Thuis
alle pijlers
Hondenbezitters en hun levensstijl- en visie
dinsdag 31 augustus 2010 om 10:10
Sinds zaterdag heb ik een Zwitserse witte Herder. Drie jaar oud, een lieve, gevoelige en leergierige herplaatser die al goed opgevoed is maar ook nog wel het een en ander te leren heeft.
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.
De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
De dynamiek in mijn gezin (wij zijn met z'n 6-en) is veranderd. De hond brengt enorm veel rust met zich mee (hetgeen paradoxaal klinkt: je haalt een enorm bakbeest van een hond in huis, en daarmee wordt het rustiger) en je merkt dat de kinderen, ook de jongsten (7 en 10) instinctief aanvoelen dat je rondom een hond rust moet uitstralen. En andersom werkt dat ook zo: de hond voelt feilloos onze energie aan en wordt rustig van ons.
Doordat onze hond zo enorm groot is, wordt-ie behandeld als een hond en niet vermenselijkt. De kinderen behandelen hem met respect maar benaderen hem ook duidelijk als baas: zij zijn hoger in de rangorde. Precies zoals het moet, dus
.De reden dat wij deze hond geadopteerd hebben, is tweeledig. Enerzijds omdat de kinderen zo graag een hond wilden (en dan met name de tieners) en anderzijds omdat ik worstel(de) met een zeer diepgewortelde en compleet onrealistische fobie voor honden. Met die fobie ben ik al tijdenlang aan de slag en de "afronding" van die doe-het-zelf-therapie is het zélf hebben van een grote hond en zijn "calm and assertive pack leader" te worden. Dat gaat me verbazingwekkend goed af. Ik moet mezelf nog soms achter de schermen (lees: op het toilet of in mijn slaapkamer) moed inpraten of de boeken ven Cesar Millan lezen of zijn "leadership" DVD's herhalen, maar het lukt me.
De hond en ik helpen elkaar. Hij heeft duidelijk behoefte aan een kalme leider en dat ben ik, en hij helpt mij dat te zijn door rustig, onderdanig en leergierig te zijn. En ik help mezelf, want leven met angst (welke angst dan ook) is afschuwelijk en verlammend, en door hondengedrag te bestuderen (eerst tijdenlang uit boeken en DVD's, daarna bij honden van kennissen en dan nu in het echt bij mijn eigen hond) leer ik honden begrijpen en vermindert de angst.
Hond en ik zijn een team voor de komende tien jaar. Ik voorzie in zijn behoeftes en leer van hem te houden, en hij houdt op een heel erg vanzelfsprekend van mij. Wauw.
Ik open dit topic om over de levensvisie van hondenbezitters te praten, om ervaringen uit te wisselen, maar dit topic gaat niet persé over honden. Meer over "mastering your fears", waarbij ik vantevoren al aangeef dat mijn favoriete onderwerp mijn hond is, vanwege de enorme vrijheid die hij mij gebracht heeft
Wie discussieert met mij mee?
donderdag 2 september 2010 om 12:32
Vond het vreselijk om te zien, maar heb blind gevaren op het vertrouwen in m'n man. Was moeilijk, want volgens mij ben ik meer van de pappen en nathouden-methode.
Nu, enkele jaren later, is de situatie zo, dat ik het meest voor de hond zorg en (daardoor) ook een hele goede band met m'n hond heb. Maar... zodra manlief de straat in rijdt, het pad naar de voordeur bewandelt, ben ik nerrugens meer! Dan is alle aandacht voor het baasje, prachtig om te zien!
En degene die nu zo af en toe wildwoest als een viswijf hier over het veldje loopt te krijsen omdat m'n hond (weer 'ns) niet komt, ben ik! Terwijl wanneer m'n man roept, fluit, alleen al "kijkt" is de aandacht direct gevestigd... Toch een soort van natuurlijk evenwicht en oh ja, hier hanteren we ook de roedelmethode hoor: wij eerst, dan hond...
Nu, enkele jaren later, is de situatie zo, dat ik het meest voor de hond zorg en (daardoor) ook een hele goede band met m'n hond heb. Maar... zodra manlief de straat in rijdt, het pad naar de voordeur bewandelt, ben ik nerrugens meer! Dan is alle aandacht voor het baasje, prachtig om te zien!
En degene die nu zo af en toe wildwoest als een viswijf hier over het veldje loopt te krijsen omdat m'n hond (weer 'ns) niet komt, ben ik! Terwijl wanneer m'n man roept, fluit, alleen al "kijkt" is de aandacht direct gevestigd... Toch een soort van natuurlijk evenwicht en oh ja, hier hanteren we ook de roedelmethode hoor: wij eerst, dan hond...
donderdag 2 september 2010 om 12:33
quote:Equus schreef op 02 september 2010 @ 12:27:
[...]
Een hond schoppen voor ongewenst gedrag en nooit belonen voor gewenst gedrag is ook een methode en werkt bij veel honden prima (lees: het ongewenste gedrag wordt niet meer uitgevoerd. Of de hond happy is, is een 2e vraag).
Wat ik me dan afvraag: als een hond ongewenst gedrag achterwege laat omdat-ie eigenlijk bang voor je is, komt er dan niet een dag dat-ie ineens de macht grijpt en zich tegen je keert? Of tegen iemand anders, iemand die hij denkt aan te kunnen (een klein kind ofzo)?
Zo werkt het immers ook vaak bij kinderen: als ze doen wat je zegt omdat ze doodsbang voor jou zijn, dan worden het geen leuke of evenwichtige volwassenen, en op enig moment zullen ze in een of andere situatie proberen de macht te grijpen op de enige manier die zij als effectief kennen: door angst aan te jagen.
[...]
Een hond schoppen voor ongewenst gedrag en nooit belonen voor gewenst gedrag is ook een methode en werkt bij veel honden prima (lees: het ongewenste gedrag wordt niet meer uitgevoerd. Of de hond happy is, is een 2e vraag).
Wat ik me dan afvraag: als een hond ongewenst gedrag achterwege laat omdat-ie eigenlijk bang voor je is, komt er dan niet een dag dat-ie ineens de macht grijpt en zich tegen je keert? Of tegen iemand anders, iemand die hij denkt aan te kunnen (een klein kind ofzo)?
Zo werkt het immers ook vaak bij kinderen: als ze doen wat je zegt omdat ze doodsbang voor jou zijn, dan worden het geen leuke of evenwichtige volwassenen, en op enig moment zullen ze in een of andere situatie proberen de macht te grijpen op de enige manier die zij als effectief kennen: door angst aan te jagen.
donderdag 2 september 2010 om 12:34
quote:Djaza schreef op 02 september 2010 @ 12:13:
Ook maar even een duit in het zakje, heb tenslotte een énorme hond hier rond lopen.
Nooit een hond gehad, altijd bang geweest (vader ooit gebeten door herder in mijn bijzijn... niet ernstig, wel de vinkent*ring geschrokken) en toen vriend getroffen die wildwoest van honden was (politiehondentrainer).
Na een paar jaar eindelijk een hond in huis genomen (een pub, Leonberger) en volledig vertrouwd op leermethode van vriend. Vond het in eerste instantie cru en wreed eruit zien, maar was al snel om door het resultaat: een super beest en vooral dòl op z'n baasje!
Moraal van dit verhaal: ik had het wellicht zo niet aangepakt (maarja, wist ik veel met m'n katten in huis), maar wanneer het resultaat een blije hond met een eenheidsgevoel naar z'n baas toe is, is het goed denk ik... (en nee, het zag er niet fraai uit, toen de pup de eerste dag door z'n eigen pies gehaald werd en buiten gebonjourd...).Ik vind zoiets altijd erg om te lezen....
Ook maar even een duit in het zakje, heb tenslotte een énorme hond hier rond lopen.
Nooit een hond gehad, altijd bang geweest (vader ooit gebeten door herder in mijn bijzijn... niet ernstig, wel de vinkent*ring geschrokken) en toen vriend getroffen die wildwoest van honden was (politiehondentrainer).
Na een paar jaar eindelijk een hond in huis genomen (een pub, Leonberger) en volledig vertrouwd op leermethode van vriend. Vond het in eerste instantie cru en wreed eruit zien, maar was al snel om door het resultaat: een super beest en vooral dòl op z'n baasje!
Moraal van dit verhaal: ik had het wellicht zo niet aangepakt (maarja, wist ik veel met m'n katten in huis), maar wanneer het resultaat een blije hond met een eenheidsgevoel naar z'n baas toe is, is het goed denk ik... (en nee, het zag er niet fraai uit, toen de pup de eerste dag door z'n eigen pies gehaald werd en buiten gebonjourd...).Ik vind zoiets altijd erg om te lezen....
donderdag 2 september 2010 om 12:37
quote:Equus schreef op 02 september 2010 @ 12:34:
[...]
Ik vind zoiets altijd erg om te lezen....Ik vond het vreselijk om te zien! Vond het ook moeilijk vertrouwen te houden in methode van m'n man. Vele discussies over gehad, waarbij ik puur vanuit emotie reageerd en hij vanuit ervaring. Kan nu ruiterlijk toegeven dat hij het totaal bij het rechte eind had! Verder is hij énorm van het belonen van positief gedrag, wat er overigens soms hilarisch uitziet: manlief heeft een woest uiterlijk (denk Hell's Angels) en wanneer ie dan zo freutelig met dat stemmetje tegen die enorme hond praat... zo schattig...
[...]
Ik vind zoiets altijd erg om te lezen....Ik vond het vreselijk om te zien! Vond het ook moeilijk vertrouwen te houden in methode van m'n man. Vele discussies over gehad, waarbij ik puur vanuit emotie reageerd en hij vanuit ervaring. Kan nu ruiterlijk toegeven dat hij het totaal bij het rechte eind had! Verder is hij énorm van het belonen van positief gedrag, wat er overigens soms hilarisch uitziet: manlief heeft een woest uiterlijk (denk Hell's Angels) en wanneer ie dan zo freutelig met dat stemmetje tegen die enorme hond praat... zo schattig...
donderdag 2 september 2010 om 12:39
quote:iris1969 schreef op 02 september 2010 @ 12:34:
@ Equus: beloont Cesar de honden nooit? Dat is niet zo fraai van hem, want een hond krijgt graag goedkeuring van een mens. Ik dacht altijd dat zijn methode geen kwaad kon, maar dit klinkt steeds slechter. Jammer.
Jawel, Cesar beloont de hond wel. Hij hanteert een 3-traps-raket:
1) beweging
2) rules, boundaries, limitations
3) affection (dus: spel, knuffelen, voer).
@ Equus: beloont Cesar de honden nooit? Dat is niet zo fraai van hem, want een hond krijgt graag goedkeuring van een mens. Ik dacht altijd dat zijn methode geen kwaad kon, maar dit klinkt steeds slechter. Jammer.
Jawel, Cesar beloont de hond wel. Hij hanteert een 3-traps-raket:
1) beweging
2) rules, boundaries, limitations
3) affection (dus: spel, knuffelen, voer).
donderdag 2 september 2010 om 12:40
quote:Ephemera schreef op 02 september 2010 @ 12:38:
[...]
Het lijkt me ergens ook wel logisch dat er tussen jullie nog een sterke wisselwerking is, omdat het voor jou heel veel betekent dat de hond bij jullie is. Hij staat voor jou symbool voor heel veel meer dan alleen een hond in je gezelschap zijn. Ik denk dat de hond wel merkt dat je erg op hem gericht bent en hij zal dus zijn best doen om jou te proberen te begrijpen en sterk op je reageren.
Het grote voordeel van jou boven hem is dat jij met die wetenschap doelbewust de processen tussen jullie kunt sturen
Ik vind het erg leuk om te lezen hoe blij je ermee bent.Wat een fijne post, die sla ik op om te herlezen in wat moeilijkere tijden. Dank hiervoor!
[...]
Het lijkt me ergens ook wel logisch dat er tussen jullie nog een sterke wisselwerking is, omdat het voor jou heel veel betekent dat de hond bij jullie is. Hij staat voor jou symbool voor heel veel meer dan alleen een hond in je gezelschap zijn. Ik denk dat de hond wel merkt dat je erg op hem gericht bent en hij zal dus zijn best doen om jou te proberen te begrijpen en sterk op je reageren.
Het grote voordeel van jou boven hem is dat jij met die wetenschap doelbewust de processen tussen jullie kunt sturen
Ik vind het erg leuk om te lezen hoe blij je ermee bent.Wat een fijne post, die sla ik op om te herlezen in wat moeilijkere tijden. Dank hiervoor!
donderdag 2 september 2010 om 12:42
quote:iris1969 schreef op 02 september 2010 @ 12:36:
[...]
Ik was er ook niet zo blij mee.
Djaza, weet jij de achterliggende reden van de methode van je man?
Yep, inmiddels wel. En heus, voor jullie allemaal over me heen vallen: manlief doet àlles met liefde voor z'n beesten (zelfs de tepel-peuter-methode).
Volgens manlief is duidelijkheid vooral het eerste jaar het allerbelangrijkste en moeten wij mensen niet onze menselijke standaard hanteren, als in dat "ziet er errug uit", terwijl het in hondentermen anders is.
Volgens hem is het eerste jaar "leren" en ja, dat gaat soms met harde hand. Daarna is het zaak goed gedrag te belonen: je kunt een hond pas iets leren door 'm te belonen...
[...]
Ik was er ook niet zo blij mee.
Djaza, weet jij de achterliggende reden van de methode van je man?
Yep, inmiddels wel. En heus, voor jullie allemaal over me heen vallen: manlief doet àlles met liefde voor z'n beesten (zelfs de tepel-peuter-methode).
Volgens manlief is duidelijkheid vooral het eerste jaar het allerbelangrijkste en moeten wij mensen niet onze menselijke standaard hanteren, als in dat "ziet er errug uit", terwijl het in hondentermen anders is.
Volgens hem is het eerste jaar "leren" en ja, dat gaat soms met harde hand. Daarna is het zaak goed gedrag te belonen: je kunt een hond pas iets leren door 'm te belonen...
donderdag 2 september 2010 om 12:42
quote:MissSissy schreef op 02 september 2010 @ 12:33:
[...]
Wat ik me dan afvraag: als een hond ongewenst gedrag achterwege laat omdat-ie eigenlijk bang voor je is, komt er dan niet een dag dat-ie ineens de macht grijpt en zich tegen je keert? Of tegen iemand anders, iemand die hij denkt aan te kunnen (een klein kind ofzo)?
Zo werkt het immers ook vaak bij kinderen: als ze doen wat je zegt omdat ze doodsbang voor jou zijn, dan worden het geen leuke of evenwichtige volwassenen, en op enig moment zullen ze in een of andere situatie proberen de macht te grijpen op de enige manier die zij als effectief kennen: door angst aan te jagen.
Precies, wil je dat een hond naar je luistert omdat hij het wil en leuk vindt of omdat hij bang is dat hij straf krijgt?
Mensen verwarren het met respect hebben voor de baas. Maar het is eigenlijk heel simpel, als de hond weet dat er nare gevolgen vastzitten aan zijn gedrag zal hij het laten.
Soms kan dat nare gevolgen hebben voor de mensen (honden reageren agressief en worden dan nog harder gestraft tot op een gegeven moment het uit de hand loopt. Die honden behandel ik voornamelijk), maar vaak lukt het wel de honden hun leven lang te onderdrukken als je maar hard genoeg straft. Dan blijven ze bang voor de gevolgen van hun "daad" en zullen ze het laten.
quote:iris1969 schreef op 02 september 2010 @ 12:34:
@ Equus: beloont Cesar de honden nooit? Dat is niet zo fraai van hem, want een hond krijgt graag goedkeuring van een mens. Ik dacht altijd dat zijn methode geen kwaad kon, maar dit klinkt steeds slechter. Jammer.
Nee, mijn voorbeeld was niet gericht op Cesar, misschien kwam dat verkeerd over. Ik noemde maar gewoon een bepaalde methode, niet zozeer die van Cesar.
Tegenwoordig zie ik hem wel eens belonen, alleen die timing van die beloning komt altijd te laat....daar mag hij nog wel even in oefenen
[...]
Wat ik me dan afvraag: als een hond ongewenst gedrag achterwege laat omdat-ie eigenlijk bang voor je is, komt er dan niet een dag dat-ie ineens de macht grijpt en zich tegen je keert? Of tegen iemand anders, iemand die hij denkt aan te kunnen (een klein kind ofzo)?
Zo werkt het immers ook vaak bij kinderen: als ze doen wat je zegt omdat ze doodsbang voor jou zijn, dan worden het geen leuke of evenwichtige volwassenen, en op enig moment zullen ze in een of andere situatie proberen de macht te grijpen op de enige manier die zij als effectief kennen: door angst aan te jagen.
Precies, wil je dat een hond naar je luistert omdat hij het wil en leuk vindt of omdat hij bang is dat hij straf krijgt?
Mensen verwarren het met respect hebben voor de baas. Maar het is eigenlijk heel simpel, als de hond weet dat er nare gevolgen vastzitten aan zijn gedrag zal hij het laten.
Soms kan dat nare gevolgen hebben voor de mensen (honden reageren agressief en worden dan nog harder gestraft tot op een gegeven moment het uit de hand loopt. Die honden behandel ik voornamelijk), maar vaak lukt het wel de honden hun leven lang te onderdrukken als je maar hard genoeg straft. Dan blijven ze bang voor de gevolgen van hun "daad" en zullen ze het laten.
quote:iris1969 schreef op 02 september 2010 @ 12:34:
@ Equus: beloont Cesar de honden nooit? Dat is niet zo fraai van hem, want een hond krijgt graag goedkeuring van een mens. Ik dacht altijd dat zijn methode geen kwaad kon, maar dit klinkt steeds slechter. Jammer.
Nee, mijn voorbeeld was niet gericht op Cesar, misschien kwam dat verkeerd over. Ik noemde maar gewoon een bepaalde methode, niet zozeer die van Cesar.
Tegenwoordig zie ik hem wel eens belonen, alleen die timing van die beloning komt altijd te laat....daar mag hij nog wel even in oefenen
donderdag 2 september 2010 om 13:00
quote:Equus schreef op 02 september 2010 @ 12:42:
[...]
Precies, wil je dat een hond naar je luistert omdat hij het wil en leuk vindt of omdat hij bang is dat hij straf krijgt?
Precies. Ik wil dat mijn hond naar mij luistert omdat-ie dat leuk vindt en ik wil absoluut niet dat hij bang voor mij is. Zo wil ik ook dat mijn kinderen naarm mij luisteren omdat ze de redelijkheid van mijn beslissing inzien (ik leg hen dan ook altijd uit waarom iets niet mag) en niet omdat ze bang zijn voor straf. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen bij mijn tieners: ze hebben absoluut een eigen wil, kunnen beargumenteren waarom ze mijn "nee" onredelijk vinden en daar luister ik ook naar als ik vind dat ze gelijk hebben, en als ik voet bij stuk houd, dan respecteren ze dat. Ik vind dat een fijne manier van met elkaar omgaan.
Een hond leiden met harde hand past dus niet bij mij, omdat dat indruist tegen de manier waarop ik leef en bovendien omdat ik dan ook nog eens bang ben voor de gevolgen van mijn "harde hand".
De mensen van de herplaatsing behandelden Jack best hard (hem op zijn zij dwingen om 'm tot overgave te forceren, terwijl-ie niets had gedaan om dat te verdienen, anders dan rondsnuffelen in huis hetgeen me vrij logisch leek in een nieuwe omgeving). Toen ze de hele dag hier waren werd ik daar naar van. Jack is erg gevoelig, erg gericht op iets goed doen en beloningen. Toen die mensen weg waren, zei ik tegen mijn man: dat doen wij dus anders. Veel positieve benadering, veel negeren van gedrag dat we niet leuk vinden (rondjes om de eettafel draaien uit nervositeit bijvoorbeeld). Nu, op dag 6, zie ik een beduidend rustiger hond dan zaterdag, al ben ik me bewust van het feit waarvoor Spijker al waarschuwde: ons uitproberen zodra hij zich helemaal op zijn gemak voelt bij ons. Doet-ie nu nog niet maar zodra ik dat zie, zal ik erop inspelen.
[...]
Precies, wil je dat een hond naar je luistert omdat hij het wil en leuk vindt of omdat hij bang is dat hij straf krijgt?
Precies. Ik wil dat mijn hond naar mij luistert omdat-ie dat leuk vindt en ik wil absoluut niet dat hij bang voor mij is. Zo wil ik ook dat mijn kinderen naarm mij luisteren omdat ze de redelijkheid van mijn beslissing inzien (ik leg hen dan ook altijd uit waarom iets niet mag) en niet omdat ze bang zijn voor straf. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen bij mijn tieners: ze hebben absoluut een eigen wil, kunnen beargumenteren waarom ze mijn "nee" onredelijk vinden en daar luister ik ook naar als ik vind dat ze gelijk hebben, en als ik voet bij stuk houd, dan respecteren ze dat. Ik vind dat een fijne manier van met elkaar omgaan.
Een hond leiden met harde hand past dus niet bij mij, omdat dat indruist tegen de manier waarop ik leef en bovendien omdat ik dan ook nog eens bang ben voor de gevolgen van mijn "harde hand".
De mensen van de herplaatsing behandelden Jack best hard (hem op zijn zij dwingen om 'm tot overgave te forceren, terwijl-ie niets had gedaan om dat te verdienen, anders dan rondsnuffelen in huis hetgeen me vrij logisch leek in een nieuwe omgeving). Toen ze de hele dag hier waren werd ik daar naar van. Jack is erg gevoelig, erg gericht op iets goed doen en beloningen. Toen die mensen weg waren, zei ik tegen mijn man: dat doen wij dus anders. Veel positieve benadering, veel negeren van gedrag dat we niet leuk vinden (rondjes om de eettafel draaien uit nervositeit bijvoorbeeld). Nu, op dag 6, zie ik een beduidend rustiger hond dan zaterdag, al ben ik me bewust van het feit waarvoor Spijker al waarschuwde: ons uitproberen zodra hij zich helemaal op zijn gemak voelt bij ons. Doet-ie nu nog niet maar zodra ik dat zie, zal ik erop inspelen.
donderdag 2 september 2010 om 13:05
quote:Djaza schreef op 02 september 2010 @ 12:42:
[...]
Yep, inmiddels wel. En heus, voor jullie allemaal over me heen vallen: manlief doet àlles met liefde voor z'n beesten (zelfs de tepel-peuter-methode).
Volgens manlief is duidelijkheid vooral het eerste jaar het allerbelangrijkste en moeten wij mensen niet onze menselijke standaard hanteren, als in dat "ziet er errug uit", terwijl het in hondentermen anders is.
Volgens hem is het eerste jaar "leren" en ja, dat gaat soms met harde hand. Daarna is het zaak goed gedrag te belonen: je kunt een hond pas iets leren door 'm te belonen...
Aha, mag ik hieruit concluderen dat hij de roedelmethode gebruikt, dus dat hij het opvoeden benadert zoals een alfamannetje dat naar de rest van de roedel zou doen?
Ik heb zelf deze methode totaal losgelaten en ik ben juist 100% menselijk in mijn benadering, omdat ik nooit een alfamannetje kan evenaren.
[...]
Yep, inmiddels wel. En heus, voor jullie allemaal over me heen vallen: manlief doet àlles met liefde voor z'n beesten (zelfs de tepel-peuter-methode).
Volgens manlief is duidelijkheid vooral het eerste jaar het allerbelangrijkste en moeten wij mensen niet onze menselijke standaard hanteren, als in dat "ziet er errug uit", terwijl het in hondentermen anders is.
Volgens hem is het eerste jaar "leren" en ja, dat gaat soms met harde hand. Daarna is het zaak goed gedrag te belonen: je kunt een hond pas iets leren door 'm te belonen...
Aha, mag ik hieruit concluderen dat hij de roedelmethode gebruikt, dus dat hij het opvoeden benadert zoals een alfamannetje dat naar de rest van de roedel zou doen?
Ik heb zelf deze methode totaal losgelaten en ik ben juist 100% menselijk in mijn benadering, omdat ik nooit een alfamannetje kan evenaren.
donderdag 2 september 2010 om 13:29
Klopt Iris, maar manlief is dan ook een alfa in hart en nieren. Weet er de ins en outs niet van, maar zie wel dat het fantastisch werkt. Denk ook, dat ik bijvoorbeeld die niet (juist) in de praktijk zou kunnen brengen. Heb namelijk geen natuurlijk overwicht (toch die hondenangst van vroeger?) en kan dat ook niet zo goed faken. Ik ben hier duidelijk beta en dat bevalt me goed!
Wanneer we bijvoorbeeld met z'n drieën wandelen, geeft man automatisch de commando's...
Wanneer we bijvoorbeeld met z'n drieën wandelen, geeft man automatisch de commando's...
donderdag 2 september 2010 om 13:42
Grappig genoeg heb ik dus wel natuurlijk overwicht, want ik had eens een zeer grote en dominante hond tegenover me en de man naast me die zich als alfamannetje opstelde werd letterlijk onder de voet gelopen en ik stelde me juist op alsof ik een heel lief kittentje tegenover me had en de hond bond in en verloor zijn dominantie en agressiviteit. Dat was echt heel leuk om te zien.
donderdag 2 september 2010 om 13:52
Zodra we puppies door de stront smeren gaan verdedigen haak ik af in de discussie.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Isis die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Isis die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
donderdag 2 september 2010 om 13:54
Oh, da's inderdaad een bijzonder iets!
Vind het trouwens tegenwoordig prachtig om de interactie tussen hond en mens te aanschouwen. Zoals ik voorheen een lichte siddering van walging niet kon onderdrukken wanneer een vriendin van me haar Sint Bernard uitgebreid kuste en knuffelde... brrrrr...
En nu kan ik geen genoeg krijgen van kusjes van m'n hondje, tja...
Vind het trouwens tegenwoordig prachtig om de interactie tussen hond en mens te aanschouwen. Zoals ik voorheen een lichte siddering van walging niet kon onderdrukken wanneer een vriendin van me haar Sint Bernard uitgebreid kuste en knuffelde... brrrrr...
En nu kan ik geen genoeg krijgen van kusjes van m'n hondje, tja...
donderdag 2 september 2010 om 14:06
quote:Spijker schreef op 02 september 2010 @ 13:52:
Zodra we puppies door de stront smeren gaan verdedigen haak ik af in de discussie.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Iris die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
Sorry hoor, maar wie heeft hier nu geen enkel respect voor de zienswijze van een ander? Ik in ieder geval niet.
En geen antwoord geven? Laat me niet lachen, ik doe niet anders dan eindeloos antwoord geven. Jij wil het niet horen, dat is iets anders.
Ik geef geen koekje bij het belonen. Big deal .
Zodra we puppies door de stront smeren gaan verdedigen haak ik af in de discussie.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Iris die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
Sorry hoor, maar wie heeft hier nu geen enkel respect voor de zienswijze van een ander? Ik in ieder geval niet.
En geen antwoord geven? Laat me niet lachen, ik doe niet anders dan eindeloos antwoord geven. Jij wil het niet horen, dat is iets anders.
Ik geef geen koekje bij het belonen. Big deal .
donderdag 2 september 2010 om 14:11
quote:Nachtspook schreef op 01 september 2010 @ 18:09:
ik denk dat spijker meer een soort positieve (in)spanning en aandacht bedoeld en niet de stress waarbij een dier helemaal stijf staat van de adrenaline...
Misschien dat je dat heel treffend zegt.
voor mij is er duidelijk een grens tussen positieve spanning en stress. Het laatste maakt vaak ontoegankelijk, afsluitend voor de omgeving.
Je kunt ook grenzen verleggen door tegen de grens aan te gaan zitten, en daar is dus de positieve spanning, de allertheid. MAar door er over te gaan, krijg je stress en leert het dier niets meer.
ik denk dat spijker meer een soort positieve (in)spanning en aandacht bedoeld en niet de stress waarbij een dier helemaal stijf staat van de adrenaline...
Misschien dat je dat heel treffend zegt.
voor mij is er duidelijk een grens tussen positieve spanning en stress. Het laatste maakt vaak ontoegankelijk, afsluitend voor de omgeving.
Je kunt ook grenzen verleggen door tegen de grens aan te gaan zitten, en daar is dus de positieve spanning, de allertheid. MAar door er over te gaan, krijg je stress en leert het dier niets meer.
donderdag 2 september 2010 om 15:19
quote:Djaza schreef op 02 september 2010 @ 13:29:
Klopt Iris, maar manlief is dan ook een alfa in hart en nieren.
Weet nog steeds niet wat dat betekent of inhoudt .
Wanneer ben je een alpha Djaza? Wat moet je dan doen? Heeft hij het overgenomen van de zienswijze van de eerste bestuderingen van wolven of van iets anders?
Alpha is een term die door David Mech de wereld in is geholpen, maar jaren later hij heeft nog een conferentie gegeven dat hij het toen niet helemaal bij het juiste eind had. Hij heeft zijn zienswijze met betrekking tot dat onderwerp herzien.
Inmiddels zijn we natuurlijk ook wat wijzer en verder ten aanzien van huishondengedrag.
quote:MissSissy schreef op 02 september 2010 @ 13:00:
[...]
Precies. Ik wil dat mijn hond naar mij luistert omdat-ie dat leuk vindt en ik wil absoluut niet dat hij bang voor mij is. Zo wil ik ook dat mijn kinderen naarm mij luisteren omdat ze de redelijkheid van mijn beslissing inzien (ik leg hen dan ook altijd uit waarom iets niet mag) en niet omdat ze bang zijn voor straf. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen bij mijn tieners: ze hebben absoluut een eigen wil, kunnen beargumenteren waarom ze mijn "nee" onredelijk vinden en daar luister ik ook naar als ik vind dat ze gelijk hebben, en als ik voet bij stuk houd, dan respecteren ze dat. Ik vind dat een fijne manier van met elkaar omgaan.
Een hond leiden met harde hand past dus niet bij mij, omdat dat indruist tegen de manier waarop ik leef en bovendien omdat ik dan ook nog eens bang ben voor de gevolgen van mijn "harde hand".
De mensen van de herplaatsing behandelden Jack best hard (hem op zijn zij dwingen om 'm tot overgave te forceren, terwijl-ie niets had gedaan om dat te verdienen, anders dan rondsnuffelen in huis hetgeen me vrij logisch leek in een nieuwe omgeving). Toen ze de hele dag hier waren werd ik daar naar van. Jack is erg gevoelig, erg gericht op iets goed doen en beloningen. Toen die mensen weg waren, zei ik tegen mijn man: dat doen wij dus anders. Veel positieve benadering, veel negeren van gedrag dat we niet leuk vinden (rondjes om de eettafel draaien uit nervositeit bijvoorbeeld). Nu, op dag 6, zie ik een beduidend rustiger hond dan zaterdag, al ben ik me bewust van het feit waarvoor Spijker al waarschuwde: ons uitproberen zodra hij zich helemaal op zijn gemak voelt bij ons. Doet-ie nu nog niet maar zodra ik dat zie, zal ik erop inspelen.Ben het vólledig met je eens
Klopt Iris, maar manlief is dan ook een alfa in hart en nieren.
Weet nog steeds niet wat dat betekent of inhoudt .
Wanneer ben je een alpha Djaza? Wat moet je dan doen? Heeft hij het overgenomen van de zienswijze van de eerste bestuderingen van wolven of van iets anders?
Alpha is een term die door David Mech de wereld in is geholpen, maar jaren later hij heeft nog een conferentie gegeven dat hij het toen niet helemaal bij het juiste eind had. Hij heeft zijn zienswijze met betrekking tot dat onderwerp herzien.
Inmiddels zijn we natuurlijk ook wat wijzer en verder ten aanzien van huishondengedrag.
quote:MissSissy schreef op 02 september 2010 @ 13:00:
[...]
Precies. Ik wil dat mijn hond naar mij luistert omdat-ie dat leuk vindt en ik wil absoluut niet dat hij bang voor mij is. Zo wil ik ook dat mijn kinderen naarm mij luisteren omdat ze de redelijkheid van mijn beslissing inzien (ik leg hen dan ook altijd uit waarom iets niet mag) en niet omdat ze bang zijn voor straf. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen bij mijn tieners: ze hebben absoluut een eigen wil, kunnen beargumenteren waarom ze mijn "nee" onredelijk vinden en daar luister ik ook naar als ik vind dat ze gelijk hebben, en als ik voet bij stuk houd, dan respecteren ze dat. Ik vind dat een fijne manier van met elkaar omgaan.
Een hond leiden met harde hand past dus niet bij mij, omdat dat indruist tegen de manier waarop ik leef en bovendien omdat ik dan ook nog eens bang ben voor de gevolgen van mijn "harde hand".
De mensen van de herplaatsing behandelden Jack best hard (hem op zijn zij dwingen om 'm tot overgave te forceren, terwijl-ie niets had gedaan om dat te verdienen, anders dan rondsnuffelen in huis hetgeen me vrij logisch leek in een nieuwe omgeving). Toen ze de hele dag hier waren werd ik daar naar van. Jack is erg gevoelig, erg gericht op iets goed doen en beloningen. Toen die mensen weg waren, zei ik tegen mijn man: dat doen wij dus anders. Veel positieve benadering, veel negeren van gedrag dat we niet leuk vinden (rondjes om de eettafel draaien uit nervositeit bijvoorbeeld). Nu, op dag 6, zie ik een beduidend rustiger hond dan zaterdag, al ben ik me bewust van het feit waarvoor Spijker al waarschuwde: ons uitproberen zodra hij zich helemaal op zijn gemak voelt bij ons. Doet-ie nu nog niet maar zodra ik dat zie, zal ik erop inspelen.Ben het vólledig met je eens
donderdag 2 september 2010 om 15:22
quote:Djaza schreef op 02 september 2010 @ 12:32:
Terwijl wanneer m'n man roept, fluit, alleen al "kijkt" is de aandacht direct gevestigd... Toch een soort van natuurlijk evenwicht en oh ja, hier hanteren we ook de roedelmethode hoor: wij eerst, dan hond...De vraag is wat de motivatie van de hond is om te luisteren...
Ik geloof niet zo in termen als natuurlijk evenwicht. Je zult verbaasd staan hoeveel gedrag van honden aangeleerd gedrag is.
Maar goed ik lees dat hij ook veel beloont, dus hij zal wel een mix hebben van "alpha" en belonen ofzo. Dat is natuurlijk moeilijk te zeggen zo op een forum.
Terwijl wanneer m'n man roept, fluit, alleen al "kijkt" is de aandacht direct gevestigd... Toch een soort van natuurlijk evenwicht en oh ja, hier hanteren we ook de roedelmethode hoor: wij eerst, dan hond...De vraag is wat de motivatie van de hond is om te luisteren...
Ik geloof niet zo in termen als natuurlijk evenwicht. Je zult verbaasd staan hoeveel gedrag van honden aangeleerd gedrag is.
Maar goed ik lees dat hij ook veel beloont, dus hij zal wel een mix hebben van "alpha" en belonen ofzo. Dat is natuurlijk moeilijk te zeggen zo op een forum.
donderdag 2 september 2010 om 15:32
quote:Spijker schreef op 02 september 2010 @ 13:52:
Zodra we puppies door de stront smeren gaan verdedigen haak ik af in de discussie.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Isis die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
Ach wat jammer nou! Dit is geenszins m'n bedoeling hoor... had ook gewoon m'n mond (vingers) kunnen houden, maar wilde deze kant ook belichten. En heus, (yep, ik spring in de verdediging) manlief is énorm begaan met al onze dieren, kan niet anders zeggen dat dat pure liefde is. Ook speelt natuurlijk zijn jarenlange ervaring met honden mee, dus ik vertrouw hem blindelings als het over de beestenboel gaat.
Maar is een andere zienswijze voor jou direct aanleiding Spijker om het gesprek te staken?
quote:Equus schreef op 02 september 2010 @ 15:19:
[...]
Weet nog steeds niet wat dat betekent of inhoudt .
Wanneer ben je een alpha Djaza? Wat moet je dan doen? Heeft hij het overgenomen van de zienswijze van de eerste bestuderingen van wolven of van iets anders?
Alpha is een term die door David Mech de wereld in is geholpen, maar jaren later hij heeft nog een conferentie gegeven dat hij het toen niet helemaal bij het juiste eind had. Hij heeft zijn zienswijze met betrekking tot dat onderwerp herzien.
Inmiddels zijn we natuurlijk ook wat wijzer en verder ten aanzien van huishondengedrag.
Weet niet zo goed hoe ik die alpha-term uit moet leggen. Ik zie het als een soort van natuurlijk communicatie met onze hond, een onderling begrip, respect, wat ze voor elkaar hebben.
Als absolute onervaren hondenkenner kan ik voor mezelf alleen maar concluderen dat we nu een heerlijke hond hebben, die een fijne band met ons allemaal heeft. En nee, die is niet gebaseerd op angst, maar op vertrouwen...
En Iris, ik vind persoonlijk dat je je goed uitspreekt over jouw zienswijze hoor!
Zodra we puppies door de stront smeren gaan verdedigen haak ik af in de discussie.
Dit is niet goed, nooit te verdedigen.
Daarnaast kan ik niets met de aanvallende toon van Isis die geen antwoorden geeft maar wel vinnig reageert.
Jammer, het begon als een leuk topic.
Ik laat het hierbij.
Ach wat jammer nou! Dit is geenszins m'n bedoeling hoor... had ook gewoon m'n mond (vingers) kunnen houden, maar wilde deze kant ook belichten. En heus, (yep, ik spring in de verdediging) manlief is énorm begaan met al onze dieren, kan niet anders zeggen dat dat pure liefde is. Ook speelt natuurlijk zijn jarenlange ervaring met honden mee, dus ik vertrouw hem blindelings als het over de beestenboel gaat.
Maar is een andere zienswijze voor jou direct aanleiding Spijker om het gesprek te staken?
quote:Equus schreef op 02 september 2010 @ 15:19:
[...]
Weet nog steeds niet wat dat betekent of inhoudt .
Wanneer ben je een alpha Djaza? Wat moet je dan doen? Heeft hij het overgenomen van de zienswijze van de eerste bestuderingen van wolven of van iets anders?
Alpha is een term die door David Mech de wereld in is geholpen, maar jaren later hij heeft nog een conferentie gegeven dat hij het toen niet helemaal bij het juiste eind had. Hij heeft zijn zienswijze met betrekking tot dat onderwerp herzien.
Inmiddels zijn we natuurlijk ook wat wijzer en verder ten aanzien van huishondengedrag.
Weet niet zo goed hoe ik die alpha-term uit moet leggen. Ik zie het als een soort van natuurlijk communicatie met onze hond, een onderling begrip, respect, wat ze voor elkaar hebben.
Als absolute onervaren hondenkenner kan ik voor mezelf alleen maar concluderen dat we nu een heerlijke hond hebben, die een fijne band met ons allemaal heeft. En nee, die is niet gebaseerd op angst, maar op vertrouwen...
En Iris, ik vind persoonlijk dat je je goed uitspreekt over jouw zienswijze hoor!
