Thuis
alle pijlers
Hondenbezitters en hun levensstijl- en visie
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:10
Sinds zaterdag heb ik een Zwitserse witte Herder. Drie jaar oud, een lieve, gevoelige en leergierige herplaatser die al goed opgevoed is maar ook nog wel het een en ander te leren heeft.
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.
De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:15
Ik heb een vuilnisbak half herder/half dalmatiër die ik wel vermenselijk, omdat ik nog nooit een hond heb gehad, die zo gek is op mensen. Ze zal altijd kwispelen als we wandelen, ze gaat graag bij een stel kwebbelende meiden zitten, de meesten denken om lekkers, maar zij doet het uit nieuwsgierigheid. Ook checkt ze wat de buurman in zijn tas heeft als die naar z'n werk gaat.
En elke dag staat ze goed gehumeurd op, en in haar visie moeten we elke dag wat van het leven maken. Toen we haar namen, wisten we niet wat voor hond het zou worden, maar ze maakt me elke dag blij, al hebben mijn katten daar een andere mening over, die zijn niet blij dat ze hun als kluif gebruikt.
En elke dag staat ze goed gehumeurd op, en in haar visie moeten we elke dag wat van het leven maken. Toen we haar namen, wisten we niet wat voor hond het zou worden, maar ze maakt me elke dag blij, al hebben mijn katten daar een andere mening over, die zijn niet blij dat ze hun als kluif gebruikt.
Ik prefereer de hemel omwille van het klimaat, maar de hel omwille van het gezelschap.
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:28
Ik heb al vanaf mijn 10jaar honden,dus weet niet of ik veranderd ben door mijn hond...
Wel weet ik dat ik mijn leventje aanpas om mijn huisdieren(honden gaan mee op vakantie,dus vakantie in NL,katten blijven thuis,dus oppas regelen om de dag)......maar dat hoort elke dieren eigenaar te doen vind ik!
Je kan ook niet een hele lange dag weg(behalve voor je werk dan,zonder iets te regelen,of tussendoor even naar huis tegaan,maar vind ik ook normaal...
Wel weet ik dat ik mijn leventje aanpas om mijn huisdieren(honden gaan mee op vakantie,dus vakantie in NL,katten blijven thuis,dus oppas regelen om de dag)......maar dat hoort elke dieren eigenaar te doen vind ik!
Je kan ook niet een hele lange dag weg(behalve voor je werk dan,zonder iets te regelen,of tussendoor even naar huis tegaan,maar vind ik ook normaal...
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:28
Thanks, Star!
De andere visie had ik misschien ook moeten verduidelijken. Voor mij heeft het alles te maken met dat "calm and assertive" en in het NU leven. Da's voor mij een belangrijke levensles die ik al wist hoor, maar nu ook in de praktijk moet brengen. Daar geniet ik van, naast het aanpakken van angst brengt Jack (zo heet-ie) ook een voor mij haast meditatieve rust mee. Ik leid een druk leven en de verplichte pas op de plaats die een hond met zich meebrengt, is voor mij as good as therapie. Een soort mindfullness, maar dan op z'n MissSissy's.
De andere visie had ik misschien ook moeten verduidelijken. Voor mij heeft het alles te maken met dat "calm and assertive" en in het NU leven. Da's voor mij een belangrijke levensles die ik al wist hoor, maar nu ook in de praktijk moet brengen. Daar geniet ik van, naast het aanpakken van angst brengt Jack (zo heet-ie) ook een voor mij haast meditatieve rust mee. Ik leid een druk leven en de verplichte pas op de plaats die een hond met zich meebrengt, is voor mij as good as therapie. Een soort mindfullness, maar dan op z'n MissSissy's
.
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:34
ik vind mijn huishouden niet rustiger geworden met een hond erbij, ik heb ook een bakbeest, oud duitse herder, vooral in het begin moesten wij echt onze weg zoeken, vooral tijd.
Tijd om de hond op te voeden (wij wel een pup) tijd om haar uit te laten. Want ik vind dat als je een hond neemt dan moet je er ook wel helemaal voorgaan.
Dus dan loop je tegen uitjes aan, waar de hond niet meekan.
Vakanties moeten anders ingevuld worden.
Nu een jaar verder gaat het wel, we hebben een geweldige hond, maar toch soms lopen we nog wel tegen praktische zaken aan.
Tijd om de hond op te voeden (wij wel een pup) tijd om haar uit te laten. Want ik vind dat als je een hond neemt dan moet je er ook wel helemaal voorgaan.
Dus dan loop je tegen uitjes aan, waar de hond niet meekan.
Vakanties moeten anders ingevuld worden.
Nu een jaar verder gaat het wel, we hebben een geweldige hond, maar toch soms lopen we nog wel tegen praktische zaken aan.
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:37
even kleine aanvulling, 's morgens wandel ik een uur, soms wel 2 uur met haar en dat is de meest geweldige tijd van de dag, heerlijk wakker worden. En dan het liefst in m'n eentje samen met haar. Da's pas wakker worden en heel rustgevend.
's middags en 's avonds mag iedereen met me mee, maar 's morgens is zo heerlijk alleen, een volle kop komt leeg terug.
's middags en 's avonds mag iedereen met me mee, maar 's morgens is zo heerlijk alleen, een volle kop komt leeg terug.
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:53
Je hebt 4 dagen een hond en bent nu al een ander mens?
Overigens hoop ik dat je echt calm & assertive bent en niet zoals Cesar Millan stroommatten en martelhalsbanden gebruikt. De beste man is al lang ontmaskerd.
Mijn hond heeft mijn leven best wel veranderd, maar niet mijn levensvisie. Ik ben veel meer buiten te vinden en heb ontdekt dat slecht weer ook zalig kan zijn.
Overigens hoop ik dat je echt calm & assertive bent en niet zoals Cesar Millan stroommatten en martelhalsbanden gebruikt. De beste man is al lang ontmaskerd.
Mijn hond heeft mijn leven best wel veranderd, maar niet mijn levensvisie. Ik ben veel meer buiten te vinden en heb ontdekt dat slecht weer ook zalig kan zijn.
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:53
Echt goed, Miss Sissy, dat je die mindfulness zo goed toepast met behulp van je hond. Echt Cesar Millans visie, ik vind dat zo knap. Ik heb geen hond maar 'later' als we er meer tijd voor hebben (lees: gepensioneerd en naast een bos wonen) dan wil ik ook een witte herder, liefst Canadees maar Zwitsers klinkt ook mooi;-)
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:58
Ik ben al kalm en assertief, van nature
Ik heb een ontzettend makkelijke pup/hond dus schijnbaar ben ik een natuurlijke packleader ofzo.
Ze luistert gewoon, soms niet, so be it, jammer dan, dan wil ik het niet hard genoeg denk ik dan maar.
De kinderen leren discipline en respect voor dieren, niet onbelangrijk en bovenal brengt het gewoon een gevoel van thuis met zich mee, ik geniet van haar.
Oudste laat haar iedere ochten uit, weer of geen weer (is 10) en die heeft dat packleadergedoe helemaal onder controle, zij kan riemloos met hem uit, hoef ik niet te proberen haha.
Jongste heeft ze (de hond) maling aan, is pas 6 en sowieso geen packleader qua honden, die heeft het meer met mensen.
Ik heb een ontzettend makkelijke pup/hond dus schijnbaar ben ik een natuurlijke packleader ofzo.
Ze luistert gewoon, soms niet, so be it, jammer dan, dan wil ik het niet hard genoeg denk ik dan maar.
De kinderen leren discipline en respect voor dieren, niet onbelangrijk en bovenal brengt het gewoon een gevoel van thuis met zich mee, ik geniet van haar.
Oudste laat haar iedere ochten uit, weer of geen weer (is 10) en die heeft dat packleadergedoe helemaal onder controle, zij kan riemloos met hem uit, hoef ik niet te proberen haha.
Jongste heeft ze (de hond) maling aan, is pas 6 en sowieso geen packleader qua honden, die heeft het meer met mensen.
dinsdag 31 augustus 2010 om 11:01
Misschien overdreven maar ik moet er niet aan denken dat mijn hond er niet meer zou zijn!
Een hond geeft gezelligheid en rust. Waar ik ben is mijn hond die ik (ja misschien dom) bijna als mens behandel. Praat tegen hem en veel dingen begrijpt hij dan ook. Hij is niet van de slimste maar wel ontzettend lief. Brengt een hoop zand en andere viezigheid met slecht weer mee naar binnen maar ach.....
En inderdaad...heerlijk om grote wandelingen te maken, de bossen in te gaan!
Een hond geeft gezelligheid en rust. Waar ik ben is mijn hond die ik (ja misschien dom) bijna als mens behandel. Praat tegen hem en veel dingen begrijpt hij dan ook. Hij is niet van de slimste maar wel ontzettend lief. Brengt een hoop zand en andere viezigheid met slecht weer mee naar binnen maar ach.....
En inderdaad...heerlijk om grote wandelingen te maken, de bossen in te gaan!
dinsdag 31 augustus 2010 om 11:05
Jammer dat het topic verplaatst is naar Thuis, Five. Dit gaat immers over levensvisies en mediteren en mindfullness en rust en je angsten de baas worden enzo, en toevallig is de insteek dan een hond maar het had ook iets anders kunnen zijn.
Omen: leuk, dat je die rust en meditatie ook zo ervaart.
HEMAlover: uiteraard gebruik ik geen slipkettingen en andere ellende. De bedoeling is nou juist dat ik die helemaal niet nodig heb.
Omen: leuk, dat je die rust en meditatie ook zo ervaart.
HEMAlover: uiteraard gebruik ik geen slipkettingen en andere ellende. De bedoeling is nou juist dat ik die helemaal niet nodig heb.
