Thuis
alle pijlers
Hoe zuinig ben jij op je spullen?
dinsdag 9 maart 2010 om 17:13
Wij wonen nu 1,5 jaar in onze huidig woning. Woning is totaal gestript en we waren erg blij met het eindresultaat. Inmiddels zien bepaalde dingen er al behoorlijk gebruikt (afgeleefd) uit. Vloer zit onder de krassen en putten. Poot van de nieuw kast heeft de hond op zitten knagen, plinten zelf geverfd maar niet helemaal netjes dus verf op de vloer, nieuwe vlinderstoelen van nog geen week oud met nu al beschadigingen door de gespen van mijn spijkerbroek. Beste wel zonde vind ik dat. Hoe ervaren julllie dat?
vrijdag 12 maart 2010 om 11:36
Er zijn boeken die ik wel eens uitleen, psychologieboeken, omdat degene die ze leent er behoefte aan heeft te lezen over het onderwerp wat het boek behandelt.
Het zijn boeken die niet meer gedrukt worden en ik wil ze dus wel terug en als er iets mee gebeurt (als in onleesbaar of kwijt) dan wil ik er wel een terug, regel het maar.
Ik vind het raar dat mensen zo slordig zijn met geleende spullen.
Een aangebroken fles met een scheut schoonmaakmiddel er uit terugkrijgen daar zou ik nooit en punt van maken.
(Bijvoorbeeld) Een bijna volle fles uitlenen en een praktisch lege terugkrijgen zou ik wél belachelijk vinden, geen idee hoe dat bij jou was natuurlijk maar ik zou het geen stijl vinden als iemand dat zou doen bij mij. Vooral niet als het klakkeloos en zonder commentaar gebeurt.
Een punt zou ik er overigens niet van maken, ik zou alleen wel weten wat ik aan iemand had en dat onthouden.
Het zijn boeken die niet meer gedrukt worden en ik wil ze dus wel terug en als er iets mee gebeurt (als in onleesbaar of kwijt) dan wil ik er wel een terug, regel het maar.
Ik vind het raar dat mensen zo slordig zijn met geleende spullen.
Een aangebroken fles met een scheut schoonmaakmiddel er uit terugkrijgen daar zou ik nooit en punt van maken.
(Bijvoorbeeld) Een bijna volle fles uitlenen en een praktisch lege terugkrijgen zou ik wél belachelijk vinden, geen idee hoe dat bij jou was natuurlijk maar ik zou het geen stijl vinden als iemand dat zou doen bij mij. Vooral niet als het klakkeloos en zonder commentaar gebeurt.
Een punt zou ik er overigens niet van maken, ik zou alleen wel weten wat ik aan iemand had en dat onthouden.
vrijdag 12 maart 2010 om 13:30
Ik heb er echt een ontiegelijke hekel aan als je iemand je spullen (zoals een boek of dvd doorleent). Dat vind ik zo a-sociaal. Een tijdje geleden had ik bijvoorbeeld een boek aan een vriendin uitgeleend en zij had het boek vervolgens weer aan een andere vriendin geleend die ik ook helemaal niet ken. Nou aan die vriendin leen ik dus niets meer uit.
vrijdag 12 maart 2010 om 14:45
quote:eleonora schreef op 12 maart 2010 @ 11:36:
Er zijn boeken die ik wel eens uitleen, psychologieboeken, omdat degene die ze leent er behoefte aan heeft te lezen over het onderwerp wat het boek behandelt.
Het zijn boeken die niet meer gedrukt worden en ik wil ze dus wel terug en als er iets mee gebeurt (als in onleesbaar of kwijt) dan wil ik er wel een terug, regel het maar.
Ik vind het raar dat mensen zo slordig zijn met geleende spullen.
Een aangebroken fles met een scheut schoonmaakmiddel er uit terugkrijgen daar zou ik nooit en punt van maken.
(Bijvoorbeeld) Een bijna volle fles uitlenen en een praktisch lege terugkrijgen zou ik wél belachelijk vinden, geen idee hoe dat bij jou was natuurlijk maar ik zou het geen stijl vinden als iemand dat zou doen bij mij. Vooral niet als het klakkeloos en zonder commentaar gebeurt.
Een punt zou ik er overigens niet van maken, ik zou alleen wel weten wat ik aan iemand had en dat onthouden.
Bij een heel bijzonder boek zou het wat mij betreft ook wat anders zijn. Maar een leesboek van mij dat door een vriendin meegenomen wordt op vakantie? Nee, no problem, en al helemaal niet wanneer er buiten haar schuld iets mee gebeurt, diefstal bijvoorbeeld of zoals hierboven een overstroming.
Fles was van iemand voor wie mijn partner en ik relatief veel doen, wij hadden zeg maar iets meer credits verwacht. Het ging om een dop crofty. Dat is niet iets waarvan je er een fles in de week doorheen jaagt, een extra fles in het gootsteenkastje lijkt me eerder lastig dan handig. Was eigenlijk vooral verbaasd over de boosheid vanwege de verwachtte credits dus, tja dom.
Boeken die ik leen van een vriendin leen ik ook ongevraagd door aan mijn ouders. Mijn vriendin leent ook boeken van hun. Het is een soort circuitje dus waarin dat prima kan.
Er zijn boeken die ik wel eens uitleen, psychologieboeken, omdat degene die ze leent er behoefte aan heeft te lezen over het onderwerp wat het boek behandelt.
Het zijn boeken die niet meer gedrukt worden en ik wil ze dus wel terug en als er iets mee gebeurt (als in onleesbaar of kwijt) dan wil ik er wel een terug, regel het maar.
Ik vind het raar dat mensen zo slordig zijn met geleende spullen.
Een aangebroken fles met een scheut schoonmaakmiddel er uit terugkrijgen daar zou ik nooit en punt van maken.
(Bijvoorbeeld) Een bijna volle fles uitlenen en een praktisch lege terugkrijgen zou ik wél belachelijk vinden, geen idee hoe dat bij jou was natuurlijk maar ik zou het geen stijl vinden als iemand dat zou doen bij mij. Vooral niet als het klakkeloos en zonder commentaar gebeurt.
Een punt zou ik er overigens niet van maken, ik zou alleen wel weten wat ik aan iemand had en dat onthouden.
Bij een heel bijzonder boek zou het wat mij betreft ook wat anders zijn. Maar een leesboek van mij dat door een vriendin meegenomen wordt op vakantie? Nee, no problem, en al helemaal niet wanneer er buiten haar schuld iets mee gebeurt, diefstal bijvoorbeeld of zoals hierboven een overstroming.
Fles was van iemand voor wie mijn partner en ik relatief veel doen, wij hadden zeg maar iets meer credits verwacht. Het ging om een dop crofty. Dat is niet iets waarvan je er een fles in de week doorheen jaagt, een extra fles in het gootsteenkastje lijkt me eerder lastig dan handig. Was eigenlijk vooral verbaasd over de boosheid vanwege de verwachtte credits dus, tja dom.
Boeken die ik leen van een vriendin leen ik ook ongevraagd door aan mijn ouders. Mijn vriendin leent ook boeken van hun. Het is een soort circuitje dus waarin dat prima kan.
vrijdag 12 maart 2010 om 19:37
Ik heb veel en ook vrij kostbare kleding en vriendinnen komen graag in mijn kast neuzen om iets te lenen voor een feestje ofzo. Dat doe ik alleen als ik zeker weet dat ik het terug krijg, en in dezelfde staat waarin ik het meegaf. En ongewassen (ok, da's dus niet dezelfde staat), want ik ben een zeikerd met wassen van mijn kleding (ik was bijna alles op de hand). Ooit leende ik namelijk een jurk uit die ik met gedraaide naden terug kreeg: de vriendin in kwestie had 'm in de wasmachine gestopt terwijl-ie alleen gestoomd mocht worden en dat had ik er zelfs nog bij gezegd, maar stomen vond ze te duur. Daar erger ik me dan aan: je kunt een mooie jurk van me lenen voor een feestje dus je spaart de kosten voor een nieuwe jurk uit, dan kun je 'm ook wel even laten stomen.
Ik heb er geen punt van gemaakt want dat is het me dan ook weer niet waard, maar een volgende keer leen ik aan haar dus niets meer uit.
Dat van die fles crofty vind ik echt te idioot voor woorden, zeg.
Ik heb er geen punt van gemaakt want dat is het me dan ook weer niet waard, maar een volgende keer leen ik aan haar dus niets meer uit.
Dat van die fles crofty vind ik echt te idioot voor woorden, zeg.
.
vrijdag 12 maart 2010 om 19:57
Dat van die fles Crofty vind ik ook gezeur.
Zo'n jurk, daar zou ik dan wel om kunnen janken.
Ik leende een buurmeisje eens een set uit, broek en bloes. Het was de jaren 80, dus de bloes was ruim, met schoudervullingen en een soort van bandplooibroek er onder. Keihard voor gewerkt en voor mij toen heel duur.
Ik had haar op het hart gedrukt niet te gaan wassen, dat wilde ik zelf doen. Het was zijde en handwasspul, in babyshampoo, dat moest toen nog.
Twee weken (!) en ettelijke telefoontjes van mij, met de vraag waar mijn nieuwe kleren bleven, later, duwde ze me op een maandagmorgen een plastic tas in mijn handen, mijn kleding er in, nog warm van de droger. De bloes minstens 5 maten gekrompen, de vorm volkomen uit de broek.
Hete tranen gehuild hoor, poeh.......
Zo'n jurk, daar zou ik dan wel om kunnen janken.
Ik leende een buurmeisje eens een set uit, broek en bloes. Het was de jaren 80, dus de bloes was ruim, met schoudervullingen en een soort van bandplooibroek er onder. Keihard voor gewerkt en voor mij toen heel duur.
Ik had haar op het hart gedrukt niet te gaan wassen, dat wilde ik zelf doen. Het was zijde en handwasspul, in babyshampoo, dat moest toen nog.
Twee weken (!) en ettelijke telefoontjes van mij, met de vraag waar mijn nieuwe kleren bleven, later, duwde ze me op een maandagmorgen een plastic tas in mijn handen, mijn kleding er in, nog warm van de droger. De bloes minstens 5 maten gekrompen, de vorm volkomen uit de broek.
Hete tranen gehuild hoor, poeh.......
zaterdag 13 maart 2010 om 12:54
Wat erg...gelukkig zelf vriendinnen die netter op mijn kleding zijn als ze iets lenen. Krijg het altijd keurig gestoomd terug.
Het valt mij wel op dat het tegenwoordig allemaal maar 'gewoon' moet worden gevonden. Het was een 'ongelukje', het is geen kwade opzet.
Als ik iets leen, en er gebeurt iets mee, dan voel ik mij echt k*t. Zo heb ik een keer een mooie vaas te leen gekregen. En natuurlijk, een scheur in de hals en klein stukje eraf. Heb het toen door een professional laten herstellen, wat ws. meer heeft gekost dan de hele vaas. Daarnaast heb ik mijn vriendin een waardebon gegeven om eventueel een nieuwe vaas te kopen.
Ik vind het volkomen normaal om het beschadigde goed zo goed en kwaad als het kan te (laten) herstellen, en daarbij een nieuw exemplaar te vergoeden. Je kunt immers nooit weten of er dierbare herinneringen aan vast zitten, of hoe gehecht iemand aan het voorwerp was. Ook al was het misschien maar een 'prulletje' van een vlooienmarkt.
Mensen die van mij boeken lenen, of het nu een 5 stuiverroman is of een verzamelobject, en dit beschadigen of verliezen (ook al is het een overstroming op de camping) en geen enkele poging doen om het te vergoeden, krijgen van mij nooit meer iets te leen. Sterker nog: als ze zo'n desinteresse aan de dag leggen (ja, ik kon er niets aan doen) is de vriendschap wat mij betreft behoorlijk bekoeld. Kan er niet zo goed tegen, die laat-maar-waaien mentaliteit.
Maar die Crofty fles...sjezus, zeg dan: je kunt hem overnemen als je zo hysterisch reageert op een dopje minder. Alsof mensen het dan lenen om deze 'voor de show' in het gootsteenkastje te zetten.
Het valt mij wel op dat het tegenwoordig allemaal maar 'gewoon' moet worden gevonden. Het was een 'ongelukje', het is geen kwade opzet.
Als ik iets leen, en er gebeurt iets mee, dan voel ik mij echt k*t. Zo heb ik een keer een mooie vaas te leen gekregen. En natuurlijk, een scheur in de hals en klein stukje eraf. Heb het toen door een professional laten herstellen, wat ws. meer heeft gekost dan de hele vaas. Daarnaast heb ik mijn vriendin een waardebon gegeven om eventueel een nieuwe vaas te kopen.
Ik vind het volkomen normaal om het beschadigde goed zo goed en kwaad als het kan te (laten) herstellen, en daarbij een nieuw exemplaar te vergoeden. Je kunt immers nooit weten of er dierbare herinneringen aan vast zitten, of hoe gehecht iemand aan het voorwerp was. Ook al was het misschien maar een 'prulletje' van een vlooienmarkt.
Mensen die van mij boeken lenen, of het nu een 5 stuiverroman is of een verzamelobject, en dit beschadigen of verliezen (ook al is het een overstroming op de camping) en geen enkele poging doen om het te vergoeden, krijgen van mij nooit meer iets te leen. Sterker nog: als ze zo'n desinteresse aan de dag leggen (ja, ik kon er niets aan doen) is de vriendschap wat mij betreft behoorlijk bekoeld. Kan er niet zo goed tegen, die laat-maar-waaien mentaliteit.
Maar die Crofty fles...sjezus, zeg dan: je kunt hem overnemen als je zo hysterisch reageert op een dopje minder. Alsof mensen het dan lenen om deze 'voor de show' in het gootsteenkastje te zetten.
maandag 15 maart 2010 om 12:33
vrijdag 19 maart 2010 om 17:12
Hè wat een horror-leen-verhalen!
Ik leen zelf bijna niets uit. Wel een boek ofzo maar alleen aan goede vrienden, waarvan ik weet dat ze zuinig omgaan met spullen. Dure spullen of iets wat veel waarde voor mij heeft, leen ik nooit uit. Punt. Ik weet dat ik daarin een zeikerd ben maar so be it. Ik ben als de dóód dat er wat mee gebeurd!
Andersom leen ik ook niet graag van anderen. Als ik het wel eens sporadisch doe, ben ik er heel voorzichtig mee en geef ik het altijd weer keurig netjes (of schoon) terug. Vaak koop ik het net zo lief zelf.
Ik leen zelf bijna niets uit. Wel een boek ofzo maar alleen aan goede vrienden, waarvan ik weet dat ze zuinig omgaan met spullen. Dure spullen of iets wat veel waarde voor mij heeft, leen ik nooit uit. Punt. Ik weet dat ik daarin een zeikerd ben maar so be it. Ik ben als de dóód dat er wat mee gebeurd!
Andersom leen ik ook niet graag van anderen. Als ik het wel eens sporadisch doe, ben ik er heel voorzichtig mee en geef ik het altijd weer keurig netjes (of schoon) terug. Vaak koop ik het net zo lief zelf.
