Thuis
alle pijlers
Ik word oma!
woensdag 18 februari 2009 om 11:06
Mijn grijze poes is zwanger!
Ik denk een week of drie, vier, 21 of 28 dagen dus en dan moet ze tussen de 59ste en 70ste dag bevallen las ik.
Hoewel ik 40 ben en al mijn hele leven katten heb, is er nog nooit een nest poezen in mijn nabijheid geboren en al helemaal niet bij mij in huis. Ik vind het dus ontzettend spannend.
Wat kan ik doen voor mijn zwangere lieve dier? Waar moet ik op letten? Do's en dont's, voeding, voorbereidingen en omgang met de andere 4 katten.
Kunnen jullie met me meedenken?
Ik denk een week of drie, vier, 21 of 28 dagen dus en dan moet ze tussen de 59ste en 70ste dag bevallen las ik.
Hoewel ik 40 ben en al mijn hele leven katten heb, is er nog nooit een nest poezen in mijn nabijheid geboren en al helemaal niet bij mij in huis. Ik vind het dus ontzettend spannend.
Wat kan ik doen voor mijn zwangere lieve dier? Waar moet ik op letten? Do's en dont's, voeding, voorbereidingen en omgang met de andere 4 katten.
Kunnen jullie met me meedenken?
woensdag 22 april 2009 om 15:14
Wij hebben ook nog deze mooie en lieve dame gehad. Zij is helaas toen ik hoogzwanger was doodgegaan. Ze had kanker en we moesten haar laten inslapen. Ik vond het zooo erg. Zij lag te spinnen bovenop mijn zwangere buik en de baby (Jonathan) zwom naar haar toe. Het was echt een onwijs lieve poes. Het was wel een mannenpoes hoor, ze kon echt bij Malman gaan liggen op bed en mij dan wegkijken
vlak voor ze dood ging (we wisten het al een tijdje, er was niks tegen te doen) hebben we een kattenfotograaf in huis gehad. Die heeft ze alle drie vereeuwigd. Daar ben ik nog steeds blij mee. Ze heette Sweety en die naam paste precies bij haar. Echt een hele lieve poes.
vlak voor ze dood ging (we wisten het al een tijdje, er was niks tegen te doen) hebben we een kattenfotograaf in huis gehad. Die heeft ze alle drie vereeuwigd. Daar ben ik nog steeds blij mee. Ze heette Sweety en die naam paste precies bij haar. Echt een hele lieve poes.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 22 april 2009 om 16:47
Oow krijg tranen in mijn ogen van jullie verhalen. Zo vervelend als je "vriendje" doodgaat. Mijn kater is op een dag weg gelopen en nooit meer terug gekomen. Nu zo'n twee maanden geleden en toch kijken (de andere) poes en ik nog steeds vol verwachting op als we het kattenluik denken te horen.
Die voetjes zijn schattig hè! Echt om op te vreten. Of om Eleonora's uitdrukking te gebruiken: je zou ze zo op een toastje smeren! Sinds ik die hier gelezen heb gebruik ik hem zo vaak mogelijk!
Poes is zo ontzettend aanhankelijk dat ze bij het eerste geluidje uit onze slaapkamer al begint te "auwen". Ze kan de M niet uitspreken geloof ik. Dan wil ze er bij. Mag ook wel zolang ze niet gaat trappelen. Dat vind ik zo vervelend. Maar als ik ze dan weg stuur voel ik me al weer schuldig. Pff ik heb echt een hart van peperkoek.
Eleonora hoe is het met je kleinkinderen? Heb je nog nieuwe foto's?
Die voetjes zijn schattig hè! Echt om op te vreten. Of om Eleonora's uitdrukking te gebruiken: je zou ze zo op een toastje smeren! Sinds ik die hier gelezen heb gebruik ik hem zo vaak mogelijk!
Poes is zo ontzettend aanhankelijk dat ze bij het eerste geluidje uit onze slaapkamer al begint te "auwen". Ze kan de M niet uitspreken geloof ik. Dan wil ze er bij. Mag ook wel zolang ze niet gaat trappelen. Dat vind ik zo vervelend. Maar als ik ze dan weg stuur voel ik me al weer schuldig. Pff ik heb echt een hart van peperkoek.
Eleonora hoe is het met je kleinkinderen? Heb je nog nieuwe foto's?
donderdag 23 april 2009 om 07:58
Ja poesjes die dood gaan, ver-schrik-ke-lijk werkelijk.....
Mijn noeste, rode kater Bert, kreeg op 10 jarige leeftijd een hartaanval, bij mij op schoot. Bert, de grote-troost-voor-je-verdriet-kat. Die op je borst kwam staan met zijn 10 kilo als je verdriet had en die je tranen oplikte. Verdriet? Kom maar bij Bert, loste hij het even op. Likken over het gezicht en klaar.
Zijn foto's horen bij mijn meest waardevolle bezittingen.
Mijn noeste, rode kater Bert, kreeg op 10 jarige leeftijd een hartaanval, bij mij op schoot. Bert, de grote-troost-voor-je-verdriet-kat. Die op je borst kwam staan met zijn 10 kilo als je verdriet had en die je tranen oplikte. Verdriet? Kom maar bij Bert, loste hij het even op. Likken over het gezicht en klaar.
Zijn foto's horen bij mijn meest waardevolle bezittingen.
donderdag 23 april 2009 om 08:24
Mijn poessies, ja, die zijn vandaag 4 weken oud alweer.
Ze wegen per stuk al bijna een pond!
Twee van de jongens (de toekomstige Abel en Guus van Roos) drinken nog seulement bij hun moeder. De andere drie worden door oma gevoed, al doe ik inmiddels nog maar 5 voedingen per dag en geen 7 meer. De laatste om een uur of 11, de eerste weer om een uur of 6 's morgens.
Vandaag ga ik het derde blik kattenmelk halen sinds de geboorte van de heren en dame. Ze zuipen me werkelijk arm met z'n drietjes!
Als ik 's morgens beneden kom is het gepeeuw niet van de lucht. Moeder krijgt er ook de zenuwen van en loopt nerveus rondjes voor de bench. Ik draaf zo snel mogelijk naar de keuken en begin met het klaarmaken van de flessen.
Lena schreeuwt het hardst en klimt helemaal naar boven in het hek, voordat ze uiteindelijk op moet geven en achterover ploinkt. Haar haal ik als eerste uit de kattentuin en ik steek meteen de fles in haar wijdopenstaande bekkie. Ze slobbert haar fles er binnen een paar minuten in. Dat is maar goed ook want Kootje en Bloem staan inmiddels ook hun longen uit hun lijf te schreeuwen. Lena gaat terug, die pruttelt nog wat na en dan doen we Kootje. Kootje kan niet sabbelen. Hij 'bijt' de fles leeg. Hij knauwt net zo lang tot alle melk er uit is. Dat werkt best hoor maar het ziet er heel maf uit. Ik heb al van alles geprobeerd om hem op een normale manier zijn fles leeg te laten tetteren, met minder schade en zo, maar helaas. Ondanks mijn handige lessen in sabbelen, ondanks mijn bezielende tong/wang/onderkaak begeleiding mag het allemaal niet baten. Kootje bijt de fles leeg en daar hebben we maar genoegen mee te nemen.
Bloemenman sluit de hongerige rij en sabbelt braaf zijn flesje leeg. Dat is een echte niks aan de hand poes.
Na het eten gaat iedereen weer slapen, soms gaat men eerst op de kattenbak. Jawel! Dat hebben we geleerd! Van moeder. Die deed een paar prrrauwwwssss, brrrrrr's, brrraaauuwww' s en meer van dat soort geluiden en nu kunnen ze plassen op de bak. Poepen doen ze nog bij moeder maar dat doet ze heel discreet, dat zie je eigenlijk nooit gebeuren en maar goed ook, heel efficiënt hoor maar poep eten is niet echt mijn eh.....ding.
Meestal wordt er meteen na het eten koers gezet naar de kattenbak en dan is het dringen geblazen wie het eerste mag.
De kattenbak is trouwens ook leuk om lekker in te dollen. Dus die bak verschoon ik een of soms twee keer per dag. Anders heb ik een heel regiment piespoezen in de bench liggen en ook heel regelmatig op mijn lijf want ik knuffel wat af met die gasten, dat begrijpen jullie!
Inmiddels is iedereen ook aan het spelen geslagen. Het ziet er nog wat houterig uit allemaal maar er wordt gestoeid, geknokt, gesnoezeld en overduidelijk gespeeld. Van de lieve mevrouw van wie ik de bench en de omheining mocht lenen, kreeg ik ook een aantal hele kleine, stoffen speeltjes. Nou, daar weten ze wel raad mee. Daar wordt mee gezeuld en gesleept, er wordt overheen gedoken en aan gelurkt. Ook worden de knuffels beslopen en overmeesterd. Met vier pootjes tegelijk d'r op en dan trappen met de achterpoten tot 'ie niet meer beweegt he en dan achteloos laten liggen om vervolgens razendsnel om te keren en je er weer bovenop te werpen.
Het is de hele dag een 'tekenfilm meets animalcrackers' in je huis met een nest jonge poezen. En ik mag live aanwezig zijn. Ik ben er dolgelukkig mee!
Ze wegen per stuk al bijna een pond!
Twee van de jongens (de toekomstige Abel en Guus van Roos) drinken nog seulement bij hun moeder. De andere drie worden door oma gevoed, al doe ik inmiddels nog maar 5 voedingen per dag en geen 7 meer. De laatste om een uur of 11, de eerste weer om een uur of 6 's morgens.
Vandaag ga ik het derde blik kattenmelk halen sinds de geboorte van de heren en dame. Ze zuipen me werkelijk arm met z'n drietjes!
Als ik 's morgens beneden kom is het gepeeuw niet van de lucht. Moeder krijgt er ook de zenuwen van en loopt nerveus rondjes voor de bench. Ik draaf zo snel mogelijk naar de keuken en begin met het klaarmaken van de flessen.
Lena schreeuwt het hardst en klimt helemaal naar boven in het hek, voordat ze uiteindelijk op moet geven en achterover ploinkt. Haar haal ik als eerste uit de kattentuin en ik steek meteen de fles in haar wijdopenstaande bekkie. Ze slobbert haar fles er binnen een paar minuten in. Dat is maar goed ook want Kootje en Bloem staan inmiddels ook hun longen uit hun lijf te schreeuwen. Lena gaat terug, die pruttelt nog wat na en dan doen we Kootje. Kootje kan niet sabbelen. Hij 'bijt' de fles leeg. Hij knauwt net zo lang tot alle melk er uit is. Dat werkt best hoor maar het ziet er heel maf uit. Ik heb al van alles geprobeerd om hem op een normale manier zijn fles leeg te laten tetteren, met minder schade en zo, maar helaas. Ondanks mijn handige lessen in sabbelen, ondanks mijn bezielende tong/wang/onderkaak begeleiding mag het allemaal niet baten. Kootje bijt de fles leeg en daar hebben we maar genoegen mee te nemen.
Bloemenman sluit de hongerige rij en sabbelt braaf zijn flesje leeg. Dat is een echte niks aan de hand poes.
Na het eten gaat iedereen weer slapen, soms gaat men eerst op de kattenbak. Jawel! Dat hebben we geleerd! Van moeder. Die deed een paar prrrauwwwssss, brrrrrr's, brrraaauuwww' s en meer van dat soort geluiden en nu kunnen ze plassen op de bak. Poepen doen ze nog bij moeder maar dat doet ze heel discreet, dat zie je eigenlijk nooit gebeuren en maar goed ook, heel efficiënt hoor maar poep eten is niet echt mijn eh.....ding.
Meestal wordt er meteen na het eten koers gezet naar de kattenbak en dan is het dringen geblazen wie het eerste mag.
De kattenbak is trouwens ook leuk om lekker in te dollen. Dus die bak verschoon ik een of soms twee keer per dag. Anders heb ik een heel regiment piespoezen in de bench liggen en ook heel regelmatig op mijn lijf want ik knuffel wat af met die gasten, dat begrijpen jullie!
Inmiddels is iedereen ook aan het spelen geslagen. Het ziet er nog wat houterig uit allemaal maar er wordt gestoeid, geknokt, gesnoezeld en overduidelijk gespeeld. Van de lieve mevrouw van wie ik de bench en de omheining mocht lenen, kreeg ik ook een aantal hele kleine, stoffen speeltjes. Nou, daar weten ze wel raad mee. Daar wordt mee gezeuld en gesleept, er wordt overheen gedoken en aan gelurkt. Ook worden de knuffels beslopen en overmeesterd. Met vier pootjes tegelijk d'r op en dan trappen met de achterpoten tot 'ie niet meer beweegt he en dan achteloos laten liggen om vervolgens razendsnel om te keren en je er weer bovenop te werpen.
Het is de hele dag een 'tekenfilm meets animalcrackers' in je huis met een nest jonge poezen. En ik mag live aanwezig zijn. Ik ben er dolgelukkig mee!
donderdag 23 april 2009 om 09:01
Wat een leuk topic is dit!! Helaas heb ik al jaren geen katten meer, ik vond het niet zo verantwoord in mijn eentje op een flatje met een fulltime baan. En nu ik gesettled ben in een rijtjeshuis in een buitenwijk, is dat met een man die officieel de diagnose 'allergisch voor katten' heeft.
Als (enig) kind ben ik echter opgegroeid met een één jaar oudere kater, die overleed toen ik in mijn eindexamenklas zat. Gelukkig begrijpen de meeste mensen dat hij een soort broertje was van me . Het meest grappige en tegelijkertijd illustrerende voorbeeld hiervan was, dat hoe laat of hoe vroeg ik ook van school of later die middag uit de stad kwam, hij volgens mijn moeder me altijd een kwartiertje vantevoren ging op staan wachten bij de achterdeur. Aan hem kon ze zien of de achterpoort binnenkort open zou zwaaien en ik met mijn fiets er door zou komen stuiven.
Op mijn vensterbank staat nog steeds een klein fotootje van mijn kattenbroertje .
Het zal helaas geen nieuw kattengebeuren worden in huize TD: de liefde voor TDman zit toch nog nét iets dieper . Maar ik heb natuurlijk al weer kaartjes 1e rang besteld voor de thuiskomst van een nieuwe kitten bij een vriendin van me! En ik blijf hier meelezen voor de leuke foto's en dito verhalen
groeten, TD *gaat weer in meelees-stand*
Als (enig) kind ben ik echter opgegroeid met een één jaar oudere kater, die overleed toen ik in mijn eindexamenklas zat. Gelukkig begrijpen de meeste mensen dat hij een soort broertje was van me . Het meest grappige en tegelijkertijd illustrerende voorbeeld hiervan was, dat hoe laat of hoe vroeg ik ook van school of later die middag uit de stad kwam, hij volgens mijn moeder me altijd een kwartiertje vantevoren ging op staan wachten bij de achterdeur. Aan hem kon ze zien of de achterpoort binnenkort open zou zwaaien en ik met mijn fiets er door zou komen stuiven.
Op mijn vensterbank staat nog steeds een klein fotootje van mijn kattenbroertje .
Het zal helaas geen nieuw kattengebeuren worden in huize TD: de liefde voor TDman zit toch nog nét iets dieper . Maar ik heb natuurlijk al weer kaartjes 1e rang besteld voor de thuiskomst van een nieuwe kitten bij een vriendin van me! En ik blijf hier meelezen voor de leuke foto's en dito verhalen
groeten, TD *gaat weer in meelees-stand*
donderdag 23 april 2009 om 09:43
Wat een lieve foto's allemaal!!
En weer een heerlijk verhaal Leo, zo leuk!
Ik ga morgen trouwens naar de huisarts om te overleggen hoe en wat met mijn allergie, en most important; welk middel ik het beste kan nemen. Ik las ook op internet iets over desensibilisatie, daar wil ik het ook over hebben, misschien is het wat voor mij.
In de tussentijd ga ik in het weekend een pakje Zyrtec halen, zodat ik a.s. maandag nies-en jeukoog vrij op kraambezoek kan komen. Zin in !!
En weer een heerlijk verhaal Leo, zo leuk!
Ik ga morgen trouwens naar de huisarts om te overleggen hoe en wat met mijn allergie, en most important; welk middel ik het beste kan nemen. Ik las ook op internet iets over desensibilisatie, daar wil ik het ook over hebben, misschien is het wat voor mij.
In de tussentijd ga ik in het weekend een pakje Zyrtec halen, zodat ik a.s. maandag nies-en jeukoog vrij op kraambezoek kan komen. Zin in !!
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
donderdag 23 april 2009 om 11:29
quote:eleonora schreef op 23 april 2009 @ 11:12:
[...]
Echt, ik ben superblij
Jemig, wat lief. (gaan die tranen weer, lekker bevorderlijk voor mijn laptop...).
En om even weer on-topic te gaan: een hompie zoals deze pieste destijds de wieg van TD vol uit enige mate van jaloezie naar de indringster toe...
[...]
Echt, ik ben superblij
Jemig, wat lief. (gaan die tranen weer, lekker bevorderlijk voor mijn laptop...).
En om even weer on-topic te gaan: een hompie zoals deze pieste destijds de wieg van TD vol uit enige mate van jaloezie naar de indringster toe...
donderdag 23 april 2009 om 22:41
Oh, wat heerlijk om hier af en toe te buurten! Ik ben helemaal verliefd op al die hompies. Jammer genoeg past het niet helemaal in mijn leven momenteel.
Je hebt het er maar druk mee 'Oma' Leo... 3 kids die aan de fles lurken bijten Kan me voorstellen dat je er ook erg van geniet!
Aai voor alle poezebeestjes!
Je hebt het er maar druk mee 'Oma' Leo... 3 kids die aan de fles lurken bijten Kan me voorstellen dat je er ook erg van geniet!
Aai voor alle poezebeestjes!
donderdag 23 april 2009 om 22:56
Leukleukleuk, al die poesies!
Hier veel kattenvreugde nog steeds. Elf maanden inmiddels. Two is een beer van een katteman aan het worden, al heeft hij de afgelopen drie weken de helft van zijn volume verloren
Weg wintervacht! Dr blijft niks van over, hahaha.
Three is en blijft een ukkie. Ze ziet er uit als een poeske van net een half jaar. Zelfs haar moeder is groter en das ook al een onderdeur met nog geen drie kilo.
Ik snap niet waar de broers (één van 6 kilo (3,5 jaar) en één van 5 kilo (11 maand)) hun massa vandaan hebben, want hun vader is toch ook echt niet bijzonder groot....
Hier veel kattenvreugde nog steeds. Elf maanden inmiddels. Two is een beer van een katteman aan het worden, al heeft hij de afgelopen drie weken de helft van zijn volume verloren
Weg wintervacht! Dr blijft niks van over, hahaha.
Three is en blijft een ukkie. Ze ziet er uit als een poeske van net een half jaar. Zelfs haar moeder is groter en das ook al een onderdeur met nog geen drie kilo.
Ik snap niet waar de broers (één van 6 kilo (3,5 jaar) en één van 5 kilo (11 maand)) hun massa vandaan hebben, want hun vader is toch ook echt niet bijzonder groot....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 24 april 2009 om 09:44
quote:TouchOfPink schreef op 22 april 2009 @ 16:47:
Oow krijg tranen in mijn ogen van jullie verhalen. Zo vervelend als je "vriendje" doodgaat. Mijn kater is op een dag weg gelopen en nooit meer terug gekomen. Nu zo'n twee maanden geleden en toch kijken (de andere) poes en ik nog steeds vol verwachting op als we het kattenluik denken te horen.
Heb je dit toen aangegeven bij stichting amivedi? Ik ben meerdere katten kwijt geweest maar altijd terug gevonden via amivedi.
Oow krijg tranen in mijn ogen van jullie verhalen. Zo vervelend als je "vriendje" doodgaat. Mijn kater is op een dag weg gelopen en nooit meer terug gekomen. Nu zo'n twee maanden geleden en toch kijken (de andere) poes en ik nog steeds vol verwachting op als we het kattenluik denken te horen.
Heb je dit toen aangegeven bij stichting amivedi? Ik ben meerdere katten kwijt geweest maar altijd terug gevonden via amivedi.
