Thuis
alle pijlers
Oude kat - dementeren?
vrijdag 19 februari 2010 om 16:33
Hallo, een van onze katten is 15, dus al best oud. Hij slaapt meer dan vroeger en geregeld mislukt het als hij ergens op wil springen, dan blijft het bij een soort 'hupje' en een blik van 'niemand heeft dit gezien'.
Nu heb ik de laatste tijd het idee dat hij wat dement aan het worden is. Zo miauwt hij heel hard 's nachts als hij bijvoorbeeld op zolder loopt of beneden door de gang. Als ik hem dan ga knuffelen dan begint hij te knorren en is het weer goed.
Ook zie ik hem geregeld stilletjes zitten midden in een ruimte (dus niet op zijn vaste ligplekken), dan heeft hij een beetje lege blik in zijn ogen en soms grote pupillen en lijkt hij niet helemaal te weten waar hij is of wat hij ging doen en wie ik ook alweer ben. Omdat hij veel op zolder is, heb ik daar ook een kattenbak en een bakje water neergezet zodat hij niet de trap af hoeft om te drinken of voor de bak.
Heeft iemand ervaringen met het proces van ouder wordende katten of wanneer je kan merken dat hij 'aftakelt'?
Nu heb ik de laatste tijd het idee dat hij wat dement aan het worden is. Zo miauwt hij heel hard 's nachts als hij bijvoorbeeld op zolder loopt of beneden door de gang. Als ik hem dan ga knuffelen dan begint hij te knorren en is het weer goed.
Ook zie ik hem geregeld stilletjes zitten midden in een ruimte (dus niet op zijn vaste ligplekken), dan heeft hij een beetje lege blik in zijn ogen en soms grote pupillen en lijkt hij niet helemaal te weten waar hij is of wat hij ging doen en wie ik ook alweer ben. Omdat hij veel op zolder is, heb ik daar ook een kattenbak en een bakje water neergezet zodat hij niet de trap af hoeft om te drinken of voor de bak.
Heeft iemand ervaringen met het proces van ouder wordende katten of wanneer je kan merken dat hij 'aftakelt'?
vrijdag 19 februari 2010 om 16:39
vrijdag 19 februari 2010 om 16:47
Mijn kat (poes that is) werd ook dement op het laatst. Toen was ze 19. Wist niet meer waar de bak was, geen idee waar haar eten stond en ze liep heel slecht. Ze kon de trap niet meer op en ze werd zo mager dat ik haar niet op durfde te pakken omdat ik bang was haar pijn te doen. Wat ook zo was, bleek iedere keer als ik haar wél ergens op moest zetten of zo. Op het allerlaatst heb ik haar dus tot in de grond verwend met lekkere hapjes maar toen ze bij de buren in de tuin zat en niet meer wist hoe ze thuis moest komen was het voor mij klaar. Dus met heel veel tranen heb ik haar meegenomen naar de dierenarts, die constateerde dat ze gewoop 'op' was. Dus ja, het kan. Sterkte ermee!
vrijdag 19 februari 2010 om 16:48
Dag Schorpioentje,
Héél herkenbaar............
Als ik het zo lees, lijkt jouw kat op mijn laatste kat, B.
Het heeft even geduurd, voordat ik het in de gaten had wat er aan de hand was. Zij had ook problemen met springen.
Ook trof ik haar een keer zittend onder een struik aan zonder dat ze op me reageerde.
Vervolgens ging ze ook ineens heel veel drinken, ze liep van het ene bakje naar het andere bakje.
Om een lang verhaal kort te maken : ze was uiteindelijk blind en nagenoeg doof......!
En haar nieren waren bijzonder slecht geworden (een kenmerk daarvan is ook dat 's nachts miauwen).
Als ik jou was zou ik een plasje proberen op te vangen (met de soeplepel van je lepelrek) en met de plas en de kat volgende week eens even naar de dierenarts gaan.
Er is met medicijnen en dieet nog wel 't een en ander aan te doen, maar niet eindeloos.
Ik wens je sterkte!
Groetjes, Beter Laat
Héél herkenbaar............
Als ik het zo lees, lijkt jouw kat op mijn laatste kat, B.
Het heeft even geduurd, voordat ik het in de gaten had wat er aan de hand was. Zij had ook problemen met springen.
Ook trof ik haar een keer zittend onder een struik aan zonder dat ze op me reageerde.
Vervolgens ging ze ook ineens heel veel drinken, ze liep van het ene bakje naar het andere bakje.
Om een lang verhaal kort te maken : ze was uiteindelijk blind en nagenoeg doof......!
En haar nieren waren bijzonder slecht geworden (een kenmerk daarvan is ook dat 's nachts miauwen).
Als ik jou was zou ik een plasje proberen op te vangen (met de soeplepel van je lepelrek) en met de plas en de kat volgende week eens even naar de dierenarts gaan.
Er is met medicijnen en dieet nog wel 't een en ander aan te doen, maar niet eindeloos.
Ik wens je sterkte!
Groetjes, Beter Laat
vrijdag 19 februari 2010 om 17:08
He Schorpioentje, klinkt eigenlijk of er nog niet zoveel aan de hand is. Mijn kat is bijna 15 en heeft wel rare fases, vorig jaar dachten wij ook een tijdje dat ze doof was, ze zat alleen maar voor zich uit te staren. Die fase is alweer voorbij. Vorige maand miauwde ze ineens heel veel, dat is nu ook alweer een stuk minder.
Maar tuurlijk is het wel belangrijk om wat meer alert te zijn als je kat ouder wordt maar het is eigenlijk net als met oude mensen. Je hoeft dan niet meteen dement te zijn, maar alles gaat wat trager en je wordt af en toe vergeetachtig.
Succes ermee!
Maar tuurlijk is het wel belangrijk om wat meer alert te zijn als je kat ouder wordt maar het is eigenlijk net als met oude mensen. Je hoeft dan niet meteen dement te zijn, maar alles gaat wat trager en je wordt af en toe vergeetachtig.
Succes ermee!
vrijdag 19 februari 2010 om 17:20
Ach ja, die is aan het aftakelen arm beest. Kat van mijn ouders mauwde ook tegen de gordijnen en plaste vooral NIET in de kattenbak. Heeft dit -tot ergenis van mijn vader- een jaar of 2 volgehouden. Mijn moeder was heel snel ik schoonmaken voordat mijn vader het doorhad zeg maar
Veel sterkte met je kat.
Veel sterkte met je kat.
vrijdag 19 februari 2010 om 17:41
Herkenbaar! Kat van bijna 17 doet het al een jaar, het snachts miauwen. Volgens de dierenarts is het gewoon kattendementie. Als ik naar hem toe ga is ie ook meteen weer rustig, het lijkt of hij het snachts niet altijd allemaal even goed begrijpt. Reuk en gehoor zijn al even wat minder, nu lijkt het of zijn ene oog staar krijgt. Zon witte gloed die nu enkel in een ooghoek is maar het ziet er anders uit dan eerst.
Hij is helemaal nagekeken, lichamelijk is er niets mis met hem, het zou echt tussen zijn oren zitten.
Ook het 'domme' voor zich uit staren herken ik zeer.
Raar idee, ik vraag me zo af wat er dan in zon kopje omgaat. Maargoed, pijn hoeft ie niet te hebben, gewoon in de smiezen houden en ik denk dat je dat al heel goed doet!!
Hij is helemaal nagekeken, lichamelijk is er niets mis met hem, het zou echt tussen zijn oren zitten.
Ook het 'domme' voor zich uit staren herken ik zeer.
Raar idee, ik vraag me zo af wat er dan in zon kopje omgaat. Maargoed, pijn hoeft ie niet te hebben, gewoon in de smiezen houden en ik denk dat je dat al heel goed doet!!
vrijdag 19 februari 2010 om 17:41
@ schorpioentje, het kan misschien zijn dat je kat blind begint te worden. Ik heb een blinde kat (altijd al blind geweest) en die miauwt ook 's nachts. Dat doet ie omdat hij dan even niet meer weet waar wij zijn. Als ik dan z'n naam roep is het weer goed. En dat kijken met die grote lege ogen dat doet ie ook.
vrijdag 19 februari 2010 om 19:05
vrijdag 19 februari 2010 om 20:18
zaterdag 20 februari 2010 om 10:24
Ik las verkeerd, deze kat is inderdaad niet onzindelijk.
Ik wil alleen maar zeggen, net zoals anderen, dat je ook met oudere katten naar de dierenarts moet gaan als er gedragsveranderingen of (plas)problemen zijn. Er wordt vaak gedacht, dat hoort bij het ouder worden van een kat terwijl er dan medische redenen blijken te zijn die goed behandeld kunnen worden.
Ik wil alleen maar zeggen, net zoals anderen, dat je ook met oudere katten naar de dierenarts moet gaan als er gedragsveranderingen of (plas)problemen zijn. Er wordt vaak gedacht, dat hoort bij het ouder worden van een kat terwijl er dan medische redenen blijken te zijn die goed behandeld kunnen worden.
zondag 21 februari 2010 om 11:23
onze kat vroeger thuis werd ineens een aanhankelijker beest, hoewel ze bepaalde felheid (bijvoorbeeld tov andere katten) wel behield. Op een gegeven moment ontdekt dat ze doof werd. Ook dat harde gemiauw, ook om aandacht hoor. Was m'n moeder aan het bellen, vroegen mensen aan de andere kant verbaasd: 'heb je daar een baby??'
zondag 21 februari 2010 om 13:26
Hier ook een kat gehad van 19 jaar.
Hij miauwde altijd snachts, loeien noemden wij het meer, zo hard!
Verder kon hij op een gegeven moment ook niet meer op de bank komen. Ik heb toen een heerlijk zacht mandje gekocht, ik had verwacht dat hij er niet in zou willen en zou blijven proberen op de bank te springen.
Niet dus, vanaf toen lag hij bijna de hele dag in zijn mandje.
Af en toe eruit om te eten, en naar buiten gaan wilde hij ook steeds nog.
De jager die hij vroeger was, was hij uiteraard niet meer, hij liep alleen nog rond het huis, kon wel altijd de weg vinden.
Hij zag er niet meer uit, graatmager en doffe vacht.
Op een dag was ik in de tuin aan het werk en ging hij mee.
Ik heb hem nog gezien, toen liep hij weer richting achterdeur.
daarna moet hij weer langs me zijn gelopen, maar ik zag het niet.
's Avonds was hij niet thuis, ik wist toen al bijna zeker dat hij dood was, want hij was er altijd.
Maar ik kon hem niet vinden....de volgende morgen weer gezocht en in het parkje op 150 meter van mijn huis lag hij onder een struik, dood.
Ondanks mijn eerdere vermoeden schrok ik enorm en ben in tranen naar huis gelopen, om een krat en een deken te halen.
Daarna begraven in de tuin.
Een jaar later kwam daarnaast zijn stiefzusje te liggen, ook 19 geworden.
In laten slapen omdat ze zo ziek was.
Die hebben we direct in een soort bolletje (zoals ze altijd sliep) gedaan.
Klinkt raar maar was makkelijker om te begraven. De andere poes was namelijk helemaal uitgestrekt ( en al stijf), werd een erg lang gat...
Katten hebben beide een superleven gehad!
Hij miauwde altijd snachts, loeien noemden wij het meer, zo hard!
Verder kon hij op een gegeven moment ook niet meer op de bank komen. Ik heb toen een heerlijk zacht mandje gekocht, ik had verwacht dat hij er niet in zou willen en zou blijven proberen op de bank te springen.
Niet dus, vanaf toen lag hij bijna de hele dag in zijn mandje.
Af en toe eruit om te eten, en naar buiten gaan wilde hij ook steeds nog.
De jager die hij vroeger was, was hij uiteraard niet meer, hij liep alleen nog rond het huis, kon wel altijd de weg vinden.
Hij zag er niet meer uit, graatmager en doffe vacht.
Op een dag was ik in de tuin aan het werk en ging hij mee.
Ik heb hem nog gezien, toen liep hij weer richting achterdeur.
daarna moet hij weer langs me zijn gelopen, maar ik zag het niet.
's Avonds was hij niet thuis, ik wist toen al bijna zeker dat hij dood was, want hij was er altijd.
Maar ik kon hem niet vinden....de volgende morgen weer gezocht en in het parkje op 150 meter van mijn huis lag hij onder een struik, dood.
Ondanks mijn eerdere vermoeden schrok ik enorm en ben in tranen naar huis gelopen, om een krat en een deken te halen.
Daarna begraven in de tuin.
Een jaar later kwam daarnaast zijn stiefzusje te liggen, ook 19 geworden.
In laten slapen omdat ze zo ziek was.
Die hebben we direct in een soort bolletje (zoals ze altijd sliep) gedaan.
Klinkt raar maar was makkelijker om te begraven. De andere poes was namelijk helemaal uitgestrekt ( en al stijf), werd een erg lang gat...
Katten hebben beide een superleven gehad!
