Thuis
alle pijlers
Hoe zuinig ben jij op je spullen?
dinsdag 9 maart 2010 om 17:13
Wij wonen nu 1,5 jaar in onze huidig woning. Woning is totaal gestript en we waren erg blij met het eindresultaat. Inmiddels zien bepaalde dingen er al behoorlijk gebruikt (afgeleefd) uit. Vloer zit onder de krassen en putten. Poot van de nieuw kast heeft de hond op zitten knagen, plinten zelf geverfd maar niet helemaal netjes dus verf op de vloer, nieuwe vlinderstoelen van nog geen week oud met nu al beschadigingen door de gespen van mijn spijkerbroek. Beste wel zonde vind ik dat. Hoe ervaren julllie dat?
dinsdag 9 maart 2010 om 22:18
quote:mariesophie schreef op 09 maart 2010 @ 17:21:
Alles onder de haren dat is hier dus ook. Zelfs in de keukenkastjes liggen haren.
Ieuw. Dat vind ik wel vies.
Ik heb katten maar in de keukenkastjes liggen echt geen haren hier. Ze mogen niet in de keuken en niet boven komen.
Wat betreft je vraag; ja, ik vind het ook zonde als iets beschadigd raakt, maar het eerste krasje is het ergst. Daarna zie ik maar als karaktervol....
Alles onder de haren dat is hier dus ook. Zelfs in de keukenkastjes liggen haren.
Ieuw. Dat vind ik wel vies.
Ik heb katten maar in de keukenkastjes liggen echt geen haren hier. Ze mogen niet in de keuken en niet boven komen.
Wat betreft je vraag; ja, ik vind het ook zonde als iets beschadigd raakt, maar het eerste krasje is het ergst. Daarna zie ik maar als karaktervol....
dinsdag 9 maart 2010 om 22:21
quote:fashionvictim schreef op 09 maart 2010 @ 21:27:
Ik ben echt heel zuinig op mijn spullen. Niet eens heel bewust ofzo, ik heb het gewoon van huis uit meegekregen denk ik. De meeste van mijn spullen zijn al behoorlijk oud, maar zien er vrijwel allemaal nog steeds uit alsof ik ze vorig jaar pas gekocht heb.
Ik denk dat de belangrijkste reden dat mijn spullen netjes blijven is omdat ik altijd heel grondig schoonmaak. Dat valt me althans hier op het forum in discussies op, hoe vaak me niet gevraagd is of ik smetvrees heb. Dat heb ik niet, maar ik ben gewoon netjes. En als je je spullen goed schoonmaakt, of kleding bijvoorbeeld goed wast, nooit in de droger doet, altijd strijkt, en dat soort kleine dingetjes, dan gaan je spullen gewoon veel langer mee. Zo heb ik bijvoorbeeld een fornuis wat al bijna 20 jaar oud is en mijn pitten zijn nog net zo keurig grijs emaille als toen ik het kreeg.
Ja, ik ben dus onbewust wel heel zuinig op mijn spullen. En mijn zoon gelukkig ook, dat kan natuurlijk ook niet anders met zijn moeder. Maar goed, ik ben dus ook zo'n muts die minstens 1 keer in de maand en meestal wel vaker al het speelgoed uitzoekt, en bijvoorbeeld dingen ook altijd in de originele doos bewaart enzo. Ik kop zelfs het monopoly geld en baal al als daar een briefje van kreukt, hahaha.
Ik heb toevallig afgelopen maand twee keer in 1 maand een glas kapot laten vallen, en daar baal ik dan ook echt van, hahahaha. Maar dat soort dingen gebeuren me ook eigenlijk nooit, het 4 delige serviesje wat ik bijvoorbeeld van mijn moeder kreeg toen ik op kamers ging dat is nog steeds compleet en ziet er uit alsof het nog nooit gebruikt is.
Ik kan me ook, net als Eleonora, wild ergeren aan mensen die níet zuinig op mijn spullen zijn. Om die reden hield ik vroeger bijvoorbeeld ook niet van kleding of boeken ofzo uitlenen.
Ik heb zelfs mijn cd's op alfabetische volgorde, mijn boeken en dvds op genre gesorteerd, bewaar kleding die ik niet meer draag gewassen en gestreken en gesorteerd in koffers, mijn kledingkast is op kleur en soort gesorteerd (jurken bij jurken van kort naar lang, blouses op kleur, dat soort dingen), mijn schoenen staan in schoenendozen en bewaar ik in vloeipapier, mijn zonnebrillen altijd in de hoesjes, ga zo maar door. Ik ben dus gewoon erg netjes, denk ik, en daardoor gaan mijn spullen lang mee.En wat dacht je van vriendjes van je kinderen die het niet zo nauw nemen met je meubels? Ik kan daar echt gek van worden. Zitten ze met hun schoenen op mijn mooie leren stoelen, tekenen op tafel of de muren. Noem maar op, Grrrr. Voedt je kids op. Ik leer mijn kinderen dat je zuinig moet zijn op je spullen. En dan voel ik me ook nog bezwaard om er wat van te zeggen.
Ik ben echt heel zuinig op mijn spullen. Niet eens heel bewust ofzo, ik heb het gewoon van huis uit meegekregen denk ik. De meeste van mijn spullen zijn al behoorlijk oud, maar zien er vrijwel allemaal nog steeds uit alsof ik ze vorig jaar pas gekocht heb.
Ik denk dat de belangrijkste reden dat mijn spullen netjes blijven is omdat ik altijd heel grondig schoonmaak. Dat valt me althans hier op het forum in discussies op, hoe vaak me niet gevraagd is of ik smetvrees heb. Dat heb ik niet, maar ik ben gewoon netjes. En als je je spullen goed schoonmaakt, of kleding bijvoorbeeld goed wast, nooit in de droger doet, altijd strijkt, en dat soort kleine dingetjes, dan gaan je spullen gewoon veel langer mee. Zo heb ik bijvoorbeeld een fornuis wat al bijna 20 jaar oud is en mijn pitten zijn nog net zo keurig grijs emaille als toen ik het kreeg.
Ja, ik ben dus onbewust wel heel zuinig op mijn spullen. En mijn zoon gelukkig ook, dat kan natuurlijk ook niet anders met zijn moeder. Maar goed, ik ben dus ook zo'n muts die minstens 1 keer in de maand en meestal wel vaker al het speelgoed uitzoekt, en bijvoorbeeld dingen ook altijd in de originele doos bewaart enzo. Ik kop zelfs het monopoly geld en baal al als daar een briefje van kreukt, hahaha.
Ik heb toevallig afgelopen maand twee keer in 1 maand een glas kapot laten vallen, en daar baal ik dan ook echt van, hahahaha. Maar dat soort dingen gebeuren me ook eigenlijk nooit, het 4 delige serviesje wat ik bijvoorbeeld van mijn moeder kreeg toen ik op kamers ging dat is nog steeds compleet en ziet er uit alsof het nog nooit gebruikt is.
Ik kan me ook, net als Eleonora, wild ergeren aan mensen die níet zuinig op mijn spullen zijn. Om die reden hield ik vroeger bijvoorbeeld ook niet van kleding of boeken ofzo uitlenen.
Ik heb zelfs mijn cd's op alfabetische volgorde, mijn boeken en dvds op genre gesorteerd, bewaar kleding die ik niet meer draag gewassen en gestreken en gesorteerd in koffers, mijn kledingkast is op kleur en soort gesorteerd (jurken bij jurken van kort naar lang, blouses op kleur, dat soort dingen), mijn schoenen staan in schoenendozen en bewaar ik in vloeipapier, mijn zonnebrillen altijd in de hoesjes, ga zo maar door. Ik ben dus gewoon erg netjes, denk ik, en daardoor gaan mijn spullen lang mee.En wat dacht je van vriendjes van je kinderen die het niet zo nauw nemen met je meubels? Ik kan daar echt gek van worden. Zitten ze met hun schoenen op mijn mooie leren stoelen, tekenen op tafel of de muren. Noem maar op, Grrrr. Voedt je kids op. Ik leer mijn kinderen dat je zuinig moet zijn op je spullen. En dan voel ik me ook nog bezwaard om er wat van te zeggen.
dinsdag 9 maart 2010 om 22:24
quote:Sylphide75 schreef op 09 maart 2010 @ 22:18:
[...]
Ieuw. Dat vind ik wel vies.
Ik heb katten maar in de keukenkastjes liggen echt geen haren hier. Ze mogen niet in de keuken en niet boven komen.
Wat betreft je vraag; ja, ik vind het ook zonde als iets beschadigd raakt, maar het eerste krasje is het ergst. Daarna zie ik maar als karaktervol.... Er liggen geen bergen haren! Er ligt wel eens een haar of een paar, en ja, dat is soms al op dezelfde dag na het schoonmaken. Ik stofzuig iedere dag. Boven liggen ook haren en daar komt mijn hond niet eens. Ik weet ook niet hoe het komt, maar ik blijf bezig hier.
[...]
Ieuw. Dat vind ik wel vies.
Ik heb katten maar in de keukenkastjes liggen echt geen haren hier. Ze mogen niet in de keuken en niet boven komen.
Wat betreft je vraag; ja, ik vind het ook zonde als iets beschadigd raakt, maar het eerste krasje is het ergst. Daarna zie ik maar als karaktervol.... Er liggen geen bergen haren! Er ligt wel eens een haar of een paar, en ja, dat is soms al op dezelfde dag na het schoonmaken. Ik stofzuig iedere dag. Boven liggen ook haren en daar komt mijn hond niet eens. Ik weet ook niet hoe het komt, maar ik blijf bezig hier.
dinsdag 9 maart 2010 om 22:39
Ik ben ook zuinig met mijn spullen. Geen kwestie van opvoeding denk ik, want mijn zus krijgt alles binnen no-time kapot. Ik heb mijn zoon ook geleerd zuinig om te gaan met zijn spullen. Dat doet ie. Helaas, heel herkenbaar, kinderen van anderen die de boel bij ons komen slopen. Bijv. mijn zoon had een nieuwe fiets, laat er een klasgenootje op rijden (please, please mag ik ook een rondje) gaat onderuit, en hoe hij het red?? maar meteen een scheur in het zadel. Fijn hoor. En inderdaad, kinderen die komen spelen en direct je kamer innemen. Springen op de bank, kastjes leeghalen, smijt maar door de kamer. Vriendjes kan je dan wel weer lozen, maar als je neefjes of nichtjes dat doen als ze op visite zijn.. Vader en moeder direct beledigd als ik vraag of het wat minder kan. Smijten ze thuis ook zo met de spullen? Ja hoor, thuis mag dat. Nou hier niet! Hee wat raar. Of visite met poep aan hun schoenen en dat pas merken als ze al lekker in het kleed hebben getrapt. Ohhh, ik word weer nijdig als ik er aan denk.
woensdag 10 maart 2010 om 07:08
Serieus kreeg ik een keer het verwijt dat mijn huis 'niet geschikt is voor kinderen'.
Omdat er mooie spullen staan en ik weiger om van alles hoog weg te zetten vanwege kinderen. Persoonlijk vind ik dat de omgekeerde wereld.
Vroeger mochten mijn broer en ik nergens aankomen. Punt. Niet bij iemand thuis en niet als er geshopt werd bij de Blokker of De Bijenkorf. Voor dat we een winkel in gingen vroeg mijn moeder nog even voor de zekerheid:'kijken doe je met je......?' en dan wisten we genoeg. Daarbij mocht ik niet meer dan een armlengte bij haar vandaan zijn, in een winkel dan.
Mijn über-Amsterdamse familie woonde in kleine pijpenla huisjes, van vloer tot plafond volgestapeld met antiek, porselein, koper, marmer, geborduurde kussens en gehaakte kleedjes. Om een tante/oom/oma/opa/neef/nicht te bereiken moest je slalommend om de fijnpotige Franse tafeltjes met koperen potten, stenen honden en boudoirlampen heen zien te komen. Dan leer je wel uitkijken. En ergens aanzitten liet je ook wel uit je hoofd.
Maar goed, ik ben dan ook al 41, dat zal wel schelen.
Omdat er mooie spullen staan en ik weiger om van alles hoog weg te zetten vanwege kinderen. Persoonlijk vind ik dat de omgekeerde wereld.
Vroeger mochten mijn broer en ik nergens aankomen. Punt. Niet bij iemand thuis en niet als er geshopt werd bij de Blokker of De Bijenkorf. Voor dat we een winkel in gingen vroeg mijn moeder nog even voor de zekerheid:'kijken doe je met je......?' en dan wisten we genoeg. Daarbij mocht ik niet meer dan een armlengte bij haar vandaan zijn, in een winkel dan.
Mijn über-Amsterdamse familie woonde in kleine pijpenla huisjes, van vloer tot plafond volgestapeld met antiek, porselein, koper, marmer, geborduurde kussens en gehaakte kleedjes. Om een tante/oom/oma/opa/neef/nicht te bereiken moest je slalommend om de fijnpotige Franse tafeltjes met koperen potten, stenen honden en boudoirlampen heen zien te komen. Dan leer je wel uitkijken. En ergens aanzitten liet je ook wel uit je hoofd.
Maar goed, ik ben dan ook al 41, dat zal wel schelen.
woensdag 10 maart 2010 om 07:23
Ik ben niet heel materialistisch ingesteld, dus heb ik weinig luxe in huis. Als ik 's serieus bedenkt wat van mij is in ons huis.... dan kom ik niet verder dan een paar kasten van IKEA, de citruspers, de fonduepan van Tefal.... enne... dat was het geloof ik.
Toen ik nog alleen woonde, was het net zo: niet veel spullen, maar wat ik had was schoon, krasvrij en het werkte. Ik houd van praktisch en sober.
Wel vind ik het absoluut onnodig dat kinderen alles slopen en overal aan zouden mogen zitten. Zoals het bij Leo vroeger ging, zo ging het ook bij mij thuis. Kinderen hoeven niet overal aan te zitten. Mijn schoonvader vindt het bijvoorbeeld prima dat zijn kleinkind (niet mijn kind) met de handjes op het beeldscherm van de tv slaat - met vette handjes over het scherm aaien. Dat is in dit huis niet ok - of het kind nu een jaar is of 15 jaar. Je sloopt je eigen spullen maar!
Daarentegen ben ik absoluut niet zuinig op m'n schoenen en kleding. Ik zou nooit schoenen of laarzen kopen die duurder dan ¤150 zijn. Of een bh van meer dan ¤50. Ik heb geen zin om schoenen/laarzen op te lappen, in te spuiten, op te borstelen of al m'n lingerie op de hand te doen. Gewoon in de wasmachine (Uggs, setjes, blousjes) en klaar. Stuk is stuk, dan gaat het de vuilnisbak in zonder te mokken.
Toen ik nog alleen woonde, was het net zo: niet veel spullen, maar wat ik had was schoon, krasvrij en het werkte. Ik houd van praktisch en sober.
Wel vind ik het absoluut onnodig dat kinderen alles slopen en overal aan zouden mogen zitten. Zoals het bij Leo vroeger ging, zo ging het ook bij mij thuis. Kinderen hoeven niet overal aan te zitten. Mijn schoonvader vindt het bijvoorbeeld prima dat zijn kleinkind (niet mijn kind) met de handjes op het beeldscherm van de tv slaat - met vette handjes over het scherm aaien. Dat is in dit huis niet ok - of het kind nu een jaar is of 15 jaar. Je sloopt je eigen spullen maar!
Daarentegen ben ik absoluut niet zuinig op m'n schoenen en kleding. Ik zou nooit schoenen of laarzen kopen die duurder dan ¤150 zijn. Of een bh van meer dan ¤50. Ik heb geen zin om schoenen/laarzen op te lappen, in te spuiten, op te borstelen of al m'n lingerie op de hand te doen. Gewoon in de wasmachine (Uggs, setjes, blousjes) en klaar. Stuk is stuk, dan gaat het de vuilnisbak in zonder te mokken.
woensdag 10 maart 2010 om 09:11
quote:elninjoo schreef op 09 maart 2010 @ 19:09:
Kindvrije vrienden van mij klagen ook altijd steen en been als ze bezoek met kinderen hebben gekregen. Zij hebben niet de guts om ze te weigeren, maar de mooie dure meubels hebben wel te lijden onder pen/stift geklieder of krassen. Ouders hebben blijkbaar weinig respect voor andermans spullen anders zouden ze hun kinderen wel in de hand houden of thuis laten in 'n huis dat wel childproof is ingericht.
Weet je, volgens mij is de kans op deze ongein met NL kinderen vele malen groter dan met franse, ik woon in Frankrijk en daar worden kinderen (over het alg.) veel strenger opgevoed hierin. Kinderen die hier komen spelen doen zonder vragen hun schoenen uit bij de voordeur. Als ze druk worden of met dingen gaan rondrennen krijgen ze flink op hun kop van moeder.
Het is in NL erg doorgeslagen hoor, kinderen moeten maar alles mogen. Ook in restaurants zijn franse kinderen netjes en praten zachtjes en komen niet van hun stoel.
Was laatst in NL en mijn broer en schoonzus die geen kinderen hebben zeiden : jullie kinderen schreeuwen niet! Hier praten de kinderen altijd zo hard!
Niet om een veer in m'n reet te steken maar het is ook een kwestie van cultuur, hoe je tegen de plaats van kinderen aankijkt, en dat is in FR gewoon anders.
(Moet erbij zeggen dat ik laatst meeging op een schooluitje, en ik zat achterin de bus, mooi dat ik wel doof was van het kabaal! Dat dan weer wel.... )
Kindvrije vrienden van mij klagen ook altijd steen en been als ze bezoek met kinderen hebben gekregen. Zij hebben niet de guts om ze te weigeren, maar de mooie dure meubels hebben wel te lijden onder pen/stift geklieder of krassen. Ouders hebben blijkbaar weinig respect voor andermans spullen anders zouden ze hun kinderen wel in de hand houden of thuis laten in 'n huis dat wel childproof is ingericht.
Weet je, volgens mij is de kans op deze ongein met NL kinderen vele malen groter dan met franse, ik woon in Frankrijk en daar worden kinderen (over het alg.) veel strenger opgevoed hierin. Kinderen die hier komen spelen doen zonder vragen hun schoenen uit bij de voordeur. Als ze druk worden of met dingen gaan rondrennen krijgen ze flink op hun kop van moeder.
Het is in NL erg doorgeslagen hoor, kinderen moeten maar alles mogen. Ook in restaurants zijn franse kinderen netjes en praten zachtjes en komen niet van hun stoel.
Was laatst in NL en mijn broer en schoonzus die geen kinderen hebben zeiden : jullie kinderen schreeuwen niet! Hier praten de kinderen altijd zo hard!
Niet om een veer in m'n reet te steken maar het is ook een kwestie van cultuur, hoe je tegen de plaats van kinderen aankijkt, en dat is in FR gewoon anders.
(Moet erbij zeggen dat ik laatst meeging op een schooluitje, en ik zat achterin de bus, mooi dat ik wel doof was van het kabaal! Dat dan weer wel.... )
woensdag 10 maart 2010 om 09:20
Ik ben ook zuinig op mijn spullen. We hebben sinds een jaar nieuwe meubels. Zo ook een onbehandelde teak tafel en die zou zo weer terug naar de winkel kunnen, zo mooi ziet hij er nog uit. Gewoon een tafelkleed gebruiken tijdens het eten en onderzetters onder de kopjes of glazen. Af en toe een sopje met groene zeep en bij (vet) vlekken een schuurpapiertje er over. Verder een mooie grote witte winkelkast en ook die is nog zonder beschadigingen. Ooit zal er wel eens iets gebeuren, je leeft tenslotte ook in een huis, maar ik ben er wel zuinig op en dat scheelt een stuk. De laminaatvloer die er inmiddels 6 jaar ligt heeft (helaas!) al wel diverse beschadigingen. Tja, je laat wel eens iets vallen, het is niet anders. Mijn kinderen heb ik ook altijd geleerd om zuinig te doen, dat heb ik van huis uit meegekregen en ik vind het niet meer dan normaal. Wij zitten niet meer in de leeftijd dat familie of vrienden kleine kinderen hebben, maar ik zou er zeker iets van zeggen als die zich zouden misdragen.
woensdag 10 maart 2010 om 09:36
quote:qwertu schreef op 09 maart 2010 @ 17:35:
Hmmm... zo te lezen ben ik een stuk zuiniger op mijn spullen dan jij...
Er mag echt wel gewoon geleefd worden in mijn huis hoor, maar ik vind het wel zonde als er dingen kapot gaan of beschadigen die niet kapot hadden hóeven gaan of hadden hóeven beschadigen. Dus bij het verven van de plinten plak ik de vloer netjes af en zorg ik dat er geen verfvlekken op de vloer komen, op nieuwe stoelen ben ik gewoon netjes en zorg ik ervoor dat ze niet kunnen beschadigen. Gewoon erop zitten: prima. Maar er tegenaan schuren met iets ruws? Lijkt me niet noodzakelijk voor het gebruik ervan en zou ik ook niet wenselijk vinden.
Ik vind mezelf best relaxt en ontspannen in de omgang met spullen, maar de basis voor de omgang ermee moet in mijn ogen wel zijn dat je de waarde ervan in ziet. Anders voelt het voor mij als verspilling van geld en grondstoffen.Ja, zo zie ik het ook.
Hmmm... zo te lezen ben ik een stuk zuiniger op mijn spullen dan jij...
Er mag echt wel gewoon geleefd worden in mijn huis hoor, maar ik vind het wel zonde als er dingen kapot gaan of beschadigen die niet kapot hadden hóeven gaan of hadden hóeven beschadigen. Dus bij het verven van de plinten plak ik de vloer netjes af en zorg ik dat er geen verfvlekken op de vloer komen, op nieuwe stoelen ben ik gewoon netjes en zorg ik ervoor dat ze niet kunnen beschadigen. Gewoon erop zitten: prima. Maar er tegenaan schuren met iets ruws? Lijkt me niet noodzakelijk voor het gebruik ervan en zou ik ook niet wenselijk vinden.
Ik vind mezelf best relaxt en ontspannen in de omgang met spullen, maar de basis voor de omgang ermee moet in mijn ogen wel zijn dat je de waarde ervan in ziet. Anders voelt het voor mij als verspilling van geld en grondstoffen.Ja, zo zie ik het ook.
woensdag 10 maart 2010 om 09:37
quote:eleonora schreef op 10 maart 2010 @ 07:08:
Vroeger mochten mijn broer en ik nergens aankomen. Punt. Niet bij iemand thuis en niet als er geshopt werd bij de Blokker of De Bijenkorf. Voor dat we een winkel in gingen vroeg mijn moeder nog even voor de zekerheid:'kijken doe je met je......?' en dan wisten we genoeg. Daarbij mocht ik niet meer dan een armlengte bij haar vandaan zijn, in een winkel dan.
Wij mochten dat ook nooit, en bij een winkel bij ons in de buurt werd het ook gezegd door de eigenaresse. 'Handjes op je rug' was het dan.
Tegenwoordig is het wel anders. Heb zelf in een winkel gewerkt en spullen werden gewoon uit de verpakking getrokken. En als je er dan wat van werd gezegd kreeg je 9 van de 10 x nog een grote bek ook. Of moeder ging zelf lekker door met openscheuren .
Vroeger mochten mijn broer en ik nergens aankomen. Punt. Niet bij iemand thuis en niet als er geshopt werd bij de Blokker of De Bijenkorf. Voor dat we een winkel in gingen vroeg mijn moeder nog even voor de zekerheid:'kijken doe je met je......?' en dan wisten we genoeg. Daarbij mocht ik niet meer dan een armlengte bij haar vandaan zijn, in een winkel dan.
Wij mochten dat ook nooit, en bij een winkel bij ons in de buurt werd het ook gezegd door de eigenaresse. 'Handjes op je rug' was het dan.
Tegenwoordig is het wel anders. Heb zelf in een winkel gewerkt en spullen werden gewoon uit de verpakking getrokken. En als je er dan wat van werd gezegd kreeg je 9 van de 10 x nog een grote bek ook. Of moeder ging zelf lekker door met openscheuren .
woensdag 10 maart 2010 om 10:16
Ik vraag me nu af of de kinderen van mijn vrienden en de vriendjes van mijn kinderen dan allemaal van die voorbeeldige engeltjes zijn, want ik herken de verhalen van kinderen van anderen die de boel in huis slopen, helemaal niet.
Ik heb 4 kinderen en er zijn bij ons iedere dag wel vriendjes van hen over de vloer en onze eigen vrienden met kinderen komen ook vaak en graag bij ons. Ik heb letterlijk maar 1 keer in 17 jaar tijd meegemaakt dat een kind van een ander bij mij thuis iets sloopte (traphekje, zeer bewust gesloopt), voor de rest wordt er altijd normaal en met respect voor spullen gespeeld. Een ongelukje (glas valt om of zo) kan gebeuren, maar moedwillig ruw met spullen omgaan ofzo, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt. De kinderen die op bezoek komen, gaan allemaal zelf aan tafel zitten als er iets gegeten wordt en lopen niet rond met bekers limonade en de enkele keer dat een kind zoiets wél doet, zeg ik dat we dat in ons huis niet doen en dan is het ook geen probleem. Ik herken de verhalen over op-stoelen-lopende-kinderen die met hun vette handen in de gordijn en hangen echt helemaal niet, godzijdank.
Ik ben zelf trouwens vrij netjes en met mijn eigen spullen ga ik voorzichtig om (dus dat betekent: kleding altijd in de kast en niet op de grond, netjes gestreken en gewassen, tassen die ik niet gebruik in kunststof kratten onder mijn bed, mijn sieraden -en die heb ik nogal veel- altijd in hun originele doosje op mijn kaptafel, schoenen en laarzen in de kast, mijn dure pen in een apart etui in mijn handtas en idem voor MP3-spelers etc.).
Ik heb serieus nooit wildemannen over de vloer, en
Ik heb 4 kinderen en er zijn bij ons iedere dag wel vriendjes van hen over de vloer en onze eigen vrienden met kinderen komen ook vaak en graag bij ons. Ik heb letterlijk maar 1 keer in 17 jaar tijd meegemaakt dat een kind van een ander bij mij thuis iets sloopte (traphekje, zeer bewust gesloopt), voor de rest wordt er altijd normaal en met respect voor spullen gespeeld. Een ongelukje (glas valt om of zo) kan gebeuren, maar moedwillig ruw met spullen omgaan ofzo, dat heb ik echt nog nooit meegemaakt. De kinderen die op bezoek komen, gaan allemaal zelf aan tafel zitten als er iets gegeten wordt en lopen niet rond met bekers limonade en de enkele keer dat een kind zoiets wél doet, zeg ik dat we dat in ons huis niet doen en dan is het ook geen probleem. Ik herken de verhalen over op-stoelen-lopende-kinderen die met hun vette handen in de gordijn en hangen echt helemaal niet, godzijdank.
Ik ben zelf trouwens vrij netjes en met mijn eigen spullen ga ik voorzichtig om (dus dat betekent: kleding altijd in de kast en niet op de grond, netjes gestreken en gewassen, tassen die ik niet gebruik in kunststof kratten onder mijn bed, mijn sieraden -en die heb ik nogal veel- altijd in hun originele doosje op mijn kaptafel, schoenen en laarzen in de kast, mijn dure pen in een apart etui in mijn handtas en idem voor MP3-spelers etc.).
Ik heb serieus nooit wildemannen over de vloer, en
.
woensdag 10 maart 2010 om 14:51
Wat ik me afvraag is hoe er door de ouders van een slopend kind wordt omgegaan met de 'schade'. Bieden ze aan om het te vergoeden of wordt het afgedaan met 'ach, het zijn kinderen'?
Ik heb namelijk wel eens meegemaakt dat een kind hier een soepterrine kapot gooide. Ja, echt gooide. Dat ding kostte ¤350,- en er werd door de ouders nauwelijks opgekeken. 'Oh, ik help je wel met het opruimen van de scherven'. Verder niets. Achteraf baal ik er enorm van dat ik niet gevraagd heb of ze de schade konden vergoeden. Ik ben benieuwd hoe jullie daar mee omgaan.
Ik heb namelijk wel eens meegemaakt dat een kind hier een soepterrine kapot gooide. Ja, echt gooide. Dat ding kostte ¤350,- en er werd door de ouders nauwelijks opgekeken. 'Oh, ik help je wel met het opruimen van de scherven'. Verder niets. Achteraf baal ik er enorm van dat ik niet gevraagd heb of ze de schade konden vergoeden. Ik ben benieuwd hoe jullie daar mee omgaan.
Fortis et liber
woensdag 10 maart 2010 om 14:56
quote:Ainne schreef op 10 maart 2010 @ 14:53:
Maar wisten die ouders dat dat ding ¤350 waard was?Het precieze bedrag wisten ze niet denk ik, maar ze wisten wel dat ik een heel duur servies had (en heb). Maar doet dat er eigenlijk toe? Is het niet normaal om te vragen of je schade moet vergoeden? Kijk, bij een prul van een paar euro misschien niet, maar bij een hoger bedrag?
Maar wisten die ouders dat dat ding ¤350 waard was?Het precieze bedrag wisten ze niet denk ik, maar ze wisten wel dat ik een heel duur servies had (en heb). Maar doet dat er eigenlijk toe? Is het niet normaal om te vragen of je schade moet vergoeden? Kijk, bij een prul van een paar euro misschien niet, maar bij een hoger bedrag?
Fortis et liber
woensdag 10 maart 2010 om 15:01
quote:thaisweetchili schreef op 10 maart 2010 @ 14:56:
[...]
Het precieze bedrag wisten ze niet denk ik, maar ze wisten wel dat ik een heel duur servies had (en heb). Maar doet dat er eigenlijk toe? Is het niet normaal om te vragen of je schade moet vergoeden? Kijk, bij een prul van een paar euro misschien niet, maar bij een hoger bedrag?
Ik vind het het toppunt van asociaal gedrag als mensen met hun vandaaltjes bij je op bezoek komen en dan nog niet eens uit zichzelf aanbieden de schade te vergoeden.
Zou ze in elk geval de rekening presenteren, ze hebben niet voor niets 'n WA verzekering toch?
[...]
Het precieze bedrag wisten ze niet denk ik, maar ze wisten wel dat ik een heel duur servies had (en heb). Maar doet dat er eigenlijk toe? Is het niet normaal om te vragen of je schade moet vergoeden? Kijk, bij een prul van een paar euro misschien niet, maar bij een hoger bedrag?
Ik vind het het toppunt van asociaal gedrag als mensen met hun vandaaltjes bij je op bezoek komen en dan nog niet eens uit zichzelf aanbieden de schade te vergoeden.
Zou ze in elk geval de rekening presenteren, ze hebben niet voor niets 'n WA verzekering toch?
woensdag 10 maart 2010 om 15:02
Als mijn kind bij iemand thuis een soepschaal kapot zou maken zou ik dat heel vervelend vinden en tien keer sorry zeggen en helpen opruimen, maar eerlijk gezegd zou het niet in mij opkomen dat iemand zo'n bedrag voor een stuk servies neerlegt, dat dat überhaupt bestaat, een soepschaal voor zo'n prijs.
Nou is zo'n situatie tot nu toe nooit voorgekomen, gelukkig, maar het zou zomaar kunnen dat ik dat ook niet aangeboden had.
Nou is zo'n situatie tot nu toe nooit voorgekomen, gelukkig, maar het zou zomaar kunnen dat ik dat ook niet aangeboden had.
woensdag 10 maart 2010 om 15:07
@Ainne wat ik me afvraag is wanneer je dat dan 'hoort' aan te bieden. Ik vind het normaal om dat te vragen, ook als het niet om iets groots / duurs gaat. Tot nu toe is het me twee keer overkomen dat ik iets stuk heb gemaakt van een ander en beide keren heb ik dus aangeboden de schade te vergoeden. Ik vraag me gewoon af wat de algemene norm hierover is.
Fortis et liber
woensdag 10 maart 2010 om 15:08
quote:Ainne schreef op 10 maart 2010 @ 15:02:
Als mijn kind bij iemand thuis een soepschaal kapot zou maken zou ik dat heel vervelend vinden en tien keer sorry zeggen en helpen opruimen, maar eerlijk gezegd zou het niet in mij opkomen dat iemand zo'n bedrag voor een stuk servies neerlegt, dat dat überhaupt bestaat, een soepschaal voor zo'n prijs.
Nou is zo'n situatie tot nu toe nooit voorgekomen, gelukkig, maar het zou zomaar kunnen dat ik dat ook niet aangeboden had.
Ook al kost die schaal maar een tientje, het is toch belachelijk dat je als verantwoordelijke van zo'n vandalistisch kutkind niet aanbiedt de schade te vergoeden? Lekker ding ben je dan als je ergens te gast bent en je laat je gastvrouw/heer met de schade zitten.
En je hoeft het nog niet eens uit eigen zak te betalen, want daar is je WA verzekering goed voor.
Als mijn kind bij iemand thuis een soepschaal kapot zou maken zou ik dat heel vervelend vinden en tien keer sorry zeggen en helpen opruimen, maar eerlijk gezegd zou het niet in mij opkomen dat iemand zo'n bedrag voor een stuk servies neerlegt, dat dat überhaupt bestaat, een soepschaal voor zo'n prijs.
Nou is zo'n situatie tot nu toe nooit voorgekomen, gelukkig, maar het zou zomaar kunnen dat ik dat ook niet aangeboden had.
Ook al kost die schaal maar een tientje, het is toch belachelijk dat je als verantwoordelijke van zo'n vandalistisch kutkind niet aanbiedt de schade te vergoeden? Lekker ding ben je dan als je ergens te gast bent en je laat je gastvrouw/heer met de schade zitten.
En je hoeft het nog niet eens uit eigen zak te betalen, want daar is je WA verzekering goed voor.
woensdag 10 maart 2010 om 15:13
Da's toch normaal, dat je aanbiedt de schade te vergoeden?
Of dat je voor iemand een nieuwe koopt.
Ik kan me best voorstel dat een kleine uk nog ergens per ongeluk aan gaat hangen e.d., maar grotere kinderen moeten gewoon weten hoe het hoort.
Ooit eens in een hotelletje vol met Italiaanse kleintjes gezeten. We hielden ons hart al vast. Maar er werd niet gekeet, niet gegild e.d. En als er eentje over de schreef ging, dan werd het geroepen en kreeg het een standje.
's Avonds bij het diner waren er wel eens 20 tot 25 kinderen, van allerlei leeftijden. En we konden elkaar nog gewoon verstaan. Wat een verademing!
Of dat je voor iemand een nieuwe koopt.
Ik kan me best voorstel dat een kleine uk nog ergens per ongeluk aan gaat hangen e.d., maar grotere kinderen moeten gewoon weten hoe het hoort.
Ooit eens in een hotelletje vol met Italiaanse kleintjes gezeten. We hielden ons hart al vast. Maar er werd niet gekeet, niet gegild e.d. En als er eentje over de schreef ging, dan werd het geroepen en kreeg het een standje.
's Avonds bij het diner waren er wel eens 20 tot 25 kinderen, van allerlei leeftijden. En we konden elkaar nog gewoon verstaan. Wat een verademing!
woensdag 10 maart 2010 om 15:15
Ja dat denk ik ook, thaisweetchili. Bij een dure soepkom denk ik aan 25 euro .
Ik zou het overigens zeker niet erg vinden om het te vergoeden, daar bestaat de WA verzekering voor. Maar ik zou zelf verontschuldigen en opruimen en als ik merkte dat je het heel erg vond zou ik een bloemetje kopen om het goed te maken. Het zou niet in me opkomen dat die kom 350 euro zou kunnen hebben gekost. tenzij me dat dus wordt verteld.
Hier ook geen slopers en we zijn zuinig op onze spullen. Maar een ongeluk kan gebeuren, zowel bij kinderen of volwassenen. Ik heb zelf ook wel eens per ongeluk wat kapot laten vallen bij anderen. Als je bezoek krijgt hoort dat risico er ook wel een beetje bij, toch?
Bewust slopen of te ruw met spullen omgaan is wat anders, en dat zou me wel storen.
Ik zou het overigens zeker niet erg vinden om het te vergoeden, daar bestaat de WA verzekering voor. Maar ik zou zelf verontschuldigen en opruimen en als ik merkte dat je het heel erg vond zou ik een bloemetje kopen om het goed te maken. Het zou niet in me opkomen dat die kom 350 euro zou kunnen hebben gekost. tenzij me dat dus wordt verteld.
Hier ook geen slopers en we zijn zuinig op onze spullen. Maar een ongeluk kan gebeuren, zowel bij kinderen of volwassenen. Ik heb zelf ook wel eens per ongeluk wat kapot laten vallen bij anderen. Als je bezoek krijgt hoort dat risico er ook wel een beetje bij, toch?
Bewust slopen of te ruw met spullen omgaan is wat anders, en dat zou me wel storen.
mahna mahna tuduuuudududu
.
woensdag 10 maart 2010 om 15:18
quote:elninjoo schreef op 10 maart 2010 @ 15:08:
[...]
Ook al kost die schaal maar een tientje, het is toch belachelijk dat je als verantwoordelijke van zo'n vandalistisch kutkind niet aanbiedt de schade te vergoeden? Lekker ding ben je dan als je ergens te gast bent en je laat je gastvrouw/heer met de schade zitten.
En je hoeft het nog niet eens uit eigen zak te betalen, want daar is je WA verzekering goed voor.Elninjoo, ik kan je best waarderen hoor, maar doe eens normaal zeg, met je vandalistisch kutkind.
[...]
Ook al kost die schaal maar een tientje, het is toch belachelijk dat je als verantwoordelijke van zo'n vandalistisch kutkind niet aanbiedt de schade te vergoeden? Lekker ding ben je dan als je ergens te gast bent en je laat je gastvrouw/heer met de schade zitten.
En je hoeft het nog niet eens uit eigen zak te betalen, want daar is je WA verzekering goed voor.Elninjoo, ik kan je best waarderen hoor, maar doe eens normaal zeg, met je vandalistisch kutkind.
woensdag 10 maart 2010 om 15:19
