze bij tweede prik wellicht plasetc en ontlasting liet gaan en ik was zo in shock van hoe ze reageerde..
En nu voel ik me zo ellendig.. ze is bijna de helft van mijn leven bij mij geweest..
maandag 16 december 2019 om 13:12
Ach jee, wat heftig en verdrietigZeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 10:23Ik heb vanochtend onze allerliefste poes van ruim 18 in laten slapen.. ze kreeg last van benauwdheid en hartruis. Ik dacht dat t inslapen vredig zal gebeuren maar ze krijste zo hard bij de 1e prik..Ik krijg dat beeld niet uit m'n hoofd.. Ik heb heel veel verdriet om haar.. Ik kan niet beseffen dat ze er niet meer is en ik voel mij zo schuldig omdat die prik zo pijnlijk voor haar was
Heel, heel veel sterkte.... knuffel.
Ik weet verder niet wat ik moet zeggen om je te troosten. Lijkt me vreselijk om mee te maken...
maandag 16 december 2019 om 14:05
Heb je nog wat vrije tijd de komende periode? Wees lief voor jezelf.Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 13:58Dank je wel.. jullie zijn lief...het lijkt alsof er een leegte is die nooit meer gevuld gaat worden.. elke keer denk ik: nooit meer dit..nooit meer dat..Ik kwam sheba Soup tegen net in een kastje. Daar was ze zo gek op..het doet zo n pijn
maandag 16 december 2019 om 15:19
Hij staat nog
Ze vinden de boom, maar ook de ballen deze keer helemaal niet interessant.
maandag 16 december 2019 om 20:36
Wat kun je veel van ze houden he?Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 20:34Wat een vreselijk lieve reacties van iedereen.. dat doet mij zo goed.. gelukkig ben ik nog een tijdje vrij.. we hebben vanavond met ons gezin mooie herinneringen opgehaald en samen gehuild.. het was een geweldig poezebeest
maandag 16 december 2019 om 20:47
Aaahhh..... ja.... bah....Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑16-12-2019 13:58Dank je wel.. jullie zijn lief...het lijkt alsof er een leegte is die nooit meer gevuld gaat worden.. elke keer denk ik: nooit meer dit..nooit meer dat..Ik kwam sheba Soup tegen net in een kastje. Daar was ze zo gek op..het doet zo n pijn
Lijkt me bizar en heftig, vooral omdat jullie al zo lang samen waren! Dan ben je zó aan haar gehecht. En zeker als ze zo lief was en altijd bij je was.
Een van mijn twee katten is zo’n aanhankelijk en lief beestje. Hoe hij op schoot komt en helemaal gaat kroelen en knuffelen.. en overal nieuwsgierig achter me aan loopt en loopt te miauwen om van alles en nog wat.
Hij is nog geen 2 en ik raak al elke dag meer en meer aan hem gehecht.
Kan me niet eens voorstellen hoe dat moet zijn, na zoveel jaren, zoveel herinneringen en zo lang je lieve poezebeestje om je heen.
Fijn dat je even vrij bent. Het zal wel confronterend zijn. Maar dan hoef je in elk geval niet vrolijk te doen of je op werk te concentreren en zo.
Veel sterkte en lekker van je afschrijven
dinsdag 17 december 2019 om 18:51
Zo fijn om jullie betichten te lezen.. fijn genieten van jullie poezebeesten.
Vandaag begon de dag redelijk ok tot ik in de koelkast nog blikje kattenvoer zag staan en t dierencrematorium belde..
Gisteren waren veel mensen heel meelevend maar vandaag voel ik mij zo alleen.. krijg Ik (weliswaar goedbedoelde) appjes van Joehoe ga je nog iets leuks doen vandaag..
Zelfs mijn man vind dat ik te veel in mn verdriet mee laat gaan maar kom op..ze is net dood. Ik voel mij nog steeds alsof er een vrachtwagen over mij heen gereden is.
Vandaag begon de dag redelijk ok tot ik in de koelkast nog blikje kattenvoer zag staan en t dierencrematorium belde..
Gisteren waren veel mensen heel meelevend maar vandaag voel ik mij zo alleen.. krijg Ik (weliswaar goedbedoelde) appjes van Joehoe ga je nog iets leuks doen vandaag..
Zelfs mijn man vind dat ik te veel in mn verdriet mee laat gaan maar kom op..ze is net dood. Ik voel mij nog steeds alsof er een vrachtwagen over mij heen gereden is.
dinsdag 17 december 2019 om 18:55
Accepteer je verdriet, neem de tijd en je man kan niet verwachten dat het in een dag wel klaar is.Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑17-12-2019 18:51Zo fijn om jullie betichten te lezen.. fijn genieten van jullie poezebeesten.
Vandaag begon de dag redelijk ok tot ik in de koelkast nog blikje kattenvoer zag staan en t dierencrematorium belde..
Gisteren waren veel mensen heel meelevend maar vandaag voel ik mij zo alleen.. krijg Ik (weliswaar goedbedoelde) appjes van Joehoe ga je nog iets leuks doen vandaag..
Zelfs mijn man vind dat ik te veel in mn verdriet mee laat gaan maar kom op..ze is net dood. Ik voel mij nog steeds alsof er een vrachtwagen over mij heen gereden is.
dinsdag 17 december 2019 om 19:25
Dat is ook logisch, het is net gebeurd.. zal nog wel een tijdje zo blijven. Maar mensen hebben over het algemeen maar erg kort begrip en aandacht hiervoor.Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑17-12-2019 18:51Zo fijn om jullie betichten te lezen.. fijn genieten van jullie poezebeesten.
Vandaag begon de dag redelijk ok tot ik in de koelkast nog blikje kattenvoer zag staan en t dierencrematorium belde..
Gisteren waren veel mensen heel meelevend maar vandaag voel ik mij zo alleen.. krijg Ik (weliswaar goedbedoelde) appjes van Joehoe ga je nog iets leuks doen vandaag..
Zelfs mijn man vind dat ik te veel in mn verdriet mee laat gaan maar kom op..ze is net dood. Ik voel mij nog steeds alsof er een vrachtwagen over mij heen gereden is.
Knuffel...
dinsdag 17 december 2019 om 21:22
Voor mij is dit heel normaal, Zeepje!Zeepje-uit-de-zee schreef: ↑17-12-2019 18:51Zo fijn om jullie betichten te lezen.. fijn genieten van jullie poezebeesten.
Vandaag begon de dag redelijk ok tot ik in de koelkast nog blikje kattenvoer zag staan en t dierencrematorium belde..
Gisteren waren veel mensen heel meelevend maar vandaag voel ik mij zo alleen.. krijg Ik (weliswaar goedbedoelde) appjes van Joehoe ga je nog iets leuks doen vandaag..
Zelfs mijn man vind dat ik te veel in mn verdriet mee laat gaan maar kom op..ze is net dood. Ik voel mij nog steeds alsof er een vrachtwagen over mij heen gereden is.
Dit is rouwen, dat kost je tranen en tijd. Geef je zelf die tijd ook. Veel mensen begrijpen niet wat het verlies van een huisdier met je doet.
Ze denken dat het "maar" een huisdier is en je "vervangt" het voor een ander dier. Maar zo werkt het niet.
En blijf praten met je man, jullie gaan hier verschillend mee om. Dat mag, de ene manier is niet beter of minder dan de ander.
dinsdag 17 december 2019 om 22:08
Het klopt wat jullie zeggen.. het heeft tijd nodig.. Ik was vanavond even boos op mijn man maar dat was niet eerlijk.. missen gaat niet altijd gepaard met flinke huilbuien..Ik weet dat hij haar ook ontzettend mist...
Ik heb net dit topic teruggelezen en heb genoten van alle verhalen over jullie lieverds.. Ik dacht echt dat ik de allerleukste en liefste had, maar die van jullie komen ook heel dicht in de buurt
Ik heb net dit topic teruggelezen en heb genoten van alle verhalen over jullie lieverds.. Ik dacht echt dat ik de allerleukste en liefste had, maar die van jullie komen ook heel dicht in de buurt
dinsdag 17 december 2019 om 22:22
Het is inmiddels alweer 1,5 jaar geleden dat ik mijn liefste kat heb in laten slapen.
Ik kan je vertellen dat het heel lang duurde voordat ik zijn naam weer kon uitspreken zonder te huilen.
Als je een goede band had met je katje, is het echt zo naar! En men begrijpt het dan toch niet helemaal.
Heel veel sterkte, het is voor je poezebeestje echt de juiste beslissing geweest.
Ik kan je vertellen dat het heel lang duurde voordat ik zijn naam weer kon uitspreken zonder te huilen.
Als je een goede band had met je katje, is het echt zo naar! En men begrijpt het dan toch niet helemaal.
Heel veel sterkte, het is voor je poezebeestje echt de juiste beslissing geweest.
woensdag 18 december 2019 om 09:53
Ach Zeepje, wat een ellende. Sterkte met het verlies van je lieve meisje.
En wat naar dat het zo ging bij de DA, kan me voorstellen dat je er enorm van slag van bent geraakt. Ik vind je omgeving ook wel lomp reageren hoor, als mijn kat zou overlijden zou ik echt weken van slag zijn. Neem de tijd voor jezelf om het te verwerken.
Met Jaime gaat het goed, maar nu zie ik wat bloed in zijn nek zitten. Er zat al een paar dagen een bobbeltje op zijn huid op die plek maar ik denk dat hij het nu open gekrabd heeft. Dus zijn vacht zit wat op elkaar geplakt in de nek. Het is maar een klein beetje. Ik ga het zo even wat nat maken en hopelijk opknappen.
Ik kijk het nog even aan maar als hij daar blijft krabben gaan we wel even naar de DA. Denk dat het een wondje is van het vechten laatst. Verder is hij tip top in orde voor zover ik kan zien. Maar de stress schiet er dan bij mij alweer in. Om een klein wondje. Ik ben ook echt een tuttebel.
En wat naar dat het zo ging bij de DA, kan me voorstellen dat je er enorm van slag van bent geraakt. Ik vind je omgeving ook wel lomp reageren hoor, als mijn kat zou overlijden zou ik echt weken van slag zijn. Neem de tijd voor jezelf om het te verwerken.
Met Jaime gaat het goed, maar nu zie ik wat bloed in zijn nek zitten. Er zat al een paar dagen een bobbeltje op zijn huid op die plek maar ik denk dat hij het nu open gekrabd heeft. Dus zijn vacht zit wat op elkaar geplakt in de nek. Het is maar een klein beetje. Ik ga het zo even wat nat maken en hopelijk opknappen.
Ik kijk het nog even aan maar als hij daar blijft krabben gaan we wel even naar de DA. Denk dat het een wondje is van het vechten laatst. Verder is hij tip top in orde voor zover ik kan zien. Maar de stress schiet er dan bij mij alweer in. Om een klein wondje. Ik ben ook echt een tuttebel.
woensdag 18 december 2019 om 13:30
Het zullen vooral de mensen zonder dieren zijn die het niet (echt) begrijpen wat voor impact het verlies van een huisdier kan hebben.
En dan nog heb je 2 soorten mensen naar mijn idee; mensen waarbij hun kat (of ander huisdier) hun alles is, een maatje die de wereld voor je betekend en mensen die een kat hebben voor 'de leuk'. Die mensen zullen het ook niet echt begrijpen.
Zeepje, het zal nog wel wat tijd nodig hebben en gun jezelf die tijd. Zijn er wel mensen waarmee je het er over kan hebben?
Toen mijn lieve vriendinnetje ruim een jaar geleden gestorven was hielp mij dat wel maar gelukkig had ik wel veel mensen om me heen die het begrepen.
En nog steeds doet het pijn. Het kussen en fleecekleed waar ze altijd op lag ligt nog steeds op de studeerkamer. Ik kan en wil het niet wegdoen, het mag zelfs niet naar zolder. Het moet zo blijven liggen zoals zij het heeft achtergelaten met haar haren erop.
Zal toch wel niks zijn Madrid? Klinkt inderdaad als een wondje maar als je het niet vetrouw kun je beter naar de DA gaan na een paar dagen. Even in de gaten houden of het toch niet gaan ontsteken. Succes!
En dan nog heb je 2 soorten mensen naar mijn idee; mensen waarbij hun kat (of ander huisdier) hun alles is, een maatje die de wereld voor je betekend en mensen die een kat hebben voor 'de leuk'. Die mensen zullen het ook niet echt begrijpen.
Zeepje, het zal nog wel wat tijd nodig hebben en gun jezelf die tijd. Zijn er wel mensen waarmee je het er over kan hebben?
Toen mijn lieve vriendinnetje ruim een jaar geleden gestorven was hielp mij dat wel maar gelukkig had ik wel veel mensen om me heen die het begrepen.
En nog steeds doet het pijn. Het kussen en fleecekleed waar ze altijd op lag ligt nog steeds op de studeerkamer. Ik kan en wil het niet wegdoen, het mag zelfs niet naar zolder. Het moet zo blijven liggen zoals zij het heeft achtergelaten met haar haren erop.
Zal toch wel niks zijn Madrid? Klinkt inderdaad als een wondje maar als je het niet vetrouw kun je beter naar de DA gaan na een paar dagen. Even in de gaten houden of het toch niet gaan ontsteken. Succes!
woensdag 18 december 2019 om 13:38
Ik ben me de pleuris geschrokken gistermiddag. Ik was in de bijkeuken en m'n man zat op de bank die uitkijkt op de straat. Hoor me daar opeens een vloek en hij roept "G*dver, kat zit onder een bus." Ik kreeg een hartverzakking en een inzinking. Vervolgens roept hij "rijdt die kl**tzak zo door zeker".
Bleek dat een busje op de parkeerstrook tegenover ons huis even stil stond maar wel met de bestuurder erin. Kat zat er onder, even lekker snuffelen maar m'n man was bang dat die ieder moment zou wegrijden met kat eronder. Begrijpelijk maar ik dacht dat Kat al aangereden was.
Dit is zo m'n grootste angst nu ook he. Ik ben zoooo bang dat Kat aangereden wordt. Maar hem binnen houden is ook geen optie, dat beestje wordt gek. Als je ziet hoe hij tekeer gaat buiten, zo zot als een deur. Soms kom ik niet meer bij als ik hem door de tuin zie racen en bokkensprongen maken. Zo moeilijk dit.
Poes (die dus niet meer leeft) bleef altijd in de tuin, ideaal was dat!
Bleek dat een busje op de parkeerstrook tegenover ons huis even stil stond maar wel met de bestuurder erin. Kat zat er onder, even lekker snuffelen maar m'n man was bang dat die ieder moment zou wegrijden met kat eronder. Begrijpelijk maar ik dacht dat Kat al aangereden was.
Dit is zo m'n grootste angst nu ook he. Ik ben zoooo bang dat Kat aangereden wordt. Maar hem binnen houden is ook geen optie, dat beestje wordt gek. Als je ziet hoe hij tekeer gaat buiten, zo zot als een deur. Soms kom ik niet meer bij als ik hem door de tuin zie racen en bokkensprongen maken. Zo moeilijk dit.
Poes (die dus niet meer leeft) bleef altijd in de tuin, ideaal was dat!
