Thuis
alle pijlers
Hondenbezitters en hun levensstijl- en visie
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:10
Sinds zaterdag heb ik een Zwitserse witte Herder. Drie jaar oud, een lieve, gevoelige en leergierige herplaatser die al goed opgevoed is maar ook nog wel het een en ander te leren heeft.
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.
De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
dinsdag 31 augustus 2010 om 18:02
quote:iris1969 schreef op 31 augustus 2010 @ 15:51:
Ik zeg ook niet dat daar iets mis mee is Spijker, alleen dat ik het niet doe, dat is alles.
Ik geef sowieso geen koekjes en snoepjes aan dieren, alleen hun gewone voer en daarom ook automatisch ook niet tijdens het belonen. Als ze maar beloond worden, daar gaat het mij om. Snap je?
Ik vraag me ook af waarom niet belonen met voer?
Mijn grote groep beagles van vroeger gaven niks om een aai over het koppie als ze iets goed gedaan hadden, die gingen voor eten.
Mijn vroegere herder gaf weer weinig om voer, die wilde per se een bal.
Het gaat erom om het dier te belonen met wat het dier ook daadwerkelijk als beloning ervaart. Wat mensen vinden dat een beloning zou moeten zijn, kan je soms wel eens op het verkeerde been zetten.
En stembeloning is net wat Spijker zegt een secundaire beloning natuurlijk......
Maar goed ik vraag me ook af: waarom geen voer als het type hond daar wel een voorkeur voor zou hebben?
Ik zeg ook niet dat daar iets mis mee is Spijker, alleen dat ik het niet doe, dat is alles.
Ik geef sowieso geen koekjes en snoepjes aan dieren, alleen hun gewone voer en daarom ook automatisch ook niet tijdens het belonen. Als ze maar beloond worden, daar gaat het mij om. Snap je?
Ik vraag me ook af waarom niet belonen met voer?
Mijn grote groep beagles van vroeger gaven niks om een aai over het koppie als ze iets goed gedaan hadden, die gingen voor eten.
Mijn vroegere herder gaf weer weinig om voer, die wilde per se een bal.
Het gaat erom om het dier te belonen met wat het dier ook daadwerkelijk als beloning ervaart. Wat mensen vinden dat een beloning zou moeten zijn, kan je soms wel eens op het verkeerde been zetten.
En stembeloning is net wat Spijker zegt een secundaire beloning natuurlijk......
Maar goed ik vraag me ook af: waarom geen voer als het type hond daar wel een voorkeur voor zou hebben?
dinsdag 31 augustus 2010 om 18:06
Ik ben dol op mijn hond, ondanks de grote hoeveelheden haar, gesloopte spullen, wandelingen als het hard regent, slapeloze nachten,vieze poten door de kamer, klachten van de buren, het fortuin aan voedsel en speeltjes en de dierenarts.
Ik voel mezelf rustiger en zekerder van mezelf sinds ik mijn hond heb, waarom zou ik echter niet weten.
Ik denk dat het met opvoeden van honden net is als met kinderen...je doet altijd iets fout en wat bij de ene hond werkt hoeft bij de ander niet te werken.
Ik kan mijn hond van alles aanleren, maar iets wat ze in haar hoofd heeft gehaald stoppen lijkt haast onmogelijk.......
Ik voel mezelf rustiger en zekerder van mezelf sinds ik mijn hond heb, waarom zou ik echter niet weten.
Ik denk dat het met opvoeden van honden net is als met kinderen...je doet altijd iets fout en wat bij de ene hond werkt hoeft bij de ander niet te werken.
Ik kan mijn hond van alles aanleren, maar iets wat ze in haar hoofd heeft gehaald stoppen lijkt haast onmogelijk.......
Noblesse oblige
dinsdag 31 augustus 2010 om 18:09
quote:MissSissy schreef op 31 augustus 2010 @ 17:35:
Dank voor de tip, Equus - ga ik direct bestellen!
Dit is 1 van de boeken die wat mij betreft een must is voor iedere hondenbezitter, maar niet iedereen heeft zin in die theorie.
Als meer mensen zouden weten hoe honden (en andere dieren) leren zou het volgens mij een stuk beter gaan met het begrijpen, trainen en oplossen van problemen.
quote:Missprincesa schreef op 31 augustus 2010 @ 17:40:
Ik moet zeggen dat ik trouwens altijd wel erg van Cesar onder de indruk was
Had nooit gedacht dat hij er allemaal van die nare tactieken op na hield.Hij staat niet voor niks op een voetstuk bij veel mensen. Ik durf te wedden dat er onder die mensen zéér weinig gedragstherapeuten, hondentrainers (die up to date zijn met hun kennis), ethologen en gedragswetenschappers zijn (en de rest met goede scholing) die achter hem staan.
Dank voor de tip, Equus - ga ik direct bestellen!
Dit is 1 van de boeken die wat mij betreft een must is voor iedere hondenbezitter, maar niet iedereen heeft zin in die theorie.
Als meer mensen zouden weten hoe honden (en andere dieren) leren zou het volgens mij een stuk beter gaan met het begrijpen, trainen en oplossen van problemen.
quote:Missprincesa schreef op 31 augustus 2010 @ 17:40:
Ik moet zeggen dat ik trouwens altijd wel erg van Cesar onder de indruk was
Had nooit gedacht dat hij er allemaal van die nare tactieken op na hield.Hij staat niet voor niks op een voetstuk bij veel mensen. Ik durf te wedden dat er onder die mensen zéér weinig gedragstherapeuten, hondentrainers (die up to date zijn met hun kennis), ethologen en gedragswetenschappers zijn (en de rest met goede scholing) die achter hem staan.
dinsdag 31 augustus 2010 om 18:55
quote:MissSissy schreef op 31 augustus 2010 @ 16:02:
En Iones, dank voor het compliment. Ik bén ook heel trots op mezelf: ik vind het knap van mezelf dat ik ervoor gekozen heb mijn angst onder ogen te zien en 'm gewoon aan te gaan. Dat heeft weinig met honden te maken maar alles met de manier waarop ik in het leven sta: ik bén geen mens dat zich laat regeren door angst. Angst is altijd een slechte raadgever en brengt je alleen heel veel negativiteit en geen enkele positieve factor. Irreeele angsten dan, instinctieve angsten die maken dat je weggaat van een potentieel levensgevaarlijke situatie is goede angst, maar daarover heb ik het niet.
Het volle besef dat angst een slechte raadgever is, heeft jou een wijs besluit doen nemen. Je hebt jezelf overwonnen. Maar je wint nog veel meer. DAar kom je gaanderweg wel achter.
Een hond in je leven is namelijk een verrijking.
Ik ben het met Spijker eens wat betreft belonen. Ik doe dat nu met een paard. Men zegt wel eens "liefde gaat door de maag". Meestal bedoelen ze dit bij mannen maar ik denk dat dit voor alle levende wezens op gaat.
Met beloning wil ik iets onaangenaams asocieren met iets aangenaams.
Ik vraag soms van mijn paard dingen die ze onaangenaam vindt, omdat ze ze niet begrijpt. Zoals het geven van een voet (dit is een merrie die de eerste 10 jaar van haar leven alleen maar in het wild heeft geleefd in Spanje voordat ze in aanraking met mensen kwam, en hoefbekappen moet nog met praam en stevig vasthouden gebeuren).
Als ik dus voetje vraag, raakt ze gestressed. Stress ligt dicht bij angst, en is dus niet alleen een slechte raadgever, maar ook een slechte leermeester. Want stress staat leerproces in de weg. Stress maakt dat je je niet meer open stelt, niet meer ontvankelijk bent voor informatie.
Ik ga dus tot haar grens om stress zoveel mogelijk te vermijden, en leer haar dat het ook nog leuk kan zijn want er staat iets lekker tegenover.
Trouwens, dat moest ik haar ook nog leren, het aannemen van een snoepje. Kende ze ook niet! Maar inmiddels wel.... die snoepjes vinden ze allemaal lekker.
En Iones, dank voor het compliment. Ik bén ook heel trots op mezelf: ik vind het knap van mezelf dat ik ervoor gekozen heb mijn angst onder ogen te zien en 'm gewoon aan te gaan. Dat heeft weinig met honden te maken maar alles met de manier waarop ik in het leven sta: ik bén geen mens dat zich laat regeren door angst. Angst is altijd een slechte raadgever en brengt je alleen heel veel negativiteit en geen enkele positieve factor. Irreeele angsten dan, instinctieve angsten die maken dat je weggaat van een potentieel levensgevaarlijke situatie is goede angst, maar daarover heb ik het niet.
Het volle besef dat angst een slechte raadgever is, heeft jou een wijs besluit doen nemen. Je hebt jezelf overwonnen. Maar je wint nog veel meer. DAar kom je gaanderweg wel achter.
Een hond in je leven is namelijk een verrijking.
Ik ben het met Spijker eens wat betreft belonen. Ik doe dat nu met een paard. Men zegt wel eens "liefde gaat door de maag". Meestal bedoelen ze dit bij mannen maar ik denk dat dit voor alle levende wezens op gaat.
Met beloning wil ik iets onaangenaams asocieren met iets aangenaams.
Ik vraag soms van mijn paard dingen die ze onaangenaam vindt, omdat ze ze niet begrijpt. Zoals het geven van een voet (dit is een merrie die de eerste 10 jaar van haar leven alleen maar in het wild heeft geleefd in Spanje voordat ze in aanraking met mensen kwam, en hoefbekappen moet nog met praam en stevig vasthouden gebeuren).
Als ik dus voetje vraag, raakt ze gestressed. Stress ligt dicht bij angst, en is dus niet alleen een slechte raadgever, maar ook een slechte leermeester. Want stress staat leerproces in de weg. Stress maakt dat je je niet meer open stelt, niet meer ontvankelijk bent voor informatie.
Ik ga dus tot haar grens om stress zoveel mogelijk te vermijden, en leer haar dat het ook nog leuk kan zijn want er staat iets lekker tegenover.
Trouwens, dat moest ik haar ook nog leren, het aannemen van een snoepje. Kende ze ook niet! Maar inmiddels wel.... die snoepjes vinden ze allemaal lekker.
dinsdag 31 augustus 2010 om 20:01
@ Spijker en Equus: ik vind het heel jammer dat mijn keuze om geen snoepjes te geven bij jullie is aangekomen als een afwijzing van dat beloningssysteem, want zo was het helemaal niet bedoeld.
Zoals jullie wellicht weten ben ik beheerder van een dierenasiel geweest en daar heb je gewoonlijk zo'n 20 honden tegelijkertijd die aandacht nodig hebben, van en naar de speelvelden worden gebracht en waarmee gewandeld moet worden. Van de meeste van deze honden weet je helemaal niets en deze kunnen alles van heel lief en makkelijk tot heel angst of juist agressief of dominant zijn.
Als ik of de andere dierenverzorgers op zo'n moment voedsel bij ons zouden hebben, bijv. in onze jaszak, en de hond ruikt dat dan kan het gebeuren dat ze de verzorger onderste boven lopen om dit te krijgen of al in de handen bijten voordat ze het koekje hebben gekregen. Daarbij slaan de andere honden ook nog aan als ze zien dat een hond een koekje krijgt en dan is het één grote herrie.
Ik heb toen besloten om al het voedsel te verbannen tot twee keer per dag hun brokjes en dat is het dan, ook als er individueel met ze getraind werd. Alle honden wisten dat er geen voedsel te halen viel en dat gaf extra rust in de tent. Beloning kregen ze in een andere vorm, door mijn stem, door een aai, door lekker los rennen of door actief met een bal te spelen.
Ik kan me voorstellen dat je met je eigen hond of met de hond van een ander die je traint koekjes in je programma opneemt, maar vanuit mijn specifieke achtergrond doe ik het dus niet. Ik hoop dat ik nu e.e.a. wat heb kunnen verduidelijken.
Zoals jullie wellicht weten ben ik beheerder van een dierenasiel geweest en daar heb je gewoonlijk zo'n 20 honden tegelijkertijd die aandacht nodig hebben, van en naar de speelvelden worden gebracht en waarmee gewandeld moet worden. Van de meeste van deze honden weet je helemaal niets en deze kunnen alles van heel lief en makkelijk tot heel angst of juist agressief of dominant zijn.
Als ik of de andere dierenverzorgers op zo'n moment voedsel bij ons zouden hebben, bijv. in onze jaszak, en de hond ruikt dat dan kan het gebeuren dat ze de verzorger onderste boven lopen om dit te krijgen of al in de handen bijten voordat ze het koekje hebben gekregen. Daarbij slaan de andere honden ook nog aan als ze zien dat een hond een koekje krijgt en dan is het één grote herrie.
Ik heb toen besloten om al het voedsel te verbannen tot twee keer per dag hun brokjes en dat is het dan, ook als er individueel met ze getraind werd. Alle honden wisten dat er geen voedsel te halen viel en dat gaf extra rust in de tent. Beloning kregen ze in een andere vorm, door mijn stem, door een aai, door lekker los rennen of door actief met een bal te spelen.
Ik kan me voorstellen dat je met je eigen hond of met de hond van een ander die je traint koekjes in je programma opneemt, maar vanuit mijn specifieke achtergrond doe ik het dus niet. Ik hoop dat ik nu e.e.a. wat heb kunnen verduidelijken.
dinsdag 31 augustus 2010 om 20:40
Ik kan me voorstellen Iris dat de omstandigheden niet geschikt waren. Maar onder normale omstandigheden - en daar werd hier vanuit gegaan - dan heb je dus een mens en een hond en krijgt de hond een op een aandacht en training. En dan werkt het beloningssysteem prima.
Maar dat is niet te vergelijken met de verzorging van vele honden in het asiel. Zoals jij het daar beschrijft lijkt het beloningssysteem mij ook niet zo geschikt. Dan zou je dus zo'n hond helemaal apart moeten nemen, weg van het asiel. MAar daar zal geen tijd voor zijn natuurlijk. Misschien mooi aangewezen werk voor vrijwilligers?
Maar dat is niet te vergelijken met de verzorging van vele honden in het asiel. Zoals jij het daar beschrijft lijkt het beloningssysteem mij ook niet zo geschikt. Dan zou je dus zo'n hond helemaal apart moeten nemen, weg van het asiel. MAar daar zal geen tijd voor zijn natuurlijk. Misschien mooi aangewezen werk voor vrijwilligers?
dinsdag 31 augustus 2010 om 20:53
quote:iris1969 schreef op 31 augustus 2010 @ 20:48:
Dat vertrouw ik de vrijwilligers niet toe Iones, want dat zijn meestal geen hondenkenner, wel enthousiaste hondenliefhebbers, maar niet geschikt voor dat soort dingen met voor hun onbekende honden.
Maar we dwalen af van het onderwerp van dit topic .
Oke, je moet inderdaad wel ervaren hondenmensen daarvoor hebben, die in staat zijn een hond te lezen en in te schatten. Ten slotte heeft elke hond zijn eigen aanpak nodig en dat moet je aanvoelen.
Het is inderdaad off topic geworden want het gaat nu over opvoeding en training terwijl het eigenlijk ging om hoe je in het leven bent gaan staan door een hond.
Dat vertrouw ik de vrijwilligers niet toe Iones, want dat zijn meestal geen hondenkenner, wel enthousiaste hondenliefhebbers, maar niet geschikt voor dat soort dingen met voor hun onbekende honden.
Maar we dwalen af van het onderwerp van dit topic .
Oke, je moet inderdaad wel ervaren hondenmensen daarvoor hebben, die in staat zijn een hond te lezen en in te schatten. Ten slotte heeft elke hond zijn eigen aanpak nodig en dat moet je aanvoelen.
Het is inderdaad off topic geworden want het gaat nu over opvoeding en training terwijl het eigenlijk ging om hoe je in het leven bent gaan staan door een hond.
dinsdag 31 augustus 2010 om 22:40
Nou,eerlijk gezegd snap ik het nog steeds niet. Als er 2x per dag gevoerd kan worden, kan je ook belonen met voer. Ze wennen er vanzelf wel aan. Ik heb even gewerkt bij een asiel waar ook een hondenschool bij zat, en alle personeel daar liep constant met een tasje met koekjes en dat ging prima. Ik zie totaal niet in waarom het in asiel x wel zou kunnen en in asiel y niet.
Ik ben het ook niet helemaal eens met het stress-vermijden stukje. Te veel stress stopt het leren, dat klopt. Maar om te kunnen leren is juist altijd een beetje stress nodig. Dat gebeurt namelijk altijd als je iets van een dier vraagt dat hij nog niet kent/kan. Je moet in de training juist constant een klein beetje stress veroorzaken, anders blijf je op het bekende niveau hangen en kom je niet verder.
Zie het als puzzels oplossen. Als je alleen maar puzzels krijgt waarvan je de oplossing meteen inziet, heb je geen stress maar wordt je ook niet beter in puzzelen. Als je een puzzel krijgt waarover je eerst toch even moet nadenken veroorzaakt dat een klein beetje stress (oh jee, wat is het antwoord) maar je leert wel beter puzzelen.
Te veel stress echter blokkeert het leren. Als de puzzel zó moeilijk is dat hij onoplosbaar lijkt, geef je op.
Ik ben het ook niet helemaal eens met het stress-vermijden stukje. Te veel stress stopt het leren, dat klopt. Maar om te kunnen leren is juist altijd een beetje stress nodig. Dat gebeurt namelijk altijd als je iets van een dier vraagt dat hij nog niet kent/kan. Je moet in de training juist constant een klein beetje stress veroorzaken, anders blijf je op het bekende niveau hangen en kom je niet verder.
Zie het als puzzels oplossen. Als je alleen maar puzzels krijgt waarvan je de oplossing meteen inziet, heb je geen stress maar wordt je ook niet beter in puzzelen. Als je een puzzel krijgt waarover je eerst toch even moet nadenken veroorzaakt dat een klein beetje stress (oh jee, wat is het antwoord) maar je leert wel beter puzzelen.
Te veel stress echter blokkeert het leren. Als de puzzel zó moeilijk is dat hij onoplosbaar lijkt, geef je op.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 31 augustus 2010 om 23:06
Zoals ik al zei heb ik mijn inspiratie opgedaan bij wilde en probleemkatten (de zogenaamde wildekattenmethode, patent pending ) en daarbij wordt er sowieso meer gebruik gemaakt van je stem en van aanraking dan van snoepjes.
Deze methode heb ik bijna 1 op 1 omgezet bij het trainen (maar eigenlijk dus meer op het gemak stellen, vertrouwen winnen e.d.) van mij nog redelijk onbekende probleemhonden. Ik heb dus eigenlijk mijn eigen variant gemaakt op de traditionele methoden en jouw methode.
Ik doe dus ook heel bewust dingen die een ander wellicht ongeschikt zou vinden, zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn ipv dominant bij een dominante reu enz. en hierbij ga ik dus volledig uit van mijn lichaamstaal ipv iets anders.
Ik zeg dus niet dat je niet moet trainen met voer, maar alleen dat IK niet train met voer.
Duidelijker kan ik het geloof ik niet maken .
Deze methode heb ik bijna 1 op 1 omgezet bij het trainen (maar eigenlijk dus meer op het gemak stellen, vertrouwen winnen e.d.) van mij nog redelijk onbekende probleemhonden. Ik heb dus eigenlijk mijn eigen variant gemaakt op de traditionele methoden en jouw methode.
Ik doe dus ook heel bewust dingen die een ander wellicht ongeschikt zou vinden, zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn ipv dominant bij een dominante reu enz. en hierbij ga ik dus volledig uit van mijn lichaamstaal ipv iets anders.
Ik zeg dus niet dat je niet moet trainen met voer, maar alleen dat IK niet train met voer.
Duidelijker kan ik het geloof ik niet maken .
dinsdag 31 augustus 2010 om 23:36
Vanavond nog te horen gekregen dat mijn hond en ik een superleuk team zijn. Passen perfect bij elkaar.
Paar maanden geleden toen mijn hond in zijn puberteit zat lagen we wel eens met elkaar in de clinch. Leuk om te zien dat we nu prima met elkaar over weg kunnen. Ook leuk om te merken dat alle trainingen niet voor niets zijn geweest. Het werpt zijn vruchten af.
Mijn hond die aldoor er vandoor ging wanneer hij los liep en andere honden zag.. Die nu na 1x roepen direct terug komt.
De commando's erg goed kent zowel qua stem als de handgebaren en zich verheugt op zijn beloning. Snoepjes , hotdogs t maakt hem niet uit hij is er dol op en werkt graag voor mij.
Morgen beginnen we met behendigheid. . Ben erg benieuwd hoe dat gaat met mijn kleine monstertje..
Paar maanden geleden toen mijn hond in zijn puberteit zat lagen we wel eens met elkaar in de clinch. Leuk om te zien dat we nu prima met elkaar over weg kunnen. Ook leuk om te merken dat alle trainingen niet voor niets zijn geweest. Het werpt zijn vruchten af.
Mijn hond die aldoor er vandoor ging wanneer hij los liep en andere honden zag.. Die nu na 1x roepen direct terug komt.
De commando's erg goed kent zowel qua stem als de handgebaren en zich verheugt op zijn beloning. Snoepjes , hotdogs t maakt hem niet uit hij is er dol op en werkt graag voor mij.
Morgen beginnen we met behendigheid. . Ben erg benieuwd hoe dat gaat met mijn kleine monstertje..
dinsdag 31 augustus 2010 om 23:54
Ik was als kind doodsbang voor honden, maar ik trouwde een man die graag een hond in huis wilde. Ik wilde niet dwarsliggen, maar ik had 1 eis: IK zoek de hond uit! (en er ging natuurlijk flink wat overleg aan vooraf, ik was nl. het meest thuis dus ik zou het meest voor hem zorgen). Mijn oog viel toen, in een asiel, op een vuilnisbakkie, die we uiteindelijk 16 jaar gehad hebben (hij is 18 geworden). Mijn moeder viel bijna flauw toen ze mij met een hond zag lopen, die wist dat ik als kind liever een half uur omfietste dan dat ik langs een hond moest
Goed, toen hadden we dus een hond, die ik niet eng vond (een schat van een beest was het, snap nog steeds niet dat ie in een asiel terecht kwam, tot 2 keer aan toe!), maar ja, je loopt buiten met je hond en komt dus andere honden tegen. Mijn eerste hond heeft me echt over mijn angst voor honden heen geholpen (hij had wel een, voor mij, griezelige keus van hondenvriendjes: hij kwam op het strand bijvoorbeeld altijd met pitbulls en andere 'kaken op poten' aangerend...). Na 2 jaar geen hond hebben we nu ruim een half jaar weer een andere hond in huis: een Friese Stabij! En man, wat zijn we blij met hem! Ten eerste is het gewoon leuk om buiten met 'm te lopen (hij los, ik lekker op mijn eigen tempo, even uitwaaien en hoofd leegmaken), ten tweede hebben we een aantal leuke mensen met honden leren kennen tijdens het lopen, en ten derde worden we gewoon blij van hem: het is zoooo leuk om 'm lekker te zien klooien! Hij is gek op andere honden, en er is niks leukers voor hem dan lekker ravotten en rennen en ineens in het water stuiven. Daar word ik gewoon blij van, van een hond die zo kan genieten.
Ik ging vroeger zonder hond ook wel eens een stuk lopen, maar dat háált het niet bij een stuk lopen met mijn hond .
Goed, toen hadden we dus een hond, die ik niet eng vond (een schat van een beest was het, snap nog steeds niet dat ie in een asiel terecht kwam, tot 2 keer aan toe!), maar ja, je loopt buiten met je hond en komt dus andere honden tegen. Mijn eerste hond heeft me echt over mijn angst voor honden heen geholpen (hij had wel een, voor mij, griezelige keus van hondenvriendjes: hij kwam op het strand bijvoorbeeld altijd met pitbulls en andere 'kaken op poten' aangerend...). Na 2 jaar geen hond hebben we nu ruim een half jaar weer een andere hond in huis: een Friese Stabij! En man, wat zijn we blij met hem! Ten eerste is het gewoon leuk om buiten met 'm te lopen (hij los, ik lekker op mijn eigen tempo, even uitwaaien en hoofd leegmaken), ten tweede hebben we een aantal leuke mensen met honden leren kennen tijdens het lopen, en ten derde worden we gewoon blij van hem: het is zoooo leuk om 'm lekker te zien klooien! Hij is gek op andere honden, en er is niks leukers voor hem dan lekker ravotten en rennen en ineens in het water stuiven. Daar word ik gewoon blij van, van een hond die zo kan genieten.
Ik ging vroeger zonder hond ook wel eens een stuk lopen, maar dat háált het niet bij een stuk lopen met mijn hond .
woensdag 1 september 2010 om 00:59
quote:Spijker schreef op 31 augustus 2010 @ 22:52:
Maar je geeft me nog steeds geen goede reden waarom je niet zou trainen met voer? Trainen is toch altijd 1 op 1? Waarom praat je over 'liever met een aai of stem' belonen?
--> omdat mijn hond niet gevoelig was (voor de epi) voor eten, vodn het niet belangrijk genoeg... omdat zijn buikje nu die EPI speelt overstuur raakt van iets anders dan zijn voedsel (en dat is niet te doen om stukjes uit elkaar vallende pancreas-vlees mee te gaan nemen) & omdat mijn hond genoeg heeft aan een aai/ schouderklopje/ positief woord... waarom zou ik me dan gaan gedragen als wandelende snoepautomaat???
Nog steeds haalt mijn witje zijn neus op voor snoepjes, die hij buitenshuis aangereikt krijgt, zeker van vreemden. Hij laat ze gewoon liggen: waarom moet ik dit per se veranderen?
Maar je geeft me nog steeds geen goede reden waarom je niet zou trainen met voer? Trainen is toch altijd 1 op 1? Waarom praat je over 'liever met een aai of stem' belonen?
--> omdat mijn hond niet gevoelig was (voor de epi) voor eten, vodn het niet belangrijk genoeg... omdat zijn buikje nu die EPI speelt overstuur raakt van iets anders dan zijn voedsel (en dat is niet te doen om stukjes uit elkaar vallende pancreas-vlees mee te gaan nemen) & omdat mijn hond genoeg heeft aan een aai/ schouderklopje/ positief woord... waarom zou ik me dan gaan gedragen als wandelende snoepautomaat???
Nog steeds haalt mijn witje zijn neus op voor snoepjes, die hij buitenshuis aangereikt krijgt, zeker van vreemden. Hij laat ze gewoon liggen: waarom moet ik dit per se veranderen?
woensdag 1 september 2010 om 06:14
Ik vind wanneer je hond het zonder snoepjes/voer kan doen waarom niet ?
Uiteindelijk bouw je de voertjes ook af. Ik leer alleen nog n ieuwe dingen aan met een voertje voor de rest doe ik alles met mijn stem en handbeweging. Heb hem ooit aangeleerd dat wanneer ik de duim op stak dit in t begin gecombineerd met een voertje en goedzo zeggen. Nu hoef ik alleen maar mijn duim op te steken en weet hij dat hij t goed heeft gedaan dat is zijn beloning soms alleen t handgebaar soms alleen *goedzo* en soms beide. Af en toe nog eens een voertje zodat ie alert blijft.
Uiteindelijk bouw je de voertjes ook af. Ik leer alleen nog n ieuwe dingen aan met een voertje voor de rest doe ik alles met mijn stem en handbeweging. Heb hem ooit aangeleerd dat wanneer ik de duim op stak dit in t begin gecombineerd met een voertje en goedzo zeggen. Nu hoef ik alleen maar mijn duim op te steken en weet hij dat hij t goed heeft gedaan dat is zijn beloning soms alleen t handgebaar soms alleen *goedzo* en soms beide. Af en toe nog eens een voertje zodat ie alert blijft.
woensdag 1 september 2010 om 10:11
quote:iris1969 schreef op 31 augustus 2010 @ 23:06:
Zoals ik al zei heb ik mijn inspiratie opgedaan bij wilde en probleemkatten (de zogenaamde wildekattenmethode, patent pending ) en daarbij wordt er sowieso meer gebruik gemaakt van je stem en van aanraking dan van snoepjes.
Deze methode heb ik bijna 1 op 1 omgezet bij het trainen (maar eigenlijk dus meer op het gemak stellen, vertrouwen winnen e.d.) van mij nog redelijk onbekende probleemhonden. Ik heb dus eigenlijk mijn eigen variant gemaakt op de traditionele methoden en jouw methode.
Ik doe dus ook heel bewust dingen die een ander wellicht ongeschikt zou vinden, zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn ipv dominant bij een dominante reu enz. en hierbij ga ik dus volledig uit van mijn lichaamstaal ipv iets anders.
Ik zeg dus niet dat je niet moet trainen met voer, maar alleen dat IK niet train met voer.
Duidelijker kan ik het geloof ik niet maken .
Ik snap dat het misschien in het asiel wat ongeschikter kan zijn dan een 1 op 1 situatie.
Maar je kunt een situatie met (probleem)honden in een asiel niet zomaar doortrekken naar een individuele situatie waarbij je 1 op 1 traint. Dat is appels met peren vergelijken.
Een vergelijking: ik doe het niet omdat het niet werkt met 20 probleemhonden in een asiel, dus doe ik het ook niet 1 op 1 (met eventuele nietprobleemhonden) " slaat dan mank.
Secundaire beloningen vind ik trouwens niet altijd passend of voldoende genoeg in een situatie en ik ga ook liever voor de primaire beloningen.
Met katten en probleemgedrag heb ik weing tot geen ervaring, dus daar kan ik weinig over zeggen.
Ik kan wel zeggen dat ik ook methodes erop na hou zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn tegen een "dominante" reu etc.
Zoals ik al zei heb ik mijn inspiratie opgedaan bij wilde en probleemkatten (de zogenaamde wildekattenmethode, patent pending ) en daarbij wordt er sowieso meer gebruik gemaakt van je stem en van aanraking dan van snoepjes.
Deze methode heb ik bijna 1 op 1 omgezet bij het trainen (maar eigenlijk dus meer op het gemak stellen, vertrouwen winnen e.d.) van mij nog redelijk onbekende probleemhonden. Ik heb dus eigenlijk mijn eigen variant gemaakt op de traditionele methoden en jouw methode.
Ik doe dus ook heel bewust dingen die een ander wellicht ongeschikt zou vinden, zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn ipv dominant bij een dominante reu enz. en hierbij ga ik dus volledig uit van mijn lichaamstaal ipv iets anders.
Ik zeg dus niet dat je niet moet trainen met voer, maar alleen dat IK niet train met voer.
Duidelijker kan ik het geloof ik niet maken .
Ik snap dat het misschien in het asiel wat ongeschikter kan zijn dan een 1 op 1 situatie.
Maar je kunt een situatie met (probleem)honden in een asiel niet zomaar doortrekken naar een individuele situatie waarbij je 1 op 1 traint. Dat is appels met peren vergelijken.
Een vergelijking: ik doe het niet omdat het niet werkt met 20 probleemhonden in een asiel, dus doe ik het ook niet 1 op 1 (met eventuele nietprobleemhonden) " slaat dan mank.
Secundaire beloningen vind ik trouwens niet altijd passend of voldoende genoeg in een situatie en ik ga ook liever voor de primaire beloningen.
Met katten en probleemgedrag heb ik weing tot geen ervaring, dus daar kan ik weinig over zeggen.
Ik kan wel zeggen dat ik ook methodes erop na hou zoals door de hurken zakken tot de hoogte van de hond, lief zijn tegen een "dominante" reu etc.
woensdag 1 september 2010 om 10:19
quote:Zespri79 schreef op 01 september 2010 @ 06:14:
Ik vind wanneer je hond het zonder snoepjes/voer kan doen waarom niet ?
Uiteindelijk bouw je de voertjes ook af. Ik leer alleen nog n ieuwe dingen aan met een voertje voor de rest doe ik alles met mijn stem en handbeweging. Heb hem ooit aangeleerd dat wanneer ik de duim op stak dit in t begin gecombineerd met een voertje en goedzo zeggen. Nu hoef ik alleen maar mijn duim op te steken en weet hij dat hij t goed heeft gedaan dat is zijn beloning soms alleen t handgebaar soms alleen *goedzo* en soms beide. Af en toe nog eens een voertje zodat ie alert blijft.
Ja, interval belonen anders dooft het gedrag uit. Dat is een soort "gokkast" effect.
Waarom belonen als hij het ook zonder doet? Voor mij ook een kwestie van gevoel, eerlijkheid en rechtvaardigheid tegenover de hond. We vragen veel van honden en daar mogen ze best voor beloond worden. Wij werken ook niet zonder salaris of zonder voldoening uit iets te halen. Er mag best iets tegenover staan voor ze.
Tuurlijk niet altijd en overal bij elk wissewasje, je kunt het ook te gek maken, maar soms vind ik dat mensen wel erg veel van ze vragen zonder dat er ook maar iets voor de hond zelf in zit.
Ik vind wanneer je hond het zonder snoepjes/voer kan doen waarom niet ?
Uiteindelijk bouw je de voertjes ook af. Ik leer alleen nog n ieuwe dingen aan met een voertje voor de rest doe ik alles met mijn stem en handbeweging. Heb hem ooit aangeleerd dat wanneer ik de duim op stak dit in t begin gecombineerd met een voertje en goedzo zeggen. Nu hoef ik alleen maar mijn duim op te steken en weet hij dat hij t goed heeft gedaan dat is zijn beloning soms alleen t handgebaar soms alleen *goedzo* en soms beide. Af en toe nog eens een voertje zodat ie alert blijft.
Ja, interval belonen anders dooft het gedrag uit. Dat is een soort "gokkast" effect.
Waarom belonen als hij het ook zonder doet? Voor mij ook een kwestie van gevoel, eerlijkheid en rechtvaardigheid tegenover de hond. We vragen veel van honden en daar mogen ze best voor beloond worden. Wij werken ook niet zonder salaris of zonder voldoening uit iets te halen. Er mag best iets tegenover staan voor ze.
Tuurlijk niet altijd en overal bij elk wissewasje, je kunt het ook te gek maken, maar soms vind ik dat mensen wel erg veel van ze vragen zonder dat er ook maar iets voor de hond zelf in zit.
woensdag 1 september 2010 om 10:42
Equus: wil je dat interval belonen nog eens uitleggen? Ik geloof dat ik dat niet snap.
Jack reageert enorm goed op clickeren. Zo mag hij de keuken niet in maar omdat het een open keuken is, kon je aan zijn gezicht ongeveer zien dat hij er niks van begreep als wij hem wegstuurden. Nu clicker ik 'm: ik laat 'm eerst iets naar achteren gaan door met mijn vinger te wijzen en "blijf" te zeggen en als-ie dat doet krijgt-ie een click en een koekje. Dat had-ie na 2 keer al door, werkt prima.
Jack reageert enorm goed op clickeren. Zo mag hij de keuken niet in maar omdat het een open keuken is, kon je aan zijn gezicht ongeveer zien dat hij er niks van begreep als wij hem wegstuurden. Nu clicker ik 'm: ik laat 'm eerst iets naar achteren gaan door met mijn vinger te wijzen en "blijf" te zeggen en als-ie dat doet krijgt-ie een click en een koekje. Dat had-ie na 2 keer al door, werkt prima.
woensdag 1 september 2010 om 10:58
quote:MissSissy schreef op 01 september 2010 @ 10:42:
Jack reageert enorm goed op clickeren. Zo mag hij de keuken niet in maar omdat het een open keuken is, kon je aan zijn gezicht ongeveer zien dat hij er niks van begreep als wij hem wegstuurden. Nu clicker ik 'm: ik laat 'm eerst iets naar achteren gaan door met mijn vinger te wijzen en "blijf" te zeggen en als-ie dat doet krijgt-ie een click en een koekje. Dat had-ie na 2 keer al door, werkt prima.
Leuk dat Jack zo goed reageert op de clicker!
Maar als je het helemaal goed wil doen, dan zou je hem eigenlijk zelf moeten laten uitzoeken wat er van hem wordt verwacht, zonder gebaren en commando's te geven. Het gedrag beklijft dan beter. En als jij met de clicker in de hand staat, gaat hij vanzelf wel nadenken over wat hij kan doen om die click en dus een beloning te verdienen. Later kun je daar dan een commando aan koppelen.
Jack reageert enorm goed op clickeren. Zo mag hij de keuken niet in maar omdat het een open keuken is, kon je aan zijn gezicht ongeveer zien dat hij er niks van begreep als wij hem wegstuurden. Nu clicker ik 'm: ik laat 'm eerst iets naar achteren gaan door met mijn vinger te wijzen en "blijf" te zeggen en als-ie dat doet krijgt-ie een click en een koekje. Dat had-ie na 2 keer al door, werkt prima.
Leuk dat Jack zo goed reageert op de clicker!
Maar als je het helemaal goed wil doen, dan zou je hem eigenlijk zelf moeten laten uitzoeken wat er van hem wordt verwacht, zonder gebaren en commando's te geven. Het gedrag beklijft dan beter. En als jij met de clicker in de hand staat, gaat hij vanzelf wel nadenken over wat hij kan doen om die click en dus een beloning te verdienen. Later kun je daar dan een commando aan koppelen.
